Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Council Vatican I" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-76 z 76
Tytuł:
Nowe spojrzenie na koncepcję uniwersytetu Johna Henry’ego Newmana
A new look at the concept of university by John Henry Newman
Autorzy:
Obirek, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2043881.pdf
Data publikacji:
2021-12-31
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
John Henry Newman
university
Catholic Church
Council Vatican I
Council Vatican II
Opis:
The article presents the concept of the university developed in the mid-nineteenth century by Cardinal John Henry Newman. Newman believed that the university should provide pure and universal knowledge. He was against the professionalization of academic education. According to Newman, the task of universities was to “introduce to life in society” and to “adapt to the world.” This idea grew out of European optimism and a deep belief that teachers and students were part of the same intellectual community. Newman’s concept retains its value because it is rooted in the legacy of humanistic ideal of the education present in the university from very beginnings of this institution. As we know from history university was a place for gaining universal knowledge. However, disturbing cracks can be seen in this idea, which is related to the commercialization and parameterization of the education process. Both lead to deep pathologies of academic life. We see these changes not only in Poland, but also in Western Europe and the United States. After the change of the political system in 1989, Polish universities were significantly degraded and the status of an academic teacher decreased dramatically. The only remedy is to restore universities to the autonomy they deserve and to move away from attempts to politicize or ideologize them.
Źródło:
Człowiek i Społeczeństwo; 2021, 52; 107-122
0239-3271
Pojawia się w:
Człowiek i Społeczeństwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sobór Watykański I w świetle "Dziennika Poznańskiego": studium źródłoznawcze
Autorzy:
Kowalik, Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1044721.pdf
Data publikacji:
1977
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
rozprawa
Sobór Watykański I
dziennik
źródło
historia
treatise
the Vatican Council I
daily paper
reference
source
history
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 1977, 35; 195-214
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Die liturgische Bewegung zwischen dem Ersten und dem Zweiten Vatikanischen Konzil
The Liturgical Movement between the First and the Second Vatican Council
Ruch liturgiczny między Pierwszym a Drugim Soborem Watykańskim
Autorzy:
Heinz, Andreas
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040479.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
liturgia
ruch liturgiczny
Sobór Watykański I
Sobór Watykański II
liturgy
liturgical movement
First Vatican Council
Second Vatican Council
Opis:
Trzy wielkie ruchy znaczą życia Kościoła katolickiego w pierwszej połowie XX wieku: ruch biblijny, ruch ekumeniczny i ruch liturgiczny. Okres między Soborem Watykańskim I (1869-1870) i Soborem Watykańskim II (1962-1965) to najbardziej urozmaicony okres w całej liturgicznej, dziś już prawie dwutysiącletniej, historii Kościoła. Ruch liturgiczny przed ostatnim Soborem nie objął całego Kościoła katolickiego. Swoich pionierów i zwolenników ruch ten miał zwłaszcza w Europie Środkowej i Zachodniej, acz w coraz większym stopniu zyskiwał sympatyków w Ameryce Północnej i Południowej oraz w krajach misyjnych. Droga od ruchu liturgicznego do odnowy liturgicznej Soboru Watykańskiego II nie jest prosta. Choć dziś ruch liturgiczny jest niemal jednogłośnie oceniany jako sukces, wszelako z kręgów tradycjonalistycznych słyszy się też głosy uznające go za historię strat i winiące za upadek życia kościelnego w wielu częściach zachodniego świata. Korzeń jednak, z którego wyrosła reforma liturgiczna Soboru, był zdrowy i błogosławiony. Die liturgische Bewegung zwischen dem Ersten und dem Zweiten Vatikanischen Konzil Drei große Bewegungen haben das Leben der katholischen Kirche in der ersten Hälfte des 20. Jahrhunderts geprägt: die Biblische Bewegung, die Ökumenische Bewegung und die Liturgische Bewegung. Die Zeit zwischen dem Ersten Vatikanischen Konzil (1869/1870) und dem Zweiten Vatikanischen Konzil (1962-1965) war die liturgisch wohl bewegteste Epoche in der ganzen, nunmehr fast 2000-jährigen Kirchengeschichte. Die Liturgische Bewegung war vor dem letzten Konzil keine Sache der gesamten katholischen Weltkirche. Sie hatte ihre Pioniere und Anhänger vor allem in Mittel- und Westeuropa; zunehmend gab es Sympathisanten in Teilen Nord- und Südamerikas und in den Missionsländern. Der Weg von der Liturgischen Bewegung zur liturgischen Erneuerung durch das Zweite Vatikanische Konzil ist auch nicht geradlinig verlaufen. Es gab ungeduldiges Vorwärtsdrängen und vorsichtiges Abwarten, es gab Reformvorstöße und Widerstände; es gab Umwege und Irrwege. Zwar wird die Liturgische Bewegung heute fast einhellig als Erfolgsgeschichte beurteilt. Doch es gibt auch Stimmen aus traditionalistischen Kreisen, die diese Bewegung als Verlustgeschichte beklagen und ihr die Schuld geben für den Rückgang des kirchlichen Lebens in weiten Teilen der westlichen Welt. Doch der Wurzelboden, aus dem die Liturgiereform des Konzil erwachsen ist, war gesund und gesegnet.
Three great movements marked the life of the Catholic Church in the first half of the 20th century: the Biblical movement, the ecumenical movement, and the liturgical movement. The period between the First Vatican Council (1869/1870) and the Second Vatican Council (1962-1965) was the most eventful period in the liturgical whole, now almost 2000 years, of Church history. The liturgical movement did not include the whole Catholic Church before the last Council. The liturgical movement had their pioneers and followers, especially in Central and Western Europe, increasingly there were sympathizers in North and South America and in mission lands. The path from the liturgical movement to liturgical renewal through the Second Vatican Council is not rectilinear. There were impatient pressing forward and gently waiting, there was reform thrusts and resistances; there were detours and wrong turns. While the liturgical movement is judged today almost unanimously as a success story, but there are also voices from traditionalist circles who mourn this movement as loss history and blame her for the decline of Church life in much of the Western world. But the root from which the liturgical reform of the Council has grown was healthy and blessed.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2015, 62, 8; 5-18
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Szkoła Rzymska. Szkic o jezuickiej eklezjologii i myśli politycznej w przededniu Soboru Watykańskiego I (Część druga)
Roman School. A sketch on Jesuit ecclesiology and political thought in the advent of the First Vatican Council (Part Two).
Autorzy:
Wielomski, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/517469.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach
Tematy:
History
Jesuits
the First Vatican Council
theology
Opis:
The second part of the article concerns the political thought of the Roman School, . the issue that has received rather marginal treatment This problem is marginal in the reflection on this movement. However, the author argues that the theology and ecclesiology of the Roman School have a political dimension, because they is were constructed immediately after the Spring of Nations (1848-1849). Moreover, the Roman School put emphasis on Highlighting elements of thought such concepts as authority and tradition, which had in the nineteenth century have a counter-revolutionary character in the nineteenth century. dimension. Although generally rather few writings of theologians of that time touched upon in the politics political matters, nevertheless when they did produce such politically inclined writings, are about the following topics could be distinguished: 1 / open criticism of political, social and cultural liberalism; 2 / affirmation of the traditional view in the relationship between of the state and the Catholic Church, with the former in subordinate position to the latter here the state is in position of subordination; 3 / affirmation of papal infallibility in political issues , and 4 / defense of the independence and integrity of the Papal States.
Źródło:
Historia i Świat; 2014, 3; 155-185
2299-2464
Pojawia się w:
Historia i Świat
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wolność, władza i wspólnota w świetle nauczania II Soboru Watykańskiego
Freedom, power and the community in the light of the Second Vatican Council’s teaching.
Autorzy:
Krolikowski, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/953166.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Kościół katolicki
Sobór Watykański II
władza
wolność
wspólnota
Catholic Church
Second Vatican Council
power
freedom
comunity
Opis:
Autor wychodzi z założenia, iż władza i wolność bardzo często nie są właściwie rozumiane, a tym samym nie mogą spełniać właściwych funkcji i odpowiednio kształtować wspólnotowego wymiaru życia ludzkiego. Dlatego proponuje refleksję nad kwestiami wolności i władzy w nauczaniu II Soboru Watykańskiego. Nauczanie to stanowi podstawę właściwego rozumienia sacra potestas, która jest niezastąpionym elementem misji zbawczej Kościoła wobec człowieka. Autor jest jednak przekonany, że formułowane w nauczaniu soborowym wskazania mogłyby w znacznym stopniu ubogacić dzisiejsze spojrzenie na władzę i sposoby jej sprawowania w dziedzinie polityki.
The author assumes that the power and freedom aren’t often well understood, and thus they cannot perform the appropriate functions and suitably shape human life in the community. The author proposes therefore reflection on issues referring to freedom and power in the teaching of the Second Vatican Council. The teaching is the basis of a proper understanding of sacra potestas that is an indispensable part of the saving mission of the Church, which is addressed to the human. The author believes however, that the indications formulated in the teaching of the Council could greatly enrich today’s view on the power and the ways of governing in the politics.
Źródło:
Studia Socialia Cracoviensia; 2014, 2(11); 149-161
2080-6604
Pojawia się w:
Studia Socialia Cracoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Christus als Meister der Kommunikation“. Das Zweite Vatikanische Konzil und die Medien
“Christ as Master of Communication”: The Second Vatican Council and the Media
„Chrystus jako mistrz komunikacji”. Sobór Watykański II i media
Autorzy:
Garhammer, Erich
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040663.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Sobór Watykański II
media
przepowiadanie
papież Franciszek
the Second Vatican Council
preaching
Pope Francis
Opis:
Sobór Watykański II był wydarzeniem medialnym. Z jednej strony wzbudził wielkie zainteresowanie mediów. Z drugiej strony sam podjął refleksję nad rolą mediów w przekazie Ewangelii. Refleksja ta znalazła cenny wyraz w soborowym dekrecie Inter mirifica. Od tego czasu w kościelnej ewangelizacji uwzględnia się zarówno rolę mediów w przekazie informacji, jak też mentalność współczesnego człowieka, uformowaną w dużej mierze przez media. Z wielką uwagą do świata mediów podchodzi papież Franciszek. W postawie tej widać echo soborowych ustaleń odnośnie do mediów. „Christus als Meister der Kommunikation“. Das Zweite Vatikanische Konzil und die Medien Das Zweite Vatikanische Konzil war auch ein mediales Ereignis. Genau dadurch ist es zum besonderen Zweiten Vatikanischen Konzil geworden, was im folgenden Beitrag gezeigt werden soll. Die Verkündigung hat seitdem auch ihre Situation in einer Mediengesellschaft zu reflektieren.
The Second Vatican Council was a media event. On the one hand, aroused great interest in the media. On the other, he made a reflection on the role of the media in the transmission of the Gospel. This reflection was a valuable expression in the Conciliar decree Inter Mirifica. Since then, in the Church’s evangelization takes into account both the role of the media in the transmission of information, as well as the mentality of modern man formed largely by the media. With great attention to the world of media approaches Pope Francis. This can be seen as an echo of the Council arrangements for media.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2014, 61, 12; 105-116
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Michał Białkowski, Wokół Soboru Watykańskiego II. Studia i szkice [Around the Second Vatican Council: Studies and Sketches], Toruń 2016
Autorzy:
Sakowicz, Eugeniusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2037672.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2017, 64, 4 English Online Version; 167-170
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Spór o nieomylność papieża - od Haec sancta do Pastor aeternus
Autorzy:
Ferdek, Bogdan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/607167.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Council of Constance
Conciliarism
Gallicanism
First Vatican Council
Papal Infallibility
Sobór w Konstancji
koncyliaryzm
gallikanizm
I Sobór Watykański
papieska nieomylność
Opis:
The decree Haec Sancta approved by the Council of Constance at its 5th Session (6th April 1415) helped the Council fathers to put an end to the scandalous schism which since 1378 had divided the Latin Church between rival lines of claimants to the papal office. The Council of Constance declared for the superiority of the Council over the Pope. In Gallicanism the theory      of the superiority of a General Council lived on for hundreds of years. The great body of the bishops of the nineteenth century had little sympathy with Gallican principles, which disappeared entirely after the definition of Papal Infallibility at the First Vatican Council in 1870. There are several requirements for a dogmatic, papal infallible pronouncement: (1) The pronouncement must be made by the lawful successor to Peter. (2) The subject matter must be in the area of faith and morals. (3) The pope must be speaking ex cathedra, that is from the very seat and office of Peter. In this way he must be specifically intending to proclaim a doctrine, binding the entire Church to its assent. If one or more of these elements is missing, there is no infallible  pronouncement.
Źródło:
Poznańskie Studia Teologiczne; 2015, 29; 183-196
0209-3472
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Catholic Church and the Italian public television. An enduring relation with an interlude: the Council
Kościół katolicki i włoska telewizja publiczna. Wieloletnie związki i soborowe interludium
Autorzy:
Ruozzi, Federico
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/964082.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
second vatican council
italian public television
pope
tv series
Opis:
The article presents the entanglement of the Catholic Church and the media by focusing on the case of the Second Vatican Council and the television broadcast of its events. The mass media attention of the council stimulated, according to the author, a double level: the media conveyed more information about the church event than it had ever done before, but at the same time, the mass media influenced the discussion of the council fathers. The article also analyzes, through the lens of the Council, the recent relationship between the Catholic Church and the Italian television.
W ostatnich latach wszystkie religie zaczęły włączać się organizacyjnie w system medialny. Artykuł przedstawia powiązania Kościoła katolickiego z mediami, skupiając się na kwestii telewizyjnych transmisji obrad II Soboru Watykańskiego. Autor przedstawia tło i historię Soboru, a także dzieli się spostrzeżeniami na temat polityki relacjonowania wydarzeń soborowych we włoskiej telewizji publicznej. Jego zdaniem, skupienie uwagi środków masowego przekazu na soborze miało dwojaki wymiar: choć media przekazywały więcej informacji o Kościele niż kiedykolwiek przedtem, jednocześnie wywierały wpływ na debaty ojców soborowych. Artykuł wieńczą uwagi na temat obrazu Kościoła katolickiego we współczesnej telewizji włoskiej.
Źródło:
Studia Europaea Gnesnensia; 2015, 11; 179-199
2082-5951
Pojawia się w:
Studia Europaea Gnesnensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Miejsce łaciny w liturgii Kościoła po Soborze Watykańskim II – analiza problemu i próba syntezy
Place of Latin in the Liturgy of the Church after the Second Vatican Council – Analysis of the Problem and Synthesis Attempt
Autorzy:
Szebla, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040495.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
łacina
Sobór Watykański II
Joseph Ratzinger
reforma liturgii
Latin language
Second Vatican Council
reform of liturgy
Opis:
Artykuł podejmuje problem obecności łaciny w liturgii Kościoła po Soborze Watykańskim II. Pomimo zaleceń zawartych w Konstytucji o liturgii łacina została wyłączona z życia Kościoła. Liczne świadectwa starożytnych autorów wyrażają przekonanie o wielkiej mocy i praktyczności łaciny w kulcie Bożym i wzajemnej komunikacji. Wypowiedzi papieży XX wieku zawierają pochwały tego starożytnego języka i zalecenie utrzymania go w obrzędach i edukacji (zwłaszcza w studium teologii). Po Soborze Watykańskim II doszło do „ofiarowania” (eliminacji) tego unitatis vinculum na rzecz specyficznie pojmowanej dostępność i zrozumiałości obrzędów. Niektórzy świeccy i duchowi pisarzy tamtych czasów nie pogodzili się z taką sytuacją. Szczególne miejsce zajmują tu wyjaśnienia J. Ratzingera, który miejscu łaciny w liturgii Kościoła poświęcił wiele uwagi w swoich licznych publikacjach.
The article takes up the problem of the presence of Latin in the liturgy of the Church after the Second Vatican Council. Despite the recommendations contained in the Constitution on the Liturgy, Latin was excluded from the life of the Church. The numerous testimonies of ancient authors convince about the great virtue and practicality of Latin in the worship of God and in the mutual communication. The statements of the Popes of the twentieth century include praise this ancient language and recommendation to keep it in the rites and education (especially in the study of theology). After the Second Vatican Council, there was the “sacrifice” (elimination) of that unitatis vinculum in favor of specifically conceived accessibility and comprehensibility of rites. Some lay and spiritual writers of those times do not agree with this situation. A special place have here explanations of J. Ratzinger, who in his numerous publications devoted much attention to the place of Latin in the liturgy of the Church.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2015, 62, 8; 159-171
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Posoborowa instytucjonalna odnowa Kościoła krakowskiego według kardynała Karola Wojtyły
Autorzy:
Dyduch, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/571700.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Karol Wojtyła
the Second Vatican Council
enrichment of faith
the Presbyteral Council
metropolitan curia
Pastoral Council
Pastoral Synod of Krakow Archdiocese
the First Provincial Council
Sobór Watykański II
wzbogacenie wiary
Rada Kapłańska
kuria metropolitalna
Rada Duszpasterska
Duszpasterski Synod Archidiecezji Krakowskiej
I Synod Prowincji Krakowskiej
Opis:
Cardinal Karol Wojtyła, inspired by the Second Vatican Council, initiated a renewal of Krakow’s Church. The process was multidimensional and involved, among others, a reform of existing archdiocesan structures and a creation of new ones. The renewal was deeply rooted in the theology of the Second Vatican Council, especially in its teaching on the Church, presented by the Council as a community of the People of God, and the Mystical Body of Christ. To achieve accurate reception of the teaching of the Council, card. Wojtyła used the Archdiocesan Synod of Krakow and the Provincial Council.
Źródło:
Polonia Sacra; 2013, 17, 2
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Renewal of the Ambrosian and the Hispano-Mozarabic Liturgy after the Second Vatican Council
Odnowa liturgii ambrozjańskiej i hiszpańsko-mozarabskiej po Soborze Watykańskim II
Autorzy:
Bać, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/671952.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Teologiczne
Tematy:
Liturgia ambrozjańska
ryt ambrozjański
liturgia mozarabska
ryt mozarabski
reforma liturgiczna
odnowa liturgiczna
Sobór Watykański II
Ambrosian Liturgy
Ambrosian Rite
Mozarabic Liturgy
Mozarabic Rite
liturgical reform
liturgical renewal
Second Vatican Council
Opis:
Reforma liturgii katolickiej po Soborze Watykańskim II odnosiła się przede wszystkim do obrządku rzymskiego, ale odnowy wymagały także dwie pozostałe tradycje liturgiczne Kościoła zachodniego: obrządek ambrozjański w Mediolanie i obrządek mozarabski w Toledo. Odnowa rzymskich ksiąg liturgicznych stała się wzorem dla reformy ksiąg ambrozjańskich: mszału, lekcjonarza, liturgii godzin oraz rytuałów niektórych sakramentów. Odnowione mozarabskie księgi liturgiczne: mszał i lekcjonarz (Liber Commicus) zostały natomiast opublikowane między rokiem 1991 a 1995. Posoborowa reforma rytu ambrozjańskiego i mozarabskiego dokonana w ciągu ostatnich czterdziestu lat jest świadectwem tego, że liturgia należy do najważniejszych fundamentów tożsamości Kościoła lokalnego.
The reform of the Catholic liturgy following the Second Vatican Council was primarily concerned with the Roman Rite, but two other liturgical traditions of the Western Church – the Ambrosian Rite in Milan and the Mozarabic Rite in Toledo –  also required renewal. The revision of the Roman liturgical books was followed by a similar revision of the Ambrosian Missal, Lectionary, Liturgy of the Hours and the rituals of some sacraments. The renewed Mozarabic missal and lectionary (Liber Commicus) were published between 1991 and 1995. The reform of the Ambrosian and Mozarabic Rites in the past forty years has shown the liturgy as one of the most important components of the identity of the local Church.
Źródło:
Ruch Biblijny i Liturgiczny; 2013, 66, 3
2391-8497
0209-0872
Pojawia się w:
Ruch Biblijny i Liturgiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Potestas sacra według Klausa Mörsdorfa – założenia teologiczne, struktura, sposób przekazywania i charakter
Autorzy:
Skonieczny, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/554697.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Klaus Mörsdorf
potestas sacra
sacred power
the Second Vatican Council
canon law
Opis:
This article is a short presentation of the theory of the ecclesial power (called Kirchengewalt in German) as found in the Second Vatican Council according to Klaus Mörsdorf, i.e. its theological principles, structure, mode of transmission and nature. The description of the potestas sacra is an opportunity for the Author to reread the concept of the „sacred power” in the Second Vatican Council. The Author himself agrees with Mörsdorf ’s views, even if not all the positions of the Munich Professor were applied in the present canon law.
This article is a short presentation of the theory of the ecclesial power (called Kirchengewalt in German) as found in the Second Vatican Council according to Klaus Mörsdorf, i.e. its theological principles, structure, mode of transmission and nature. The description of the potestas sacra is an opportunity for the Author to reread the concept of the „sacred power” in the Second Vatican Council. The Author himself agrees with Mörsdorf ’s views, even if not all the positions of the Munich Professor were applied in the present canon law.
Źródło:
Annales Canonici; 2013, 9
1895-0620
Pojawia się w:
Annales Canonici
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Misje i dialog – soborowy dualizm?
Mission and dialogue – a conciliar dualism?
Autorzy:
Sakowicz, Eugeniusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480548.pdf
Data publikacji:
2016-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
Dialog
Ewangelizacja
Głoszenie
Misje
Sobór Watykański II
Dialogue
Evangelisation
Proclamation
Mission
Second Vatican Council
Opis:
Autor stawia tezę, że w ewangelizacyjnej misji Kościoła nie ma sprzeczności pomiędzy misjami a dialogiem. Pismo Święte – najważniejsza księga misjonarza i vademecum misyjne – stanowi księgę dialogu. W soborowym aggiornamento dialog okazał się ważnym faktorem, „kluczem” do otwierania ludzkich umysłów i woli na wartości reprezentowane przez innych. W ujęciu autora misje i dialog to pojęcia „bliskoznaczne”, gdyż wyrażają jedną misję Kościoła: głoszenie ludziom zbawienia w Jezusie Chrystusie (zob. RM 1-2,4,11). W doktrynie ukazującej istotę, sens i przesłanie misji wyróżnia się aspekty: trynitarny, chrystologiczny, pneumatologiczny oraz eklezjologiczny. Każdy z nich wyraża i realizuje misję we właściwym sobie klimacie dialogu. Autor akcentuje rolę dialogu w procesie preewangelizacji – przygotowania do głoszenia Ewangelii. Misjonarze oraz promotorzy dialogu nie mogą ukrywać motywów swojego zaangażowania w przestrzeni pozachrześcijańskiej. Kamuflowanie argumentów generuje dualistyczną interpretację tych dwu sprzężonych ze sobą działań – misji i dialogu.
The author puts forward a premise that there is no contradiction between ”mission” and ”dialogue” in the evangelisation activities of the Church. The Holy Bible, the most important book of the missionary, his vademecum, is the book of dialogue. Dialogue was a key factor for the aggiornamento of the Second Vatican Council, opening up minds and hearts to see valuable things in various worldviews. Mission and dialogue are almost synonymous, since both terms express the one and same mission of the Church: the proclamation of salvation through Jesus Christ to all people (see RM 1-2,4,11). The essential meaning and purpose of the doctrine of mission communicates itself in four ways: trinitarian, Christological, pneumatological and ecclesiological. Each of these ways expresses and fulfils mission in its own, proper climate of dialogue. The author stresses the role of dialogue in ”pre-evangelisation”, that is, preparation for the proclamation of the Gospel. Missionaries and advocates of dialogue cannot conceal their motivations in their involvement in the non-Christian sphere. Camouflaged ”mission intentions” generate the dualistic interpretation of those two intertwined activities: mission and dialogue.
Źródło:
Nurt SVD; 2016, 2; 304-313
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wkład Marie-Dominique Chenu i Paula Ricœura w odnowę nauki społecznej Kościoła w okresie wczesnej recepcji Soboru Watykańskiego II
Contribution of Marie-Dominique Chenu and Paul Ricœur in the Renewal of the Social Doctrine of the Church after the Second Vatican Council
Autorzy:
Gocko, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2036812.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
nauka społeczna Kościoła
Sobór Watykański II
Marie-Dominique Chenu
Paul Ricœur
social doctrine of the Church
Second Vatican Council
Opis:
Przedmiotem artykułu jest ukazanie wkładu dwóch myślicieli czasu Soboru Watykańskiego II Marie-Dominique Chenu oraz Paula Ricœura w debatę dotyczącą statusu metodologicznego i zadań nauki społecznej Kościoła. Okres bezpośredniej recepcji soborowej jawi się jako czas ujawnienia się kryzysu nauki społecznej Kościoła i jej regresu. Prezentacja wkładu powyższych badaczy nauki społecznej Kościoła została dokonana na tle procesu kształtowania się nowej formy obecności i relacji Kościoła do świata współczesnego.
The subject of the article is to show the contribution of the two thinkers of the time of the Second Vatican Council Marie-Dominique Chenu and Paul Ricœur in the debate concerning the methodological status and tasks of the social doctrine of the Church. The period of direct reception of Vatican II is seen as a time of disclosure to the crisis of the social doctrine of the Church and its setbacks. Presentation of the contribution of the above researchers of the social doctrine of the Church will be made on the background of the process of the development of new forms of presence and the relationship of the Church to the modern world.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2018, 65, 3; 35-49
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zagadnienie naturalnego poznania Boga według Rz 1,18-33
Autorzy:
Romaniuk, Kazimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1166769.pdf
Data publikacji:
1977
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
poznanie Boga
Sobór Watykański I
Rz 1
18-33
recognition of God
First Vatican Council
Rom 1
Opis:
On rappèlle dans cet étude certaines polémiques précedant la promulgation du decret du Vatic. I sur la possibilité de la connaissance naturelle de Dieu. La negation de cette possibilité ne peut être justifiée ni par la théologie de saint Paul ni par les opinions des Pères de l’Eglise. La difficulté signalée par certains participants du Concil — ainsi que par quelques éxégetes provient de ce qu’on ne se rend compte, parfois, du caractère spécifique de la notion de la connaissance de Dieu en Rm 1, 18-33.
Źródło:
The Biblical Annals; 1977, 24, 1; 59-68
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:
The Biblical Annals
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Recepcja myśli mariologicznej i maryjnej Johna Henry’ego Newmana w mariologii Soboru Watykańskiego II
The Reception of John Henry Newman’s Mariology and Thought on Blessed Mary in the Mariology of the Second Vatican Council
Autorzy:
Beyga, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16434656.pdf
Data publikacji:
2018-12-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Mary
council
Newman
Mariology
Opis:
The main goal of this article is to show how John Henry Newman’s Mariology and thought on Blessed Mary penetrated into the Mariology of the Second Vatican Council. To begin with, the author outlines the context of Newman’s theological activity as well as the context of the last Council. Subsequently, selected aspects of Newman’s mariological reflection are discussed as they emerge in the conciliar documents. The author then advances a theological assessment of Newman’s conceptions which found their way into the documents of the council.
Źródło:
Studia Europaea Gnesnensia; 2018, 18; 317-331
2082-5951
Pojawia się w:
Studia Europaea Gnesnensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
W polu dobra i zła. Kilka uwag o roli soborowego dekretu Inter mirifica
In the field of good and evil. A few remarks on the role of the Second Vatican Council’s Decree on media of social communications Inter mirifica in the modern world.
Autorzy:
Kurnik, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/447807.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Sobór Watykański II
media
Inter mirifica
postęp
sumienie
moralność
Second Vatican Council
progress
conscience
morality
Opis:
Artykuł dotyczy Dekretu o środkach masowego przekazu Inter mirifica, uchwalonego 50 lat temu przez Sobór Watykański II jako drugi w kolejności dokument soborowy. Autorka analizuje zwłaszcza jego część I, obdarzając szczególną uwagą integralny rozwój tak nadawców, jak odbiorców medialnych oraz niezwykle istotny w dobie rozwoju i ekspansji internetu moralny aspekt kształtowania prawych sumień członków medialnej społeczności.
The article discusses the Decree on media of social communications Inter mirifica adopted 50 years ago by the Second Vatican Council as the second in the sequence of the Council’s documents. The author pays special attention to the analysis of part I, focusing on the integral development of both media transmitters and media receivers as well as on the moral aspect of shaping good conscience in members of the media community, which particularly significant in the times of development and expansion of the internet.
Źródło:
Studia Socialia Cracoviensia; 2013, 2(9); 9-17
2080-6604
Pojawia się w:
Studia Socialia Cracoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Postulaty Soboru Watykańskiego II dotyczące stosunków pomiędzy Kościołem katolickim i państwem w nauczaniu papieża Franciszka
Postulates of the Second Vatican Council of the Relations between the Catholic Church and the State in the Teaching of Pope Francis
Autorzy:
Stępień, Jakub
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1773596.pdf
Data publikacji:
2021-07-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Kościół katolicki
autonomia
niezależność
dobro wspólne
papież Franciszek
Sobór Watykański II
Catholic Church
autonomy
independence
common good
Pope Francis
The Second
Vatican Council
Opis:
Integralną częścią prac Soboru Watykańskiego II stało się określenie stosunku wspólnoty kościelnej do państwa. Ojcowie soborowi wypracowali katalog konkretnych zasad, według których powinny być kształtowane relacje na linii Kościół katolicki–państwo. Doktryna soborowa stanowi obecnie podstawę papieskiego nauczania. Kolejni biskupi Rzymu nie poprzestali jednakże wyłącznie na kontynuowaniu przekazywania nauki soborowej, ale starali się ją rozwinąć. Również papież Franciszek podejmuje działania zmierzające do pogłębienia nauki soborowej w jej wybranych aspektach, w tym także kwestii relacji pomiędzy Kościołem i państwem.
Defining the relations of the church community and the state was an integral part of the Second Vatican Council. The Council Fathers developed a catalog of specific principles according to which the relations between the Catholic Church and the state should be shaped. Conciliar doctrine is now the basis of the teaching of popes. The successive bishops of Rome, however, did not stop at continuing the teaching of the Council, but tried to develop it. Pope Francis also undertakes activities aimed at deepening the teaching of the Second Vatican Council in its selected aspects, including the issue of the relationship between the Church and the state.
Źródło:
Roczniki Nauk Prawnych; 2021, 31, 2; 199-214
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Martyrologium Romanum. Znaczenie, walor i aktualność ostatniej posoborowej księgi liturgicznej
„Martytologium Romanum“ Meaning, Value and Relevance of the Last Liturgical Book Published after the Second Vatican Council
Autorzy:
Sodi, Manlio
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/495461.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Towarzystwo Naukowe Franciszka Salezego
Opis:
Die volle Verständnis des letzten Buches der liturgischen Reform des II. Vatikanischen Konzils Martyriologium Romanum, erfordert die Erkenntnis des Redaktionsprozesses, der zu der jetzigen Form des Buches geführt hat. Es war eine sehr intensive Arbeit, die sich zum Ziel, die Erneuerung der Bewusstheit über die vielen verschiedenen Arten von Heiligkeit in der Kirche, genommen hat. Es wird gezeigt, dass die Kirche seit Jahrhunderten über die Heiligkeit der Kirche wie auch ihr Mitglieder belehrt.
Źródło:
Seminare. Poszukiwania naukowe; 2008, 25; 11-21
1232-8766
Pojawia się w:
Seminare. Poszukiwania naukowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Tradycja liturgiczna” w dokumentach i wypowiedziach papieskich dotyczących dyscypliny sprawowania liturgii z 1962 r. po Soborze Watykańskim II
The „liturgical tradition” in the documents and papal statements concerning the discipline of celebrating the liturgy of 1962 after the Second Vatican Council
Autorzy:
Pietras, Dawid
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28762777.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
liturgical tradition
preconciliar liturgy
the liturgy of 1962
the Second Vatican Council
Opis:
„Liturgical tradition” is a living form that expresses the Apostolic Tradition, which is the unchanging deposit of the Revealed Divine Truths. After the Second Vatican Council, the liturgical tradition that was included in the books of 1962 has been maintained on certain rules. The discipline of celebrating this liturgy changed depending on the attitude of the pope. The possibility of celebrating it has been gradually restored. Eventually, Pope Benedict XVI sanctioned the liturgy as the extraordinary form of the Roman Rite and ensured the general right to celebrate it. Currently – as a result of Pope Francis’s decision – it is emphasized that the liturgy reformed after Vaticanum II is the unique expression legis orandi of the Roman Rite.
Źródło:
Człowiek i Społeczeństwo; 2022, 54; 133-149
0239-3271
Pojawia się w:
Człowiek i Społeczeństwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Katolickie wychowanie, wiara i autorytet
Catholic Education, Faith and Authority
Autorzy:
Mari, Giuseppe
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/448848.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
autorytet
katolickie wychowanie
wiara
wolność
posłuszeństwo
Sobór Watykański II
Authority
Catholic education
Faith
Freedom
Obedience
Second Vatican Council
Opis:
Tekst ma na celu wykazanie, że autorytet i posłuszeństwo są niezbędne w katolickim wychowaniu. W rzeczywistości wiara jest „posłuszeństwem” wobec Prawdy, jak mówi Sobór Watykański II, a prawda jest obdarzona „autorytetem”, ponieważ sam Bóg jest ucieleśniony w Jezusie Chrystusie. Konieczne jest wyjaśnienie, że – zgodnie z wiarą chrześcijańską – odwieczna zależność od Boga nie jest rodzajem niewolnictwa, ale miłosnym związkiem z Ojcem, czyniącym człowieka wolnym. Jest tak dlatego, ponieważ oryginalna godność człowieka pochodzi ze stworzenia go „na obraz Boży”. Wychowanie katolickie powinno nauczyć panowania nad sobą (w relacji z autorytetem), aby móc wybrać tylko to, co jest dobre i być wiernym prawdziwej istocie człowieka.
The text aims to show that authority and obedience are essential within Catholic education. In fact, Faith is “obedience” to the Truth as says the Second Vatican Council and the Truth is endowed with “authority” because God Himself is embodied in Jesus Christ. It is necessary to stress that – according to the Christian faith – this dependence upon God is not a kind of slavery but rather a loving relationship to the Father which sets humans free. This happens because man has an original dignity coming from his creation “in God’s image”. Catholic education must make people able to practice self-dominion (through the experience of authority) in order to choose only what is good so as to obey to the truth of human identity.
Źródło:
Studia Paedagogica Ignatiana; 2017, 20, 5; 213-230
2450-5358
2450-5366
Pojawia się w:
Studia Paedagogica Ignatiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Chrzest i Eucharystia w nauce Soboru Trydenckiego i współczesnego Katechizmu Kościoła Katolickiego
Baptism and the Eucharist in the Teaching of the Council of Trent and of the Contemporary „Catechism of the Catholic Church”
Autorzy:
Mateja, Erwin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595013.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
Council of Trent
Reformation
Second Vatican Council
Catechism of the Catholic Church
Sacrament
Baptism
Eucharist
Sobór Trydencki
Reformacja
II Sobór Watykański
Katechizm Kościoła Katolickiego
sakrament
chrzest
Eucharystia
Opis:
The paper presents problematic issues concerning Baptism and the Eucharist depicted in the teaching of the Council of Trent and of the contemporary Catechism of the Catholic Church. Because of the reformers, the teaching on Baptism and especially the teaching on the sacrificial character of the Eucharist and the real presence of Christ under the consecrated species became a subject of serious controversies. Those controversies gave the Catholic bishops courage to remain faithful to the Apostolic Tradition concerning what was expressed in the appropriate decrees of the Council of Trent. After four centuries a desire arose in the Catholic Church to show a clear indication concerning the understanding of the truths of the faith. Many people had difficulties with an expression of the truth proclaimed by the Church. Therefore the new Catechism has been prepared in which – according to the teaching of Vaticanum II – included clarifications of the Catholic faith.
Artykuł prezentuje problematykę chrztu i Eucharystii przedstawioną w nauce Soboru Trydenckiego i aktualnego Katechizmu Kościoła Katolickiego. Za sprawą reformatorów nauka o chrzcie, a zwłaszcza o ofiarniczym charakterze Eucharystii i realnej obecności Chrystusa pod konsekrowanymi postaciami stała się przedmiotem poważnych kontrowersji, które doprowadziły do tego, że biskupi katoliccy potrafił odnaleźć w Trydencie odwagę, aby dochować wierności Tradycji apostolskiej, co wyrazili w odpowiednich dekretach. Po upływie ponad czterech wieków w Kościele katolickim zrodziła się potrzeba wyraźnych wskazań dotyczących rozumienia prawd wiary. Wielu wiernych miało trudności z jasnym wyrażeniem prawd głoszonych przez Kościół. Przygotowano więc katechizm, w którym w duchu posoborowym zawarto wyjaśnienia tego, w co wierzy współcześnie Kościół katolicki.
Źródło:
Studia Oecumenica; 2017, 17; 233-248
1643-2762
Pojawia się w:
Studia Oecumenica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kościół i świat. Wzajemne relacje w perspektywie II Soboru Watykańskiego
The Church and the world. Mutual relations in the perspective of the Second Vatican Council
Autorzy:
Królikowski, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/554141.pdf
Data publikacji:
2016-06-30
Wydawca:
Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów
Tematy:
Kościół
relacje ze światem
Opis:
The church is in service to mankind – this fundamental conviction, which seemingly has been losing its value due to the ideological manipulation of the Church’s voice or by depriving it of its right to realize this service, spurs the increased reflection on the theological rudiments of this belief. The point is to direct the real actualization of fundamental and brave problematics concerning the mutual relations of the Church and the world, which was greatly emphasised by Second Vatican Council in the pastoral constitution Gaudium et spes. It appears that when trying to find grounds for ministerial role of the Church with respect to the world, we should bear in mind the triple relation of the Church and the world, which may be described schematically by three appropriate principles, close to each other in terms of their formulation, but semantically suiting well the issue in question. They are: the principle of communion, the principle of autonomy and the principle of transcendence. The meaning and restrictions of each of these principles manifest themselves when they are considered in general perspective, which is determined by redemptive aim of the Church, which can be fully attained only beyond earthly stage of its existence. This article focuses on the three mentioned principles, pointing at their specificity and ecclesiological meaning.
Źródło:
Sympozjum; 2016, 1(30); 27-44
2543-5442
Pojawia się w:
Sympozjum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Miejsce ołtarza i tabernakulum w architekturze wnętrza kościelnego po Soborze Watykańskim II
Place of the altar and tabernaculum in the architecture of the church interior after the Second Vatican Council
Autorzy:
Bogdan, Mirosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2064133.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
PWB MEDIA Zdziebłowski
Opis:
Artykuł uwzględnia aktualność odnowy liturgicznej po Soborze Watykańskim II wpływającej na funkcjonowanie architektonicznego wnętrza. Dotyczy to wnętrz historycznych i budowanych w okresie posoborowym, dwóch odmiennych języków wypowiedzi plastycznej oraz architektonicznej, wnętrz, które muszą wypełniać jednakowe zadanie w kwestii uniwersalnego przekazu aktualnego obrazu liturgii. Artykuł przedstawia konsekwencję oddzielenia tabernakulum od ołtarza i opisuje przestrzenne konsekwencje tego rozdziału. Dopełnieniem opisu różnych sposobów lokalizacji tabernakulum w kościele jest przedstawienie wzajemnego funkcjonalnego powiązania tego obiektu z ołtarzem. Artykuł podkreśla rolę wypowiedzi plastycznej, która przy zastosowaniu odpowiednich technik powinna służyć architekturze w obszarze czytelnej prezentacji obiektów liturgicznych i strefy wiernych zorganizowanej w ich sąsiedztwie.
The article takes into account the validity of the liturgical renewal after the Second Vatican Council affecting the functioning of the architectural interior. This applies to historical interiors and those built in the post-conciliar period, two different languages of artistic and architectural expression, interiors that must fulfill the same task in terms of the universal message of the current image of the liturgy. The article presents the consequence of separating the tabernacle from the altar and describes the spatial consequences of this chapter. The description of the various ways of locating the tabernacle in the church is complemented by the presentation of the mutual functional relationship of this object with the altar. The article emphasizes the role of artistic expression, which, using appropriate techniques, should serve architecture in the area of clear presentation of liturgical objects and the zone of the faithful organized in their vicinity.
Źródło:
Builder; 2021, 25, 12; 16--22
1896-0642
Pojawia się w:
Builder
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Michał Białkowski, Wokół Soboru Watykańskiego II. Studia i szkice, Toruń 2016, ss. 172
Michał Białkowski, Wokół Soboru Watykańskiego II. Studia i szkice [Around the Second Vatican Council: Studies and Sketches], Toruń 2016
Autorzy:
Sakowicz, Eugeniusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2037700.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2017, 64, 4; 175-178
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
« Incarnation et Libération ». L’écho du Concile Vatican II en Amazonie brésilienne
Inkarnacja i Wyzwolenie. Echo Soboru Watykańskiego II w Amazonii brazylijskiej
Incarnation and Liberation. The Echoes of the Vatican II in the Brazilian Amazon
Autorzy:
Arenz, Karl-Heinz
de Vasconcelos, George Alexandre Barbosa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480708.pdf
Data publikacji:
2013-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
Vatican II
Document de Santarém
Amazonie brésilienne
pastorale
développement
Sobór Watykański II
Dokument z Santarém
Amazonia brazylijska
duszpasterstwo
rozwój społeczny
Second Vatican Council
the document of Santarém
Brazilian Amazonia
pastoral care
social development
Opis:
Le présent article vise à analyser le Documento de Santarém, promulgué en mai 1972, à l’issue d’une assemblée des évêques de l’Amazonie brésilienne. Les prélats voulaient réviser en profondeur les pratiques pastorales à la lumière des décisions prises lors du Concile Vatican II (1962-1965) et de la 2e Conférence des Évêques d’Amérique Latine à Medellín (1968). Dans un contexte de transformations d’une envergure jusque là inconnue – surtout en raison de la Operação Amazônia, plan d’intégration et d’exploration de l’Amazonie en vue du progrès national prôné par la junte militaire (au pouvoir depuis 1964) – les évêques d’Amazonie choisirent les concepts-clé de l’incarnation et de la libération pour réinterpréter le rôle de l’Église catholique dans cette région périphérique du Brésil qui était la principale cible des projets stratégiques et socioéconomiques des militaires.
Celem niniejszego artykułu jest analiza tzw. Documento de Santarém, promulgowanego w maju 1972 roku po historycznych obradach biskupów Amazonii brazylijskiej. Hierarchowie poddali głębokiej rewizji dotychczasowe praktyki duszpasterskie w świetle orzeczeń Vaticanum Secundum (1962-1965) i Drugiej Konferencji Biskupów Ameryki Łacińskiej (Medelin 1968). Analizując globalne i wielopłaszczyznowe przeobrażenia dokonujące się w kraju, zwłaszcza Operação Amazonia, tj. plan integralnej eksploracji Amazonii na rzecz postępu narodowego, promowanego przez juntę wojskową (u władzy od 1964 roku) – biskupi Amazonii wskazali na kluczową rolę teologicznych konceptów Inkarnacji i Wyzwolenia. Kierując się tymi kryteriami biskupi poddali reinterpretacji miejsce i rolę Kościoła katolickiego w tym odosobnionym regionie Brazylii, który – nagle – stal się centrum zainteresowania i celem rozlicznych strategii socjoekonomicznych i wojskowych.
The aim of the present article is the analysis of the so-called Documento de Santarém, which was promulgated in May 1972, after the historical debates of the bishops of the Brazilian Amazon. The hierarchs subjected to a profound revision the existing pastoral practice, in the sight of the Vatican II’s adjudications (1962-1965) and the Second General Conference of Latin American Bishops (Medelin 1968). While analysing the global and multi-faceted transformation taking place in the country, especially the Operação Amazonia, that is – a plan of the integral exploration for the benefit of the national progress, promoted by the junta (in control since 1964) – the Amazon bishops pointed to the key role of the theological concepts of the Incarnation and Liberation. Being guided by these criteria, the bishops subjected to the reinterpretation the place and the role of the Catholic Church in this isolated region of Brazil, which – suddenly – became the centre of interest and the purpose of the numerous socio-economic and military strategies.
Źródło:
Nurt SVD; 2013, 2; 31-58
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Teologiczne znaczenie osoby i natury w świetle chrystologii Soboru Chalcedońskiego
Theological significance of person and nature in the light of Christology of the Council of Chalcedon
Autorzy:
Calore, Giacomo
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1008930.pdf
Data publikacji:
2018-12-02
Wydawca:
Akademia Katolicka w Warszawie
Tematy:
osoba
natura
relacja
capax Dei
Antiochia
Aleksandria
Sobór Chalcedoński
Sobór Watykański II
person
nature
relation
school of Antioch
school of Alexandria
Second Vatican Council
Opis:
Council of Chalcedon is an actual closing point for Christology and a starting point for anthropology. Behind the teachings of the Council of Chalcedon,together with later clarifications added by the Second and the Third Councils of Constantinople, there were centuries of dispute between the School of Alexandria and the School of Antioch about the person and natures of Christ (4th/5th – 7th centuries). Therefore the light shed on the man by patristic Christology concerns understanding of his being a person and his nature. The analysis of the Council’s teachings of faith shows that these two concepts belong to two different areas which means that every man, following the man Jesus, is a person whose dignity is on a different level than his natural features (mind, will, consciousness, etc.) – in other words, it originates from transcendence. Simultaneously, person is a relational reality because it puts a man in a relation with God in which the nature can be improved, the nature whose essence – since it was adopted by Logos – is to be capax Dei, or ability to grow in following Christ.
Źródło:
Warszawskie Studia Teologiczne; 2018, 31, 4; 146-165
0209-3782
2719-7530
Pojawia się w:
Warszawskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Problem obecności i teologii języka łacińskiego w liturgii rzymskiej pięćdziesiąt lat po II Soborze Watykańskim
The Problem of the Presence and Theology of the Latin Language in the Roman Liturgy Fifty Years After the Second Vatican Council
Autorzy:
Beyga, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1601906.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
język łaciński
II Sobór Watykański
liturgia
teologia liturgii
Latin language
II Vatican Council
liturgy
theology of the liturgy
Opis:
W świadomości wielu wiernych łacina jako język liturgiczny należy już do przeszłości. Jednakże ostatni sobór podtrzymał używanie tego języka w celebracji katolickiej Mszy św. Nie tylko liturgika, lecz także dogmatyka powinna podjąć problematykę związaną z używaniem łaciny w czasie sprawowania Eucharystii. Jednym z powodów podjęcia tego tematu jest niedawna pięćdziesiąta rocznica zakończenia II Soboru Watykańskiego.
Fiftieth anniversary of completing the II Vatican Council works allows us to look critically on theology and the post-conciliar achievements in topic of liturgy. The article regards chosen theological aspects of Latin as a liturgical language. On the one hand the Latin language in the liturgy is liturgical problem in theological debate, but on the other hand we can find a theological arguments for using this language. In the article the author also tried to show the timeliness of problems regarding liturgical theology fifty years after the last Council.
Źródło:
Teologia w Polsce; 2017, 11, 2; 153-166
1732-4572
Pojawia się w:
Teologia w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Teologiczne założenia odnowy i reformy liturgicznej II Soboru Watykańskiego
Autorzy:
Dudek, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/669355.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
liturgical renewal and reform
the Second Vatican Council
Sacrosanctum Concilium
the essence of the liturgy
liturgical theology
odnowa i reforma liturgiczna
 II Sobór Watykańsk
istota liturgii
teologia liturgiczna
Opis:
The article deals with the issues of renewal and reform of the liturgy after the Second Vatican Council, to show its necessity and the deepest essence, which are forgotten now with the promotion of a return to the Tridentine liturgy (in extraordinary form). The study has been divided into two parts. The first briefly outlined the historical context, marking the four most important moments: the liturgical movement, the Liturgical Commission of Pius XII, the conciliar Constitution on the holy liturgy Sacrosanctum Concilium and the Council for the implementation of the provisions of the Conciliar Constitution on the liturgy. The second part presents the basic theological assumptions of post-conciliar liturgical renewal. They have been focused around the four most important issues in response to the following questions: 1. What is the liturgy in its innermost being, that is what is celebrated? 2. Who celebrates the liturgy? 3. What is the purpose of the liturgy? and 4. How should the Church celebrate the liturgy?
Artykuł podejmuje problematykę odnowy i reformy liturgii po II soborze watykańskim, aby ukazać jej konieczność i najgłębszą istotę, o które zapomina się w obecnie wraz z promocją powrotu do liturgii trydenckiej (w formie nadzwyczajnej). Został podzielony na dwie części. W pierwszej nakreślono krótko kontekst historyczny, zaznaczając cztery najważniejsze momenty: ruch liturgiczny, działalność Komisji liturgicznej Piusa XII, ogłoszenie Konstytucji soborowej o świętej liturgii Sacrosanctum Concilium oraz powołanie Rady do Wykonania Postanowień Soborowej Konstytucji o liturgii. W drugiej części zostały zaprezentowane podstawowe założenia teologiczne posoborowej odnowy liturgicznej. Zostały one skoncentrowane wokół czterech najważniejszych zagadnień wyrażających się w odpowiedzi na następujące pytania: 1. Czym jest liturgia w swej najgłębszej istocie, czyli co się celebruje? 2. Kto celebruje liturgię? 3. Jaki jest cel liturgii? oraz 4. Jak Kościół ma celebrować liturgię?
Źródło:
Tarnowskie Studia Teologiczne; 2017, 36, 2
2391-6826
0239-4472
Pojawia się w:
Tarnowskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływ soborowej konstytucji Gaudium et spes na rozwój teologii pastoralnej i duszpasterstwo
Influence of the Second Vatican Council’s Apostolic Constitution Gaudium et Spes on Progress of the Pastoral Theology and Ministry
Autorzy:
Kamiński, Ryszard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2038177.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Kościół
Sobór Watykański II
Gaudium et spes
świat współczesny
człowiek
posługa zbawienia
teologia pastoralna
duszpasterstwo
znaki czasu
dialog
Church
Second Vatican Council
Gaudium et Spes
modern world
man
ministry of salvation
pastoral theology
pastoral ministry
induction
the signs of the times
dialogue
Opis:
Konstytucja duszpasterska Gaudium et spes jest wydarzeniem przełomowym. Oryginalność tego dokumentu soborowego wyraża się w indukcyjnym i pastoralnym podejściu do problemu stosunku Kościoła i świata. Pastoralny charakter konstytucji Gaudium et spes wyraża się w tym, że nie tylko Bóg, ale także człowiek i świat są w horyzoncie zainteresowań, a także w sposobie zredagowania tegoż dokumentu. O pastoralnym charakterze konstytucji świadczy też indukcyjne podejście do przedstawiania jej treści. Obraz duszpasterstwa, jaki wyłania się z konstytucji Gaudium et spes, jest personalistyczny i uniwersalistyczny. W koncepcji tej duszpasterstwo jest zadaniem całego Kościoła i realizuje się dla ludzi i przez ludzi. Fundamentalne znaczenie ma nauczanie konstytucji Gaudium et spes na temat relacji Kościół–świat. Realizowana przez Kościół posługa zbawienia i posługa wobec świata nie wykluczają się, a Kościół troszcząc się o zbawienie wiernych, ma także dbać o uświęcenie świata.
The Apostolic constitution Gaudium et Spes is a groundbreaking moment. The novelty of this document lies in its inductive and pastoral approach to the relationship of the Church and the world. The pastoral nature of the Apostolic constitution Gaudium et Spes is based on the fact that not only God, but man as well as the world, are in the horizon of its preoccupation. Pastoral nature of the constitution is also seen in the way in which it is written as well as in the inductive presentation of its contents. The image of pastoral ministry which comes up from the constitution Gaudium et Spes is personalistic and universal. In this concept the pastoral ministry is the task of the entire Church and is realized for people and through people. The teaching of the constitution Gaudium et Spes has fundamental meaning for the relationship of the Church and the world. The Church’s ministry of salvation and its ministry toward the world are not excluded since the Church, while taking care for the salvation of the faithful, has to look to sanctification of the world.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2016, 63, 6; 5-15
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Topos romano‑frankoński na przykładzie „Missa Claromontana” (2005) na chór, organy i kotły Mariana Sawy
Autorzy:
Sławecki, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/669085.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
The Second Vatican Council
topos Romano¬ Frankish
gregorian Chant fondamento
Marian Sawa
Missa Claromontana
word and music
sacrum
topos romano‑frankoński
Opis:
Missa Claromontana is the last work of Marian Sawa. Perfectly adapted to the liturgy respects its size, formally and stylistically consistent confirms the topical nature of the musical culture of the Western Church. One senses in it all kinds of cultural community with Gregorian chant: idiom, inspiration and fondamento. Composers tools are full of deliberate references to past ages, which is the best guarantee of true authenticity of sacred music. Sawa grew up on the Gregorian chant, which was an integral part of the liturgy before Vatican II. He managed to capture the intimate relationship of music with the word. During listening to the work has a constant feeling that the word determines the music, subjecting him to all the parameters of a musical work. Missa Claromontana is not only an important part of the heritage the composer, but is one of the most outstanding achievements of Polish sacred music of the XXI century.
Missa Claromontana jest ostatnim dziełem Mariana Sawy. Doskonale dostosowana do liturgii, respektuje jej rozmiary, a formalnie i stylistycznie spójna – potwierdza topiczny charakter kultury muzycznej Kościoła zachodniego. Wyczuwa się w niej wszystkie rodzaje wspólnoty kulturowej ze śpiewem gregoriańskim: idiom, inspiracje i fondamento. Warsztat kompozytora obfituje w celowe nawiązania do wieków minionych, co jest najlepszą gwarancją prawdziwej autentyczności muzyki sakralnej. Sawa wychował się na śpiewie gregoriańskim, który był nieodłączną częścią liturgii przed Soborem Watykańskim II. Udało mu się uchwycić intymny związek muzyki ze słowem. Słuchając utworu, ma się nieustanne wrażenie, że słowo tę muzykę determinuje, podporządkowując mu wszystkie parametry dzieła muzycznego. Missa Claromontana jest nie tylko ważnym elementem spuścizny kompozytora, ale należy do grona najwybitniejszych osiągnięć polskiej sakralnej XXI w.
Źródło:
Pro Musica Sacra; 2017, 15
2083-4039
Pojawia się w:
Pro Musica Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przypływy i odpływy katolicyzmu Miłosza (wymiar społeczny)
The ebbs and flows of the Catholicism of Czesław Miłosz in social dimension
Autorzy:
Breczko, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/665160.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Czesław Miłosz
katolicyzm
nacjonalizm
Sobór Watykański II
filozofia polityki
Catholicism
nationalism
Vatican Council II
philosophy of politics
Opis:
In this article I deal with Czeslaw Milosz’s relationship to Catholicism in the social dimension. We can see in his position an ambivalence, not only in his life, but also in relation to the civilization and political role of the Church: from the strong acceptance on the historical and civilization level (“radical Catholicism”), to a strong dislike of the unions of Catholicism with the nationalism in various countries, especially in Poland; from  sympathy for Catholic modernism, to a strong dislike of some post-Vatican II rulings, which was, to some extent, a legacy of modernism. Moreover, Milosz did not want the Christian religion and the Catholic Church to be used politically (either through the left-wing politics, progressive politics, or nationalist politics), but also feared the dominance of the Church, the theocratic attempts. He did not want to subordinate the political sphere to religion or to subordinate religion to the political sphere. I treat this text as contributing to a more general theme, namely the attitude of Polish intellectuals to Catholicism in the 20th century
W artykule tym zajmuję się stosunkiem Czesława Miłosza do katolicyzmu w wymiarze społecznym. Można dostrzec w jego stanowisku wahanie i pewną ambiwalencję, nie tylko w czasie (na różnych etapach życia zbliżał się i oddalał od katolicyzmu), ale też w odniesieniu do cywilizacyjnej i politycznej roli Kościoła. Od zdecydowanej akceptacji w skali historiozoficznej i cywilizacyjnej („katolik radykalny”), do silnej niechęci wobec zrostów katolicyzmu i nacjonalizmu w różnych krajach, a szczególnie w Polsce; od sympatii do katolickiego modernizmu, do silnej niechęci wobec niektórych postanowień Soboru Watykańskiego II, który był wszak – w pewnym stopniu – dziedzictwem modernizmu. Co więcej, Miłosz nie chciał, aby religia chrześcijańska oraz Kościół katolicki był wykorzystywany politycznie (czy to przez nurt lewicowy, progresywistyczny, czy to przez nurt  nacjonalistyczny), ale też obawiał się dominacji Kościoła, czyli zakusów teokratycznych. Nie chciał zatem, aby sfera polityczna podporządkowała sobie religię, ani też, aby religia podporządkowała sobie sferę polityczną. Tekst ten traktuję jako przyczynek do ogólniejszego tematu: jaki mianowicie był w XX stuleciu stosunek polskich intelektualistów do katolicyzmu.
Źródło:
Folia Philosophica; 2017, 38
1231-0913
2353-9445
Pojawia się w:
Folia Philosophica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
(Nie) wprowadzanie zaleceń Drugiego Soboru Watykańskiego na Słowacji (historia i działanie świeckich ruchów i stowarzyszeń)
Autorzy:
Saraka, Damina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/560527.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
The Second Vatican Council
Greek Catholic Church
Church Movements and Communities
new evangelisation
layman associations
Drugi Sobór Watykański
Kościół greckokatolicki
ruchy i wspólnoty kościelne
nowa ewangelizacja
organizacje świeckie
Opis:
Church movements and lay associations are one of the admirable fruits of the Second Vatican Council. However, it was not simple to inject the recommendations and regulations of the council into the life of the Catholic Church. In Eastern Europe and especially in former Czechoslovakia the Catholic Church had to confront a massive external conflict against totalitarian communist regimes which openly restrained implementing the fruits of the council into practical life. The Greek Catholic Church, which was prohibited by the totalitarian regime in Czechoslovakia for 18 years, became caught in the centre of that conflict. Despite the period of darkness and many conflicts, there came a period of freedom and blossoming of new movements and communities, which involve new forms of communication with modern people and answer their need for strong and personal experiences with God. However, also in the middle of the free society and continuous activity and blossoming of movements there are internal conflicts, which are the consequence of adolescence, development of structures and applying of charismas of particular movements and communities in the Catholic Church environment. It is the period of adolescing to ‘Church maturity’ which cannot be without conflicts. Despite the conflicts, church movements and lay associations are the answer to dramatic calls of the present-day period induced by The Holy Spirit.
Jednym z owoców Drugiego Soboru Watykańskiego są ruchy kościelne i organizacje świeckie. Jednak wprowadzenie zaleceń i przepisów soboru w życie Kościoła katolickiego nie było łatwe. W Europie Wschodniej, a szczególnie w byłej Czechosłowacji, Kościół katolicki musiał zmierzyć się z niezwykle poważnym konfliktem zewnętrznym z reżimami komunistycznymi, które otwarcie utrudniały wprowadzanie decyzji soboru w życie codzienne. Kościół grekokatolicki, przynależność do którego przez osiemnaście lat była zakazywana przez czechosłowacki reżim totalitarny, znalazł się w centrum tego zatargu. Pomimo tego mrocznego okresu i licznych konfliktów, ostatecznie nadszedł czas wolności i rozkwitu nowych ruchów i wspólnot, które zasadzają się na współczesnych formach komunikacji z człowiekiem i odpowiadają na jego potrzebę silnego i osobistego doświadczania Boga. Jednak nawet w wolnym społeczeństwie, pomimo ciągłej działalności i rozkwitu tych ruchów, istnieją konflikty wewnętrzne, które są konsekwencją dojrzewania, rozwijania struktur i odwoływania się do charyzmy poszczególnych ruchów i społeczności w środowisku Kościoła katolickiego. Mamy obecnie okres dorastania do „kościelnej dojrzałości”, które nie może odbyć się bezproblemowo. Pomimo tego jednak, ruchy kościelne i organizacje świeckie stanowią odpowiedź na dramatyczne wołanie, powodowane przez Ducha Świętego, jakie słyszymy ze strony współczesnego świata.
Źródło:
Folia Historica Cracoviensia; 2019, 25, 1
0867-8294
Pojawia się w:
Folia Historica Cracoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The ecclesiastical discipline of the celebration of marriage according to the books of the Roman Rite of 1962 after the Second Vatican Council according to the motu proprio Summorum Pontificum and Traditionis custodes
Dyscyplina kościelna celebracji małżeństwa według ksiąg rytu rzymskiego z 1962 r. po II Soborze Watykańskim według motu proprio Summorum Pontificum i Traditionis custodes
Autorzy:
Pietras, Dawid
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27316709.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
małżeństwo
liturgia z 1962 r.
II Sobór Watykański
Rituale Romanum z 1952
Summorum Pontificum
Traditionis custodes
marriage
liturgy of 1962
Second Vatican Council
Rituale Romanum of 1952
Opis:
Through Pope Benedict XVI’s motu proprio Summorum Pontificum of July 7, 2007, the universal law for use of the 1962 liturgical books entered into force, but under certain conditions. Bishops received the unrestricted right to use the Pontificale Ro- manum of 1961/62 in the celebration of marriage. Nevertheless, the use of the Rituale Romanum of 1952 by priests or deacons when assisting at marriages required the per- mission of the parson or rector of the church hosting the ceremony. In addition, mem- bers of the clergy whose communities received the special permission necessary from the Apostolic See or the local Ordinary could also participate as qualified witnesses in a marriage ceremony celebrated according to the earlier rites. However, since July 16, 2021, after the issuance of the motu proprio Traditionis custodes, celebrating a marriage according to the books of 1962 is only possible in personal parishes with the permission of the diocesan bishop. The local Ordinary can also authorise priests of communities that have the special right to celebrate the earlier rites to celebrate such marriages. During the celebration of marriage according to the books of 1962, the current Code’s discipline should be maintained, providing it does not violate the shape of the rites contained in these books.
Na mocy motu proprio Summorum Pontificum papieża Benedykta XVI z 7 lipca 2007 r. zostało wprowadzone powszechne prawo do używania ksiąg z 1962 r. pod określonymi warunkami. Biskupi otrzymali upoważnienie do celebracji małżeństwa według Pontificale Romanum z 1961/62 r. Natomiast użycie Rituale Romanum z 1952 r. przez prezbiterów lub diakonów do asystowania przy zawarciu małżeństwa wymagało zezwolenia proboszcza lub rektora kościoła. Ponadto przy zawarciu małżeństwa według wcześniejszych obrzędów jako świadkowie kwalifikowani uczestniczyli także duchowni, których wspólnoty otrzymały prawo specjalne od Stolicy Apostolskiej lub ordynariusza miejsca. Natomiast od 16 lipca 2021 r., po wydaniu motu proprio Traditionis custodes papieża Franciszka, celebracja małżeństwa według ksiąg z 1962 r. możliwa jest jedynie w parafiach personalnych. Dokonuje się to za zezwoleniem biskupa diecezjalnego. Or- dynariusz miejsca może zezwolić na to także kapłanom wspólnot, które posiadają prawo specjalne do celebracji wcześniejszych obrzędów. Podczas celebracji małżeństwa według ksiąg z 1962 r. należy zachować obecną dyscyplinę kodeksową, jeśli nie narusza ona kształtu obrzędów zawartych w tych księgach.
Źródło:
Ius Matrimoniale; 2023, 34, 2; 129-164
1429-3803
2353-8120
Pojawia się w:
Ius Matrimoniale
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Reforma liturgiczna Soboru Watykańskiego II w opinii i życiu alumnów Archidiecezjalnego Seminarium Duchownego w Krakowie w latach jej wprowadzania
Liturgical reform of the Second Vatican Council in the opinion and life of the alumni of the Archdiocesan Theological Seminary in Krakow in the years of its introduction
Autorzy:
Mieczkowski, Janusz Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1037996.pdf
Data publikacji:
2020-12-17
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
sobór watykański ii
konstytucja o liturgii świętej
odnowa liturgii
alumn seminarium duchownego
formacja liturgiczna
nowe obrzędy liturgiczne
second vatican council
constitution on the sacred liturgy
renewal of the liturgy
seminarists
liturgical formation
new liturgical rites
Opis:
Ojcowie Soboru Watykańskiego II zdawali sobie sprawę, że właściwe wprowadzenie odnowy liturgicznej będzie uzależnione od tego, w jaki sposób samo duchowieństwo będzie  przygotowywane do przyjęcia reformy liturgicznej. Artykuł przedstawia w jaki sposób realizowana była formacja liturgiczna alumnów Archidiecezjalnego Seminarium Duchownego w Krakowie w czasie wprowadzania odnowy liturgicznej (od lat sześćdziesiątych do osiemdziesiątych XX wieku). Formacja ta była realizowana była poprzez następujące elementy: poznanie nauki soborowej poprzez wykłady liturgiki, referaty zaproszonych gości, sesje i sympozja naukowe, kleryckie koło miłośników liturgii oraz poznanie obrzędów zreformowanej liturgii w kaplicy Seminaryjnej lub Katedrze Wawelskiej. Klerycy mieli także możliwość zaprezentowania swoich własnych przemyśleń na temat odnowy liturgicznej publikując artykuły w wewnętrznym seminaryjnym czasopiśmie „Novum Tempus Liberum”.
The fathers of the Second Vatican Council were aware that the proper introduction of liturgical renewal would depend on how the clergy itself would be prepared to adopt liturgical reform. The article presents how the liturgical formation of the seminarists of the Archdiocesan Seminary in Krakow was carried out during the introduction of liturgical renewal (from the sixties to the eighties of the twentieth century). This formation was accomplished through the following elements: learning the conciliar teaching through liturgy lectures, guest lectures, scientific sessions and symposia, a clerical circle of liturgy enthusiasts, and learning the rites of the reformed liturgy in the Seminary Chapel or the Wawel Cathedral. Clerics also had the opportunity to present their own thoughts on liturgical renewal by publishing articles in the internal seminar journal “Novum Tempus Liberum”.
Źródło:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars; 2020, 56, 2; 187-211
1234-4214
Pojawia się w:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zadania Kościoła i państwa w służbie człowiekowi. Wybrane zagadnienia
The Tasks of the Church and the State in the Service of Man. Selected Issues
Autorzy:
Sitarz, Mirosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22792686.pdf
Data publikacji:
2018-06-30
Wydawca:
Stowarzyszenie Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
Tematy:
państwo
Kościół
wzajemne relacje
Sobór Watykański II
state
Church
mutual relations
Second Vatican Council
Opis:
Kościół to rzeczywistość Bosko-ludzka, do której należą wszyscy ochrzczeni. Kościół jest społecznością religijną, której głównym celem i najwyższym prawem jest zbawienie dusz, zgodnie z zasadą Salus animarum suprema semper lex esse debet. Państwo jest społecznością naturalną, którą tworzą ludzie dla zaspokojenia potrzeb doczesnych. Człowiek dla pełnego rozwoju potrzebuje tych dwóch społeczności.
The Church is a Divine-human reality to which belong all baptized people. The Church is a religious community, whose main purpose and the supreme law is the salvation of souls, according to the rule: Salus animarum suprema semper lex esse debet. The state is a natural community that people create for satisfying their simple needs. A man needs these two communities for his full development.
Źródło:
Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego; 2018, 13, 15 (1); 143-156
2719-3128
2719-7336
Pojawia się w:
Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wkład biskupa Walentego Wójcika na rzecz Soboru Watykańskiego II i reformy prawa kanonicznego
The Contribution of Bishop Walenty Wójcik to the Second Vatican Council and the Reform of Canon Law
Autorzy:
Sitarz, Mirosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2008149.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
porządek prawny w Kościele
naoczny świadek Soboru
rewizja Kodeksu Prawa Kanonicznego
lex fundamentalis
legal order in the Church
eye-witness of the Council
revision of the Code of Canon Law
Opis:
Autor w artykule analizuje publikacje bp. Walentego Wójcika dotyczące Soboru Watykańskiego II i posoborowej reformy prawa kanonicznego. Biskup Profesor Wójcik napisał cykl artykułów na temat ulepszania procedury przeprowadzania soborów powszechnych w kontekście Vaticanum II. W publikacjach dotyczących reformy prawa kanonicznego opisywał przede wszystkim sposób powstawania poszczególnych gremiów zajmujących się kodeksem oraz efekty ich prac. Fundamentalne znaczenie dla oceny działalności W. Wójcika miały dwa fakty: był on uczestnikiem Soboru Watykańskiego II i konsultorem Komisji ds. Rewizji Prawa Kanonicznego.
The Author in the article analyses the publications of Bishop’s Walenty Wójcik on the Second Vatican Council and on the post-council reform of canon law. Bishop Professor Wójcik wrote a series of articles on an improved formula of councils in the context of Vaticanum II. In the publications on the post-council reform of canon law first of all described the creation of particular bodies to deal with the Code and the results of their work. The fundamental importance for any appraisal of W. Wójcik’s work should be recalled: he was a participant of the Second Vatican Council and a consultor of the Commission for the Revision of the Canon Law.
Źródło:
Kościół i Prawo; 2016, 5, 2; 25-66
0208-7928
2544-5804
Pojawia się w:
Kościół i Prawo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Grupa Jezus – Kościół – Ubodzy podczas pierwszej sesji Soboru Watykańskiego II w świetle zasobów archiwalnych biskupa Charles- Marie Himmera
Jesus–Church–Poor Group during the First Session of the Second Vatican Council according to Bishop Charles-Marie Himmer’s Archival Records
Autorzy:
Pietrzak, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31343170.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Sobór Watykański II
Kościół ubogi i ubogich
teologia ubóstwa
świadectwo
hierarchia
Second Vatican Council
Church of the poor
theology of poverty
testimony
hierarchy
Opis:
Podczas Soboru Watykańskiego II działała nieformalna grupa biskupów, popularnie nazywana grupą Kościoła ubogich, która w centrum debat umieściła relację pomiędzy Jezusem, Kościołem a ubogimi. Archiwum Katolickiego Uniwersytetu Louvain-la-Neuve przechowuje sprawozdania ze spotkań, które odbywały się w Kolegium Belgijskim w Rzymie. Ze względu na to, że ich treść jest mało znana, stosując metodę krytyki i analizy piśmiennictwa, autor przybliża ich zawartość. W pierwszej części omawia stan badań. W części drugiej ukazuje zawartość sprawozdań. 
During the Second Vatican Council, there was an informal group of bishops, popularly known as the Church of the Poor, who placed the relationship between Jesus, the Church, and the poor at the center of the debates. The archives of the Catholic University of Louvain-la-Neuve preserve archival reports of meetings that took place at the Belgian College in Rome. Considering that the contents of these sources are not commonly recognized, the author provides an introduction to their contents using source critical analysis. In the first part, he discusses the research status. In the second section, he examines the reports’ content.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2022, 69, 9; 87-102
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Fides quae creditur, czyli relacja wiary i rozumu
Fides quae creditur, the relationship of faith and reason
Autorzy:
Bujak, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2140121.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
faith
the Second Vatican Council
Pope Francis
Pope Benedict XVI
Lumen fidei
fides quae
fides qua
wiara
Sobór Watykański II
papież Franciszek
Benedykt XVI
Opis:
Celem artykułu jest ukazanie rzeczywistości wiary i jej relacji do rozumu we współczesnym nauczaniu Kościoła. Aby osiągnąć zamierzony cel, w pierwszym paragrafie rozróżniono fi des qua i fi des quae, w drugim przybliżono nauczanie Soboru Watykańskiego II na temat wiary, w trzecim punkcie ukazano relację wiary i rozumu w encyklice Jana Pawła II Fides et ratio, czwarty paragraf przeznaczono na rozważania o wierze w encyklice papieża Franciszka Lumen fidei, piąty zaś – o głównym zadaniu teologii, jakim jest poszukiwanie prawdy o człowieku w świetle Objawienia w myśli Benedykta XVI
The purpose of this article is to show the reality of the faith and its relation to reason in the modern teaching of the Church. To achieve this goal, in the first paragraph we have the distinction between fides qua and fides quae in the second Vatican Council’s teaching on faith, the third section shows the relationship between faith and reason in John Paul II’s encyclical Fides et Ratio, the fourth paragraph speaks of faith in the encyclical of Pope Francis Lumen fidei, and the fifth with the main task of theology, which is the search for the truth about the man in the light of revelation in the thought of Benedict XVI.
Źródło:
Colloquia Theologica Ottoniana; 2014, 1; 7-22
1731-0555
2353-2998
Pojawia się w:
Colloquia Theologica Ottoniana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Trynitarna odnowa teologii i niektóre jej owoce
The Trinitarian renewal of theology. Some fruits
Autorzy:
García Guillén, Domingo
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/995102.pdf
Data publikacji:
2020-11-20
Wydawca:
Akademia Katolicka w Warszawie
Tematy:
obraz Boga
komunia
analogia
teologia polityczna
Sobór Watykański II
Ecclesia de Trinitate
soborowość
Image of God
Communion
Analogy
Political Theology
Council Vatican II
6 Ecclesia de Trinitate
Conciliarity
Opis:
Gisbert Greshake distinguishes between “Theology of the Trinity” and “Trinitarian theology”. The first designates a theological treatise among others, the second points to a trinitarian vision of all reality. The aim of this paper is to verify the renewal experienced by theological reflection on the Trinitarian mystery of God, trying to check if an authentic “Trinitarian theology” exists in the sense in which Greshake understands it. The path we have chosen consists of approaching four fields of reflection: anthropology, theology of the family, reflection on the Church and social doctrine. For each of them, we try to expose to what extent Trinitarian theology has been a renewal factor. We focus especially on ecclesiology, an area in which the influence of the Trinity has been most decisive. In particular, we look at the Trinity as the origin of the Church, as an inspiration to the institutional configuration of the Church, and as the eschatological destination to which the Churchis heading
Źródło:
Warszawskie Studia Teologiczne; 2020, 33, 1; 6-26
0209-3782
2719-7530
Pojawia się w:
Warszawskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Godność małżeństwa i rodziny w przesłaniu Konstytucji Gaudium et spes Soboru Watykańskiego II
Dignity of the marriage and family through the prism of the Gaudium et Spes Constitution of the II Vatican Council
Autorzy:
Rychlicki, Czesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/662874.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
godność małżeństwa i rodziny
Gaudium et spes
dignity of the marriage and family
Opis:
The themes and central ideas of Gaudium et Spes of the II Vatican Council are strongly influenced by the Church’s care for dignity of marriage and family. This is exactly the issue that has been the focal point of this study.After indicating the source of marital and family dignity in the Book of Genesis and the St. Paul’s Epistle to the Ephesians, showing the marriage as a covenant of God with his people and Christ with the Church, the Council underlined the holy nature of the marriage and family, resulting from the fact of “recreating” in marriage of the all-encompassing love of Christ to its Church. Talking about such profound dignity of these institutions, the Council does not ignore threats stemming from the modern socio-cultural changes and expresses its concern for regaining this dignity for the good of mankind.The formation of the person is the necessary element to fully understand the dignity of marriage and family. The road to achieve it leads through law, proper education in the family home and at school as well as the humanizing culture of social media and proper cooperation of church institutions with the communities.
Źródło:
Ius Matrimoniale; 2015, 26, 1; 23-38
1429-3803
2353-8120
Pojawia się w:
Ius Matrimoniale
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Teologia a czas. O znaczeniu czasu we współczesnym dyskursie teologicznym i antropologicznym
Theology and Time. On the Importance of Time in Contemporary Theological and Anthropological Discourse
Autorzy:
Gocko, Jerzy Eugeniusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1043877.pdf
Data publikacji:
2020-12-21
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
czas
historia
teologia
teologia historii
Sobór Watykański II
time
history
theology
historical theology
Second Vatican Council
Opis:
Celem artykułu jest ukazanie czasu i temporalności człowieka jako istotnych faktorów we współczesnym dyskursie teologicznym i antropologicznym. Niemała w tym zasługa dynamicznego rozwoju eklezjologii doby Soboru Watykańskiego II, a zwłaszcza wypracowania wizji Kościoła jako wspólnoty zbawienia, który nie urzeczywistnia się gdzieś na obrzeżach historii świata i ludzkości, czy poza nią. Studium będzie także okazją do ukazania złożonego procesu uhistorycznienia teologii, do przywołania wielkich teologów, którzy mieli w nim znaczny udział, a także do zwrócenia uwagi na historyczny sposób argumentowania we współczesnych debatach teologicznych.
The aim of the article is to present time and the temporality of man as important factors within contemporary theological and anthropological discourse. This is largely due to the dynamic development of ecclesiology during the Second Vatican Council, and especially to the development of the vision of the Church as a community of salvation, which does not materialize somewhere on the fringes of the history of the world and humanity, or beyond. The study reveals the complex process of historicizing theology, recalls the great theologians who have played a significant part in it, and draws attention to the historical way of arguing in contemporary theological debates.
Źródło:
Verbum Vitae; 2020, 38, 1; 353-364
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aspekty antropologiczne, personalistyczne i komunikacyjne we współczesnej teologii liturgii
Autorzy:
Mocydlarz, Włodzimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1371172.pdf
Data publikacji:
2019-01-20
Wydawca:
Akademia Katolicka w Warszawie
Tematy:
Misterium paschalne Chrystusa
Misterium-Actio-Vita
komunikacja interpersonalna
antropologia
personalizm
natura ludzka
teologia liturgii
Sobór Watykański II
Christ’s paschal mystery
Misterium–Actio–Vita
interpersonal communication
anthropology
personalism
human nature
theology of liturgy
Vatican Council II
Opis:
Artykuł opisuje różne uwarunkowania wypływające z ludzkiej natury oraz wynikające z niej wszystkie aspekty antropologiczne, które stanowią podstawę, a jednocześnie są drogą zbawczej mediacji interpersonalnej i komunikacji Boga z człowiekiem oraz człowieka z człowiekiem w Liturgii. Te uwarunkowania ukazane są w trzech punktach: 1. Liturgiczne tło i jego zbawczy kontekst; 2. Aspekty antropologiczne jako warunek sine qua non oraz horyzont refleksji liturgiczno-teologicznej, oraz 3. Aspekty personalistyczne i komunikacyjne – wzajemna korelacja i umiejscowienie w teologii liturgii. Wszystkie wyszczególnione elementy stanowią nierozerwalną całość, a bez któregokolwiek z nich nie jest możliwa celebracja żywej liturgii we wspólnocie Kościoła.
The article describes various conditions arising from human nature and the resulting from it anthropological aspects that form the basis, and the way of salvific interpersonal mediation and communication between God and the human being and the communication of humans between themselves in the Liturgy. These conditions are shown in three points: 1) The liturgical background and its salvific context; 2) The anthropological aspects as a sine qua non condition and the horizon of liturgical-theological reflection, and 3) The personalistic and communicative aspects – mutual correlation and placement in theology of liturgy. All specified elements constitute an inseparable whole, and without any of them it is not possible to celebrate a living Liturgy in the community of the Church.
Źródło:
Studia Bobolanum; 2019, 30, 1; 51-65
1642-5650
2720-1686
Pojawia się w:
Studia Bobolanum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ewolucja pojmowania Biblii w teologii i posłudze katechetycznej Kościoła do Soboru Watykańskiego II
The evolution in the Bible understanding in theology and the Church religious education until Vatican Council II
Autorzy:
Mazur, Radosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/469637.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
Biblia
historia egzegezy
katecheza biblijna
ewangelizacja
Bible
history of exegesis
biblical religious education
evangelisation
Opis:
W katechezie, ale i w innych przestrzeniach duszpasterskiej misji Kościoła, zauważa się obecnie intensywny powrót do Biblii jako do źródła. Kierunek ten związany jest z wezwaniem Kościoła do ewangelizacji, w tym nowej ewangelizacji, która ma obudzić wierzących letnich i dystansujących się od Kościoła. Nie zawsze rola Pisma Świętego w teologii była tak wyeksponowana. O wzajemnych relacjach teologii i Biblii na przestrzeni dziejów traktuje poniższy artykuł.
In this article the role of the Bible in the history from the times of disciples to the present is presented. The actual stand of the Church about the Bible is an outcome of re-working the history of the relation between the Bible and theology, recognizing that the Bible, including the Old Testament, is the powerful tool of evagelisation, and that is true Word of God, addressed to a man.
Źródło:
Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2014, 21; 53-63
1230-0780
2719-4337
Pojawia się w:
Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Troska o słabo słyszących jako niepełnosprawnych w nauczaniu Kościoła po Soborze Watykańskim II i w nauczaniu Jana Pawła II
Care of the deaf as disabled in Church teaching after the Second Vatican Council and in John Pauls II Teaching
Autorzy:
Wojtasik, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/956354.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi
Tematy:
Jan Paweł II
słabo słyszący
katechetyka
Opis:
Christians, following their master and teacher Jesus Christ who healed the deaf-and-dumb, ought to treat deaf and dumb people with great respect. They deserve to be in the limelight of christian communities as the issue of their participation in spiritual goods of Church was raised. In this article I want to present the attitude of Church to the deaf-and-dumb, then on the basis of some documents I would like to show the necessity of catechisation of the mentioned group of people. Thruogh its actions, contemporary Church wants to show that the poor, the sick and the disabled are the privileged addressees of the divine message that entered the human history.
Źródło:
Łódzkie Studia Teologiczne; 2008, 17; 405-413
1231-1634
Pojawia się w:
Łódzkie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Spotkania Kościoła z nowoczesnością – nowe amerykańskie badania nad katolicyzmem w XX w.
Meetings of the Church with Modernity – New American Studies of Catholicism in the Twentieth Century
Autorzy:
Pazik, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2233263.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
modernizm katolicki
intellectual history
religia i polityka
Sobór Watykański II
Catholic modernism
religion and politics
Second Vatican Council
Opis:
W artykule dokonano przeglądu najnowszych publikacji amerykańskich dotyczących historii Kościoła katolickiego w XX w. Omówione prace wpisują się w nurt intellectual history, stanowiąc próbę prześledzenia rożnych nurtów myśli katolickiej, które kulminację osiągnęły w czasie Soboru Watykańskiego II. Analiza amerykańskich opracowań pozwala wskazać następujące cechy opisywanego podejścia do historii Kościoła: koncentracja na aktorach świeckich, docenienie nurtów kontestujących ortodoksję i konserwatywne nurty w Kościele oraz omówienie doświadczenia krajów, w których katolicyzm funkcjonował w sporze z innymi nurtami myśli (Francja, Niemcy).
The article is a survey of the most recent American publications on the history of the Catholic Church in the twentieth century. The analysed works are part of the intellectual history, and seek to trace various trends of Catholic thought that culminated during the Second Vatican Council. The analysis of American studies makes it possible for us to indicate the following features of the described approach to the history of the Church: the focus on secular actors, appreciation of trends contesting the orthodoxy and conservative tendencies in the Church as well as the presentation of the experiences of countries in which Catholicism functioned in a dispute with other currents of thought (France, Germany).
Źródło:
Dzieje Najnowsze; 2020, 52, 4; 151-164
0419-8824
Pojawia się w:
Dzieje Najnowsze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kościół rzymskokatolicki wobec ruchów migracyjnych i uchodźczych
The Roman Catholic Church in the face of migration and refugee movements
Autorzy:
Marczewska-Rytko, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/44731664.pdf
Data publikacji:
2022-10-24
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Religioznawcze
Tematy:
migration
migration and refugee movements
Roman Catholic Church
Second Vatican Council
Opis:
The aim of the article is to analyze the attitude of the Roman Catholic Church towards migration and refugee movements. Te subject of the analysis will be the documents of the Roman Catholic Church in a comparative approach. It will show the continuity and change in the attitude of this institution towards the growing tendency of migration and refugee movements in the world. Migration and refugee movements are treated as part of global social movements. Te article has been divided into several parts. In the frst one, the institutional dimension of the attitude of the Roman Catholic Church towards migration and refugee movements will be analyzed. Te second part of the article will be devoted to the analysis of the concept of popes in the period before the Second Vatican Council. Te subject of the research in the third part will be the concepts of popes of Vatican II. Te last part of the article will analyze the approach to migration and refugee movements and the solutions proposed by John Paul II, Benedict XVI and Pope Francis.
Źródło:
Przegląd Religioznawczy; 2022, 3/285; 21-33
1230-4379
Pojawia się w:
Przegląd Religioznawczy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Teologia Johna Henry’ego Newmana i jej ekumeniczne skutki
The Theology of John Henry Newman and Its Ecumenical Consequences
Autorzy:
Surowiec, Paweł Robert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28328366.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
John Henry Newman
Kościół Anglii
Kościół rzymskokatolicki
ekumenizm
anglikanizm
katolicyzm
Sobór Watykański II
Church of England
Roman Catholic Church
ecumenism
Anglicanism
Catholicism
Second Vatican Council
Opis:
Problemem badawczym podejmowanym w artykule jest wpływ pism teologicznych Johna Henry’ego Newmana na anglikanów i katolików, a także skutki, jakie wywarła jego myśl eklezjologiczna na Kościół Anglii i rzymski katolicyzm. Celem artykułu jest przedstawienie ekumenicznego dziedzictwa, jakie wypływa z teologicznych pism Johna Henry’ego Newmana zwłaszcza w dziedzinie eklezjologii. W artykule wyszczególniono elementy tożsamościowe Kościoła, anglikańskie inspiracje Newmanem oraz soborowe odniesienia do jego pism.
The research problem addressed in the article is the influence of John Henry Newman’s theological writings on Anglicans and Catholics, as well as the ecumenical effects of this theologian’s ecclesiological thought on the Church of England and Roman Catholicism. The aim of the article is presenting the ecumenical heritage of the theological writings of John Henry Newman especially in the area of ecclesiology. The article details the elements of the Church’s identity, Anglican inspirations based on Newman’s thought and Conciliar references to his writings.
Źródło:
Collectanea Theologica; 2023, 93, 2; 105-137
0137-6985
2720-1481
Pojawia się w:
Collectanea Theologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Od Ad gentes do Redemptoris missio - cele i horyzonty misji
From Ad gentes to Redemptoris missio - objectives and horizons of the mission
Autorzy:
Górski, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480555.pdf
Data publikacji:
2016-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
Ad gentes
dialog z religiami
inkulturacja
misjologia
paradygmat misji
Redemptoris missio
Sobór Watykański II
dialogue with religions
inculturation
missiology
paradigm of mission
Second Vatican Council
Opis:
50-lecie soborowego dekretu Ad gentes (1965-2015) przywołuje czas dynamicznych zmian w kontekście misji chrześcijańskich. Autor wykazuje, że na każdym etapie ewolucji paradygmatu misji pojawia się pytanie o celowość misyjnej działalności Kościoła. Posoborowe dokumenty: Redemptoris missio (1990), Teologia dzisiaj (2011), Evangelii gaudium (2013), Laudato si' (2015) - potwierdzają tezę autora. W wyniku „wielkiej dyskusji" szkół misjologicznych celowość misji zasadniczo realizuje się poprzez przepowiadanie i zakładanie Kościoła, ale również poprzez inkulturację, dialog z religiami, a także każdą działalność na rzecz integralnego rozwoju człowieka. Encyklika Redemptoris missio otwiera Kościół na „niezmierzone horyzonty misji": migracje, sekularyzację społeczeństw, obojętność religijną, spadek gorliwości i nadziei u wierzących chrześcijan. Począwszy od Soboru Watykańskiego II teologia misji osadzona jest w teologii trynitarnej. Sam nakaz misyjny (por. Mt 28,19) stanowi zaproszenie do uczestnictwa w komunii, jaka istnieje pomiędzy Osobami Trójcy Świętej (zob. AG 2; RM 23). Autor wykazuje, że soborowy proces misyjnej odnowy Kościoła trwa. Synteza dorobku i doświadczeń interpretowana w dynamice aktualizacji kreuje szansę odkrycia na nowo soborowego optymizmu.
The 50th anniversary of the publication of the decree Ad gentes (1965-2015) reminds us of the dynamic changes that have taken place during all those years in the understanding of the Christian missionary work. The author of this essay demonstrates how the paradigm shifts in the theology of mission were accompanied by the recurring question about the purposefulness of the missionary work of the Church. The post-conciliar documents - Redemptoris missio (1990), Theology today (2011), Evangelii gaudium (2013), Laudato si' (2015) - corroborate his thesis. According to the "great debate" between the missiological schools the central purposes of mission is proclamation and formation of the churches. Other purposes include inculturation, interreligious dialogue and those activities that foster the holistic development of man. The encyclical Redemptoris missio opens the Church to the "vast horizons of the mission": migrations, secularisation of societies, religious indifference, and fading away of piety and hope among believing Christians. Since Vatican II the theology of mission has been firmly set in the trinitarian theology. The missionary mandate (cf. Mt 28:19) is an invitation to participate in the communion between the Persons of the Holy Trinity (see AG 2; RM 23). The author of the essay proves that the post-conciliar renewal of the Church's mission continues. A synthesis of its outcomes and their active implementation may help us to rekindle the optimism of the council.
Źródło:
Nurt SVD; 2016, 2; 117-124
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Inkulturacja w nauczaniu papieża Jana Pawła II i w dokumentach Kurii Rzymskiej
Inculturation in the teaching of Pope John Paul II and the documents of the Roman Curia
Autorzy:
Górzna, Sylwia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2148617.pdf
Data publikacji:
2017-12
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
Tematy:
kultura
Sobór Watykański II
inkulturacja
Jan Paweł II
Kuria Rzymska
culture
Second Vatican Council
inculturation
John Paul II
the Roman Curia
Opis:
Celem artykułu było wyjaśnienie zwłaszcza pojęcia „inkulturacja” oraz zaprezentowanie m.in. jej zasad, wymiarów, obszarów w nauczaniu papieskim, jak również w dokumentach Kurii Rzymskiej. Opracowanie oscyluje miedzy następującymi kwestiami: historycznym procesem inkulturacji, który występował od samego początku istnienia Kościoła; przykładami pracy inkulturacyjnej [św. Paweł apostoł, święci Cyryl i Metody]; dokumentami papieskimi [adhortacja apostolska Catechesi tradendae (1979), encyklika Redemptoris missio (1990), posynodalna adhortacja Ecclesia in Africa (1995); przemówieniami i wypowiedziami papieskimi np. do członków Papieskiej Rady do spraw Kultury; dokumentami Kurii Rzymskiej [dokument Międzynarodowej Komisji Teologicznej pt. „Wiara i inkulturacja” (1988).
The aim of the paper will be to explain a variety of notions, especially the notion of „inculturation” and to present its principles, dimensions, areas in the Pope’s teaching as well asin the documents of the Roman Curia. The paper will oscillate around the following issues: historical process of inculturation of Saint Paul, Saint Cyril and Saint Methodius; pontifical documents e.g. apostolic exhortation Catechesi tradendae (1979), encyclical Redemptoris missio (1990), post-synodal exhortation Ecclesia in Africa (1995); papal speeches and statements e.g. to the members of the Pontifical Council for Culture; documents of the RomanCuria e.g. the document of International Theological Commission entitled „Faith and Inculturation” (1988).
Źródło:
Studia Elbląskie; 2017, 18; 525-536
1507-9058
Pojawia się w:
Studia Elbląskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
CMSWR kontra LCWR. O kryzysie i odnowie żeńskiego życia konsekrowanego w USA
CMSWR versus LCWR. About the crisis and renewal of American religious sisters
Autorzy:
Chaberek, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2037266.pdf
Data publikacji:
2019-02-22
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
zakonnica
zgromadzenie
II Sobór Watykański
reforma
Kongregacja Nauki Wiary
powołanie
religious sister
congregation
Second Vatican Council
reform
Congregation for the Doctrine of Faith
vocation
Opis:
This paper describes the reforms of American religious sisters started byPius XII until the recent closure of Archbishop Peter Sartain’s commission.The paper shows how the reforms of congregations were taken up beforeand after the Council and how the two organisations representing Americansisters were founded. The continual dissent of LCWR from Churchteachings is shown in contrast to the fidelity of the alternative canonicalorganization, namely CMSWR. The lack of new vocations among LCWRsisters is a sign of mistaken reforms and the lack of attractive power intheir political agenda.
Źródło:
Collectanea Theologica; 2018, 88, 3; 115-135
0137-6985
2720-1481
Pojawia się w:
Collectanea Theologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Christian Tradition and (Post) Modernity in the Context of Cardinal Stefan Wyszyński’s Personalist Concept of Culture (1)
Chrześcijańska tradycja wiary i (post) nowoczesność w kontekście personalistycznej koncepcji kultury Kardynała Stefana Wyszyńskiego (1)
Autorzy:
Ficek, Ryszard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1394554.pdf
Data publikacji:
2021-07-29
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
Sobór Watykański II
kardynał Stefan Wyszyński
kultura
modernizm
dekonstrukcja
Second Vatican Council
Cardinal Stefan Wyszyński
culture
modernism
deconstruction
Opis:
In the context of Cardinal Wyszyński’s personalistic concept, a man understood as a spiritual, as well as corporal being, created by God in His image and likeness, endowed with human dignity from the moment of conception, the subject of rights and duties appears as the focus of the Christian perception of culture. The analysis of contemporary cultural reality, then, carried out in the above article in the light of the Christian tradition allows us to express the discussed issues in terms of a vocation addressed to every human being. Its position to the realities of earthly life emphasizes that in the creative activity of culture, one should see the most appropriate way of realizing the fullness of the human personality not only in the temporal dimension but also in the supernatural one. Moreover, emphasizing such elements as the human person, family, Nation, state, the international community, culture, economy, and politics understood in an integral way, as well as the Church proclaiming the universal message of salvation, the Primate’s vision of culture exposes a praxeological character, rooted in particular human existence. It allows not only the direct inclusion of the human person in the current of civilization and cultural changes but also consents the human being to discover the right place in the dynamically changing contexts of the contemporary world.
Celem powyższego artykułu jest ukazanie chrześcijańskiej tradycji wiary wpisanej we współczesną(post)modernistyczną rzeczywistość kulturową z perspektywy personalistycznej koncepcji kard. Wyszyńskiego. Przeprowadzona w powyższym artykule analiza współczesnej rzeczywistości kulturowej z perspektywy prymasowskiej wizji zaangażowania chrześcijan w kulturę pozwala wyrazić omawianą problematykę w kategoriach powołania skierowanego do każdego człowieka. Usytuowanie jej w odniesieniu do realiów życia doczesnego podkreśla, że w twórczej aktywności na rzecz kultury należy widzieć właściwy sposób realizacji pełni osobowości człowieka nie tylko w wymiarze doczesnym, ale także nadprzyrodzonym.Dzięki uwypukleniu takich elementów, jak: osoba ludzka, rodzina, naród, państwo, społeczność międzynarodowa, integralnie rozumiana kultura, ekonomia i polityka, a także Kościół głoszący powszechne orędzie zbawienia, personalistyczna wizja kultury wykazuje charakter prakseologiczny, zakorzeniony w konkretnej ludzkiej egzystencji i ukierunkowany na wymiar stwórczo-zbawczy. Umożliwia to nie tylko bezpośrednie włączenie się osoby ludzkiej w nurt zachodzących przemian cywilizacyjno-kulturowych, ale równocześnie pozwala człowiekowi odkryć właściwe miejsce w dynamicznie zmieniających się realiachwspółczesnego świata. 
Źródło:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2021, 41, 1; 15-33
0137-3420
Pojawia się w:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Christian Tradition and (Post) Modernity in the Context of Cardinal Stefan Wyszyński’s Personalist Concept of Culture (2)
Chrześcijańska tradycja wiary i (post) nowoczesność w kontekście personalistycznej koncepcji kultury kard. Stefana Wyszyńskiego (2)
Autorzy:
Ficek, Ryszard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2119946.pdf
Data publikacji:
2021-12-15
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
Sobór Watykański II
kard. Stefan Wyszyński
kultura
modernizm
ewangelizacja
Second Vatican Council
Cardinal Stefan Wyszyński
culture
modernism
evangelization
Opis:
The subject of this article is to present the Christian cultural tradition in the context of (post) modernism from the perspective of the personalistic vision of culture presented by Cardinal Stefan Wyszyński. The author’s interpretation of source materials aims to show Christian culture as a “sphere of earthly reality” shaping the human person in its integral dimension, i.e., both in the individual and social dimensions and the temporal and supernatural. In the personalistic-praxeological sense, Christian culture is rooted in the biblical-traditional values, which – perceived as a gift and obligation – are developed primarily in the sphere of the daily Christian life, especially in the dimension of family and nation. The author of the article asks whether the aretology of Cardinal Wyszyński’s personalistic concept can be applied to the specific realities of the up-to-date fact of cultural life? The answer to such questions is essential, especially in the context of the currently proclaimed “ideological pluralism” characteristic of the contemporary post-modern culture that emphasizes the moral ambivalence of “liquid” postmodernity.
Przedmiotem artykułu jest ukazanie chrześcijańskiej tradycji kulturowej w kontekście (post) modernizmu z perspektywy personalistycznej wizji kultury prezentowanej przez kard. Stefana Wyszyńskiego. Dokonana przez autora interpretacja materiałów źródłowych ma na celu przedstawienie kultury chrześcijańskiej jako „sfery rzeczywistości ziemskiej”, kształtującej osobę ludzką w jej integralnym rozumieniu, tzn. zarówno w wymiarze indywidualnym i społecznym, jak też doczesnym i nadprzyrodzonym. W rozumieniu personalistyczno-prakseologicznym kultura chrześcijańska ma swoje zakorzenienie w wartościach ewangelicznych, które – ujmowane jako dar i zobowiązanie – rozwijane są przede wszystkim w przestrzenichrześcijańskiej aktywności życia codziennego, zwłaszcza w wymiarze rodziny i narodu. Autor artykułu stawia pytanie: Czy aretologia personalistycznej koncepcji kard. Wyszyńskiego może być aplikowana do konkretnych realiów współczesnej rzeczywistości życia kulturowego? Odpowiedź na tak postawione kwestie jest niezwykle istotna, zwłaszcza w kontekście głoszonego obecnie „pluralizmu ideowego”, charakterystycznego dla współczesnej kultury postmodernistycznej, podkreślającej moralną ambiwalentność „płynnej” ponowoczesności.
Źródło:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2021, 41, 2; 15-36
0137-3420
Pojawia się w:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kościół Vaticanum II i jego eklezjologia. Próba retrospekcji z perspektywy 50 lat Gaudium et spes (III)
The Church of Vaticanum II and Its Ecclesiology. A Retrospective Look 50 Years after Gaudium et Spes (III)
Autorzy:
Gocko, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2038429.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Sobór Watykański II
eklezjologia
Konstytucja Gaudium et spes
the Second Vatican Council
ecclesiology
the Constitution Gaudium et spes
Opis:
Artykuł stanowi ostatnią część większego projektu badawczego, którego przedmiotem jest spojrzenie na eklezjologię Soboru Watykańskiego II. Bezpośrednią okazją do jego podjęcia jest przypadająca 50. rocznica ostatniego soboru powszechnego (1962-1965), a w sposób szczególny rocznica publikacji Konstytucji pastoralnej Gaudium et spes. Trzecia część tryptyku pokazuje znaczenie Konstytucji dla tożsamości i posłannictwa Kościoła posoborowego. Analiza recepcji Vaticanum II pozwoli uchwycić znaczenie przełomu, jaki dokonał się w tamtych – znamiennych dla dalszych losów Kościoła – wydarzeniach.
The article is the last part of a greater research project whose subject it is to look at the ecclesiology of the Second Vatican Council. Carrying it out is occasioned by the fiftieth anniversary of the recent Ecumenical Council (1962-1965), and especially by the anniversary of the publication of the Pastoral Constitution Gaudium et spes. The third part of the triptych shows the importance of the Constitution for the identity and mission of the post-conciliar Church. Analysis of the reception of Vatican II allows grasping the significance of the breakthrough that has happened in those – important for the further history of the Church – events.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2016, 63, 3; 79-88
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nauczanie papieża Franciszka o synodalności w kontekście współczesnej refleksji teologicznej i ekumenicznej
The Teaching of Pope Francis About Synodality in the Context of Contemporary Theological and Ecumenical Reflection
Autorzy:
Bujak, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2029762.pdf
Data publikacji:
2021-03-30
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
katolicko–prawosławny dialog ekumeniczny
eklezjologia
papież Franciszek
Kościół lokalny
Sobór Watykański II
synodalność
Catholic–Orthodox ecumenical dialogue
ecclesiology
Pope Francis
local Church
Second Vatican Council
synodality
Opis:
Artykuł podejmuje temat eklezjologii Kościoła lokalnego i synodalności. Oba tematy są obecne w teologii katolickiej od czasów Soboru Watykańskiego, który położył fundament pod eklezjologię Kościoła lokalnego/partykularnego, kolegialność biskupów i synodalność. Eklezjologia ta w okresie posoborowym została rozwinięta zarówno na płaszczyźnie teoretycznej jak i praktycznej, nie brakuje jednak teologów, którzy uważają, że w czasie pontyfikatu Jana Pawła II nastąpił powrót do eklezjologii uniwersalistycznej, o czym miałyby świadczyć dokumenty publikowane przez Kurię Rzymską, a zwłaszcza Communionis notio.Nauczanie papieża Franciszka na temat synodalności i konieczności wzmocnienia Kościoła na poziomie lokalnym i regionalnym wychodzi naprzeciw postulatom tych teologów, którzy uważają, że III rozdział Konstytucji Lumen gentium nie został dotąd we właściwy sposób wprowadzony w życie. Papież Franciszek podkreśla bowiem, że synodalność, to konstytutywny wymiar Kościoła, dlatego to, czego domaga się od nas Pan, w pewnym sensie jest już w całości zawarte w słowie „synod”.
The article deals with the ecclesiology of the local Church and synodality. Both topics have been present in Catholic theology since the time of the Second Vatican Council, which laid the foundation for the ecclesiology of the local/particular Church, collegiality of bishops and synodality. This ecclesiology was developed both theoretically and practically in the post-conciliar period, but there are some theologians who believe that during the pontificate of John Paul II there was a return to the universalist ecclesiology, as evidenced by the documents published by the Roman Curia, especially Communionis notio. Pope’s Francis teaching on synodality and strengthening the Church at local and regional levels addresses the demands of those theologians who believe that Chapter III of the Lumen Gentium Constitution has not yet been properly implemented. The Pope emphasizes, that synodality is a constitutive dimension of the Church and therefore what the Lord is asking of us is already in some sense fully present in the word “synod” itself.
Źródło:
Collectanea Theologica; 2021, 91, 1; 51-76
0137-6985
2720-1481
Pojawia się w:
Collectanea Theologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rozeznawanie i prawidłowe korzystanie z darów Ducha Świętego przez wspólnoty charyzmatyczne według wybranych dokumentów Kościoła rzymskokatolickiego
Discernment and Proper Use of the Gifts of the Holy Spirit by Charismatic Communities According to Selected Documents of the Roman Catholic Church
Autorzy:
Samiczak, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1047903.pdf
Data publikacji:
2020-12-23
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
charyzmaty
odnowa charyzmatyczna
Duch Święty
Sobór Watykański II
charisms
charismatic renewal
Holy Spirit II
II Vatican Council
Opis:
Od czasu Soboru Watykańskiego II oraz wydarzeń, które dokonały się po nim, jesteśmy świadkami bardzo mocnej obecności Ducha Świętego w Kościele. Momentem przełomowym było „wylanie Ducha Świętego” podczas wspólnej modlitwy Słowem Bożym profesorów i studentów z uniwersytetu w Duquesne w 1967 roku. Od tego momentu, który określany jest jako pierwszy „chrzest w Duchu Świętym”, rozpoczął w Kościele Katolickim proces formowania wspólnot Odnowy. W niniejszym artykule zostanie przeprowadzona analiza różnego rodzaju zjawisk zarówno fizycznych, jak i duchowych związanych z posługą charyzmatyczną. Punktem odniesienia będą dokumenty pastoralne wydane na przestrzeni ostatnich lat przez poszczególne konferencje episkopatów, jak również przez instytucje kościelne zaangażowane w nieustanne monitorowanie ruchów odnowy. Pozwoli to na ukazanie możliwości wypracowanych modeli pastoralnych przez biskupów poszczególnych krajów oraz ich analizę. Punktem wyjścia rozważań będzie ukazanie natury charyzmatów, określenie i przyjęcie poprawnego terminu dla rozumienia pojęcia charyzmatu, a następnie przeanalizowanie zjawisk towarzyszącym modlitwie charyzmatycznej, oraz ich ocena teologiczna. Ostatnim elementem będzie próba wyjaśnienia kontrowersji oraz problemów, jakie występują w trakcie modlitwy charyzmatycznej zarówno w aspekcie teologicznym (duchowym), jak również psychologicznym.
Since the Second Vatican Council and the events that followed, we have witnessed a very strong presence of the Holy Spirit in the Church. The turning point was the "outpouring of the Holy Spirit" during the common prayer with the Word of God of professors and students from the University of Duquesne in 1967. From that moment, which is referred to as the first "Baptism in the Holy Spirit," began the process of forming Renewal communities in the Catholic Church. This article will analyze various kinds of phenomena, both physical and spiritual, related to the charismatic service. The reference will be the pastoral documents issued in recent years by individual episcopal conferences as well as by church institutions committed to continuous monitoring of renewal movements. This will allow to show the possibilities of pastoral models developed by bishops of individual countries and their analysis. The starting point for the considerations will be to show the nature of charisms, define and adopt the correct term for understanding the concept of charism, and then analyze the phenomena accompanying charismatic prayer, and their theological evaluation. The last element will be an attempt to explain the controversy and problems that arise during charismatic prayer, both in theological (spiritual) and psychological aspect.
Źródło:
Studia Oecumenica; 2020, 20; 157-176
1643-2762
Pojawia się w:
Studia Oecumenica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Der christlich-islamische Dialog aus katholischer Perspektive
Dialog chrześcijańsko-islamski z perspektywy katolickiej
The Christian-Islamic Dialogue from Catholic Perspective
Autorzy:
Nowak, Joachim
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595252.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
Christian-Islamic dialogue, the Vatican Council II, the Pope, Brothers and Sisters of one and the same God, solidarity, brotherhood, peace
dialog chrześcijańsko-islamski, Sobór Watykański II, papież, bracia i siostry jednego Boga, solidarność, braterstwo, pokój
Opis:
The question of the relationship to other confessions and religions belongs to the central problems of the Vatican Council II. The three Councils’ documents offer strong basis, for the dialogue with Islam and for peaceful coexistence between Christians and supporters of other religions. Among these are: The Dogmatic Constitution of the Church Lumen Gentium, the Description Nostra aetate about the relationship of the Church to other Religions outside the Christendom and the Description of the Religious Freedom Dignitatis humane. These documents also offer the basis for a peaceful coexistence between Catholics and Muslims. The Vatican Council II and the Popes: John XXIII, Paul VI, John-Paul II, Benedict XVI and Francis have warned, that in other religions, we should focus attention on that which is good and valuable, and not on that which separates them from Christianity. They encourage us to consider the representatives of other religions as brothers and sisters of the same and only God, and to seek dialogue with them. The positive attitude in dialogue with Muslims has been clearly and strongly underscored by the above mentioned Popes. They are supporters of solidarity, brotherhood and peace in dialogue with the Muslims.
Pytanie o stosunek do innych wyznań i religii należy do centralnych zagadnień Soboru Watykańskiego II. Trzy dokumenty soborowe tworzą podstawę do dialogu z islamem oraz do pokojowego współistnienia chrześcijan i wyznawców innych religii: Konstytucja dogmatyczna o Kościele Lumen gentium, Deklaracja o stosunku Kościoła do religii niechrześcijańskich Nostra aetate i Deklaracja o wolności religijnej Dignitatis humanae. Obok Soboru, także papieże: Jan XXIII, Paweł VI, Jan Paweł II, Benedykt XVI i Franciszek zwrócili uwagę na to, aby w każdej innej religii szukać tego, co dobre i prawdziwe, a nie koncentrować się tylko na tym, co jest zgodne z nauką chrześcijańską. Według nauczania Soboru i papieży, przedstawicieli innych religii należy postrzegać jako braci i siostry jednego Boga i szukać z nimi dialogu. Chodzi tutaj przede wszystkim o postawę chrześcijan wobec muzułmanów. Postawę tę winny charakteryzować solidarność, braterstwo i dążenie do pokoju.
Źródło:
Studia Oecumenica; 2015, 15; 313-332
1643-2762
Pojawia się w:
Studia Oecumenica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kościół Vaticanum II i jego eklezjologia. Próba retrospekcji z perspektywy 50 lat Gaudium et spes (II)
The Church of Vaticanum II and its Ecclesiology. An attempt at Introspection from the Perspective of 50 Years of Gaudium et spes (II)
Autorzy:
Gocko, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040590.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Sobór Watykański II
eklezjologia
Konstytucja Gaudium et spes
Vatican Council II
ecclesiology
Constitution Gaudium et spes
Opis:
Artykuł jest kontynuacją większego projektu badawczego, którego przedmiotem jest spojrzenie na eklezjologię Soboru Watykańskiego II. Bezpośrednią okazją do jego podjęcia jest przypadająca 50. rocznica ostatniego soboru powszechnego (1962-1965), a w sposób szczególny rocznica publikacji Konstytucji pastoralnej Gaudium et spes. Druga część tryptyku w centrum naukowych rozważań stawia samą Konstytucję Gaudium et spes, ogniskując się przede wszystkim na historii jej redakcji; historii pełnej dramaturgii inieoczekiwanych zwrotów. Analiza poszczególnych etapów pozwoli uchwycić znaczenie przełomu, jaki dokonał się w tamtych – znamiennych dla dalszych losów Kościoła – wydarzeniach.
The article is a continuation of a greater research project whose subject it is to look at the ecclesiology of the Second Vatican Council II. Carrying it out is occasioned by the fiftieth anniversary of the recent Ecumenical Council (1962-1965), and especially by the anniversary of the publication of the Pastoral Constitution Gaudium et spes. The second part of the triptych puts the very Constitution Gaudium et spes in the center of the studies, focusing first of all on the history of its edition; the history full of dramaturgy and unexpected turnabouts. Analyzing particular stages allows grasping the significance of the breakthrough that has happened in those – important for the further history of the Church – events.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2015, 62, 3; 21-38
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przyczyny i skutki wojen: nauka Soboru Watykańskiego II, Pawła VI oraz Jana Pawła II
Causes and Effects of Wars: the teachings of the Second Vatican Council, Paul VI and John Paul II
Autorzy:
Babski, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2147435.pdf
Data publikacji:
2020-12
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
Tematy:
egoizm narodowy
zimna przemoc
powszechność zła
kultura wojny
ład sumienia
Kościół a wojny
nationalegoism
coldviolence
prevalence of evil
war culture
order of conscience
the Church and war
Opis:
Artykuł jest próbą odpowiedzi na pojawiające się w mediach zagadnienia związane z zagrożeniem wojną. Brak słyszalnego głosu Kościoła nauczającego poprzez dokumenty Soboru Watykańskiego II oraz nauczanie Ojca Świętego Pawła VI i Jana Pawła II w" Orędziach na Światowy Dzień Pokoju" stwarzają sytuację medialnego chaosu i niedostępności poznania przyczyn rodzących się wojen na świecie oraz ich konsekwencji. Wymienione i zasygnalizowane przesłanki w postaci konfliktów politycznych, egoizmu narodowego sprowadzonego do własnych interesów, dyktatury, wojny strukturalne państwa czy wyścig zbrojeń oraz inne przedstawione źródła zła dają początek wojnie. Przyczyny przemocy zawsze rodzą się w sercu ludzkim od czasów biblijnego Kaina pragnącego panować i zwyciężać. Dlatego każda wojna jest wynikiem konsekwencji grzechu i gubienia obrazu Boga w sercu człowieka. Kościół wrażliwy na sprawy duchowe pragnie przypomnieć o odrodzeniu potrzeby wychowywania młodych pokoleń w miłości, wrażliwości na sprawiedliwość, dobro i o odpowiednim kształtowaniu serc. Jeśli nie zaistnieje ład w sercu człowieka, to nigdy nie odnajdzie się porządku w sumieniach narodów. Naród nie tylko ginie w czasie wojny, lecz w jej trakcie jest pozbawiony czci i godności, demoralizowany, okłamywany i rabowany. Kościół przeciwstawia się wszelkiej walce przeciwko życiu, gdyż jest ona ubliżaniem godności ludzkiej. Daje się zauważyć, że wojna trwa nadal we współczesnym świecie w postaci odstraszania bronią nuklearną, rabunku gospodarczego biedniejszych państw i braku pomocy słabszym państwom. Świeże ślady niszczących skutków wojny pozostały w Sarajewie, Bośni i Hercegowinie, na Bliskim Wschodzie oraz kontynencie afrykańskim. Nauczanie Kościoła nakazuje przywódcom państw, aby poszanowali każdą godność ludzką, budowali pokój na świecie oraz rozbrajali serca ludzkie z nienawiści i przemocy. Dokonywać się to może poprzez wychowywanie młodych ludzi do pokoju, do ukształtowania ładu moralnego w sercach młodzieży, jak również do życia w szacunku oraz przebaczania innym ludziom.
This article is an attempt to respond in media emerging issues related to the threat of war. The lack of anaudible voice of the Church teaching through the documents of the SecondVatican Council and the teaching of the Holy Father Paul VI and John Paul II in the Messages for World Peace Day create a situation of media chaos and the inaccessibility of knowing thecauses of the emerging worldwars and their consequences. The listed and signaled premises in the form of political conflicts, national egoism tightened to one’s own interests, dictatorship, structural war of the state or the arms race and other presented sources of evil give rise to the war. The causes of violence always arise in the human heart. This situation exists from the biblical times of Cain wishing to reign and overcome. Therefore, every war is the result of the consequences of sin and the loss of God’s image in the heart of man. The church sensitive to spiritual matters would like to remind of the rebirth in the education of young generations of love, sensitivity to justice, goodness and shaping the hearts of people. If there is no order in the heart of man, then there will never be order in the consciences of nations. The people not only die during the war, but during it is deprived of honor and dignity, demoralized, lied and robbed. The church opposes all struggle against life because it is an offense to human dignity. It is noticeable that the war is still ongoing in the modern world in the form of nuclear deterrence, economic robbery of poorer countries and a lack of help for weaker countries. Freshtraces of the devastating effects of the war remained in Sarajewo, Bosnia and Herzegovina, the Middle East and the African continent. Church teaching instructs state leaders to respectevery human dignity, build world peace, and disarm human hearts from hatred and violence. This can be done by bringing young people to peace, shaping the moral order in the hearts of young people, as well as by living in respect and forgiving other people.
Źródło:
Studia Elbląskie; 2020, 21; 369-385
1507-9058
Pojawia się w:
Studia Elbląskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
REGULAMIN BUDOWY, REMONTU I SPROWADZANIA Z ZAGRANICY INSTRUMENTÓW W ARCHIDIECEZJI KRAKOWSKIEJ Z 2007 ROKU
THE 2007 CRACOW ARCHDIOCESE GUIDELINES FOR CONSTRUCTION, RENOVATION AND IMPORT OF PIPE ORGANS
Autorzy:
Tyrała, Robert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/946883.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Stowarzyszenie Polskich Muzyków Kościelnych
Tematy:
Organy
soborowa odnowa muzyki kościelnej
regulamin budowy remontu i sprowadzania z zagranicy organów z 2007 roku
archidiecezja krakowska
Pipe organ
the Revival of sacred music after Vatican Council II
The 2007 Cracow Archdiocese Guidelines for Construction Renovation and Import of Pipe Organs
Opis:
Drawing on the musical tradition of the Church, the Vatican Council II stated that: “In the Latin Church the pipe organ is to be held in high esteem, for it is the traditional musical instrument which adds a wonderful splendor to the Church’s ceremonies and powerfully lifts up man’s mind to God and to higher things” (CSL 120). The instruction Musicam Sacram specified this even more explicitly: “Musical instruments can be very useful in sacred celebrations, whether they accompany the singing or whether they are played as solo instruments” (MS 62). The instruction of 1987, regarding concerts in churches, reaffirmed the conciliar stipulation that the proper church instrument is a pipe organ: “It is of considerable importance that in all churches, and especially those of some importance, there should be trained musicians and instruments of good quality. Care should be given to the maintenance of organs and respect shown towards their historical character both in form and tone” (no. 7). Thereby the Church’s stance on the matter of sacred music is rigid. On 18 March 2007 Cardinal Stanisław Dziwisz signed The Cracow Archdiocese Guidelines for Construction, Renovation and Import of Instruments of 2007. The document is divided into the following chapters: General rules, Construction of new organs, Reconstruction and renovation of existing organs, Transfer of organs, Post-renovation quality acceptance, Final stipulations. In the years 1997-2015, in the Cracow Archdiocese there were constructed 15 new pipe organs, 40 instruments were imported from abroad, 70 were renovated and restored. Currently, we are carrying out the renovation and reconstruction of pipe organs in 17 churches of the Archdiocese34, including the two new instruments in two leading sanctuaries: of the Divine Mercy and of John Paul II. It is possible thanks to the dedicated work of the members of the Archdiocesan Commission for Church Music and to the approbation of the Church Administrators.
Źródło:
Musica Ecclesiastica; 2016, 11; 77-83
2353-6985
Pojawia się w:
Musica Ecclesiastica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dialog ad intra i ad extra Kościoła w Polsce
Dialog ad intra and ad extra of the Church in Poland
Autorzy:
Wielebski, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2038187.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
dialog ad extra i ad intra
II Sobór Watykański
Ecclesiam suam
Gaudium et spes
parafialne i diecezjalne rady duszpasterskie
ekumenizm
niewierzący
judaizm
islam
Kościół w Polsce
ad extra and ad intra dialog
Second Vatican Council
Gaudium et Spes
diocesan and parish pastoral councils
ecumenism
unbelievers
Islam
Judaism
Church in Poland
Opis:
Konstytucja duszpasterska o Kościele w świecie współczesnym II Soboru Watykańskiego wzywa wszystkich ludzi do rozwijania dialogu w myśl zasady: „niechaj w sprawach koniecznych panuje jedność, w wątpliwych wolność, we wszystkich zaś miłość” (KDK 92). Pięćdziesiąta rocznica opublikowania tego dokumentu jest dobrą okazją do przyjrzenia się Kościołowi w Polsce pod kątem realizacji wezwania do dialogu w aspekcie ad intra i ad extra. Autor szuka odpowiedzi na pytanie, w jakim stopniu wskazania Magisterium Kościoła powszechnego zawarte w nauczaniu II Soboru Watykańskiego i encyklice Ecclesiam suam Pawła VI, dotyczące istoty i zasad prowadzenia dialogu, znajdują odzwierciedlenie w polskiej rzeczywistości, zarówno w nauczaniu Kościoła, jak też w codziennej praktyce. Najpierw przedstawia on istotę i rodzaje dialogu, następnie ukazuje, jak powinien wyglądać dialog w świetle wybranych tekstów Magisterium Kościoła powszechnego. Następnie ukazuje, jak nauczanie dotyczące dialogu jest realizowane przez Kościół w Polsce w wymiarze dialogu ad intra (diecezjalne i parafialne rady duszpasterskie) i dialogu ad extra (ekumenizm, islam, judaizm, niewierzący), aby w końcu przejść do wniosków i postulatów pastoralnych.
The Pastoral Constitution on the Church in the Modern World resulting from the Second Vatican Councilappeals to all people for developing the dialog in accordance with the following rule: Hence, let there be unity in what is necessary; freedom in what is unsettled, and charity in any case (GS 92). The 50th anniversary of issuing this document is a great opportunity to take a good look at the Church in Poland in the context of performing the dialog both ad intra and ad extra. The author is seeking an answer to the question to what extent the directions of the Magisterium of the Catholic Church included in the teaching of the Second Vatican Council and the Encyclical Ecclesiam suam of Paul VI concerning the essence and rules of carrying on the dialog are reflected in the Polish reality, both within the Magisterium and the everyday practice. First, he introduces the general character and types of the dialog, and, next, he presents how the dialog should be carried on, basing on the chosen texts of the Magisterium of the Catholic Church. Then, he presents, how the teaching about the dialogue is done by the Church in Poland, both in the ad intra (diocesan and parish pastoral councils) and ad extra context (ecumenism, Islam, Judaism). Finally, the author discusses his conclusions and pastoral postulates.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2016, 63, 6; 51-74
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Codzienność, która stała się liturgią. Życie i działalność Cipriano Vagagginiego
Everyday life which became liturgy. The life and activities of Cipriano Vagaggini
Autorzy:
Matczak, Bartłomiej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2056730.pdf
Data publikacji:
2015-12-07
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne im. św. Jana Pawła II Diecezji Siedleckiej
Tematy:
teologia liturgii
Cipriano Vagaggini
Sobór Watykański II
historia liturgii
Ateneum świętego Anzelma
Instytut liturgiczny świętego Anzelma
bierzmowanie
modlitwa eucharystyczna
theology of liturgy
The Second Vatican Council
history of the liturgy,
Athenaeum of St. Anselm
Liturgical Institute of St. Anselm
confirmation
Eucharistic Prayer.
Opis:
Cipriano Vagaggini is listed among the greatest theologians of the twentieth century. Being all-round educated, familiar with the benedictine spirituality and fascinated with the liturgy of the western and eastern church, he may be called a true renaissance man. His work is still a valid guideline to the research on the relationship between liturgy and theology. The fact that he was engaged in the aforementioned renewal of the liturgy is also the testament to his greatness. He was employed in the following commissions concerning the preliminary works as well as the works concluding the Second Vatican Council: De Mysterio sacrae Liturgiae eiusque relatione ad vitam Ecclesiae, De Sacramentis et Sacramentalibus and De liturgiae aptatione ad traditionem et ingenium populorum, Consilium ad exsequendam Con-stitutionem de Sacra Liturgia. Furthermore, he worked on the new Ordo Missae, the lection-aries, the Eucharistic Prayers, the sacrament of confirmation and the sacramentals. The prod-uct of his activity is not only the many liturgical texts, but also a number of publications that.
Źródło:
Teologiczne Studia Siedleckie; 2015, XII/12; 99-109
1733-7496
Pojawia się w:
Teologiczne Studia Siedleckie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Katolicko-luterański dialog na temat roli i miejsca Kościoła w zbawczym dziele Chrystusa od Soboru Watykańskiego II do Wspólnej deklaracji w sprawie nauki o usprawiedliwieniu
Catholic – Lutheran dialogue on the place and role of the Church in the redemptive work of Christ from II Vatican Council to Joint declaration on the doctrine of justification
Autorzy:
Lipniak, Jarosław M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/502989.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi
Tematy:
Kościół
usprawiedliwienie
ekumenizm
kapłaństwo
Church
justification
ecumenism
priesthood
Opis:
The role and place of the Church in the Christ’s redemptive work and ecclesial mediation on grace are an everlasting moot point for Lutherans and Catholics. Neither of the parties negates this reality of the Church, the difference, however, regards the meaning of those expressions. At the end of the second stage of the Catholic-Lutheran dialogue and during the third one a statement on the existence of fundamental discrepancy (Grunddifferenz, Fundamentaldissens) appeared, which is at the core of the division between both denominations. The existence of that discrepancy has been evident first of all in the issue of the role of the Church in the event of redemption, in the understanding of sacramentality and instrumental role of the Church and human co-operation in the redemption event. Signed ecumenical documents, in particular Joint declaration on the doctrine of justification, must involve dogmatic implications also in the area of ecclesiology, so as to avoid complaints that the dialogue between the Churches and signed document on the justification have actually changed nothing. Hence, drawing theological-dogmatic conclusions from the already signed documents, it is worth rethinking and expressing criticism of those proposal in order to fully replace a concept of “sacrament” regarding to redeemed instrumentalization of the Church and use the terms “sign” and “tool” instead or to develop a different theological language which will be devoid of ambiguity. Such an attitude to the above mentioned issue would allow us to emphasize the consent of both parties in such an important discipline as ecclesiology. Both parties of the dialogue agree that the relationship of Christ and the Church cannot be presented in the way which would cover inequality of this relationship. Both the Catholics and the Lutherans agree that in the New Testament the relationship between Christ and the Church is based at the same time on unity and distinctness, excluding, thus, any identity. The Church, in the light of the doctrine on justification, is first of all the redeemed and gifted Church, which exclusively due to Christ through the Word and Sacrament is the place of effective salvation. There is also a consent that neither people nor the Church can be perpetrators of salvation, nor can they administer it. The salvation is always a gift.
Źródło:
Łódzkie Studia Teologiczne; 2016, 25, 4; 43-60
1231-1634
Pojawia się w:
Łódzkie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Znaczenie Soboru Watykańskiego II dla katechezy. Retrospekcja po pięćdziesięciu latach (1962-2013)
Meaning of the II Vatical Council for the catechesis. Flashback after fifty years (1962-2013)
L’importanza del Concilio Vaticano II per la catechesi. Retrospezione dopo 50 anni (1962-2013)
Autorzy:
Offmański, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/462146.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Sobór Watykański II
natura i cel katechezy
posługa słowa
inkulturacja
komunikacja wiary
the II Vatican Council
the nature and the purpose of the catechesis
service of the word
inculturation
communication of the faith
il Concilio Vaticano II
la natura e lo scopo della catechesi ministero della parola
l’inculturazione
la comunicazione della fede
Opis:
W artykule poddano analizie wpływ Vaticanum wpływ II na rozwój współczesnej katechezy. Autor podkreśla, iż jest to wielowymiarowe działanie. Choć żaden soborowy dokument nie został poświęcony katechezie, to główne nurty Soboru przeniknęły do refleksji katechetycznej. Jak wykazano w artykule, w wizji natury i celu katechezy Sobór stanowił inspirację do samookreślenia katechezy jako posługi Słowa. Treść katechetycznego przepowiadania skupiała się na soborowej eklezjologii z personalistycznym i wspólnotowym ujęciem wychowania liturgicznego. Źródłem całego procesu katechetycznego są Pismo Święte i liturgia, zaś życie chrześcijańskie – ukazane jest jako realizacja powołania życiowego kształtowanego przez osobowe spotkanie Boga z człowiekiem. Od strony metodologicznej Sobór Watykański II wpłynął na ożywienie inkulturacji i poszukiwanie języka komunikacji wiary, który optymalizował by pogłębienie wiary we współczesnym świecie.
In the article they made the flashback examining the Vaticanum II influence to the development of the contemporary catechesis. It is multidimensional action. Although no conciliar document was devoted to the catechesis, however mainstreams of the Council found their reflection in different transformations of the catechesis. In the vision of the nature and the purpose of the catechesis the Council constituted the inspiration for the self-determination of the catechesis as services of the Word. Contents of predicting religious education was focused on conciliar ecclesiology, with her peculiar frame of the liturgical upbringing. The Bible and liturgy are the source of the whole religious education process. The Christian life is portrayed as the completion of appointing practical God shaped by the personal meeting with the man. From the methodological side the II Vatican Council affected on the revival of inculturation. He influenced also on seeking language of the transport of the faith which would optimize deepening the faith in contemporary world
L’articolo analizza influsso del Concilio Vaticano II sullo sviluppo della catechesi moderna. L’autore sottolinea che questa influenza è multidimensionale. Anche se nessuno dei documenti conciliari è stato dedicato alla catechesi, le principali tendenze del Concilio penetrarono riflessione catechetica. Come si è mostrato in questo articolo, il Concilio – nella sua visione della natura e dello scopo della catechesi –, è stato un’ispirazione per l’autodeterminazione della catechesi come ministero della parola. Il contenuto della predicazione catechetica s’è concentrata sull’ecclesiologia conciliare ovvero sia sul suo riconoscimento di educazione liturgica in chiave personalista e comunitario. La fonte di tutto il processo di catechesi sono la Scrittura e la liturgia; e la vita cristiana si presenta come il compimento della vocazione plasmata da incontro personale tra Dio e l’uomo. Dal punto di vista metodologico Concilio Vaticano II ha contribuito alla rinascita dell’inculturazione e alla ricerca di linguaggio della comunicazione della fede il quale farebbe sì che la fede si approfondisca nel mondo moderno.
Źródło:
Studia Katechetyczne; 2014, 10; 71-87
0138-0672
Pojawia się w:
Studia Katechetyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Życie kardynała Tomasza Tian Gengxina (1890-1967) na tle burzliwego okresu w historii Chin
The Life of Cardinal Thomas Tian Gengxin (1890-1967) against the Background of a Turbulent Period in Chinese History
Autorzy:
Wesołowski, Zbigniew
Siqi, Wei
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480534.pdf
Data publikacji:
2018-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
kardynał Tomasz Tian Gengxin
chrześcijaństwo w Chinach i na Tajwanie
Sobór Watykański II
inkulturacja
Uniwersytet Fu Jen
Cardinal Thomas Tian Gengxin
Christianity in China and Taiwan
Second Vatican Council
inculturation
Fu Yen University
Opis:
W niniejszym artykule ukazano postać Tomasza Tian Gengxina, pierwszego „kolorowego” i chińskiego kardynała w dziejach Kościoła katolickiego. Nie chodziło tu jedynie o szkic biograficzny, lecz o ukazanie życia kard. Tian na tle skomplikowanego okresu przełomu XIX i XX wieku w dziejach Chin oraz Tajwanu. To historia Chin tamtego czasu zaważyła na życiu kard. Tian, a nawet przyczyniła się do jego osobistej tragedii – niemożności powrotu do Chin kontynentalnych. Naciski wielu osób, które opowiadały się za powrotem kard. Tian do Pekinu (m.in. abp Antonio Riberi, ks. Domenico Tardini – z ramienia Sekretariatu Stanu Stolicy Apostolskiej) bądź jego pozostaniem na emigracji (abp Yu Bin, Czang Kaj-szek), z pewnością pogłębiały osobisty dramat kardynała. Sytuacja, w jakiej znalazł się kard. Tian, była złożona, a nawet tragiczna. Każdy jego decyzja – czy to pozostanie na miejscu, czy powrót do Pekinu – wydawała się fatalna. Hierarcha miał tego świadomość, którą wyraził w liście z 11 lipca 1954 roku do Chu Cheng-ying. Mimo to nie należy zbyt pochopnie oceniać jego postępowania.
This article presents the figure of Thomas Tian Gengxin, the first “colored” and Chinese cardinal in the history of the Catholic Church. It is not just a biographical sketch, but it shows the life of Cardinal Tian against the background of complicated period of the turn of the 19th and 20th centuries in the history of China and Taiwan. It is the history of China of that time that influenced the life of Cardinal Tian and even contributed to his personal tragedy – the impossibility of returning to mainland China. The pressure of many people who were in favor of the return of Cardinal Tian to Beijing (including Abp. Antonio Riberi, Fr. Domenico Tardini – on behalf of the Secretariat of the State of the Holy See) or his remaining in exile (Abp. Yu Bin, Chiang Kai-shek), certainly deepened the personal drama of the Cardinal. The situation, in which Cardinal Tian found himself was complex and even tragic. Every decision he made – whether he would remain on the spot or return to Beijing – seemed fatal. The hierarch was aware of that and he expressed it in the letter of July 11, 1954 to Chu Cheng-ying. Still, we should not judge his behavior too hastily.
Źródło:
Nurt SVD; 2018, 1; 188-208
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Jews – „Our Older Brothers”
Die Juden – „unsere alteren Bruder”
Żydzi – „Nasi starsi bracia”
Autorzy:
Štrukelj, Anton
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/560712.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Wydawnictwo Diecezjalne i Drukarnia w Sandomierzu
Tematy:
Second Vatican Council
Nostra Aetate
Christian-Jewish dialogue
St. John Paul II
Joseph Ratzinger-Pope Benedict XVI
Hans Urs von Balthasar and Martin Buber
Catholic Church
Theology
II Sobór Watykański
Nostra aetate
dialog chrześcijańsko-żydowski
św. Jan Paweł II
Joseph Ratzinger – papież Benedykt XVI
Hans Urs von Balthasar i Martin Buber
Kościół katolicki
teologia
Opis:
This article discusses the relations between Jews and Christians, especially in the last 50 years, after the promulgation (October, 28th 1965) of the Decree „Nostra Aetate” of the Second Vatican Council. The paper consists of three parts: in the first part we find the evaluation of the outstanding importance of Christian-Jewish dialogue, exercised by the St. John Paul II. – In the second part our attention is focused on the theological dialogue between Hans Urs von Balthasar and Martin Buber. Finally, in the third part we take into consideration the important the theological contribution of Joseph Ratzinger-Pope Benedict XVI on behalf of Christian-Jewish living together.
Artykuł dotyczy relacji między Żydami a chrześcijanami, szczególnie w ostatnich 50 latach, po promulgacji przez II Sobór Watykański dekretu Nostra aetate (28 października 1965 r.). Artykuł składa się z trzech części. W pierwszej znajdujemy ewaluację mającego ogromne znaczenie dialogu chrześcijańsko-żydowskiego uprawianego przez św. Jana Pawła II. W drugiej części uwaga jest skoncentrowana na dialogu teologicznym między Hansem Ursem von Balthasarem i Martinem Buberem. W końcowej, trzeciej części uwzględniony został ważny wkład teologiczny Josepha Ratzingera – papieża Benedykta XVI w dziedzinę współżycia chrześcijańsko-żydowskiego.
Źródło:
Studia Sandomierskie. Teologia-Filozofia-Historia; 2016, 23; 197-208
0208-7626
Pojawia się w:
Studia Sandomierskie. Teologia-Filozofia-Historia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Konieczność zachowania związku teologii i wiary z historią w duchu Soboru Watykańskiego II
The Necessity of Preserving the Relationship of Theology and Faith with History in the Spirit of the Second Vatican Council
Autorzy:
Zarzycki, Stanisław T.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1706791.pdf
Data publikacji:
2021-07-14
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Objawienie Boże
wiara
historia zbawienia
laicyzacja historii
zaangażowanie doczesne
postęp
dialektyka postawy
owoce wysiłków
God's revelation
faith
the history of salvation
the laicization of history
temporal commitment
progress
the dialectic of action
the fruits of efforts
Opis:
Artykuł wskazuje na konieczność zachowania związku teologii i wiary z historią i pogłębiania go dzisiaj z tego względu, że pewne czynniki z przeszłości (racjonalizm, neoscholastyka) osłabiają go, a niektóre współczesne tendencje (postmodernizm, teologia abstrakcyjna, relatywizm religijny) podważają jego sens. Autor wychodzi od związku teologii i wiary z historią zbawienia w starożytności, wskazuje na osłabienie go w średniowieczu, zerwanie go w dobie Oświecenia i ponowne odkrycie jego ważności w początkach XX w. Analizując Konstytucję o Objawieniu Bożym Dei Verbum, przybliża zawartą w niej wykładnię wiary (fides quae i fides qua) jako odpowiedzi na objawienie Boga w historii. Uwzględniając następnie soborowe i posoborowe wyzwania teologiczne i duszpasterskie, akcentuje ważność zachowania wewnętrznego związku teologii i wiary z historią dla kształtowania tej drugiej poprzez aktywność ludzką odpowiadającą dobru wspólnemu i realizacji ostatecznego powołania chrześcijanina. Wskazuje na możliwość kształtowania dziejów w powiązaniu z tajemnicą zbawczego wcielenia i zawartą w owym kształtowaniu dialektyką, a następnie objaśnia sposób eschatologicznego spełnienia stworzenia i jego związek z zaangażowaniem w doczesności.
This article points out the necessity of preservation of a relationship of faith and history and necessity of profounding such relationship as of today because some factors from the past (rationalism, neo-scholasticism) weaken it and some contemporary tendencies (postmodernism, abstract theology, religious relativism) undermine its meaning. The author comes from the relationship of theology and faith with the history of salvation in antiquity, indicates its weakening in the Middle Ages, breaking it up in the Age of Enlightenment and rediscovering its validity again in the early twentieth century. Analyzing the Constitution on God's Revelation (Dei Verbum) makes more familiar the exegesis of faith contained in it (fides quae and fides qua) as a response to the historical revelation of God in history.Taking into consideration the new post-conciliar theological and pastoral challenges, he emphasizes the importance of preserving an internal relationship of theology and faith with history for shaping the latter one through human activity corresponding to the common good and the realization of the final vocation. He points to the possibility of shaping history in connection with the mystery of the salvific embodiment and the dialectic contained in it, and then explains the eschatological way of fulfilling the creation and his relationship with involvement in worldliness.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2021, 68, 5; 7-34
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Udział świeckich w synodalności Kościoła. Rozwój nauczania od Soboru Watykańskiego II do papieża Franciszka
Participation of the laity in the synodality of the Church. The development of teaching from the Second Vatican Council to Pope Francis
Autorzy:
Kałuża, Krystian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31339353.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Church
laity
ecclesiology
synod
synodality of the Church
synodal structures
Kościół
świeccy
eklezjologia
synodalność Kościoła
struktury synodalne
Opis:
Celem artykułu jest ukazanie roli świeckich w synodalności Kościoła od Soboru Watykańskiego II do papieża Franciszka. Zainicjowana bowiem przez Vaticanum II eklezjologia communio zaowocowała odnową synodalności w życiu i misji Kościoła. W części historyczno-teologicznej wskazano na zależność teologii laikatu od eklezjologii. Dopiero odnowa eklezjologii, która dokonała się pod koniec XIX wieku, przyniosła przełom w postaci nowej wizji roli świeckich w Kościele. Zainicjowało to wieloetapowy proces, którego ostatnim ogniwem jest synodalna wizja Kościoła wspierana przez papieża Franciszka. W części systematycznej ukazano trzy podstawowe aspekty synodalności Kościoła: (1) aspekt teologiczny (synodalność jako konstytutywny wymiar Kościoła), (2) aspekt duszpasterski (synodalność jako mechanizm funkcjonowania Kościoła), (3) aspekt instytucjonalno-prawny (formy realizacji synodalności). Wszystkie one odnoszą się do Kościoła jako Ludu Bożego, a zatem obejmują wszystkich ochrzczonych, tak duchownych, jak i świeckich.
The aim of this article is to show the role of the laity in the synodality of the Church from Vatican II to Pope Francis. The ecclesiology of communio initiated by Vaticanum II resulted in a renewal of synodality in the life and mission of the Church. In the historical and theological section, the dependence of the theology of the laity on ecclesiology was pointed out. It was not until the renewal of ecclesiology, which took place at the end of the 19th century, that a breakthrough was made with a new vision of the role of the laity in the Church. This initiated a multi-stage process, the final link of which is the synodal vision of the Church promoted by Pope Francis. In the systematic section, three basic aspects of the synodality of the Church are presented: (1) the theological aspect (synodality as a constitutive dimension of the Church), (2) the pastoral aspect (synodality as a mechanism for the functioning of the Church), (3) the institutional-legal aspect (forms of implementation of synodality). All of them refer to the Church as the People of God and therefore include all the baptised, both clergy and laity.
Źródło:
Teologia i moralność; 2022, 17, 2(32); 23-45
1898-2964
2450-4602
Pojawia się w:
Teologia i moralność
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Liturgy and Morality. Constitution on the Sacred Liturgy Sacrosanctum Concilium in the Context of Moral Theology
Liturgia i moralność. Próba teologiczno-moralnej lektury Konstytucji o liturgii świętej Sacrosanctum Concilium
Autorzy:
Mielec, Bogusław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/671925.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Teologiczne
Tematy:
Sobór Watykanski II
Sacrosantum Concilium
Gaudium et spes
korelacja liturgii i moralności
dramat
przymierze
profetyzm
napięcie eschatologiczne
czynne uczestnictwo
ofiara
naśladowanie
nawrócenie
uświęcenie
cnoty teologalne i moralne
katabasis
Second Vatican Council
co-relation between liturgy and morality
drama
covenant
prophetism
eschatological tension
active participation
sacrifice
imitation
conversion
moral and theological virtues
Opis:
50. rocznica uchwalenia Konstytucji o liturgii świętej zachęca do teologiczno-moralnej interpretacji tego dokumentu Vaticanum II. Jej owocem jest stwierdzenie istniejącej w historii zbawienia korelacji pomiędzy liturgią i moralnością. Objawienie Starego Testamentu odsłania koniunkcję kultu i moralności, a próby jej rozerwania w historii Narodu Wybranego spotykają się z ostrym sprzeciwem proroków. Krytyka ta zawiera jednak zapowiedź nowej przyszłości, w której Bóg usunie podział między kultem a moralnością. Nowy Testament przedstawia realizację tej obietnicy w wydarzeniu Jezusa Chrystusa. Jego zbawcze dzieło ustanawia chrześcijańską liturgię, w której człowiek uczestniczy jako istota duchowo-cielesna. Zbawienie aktualizowane w liturgii uświęca przez łaskę, która może być przyjęta jako miłość Boga respektująca wolne działanie człowieka. Zbawienie uobecniane w liturgii Kościoła jest bowiem relacją, współdziałaniem Boga i człowieka, łaski i wolności. Sacrosantum Concilium wyraża tę objawioną prawdę, podkreślając obiektywny i subiektywny wymiar liturgii jako dzieła Chrystusa, w którym chrześcijanin czynnie, świadomie i owocnie uczestniczy (participatio actuosa). Jest to przede wszystkim udział duchowy, zatem również moralny. Tylko wtedy możliwy jest zewnętrzny wymiar liturgii, w którym zawierają się szczegółowe formy, postawy, gesty i różnego rodzaju działania uczestnika świętej liturgii. Oznacza to, że liturgiczna participatio actuosa wymaga moralnego działania poprzez konkretne naśladowanie Chrystusa, prowadzące do nawrócenia. Wówczas „wiara działa przez miłość” (por. Ga 5, 6). W ten sposób dochodzimy do pojęcia ofiary, która w przypadku człowieka polega na jego całościowej przemianie. Grzeszny człowiek obdarowany miłością Trójjedynego Boga może na nią odpowiedzieć własną, stopniowo dojrzewającą miłością. Proces ten konstytuuje dramat Boga i człowieka, czyli napięcie pomiędzy łaską i wolnością, któremu odpowiada właśnie korelacja liturgii i moralności. Co więcej, zależność ta pozwala na autentyczne doświadczenie liturgii i moralności, chroniąc je przed redukcją do rytualizmu i moralizmu.
The fiftieth anniversary of the promulgation of the Constitution on the Sacred Liturgy of Vaticanum II encourages attempts of its interpretation in the context of moral theology. It leads to the conclusion that there is a co-relation between liturgy and morality in the history of salvation. The Revelation of the Old Testament reveals the conjunction between worship and morality. Attempts to separate the two in the history of the Chosen People raise objections of prophets. Their criticism, however, comes together with the announcement of the future in which God will reveal the divisions between worship and morality. The New Testament shows the fulfilment of this promise in Jesus Christ. His salvific work establishes the Christian liturgy, in which man participates as a physical, as well as a spiritual being. The salvation, made present in the liturgy of the Church, is a relation, the co-operation of God and man, grace and freedom. Sacrosantum Concilium presents this revealed truth, emphasising the objective and subjective dimensions of liturgy as the work of Christ, in which a Christian participates actively, freely and consciously (participatio actuosa). The participation is mostly spiritual, therefore moral at the same time. Only than can the external elements of liturgy take place, including its detailed forms, gestures, attitudes and behaviours of the sacred liturgy participants. It means that the liturgical participatio actuosa requires moral works through imitation of Christ leading to conversion. That is when “faith works through love” (cf. Gal 5 : 6). It leads us to the notion of sacrifice, which, as far as man is concerned, requires a total change. Sinful man presented with the love of the Triune God may respond to it with his own, gradually maturing love. The process constitutes the drama of God and man, which is the tension between grace and freedom, which is then represented by the co-relation between liturgy and morality. What is more, this particular co-relation makes an authentic experience of liturgy possible, protecting it from being reduced to sheer moralism and ritualism.
Źródło:
Ruch Biblijny i Liturgiczny; 2013, 66, 3
2391-8497
0209-0872
Pojawia się w:
Ruch Biblijny i Liturgiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Działalność Antoniego Baraniaka SDB na forum Konferencji Episkopatu Polski i jej komisji (1951–1977)
Antoni Baraniak SDB’s Activity in the Polish Bishops’ Conference and its Commissions (1951-1977)
Autorzy:
Białkowski, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2076931.pdf
Data publikacji:
2020-12-30
Wydawca:
Wydawnictwo Bernardinum
Tematy:
Antoni Baraniak
Polish Bishops’ Conference
Presidium of Polish Bishops’ Conference
Commission of Implementation of the Second Vatican Council
Committee for Catholic Publications
Episkopat Polski
Konferencja Episkopatu Polski
Komisja Główna/Rada Główna Episkopatu Polski
Komisja Soborowa/Komisja do Spraw Realizacji Uchwał Soboru Watykańskiego II
Komisja Wydawnictw Katolickich
Opis:
Antoni Baraniak SDB odegrał znaczącą rolę w pracach Konferencji Episkopatu Polski oraz jej komisji specjalistycznych. Formalnie od 1951 r. był członkiem Konferencji Episkopatu Polski, w praktyce jednak w posiedzeniach planarnych uczestniczył od 1957 r., gdy został mianowany arcybiskupem metropolitą poznańskim. Równocześnie wszedł w skład Komisji Głównej/Rady Głównej Episkopatu Polski. Jego aktywność obejmowała kilka obszarów działań: nauczanie pasterskie; kształtowanie stosunków z władzami PRL; wkład w posoborową reformę statusu prawnego KEP; kontakty ze Stolicą, konferencjami episkopatów oraz udział w gremiach watykańskich. Ważnym odcinkiem zaangażowania na forum Konferencji Episkopatu Polski był udział w pracach komisji specjalistycznych. Od 1959 r. aż do śmierci w 1977 r. Antoni Baraniak SDB przewodniczył Komisji Soborowej/Komisji do Spraw Realizacji Uchwał Soboru Watykańskiego II. Moderowana przez niego działalność tego gremium obejmowała: 1) animowanie ogólnopolskich programów duszpasterskich zawierających elementy przygotowania pastoralnego do Soboru Watykańskiego II (m.in. „Czuwań Soborowych”); 2) koordynację i porządkowanie przygotowań do poszczególnych sesji soborowych, w szczególności redakcji schematów soborowych; 3) ogólne nadzorowanie prac studyjnych nad dokumentami soborowymi, w tym wydania ich edycji polskiej oraz komentarzy; 4) starania o tworzenie literatury popularyzującej i przybliżającej dorobek Soboru, a także powstawanie różnorodnych pomocy duszpasterskich; 5) wyznaczanie głównych kierunków odnowy posoborowej, ich dostosowanie do możliwości i potrzeb duszpasterskich Kościoła katolickiego w Polsce oraz koordynowanie współdziałania w tym wymiarze poszczególnych komisji episkopatu; 6) formułowanie postulatów związanych z wdrażaniem reform posoborowych w Kościele Powszechnym, w tym odnoszących się do problematyki poruszanej na Synodach Biskupów. Ponadto – w latach 1959-1965 – zasiadał w Komisji Wydawnictw Katolickich, co miało bezpośredni związek z przygotowaniami do Millenium Chrztu Polski oraz pracami Soboru Watykańskiego II. 
Antoni Baraniak SDB played a vital role in the works of Polish Bishops’ Conference and its specialised commissions. He was a member since 1951 but in fact he commenced to participate in the plenary sessions in 1957 after being named the Archbishop Metropolitan of Poznan. The Archbishop contributed in writing of the pastoral letters, the Church-State liaison, the post-conciliar reforms of the Bishops’ Conference statutes, the communication with the Holy See and other bishops’ conferences as well as the activity in Vatican dicasteries. Most importantly, he presided over the Commission of Implementation of the Second Vatican Council whose tasks were as follows: i) the pastoral preparation (the Prayer Vigils), ii) editing of the preparatory documents, iii) translating and publishing of the conciliar texts, iv) distribution and popularisation of the Vatican II documents, v) directing and coordination of the reforms in the Polish context and finally vi) formulation of the principles of the renewal. Moreover, the Most Rev. Antoni Baraniak was a member of the Committee for the Catholic Publications between 1959 and 1965 which was connected with the organisation of the millennial cele- brations of Christianity in Poland. 
Źródło:
Studia Pelplińskie; 2020, 54; 47-86
0239-4456
Pojawia się w:
Studia Pelplińskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Adresaci słowa Bożego na podstawie II Soboru Watykańskiego i XII Zwyczajnego Zgromadzenia Ogólnego Synodu Biskupów
Addressees of the Word of God on the basis of the Second Vatican Council and XII Ordinary General Assemblies of the Synod of Bishops
Autorzy:
Kasperowicz, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/40024817.pdf
Data publikacji:
2023-10-15
Wydawca:
Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów
Tematy:
słowo Boże
Lumen Gentium
Dei Verbum
Verbum Domini
XII Zwyczajne Zgromadzenie Ogólne Synodu Biskupów
word of God
XII Ordinary General Assembly of the Synod of Bishops
Opis:
Co Duch Święty mówi do Kościoła? Na II Soborze Watykańskim dostrzeżono, że Kościół musi przyjąć słowo Boże w pełni, tj. całe objawienie, bo w nim zawarta jest jego tożsamość, jednak aby należeć do Ludu Bożego, nie wystarczy sama wiedza, potrzeba zażyłości. Wnioski te wysnuto na XII Zwyczajnym Zgromadzeniu Ogólnym Synodu Biskupów, zwracając szczególną uwagę na liturgię słowa Bożego, sakramentalny wymiar tekstów świętych, konieczność pogłębionego ich zgłębiania, wprowadzania słowa w czyn, oraz wskazano sytuacje ludzkie, które szczególnie odpowiadają sytuacjom, w jakich słowo Chrystusa było przepowiadane.
What does the Holy Spirit say to the Church? At the Second Vatican Council it was noticed that the Church must accept the word of God fully, i.e. the entire revelation, because its identity is contained in it, however, in order to belong to God's people, knowledge alone is not enough, the need for familiarity is not enough. These conclusions were made at the XII Ordinary General Assembly of the Synod of Bishops, paying special attention to the liturgy of the Word of God, the sacramental dimension of the sacred texts, the need to study them in depth, to put the word into practice, and to indicate human situations that particularly suit the situations in which the word of Christ was preached.
Źródło:
Sympozjum; 2023, 1(44); 89-105
2543-5442
Pojawia się w:
Sympozjum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zmartwychwstanie i nadzieja treścią śpiewów Proprium missae pro defunctis i Ordo Exsequiarum po Soborze Watykańskim II w języku polskim
Resurrection and Hope as the Content of the Chants of Proprium missae pro defunctis and Ordo Exsequiarum after the Second Vatican Council in the Polish Language
Autorzy:
Lenart, Grzegorz Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/30146628.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
muzyka podczas pogrzebu
pieśni pogrzebowe
dobór pieśni na nabożeństwo pogrzebowe
zmartwychwstanie
nadzieja
music funeral music
funeral songs
selection of songs for the funeral service
resurrection
hope
Opis:
W artykule podjęto temat śpiewu podczas nabożeństwa pogrzebowego. Najpierw przedstawiono historię pochówku zmarłych w pierwszych cywilizacjach i towarzyszącej im muzyki, a następnie ukazano schemat liturgii pogrzebu w chrześcijaństwie. Dalej, posługując się metodą analizy tekstu, autor wykazał deficyt pieśni liturgicznych, które zawierałyby treści mówiące o zmartwychwstaniu i nadziei.
The present article examines the theme of chant used during the funeral service. First, the history of the burial of the dead in the first civilizations is presented. Next, the method of burying the dead and the course of the funeral liturgy in Christianity are shown. The large part of historical description includes analysis of the music that accompanied the deceased on the last journey. Subsequently, using the method of text analysis, the author proved a deficiency of liturgical songs that would contain the message of resurrection and hope.
Źródło:
Pro Musica Sacra; 2021, 19; 41-57
2083-4039
Pojawia się w:
Pro Musica Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Opat Adalbert Kurzeja OSB (1920–2016) – życie i posługa
Abbot Adalbert Kurzeja OSB (1920–2016) – Life and Service
Autorzy:
Pawlak, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28408375.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
o. Adalbert Franz Kurzeja OSB
Kościół po II wojnie światowej
opactwo w Maria Laach
posoborowa odnowa liturgiczna Kościoła
Niemiecki Instytut Liturgiczny
Father Adalbert Franz Kurzeja OSB
Church after II World War
Abbey of Maria Laach
litrugical renewal after the Second Vatican Council
German Liturgical Intitute
Opis:
O. Adalbert (Franz) Kurzeja urodził się w 1920 r. w rodzinie Paula i Agnes Kurzejów. Jego młodość przypadła na niełatwy okres historii. Po ukończeniu gimnazjum w Raciborzu wstąpił do seminarium duchownego we Wrocławiu. Naukę jednak szybko przerwała wojna, ponieważ został zwerbowany do wojska. Koniec wojny zastał go we Włoszech, gdzie jako ochotnik odgruzowywał zniszczone opactwo na Monte Cassino. Dalsze lata wypełniały studia teologiczne w Rzymie, przyjęcie święceń kapłańskich i wreszcie życie jako mnich benedyktyński w konwencie opactwa w Maria Laach. W 1967 r. ukończył studia z liturgiki, wieńcząc je doktoratem. Przez wiele lat udzielał się w Trewirze i odpowiedzialny był za prace w ramach reformy liturgii po Soborze Watykańskim II w Niemczech. W latach 1977–1990 pełnił funkcję opata Maria Laach.
Father Adalbert (Franz) Kurzeja was born in 1920 to Paul and Agnes Kurzeja. His youth fell during an uneasy period in history. After graduating from high school in Raciborz, he entered the seminary in Breslau. However, his studies were quickly interrupted by the war, as he was recruited into the army. The end of the war found him in Italy, where he volunteered to deconstruct the destroyed abbey on Monte Cassino. The following years were filled with theological studies in Rome, taking ordination as a priest and finally living as a Benedictine monk at the abbey convent of Maria Laach. In 1967 he completed his studies in liturgy, crowning it with a doctorate. He was active in Trier for many years and was responsible for the work of liturgical reform after Vatican II in Germany. From 1977 to 1990, he served as abbot of Maria Laach.
Źródło:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2023, 43, 2; 211-232
0137-3420
Pojawia się w:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polscy ojcowie Soboru Watykańskiego II. Wstęp do badań nad episkopatem Kościoła katolickiego w PRL w latach sześćdziesiątych XX wieku
Polish Fathers of the Second Vatican Council. Introduction to research on Polish Bishops in the Polish People’s Republic in the sixties of the 20th century
Autorzy:
Białkowski, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/545225.pdf
Data publikacji:
2019-12-31
Wydawca:
Instytut Wydawniczy Księży Misjonarzy Redakcja "Nasza Przeszłość"
Tematy:
Sobór Watykański II
polscy ojcowie soborowi
episkopat Kościoła katolickiego
Konferencja Episkopatu Polski
Kościół katolicki w PRL
analiza prozopograficzna
wykształcenie i formacja intelektualna
doświadczenie paster-skie – pokolenie sakry biskupiej (urzędu wyższego przełożonego zakonnego)
udział w obradach soborowych
aktywność w obradach soborowych
Polish conciliar fathers
Catholic bishops
Polish bishops’ conference
Catholich Church in PPR
prosopographical analysis
education and intellectual formation
participation in conciliar debates
Opis:
Wśród polskich ojców soborowych – uczestników Soboru Watykańskiego II – wyodrębniono trzy kategorie związane ze sprawowanymi godnościami, urzędami oraz święceniami (biskupi ordynariusze; biskupi sufragani i rezydujący w Rzymie; wyżsi przełożeni zakonni). Analiza prozopograficzna całej zbiorowości przeprowadzona została w oparciu o cztery cechy służące opisowi: wykształcenia i formacji intelektualnej; doświadczenia pasterskiego – pokolenie sakry biskupiej (urzędu wyższego przełożonego zakonnego); udziału w obradach soborowych; aktywności w obradach soborowych. Badania pozwalają na sformułowanie następujących wniosków końcowych: 1) zdecydowana większość posiadała co najmniej stopień doktora, przy czym lepsze wykształcenie (stopień doktora habilitowanego oraz tytuły profesorskie), było udziałem przede wszystkim biskupów ordynariuszy; 2) ponad 25% polskich ojców soborowych studiowało na uczelniach rzymskich, a blisko 75% posiadało dyplomy uczelni polskich (najczęściej wybierano Katolicki Uniwersytet Lubelski); 3) wśród biskupów ordynariuszy dominowało pokolenie sakry (urzędu wyższego przełożonego zakonnego) 1946-1955, natomiast wśród biskupów i rezydujących w Rzymie pokolenie 1956-1965, a więc hierarchów młodych, często tylko z kilkuletnim doświadczeniem posługi biskupiej; 4) we wszystkich czterech sesjach Soboru Watykańskiego II uczestniczyło tylko 10 spośród wszystkich polskich biskupów; 5) w I sesji soborowej dominowali liczebnie biskupi ordynariusze, w trzech kolejnych biskupi sufragani i rezydujący w Rzymie; 6) najczęściej wystąpienia publiczne w auli soborowej wygłaszali biskupi ordynariusze – prawie 75% wszystkich przemówień polskich ojców soborowych, szczególną rolę spośród nich odegrali Pry-mas Polski kardynał Stefan Wyszyński oraz arcybiskup krakowski Karol Wojtyła; 7) odmiennie niż w przypadku wystąpień publicznych, większość animadversiones (pisemne uwagi), składali przede wszystkim biskupi sufragani i rezydujący w Rzymie (ponad 56%); 8) polscy ojcowie soborowi stanowili największą delegację spośród episkopatów krajów Europy Środkowo-Wschodniej, często pełnili rolę przedstawicie-li Kościoła milczenia zza „żelaznej kurtyny”, a ich udział w pracach Soboru Watykańskiego II miał znaczący wpływ na finalny kształt dokumentów soborowych.
Three categories of Polish conciliar fathers – participants of the Second Vatican Council – have been set apart. These categories have to do with their dignities, offices and ordinations (ordinaries, suffragan bishops and residents in Rome, higher superiors in orders). Prosopographical analysis of these people was carried out on the basis of 4 factors: education, intellectual formation, pastoral experience, participation in conciliar debates. Following conclusions have been drawn: 1) Vast majority had a doctoral degree. Mostly ordinaries had habilitation and profes-sorship. 2) Over 25% of Polish conciliar fathers studied at Roman universities and almost 75% had degrees from Polish universities. 3) Among the ordinaries the genera-tion of the office of a higher order’s superior – 1946-1955. Among bishops and resi-dents in Rome dominated the 1956-1965 generation, i.e. the hierarchy of the young. 4) In all four sessions of the Council only 10 bishops took part. 5) In the first session ordinaries were a majority. In the following sessions suffragan bishops and residents in Rome were a majority. 6) Public speeches were held mostly by ordinaries (75% of all speeches by Polish bishops). A special role was played by the president of Polish bishops’ conference – cardinal Stefan Wyszyński and Cracow’s archbishop Karol Wojtyła. 7) Different than in the case of public speeches, most animadver-siones (written remarks) were submitted by suffragan bishops and residents in Rome (over 56%). 8) Polish conciliar fathers were the most numerous delegation among bishops’ conferences from Middle-Eastern Europe. They were representatives of the silent Church behind the Iron Curtain. Their participation in the works of the Council had a decisive impact on the final documents of the Council.
Źródło:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce; 2019, 132; 269-315
0137-3218
2720-0590
Pojawia się w:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Die Katechumenatsmethode in der Vorbereitung auf das Sakrament der Firmung (Katechumenat in engeren und weiteren Sinne nach dem II. Vatikanischen Konzil)
The Use of the Catechumenal Method in Preparation for the Sacrament of Confirmation (the Catechumenate in the Narrow and Broad Sense of the Word after the Second Vatican Council)
Wykorzystanie metody katechumenalnej w przygotowaniu do sakramentu bierzmowania (Katechumenat w węższym i szerszym znaczeniu po Soborze Watykańskim II)
Autorzy:
Krakowiak, Czesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32068347.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
katechumenat
katechumenat chrzcielny
bierzmowanie
włączenie dorosłych do Kościoła
katecheza
parafia
metody formacji
catechumenate
baptismal catechumenate
confirmation
including adults in the Church
catechesis
parish
methods of formation
Opis:
Przygotowanie kandydatów do bierzmowania dla wielu duszpasterzy i katechetów stanowi obecnie poważny problem. Stosowane dotąd metody dalszego i bliższego przygotowania są coraz bardziej mało skuteczne. Odwołując się do nauczania Kościoła od Dyrektorium Ogólnego o katechizacji, adhortacji Pawła VI Evangelii nuntiandi, Katechizmu Kościoła Katolickiego i rytuału Obrzędy chrześcijańskiego wtajemniczenia dorosłych, autor najpierw charakteryzuje metodę formacji dorosłych do przyjęcia sakramentów inicjacji chrześcijańskiej, a następnie wskazuje na możliwości jej zastosowania w przygotowaniu kandydatów do bierzmowania. Tak jak formacja katechumenów odbywa się w ramach wspólnoty parafialnej, podobnie również w przygotowaniu do bierzmowania powinni być zaangażowani przynajmniej jej przedstawiciele. Formacja dorosłych katechumenów do sakramentów obejmuje ich ewangelizację (kerygma i katecheza), będącą przekazem treści wiary Kościoła i zasad życia moralnego, oraz liczne celebracje liturgiczne, związane z przechodzeniem kandydatów na wyższy stopień przygotowania. Tę metodę można z powodzeniem wykorzystać, przygotowując młodzież do sakramentu bierzmowania. Wzorem takiej formacji kandydatów może być IV rozdział rytuału „Przygotowanie do bierzmowania i Eucharystii dorosłych, którzy przyjęli chrzest jako dzieci, ale nie otrzymali pouczenia w wierze”. Ponieważ kandydaci są już ochrzczeni, w ich przygotowaniu należy ciągle odwoływać się do tego sakramentu. W ten sposób prowadzi się ich do osobistego przyjęcia wiary, w której zostali ochrzczeni, i do nawrócenia potwierdzonego przyjęciem sakramentu pokuty i pojednania. Do sakramentu chrztu nawiązują sprawowane w tym czasie celebracje typowe dla katechumenatu, a zwane traditiones: znaczenie znakiem krzyża na czole, przekazanie Symbolu wiary, Modlitwy Pańskiej i Ewangelii. Nie można jednak stosować obrzędu wybrania (electio) i namaszczenia olejem katechumenów ani egzorcyzmów (zastępują je celebracje pokutne). W zakończeniu autor proponuje następujące celebracje w okresie przygotowania w parafii młodzieży do bierzmowania: obrzęd włączenia kandydatów do grupy formacyjnej przygotowującej do sakramentu bierzmowania we wspólnocie parafialnej i obrzęd przyjęcia prośby o udzielenie sakramentu bierzmowania.
Preparation of the candidates for Confirmation is at present a serious problem for many priests and catechists. The methods of farther and nearer preparation that has been used up till now are getting less and less efficient. Referring to the teaching of the Church the author first characterizes the method of formation of adults for receiving sacraments of Christian initiation, and then points to the possibilities of using it in preparing candidates for Confirmation. Formation of catechumens is done in the parish community and in a similar way, in preparation for Confirmation at least its representatives should be involved. Formation of adult catechumens in preparation for sacraments comprises their evangelization (kerygma and catechesis), that is transmission of the contents of the Church’s faith and principles of moral life, as well as numerous liturgical celebrations connected with the candidates passing to a higher level of preparation. This method may be successfully used in preparing young people for the Sacrament of Confirmation. Chapter IV of the ritual “Preparation for Confirmation and the Eucharist of adults who received Baptism as children, but did not receive the teaching in the faith” may be a model for such formation. Since the candidates are already baptized, this sacrament should be constantly referred to. In this way they are conducted to personal acceptance of the faith in which they were baptized, and to conversion confirmed by accepting the Sacrament of Penance and Reconciliation.
Źródło:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne; 2012, 3; 21-30
2082-8586
Pojawia się w:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-76 z 76

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies