Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Kino niemieckie" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-10 z 20
Tytuł:
O kinie niemieckim z przyjemnością
On German Cinema with Pleasure
Autorzy:
Saryusz-Wolska, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31340624.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Kino niemieckie
German Cinema
Opis:
Książka Andrzeja Gwoździa Kino na biegunach. Filmy niemieckie i ich historie (1949-1991) (2019) przedstawia szeroką panoramę kina NRD i RFN w omawianym okresie. Autor kreśli bogaty obraz kinematografii niemieckiej tego czasu, wskazując czytelnikom kilkaset filmów. Książka uporządkowana jest chronologicznie i zajmuje się zarówno dziełami kanonicznymi, jak i popularnymi czy rozrywkowymi. Autor nie przedstawia usystematyzowanych problemów badawczych ani nie podąża za konkretną metodologią, lecz raczej dzieli się historiami, które stoją w tle omawianych filmów, a także własnymi impresjami i przyjemnościami płynącymi z obcowania z kinem. 
A review of a book by Andrzej Gwóźdź Kino na biegunach. Filmy niemieckie i ich historie (1949-1991) [Rocking Cinema. German Films and Their Histories (1949-1991)] (2019). The book presents a wide panorama of the cinema of the GDR and West Germany in the period in question. The author sketches a rich picture of German cinematography of that time, pointing to several hundred films. The book is organized chronologically and deals with both canonical and popular or entertainment cinema. The author does not present systematized research problems nor does he follow a specific methodology, but rather shares stories that stand in the background of the discussed films, as well as his own impressions and pleasures flowing from the cinema.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2019, 105-106; 302-305
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wobec kanonu. Współczesny film niemiecki wobec tradycji Nowego Kina Niemieckiego
In View of the Canon: The Contemporary German Film in Relation to the Tradition of the New German Cinema
Autorzy:
Brzezińska, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32222559.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Nowe Kino Niemieckie
kanon
współczesne kino niemieckie
New German Cinema
canon
contemporary German cinema
Opis:
Celem artykułu jest nie tyle wyodrębnienie i opisanie ewentualnych podobieństw między formacją Nowego Kina Niemieckiego a najnowszym filmem niemieckim, ile ukazanie tych dwóch zjawisk filmowych w relacji do siebie, gdzie film najnowszy nawiązuje (w różny sposób) do starszej formacji, polemizuje z nią i rozwija proponowane sensy, staje się jego medium. Zjawisko Nowego Kina Niemieckiego jest tu rozumiane jako centrum i kanon, z uwzględnieniem którego najnowszy film jest opisywany, lecz może być także interpretowany. Jak proponuje autorka, przedstawienie interferencji wybranych aspektów obu zjawisk służy zaprezentowaniu różnorodności filmu niemieckiego po 1989 r., a relacji między tymi zjawiskami jako dynamicznej, aktualizującej się. Owo przedstawienie zostaje przez autorkę dokonane z uwzględnieniem odwołań do opracowań, w których próbuje się rewidować obszary uchodzące za już rozpoznane oraz które proponują odczytania najnowszego filmu niemieckiego w ścisłym odniesieniu do Nowego Kina Niemieckiego.
The purpose of this article is not so much the identification and description of any similarities between the New German Cinema and the latest German films, as it is to show these two film phenomena in relation to each other, where the latest films allude (in various ways) to the older school, enter a polemic with it and develop proposed meanings, becoming its medium. The phenomenon of the New German Cinema is here understood as the centre and canon, which is taken into the con- sideration when describing and interpreting the latest films. As proposed by the author, presenting interferences of chosen aspects of both phenomena demonstrates the dynamics and self updating relation between them as well as the diversity of German cinema after 1989. This presentation is made by the author with regard to literature in which areas considered to be well understood are analysed anew and which propose the analysis of the latest German cinema in strict relation to the New German Cinema.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2015, 89-90; 175-188
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Świadkowie, ofiary, mściciele... Żydowscy bohaterowie w niemieckich i austriackich filmach o procesach zbrodniarzy wojennych na przykładzie Murer: Anatomia procesu i Labiryntu kłamstw
Autorzy:
Wesołowska, Olga
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28407812.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
komparatystyka
Żydzi
kino austriackie
kino niemieckie
polityka pamięci
Opis:
Artykuł podejmuje problematykę kreowania wizerunku żydowskich protagonistów w filmach Labirynt kłamstw (Im Labirynth des Schweigens, 2014, reż. Giulio Ricciarelli) oraz Murer: Anatomia procesu ( Murer: Anatomie des Prozesses, 2018, reż. Christian Frosch). Podstawowym celem badawczym jest tu wskazanie strategii, z jakich korzystają twórcy tych dzieł w procesie kodowania żydowskości. Refleksji poddane zostają także motywy i role przypisywane żydowskim postaciom. Materiał badawczy stanowią współczesne produkcje z Austrii oraz Niemiec. Komparatystyczna analiza umożliwia podjęcie refleksji nad tym, na ile odmienna polityka pamięci i przebieg rozliczeń z nazistowską przeszłości wpływają na filmowe wizerunki Żydów.
Źródło:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Arte et Educatione; 2021, 16, 363; 68-84
2081-3325
2300-5912
Pojawia się w:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Arte et Educatione
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Tom Tykwer – wizjoner kina
Tom Tykwer – A Visionary of the Cinema
Autorzy:
Włodek, Patrycja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31341248.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Ewa Fiuk
Tom Tykwer
kino niemieckie
German cinema
Opis:
Recenzja książki Obrazo-światy, dźwięko-przestrzenie. Kino Toma Tykwera (2016) autorstwa Ewy Fiuk. Włodek zwraca uwagę, że recenzowana publikacja nie jest tradycyjną monografią Tykwera, ani tym bardziej jego biografią. Ewa Fiuk, znawczyni współczesnego kina niemieckiego, nie idzie utartą ścieżką omawiania „życia i twórczości” oraz chronologicznego analizowania kolejnych filmów. Zamiast tego koncentruje się na wątkach i obsesjach obecnych w twórczości tego reżysera, a także na kwestiach technicznych. Recenzentka detalicznie prezentuje budowę książki i zawartość poszczególnych rozdziałów, a jednocześnie poddaje je konstruktywnej krytyce. W ocenie Patrycji Włodek wielką zaletą tej książki jest dająca o sobie znać biegłość Fiuk w kwestiach technologicznych, które nie doczekały się w Polsce zbyt obszernej literatury. W zakończeniu pojawia się sugestia, że publikacja ta może być zajmująca nie tylko dla czytelników zainteresowanych kinem Tykwera bądź współczesną kinematografią niemiecką, ale również dla osób szukających mniej konwencjonalnego podejścia do zagadnienia kina autorskiego oraz spragnionych przystępnych analiz kwestii technologicznych.
Book review of Obrazo-światy, dźwięko-przestrzenie. Kino Toma Tykwera [World-Images, Sound-Spaces: Tom Tykwer’s Cinema] (2016) by Ewa Fiuk. Włodek points out that the peer-reviewed publication is not a traditional monograph on Tom Tykwer nor his biography. Ewa Fiuk, a specialist in contemporary German cinema, does not follow the routine of describing the “life and work” and the chronological analysis of his films. Instead, she focuses on the themes and obsessions present in the director’s work, as well as on technical issues. The reviewer presents the structure of the book in detail as well as the contents of the individual chapters, while also giving constructive criticism. In Patrycja Włodek’s opinion, the great advantage of this book is Fiuk’s proficiency in technological issues, which is largely absent from Polish literature on film. In conclusion, it is suggested that this publication may be of interest not only to readers interested in Tykwer’s cinema or in contemporary German cinema but also to those seeking a less conventional approach to the subject matter of cinema and those who are keen on an analysis of technological issues.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2017, 99; 227-232
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polscy aktorzy w filmach Defy w ostatnim ćwierćwieczu istnienia Niemieckiej Republiki Demokratycznej
Polish Actors in the Films of DEFA in the Last Twenty Five Years of the Existence of the German Democratic Republic
Autorzy:
Gwóźdź, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31341984.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
DEFA
kino niemieckie
NRD
German cinema
East Germany
Opis:
Udział polskich aktorów w produkcjach wschodnioniemieckiej Defy jest na ogół znany, choć nie dość wyczerpująco opisany. Oczywiście nie chodzi jedynie o koprodukcje, choć i one (jak chociażby pierwsza z nich, Milcząca gwiazda Kurta Maetziga, 1960) zaświadczają o aktorskim transferze między Warszawą a Berlinem. Deficyt aktorów w NRD, ale także dobra marka kina polskiego w NRD sprawiły, że często korzystano z zasobów polskiego rynku aktorskiego. Autor skupia się na analizie oraz interpretacji zjawiska przechodniości sztuki aktorskiej między kinematografiami narodowymi. Niezwykła w tym względzie okazała się zwłaszcza rola młodej i pięknej pani inżynier w wykonaniu Krystyny Stypułkowskiej, która zagrała w kultowym filmie Ślad kamieni (1966) Beyera – wystylizowanym na western produkcyjniaku, odesłanym przez NRD-owską cenzurę na półki do roku 1990. Na szczególne miejsce w takiej perspektywie oglądu zasługuje sztuka aktorska Franciszka Pieczki w rozliczeniowym filmie Jadup i Boel (1980/1988) Rainera Simona, a zwłaszcza jego tytułowa rola właściciela objazdowego teatru lalek w filmie Fariaho…! (1983) Rolanda Gräfa. Pieczka zagrał także m.in. w zachodnioniemieckim Dawidzie (1979) Petera Lilienthala (pierwszym filmie produkcji RFN, który otrzymał Złotego Niedźwiedzia w kategorii filmu fabularnego – na Berlinale 1979). Obok niego kinematografię Niemiec Zachodnich zasilili m.in. aktorzy grający w filmach Volkera Schlöndorffa, a wśród nich Jerzy Skolimowski jako dziennikarz na walczącym Bliskim Wschodzie (Fałszerstwo, 1981). W artykule Andrzej Gwóźdź szuka odpowiedzi na pytania dotyczące zjawiska eksportu aktorów jako faktu głównie kulturowego.
The role Polish actors played in East German DEFA is usually well known, though not sufficiently well described. Of course this is not merely a question of co-productions, although they (like for example the first one, Kurt Maetzig’s Silent Star, 1960) confirm the transfer of actors between Warsaw and Berlin. A deficit of good actors in GDR, and the good reputation of Polish cinema in GDR meant that they often relied on actors from Poland. The author focuses on the analysis and interpretation of the phenomenon of transitivity of acting between national cinematographies. Remarkable in this regard was especially the role of a young and beautiful woman engineer created by Krystyna Stypułkowska, who starred in the cult film The Trail of Stones (1966) by Frank Beyer - Western like social realist movie, that was blocked by the East German censorship until 1990. Franciszek Pieczka deserves particular attention in this overview, especially in Rainer Simon’s Jadup and Boel (1980/1988), and in the title role as the owner of a travelling puppet theatre Fariaho...! (1983) by Roland Gräf. Pieczka also played in West German David (1979) by Peter Lilienthal (the first West German production to obtain the Golden Bear in the feature film category on Berlinale 1979). In West Germany, in addition to Pieczka, other Polish actors were active, especially in films by Volker Schlöndorff, among them Jerzy Skolimowski as a journalist working on the warring Middle East (Forgery, 1981). In the article Gwóźdź is searching for answers regarding the phenomenon of transfer of actors as a cultural fact.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2016, 95; 84-96
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wczesne kino jako spektakl. Przykład niemiecki
Early Cinema as a Spectacle: The German Example
Autorzy:
Dębski, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28408607.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
kino niemieckie
Wrocław
historia kina
German cinema
history of cinema
Opis:
Wychodząc z założenia, że wczesne kino to późna forma historycznej sztuki projekcji, zakorzeniona w kulturze latarni magicznych oraz teatrów variétés, autor wskazuje na cechy seansów kinematograficznych, które nadawały im charakter spektaklu: komentowanie wydarzeń dziejących się na ekranie, towarzyszenie muzyczne, interakcje z publicznością, jak też samych widzów między sobą oglądających krótkie filmy w strukturze numerowej. Model ten można odnaleźć w kinach jarmarkowych, salowych, jak też w pierwszych kinach stacjonarnych. Specyfika tych ostatnich została bliżej przedstawiona na przykładzie Wrocławia i uzupełniona o inne przykłady niemieckie. Dopiero przełom medialny, zapoczątkowany w Niemczech w latach 1910-1911, doprowadził do wykształcenia się indywidualnego widza śledzącego narrację filmów pełnometrażowych.
Taking the assumption that early films are a late form of the historical art of projection, rooted in the culture of magical lanterns and varietes theatres, as a starting point, the author points to the features of the cinematographic shows, that gave them the character of a spectacle: commenting the action on the screen, musical accompaniment, interactions with the audience, and the interac- tions between members of the audience themselves, while watching sets of short films forming a larger whole. This model can be found in country fair travelling cinemas (also in rented halls), as well as in first proper and purpose-built cinemas. The character of this last category is presented more closely using the example of cinemas from Wrocław, and is supplemented by a discussion of other German examples. It is only the media breakthrough, that began in Germany in the years of 1910-1911, that lead to the individual viewer following the narration of feature lenght films.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2014, 85; 73-86
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ideologie (i) przyjemności
Ideologies of/and Pleasure
Autorzy:
Kempna-Pieniążek, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31341057.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Andrzej Gwóźdź
kino niemieckie
ideologia
przyjemność
German cinema
ideology
pleasure
Opis:
Najnowszy tom wrocławskiej serii Niemcy – Media – Kultura wpisuje się w formowany od niedawna nowy, wielowymiarowy obraz dziejów kina niemieckiego, nie stanowi jednak typowego wykładu historycznofilmowego. Autorka recenzji zwraca uwagę na liczne zalety książki Andrzeja Gwoździa Zaklinanie rzeczywistości. Filmy niemieckie i ich historie 1933-1949 (2018), przede wszystkim na to, że łączy ona w sobie walory interesującej lektury ze skrupulatnym rekonstruowaniem pejzażu audiowizualnego Niemiec lat 1933-1949. Najważniejszy kontekst tego pejzażu stanowią rozmaite ideologie, dlatego też jednym z dominujących wątków monografii jest motyw kina jako narzędzia walki, podporządkowanego różnym instytucjom. Drugim spoiwem filmów analizowanych w książce jest natomiast zasada przyjemnościowa, realizowana zarówno przez kino Trzeciej Rzeszy, jak i przez kinematografie powojennych stref okupacyjnych. Na uwagę zasługuje również trzecia część tomu, oferująca zbiór precyzyjnie zredagowanych pism z omawianej epoki.
The latest volume of the Wrocław series Germany - Media - Culture fits in with the new, multifaceted picture of the history of German cinema that has been formed recently, but it is not a typical presentation of film history. The author of the review draws attention to the numerous merits of the book by Andrzej Gwóźdź Zaklinanie rzeczywistości. Filmy niemieckie i ich historie 1933-1949 [Enchantment of Reality. German Films and their Histories 1933-1949] (2018). Above all, it combines the qualities of an interesting reading with the meticulous reconstruction of the audiovisual landscape of Germany of the years 1933-1949. The most important context of this landscape are various ideologies, which is why one of the dominant themes of the monograph is the theme of cinema as a weapon of war, subordinated to various institutions. The second common theme in the films analysed in the book is the pleasure principle, implemented both by the cinema of the Third Reich and by cinematographies of the post-war occupation zones. The third part of the volume, offering a collection of precisely edited writings from the discussed era, is also noteworthy.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2018, 104; 247-252
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„’Fragment’ bardziej nadaje się do sfilmowania niż dramat”. „Wozzeck” Georga C. Klarena
“Where a ‘Fragment’ Is More Suited to Be Filmed Than the Whole Play”: “Wozzeck” by Georg C. Klaren
Autorzy:
Burzyńska, Anna R.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28631388.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
kino niemieckie
Georg C. Klaren
Georg Büchner
German cinema
Opis:
W grudniu 1947 r. na ekranach kin pojawił się pierwszy powojenny niemiecki film będący adaptacją dzieła literackiego – Wozzeck w reżyserii Georga C. Klarena, adaptacja sztuki Georga Büchnera. Nieoczywisty w tym momencie historycznym wybór XIX-wiecznego dramatu, zachowanego jedynie w postaci luźnych, niedokończonych scen, każe zastanowić się nad rozmaitymi kwestiami, począwszy od spraw związanych z samym procesem filmowej adaptacji literatury (na ile reżyser mógł być wierny autorowi, mając do czynienia z utworem niedokończonym? czy fragmentaryczna forma dramatu pomagała czy przeszkadzała w procesie adaptacji?), skończywszy na niejednoznacznej wymowie filmu Klarena (czemu służą liczne w ekranizacji anachronizmy? jaki był sens pokazywania wciąż przytłoczonemu traumą wojny społeczeństwu postromantycznego dramatu?).
In December 1947 the world saw the first postwar German film adaptation of a literary work. That was Wozzeck directed by Georg C. Klaren, a film adaptation of a play by Georg Büchner. The choice of the 19th century drama, preserved only in fragments and incomplete scenes, is far from obvious and makes one think about a number of questions, starting with the process of film adaptation of fragmentary work of literature (how far could the director be faithful to the author and the original piece of literature, given its fragmentary and unfinished nature? did the fragmentary character of the play aid or hinder the process of adaptation?), and ending with the ambiguous message of Klaren’s film (what is the purpose of the numerous anachronisms present in the film? what was the point of showing an audience, still traumatised by war, a post-romantic drama?).
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2014, 87-88; 151-159
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mabuse – Żyd czy nazista?
Mabuse – a Jew or a Nazi?
Autorzy:
Kłys, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1591890.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
Caligari
Goebbels
Fritz Lang
dr Mabuse
the German cinema
kino niemieckie
Opis:
Ostatni weimarski film Fritza Langa, Testament doktora Mabuse (Das Testament des Dr. Mabuse / Le Testament du Dr. Mabuse, 1933), dość powszechnie uchodzi za film antynazistowski. Ta renoma jest rezultatem m.in. niedopuszczenia filmu na niemieckie ekrany przez cenzurę Trzeciej Rzeszy oraz wielokrotnie przytaczanej w rozmaitych wariantach opowieści reżysera o jego jakoby natychmiastowej ucieczce z Niemiec w kwietniu 1933 roku po rzekomym spotkaniu z ministrem propagandy, Goebbelsem. W świetle dostępnych po śmierci reżysera dokumentów i znanych dziś faktów wiadomo już, że historia ta jest wymysłem Langa, jego „wyobrażonym filmem”. Na emigracji w USA Lang wzmocnił przekonanie opinii publicznej o antynazistowskim charakterze swego filmu poprzez manipulacje przekładem napisów przy okazji amerykańskiej premieryfrancuskojęzycznej wersji Testamentu doktora Mabuse w roku 1943. Jeszcze większych manipulacji na oryginalnym materiale filmowym reżyser dokonał, gdy na ekrany amerykańskie, pod tytułem The Crimes of Dr. Mabuse, wchodziła w roku 1952niemiecka wersja filmu: antynazistowską wymowę sugerowały bynajmniej nieliteralny przekład niemieckich dialogów w angielskim dubbingu i dokrętka expressis verbis objaśniająca, że akcja filmu toczy się między rokiem 1932 a 1939, gdy Niemcami rządzili „hitlerowscy przestępcy”. To właśnie tych ostatnich, wedle tej interpretacji, uosabia gang Mabusego/Bauma. Wprost przeciwną wymowę sugerowała wersja filmu na krótko dopuszczona przez Goebbelsa na ekrany Trzeciej Rzeszy – dokrętka o charakterze ramy narracyjnej (Rahmenhandlung) sugerowała osadzenie akcji w niedawnych, „mrocznych”czasach Republiki Weimarskiej, gdy krajem rządzili Żydzi…Analiza oryginalnej, pozbawionej manipulacyjnych zabiegów, wersji filmu dowodzi, że Mabuse to „puste miejsce”, które można „wypełnić” odmiennymi politycznymi i kulturowymi sensami, zawsze jednak związanymi z władzą, przemocą, zbrodnią, finansowymi matactwami i zakulisową manipulacją. Może jednak zamiast na siłę znajdować polityczną wymowę filmu, lepiej przyjrzeć się jego afiliacjom estetycznym: fabułą Testament doktora Mabuse dość zastanawiająco przypomina słynny film Roberta Wiene Gabinet doktora Caligari (Das Cabinet des Dr. Caligari, 1919), a próg i kres kina weimarskiego wyznaczają zatem dwa filmy o zbrodniczych psychiatrach, którzy sami popadają w szaleństwo i ostatecznie zostają pacjentami kierowanych przez siebie „domów wariatów”.
The last Weimar film by Fritz Lang, Das Testament des Dr. Mabuse / Le Testament du Dr. Mabuse (1933), is commonly regarded as anti-Nazi. Such an opinion results, inter alia, from the fact that the film was not authorised to go on general release in the Third Reich and from the story according to which the director must have escaped from Germany in April 1933 after an alleged meeting with Goebbels, minister of propaganda. In the light of the documents revealed after the death of the director and the facts commonly known now it has turned out that the whole story had been Lang’s fabrication, it is a ‘conjured-up film’. Being an expatriate in the USA Lang strengthened the widespread conviction of the anti-Nazi character of his film by manipulating the translation of the subtitles while the French version of his film was being released in the USA in 1943. The director made further manipulations on the original material of the film when its German version was being released in the USA in 1952 under the title of The Crimes of Dr Mabuse; its anti-Nazi character was suggested by the dialogues in the English-language dubbingtranslated from the German language; the translation was not literal (word-for-word) in the least. Some additional fragments of the film were shot later in order to explain that the plot took place between 1932 and 1939 when Germany was ruled by ‘Hitler’s criminal gang’. It was just ‘Hilter’s criminal gang’ – according to this interpretation – that is synonymous with the gang of Mabuse/Baum. Just the reverse interpretation was suggested by the version of the film released by Goebbels in the Third Reich – some extra scenes (Rahmenhandlung) shot then suggested placing the action in the ‘gloomy’ times of the Weimar Republic ruled by the Jews.The analysis of the original, devoid of any manipulations, version of the film proves that Mabuse is an ‘empty space’ that may be ‘filled’ with various political and cultural meanings, but always connected with the authorities, with violence, crime, financial chicaneryand behind-the-scenes manipulation.Yet, instead of looking for a political interpretation of the film, it might be interesting to have a look at its aesthetic affiliations: the plot of The Last Will of Dr Mabuse surprisingly resembles the famous film by Robert Wiene Das Cabinet des Dr. Caligari(1919), the last production of the Weimar Cinema. The two films describe criminal psychiatrists that became mad and eventually were locked in a mental hospital, which had been headed by them before.
Źródło:
Przegląd Zachodniopomorski; 2015, 3; 43-58
0552-4245
2353-3021
Pojawia się w:
Przegląd Zachodniopomorski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kult przywódcy w III Rzeszy w filmie propagandowym Triumf Woli
The Cult of the Leader in the Third Reich in the Propagandist Film the Triumph of the Will
Autorzy:
Wichert, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1591898.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
the Third Reich
propaganda
German cinema
III Rzesza
kino niemieckie
Opis:
Propaganda stanowiła jedną z najważniejszych sfer aktywności narodowych socjalistów w okresie Republiki Weimarskiej i III Rzeszy. Centralnymi zagadnieniami nazistowskiej propagandy były szczególnie takie kwestie, jak rasizm i antysemityzm, ideologia egalitarnej wspólnoty narodowej, militaryzm oraz pseudoreligijny kult Adolfa Hitlera. Charakterystyczne dla indoktrynacji narodowego socjalizmu było jej ścisłe powiązanie z nowymi środkami masowego przekazu, przede wszystkim z filmem i radiem. Klasycznymi dziełami propagandy filmowej spod znaku swastyki były zwłaszcza audiowizualne dokumenty ze zjazdów NSDAP, które odbywały się w Norymberdze. Triumf woli autorstwa Leni Riefenstahl prezentuje kongres partii w roku 1934, czyli w momencie, kiedy konsolidowały się już totalitarne zręby reżimu hitlerowskiego. W obrazie tym, który służyć miał propagandowym celom nowych władców Niemiec, reżyserka przy pomocy odpowiednich technik montażu, organizacji ujęć oraz symboliki światła przedstawiła sugestywnie kult Hitlera jako charyzmatycznego przywódcy i politycznego zbawiciela narodu niemieckiego. Filmowanie dyktatora z ,,żabiej perspektywy”,czyli od dołu powodowało, że wydawał się on potężniejszym, zaś ukazywanie zebranych na zjeździe ludzi w swej masie stwarzało wrażenie ich nikłości wobec wszechobecnego Führera. Celem autorki Triumfu woli było również ukazanie emocjonalnego związku pomiędzy Führerem i jego ludem oraz podkreślenie bezgranicznej miłości Niemców do Hitlera. Film Leni Riefenstahl do dziś budzi kontrowersje wśród badaczy kina i historyków, którzy nieprzerwanie prowadzą dyskusje na temat jego dokumentalnych walorów estetycznych oraz propagandowego przesłania w duchu nazistowskiego mesjanizmu.
Propaganda was one of the most important spheres of activity for the national socialists in the Weimar Republic and the Third Reich. The central questions of the Nazi propaganda were racism, anti-Semitism, the ideology of an egalitarian national community, militarism and a pseudo-religious cult of Adolf Hitler. The specific feature of the Nazi indoctrination was its close connection with the new mass media, first of all with the film and the radio. The classical cinematographic productions under the sign of the ‘Hakenkreuz’ were the audio-visual documents from the NSDAP conventions, which took place in Nuremberg. The Triumph of the Will directed by Leni Riefenstahl depicts the party congress in 1934, i.e. when the totalitarian foundations of the Nazi regime were being built. The film – meant to be a propagandist instrument of the new rulers of Germany – presents the cult of Hitler as a charismatic leader and a political saviour of the German nation in a convincing way thanks to an appropriate film editing, the organisation of takes and the symbolism of light. The dictator filmed from below (a worm’s eye view) appeared much bigger, and the mass of the people gathered at the convention gave the impression of their smallness compared to the omnipresent Führer. The director of The Triumph of the Will also sought to show an emotional link between the Führer and his people and to underline the unconditional love for Hitler felt by the Germans. The film is still giving rise to controversy among researchers and historians, who even today are engaged in a discussion on its documentary and aesthetic values and the propagandist message in the spirit of the Nazi messianism.
Źródło:
Przegląd Zachodniopomorski; 2015, 3; 79-106
0552-4245
2353-3021
Pojawia się w:
Przegląd Zachodniopomorski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-10 z 20

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies