Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "bauhaus" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 48
Tytuł:
Kolory przeciwstawne w teorii barw W. Kandinskiego jako element architektury współczesnej
Contrasting colors in W. Kandinsky’s theory of colors as an element of contemporary architecture
Autorzy:
Balcerzak, Radosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1835734.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Politechnika Wrocławska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej
Tematy:
Bauhaus
architektura
kolor
architecture
color
Opis:
Celem artykułu jest zwrócenie uwagi na potrzebę umiejętnego posługiwania się kolorem w architekturze. W olbrzymim skrócie na podstawie opracowania W. Kandinskiego O duchowości w sztuce przedstawiono, jak do tematu koloru podchodzono w Bauhausie. Następnie, posługując się abstrakcyjną kompozycją malarską, nieprzedstawiającą konkretnych kształtów ani tematów, poddając ją zabiegom zmieniającym zachodzące w niej relacje barwne, podjęto próbę sprawdzenia i potwierdzenia myśli sformułowanych przez Kandinskiego. Prezentowane ilustracje oraz przynależne im komentarze w intencji autora przybliżyć mają omawiane zagadnienie czytelnie oraz w miarę możliwości w obiektywnym stopniu, z ukierunkowaniem na stosowanie koloru w architekturze współczesnej.
The aim of the article is to draw attention to the need for skillful use of color in architecture. On the basis of W. Kandinski’s study Concerning the Spiritual in Art , the Bauhaus approach to color was briefly presented. Then, using an abstract painting composition which did not represent specific shapes or themes and subjecting it to changes of the color relations, an attempt was made to verify and confirm the thoughts formulated by Kandinsky. It was the author’s intention that the presented illustrations and the accompanying comments should present the issues under discussion clearly and, if possible, objectively, with a focus on the use of color in contemporary architecture.
Źródło:
Architectus; 2020, Nr 4 (64); 15-22
1429-7507
2084-5227
Pojawia się w:
Architectus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Lilly Reich. Cz. 2, Próba odtworzenia programu nauczania projektowania wnętrz w Bauhausie (1932–1933) na podstawie głównych cech twórczości Lilly Reich
Lilly Reich. Part 2,: A short study of selected projects by Lilly Reich included in the study program of interior design course in Bauhaus (1932–1933)
Autorzy:
Bartnicka, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1403670.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Politechnika Białostocka. Oficyna Wydawnicza Politechniki Białostockiej
Tematy:
materiały naturalne
przenikanie przestrzeni
tkanina we wnętrzach
projektowanie wystaw
Bauhaus
Reich Lilly
natural materials
space intersections
fabrics in interiors
exhibition design
Lilly Reich
Opis:
Artykuł jest drugą częścią publikacji dotyczącej działalności projektowej designerki i projektantki wnętrz Lilly Reich. Była ona wszechstronnie uzdolniona, zajmowała się modą, wzornictwem, projektowaniem wystaw oraz wnętrz. W wieku 27 lat stała się członkinią Werkbundu, osiem lat później jako pierwsza kobieta w historii została członkiem jego zarządu. U szczytu sławy i możliwości twórczych od swojego wieloletniego współpracownika Ludwiga Miesa van der Rohego otrzymała propozycję nauczania wraz z nim w szkole Bauhaus. Powierzono jej kierowanie warsztatami tkackimi oraz pracownią projektowania wnętrz. Podjęta w artykule próba uchwycenia najbardziej charakterystycznych cech jej twórczości daje możliwość określenia kierunku, w jakim poprowadziła nauczanie w ostatnich kilkunastu miesiącach istnienia tej szkoły. W procesie analizy wyszczególniono następujące cechy jej działalności: ustanowienie nowej metodologii projektowania wystaw, wykorzystywanie szlachetnych materiałów naturalnych, eksponowanie ich atrakcyjnej powierzchni, prostota i ekonomika mebli oraz ich szlachetne wykończenie, stosowanie niestandardowych tkanin we wnętrzach, wykorzystywanie różnego stopnia przenikania światła i przejrzystości materiałów, a także wywoływanie wrażenia przestrzenności i przestronności wnętrz połączone z ideą integracji wnętrza i zewnętrza.
The article is the second and the follow up part of the publication about Lilly Reich, a recognised interior and spatial designer. Lilly was a versatile and exceptionally gifted designer who worked across various design disciplines: fashion, product design, exhibition design and interior design. At the age of 27, she became a member of Werkbund and eight years later as the first woman in history, became a member of its board. At the height of her fame, she received an offer from Mies van der Rohe, her long-time collaborator, to teach with him at the Bauhaus school. Lilly became the head of weaving workshops and interior design studio. The article attempts to outline the most characteristic features of her work which also show the overall design direction of the school in the months preceding its closure. In the analysis the following changes and characteristics were found: introduction of new exhibition design methodology; emphasis on the use of precious and natural materials, especially with regards to displaying their surfaces; simplicity and economics of furniture; emphasis on the use of high-end finishes; non-standard use of fabrics in interiors; use of various transparent and translucent materials in order to enhance the perception of space; and the idea of integrating an interior and exterior to achieve a further effect of spaciousness.
Źródło:
Architecturae et Artibus; 2020, 12, 4; 5-17
2080-9638
Pojawia się w:
Architecturae et Artibus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Teoria Formy Architektonicznej Juliusza Żórawskiego i Jego Uczniów na tle Koncepcji Psychologii Postaci Wypracowanych w Bauhausie
The Theory of Architectural Form by Juliusz Żórawski and His Students in the Context of the Gestalt Psychology Concepts Developed in the Bauhaus
Autorzy:
Borowik, Aneta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1015472.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
psychologia postaci
teoria architektury
bauhaus
juliusz żórawski
henryk buszko
aleksander franta
gestalt psychology
architecture
Opis:
W artykule omówiono pewne wciąż nie do końca rozpoznane zagadnienia naukowe – oddziaływanie idei psychologii postaci na edukację i praktykę twórczą Bauhausu oraz na architektów działających w Polsce po II wojnie światowej. W pierwszej części zreferowano dotychczasowy stan wiedzy na temat oddziaływania Gestaltu na wykładowców i uczniów szkoły, między innymi na Wassilya Kandinsky’ego, Josefa Albersa, László Moholy-Nagy’ego i Paula Klee. W drugiej części skrótowo zaprezentowano założenia teorii formy architektonicznej Juliusza Żórawskiego oraz jej wpływ na młodsze pokolenie architektów, przede wszystkim na teorię architektury oraz praktykę twórczą Henryka Buszko i Aleksandra Franty. Obaj architekci należeli do grupy najwybitniejszych architektów powojennej Polski, a ich najbardziej znanymi dziełami są: Dzielnica leczniczo-rehabilitacyjna Ustroń-Zawodzie (słynne „piramidy”) oraz katowickie osiedla – Tysiąclecia i Roździeńskiego.
The article discusses some still not fully recognized scientific issues such as the impact of the idea of Gestalt Psychology on the education and creative practice of Bauhaus and on the architects operating in Poland after World War II. The first part of the article, reviews the current state of knowledge about the influence of the Gestalt on Bauhaus school teachers and students (among others on Wassily Kandinsky, Josef Albers, László Moholy-Nagy and Paul Klee). The second part of the text briefly presents the theory of architectural form of Juliusz Żórawski and its impact on Polish architects, especially the generation taught by Żórawski. The theory of architecture and the creative practices of Henryk Buszko and Aleksander Franta were analysed. Both architects belonged to the group of the most outstanding architects of post-war Poland. Their most well-known works: the rehabilitation district Ustroń-Zawodzie (the famous “pyramids”) and two housing estates – Tysiąclecia and Roździeńskiego in Katowice were clear example of the Gestalt theory in practice.
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2020, 23; 121-131
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nowy Europejski Bauhaus na opamiętanie – modernizm przeciw pandemii COVID-19, czy tylko?
New European Bauhaus for reflection: modernism against COVID-19 pandemic, or only?
Autorzy:
Cesarski, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31340766.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
habitat
Bauhaus
New European Bauhaus
modernism
zamieszkiwanie
Nowy Europejski Bauhaus
modernizm
Opis:
W artykule naszkicowano – przy zastosowaniu metody analizy literatury przedmiotu – społeczno-mieszkaniowo-osadnicze odniesienia myśli i praktyki historycznego Bauhausu prowadzące do rysującego się przesłania Nowego Europejskiego Bauhausu (NEB). NEB wprowadza – jak dzieło Waltera Gropiusa – klimat nadziei. Podjęte tu rozważania na ten temat wskazują, iż bez rzeczywistego śmielszego odchodzenia od kapitalistycznego paradygmatu rynkowego wzrostu ekonomicznego NEB pozostanie – jak historyczny Bauhaus – ambitną, w dobrym tego słowa znaczeniu, utopijną propozycją holistycznej, humanistycznej cywilizacji opartej na społecznym gospodarowaniu. Aby temu spróbować zapobiec, w NEB nie można wyzbyć się prób naprawiania całej sfery osadnictwa i przestrzeni zamieszkiwania, tj. naprawiania świata. Należy zatem promować w NEB sprawdzone także w międzywojennej Polsce kulturowe i technologiczne wartości architektury i urbanistyki rozszerzone o koncepcje mieszkalnictwa, osadnictwa i zamieszkiwania wykraczające poza miasta i obszary zurbanizowane nie tylko na obszarze UE i Europy. Tylko wtedy pojawią się szanse na urzeczywistnianie holistycznej, długookresowej naprawy codziennego zamieszkiwania inkluzywnych społeczności i społeczeństw. O NEB jeszcze niewiele w sumie wiemy, co dodatkowo upoważnia do zarysowania jego korzeni, związanych z nim oczekiwań, szans i zagrożeń.
The article outlines – using the Literature Analysis Tool – the socio-residentialsettlement references of historical Bauhaus thoughts and practices leading to the emerging message of the New European Bauhaus (NEB). NEB introduces – like the work of Walter Gropius – a climate of hope. The current reflections indicate that without a real bolder departure from the capitalist paradigm of the market economic growth, NEB will remain – like the historical Bauhaus – an ambitious, in a good sense of the word utopian, proposition of a holistic, humanistic civilization based on social management. In order to prevent this from happening with the NEB, one cannot abandon the attempts to repair the entire sphere of settlement and living space, i.e., repairing the world. Therefore, it is necessary to promote through NEB, also existent in interwar Poland, the cultural and technological values of architecture and urban planning extended to the concepts of housing, settlement and dwelling beyond cities and urbanized areas not only in the EU and Europe. Only then will there be opportunities for the implementation of a holistic, long-term fix of the daily living of inclusive communities and societies. We do not know much about NEB, which additionally provides us with an opportunity to outline its roots, expectations, opportunities and threats related to it.
Źródło:
UR Journal of Humanities and Social Sciences; 2022, 23, 2; 119-134
2543-8379
Pojawia się w:
UR Journal of Humanities and Social Sciences
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Od Bahausu do Sztuki Zamglonego Antropocenu. Ćwiczenie z Fabulacji Spekulatywnej
From Bauhaus to the Art of the Foggy Anthropocene. A Speculative Fabulation
Autorzy:
Chaberski, Mateusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1015444.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
antropocen
bauhaus
instalacja
ekologia
fabulacja spekulatywna
anthropocene
installation
ecology
speculative fabulation
Opis:
W zachodniej humanistyce ostatnich lat mamy do czynienia z rozpowszechnieniem się rozmaitych „fabulacji spekulatywnych” (Haraway) na temat czasów w których żyjemy, zwłaszcza w kontekście trwającej katastrofy ekologicznej. Chodzi tu o powoływane przez badaczy nowe epoki w dziejach Ziemi, takie jak kapitalocen (Moore) termocen (Bonneuil i Fressoz) czy plantacjocen (Tsing), które pozwalają zrozumieć, to co dzieje się z naszą planetą. Proliferacja różnego typu „–cenów” zbiegła się w czasie z obchodami stulecia powstania Bauhausu, prowokując do pytań o to, na ile tradycja tej szkoły pozwala zrozumieć współczesne hybrydy natury, kultury i technologii powstające w obszarze sztuk performatywnych. W niniejszym artykule pokażę, w jaki sposób tradycja Bauhausu pozwala zrozumieć zjawiska zachodzące w zamglonym antropocenie. Chodzi tu o powołaną przeze mnie do istnienia epokę, w której mamy do czynienia tyleż z kryzysem ekologicznym, co poważnym kryzysem epistemologicznym. Zamglony antropocen jest więc spekulacją na temat tego, jak mógłby wyglądać świat, w którym osłabieniu uległa dominacja wzroku jako narzędzia orientacji, czyli tego zmysłu, który – jak chcieli Nowocześni – gwarantuje uzyskanie najpewniejszej wiedzy o świecie. Zestawiając prace Anni Albers ze współczesnymi instalacjami pokażę, co o interesującej mnie epoce może powiedzieć tradycja Bauhausu.
In recent years, the western humanities have witnessed a proliferation of various “speculative fabulations” (Haraway) concerning the ongoing ecocrisis. These are the new epochs in Earth’s history such as the Capitalocene (Moore) and the Plantationocene (Tsing), which allow us to understand better what is happening to our planet. The emergence of various “-cenes” coincided with the celebration of the centenary of the Bauhaus, provoking questions about the extent to which the tradition of that school allows us to understand contemporary hybrid forms of performative arts at the intersection of nature, culture and technology. This paper argues that the Bauhaus tradition makes it possible to understand the phenomena occurring in the ‘foggy Anthropocene.’ In this epoch that I have called into being, we are dealing with both an ecological crisis and a serious epistemological crisis. The ‘foggy Anthropocene’ is therefore a speculation on what the world would look like if the dominance of sight as a tool of orientation had been weakened. It is this sense that guarantees, as the Modern age wanted, the most certain knowledge about the world. By combining Anni Albers’s works with a contemporary installation, I will show what the Bauhaus tradition can say about the epoch.
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2020, 23; 43-48
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Neufert’s Architect’s Data handbook and contemporary computer design software
„Podręcznik” Neuferta a.wspołczesne programy projektowania komputerowego
Autorzy:
Chudzińska, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1403668.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Politechnika Białostocka. Oficyna Wydawnicza Politechniki Białostockiej
Tematy:
BIM
Bauhaus
Neufert Ernst
architect’s data
oprogramowanie komputerowe
podręcznik projektowania
Opis:
Ernst Neufert’s Architect’s Data, published in 1936, is widely regarded as a masterpiece. At present, an architect’s work is hard to imagine without this book. It is very popular in Europe, but not necessarily in demand in North America, mainly because of differences in units of measurement. Nevertheless, it is worth considering whether here, in Europe, it will still stay in unchanged but continuously extended form. The basis of Architect’s Data was an idea that manufacturing was cheaper than crafts and could solve social problems associated mainly with housing. The assumption, that all people have similar vital needs, created a new scientific discipline - ergonomics. Since then, new functions, which were systematized in simple order (ideograms), have been constantly created. Moreover new pieces of furniture, which dimensions were worth knowing, have been regularly added to Architect’s data. At the same time Architect’s Data has been expanded by elements that were disregarded by Neufert, for instance, some examples of particular architectural solutions or construction details. It distorts the author’s intention: (1) providing the simplest, yet unchangeable design algorithms that prevent architectural solutions from being copied. Those algorithms are based on ergonomics - the starting point in architectural design and culturally justified pieces of furniture, which were mass-produced. Basic functional and spatial schemas were supposed to be made from those ideograms. Some of various elements (2) were created, based on German building regulations (e.g. bathrooms, kitchens, bedrooms, dining rooms, auditorium, external and internal stairs). Later, those examples of particular buildings were added to the aforementioned Neufert’s book. Recently it has been extended with certain construction details (3). Both of them were certainly added to the book against Neufert’s idea. With all the possibilities brought by current technologies, one may ask such questions: whether Architect’s Data in current form is still needed, for how long it is going to be essential or whether we will find its better replacement in the future. Some circumstantial evidence can be found nowadays by looking closely at how BIM programs work. We can find objects’ libraries there with dimensions that are established in advance. However, those dimensions can be changeable to some extent. In the past, Architect’s Data was crucial to design a table with 8 chairs with proper spacing from one another. Nowadays entering several parameters into the program is enough. It means that we can compare Architect’s Data to simple information algorithms or even roughly to the way parametric programs work. At this moment, we cannot use a computer program, for instance, to design the whole restaurant with a kitchen area and storage facilities only based on algorithms and parameters. A human being, an architect, is essential now. But no one knows for how long. As soon as artificial intelligence is sophisticated enough, it will be just enough to enter Neufert’s guidelines to the computer program together with functional and spatial boundary conditions and the whole design will be done automatically. And what will be the role of an architect then? A tool that is too efficient (e.g. computer) can foster convenience - we no longer analyze parameters of such a program, as it works after one „click”. The introduction of „quantum” computers will intensify this process, which is expressed nowadays by parametrization of architecture. The tool’s efficiency will keep separating a designer from the source of design - the humanistic idea, which provoked Neufert to create Architect’s Data. The following methods used in the work: intuitive, systematic review and meta-analysis of the primary source, which are the next editions of E. Neufert’s Architect’s Data and referring them to today’s architect’s working conditions. The result of the research is to find similarities between the „Handbook” and what modern work tools used for design offer.
Ernst Neufert, wydając w 1936 r. Podręcznik projektowania architektoniczno-budowlanego, stworzył dzieło swojego życia. Obecnie nie sposób wyobrazić sobie pracy architekta bez korzystania z tej pozycji. Jednak choć ogromnie popularna w E uropie, niekoniecznie jest rozchwytywana w USA – przede wszystkim ze względu na różnice w jednostkach. Warto się jednak zastanowić, czy i na naszym kontynencie pozycja ta będzie nadal istnieć w niezmienionej, choć cały czas rozszerzanej, formie. Ideową bazą Podręcznika było założenie, że produkcja przemysłowa, tańsza niż rzemieślnicza, rozwiąże problemy społeczne związane głównie z mieszkalnictwem. Zakładano, że wszyscy ludzie mają podobne potrzeby bytowe, co w konsekwencji doprowadziło do utworzenia nowej nauki – ergonomii. Od tego czasu stale powstają jednak nowe funkcje, które warto usystematyzować w formie schematycznych rzutów-ideogramów, oraz nowe elementy wyposażenia, których wymiary warto znać, systematycznie do Podręcznika dodawane. Jednocześnie Podręcznik poszerzany jest o elementy przez Neuferta nieuwzględniane, czyli przykłady konkretnych rozwiązań architektonicznych i detale budowlane. Wypacza to zamierzenie Autora, jakim było (1) dostarczenie najprostszych, ale niezmiennych algorytmów projektowych, które uniemożliwią naśladownictwo rozwiązań architektonicznych, gdyż bazują na ergonomii – punkcie wyjścia w projektowaniu architektonicznym – oraz kulturowo uzasadnionych przedmiotach/meblach z najbliższego otoczenia człowieka, które miały być produkowane masowo. Z tych elementów miały być budowane podstawowe schematy funkcjonalno-przestrzenne (2), wariantowo rozwiązywane w ramach ówczesnych niemieckich przepisów budowlanych (łazienki, kuchnie, sypialnie, jadalnie, audytoria, schody zewnętrzne i wewnętrzne itp.). Z czasem dołączono, jako przykładowe, rozwiązania konkretnych budynków, a ostatnio - z pewnością wbrew idei Neuferta - również konkretne detale budowlane (3). W związku z możliwościami, jakie dają nowoczesne technologie, nasuwają się pytania o to, czy Podręcznik Neuferta w obecnej formie nadal jest i jak długo będzie potrzebny albo co zastąpi go w przyszłości. Przesłanki możemy znaleźć już dziś, przyglądając się temu, jak skonstruowane są programy typu BIM. Znajdują się w nich biblioteki obiektów, w których wymiary są z góry ustalone, ale w pewnym zakresie możemy je zmieniać. Kiedyś, aby wstawić stół z ośmioma miejscami siedzącymi w odpowiednich odległościach od siebie, potrzebne było przestudiowanie wytycznych z P odręcznika – obecnie wystarcza wpisanie kilku parametrów do programu. To zbliża Podręcznik do działania prostych algorytmów informatycznych i programów parametrycznych. W tej chwili nie poradzimy sobie z „zaprogramowaniem” np. całej restauracji z zapleczem kuchenno-magazynowym tylko na bazie algorytmów i parametrów. Do tego potrzebny jest obecnie człowiekarchitekt, ale nie wiadomo na jak długo. Jeśli rozwinie się sztuczna inteligencja, po wprowadzeniu wytycznych Neuferta oraz warunków brzegowych funkcjonalno-przestrzennych do jej programu całość powinna „zaprojektować się sama”. Do czego sprowadzi się więc rola architekta? Zbyt sprawne narzędzie (komputer) sprzyja wygodzie – nie analizujemy parametrów programu, bo poprawnie działa on już po jednym „kliknięciu”. Wprowadzenie komputerów kwantowych nasili ten proces, którego wyrazem obecnie jest parametryzacja architektury. Sprawność narzędzia jeszcze bardziej odseparuje projektanta od źródła projektowania – idei humanistycznej, która sprowokowała Neuferta do stworzenia Podręcznika. W pracy użyto metod: intuicyjnej, przeglądu systematycznego oraz metaanalizy źródła podstawowego, jakim są kolejne wydania Podręcznika projektowania architektoniczno – budowlanego E. Neuferta, oraz odniesienie ich do dzisiejszych warunków pracy architekta. Rezultatem badań jest odnalezienie podobieństw między „Podręcznikiem” a tym co oferują współczesne narzędzia pracy używane do projektowania.
Źródło:
Architecturae et Artibus; 2020, 12, 1; 5-14
2080-9638
Pojawia się w:
Architecturae et Artibus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Myśląc Bauhaus… Dziedzictwo Sztuki Światła we Współczesnych Spektaklach Projekcyjnych Malarstwa
Thinking Bauhaus... Legacy of the Art of Light in Contemporary Projection Performances in Painting
Autorzy:
Dwóźdź, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1015449.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
gry świetlne
projekcyjny design malarstwa
epoka galopującej rozdzielczości
immersyjny spektakl świetlny
trik światła
light games
projection design of painting galloping
high definition epoch
immersive light spectacle
trick of light
Opis:
Teoria i praktyka Bauhausu wydają się być niedościgłym komentarzem do współczesnych zjawisk z zakresu świetlnych praktyk projekcyjnych, których ekspansja stanowi bezsprzecznie dziedzictwo awansu światła w praktyce i teorii Szkoły sprzed prawie stulecia (gry świetlne Kurta Schwerdtfegera i Ludwiga Hirschfelda-Macka, zwłaszcza László Moholya-Nagya). Wśród licznych form estetyczności praktyk świetlnych epoki galopującej rozdzielczości swoje triumfy święcą dziś popularne na całym świecie festiwale światła (wykorzystujące rozmaite rodzaje praktyk wiodeomapingowych w przestrzeniach miejskich) oraz immersyjne spektakle oparte na projekcyjnym (ekranowym) designie malarstwa (cykl Alive, widowiska w technologii AMIEX® – Art & Music Immersive Experience). Na bazie malarstwa powstaje kinetyczna sztuka światła (rodzaj wideoartu), która promuje „użycie” projekcyjnego designu malarstwa, a nie tylko kontemplacyjny ogląd obrazów (jak w wypadku muzeum). W ten sposób wdrożona zostaje cyfrowa forma uczasowionego malarstwa w ruchu, inicjująca nowe style obcowania z tradycyjną sztuką malarską, wyposażona w walory immersyjnego spektaklu świetlnego. Powstają „wideofreski” – intermedium na styku malarstwa i projekcji, symulacji i rejestracji, a przedmiotem doznań jest spektakl świetlny wraz z miejscem jego ujawniania się. Mamy więc do czynienia z obrazami malarskimi przeniesionymi w wymiar cyfrowego spektaklu, zarządzanymi przez użytkowników w środowisku, w którym trik światła pracuje na rzecz designu „polikina” (Moholy-Nagy). Ziścił się program szkoły widzenia Moholy-Nagya: malowanie światłem w symultanicznym kinie.
The theory and practice of Bauhaus seem to be an unsurpassed commentary on contemporary phenomena in the field of projection light practices, the expansion of which is undoubtedly a legacy of the advancement of the use of light almost a century ago in the practice and theory of this School (light games by Kurt Schwerdtfeger and Ludwig Hirschfeld-Mack, and particularly by László Moholy-Nagy). Among numerous forms of aesthetic qualities in the field of light practices present in the rapidly developing High Definition epoch light festivals (applying various types of video-mapping practices in urban areas) and immersive performances based on projection (screen) design of painting (Alive cycle, performances using the AMIEX Technology® – Art & Music Immersive Experience) have become increasingly successful all over the world. One development is the creation of a kinetic art of light (a kind of video art) on the basis of paintings. This art promotes “using” the projection of the design of paintings in such a way that they are viewed in a manner that differs from mere contemplative watching (as in the case of a museum). In this way, a digital form of timed painting in motion is implemented that initiates new styles of experiencing traditional painting art, equipped with qualities of an immersive light spectacle. “Video frescoes” come into existence – an intermedium at the junction of painting and projection, simulation and registration, and the subject of experience is comprised of a light spectacle together with the place of its disclosure. Therefore, we are dealing with images of painting transferred to the dimension of a digital spectacle, which are managed by users in an environment where a trick of light acts in favour of the design of “poly-cinema” (Moholy-Nagy). The program of Moholy-Nagy's school of vision has come true: painting by means of light in a simultaneous cinema.
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2020, 23; 51-58
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O filmach, które chciały widzieć inaczej. W kręgu Bauhausu
Films Which Wanted to See in a Different Way: In the Bauhaus Circle
Autorzy:
Gwóźdź, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31339899.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
kontrwizualność
maszyna filmowa
„nowe widzenie”
fotogram
Bauhaus
countervisuality
cinematic apparatus
„new vision”
photogram
Opis:
Autor podejmuje próbę określenia zjawiska techniki filmowej w „punkcie zero kina” w odniesieniu do filmów powstałych w kręgu „nowego widzenia” Bauhausu na przełomie lat 20. i 30. XX w. (Amateurfilm Dessau Ivany Tomljenović z 1930 r. oraz filmów Lászla Moholya-Nagya, zwłaszcza Architects’ Congress. Film Diary z 1933 r.). Zjawisko to polega na ignorowaniu standardów technicznych medium bądź (i) ich kwestionowaniu do tego stopnia, że mamy do czynienia z manifestacyjnym obnażaniem idei rozwoju jako negatywnego wzorca odniesienia, niekiedy wręcz z jej całkowitym odrzuceniem. Omawiane filmy przeciwstawiają wizualności – jako sposobowi zarządzania autorytetem władzy – prawo do patrzenia (oparte na „kontrwizualności”), co wyraża się zwłaszcza w inscenizowaniu widzenia jako tego, co i jak jest widziane. Chodzi o stan medium, w którym praktyki postrzegania nie zostają zawłaszczone przez konstrukcje wizualne, bo maszyna społeczna nie uzgodniła jeszcze funkcjonowania maszyny fotograficzno-filmowej, w rezultacie powstaje wrażenie inscenizacyjnego i reżyserskiego ubóstwa.
The author attempts to define the phenomenon of film technique in the “zero point of cinema”, with reference to selected films made within the circle of Bauhaus’s “new vision” at the turn of the 1920s and 1930s (Amateurfilm Dessau by Ivana Tomljenović from 1930 and several films by László Moholy-Nagy, particularly Architects’ Congress. Film Diary /1933/). The text concerns the phenomenon based on ignoring technical standards of the medium and/or questioning them to the point of explicit denouncement of the idea of development as a negative reference point, and at times even total rejection of the idea. In the discussed films, visuality perceived as a means to manage the authority of power is contrasted with the right to look (based on “countervisuality”), which is expressed particularly in the staging of seeing the act of looking. It is about a state in which perception practices are not appropriated by visual constructs, since the social machine has not yet arranged the functioning of the photography-film machine; this creates an impression of staging and directorial poverty.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2021, 113; 6-26
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Lyonel Feininger – przestrzenie równoległe
Lyonel Feininger – parallel spaces
Autorzy:
Jaklewicz, Karolina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1835730.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Politechnika Wrocławska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej
Tematy:
Feininger Lyonel
Bauhaus
sztuka
architektura
art
architecture
Opis:
Z okazji odchodów 100-lecia powstania szkoły Bauhaus na Wydziale Architektury Politechniki Wrocławskiej zrealizowany został projekt naukowo-dydaktyczny zainspirowany twórczością wykładowców Bauhausu oraz metodyką nauczania praktykowaną przez tę uczelnię. Jednym z założycieli i wykładowców Bauhausu był Lyonel Feininger – grafik, ilustrator, malarz, konstruktor. Artysta ten przez kilkanaście lat spędzał letnie wakacje w dzisiejszym Mrzeżynie k. Trzebiatowa (woj. zachodniopomorskie). Feininger uwiecznił na szkicach i płótnach wiele zabytków, widoków miast, pejzaży, które obecnie znajdują się w granicach Polski. Niniejszy artykuł traktuje zarówno o życiu Feiningera w kontekście politycznych zmian, jakie dokonały się w latach 30. XX w., o podróżach nad Bałtyk, jak i o oryginalnym języku artystycznym. W szczególności zwraca uwagę na tematy architektoniczne, które są główną osią malarskich i rysunkowych studiów Feiningera. Oryginalny sposób malowania architektury jest na trwałe wpisany w historię sztuki współczesnej. Autorka przybliża także działania Trzebiatowskiego Ośrodka Kultury, który obecnie jest w Polsce najbardziej prężnym ośrodkiem popularyzującym dziedzictwo sztuki Feiningera.
At the Faculty of Architecture of Wrocław University of Science and Technology, on the occasion of the 100th anniversary of the Bauhaus School foundation, a research and teaching project, which was inspired by creative activities of the Bauhaus lecturers and the teaching methodology practiced by this university, was implemented. One of the founders and lecturers of the Bauhaus was Lyonel Feininger – a graphic artist, illustrator, painter, and constructor. The artist spent his summer vacation in today’s Mrzeżyno near Trzebiatów several times (West Pomeranian Voivodeship). Feininger immortalized many monuments, town views, and landscapes that are now within the borders of Poland in his sketches and on canvas. This article is about Feininger’s life in the context of the political changes that took place in the 1930s, about travelling to the Baltic Sea, and about a unique artistic language. The author draws special attention to architectural themes which constitute the main axis of Feininger’s painting and drawing studies. The unique way of painting architecture is permanently fixed in the history of contemporary art. It also presents activities of the Trzebiatów Cultural Centre which is currently the most dynamic centre in Poland popularizing the heritage of Feininger’s art.
Źródło:
Architectus; 2020, Nr 4 (64); 3-13
1429-7507
2084-5227
Pojawia się w:
Architectus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
FREESPACE na XVI Biennale Architektury w Wenecji a założenia Bauhausu – nowatorstwo i tradycja w zmiennym świecie zdarzeń
FREESPACE at the 16th Architecture Biennale in Venice and the assumptions of the Bauhaus – innovation and tradition in the changing world of events
Autorzy:
Juchniewicz, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1835727.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Politechnika Wrocławska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej
Tematy:
Biennale Architektury
Bauhaus
estetyka
nowatorstwo
tradycja
Architecture Biennale
aesthetics
innovation
tradition
Opis:
Estetyczna spuścizna Bauhausu wciąż ma duży wpływ na kształtowanie się oblicza współczesnej architektury. Szczególnie w perspektywie jej relacji ze sztuką. Aktualne jest pytanie o charakter tych twórczych relacji w poszukiwaniu definicji architektury. W artykule wątek ten podjęto przez zestawienie ważnych paradygmatów szkoły Bauhausu ze współczesnym głosem architektów i artystów, którzy wzięli udział w XVII Biennale Architektury Freespace w Wenecji w 2018 r. W pracy omówiono i pokrótce przedstawiono wybrane ekspozycje. Dzięki temu zobrazowano, jak dzisiaj architektura poszukuje ciekawych rozwiązań w kooperacji ze sztuką, a twórcy okazują się podążać tropami podejmowanymi wcześniej przez Bauhaus zarówno w warstwie działań estetycznych, jak i znaczeniowych. Jednocześnie pokazano, jak nowatorstwo i tradycja zmieniają wątki, odkrywają nowe aspekty architektury w jej kolejnych historycznych odsłonach.
The aesthetic heritage of the Bauhaus still has a strong influence on the shaping of the face of contemporary architecture. Especially in view of its relationship with art. The question of the character of these creative relationships in the search for a definition of architecture is still on the map. The article explores this theme by comparing important paradigms of the Bauhaus school with the contemporary opinions of architects and artists who took part in the 16th Freespace Architecture Biennale in Venice in 2018. Selected exhibitions were discussed and briefly presented in the paper. Thanks to this, it was illustrated how today architecture looks for interesting solutions in cooperation with art, and the creators turn out to follow the paths previously undertaken by the Bauhaus, both in terms of aesthetic and meaningful activities. At the same time, it was shown how innovation and tradition change themes and discover new aspects of architecture in its subsequent historical versions.
Źródło:
Architectus; 2020, Nr 4 (64); 47-60
1429-7507
2084-5227
Pojawia się w:
Architectus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
From Bauhaus to Our House: Tom Wolfe contra modernist architecture
Autorzy:
Karczewska, Anna Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1828602.pdf
Data publikacji:
2020-07-09
Wydawca:
Uniwersytet Bielsko-Bialski
Tematy:
modernism
the International Style
Le Corbusier
Ludwig Mies van der Rohe
Pruitt-Igoe
modernizm
Styl międzynarodowy
Ludwig Mies van
der Rohe
Opis:
In his 1981 book-length essay From Bauhaus To Our House, Tom Wolfe not only presents a compact history of modernist architecture, devoting the pages to masters such as Le Corbusier, Walter Gropius or Ludwig Mies van der Rohe but also frontally attacks modern architecture and complains that a small group of architects took over control of people’s aesthetic choices. According to Wolfe, modern buildings wrought destruction on American cities, sweeping away their vitality and diversity in favour of the pure, abstract order of towers in a row. Modernist architects, on the other hand, saw the austere buildings of concrete, glass and steel as signposts of a new age, as the physical shelter for a new, utopian society. This article attempts to analyse Tom Wolfe’s selected criticisms of the modernist architecture presented in From Bauhaus to Our House. In order to understand Wolfe’s discontent with modernist architecture’s basic tenets of economic, social, and political conditions that prompted architects to pursue a modernist approach to design will be discussed.
Źródło:
Świat i Słowo; 2020, 34, 1; 211-232
1731-3317
Pojawia się w:
Świat i Słowo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bauhaus i struktura siatki. Jej nowe formy i znaczenia
Bauhuaus and the grid structure. Its new forms and meanings
Autorzy:
Kisielewski, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/398690.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Politechnika Białostocka. Oficyna Wydawnicza Politechniki Białostockiej
Tematy:
siatka
kultura wizualna
architektura
wzornictwo przemysłowe
grafika użytkowa
modernizm
Bauhaus
geometrical grid
visual culture
architecture
industrial design
graphics design
modernism
Opis:
Tekst jest analizą funkcji i znaczeń geometrycznej siatki stanowiącej użyteczne narzędzie w projektowaniu architektonicznym, w grafice użytkowej czy na przykład we wzornictwie przemysłowym. Siatka jest strukturą wizualną, która w swojej historii miała nie tylko różne formy i znaczenia, ale także odgrywała różne role. Służyła na przykład przedstawianiu hierarchicznych relacji między sferami sacrum a profanum, jak miało to miejsce w architekturze i malarstwie epoki średniowiecza. Później, w malarstwie renesansu, wykorzystywano ją jako wyznacznik perspektywy geometrycznej, co pozwalało na przedstawianie trójwymiarowej przestrzeni na dwuwymiarowej powierzchni płótna. Tezą niniejszych rozważań jest to, iż w epoce modernizmu siatka zmieniła zarówno swoją formę, jak i funkcję, podobnie jak zmianie uległy także łączone z nią znaczenia. Siatka przestała być narzędziem opisu rzeczywistości, natomiast zaczęła służyć jako model w jej kształtowaniu i jednocześnie jako narzędzie jej mapowania, kolonizowania i kontrolowania. Tak pojmowana modernistyczna siatka bywa stereotypowo traktowana jako wizualny wyznacznik idei Bauhausu. W epoce późnej nowoczesności modernistyczną siatkę coraz częściej wykorzystywano jako formę symboliczną – kojarzoną właśnie z modernizmem – i jednocześnie jako element ozdobny. Nadal jednak stanowiła użyteczną strukturę w projektowaniu architektonicznym, graficznym czy wzornictwie przemysłowym. Dzisiaj jest ona również narzędziem pozwalającym na kształtowanie form przestrzennych w grafice 3D, służącym do opisu powierzchni tych form. I tu stawiamy kolejną tezę, iż taka siatka, stanowiąca znamię współczesnej kultury cyfrowej, byłaby nie do pomyślenia bez tradycji modernizmu, między innymi tradycji Bauhausu.
This text is an analisys of the functions and meanings of the geometric grid, which is useful tool for designing in architecture, in graphic design and industrial design. The grid is treated here as visual structure, which in its history had not only different forms and meanings, but also played various roles. It served, for example, to present the hierarchic relations between the spheres of sacrum and profanum, as was it in the case of the architecture and the painting in the Middle Ages. Later, in the Renaissance painting, it was used as a determinant of the geometric perspective, which allowed to present a threedimensional space on the two-dimensional surface of the canvas. The thesis of these considerations is that in the era of modernism the grid had changed its form and function, just as the meanings connected with it have also changed. The grid ceased to be a tool for describing reality, but it began to serve as a model in its shaping, and as a tool for its mapping, colonisation and control. The modernist grid understood in this way is sometimes stereotypically treated as a visual determinant of the Bauhaus idea. In the era of late modernity, the modernist network was increasingly used as a symbolic form – associated with modernism – and at the same time as a decorative element. However, it still is used as an useful structure in architectural, graphic or industrial design. Today it is used also as a tool that allows to shape spatial forms in 3D graphics, used to describe the surface of these forms. And here we put another thesis. Is it that the grid, constituting the mark of modern digital culture, would be unthinkable without the tradition of modernism, including the Bauhaus tradition.
Źródło:
Architecturae et Artibus; 2019, 11, 4; 5-16
2080-9638
Pojawia się w:
Architecturae et Artibus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Teatr Lalek Andrzeja Pawłowskiego jako Projekt Nierealny
Andrzej Pawłowskis Puppet Theatre as an Unrealictic Project
Autorzy:
Kopania, Kamil
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1015451.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
andrzej pawłowski
teatr lalek
kineformy
sylwester drzewiecki
bauhaus
puppet theatre
kineforms
Opis:
Na początku lat 50. XX w. Andrzej Pawłowski, wychodząc od inspiracji dokonaniami Bauhausu, ale też Siergieja Obrazcowa, dyrektora Państwowego Centralnego Teatru Lalek w Moskwie, pracował nad stworzeniem lustrzanego teatru lalek. Swój projekt, w założeniu ułatwiający pracę lalkarzom i zapewniający szerszą społeczną dostępność teatru, opatentował i starał się rozwijać, podejmując próby stworzenia epidiaskopowego teatru lalek. Ostatecznie jednak jego starania spełzły na niczym z racji braku zainteresowania projektem środowiska lalkarskiego, jak też przyziemnych problemów, przede wszystkim z trudno dostępnymi w tamtym czasie precyzyjnymi narzędziami optycznymi. Niemniej jednak pochodną prowadzonych eksperymentów były ważne dla polskiej sztuki lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych Kineformy. Niniejszy tekst uzupełnia naszą wiedzę o lustrzanym teatrze lalek. Dzięki odnalezieniu w Archiwum Urzędu Patentowego w Warszawie jego projektu możliwym stało się dokładne zrekonstruowanie formy i zasad działania przenośnej sceny Pawłowskiego. Z kolei głębsza analiza lalkarskiego środowiska powojennej Polski, jego aspiracji, potrzeb oraz horyzontów artystycznych, pozwoliła na ustalenie, dlaczego projekt Pawłowskiego nie spotkał się z zainteresowaniem tych, dla których był stworzony.
At the beginning of the 1950s, Andrzej Pawłowski, inspired by the achievements of the Bauhaus movement and the work of Sergey Obraztsov, director of the Central State Puppet Theatre in Moscow, was engaged with creating a mirror puppet theatre. He patented his project, which was intended to facilitate the work of puppeteers and ensure wider social accessibility of the theatre, and tried to develop it by attempting to create an epidiascope puppet theater. Ultimately, however, his efforts failed due to the lack of interest in the project of the puppeteers, as well as down-to-earth problems, primarily with the precise optical tools that were difficult to access at that time. Nevertheless, the derivative of the experiments he conducted were Kineforms, important for Polish art in the 1950s and 1960s. This text completes our knowledge of the mirror puppet theater. Thanks to the discovery of its design in the archives of the Patent Office in Warsaw, it became possible to accurately reconstruct the form and principles of operation of Pawłowski’s portable stage. On the other hand, an in-depth analysis of the puppetry milieu of post-war Poland, its aspirations, needs, and artistic horizons made it possible to determine why Pawłowski's project did not meet the interest of those for whom it was created.
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2020, 23; 59-71
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mega pionierzy - mega nadzieje, sukcesy i kontrowersje
Mega pioneers - mega hopes, succeses and controversions
Autorzy:
Kosiński, W.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/369445.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie. Wydawnictwo Uczelniane ZUT w Szczecinie
Tematy:
Ruch Nowoczesny
Le Corbusier
Bauhaus
architektura
urbanistyka
innowacyjność
kontrowersja
współczesność
ponowoczesność
modern movement
architecture
urbanism
innovation
controversy
contemporaneity
postmodernity
Opis:
Jubileusz 100 lat od twórczego spotkania największych pionierów modernizmu, jest okazją do przypomnienia, refleksji i oceny najważniejszych, błyskotliwych, nowatorskich tendencji Ruchu Nowoczesnego w architekturze i urbanistyce. Niekwestionowane zasługi oraz kontrowersje wokół wkładu i dziedzictwa modernizmu międzywojennego i powojennego są platformą do dyskusji nad ponadczasowością i aktualną przydatnością tego dorobku. Obecnie, w dobie transformacji krajów postkomunistycznych, integracji europejskiej i globalizacji - osiągnięcia pionierów i kontynuatorów Ruchu Nowoczesnego nabierają nowego znaczenia. Wkład tytanicznych, kontrowersyjnych przywódców i stworzonej przez nich nowej epoki wielkiej architektury i wielkich pomyłek to: funkcjonalizm i formalizm, abstrakcja i ekspresja, styl międzynarodowy i stylistyki lokalne, indywidualizm i uniformizm, wyrafinowany artyzm i wulgarna produkcja masowa, niezależność i klientyzm, integracja sztuk i prostacka ekonomiczna inżynieria, prymat kultury i prymat natury. Ten dorobek, w refleksyjnym i selektywnym zrozumieniu, stanowi kapitalną inspirację i podstawę dla współczesnej twórczości, w warunkach zrównoważonego rozwoju i kultury ponowoczesnej.
The jubilee of 100 years since a meeting of three greatest pioneers of Modern Movement, is an opportunity for reminding, reflection and evaluation of most important, spectacular, innovating trends of the Modern Movement in architecture and urbanism. Undisputable achievements and controversies around the input and heritage of Modernism before and after the W.W. II, are platform for discussion upon evergreen and recent usefulness of this legacy. Recently, in time of transformation in post communist countries, European integration and globalization - achievements of pioneers and followers of Modern Movement, gain a new meaning and importance. A contribution of titanic, controversial leaders, and created by them: new era of great architecture and great mistakes, is as follows: functionalism and formalism, abstraction and expression, International Style and local styles, individualism and uniformity, refined artistry and vulgar mass production, independence and dependence, correspondence des arts and ornery economic engineering, primacy of culture and preference of nature. This achievements, in reflective and selected understanding, are perfect inspiration and base for contemporary creation, according to conditions of sustainable progress and Post Modern culture.
Źródło:
Przestrzeń i Forma; 2010, 13; 7-56
1895-3247
2391-7725
Pojawia się w:
Przestrzeń i Forma
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 48

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies