Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Malinowski, Kazimierz" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-10 z 32
Tytuł:
KAZIMIERZ MALINOWSKI – MUZEOLOG
KAZIMIERZ MALINOWSKI – MUSEUM PROFESSIONAL
Autorzy:
Gerard, Radecki,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/433659.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
Kazimierz Malinowski
muzeologia
historia sztuki
Muzeum Narodowe w Poznaniu
wystawy
Opis:
W roku 2017 przypadają 110. rocznica urodzin oraz 40. rocznica śmierci profesora Kazimierza Malinowskiego, z kolei w czerwcu 2016 r. minęło półwiecze od chwili ponownego objęcia przez niego stanowiska dyrektora Muzeum Narodowego w Poznaniu. Wszystkie te okoliczności domagają się przypomnienia wielce zasłużonej dla polskiego muzealnictwa, jak i poznańskiego Muzeum Narodowego postaci. Tytuł niniejszego tekstu stanowi parafrazę tytułu artykułu Kazimierza Malinowskiego Michał Walicki – muzeolog, zamieszczonego w czasopiśmie „Muzealnictwo”, a poświęconego postaci słynnego historyka sztuki i badacza plastyki gotyckiej w Polsce. Walicki mniej jest znany jako muzeolog, a jeszcze mniej jako mentor samego Malinowskiego, ale jeżeliby podjąć próbę określenia całego bogatego spektrum działalności tego ostatniego jednym tylko słowem, to właśnie nieco lekceważony dzisiaj termin „muzeolog” wydaje się być najbardziej pojemny i adekwatny. Pozwala bowiem przypomnieć postać K. Malinowskiego w kilku najważniejszych aspektach jego działalności, a mianowicie jako: 1/ muzeologa sensu stricto, teoretyka, ale i praktyka pracującego w muzeum i biorącego udział w najszerzej rozumianym życiu środowiska, 2/ propagatora społecznej roli muzeów jako instytucji otwartych na publiczność, 3/ wieloletniego dyrektora Muzeum Narodowego w Poznaniu, wizjonera i kuratora nowego programu merytorycznego instytucji. Malinowski należał do grona kilku najważniejszych postaci powojennego polskiego muzealnictwa, lecz jest dzisiaj prawie zupełnie zapomniany. Całkowita niemal nieobecność tego nazwiska w dzisiejszym życiu muzealnym determinuje także niezadawalający stan badań nad jego biografią zawodową, tymczasem działalność Malinowskiego, choćby tylko w dziedzinie muzealnictwa – bo drugim istotnym obszarem jego aktywności było konserwatorstwo – należy dopiero gruntownie przebadać. Wiele zatem sądów czy opinii zamieszczonych powyżej należy na obecnym etapie badań potraktować jako sugestie i hipotezy, które muszą jeszcze podlegać dalszej szczegółowej weryfikacji. Tym niemniej naszkicowane jedynie pobieżnie najważniejsze – jak się wydaje – tropy działalności poznańskiego muzeologa przedstawią jego postać jako propagatora społecznej roli muzeów – instytucji otwartych na publiczność, co z kolei ukaże aktualność postulatów Malinowskiego wobec dzisiejszego namysłu nad funkcjami muzeów.
Źródło:
Muzealnictwo; 2017, 58; 60-73
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nagroda Polskiej Akademii Nauk za Katalog Zabytków Sztuki
Autorzy:
Malinowski, Kazimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/535348.pdf
Data publikacji:
1964
Wydawca:
Narodowy Instytut Dziedzictwa
Tematy:
nagroda im. Aleksandra Brücknera
„Katalog Zabytków Sztuki w Polsce”
inwentaryzacja zabytków
Źródło:
Ochrona Zabytków; 1964, 1; 58-59
0029-8247
Pojawia się w:
Ochrona Zabytków
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Organizacja łączności w Powstaniu Warszawskim
Autorzy:
Malinowski, Kazimierz.
Powiązania:
Kanały w Powstaniu Warszawskim Warszawa, 1998 S. 82-107
Współwytwórcy:
Karaskiewicz, Jan. Redakcja
Data publikacji:
1998
Tematy:
Armia Krajowa. Okręg Warszawa łączność kanałowa
Kanały łączność Warszawa 1944 r.
Powstanie 1944 r. warszawskie łączność kanałowa
Opis:
Relacja zastępcy szefa łączności Okręgu Warszawa AK.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Turystyka kulturalna i międzynarodowa kampania na rzecz zabytków
Autorzy:
Malinowski, Kazimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/537366.pdf
Data publikacji:
1965
Wydawca:
Narodowy Instytut Dziedzictwa
Tematy:
kampania na rzecz zabytków
Międzynarodowa Federacja Dziennikarzy i Pisarzy Turystyki (FIJET)
turystyka kulturalna
międzynarodowa ochrona zabytków
Źródło:
Ochrona Zabytków; 1965, 1; 53-54
0029-8247
Pojawia się w:
Ochrona Zabytków
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Trzy konferencje w sprawie konserwacji czołowych zabytków rzeźby romańskiej i gotyckiej
Autorzy:
Malinowski, Kazimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/537317.pdf
Data publikacji:
1963
Wydawca:
Narodowy Instytut Dziedzictwa
Tematy:
konferencje naukowe 1963
konserwacja portalu romańskiego z Ołbina
konserwacja drzwi gnieźnieńskich
konserwacja rzeźby Mojżesza z kościoła św. Jana w Toruniu
Źródło:
Ochrona Zabytków; 1963, 4; 55-62
0029-8247
Pojawia się w:
Ochrona Zabytków
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dyskusja o zasadach konserwatorskich. Poglądy i wnioski
SUR LES PRINCIPES DE LA CONSERVATION (OPINIONS ET CONCLUSIONS)
Autorzy:
Malinowski, Kazimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/539182.pdf
Data publikacji:
1966
Wydawca:
Narodowy Instytut Dziedzictwa
Tematy:
zasady konserwatorskie
teoria konserwatorstwa
teoria Riegla
doktrynaViollet-le-Duca
Michelangelo Azzevedo
Vaclav Wagner
J. E. Dutkiewicz
Dobrowolski
Marconi
Opis:
Etablir des principes pour le restaurateur des biens culturels meubles devient aujourd’hui l’un des objectifs les plus urgents. La „Charte de Venise” est, dans le domaine de l’architecture, considérée comme déclaration obligatoire. Pour la peinture, surtout peintu re murale, il apparaît dernièrement nombre de divergeances, résultat d’une analyse insuffisante des postulats e t du manque d’une théorie développée largement et conséquemment. Nous assistons donc à une floraison de diverses tendances qui représentent une optique fragmentaire de la question, telle par exemple l’opinion qui veut que l ’on procède à la re construction afin de rétablir l’effet artistique primitif ou bien des voix opposées qui réclament le respect pour le processus naturel de la destruction. L’Objet principal de la théorie de conservation est, selon l’auteur, avant tout la question des motifs qui nous imposent de la piété envers les monuments. Il présente donc plus amplement la théorie de Riegl qui décèle, dans notre attitude vis-à-vis les monuments dies critères d'évaluation suivants: historiques, artistiques, e t utilitaires ainsi que la valeur de „l’ancienneté” (Altenswert), résultant de la conscience de la fugacité. Ensuite l’auteur décrit les opinions de Dvorak qui a souligné le rôle des sentiments tels que par exemple la piété religieuse, la piété pour le souvenir des ancêtres, le patriotisme e t la tendance à transmettre aux générations futures ses propres expériences. (Fuis il analyse la classification des notions d ’après Frodl, basée sur un système développé des valeurs citées par Riegl, tout en introduisant la valeur du „symbole”, par lequel il explique e t justifie la reconstruction des désastres de guerre (Varsovie). Des auteurs qui s’opposent à la formation des „produits cliniques”, d ’un ,.scientisme exagéré” sont commentés à leur tour, des auteurs qui s ’expriment en faveur du rétablissement des valeurs artistiques de l'oeuvre, de sa reconstruction (Wagner, Azzevedo, Althöfer), ainsi que ceux qui sont pour les principes de conservation strictement observés, avertissant de la 'possibilité de la formation des palimpsestes, car, dans ce cas, 'il faudrait attribuer les valeurs du monument aux reproductions aussi. Ce ne serait d’ailleurs qu’un retour aux pratiques de Viollet-le-Duc (Linda 11, Mielke, Roberto Pane). Parmi les auteurs polonais c’est Dobrowolski et Marconi qui, dans ces questions, représentent un point de vue intermédiaire. Ils proclament, au lieu d ’une interdiction stricte, l’opiniion qu’il faut „compléter, mais le moins .possible”. On trouve une présentation plus ample des opinions de Dutkiewicz qui constate, entre autres, què l'homme „demande que le document (...) soit entièrement véritable”. Dutkiewicz tient compte aussi du fait de notre dépendance des a ttitu des contemporaines, artistiques et philosophiques, et trouve des raisons à la tendance de conserver l’état existant et de „laisser la matière corrodée”. Mais, en même temps, il parle de la nécessité de compensation de valeurs perdues par de nouvelles valeurs. Il compare le rôle du conservateur à celui du metteur en ondes dans le .domaine de la musique mécanique. Des voix qui critiquaient les sévères .principes d ’autrefois, des voix qui réclamaient le droit de la reconstruction, se sont fait entendre surtout dans les premières années après la guerre, ce que fut une réaction assez naturelle dans la situation, où de considérables biens culturels étaient menacés de perte. Les conservateurs s ’inquiètent aujourd’hui car, selon l’auteur, ils 'interprètent d’une manière fausse l’attitude de l’homme contemporain envers l’art ancien. L’acquis du passé peut être (incorporé dans la vie contemporaine en ta n t qu’un facteur actif de la culture. Cependant, dans la plupart des cas, il constitue un fait historique ressenti avec une juste notion de distance. Car l’homme possède l ’aptitude d’accomoder la perspective de temps, de séparer les choses éloignées des choses proches. C’est pourquoi notre principe devrait être: c o n s e r v e r e t n e p a s c h a n g e r , car c’est .ce principe qui est la seule raison du métier du conservateur. L’autre courant, apparaissant à côté des tendances qui proviennent de l ’actualisation intégrale de l’art ancien, est une fascination par le phénomène de la fugacité. „Vanitas vanitatum”, une conscience de la fugacité, du pessimisme e t de la désespérance — ces idées se sont répétées plus d’une fois dans l’histoire de notre culture. Nous entendons ces voix depuis les temps bibliques. Et récemment, (Schopenhauer et les existentialistes, iSpengler et Husserl, parlaient de „Sein zum Tode” et d’une onise de la cultpre e t 'de la science. Callais et Bataille aperçoivent même dans l ’histoire de la (société des tendances à la destruction qui seraient un moyen1 d ’assurer l ’existence des normes .sociales e t de l ’équilibre économique. Les mêmes tendances trouvent à leur opposé .des orientations qui remportent sur celles-là. „Aere .perennius”, „Ars longa, vita brevis” — tel rôle était attribué à l’art. Ce sont ces dernières tendances qui dominent, elles décident du développement et du progrès de l’humanité. Nous sommes immunisés contre la fascination par la fugacité grâce non seulement à l'impératif biologique de la vie, mais aussi à la conscience du sens de la vie (sociale e t de la valeur de chacun de nos apports à la culture e t à la civilisation humaine qui, elles, se développent toujours. En conclusion l ’auteur formule certains principes et prémisses de l ’activité du conservateur: ■—■ le monument est un document; voilà pourquoi il devrait être conservé sous sa forme inchangée; — des objets endommagés, compte tenu de la connaissance historique générale et de l’imagination propre à tout homme, cessent d ’être actuellement considérés comme victimes de destruction, telles — et depuis longtemps déjà — les .sculptures antiques. En les conservant sous cette forme nous .pouvons par là-même constater la distance dans le temps et .sentir l’authenticité de l’oeuvre, ce qui répond aux besoins e t aux demandes explicites de tous les spectateurs ; — avant d ’établir un programme concret de conservation il faut procéder à l’analyse des valeurs au nom desquelles l’oeuvre en question doit être conservée. En fonction des valeurs — selon la classification de Riegl — qui vont emporter on décidera dans quelle mesure on peut entreprendre des retouches ou bien même des compléments. Ces décisions devraient être individualisées, prises pour chaque cas particulier, d ’une façon collégiale pourtant, par des personnes compétentes et collectivement responsables.
Źródło:
Ochrona Zabytków; 1966, 2; 13-22
0029-8247
Pojawia się w:
Ochrona Zabytków
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dziesięciolecie Ustawy o Ochronie Dóbr Kultury i o Muzeach
THE TENTH ANNIVERSARY OF THE CULTURAL PROPERTY PROTECTION AND MUSEUMS LAW, 1962
Autorzy:
Malinowski, Kazimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/537259.pdf
Data publikacji:
1973
Wydawca:
Narodowy Instytut Dziedzictwa
Tematy:
ustawa o ochronie dóbr kultury i muzeach
Towarzystwo Opieki nad Zabytkami Przeszłości
powstanie służby konserwatorskiej
dobra kultury
Opis:
It is namely this tenth year elapsing from the date on which The Cultural Property Protection and Museums Law has been passed in the Polish Seym that gave the author rise to write his article where he reminds that the above Law may be regarded as a consequence of the progressively, from the 18th century onward, growing respect for antiquities. At the same time the author points to the fact that this Law contains a number of provisions that are extending both scope of notions and range of activities in conservation and in museums in this country. From among the newly adopted conceptions to be emphasized here deserves the term „cultural property” but at the same the fact of retaining of the term „historical monument” with the use of which the Law determines the objects of cultural property that are recorded in museum inventories or in those kept by the Voivodship Conservators. As especially important the author considers the first article of the Law reading as follows: „The protection of cultural property is an obligation for the State and the duty of its citizens”. This basic statement is followed by all further provisions. Under the term „cultural property” also the modern objects are meant provided, hovewer, that they can prove important from the point of view of the nation’s cultural heritage and development of its culture. According to the author’s further reasoning the Law extends its legal protection also to battlefields and to sites connected with the Nazi persecutive actions during the last war, to objects of material culture, to monuments of nature, etc. While providing the possibility to act in many different ways the Law at the same time requires that the all conservation tre a tments be based on scientific assumptions. As a fu rther consequence of obligations that by the force of the Law in question were put on all citizens the following can be considered: the calling into being of advisory bodies supporting the Minister of Culture and Arts and those acting at Voivodship Conservators Offices; the provisions determining the use to be made of historical monuments as well as those settling the manner in which they should be made accessible to the public; or, finally, those dealing with their popularization and social contributions for the sake of their protection. The due attention has been devoted to individual collectors who were granted with a number of special privileges. What concerns museums it must be considered as appreciable that in addition to the term „museum” has been introduced that of „collection of exhibits” who are otherwise called the „museum objects”. As fully adequate as to its ability to characterize the museums practice is to be regarded a review of functions that should be performed by a museum; of them, of course, as the most important are to be considered those scientific and educational. However, it must also be stated that the ten-year experience has shown not only the advantages resulting of the Law under discussion, but also pointed to some failures the sources of which, according to the author’s opinion, must mainly be sought in the executive regulations. So, for example, as the author suggests, the Voivodship Conservators should be supplied with decisive powers while collaborating with the local authorities responsible for spatial development and townplanning; an ex officio recording of the movable monuments of the past should be made also more extensive, and especially in cases where they are kept under unfavourable conditions; obligatory practices should be introduced for persons graduating in movable monument conservation divisions a t the high schools; and, finally, much more care should be devoted to decisions concerning the cancelling the historical buildings in a Register of Historical Monuments and their demolishions. There is no doubt that provided that the more thorough consideration be paid to these decisions it would become possible to safeguard a considerable number of objects without any more serious disadvantages or burdens to national economy. Toward those demanding th a t serious alterations or amandments be introduced to the Cultural Property Protection and Museums Law the author of the present assumed a critical or even negative attitude as it is his view th at a document of such fundamental nature as a Law should be one sound enough and, thus all its provisions represent an obvious standard or even a habit governing the attitudes of the society. It is then only that it will be possible to hope th a t our cultural heritage might survive without any further losses.
Źródło:
Ochrona Zabytków; 1973, 2; 85-88
0029-8247
Pojawia się w:
Ochrona Zabytków
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nowa ustawa o ochronie zabytków w Niemieckiej Republice Demokratycznej
A NEW LAW CONCERNING HISTORICAL MONUMENTS PROTECTION IN GERMAN DEMOCRATIC REPUBLIC
Autorzy:
Malinowski, Kazimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/537565.pdf
Data publikacji:
1976
Wydawca:
Narodowy Instytut Dziedzictwa
Tematy:
„Prawo o Opiece nad Zabytkami”
ustawa o ochronie zabytków w NRD
polityczna ustawa o ochronie zabytków w NRD
Opis:
The present article deals with the „Law concerning Historical Monuments Protection” enacted in GDR in June, 1975, and replacing the one from 1961. Although the new Law refers in many respects to the old one, it also contains elements completely new and consequently it extends and consolidates the system of historical monuments protection in GDR. It includes, among others, a clause which gives significance to monument connected with German international and workers’ movement. It also says th a t all administration authorities as well as social organizations should be made responsible for historical monuments protection and all historical monuments should be accounted for in the central register. The Law states clearly th a t historical monuments protection should be included in the national plan for economic development; it also promotes the Institute of Historical Monuments Protection which is to initiate various forms of protection and utilization of monuments. A novelty of greatest importance was to appoint the Cabinet a body of control and to make it responsible for monuments protection. Allocation of funds to historical monuments protection is also considered to be of great significance. The new Law will most probably be followed by due executive decisions.
Źródło:
Ochrona Zabytków; 1976, 3; 208-210
0029-8247
Pojawia się w:
Ochrona Zabytków
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Co wnosi nowego ustawa o ochronie dóbr kultury i o muzeach?
Autorzy:
Malinowski, Kazimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/536235.pdf
Data publikacji:
1962
Wydawca:
Narodowy Instytut Dziedzictwa
Tematy:
ustawa o ochronie dóbr kultury o muzeach
radziecka uchwała o ochronie zabytków
czechosłowacka ustawa o zabytkach kultury
ochrona zabytków w Niemieckiej Republice Demokratycznej
użytkownictwo zabytków
Źródło:
Ochrona Zabytków; 1962, 2; 3-10
0029-8247
Pojawia się w:
Ochrona Zabytków
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-10 z 32

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies