Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Supreme Court decision" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 71
Tytuł:
Przegląd Uchwał Izby Karnej Sądu Najwyższego w zakresie prawa karnego materialnego za 2014 r.
Autorzy:
A. Stefański, Ryszard A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1392476.pdf
Data publikacji:
2016-09-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
decision
fraud
intercession with the authorities in the settling of a matter in exchange
for a material or personal benefit
money laundering
legal questions
Supreme Court
appellate
court
resolution
mistreatment
felony
postanowienie
oszustwo
płatna protekcja
pranie pieniędzy
pytanie prawne
Sąd Najwyższy
sąd odwoławczy
uchwała
znęcanie się
zbrodnia
Opis:
Przedmiotem artykułu jest analiza uchwał i postanowień Izby Karnej Sądu Najwyższego, podejmowanych w ramach rozstrzygania zagadnień prawnych z zakresu prawa karnego materialnego w 2015 r. Zostały omówione: obowiązek naprawienia szkody (art. 46 § 1 k.k.), zbrodnia przeciwko ludzkości w kontekście przedawnienia karalności (art. 105 § 1 k.k.), znęcanie się nad członkami rodziny (art. 207 k.k.), przedmiot ochrony płatnej protekcji (art. 230 § 1 k.k.), znaczenie znamiona przestępstwa oszustwa „niekorzystne rozporządzenie mieniem” (art. 286 § 1 k.k.), zaniechanie pobrania podatku należnego w kontekście oszustwa oraz znamiona „które mogą udaremnić lub znacznie utrudnić stwierdzenie przestępnego pochodzenia lub miejsca umieszczenia, ich wykrycie, zajęcie oraz orzeczenie przepadku” przestępstwa prania pieniędzy (art. 299 § 1 k.k.).
The article presents an analysis of resolutions and decisions of the Supreme Court Criminal Chamber made in the course of solving legal issues within the scope of substantive criminal law in 2015. It discusses: obligation to redress damage (Article 46 § 1 CC), homicide in the context of limitation (Article 105 § 1 CC), mistreatment of family members (Article 207 CC), the issue of intercession with the authorities in the settling of a matter in exchange for a material or personal benefit (Article 230 § 1 CC), the importance of the features of the crime of fraud consisting in “disadvantageously disposing of someone else’s property” (Article 286 § 1 CC), tax waiver in the context of fraud and features “that can prevent or make significantly more difficult determination of the criminal origin or place of deposition, detection or forfeiture” of profits from money laundering (Article 299 § 1 CC).
Źródło:
Ius Novum; 2016, 10, 3; 357-378
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Glosa do wyroku Sądu Najwyższego z 18 października 2012 r., V CSK 405/11 (dotyczy spisu inwentarza w postępowaniu upadłościowym)
A gloss to the decision of the Supreme Court of 18 October 2012, V CSK 405/11 (Re: Census Inventory in bankruptcy proceedings)
Autorzy:
Adamus, Rafał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/476860.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Źródło:
Studia Prawnicze: rozprawy i materiały; 2014, 1(14); 145-153
1689-8052
2451-0807
Pojawia się w:
Studia Prawnicze: rozprawy i materiały
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Stosowanie klauzuli dobra dziecka. Rozważania inspirowane postanowieniem Sądu Najwyższego dotyczącym tworzenia rodzin zastępczych
Application of the Clause of the Good of the Child: Reflections Inspired by the Decision of the Supreme Court on the Creation of Foster Families
Autorzy:
Andrzejewski, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2095869.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
good of the child clause
foster family
linguistic interpretation
functional interpretation
klauzula dobra dziecka
rodzina zastępcza
wykładnia językowa
wykładnia funkcjonalna
Opis:
The article concerns the good of the child clause. Once the sense of the clause was specified, the focus of the article was shifted onto the issue that is closely related to the practice of judicial decisions undertaken by courts, namely to the criteria under which the courts apply this clause. To illustrate the issue, it was necessary to make references to the achievements of the theory of law concerning the linguistic interpretation and functional interpretation and, in particular, the relationship between them. The background and inspiration for the considerations is the decision of the Supreme Court issued a few years ago, in which the obvious thesis was propounded that if the linguistic interpretation leads to absurd conclusions, contradicting the assumption of the rationality of the legislator’s actions and contradicting the axiology of the legal system, then the conclusions should be abandoned and the decisions should be made on the basis of the good of the child clause. The author however claims that the Supreme Court has erroneously interpreted Article 42 of the Act of family support and foster care. He supports his claim saying that in the discussed case there were no grounds for rejecting the norm interpreted with the use of linguistic interpretation methods. Moreover, the author asserts that the Supreme Court has improperly applied that functional interpretation since, referring to the constitutional value of the good of the child, it did not in fact protect it, and by its decision the court made the person who did not meet the legal and moral criteria obtain the status of a foster family.
Artykuł dotyczy klauzuli dobra dziecka. Po omówienia jej sensu uwagę skoncentrowano na zagadnieniu mającym ścisły związek z praktyką orzeczniczą sądów, a mianowicie na kryteriach stosowania przez nie tej zasady. Wymagało to nawiązania do dorobku teorii prawa dotyczącego wykładni językowej i wykładni funkcjonalnej, a zwłaszcza relacji między nimi. Tłem i inspiracją dla rozważań jest wydane kilka lat temu postanowienie Sądu Najwyższego, w którym wypowiedziano oczywistą tezę, że jeżeli wykładnia językowa prowadzi do wniosków absurdalnych, sprzecznych z założeniem o racjonalności działań prawodawcy i przeczących aksjologii systemu prawa, wówczas należy od nich odstąpić, formułując orzeczenie na podstawie klauzuli dobra dziecka. Autor zarzuca Sądowi Najwyższemu błędy w interpretacji kluczowego art. 42 ustawy o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej oraz twierdzi, że w omawianej sprawie brak było podstaw do odrzucenia normy wyinterpretowanej metodami wykładni językowej. Ponadto zarzuca Sądowi Najwyższemu niewłaściwe zastosowanie wykładni funkcjonalnej, skoro powołując się na wartość konstytucyjną, jaką jest dobro dziecka, w istocie dobra tego nie chronił, a wyrokiem spowodował uzyskanie statusu rodziny zastępczej przez osobę, która nie spełniała prawnych i moralnych po temu kryteriów.
Źródło:
Studia Iuridica Lublinensia; 2021, 30, 5; 29-51
1731-6375
Pojawia się w:
Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Glosa do postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 listopada 2017 r., sygn. akt II FSK 2864/17
Gloss to the decision of the Supreme Administrative Court of 8 November 2017, file ref. no. II FSK 2864/17
Autorzy:
Babiarz, Stefan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2147086.pdf
Data publikacji:
2022-11-29
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
podatek od czynności cywilnoprawnych
ustawa o dochodach jednostek samorządu terytorialnego
podział wpływów z podatku od czynności cywilnoprawnych między gminy
czynności materialno-techniczne
skarga do sądu administracyjnego na czynność materialno-techniczną
uprawnienie
obowiązek
civil-law transaction tax
Act on income of local government units
distribution of proceeds from tax on civil-law transactions between municipalities
substantive technical actions
complaint to administrative court on substantive technical action
right
obligation
Opis:
Z art. 4 ust. 1 pkt 1 lit. h i art. 16 pkt 4 ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego wynika, że wpływy z podatku od czynności cywilnoprawnych są przekazywane na rachunek budżetu gminy, na której obszarze znajduje się siedziba przedsiębiorstwa albo jego zorganizowanej części. Zgodnie z art. 11 tej ustawy środki te organ podatkowy przekazuje na rachunek budżetu właściwej jednostki samorządu terytorialnego w terminie 14 dni od dnia, w którym wpłynęły one na rachunek urzędu skarbowego. Podziału środków z tytułu tego podatku dokonuje notariusz jako płatnik (art. 8 Ordynacji podatkowej), sporządzając deklarację o wysokości pobranego i wpłaconego podatku przez płatnika, w tym także informację (będącą deklaracją podatkową w rozumieniu art. 3 pkt 5 Ordynacji podatkowej) o kwocie podatku należnego poszczególnym gminom. Z powyższych regulacji wynika, że informacja – jako deklaracja – podlega czynnościom sprawdzającym z art. 272 i następnych Ordynacji podatkowej. Jest ona poza tym czynnością materialno-techniczną (art. 3 § 2 pkt 4 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi), przez co gmina, która otrzymała mniej środków pieniężnych z podatku od czynności cywilnoprawnych, a chce skorzystać z uprawnienia do zakwestionowania tego podziału, może jako strona (art. 133 § 1 o.p.) tego postępowania o przekazaniu złożyć skargę do sądu administracyjnego zgodnie z art. 3 § 2 pkt 4 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Pogląd sądu o braku drogi sądowoadministracyjnej w tej kwestii i odsyłający gminę na drogę postępowania przed sądem powszechnym jest błędny, nie uwzględnia bowiem powyższych regulacji prawnych i nie dostrzega, że nie są one tożsame z procedurą podziału środków należnych gminom z tytułu podatków dochodowych.
Article 4(1)(1)(h) and Article 16(4) of the Act on income of local government units state that proceeds from the tax on civil-law transactions are transferred to the account of the budget of the municipality (gmina) in the area where the seat of the enterprise or its organized part is located. According to Article 11 of this Act, the tax authority transfers these funds to the budget account of the relevant local government unit within 14 days from the day they are credited to the account of the tax office. The distribution of funds on account of this tax is made by a notary as the withholding agent (Article 8 of the Tax Ordinance Act) by preparing a declaration on the amount of tax collected and paid by the withholding agent, including information (constituting a tax declaration within the meaning of Article 3(5) of the TOA) on the amount of tax due to individual municipalities. It follows from the aforementioned regulations that this information, as a tax declaration, is subject to verification pursuant to Article 272 et seq. of the TOA. Furthermore, it is a substantive technical action (Article 3, § 2(4) of the Act: Law on Proceedings before Administrative Courts) thanks to which a municipality that has received less money from the tax on civil-law transactions and wishes to exercise the right to challenge this distribution (Article 133, § 1 of the TOA), as a party to these transfer proceedings, may file a complaint with an administrative court in accordance with Article 3, § 2(4) of the LPAC. The Court’s view that there is no administrative court route in this matter, forcing the municipality to commence proceedings before a common court, is wrong because it does not take into account the aforementioned legal regulations and fails to recognize that they are different from the procedure for distributing funds due to municipalities from income taxes.
Źródło:
Kwartalnik Prawa Podatkowego; 2022, 4; 239-256
1509-877X
Pojawia się w:
Kwartalnik Prawa Podatkowego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
GLOSA DO POSTANOWIENIA SĄDU NAJWYŻSZEGO Z 3 WRZEŚNIA 2020 R., V KO 57/20
A Gloss to Decision V KO 57/20 of the Polish Supreme Court of 3 September 2020
Autorzy:
Badowiec, Renata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2096732.pdf
Data publikacji:
2021-12-26
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
postępowanie karne; bezstronność; sędzia; aplikant; art. 40 kodeksu postępowania karnego.
criminal proceedings; impartiality; judge; trainee; Art. 40 of the Polish Code of Criminal Procedure.
Opis:
W komentowanym postanowieniu Sąd Najwyższy sformułował tezę, że pojęcie udziału sędziego w sprawie, w rozumieniu przesłanek wyłączenia z art. 40 § 1 pkt 3 k.p.k., oznacza wystąpienie sędziego w sprawie, której rozpoznanie nastąpiło w całości albo choćby w części z udziałem osób wskazanych w art. 40 § 1 pkt 3 k.p.k., tzn. co najmniej rozpoczęło się albo rozpoczęte trwało, ewentualnie nastąpiło podjęcie przez te osoby innych czynności równoznacznych z zajęciem stanowiska w sprawie. Tezy tej nie można zaaprobować. Podzielić natomiast można stanowisko Sądu Najwyższego, zgodnie z którym aplikant adwokacki (radcowski) działający z upoważnienia obrońcy lub pełnomocnika jest także uczestnikiem postępowania, w związku z udziałem którego może mieć zastosowanie wyłączenie sędziego w trybie art. 40 § 1 pkt 3 k.p.k., chociaż występuje on na podstawie instrukcji udzielającego upoważnienia i w granicach jego pierwotnego umocowania.
  In the decision commented on in this article, the Supreme Court of the Republic of Poland ruled that the concept of a judge’s “participation” in a case, within the meaning of the grounds for exclusion given in Art. 40 § 1 point 3 of the Polish Code of Criminal Procedure, means that the judge sat on the bench hearing a case which was considered, in whole or at least in part with the participation of persons specified in Article 40 § 1 point 3 of the Code of Criminal Procedure, i.e. a case in which proceedings at least commenced or were in progress, or in which these persons undertook actions tantamount to taking a position on the case. I fnd this statement inadmissible. However, I concur with the Supreme Court’s ruling that a trainee legal adviser (aplikant adwokacki, aplikant radcowski) acting under the authority of a defence lawyer or representative is also a participant in the proceedings, and hence the exemption of a judge may apply pursuant to Article 40 § 1 point 3 of the Code of Criminal Procedure, even though the trainee appeared on the grounds of the authorisation issued by the defence lawyer and within the bounds of the authorisation.
Źródło:
Zeszyty Prawnicze; 2021, 21, 4; 347-359
2353-8139
Pojawia się w:
Zeszyty Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Opodatkowanie silosów podatkiem od nieruchomości – glosa krytyczna do wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 października 2019 r., sygn. II FSK 3126/17
Taxation of silos with property tax – gloss to the decision of the Supreme Administrative Court of 17 October 2019, ref. no. II FSK 3126/17
Autorzy:
Bębenek, Dominika
Deneka, Nicole
Wójcik, Weronika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2123458.pdf
Data publikacji:
2020-09-30
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
podatek od nieruchomości
budynek
budowla
prawo podatkowe
silos
property tax
building
structure
tax law
silo
Opis:
Glosa zwraca uwagę na problem opodatkowania podatkiem od nieruchomości obiektów budowlanych, które posiadają wszystkie cechy budynku, przez organy kwalifikowane są jednak jako budowle. W omawianym wyroku w sprawie opodatkowania silosu na cukier podatkiem od nieruchomości NSA zgadza się z organami administracyjnymi oraz sądem niższej instancji co do zakwalifikowania obiektu jako budowli, a nie budynku, w rozumieniu art. 1a ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Argumentacja NSA oparta jest głównie na wykładni celowościowej przepisów prawa podatkowego i budowlanego, przez co Sąd dochodzi do kontrowersyjnego wniosku i stawia tezę, że aby zakwalifikować dany obiekt budowlany jako budynek, należy brać pod uwagę jego elementy funkcjonalne, takie jak przeznaczenie, wyposażenie oraz sposób i możliwość wykorzystania tego obiektu jako całości. W glosie wskazano, że wykładnia taka powoduje dodanie kolejnej, pozaustawowej przesłanki kwalifikowania obiektów budowlanych jako budynków. Omawiany wyrok stanowi utrwalenie stosunkowo jednolitej linii orzeczniczej sądów administracyjnych, którą autorki pragną poddać krytyce. Glosa ma na celu ukazanie, że podobnie jak poprzednie orzeczenia w analogicznych sprawach wydane po wyroku TK z dnia 13 grudnia 2017 r. (sygn. SK 48/15), rozstrzygnięcie to powiela dorobek orzecznictwa sprzed wyroku TK i zawiera tezy niezgodne zarówno z jego treścią, jak i literalną wykładnią przepisów.
The gloss highlights the problem of taxation of construction objects, which despite having all features of a building as defined by property tax law, are qualified as structures by the administrative organs. In a discussed decision, the Supreme Administrative Court (SAC) has ruled that for property taxation purposes, a sugar silo should be qualified as a structure, not as a building (in the sense of provision 1a section 1 of Taxes and Local Fees Act). SAC’s decision matches the opinions of the administrative organs and the court of lower instance. SAC’s reasoning is mainly based on a teleological interpretation of provisions of tax law and building law. The court comes to a controversial conclusion and posits the thesis that to qualify a construction object as a building, its functional elements such as purpose, equipment, and the way and possibility of using this object as a whole, should be taken into account. The gloss argues that this kind of interpretation causes the addition of another, non-statutory premise of qualifying construction object as a building. The decision in question constitutes the preservation of relatively consistent administrative courts’ jurisprudence, which the authors mean to criticize. The gloss aims to show that this decision constitutes a repetition of jurisprudence from before the Constitutional Tribunal’s sentence of 13 December 2017, ref. no. SK 48/15 and includes theses inconsistent with its content, as well as with the literal interpretation of provisions – similarly to previous verdicts in analogous cases, released after the Constitutional Tribunal’s sentence.
Źródło:
Kwartalnik Prawa Podatkowego; 2020, 3; 9-19
1509-877X
Pojawia się w:
Kwartalnik Prawa Podatkowego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kauzalność materialna umowy o ustanowieniu hipoteki. Glosa do postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 8 grudnia 2017 roku, III CSK 273/16
Causability of an agreement for establishing a mortgage. A note on the decision of the Supreme Court of the 8th of December 2017, III CSK 273/16
Autorzy:
Biernat, Jakub
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1201110.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:
mortgage
agreement for establishing a mortgage
obligation to establish a mortgage
causability
invalidity of a legal transaction
hipoteka
umowa o ustanowieniu hipoteki
zobowiązanie do ustanowienia hipoteki
kauzalność
nieważność czynności prawnej
Opis:
W glosowanym postanowieniu Sąd Najwyższy zajął godne aprobaty stanowisko, zgodnie z którym umowa o ustanowieniu hipoteki co do zasady nie musi być zawierana w wykonaniu stosunku obligacyjnego zobowiązującego do ustanowienia hipoteki. Nie wyklucza to powstania zobowiązania do ustanowienia hipoteki, jednak w większości przypadków nie oznacza konieczności stosowania uregulowania wynikającego z art. 156 Kodeksu cywilnego.
In the discussed decision the Supreme Court took the right position that as a rule an agreement for establishing a mortgage does not have to be concluded in the performance of an obligation to establish a mortgage. This does not exclude the emergence of an obligation to establish a mortgage, however, in most cases this does not mean the need to apply the regulation arising from the article 156 of the Civil Code.
Źródło:
Studia Prawnicze: rozprawy i materiały; 2020, 1(26); 183-191
1689-8052
2451-0807
Pojawia się w:
Studia Prawnicze: rozprawy i materiały
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Gloss to the Decision of the Supreme Court from 5th March 2014, IV KK 316/13, OS-NKW 2014, No. 11, Item 82
Autorzy:
Budyn-Kulik, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/618939.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
criminal law
deliberate intent
domestic violence
suicide attempt
death
subjective side
prawo karne
zamiar
znęcanie się
targnięcie się na własne życie
śmierć
strona podmiotowa
Opis:
The commentary deals with the deliberate intent a victim of an art. 207 § 3 C.C. crime, who attempts to commit suicide. Such victim’s decision as a consequence of domestic violence (art. 207 § 3 C.C.) suggests at least consciousness of a death possibility as a result of victim’s own behavior and acceptance of the death. Supreme Court thesis, that the art. 207 § 3 C.C. claims, that victim’s subjective side has a form of deliberate intent, is a very strict one. In many cases a victim’s behavior, that objectively is “a suicide attempt” with death result, victim’s consent cannot be positively proved. Better solution would be to proclaim a specific presumption, that there is always a connection between a suicide attempt and violence.
Glosa dotyczy ustalenia zamiaru pokrzywdzonego przestępstwem z art. 207 § 3 k.k., który dokonuje targnięcia się na własne życie. Decyzja samobójcza pokrzywdzonego, której wyrazem jest targnięcie się na własne życie jako następstwo znęcania się (art. 207 § 3 k.k.), oznacza co najmniej świadomość możliwości odebrania sobie życia wskutek określonego zachowania i godzenie się na własną śmierć. Przyjęcie przez Sąd Najwyższy, że w art. 207 § 3 k.k. chodzi wyłącznie o nastawienie pokrzywdzonego odpowiadające wyłącznie umyślności, jest niezwykle restrykcyjne i wydaje się, że w wielu przypadkach, gdy mielibyśmy do czynienia z zachowaniem obiektywnie odpowiadającym „targnięciu się” na własne życie przez pokrzywdzonego, w wyniku którego poniósł on śmierć, ustalenie istnienia tej zgody w sposób pewny byłoby niemożliwe. Właściwsze w takiej sytuacji jest zastosowanie swego rodzaju domniemania istnienia związku targnięcia się z uprzednim znoszeniem znęcania oraz intencjonalności owego targnięcia się (opartego na obiektywnym przypisaniu z uprzedniego zachowania sprawcy).
Źródło:
Studia Iuridica Lublinensia; 2015, 24, 4
1731-6375
Pojawia się w:
Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przyjęcie bez zgody do szpitala psychiatrycznego osoby chorej psychicznie niezdolnej do samodzielnej egzystencji – glosa do postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 22 czerwca 2018 r., II csk 22/18
Admitting a mentally ill person incapable of independent existence to a psychiatric hospital without consent – gloss to the decision of the supreme court
Autorzy:
Ciechorski, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2054230.pdf
Data publikacji:
2021-09-06
Wydawca:
Wyższa Szkoła Humanitas
Tematy:
przyjęcie bez zgody
zakaz wykładni rozszerzającej
przymusowe leczenie psychiatryczne
admission without consent
prohibition of broad interpretation
compulsory psychiatric
treatment
Opis:
Przesłanki przymusowego przyjęcia do szpitala psychiatrycznego na podstawie art. 29 ustawy o ochronie zdrowia psychicznego dotyczą wyłącznie osoby, która ma zostać przyjęta, brak w nich elementu ochrony osób trzecich (w przeciwieństwie do przyjęcia na podstawie art. 23 i 24 tej ustawy). Z uwagi na to, że każde przyjęcie bez zgody do szpitala psychiatrycznego stanowi ingerencję w podstawowe prawa człowieka (prawo do wolności i decydowania o swoim życiu), przepisy uprawniające do takiego przyjęcia muszą być interpretowane ściśle. Art. 29 przewiduje dwie grupy przesłanek umożliwiających przyjęcie bez zgody: 1) przeciwdziałanie pogarszaniu się stanu zdrowia oraz 2) jego poprawę. Z uwagi na to, że umieszczenie w szpitalu psychiatrycznym stanowi najbardziej uciążliwy sposób leczenia pacjenta, sąd opiekuńczy ma obowiązek rozważyć, czy mniej drastyczne sposoby terapii nie będą w takim przypadku skuteczne
The conditions for compulsory admission to a psychiatric hospital under Art. 29 of the Mental Health Act apply only to the person to be admitted, they lack the element of protection of third parties (as opposed to admission under Articles 23 and 24 of this Act). Due to the fact that any admission without consent to a psychiatric hospital constitutes an interference with fundamental human rights (the right to freedom and to decide about one’s life), the provisions authorizing such admission must be strictly interpreted. Art. 29 provides for two groups of reasons for admission without consent: 1) counteracting the deterioration of health and 2) its improvement. Due to the fact that placement in a psychiatric hospital is the most onerous way of treating the patient, the guardianship court is obliged to consider whether less drastic methods of therapy will not be effective in such a case.
Źródło:
Roczniki Administracji i Prawa; 2021, 1, XXI; 307-314
1644-9126
Pojawia się w:
Roczniki Administracji i Prawa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Krytyczna analiza postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 11 marca 2016 r., I CSK 64/15
Critical appraisal of the decision of the Supreme Court of 11 March 2016 in the case I CSK 64/15
Autorzy:
Czubik, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/485571.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Instytut Europeistyki
Tematy:
jurysdykcja w sprawie spadkowej rozporządzenie 650/2012
wybór prawa
jurisdiction to rule on the succession Regulation 650/2012
choice of law
Opis:
After the judgment of 11 March 2016 no. I CSK 64/15 given by the Polish Supreme Court it seems to be impossible to define in Polish legal space the proper law applicable to the succession case. In a very short succession judgment (in which the deceased Polish citizen died in Sweden in 2008) Supreme Court has done at least three fundamental mistakes concerning the intertemporal application of legal rules. The Supreme Court has not recognized that Regulation (EU) No 650/2012 (of the European Parliament and of the Council of 4 July 2012 on jurisdiction, applicable law, recognition and enforcement of decisions and acceptance and enforcement of authentic instruments in matters of succession and on the creation of a European Certificate of Succession) is applied only to the succession of persons who die on or after 17 August 2015. It mistook also the rules of 1965 Polish statute on private international law with a new one (2011). Conclusions drawn from this particular case by court are too broad and can be applied also to cases much more different that case on which the judgment was based. Court decision analyzed in this article is an example of the comic solution of the problems arising in the Polish succession law. This is why the criticism on this order seems to be important because of its possible influence on future Polish court's practice.
Źródło:
Problemy Współczesnego Prawa Międzynarodowego, Europejskiego i Porównawczego; 2017, 15; 168-175
1730-4504
Pojawia się w:
Problemy Współczesnego Prawa Międzynarodowego, Europejskiego i Porównawczego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Odrzucenie spadku przed konsulem obcym w Polsce : glosa do postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 9 stycznia 2015 r., V CSK 51/14
The renunciation of inheritance before the consul : commentary on the decision of the Supreme Court of 9 January 2015 (V CSK 51/14)
Autorzy:
Czubik, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/485565.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Instytut Europeistyki
Tematy:
jurysdykcja w sprawie spadkowej odrzucenie spadku
międzynarodowe prawo konsularne notarialne funkcje urzędnika konsularnego
jurisdiction to rule on the succession waiver of the succession international consular law
notarial function of consular officer
Opis:
In the judgement of 9th January 2015 (V CSK 51/14) the Polish Supreme Court created the ban for the notarial activity of foreign consular officers. A person entitled to the succession has made declarations concerning the waiver of the succession before foreign consul acting as an authority of the State which is dealing with the succession. In the same time Polish courts had parallel jurisdiction on succession matters in this case. The waiver-declaration of the succession has not been recognized by Polish judges. Such limitation of consular functions has no ground neither in Polish regulations nor in international consular law rules. Fortunately the criticized order has only historical value today. After the application of Regulation (EU) No 650/2012 (of the European Parliament and of the Council of 4 July 2012 on jurisdiction, applicable law, recognition and enforcement of decisions and acceptance and enforcement of authentic instruments in matters of succession and on the creation of a European Certificate of Succession) in EU-Member Countries (it is applied to the succession of persons who die on or after 17 August 2015) the possibility of its influence on future Polish court's practice in succession cases is minimal.
Źródło:
Problemy Współczesnego Prawa Międzynarodowego, Europejskiego i Porównawczego; 2018, 16; 209-221
1730-4504
Pojawia się w:
Problemy Współczesnego Prawa Międzynarodowego, Europejskiego i Porównawczego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Gloss to the Decision of the Supreme Court of 30 March 2016, I KZP 23/15 (OSNKW 2016, No. 5, Item 29)
Autorzy:
Daniluk, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/619097.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
similar offences
generic identity of crimes
przestępstwa podobne
tożsamość rodzajowa przestępstw
Opis:
The paper contains critical commentary on the Supreme Court decision of 30 March 2016 (I KZP 23/15). The author proves that determining the generic identity of crimes with the method in concreto, i.e. through comparing legal interests violated or endangered as a result of concrete offensive deeds, should take place in certain cases, where we have to do with the crimes protecting two or more legal interests in an alternative or mixed way. In the remaining situations, the assessment of the objective similarity of crimes should be performed in abstracto, i.e. through comparing legal interests protected in particular types of crimes. Results of this method, important for the generic identity of crimes, will be identical with the method in concreto, but the former is more conducive to the judgment of the case without undue delay.
W glosie krytycznej wobec postanowienia SN z dnia 30 marca 2016 r. (I KZP 23/15) wykazano, że ustalanie tożsamości rodzajowej przestępstw metodą in concreto, a więc przez porównanie dóbr prawnych, które zostały naruszone lub zagrożone w wyniku konkretnych czynów przestępnych, powinno mieć miejsce w pewnych wypadkach, gdy mamy do czynienia z przestępstwami chroniącymi dwa lub więcej dobra prawne w sposób alternatywny lub mieszany. W pozostałych sytuacjach oceny tożsamości rodzajowej przestępstw należy dokonywać in abstracto, czyli przez porównanie dóbr prawnych chronionych w danych typach przestępstw. Rezultaty tej metody, istotne dla badania tożsamości rodzajowej przestępstw, będą bowiem identyczne, jak metody in concreto, jednakże ta pierwsza bardziej sprzyja rozpoznaniu sprawy bez zbędnej zwłoki.
Źródło:
Studia Iuridica Lublinensia; 2016, 25, 4
1731-6375
Pojawia się w:
Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kilka uwag dotyczących zachowania terminu do wniesienia protestu wyborczego składanego przez wyborcę przebywającego za granicą na podstawie Kodeksu wyborczego. Glosa do postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 31 sierpnia 2020 r. (I NSW 5920/20, LEX nr 3045999)
Some Comments on the Adherence to the Time Limit to File an Electoral Protest Submitted by a Voter Staying Abroad, Based on the Polish Electoral Code: Commentary on the Decision of the Polish Supreme Court of 31 August 2020 (I NSW 5920/20, LEX no. 3045999)
Autorzy:
Demendecki, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2096308.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
elections
voter staying abroad
electoral protest
Polish Electoral Code
general election for the President of the Republic of Poland
lodging an election protest
time limit for filing an electoral protest
wybory
wyborca przebywający za granicą
protest wyborczy
Kodeks wyborczy
wybory powszechne na Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej
wniesienie protestu wyborczego
termin do wniesienia protestu wyborczego
Opis:
Przekonanie wyborców, że dane głosowanie, w ramach którego są wybierani ich reprezentanci, zostało przeprowadzone prawidłowo i że wybór ten odpowiada woli wyrażonej w akcie głosowania, sprzyja wzrostowi zaufania do państwa i jego aparatu oraz kształtowaniu się społeczeństwa obywatelskiego. Z tego powodu bardzo ważna jest kontrola przebiegu głosowania, przekazana kognicji państwowych organów sądowych. Protest wyborczy jest podstawowym środkiem prawnym zapewniającym sądową kontrolę prawidłowości przeprowadzenia i ważności wyborów. Prawo do jego wniesienia, traktowane jako konstytucyjne prawo podmiotowe, przewidują wszystkie powszechnie obowiązujące regulacje dotyczące wyborów. W niniejszej glosie poruszono problem zachowania terminu do wniesienia protestu wyborczego, składanego przez wyborcę przebywającego za granicą na podstawie regulacji zawartej w Kodeksie wyborczym. Kanwą do rozważań nad przedstawioną kwestią jest postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 31 sierpnia 2020 r. (I NSW 5920/20), wydane w związku z przeprowadzeniem wyborów powszechnych na Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej zarządzonych w 2020 r. z możliwością głosowania korespondencyjnego. Ponadto autor podjął próbę udzielenia odpowiedzi, czy obecnie obowiązujące rozwiązanie, zawierające odmienną regułę ustalania zachowania terminu do dokonania określonej czynności (wniesienia protestu wyborczego), przewidziane w regulacji szczególnej, jaką jest ustawa z dnia 2 czerwca 2020 r. o szczególnych zasadach organizacji wyborów powszechnych na Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej zarządzonych w 2020 r. z możliwością głosowania korespondencyjnego, a także w regulacji ogólnej, czyli w ustawie z dnia 5 stycznia 2011 r. – Kodeks wyborczy, zapewnia uprawnionemu wyborcy możliwość rzeczywistego skorzystania z prawa do wniesienia protestu przeciwko ważności wyboru Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.
Convincing the voters that a given voting process to elect their representatives has been conducted correctly and that this election corresponds to the will expressed in the act of voting promotes growing trust in the state and its agencies and is conducive to the shaping of civil society. For this reason, it is very important to check the very voting process, and this verification is the responsibility of state judicial bodies. Electoral protest is the basic legal means of ensuring judicial review of the correctness and validity of elections. The right to file it, considered a constitutional subjective right, is also provided for by all generally applicable regulations on elections. The commentary discusses the issue of adherence to the time limit to file an electoral protest submitted by a voter staying abroad, as regulated by the provisions of the Polish Electoral Code. The decision of the Supreme Court of 31 August 2020 (NSW 5920/20), issued in connection with the holding of the general election for the President of the Republic of Poland announced in 2020 with the possibility of voting by mail, is the basis for the consideration of the issue. The author also attempts to answer whether the currently applicable solution containing a different rule of determining if the time limit for carrying out a specific action (lodging an election protest), as provided for in the special regulation, i.e. the Act of 2 June 2020 on special rules for the holding of general election for the President of the Republic of Poland ordered in 2020 with the possibility of voting by mail, and also the general regulation, i.e. the Act of 5 January 2011 – Electoral Code, provides an eligible voter with a possibility to actually exercise his/her right to file a protest against the validity of the election of the President of the Republic of Poland.
Źródło:
Studia Iuridica Lublinensia; 2021, 30, 5; 621-632
1731-6375
Pojawia się w:
Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Compensation Payable to the Co-owner for the Exclusive Use of the Co-owned Property by Another Co-owner and Member of His Household. Gloss to the Decision of the Supreme Court of 11 January 2018 (III CSK 349/16)
Autorzy:
Deneka, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/618985.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
fractional ownership
exclusion by the co-owner of other co-owners from holding and using the co-owned property
compensation for unauthorised use of the co-owned property
household member
współwłasność ułamkowa
wyłączenie przez współwłaściciela pozostałych współwłaścicieli od posiadania i używania rzeczy wspólnej
wynagrodzenie z tytułu nieuprawnionego korzystania z rzeczy wspólnej
domownik
Opis:
The findings presented in the commentary aim at assessing the legitimacy of the Supreme Court’s view expressed in the decision of 11 January 2018 (III CSK 349/16), according to which the co-owner is obliged towards other co-owners excluded from holding and using the item being the object of fractional ownership to pay the compensation for the use of this item by his household member. The discussion covers the concept and civil-law status of the household member and the admissibility of accepting the household member by the co-owner of a property owned as a fractional ownership. The problems of the co-owner’s liability for the behaviour of the household member and the liability of the household member for his/her own behaviour towards the co-owners deprived of the use of the joint property were also discussed.
Ustalenia zawarte w glosie zmierzają do oceny zasadności poglądu Sądu Najwyższego wyrażonego w postanowieniu z dnia 11 stycznia 2018 r. (III CSK 349/16), zgodnie z którym współwłaściciel jest zobowiązany wobec współwłaścicieli wyłączonych od posiadania i używania rzeczy będącej przedmiotem współwłasności ułamkowej do zapłaty wynagrodzenia za korzystanie z tej rzeczy przez jego domownika. W ramach rozważań omówiono pojęcie i status cywilnoprawny domownika oraz dopuszczalność przyjęcia domownika przez współwłaściciela nieruchomości objętej współwłasnością ułamkową. Poruszony został także problem odpowiedzialności współwłaściciela za zachowanie domownika oraz odpowiedzialności domownika za własne zachowanie w stosunku do współwłaścicieli odsuniętych od korzystania z rzeczy wspólnej.
Źródło:
Studia Iuridica Lublinensia; 2020, 29, 3
1731-6375
Pojawia się w:
Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Definicja depozytu w świetle opinii Trybunału EFTA oraz orzeczenia Sądu Najwyższego Islandii w sprawie Aresbank S.A. przeciwko NBI hf., Fjármálaeftirlitid i rządowi Islandii
The Definition of Deposits in the Light of the Opinion of the EFTA Court and the Ruling of the Supreme Court of Iceland in the Case Aresbank SA Vs. NBI Hf., Fjármálaeftirlitid and the Government of Iceland
Autorzy:
Frątczak, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/485254.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Bankowy Fundusz Gwarancyjny
Tematy:
Kryzys finansowy
Depozyt bankowy
Regulacje prawne
Europejski Obszar Gospodarczy
Orzecznictwo sądu
Orzecznictwo Sądu Najwyższego
Financial crisis
Bank deposit
Legal regulations
European Economic Area
Judicial decision
Supreme Court jurisdiction
Opis:
W 2008 r. Islandia stała się jedną z pierwszych ofiar rozwijającego się kryzysu finansowego. Dodatkowo w jej przypadku kryzys miał wyjątkowo gwałtowny przebieg i niósł ze sobą szereg negatywnych skutków nie tylko o charakterze ekonomicznym, ale także społecznym i politycznym. [...] Na bazie tych doświadczeń doszło również do sporu dotyczącego wydawałoby się kwestii wcześniej niebudzącej większych wątpliwości i emocji, a mianowicie zakresu definicji depozytu w prawie islandzkim. W wyniku specyfiki rozwiązań prawnych Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym oraz wskutek obowiązywania dyrektywy 94/19/WE, a także sposobu jej implementacji do prawa islandzkiego kwestia ta została przeniesiona na grunt prawa europejskiego w drodze pytania prejudycjalnego skierowanego do Trybunału Europejskiego Stowarzyszenia o Wolnym Handlu.
The definition of a deposit under Directive 94/19/EC has been perceived as a non-controversial issue. Also during the ongoing work on the revision of the aforementioned directive much more focus has been put on issues concerning the target level of the DGS fund or the reimbursement period. However, under the stressed conditions of the Icelandic crisis, this matter sparked a dispute of significant economic importance. Court proceedings in the case Aresbank S.A. vs. NBI hf., Fjármálaeftirlitid and Iceland have become a major test for both the Icelandic judiciary and the legal system of the European Economic Area. It is also one of the few cases of judicial review of provisions of Directive 94/19/EC. The case of Iceland indicates that bank restructuring is inevitably related to substantial legal uncertainty arising from the discretion of the national authorities, which are susceptible to political and social influence.
Źródło:
Bezpieczny Bank; 2013, 1(50); 29-53
1429-2939
Pojawia się w:
Bezpieczny Bank
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 71

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies