Wkład Marie-Dominique Chenu i Paula Ricœura w odnowę nauki społecznej Kościoła w okresie wczesnej recepcji Soboru Watykańskiego II

Przedmiotem artykułu jest ukazanie wkładu dwóch myślicieli czasu Soboru Watykańskiego II Marie-Dominique Chenu oraz Paula Ricœura w debatę dotyczącą statusu metodologicznego i zadań nauki społecznej Kościoła. Okres bezpośredniej recepcji soborowej jawi się jako czas ujawnienia się kryzysu nauki społecznej Kościoła i jej regresu. Prezentacja wkładu powyższych badaczy nauki społecznej Kościoła została dokonana na tle procesu kształtowania się nowej formy obecności i relacji Kościoła do świata współczesnego.

The subject of the article is to show the contribution of the two thinkers of the time of the Second Vatican Council Marie-Dominique Chenu and Paul Ricœur in the debate concerning the methodological status and tasks of the social doctrine of the Church. The period of direct reception of Vatican II is seen as a time of disclosure to the crisis of the social doctrine of the Church and its setbacks. Presentation of the contribution of the above researchers of the social doctrine of the Church will be made on the background of the process of the development of new forms of presence and the relationship of the Church to the modern world.