Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "1970s" wg kryterium: Wszystkie pola


Tytuł:
„Hubal” Bohdana Poręby i „Pasja” Stanisława Różewicza – spór o romantyzm w kinie polskim lat 70.
Bohdan Poręba’s “Hubal” and Stanisław Różewicz’s “Passion” – the Dispute on Romanticism in Polish Cinema of the 1970s
Autorzy:
Maron, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31342059.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Bohdan Poręba
Stanisław Różewicz
romantyzm
Edward Dembowski
romanticism
Opis:
Hubal (1973) Bohdana Poręby i Pasja (1977) Stanisława Różewicza to dwa filmy, które w odmienny sposób nawiązują do wolnościowych aspektów polskiej tradycji romantycznej, a ich znaczenia są ściśle związane z kontekstem politycznym lat 70. W obu dziełach pojawia się szereg typowo polskich toposów romantycznych oraz klisz związanych z romantyzmem, takich jak motyw czynu niepodległościowego, motyw ofiary złożonej w sytuacji skazanej na klęskę czy wreszcie kluczowa dla obu filmów figura romantycznego bohatera – niezłomnego buntownika. Istnieje jednak istotna różnica między podejściem obu twórców do tych motywów. Hubal jest bowiem filmem, w którym elementy „legendy romantycznej” zostały wykorzystane jako czynnik perswazyjny mający na celu zawłaszczenie tradycyjnych wyobrażeń historycznych przez oficjalny dyskurs państwowy tworzony przez władze PRL. Natomiast Pasja to dzieło, w którym pojawia się autentyczna refleksja historyczna oraz ważne pytania dotyczące sensu rewolucyjnego i niepodległościowego działania, jak również niebezpieczeństw z nim związanych. Kwestie te zostały postawione przez reżysera w oparciu o filmową opowieść o wydarzeniach tzw. Rewolucji Krakowskiej 1846 r. i losach jej przywódcy Edwarda Dembowskiego. Oba filmy można interpretować w kontekście sytuacji narastającego kryzysu politycznego i napięcia społecznego w Polsce lat 70. Autor artykułu omawia ten kontekst, odnosi się do romantycznej filozofii Edwarda Dembowskiego oraz kreśli recepcję krytyczną filmów Poręby i Różewicza.
Bohdan Poręba’s Hubal (1973) and Stanisław Różewicz’s Passion (1977) are two films that in a different way refer to the libertarian aspects of the Polish romantic tradition and their meanings are closely linked to the political context of the 1970s. In both works there are a number of typical Polish romantic topoi and cliches associated with romanticism, such as the motif of an act of independence, the theme of sacrifice made in a situation where victory is impossible, or finally the key figure for both of these films – the romantic hero – an indomitable rebel. However, there is an important difference between the approach of both artists to these themes. Hubal is in fact a film in which the “romantic legends” were used as a persuasive factor aimed at appropriating traditional notions of history by official state discourse created by the communist authorities. In contrast Passion is a work in which there is a genuine historical reflection and important questions are asked about the meaning of revolutionary and independence action as well as dangers associated with it. These issues have been raised by the director in the film based on the story of the events of the so called Cracow 1846 revolution and the fate of its leader Edward Dembowski. Both films can be interpreted in the context of the growing political crisis and social tension of the 1970s Poland. The article discusses this context, refers to the romantic philosophy of Edward Dembowski and outlines the critical reception of films by Poręba and Różewicz.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2015, 92; 123-140
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Jest nas już trzysta tysięcy”. Autotematyczne spojrzenie na słuchaczy i wykonawców w polskich piosenkach bigbeatowych z lat 60. i początku lat 70. XX wieku
“There are already three hundred thousand of us:” A self-referential look at fans and performers in Polish big-beat songs from the 1960s and early 1970s
Autorzy:
Mamczur, Patryk
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2143256.pdf
Data publikacji:
2022-08-11
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
popular music
rock
big beat
Polish music
history of the People’s Republic of Poland
muzyka popularna
muzyka młodzieżowa
muzyka polska
historia PRL
Opis:
Autor skupia się na polskiej muzyce bigbeatowej z lat 60. i początku lat 70. XX wieku. Analizując teksty wybranych utworów z tego okresu, wskazuje na występujący w nich autotematyzm – prezentuje różne sposoby, na jakie wykonawcy bigbeatowi wypowiadali się w piosenkach o swoich słuchaczach, o samych sobie i o muzyce młodzieżowej jako zjawisku. Wykorzystuje przy tym zarówno utwory popularnych zespołów, jak i mniej znanych, lokalnych grup. Rozważania umieszczone są w szerszym kontekście społecznym i politycznym, a źródła muzyczne uzupełniono cytatami z ówczesnej prasy, wypowiedziami polityków oraz organizatorów życia kulturalnego. Autor wykazuje, że autotematyzm obecny w tekstach piosenek bigbeatowych świadczy o sporej samoświadomości polskich artystów w omawianym okresie.
The author focuses on Polish big-beat music from the 1960s and early 1970s. He analyzes the lyrics of selected songs from that period, pointing to their self-referential nature and explaining how big beat performers described their fans, themselves, and teenage music in their songs. Songs by both popular and less known local bands are analyzed. The analysis functions in a broader social and political context, and the study of lyrics is further supplemented with quotations from the contemporary press and statements by politicians, journalists, and managers. The author shows that the self-referentiality present in the lyrics of big-beat songs proves that Polish artists in the 1960s and early 1970s were aware of their lyrical and musical strategies.
Źródło:
Forum Poetyki; 2022, 27; 8-27
2451-1404
Pojawia się w:
Forum Poetyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Język polski jest tak bogaty, giętka jest nasza mowa!” Podstawowa Organizacja Partyjna Oddziału Warszawskiego Związku Literatów Polskich i jej stosunek do polityki kierownictwa partyjnego w latach 1956–1970
“The Polish language is so rich, fl exible is our talk!”. The Basic Party Cell (POP) of the Warsaw Branch (OW) of the Polish Writers’ Association (ZLP) and its attitude towards the policies of PZPR’s (Polish United Workers’ Party’s) leadership in the years 1956–1970
Autorzy:
Rokicki, Konrad
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/477804.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Opis:
The Basic Party Cell (POP) at the Warsaw Branch, was the Polish United Workers’ Party’s (PZPR’s) strongest party unit in the Polish Writers’ Association (ZLP). In Stalinist years, it was used to control and indoctrinate the community of writers. After the political “thaw” it was affected by very strong reformist tendencies, called “revisionist” by communist authorities. That was the difference between it and other PZPR’s cells in ZLP’s branches. Also, POP OW ZLP due to its numerosity and connections of some its members with the party leadership, exerted real infl uence on ZLP’s activities and on the relations between writers and the communist party. Nonetheless, internal divisions in the organisation were very deep. In addition to “revisionists”, the POP was also composed of a group of writers completely subordinated to the party’s instructions. Within the POP OW ZLP a discussion was held on the scope of writers’ duties, resulting from the fact of membership in PZPR. Should restrictions of free expression be accepted? Can writers-party members participate in creating the cultural policy, or should they only implement its guidelines? Are there perhaps any false intermediaries in the relations between POP, and the party leadership? The authorities’ actions towards communities of creators – mainly imposing restrictions of freedom of speech – promptly triggered protests, also of a part of the members of POP OW ZLP. In the 14 years of Gomułka’s rule, the highest emotions were provoked by the liquidation of the monthly „Europa” and founding of the Warsaw weekly „Kultura”, the dispute over the letter of 34 and the counterletter of POP OW ZLP, the expelling of Leszek Kołakowski from PZPR, and the March campaign. In this period, some writers-party members, ignoring the risk of disfavour – left the party’s ranks; while others remained in the organisation for a long time, forming an informal opposi- tion (“dissent within the party”), yet others remained members only in formal terms, the group of orthodox communists rapidly diminishing. In the late 1960s, when the anti-intelligentsia phobia among the party’s leadership became evident for everybody, it was hard to find any big names among the members of POP OW ZLP. The organisation became uniform in terms of ideology, but devoid of authority and despite the opposition’s resignation from struggle, it proved incapable of leading the community of writers. The fortunes of POP OW ZLP seem to be a good example of ideological reconsiderations and changing attitudes within the communist party’s intelligentsia towards the policies of Gomułka.
Źródło:
Pamięć i Sprawiedliwość; 2012, 1(19); 135-181
1427-7476
Pojawia się w:
Pamięć i Sprawiedliwość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Katyń Pamiętamy”, czyli Zbrodnia Katyńska w działaniach opozycji w latach 70. i 80.
„We Remember Katyn”, or the Katyn Massacre in the activities of the opposition in the 1970s and 1980s
Autorzy:
Ligarski, Sebastian
Majchrzak, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2032929.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Centralna Biblioteka Wojskowa im Marszałka Józefa Piłsudskiego
Tematy:
Polska komunistyczna
kłamstwo katyńskie
zbrodnia katyńska
drugi obieg wydawniczy
Communist Poland
Katyn lie
Katyn Massacre
second publishing circulation (samizdat)
Opis:
Od drugiej połowy lat 70. działała w PRL opozycja demokratyczna. Walczyła ona nie tylko o prawa obywatelskie czy demokrację, ale też o przywrócenie prawdy o polskiej historii, w tym o Zbrodni Katyńskiej. Był to temat ważny dla Polaków, o czym świadczy chociażby popularność publikacji na temat Katynia. Był też kwestią istotną dla polskich opozycjonistów, którzy utworzyli dwie niezależne instytucje nawiązujące wprost do tego tragicznego wydarzenia: Instytut Katyński i Komitet Katyński. Działania z myślą o przywróceniu prawdy o Zbrodni Katyńskiej oraz upamiętnieniu jej ofiar prowadzono na różnych polach. Służyły temu publikacje wydawane poza zasięgiem cenzury – od książek poprzez prasę (w tym „Biuletyn Katyński”), znaczki, kalendarze etc. Opozycja organizowała również – szczególnie w związku z 40. rocznicą zbrodni – demonstracje, manifestacje, czy to uliczne, czy w miejscach pamięci takich jak Dolinka Katyńska na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie. Stopniowo wachlarz działań związanych z upamiętnianiem ofiar zbrodni się poszerzał – w latach 80. pojawiły się okolicznościowe medale, o Katyniu można było też usłyszeć w audycjach podziemnego Radia „Solidarność”. Przypominanie autentycznych okoliczności Zbrodni Katyńskiej nie było bezpieczne – jedną z ostatnich ofiar „nieznanych sprawców” na początku 1989 roku był ks. Stefan Niedzielak, który przez lata walczył o prawdę na ten temat.
In his article, the author discusses the communist propaganda of the authorities against the Katyn Massacre and the opposition’s fight against the Katyn lie. The memory and truth about the countrymen murdered by the Soviets survived in People’s Poland – despite the great efforts of the communist authorities. Opposition activists published materials about the Katyn Massacre outside the official circulation, that is beyond the reach of censorship.
Źródło:
Studia i Materiały Centralnej Biblioteki Wojskowej; 2020, 1(13); 161-177
2354-0435
2719-8618
Pojawia się w:
Studia i Materiały Centralnej Biblioteki Wojskowej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Katyń Pamiętamy”, czyli Zbrodnia Katyńska w działaniach opozycji w latach 70. i 80.
„We Remember Katyn”, or the Katyn Massacre in the activities of the opposition in the 1970s and 1980s
Zbrodnia Katyńska w działaniach opozycji w latach 70. i 80.
Autorzy:
Ligarski, Sebastian (1975- ).
Powiązania:
Studia i Materiały Centralnej Biblioteki Wojskowej im. Marszałka Józefa Piłsudskiego 2020, nr 1, s. 161-177
Współwytwórcy:
Majchrzak, Grzegorz (1969- ). Autor
Data publikacji:
2020
Tematy:
Zbrodnia katyńska (1940)
Komunizm
Sprawa katyńska
Wydawnictwa nielegalne
Propaganda
PRL
Artykuł z czasopisma naukowego
Opis:
W artykule omówiono jak o zbrodni katyńskiej rozmawiano w polskim dyskursie publicznym w latach 70. i 80. XX wieku – w czasach komunizmu i w obliczu działającej od połowy lat 70. opozycji demokratycznej. Autor zaznacza, że w związku z walką o prawa człowieka i demokrację kwestia ujawnienia prawdy i wyprostowania tzw. kłamstwa katyńskiego była dla Polaków bardzo ważna. Wymieniono m.in. „nielegalne” publikacje z drugiego obiegu, które cieszyły się ogromnym zainteresowaniem, wskazano także powstałe w latach 70. organizacje opozycyjne, które były poświęcone sprawie katyńskiej, m.in. Instytut Katyński, Komitet Katyński. Omówiono przebieg 40. rocznicy zbrodni katyńskiej w 1980 roku, działalność Instytutu Katyńskiego i innych organizacji opozycyjnych oraz jak do tematu Katynia podchodziła „Solidarność”. Autor wspomina również o wydawaniu innych materiałów związanych z Katyniem, o audycjach radiowych, a także o działalności ks. Stefana Niedzielaka, który za chęć ujawnienia prawdy zapłacił najwyższą cenę i o postaci Walentego Badylaka, który dokonał aktu samospalenia na znak protestu w związku z kłamstwem katyńskim.
Bibliografia na stronach 176-177.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
„Kronika pałacowa Zamoyskich z Adampola” ks. Romana Soszyńskiego z 1970 roku
”Zamoyski family’s palace chronicle from Adampol” by Reverend Roman Soszyński dating back to 1970
Autorzy:
Czyż, Piotr A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/564151.pdf
Data publikacji:
2017-09-08
Wydawca:
Towarzystwo Nauki i Kultury Libra
Tematy:
Adampol kronika Zamoyscy źródło majątek ordynat
Adampol chronicle Zamoyski source, property entailer
Opis:
The Zamoyskis are one of the most distinguished noble families in Poland' history. It traces its origin to the 12th century. Jan Zamoyski, the first entailer, founded the Entail in 1589 and it was then recognized by the Seym in the same year. The lands of Włodawa became part of the substantial estate belonging to the Zamoyski family at the end of the 18th century as a result of the marriage of Zofia Czartoryski to Stanisław Kostka Zamoyski. Since 1837, one can talk about the Włodawa line of the Zamoyski family. The seat of the latifundium was located in Różanka, north of Włodawa, where stood the 18th century palace that had belonged to the former landowners. Destroyed during World War I, it has never been rebuilt. The Zamoyski family, who wished to frequent and administer the property, erected a new seat in nearby Adampol, in the western part of the estate. The classical palace was built in 1923-1927 based on the Jan Koszyc-Witkiewicz’s design. Here in the new seat of the family, headed by its owner Count Konstanty, they could live peacefully until the outbreak of World War II.
Zamoyscy są jednym z najznamienitszych rodów szlacheckich, jakie miała Polska w swojej historii. Swoimi początkami sięga XII wieku. Twórcą Ordynacji był Jan Zamoyski, pierwszy ordynat, który założył Ordynację w 1589 r. i potwierdzoną w tym samym roku na sejmie. Dobra włodawskie stały się częścią pokaźnego majątku Zamoyskich pod koniec XVIII w. w wyniku małżeństwa Zofii z Czartoryskich z Stanisławem Kostką Zamoyskim. Od 1837 r. można mówić o włodawskiej gałęzi rodu Zamoyskich. Siedziba latyfundium znajdowała się w Różance na północ od Włodawy, gdzie istniał XVIII w. pałac będący własnością poprzednich właścicieli dóbr. Zniszczony podczas I Wojny Światowej, nigdy nieodbudowany. Zamoyscy chcąc mieć kontakt z dobrami i móc nimi administrować wznieśli nową siedzibę w zachodniej części dóbr, a nieodległym Adampolu. Pałac o charakterze klasycystycznym, powstał w latach 1923-1927 według projektu Jana Koszyc-Witkiewicza. Tutaj w nowej siedzibie rodu, na czele z właścicielem hr. Konstantym, Zamoyscy prowadzili spokojne życie do wybuchu II Wojny Światowej.
Źródło:
Radzyński Rocznik Humanistyczny; 2017, 15; 43-62
1643-4374
Pojawia się w:
Radzyński Rocznik Humanistyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Książka nie jest rzeczą martwą, lecz kwestią życia” ‒ kultura książki w ZSRR w latach 20-30. XX w. w świetle „Teorji psychosfery z jej metodą bibljologiczną” Antoniego Wincentego Kwiatkowskiego (1890-1970)
“A book is not an inanimated object, but a question of life” – a book culture in the USSR in the 20-30s of the 20th century in the light of the “Theory of psychosphere and its bibliological method” by Antoni Wincenty Kwiatkowski (1890-1970)
Autorzy:
Puchalski, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/471935.pdf
Data publikacji:
2018-12-28
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Dziennikarstwa, Informacji i Bibliologii
Tematy:
Antoni Wincenty Kwiatkowski
Antoni Starodworski,
Teorja psychosfery z jej metodą bibljologiczną
Hoover Institution Archives
Stanford University
bibliologi
inżynieria społeczna,
komunizm,
ZSRR
Antoni Starodworski
Theory of psychosphere and its bibliological method
book studies
social engineering
communism
USSR.
Opis:
The article presents fragments of the text by Antoni Wincenty Kwiatkowski (1890-1970) „Theory of psychosphere and its bibliological method” signed with his alias Antoni Starodworski, and being stored in the Hoover Institution Archives, Stanford Unviersity. This is a synthetic monography of a book culture in the USSR in the 20-30s of the 20th century. In the author’s interpretation, theory and practice of book studies agreed with marxist-lenninism ideology was a system of social engineering serving communist indoctrination, upbringing “a Soviet man” (homo sovieticus), as well as development of the communist society and the USSR.
Źródło:
Z Badań nad Książką i Księgozbiorami Historycznymi; 2018, 12; 191-220
1897-0788
2544-8730
Pojawia się w:
Z Badań nad Książką i Księgozbiorami Historycznymi
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Na masowe budownictwo sakralne nie pójdziemy”. Ekipa Gierka wobec budowy katolickich świątyń (1970–1980)
“We won’t agree to church building on a mass scale”. Gierek’s “team” on the building of Catholic places of worship (1970–1980)
Autorzy:
Gryz, Ryszard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/477947.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Opis:
When Edward Gierek took over as the First Secretary of the Central Committee of the United Polish Workers’ Party (PZPR) once again the hopes of the Polish people for easing the Polish People’s Republic’s (PRL) antireligious programme rose, this includes the possibility of building places of worship. Unfortunately the hegemonic party, as a matter of principle, aimed to introduce atheism while slogans of normalising relations with the Catholic Church were a mere propaganda ruse. The policy of narrowing the legal activities involved in building places of worship was created by the central party structures (the Administration Department of the United Polish Workers’ Party Central Committee – KC PZPR), administration (Office of Religious Beliefs) and police (Department IV of the Ministry of Internal Affairs) and their local government equivalents. In general all applications for building permits for religious and church buildings were turned down. Appeals from the bishops and believers came to no avail. In this situation people tried to push their long-lasting efforts to get churches to a conclusion themselves. People from many housing estates, with tens of thousands of inhabitants, but without their own church as well as villages lying even over a dozen kilometres from their parish church, pressurised the State authorities. They were strongly backed by some of the Church leaders (especially by the Bishop of Przemyśl Ignacy Tokarczuk). Alongside legal initiatives (such as letters with thousands of signatures, delegations to the high authorities) illegal activities began to spread. Existing accommodation was adapted for devotional practices or various buildings were built and then transformed. Spectacular scenes accompanied the building of these clandestine places of worship. The fight with the so-called wild church building activities strongly engaged the Security Forces. In the “building files” there is information about the close observation of local communities, the intimidation of the most active people, the destruction of the buildings, the brutal treatment of anyone who resisted. The determination of the Security Services and Citizen Militia officers in the ˚ywiec district (powiat) most probably led to the murder of a young man from Cisiec only because he was participating in the building of a church. Repressions were severe but of little effect. Till the end of the “Gierek decade” the policy was not changed. Over two hundred churches and a hundred chapels (especially in central and southern Poland) were, mostly illegally, built, which was a drop in the ocean in relation to the needs.
Źródło:
Pamięć i Sprawiedliwość; 2005, 1(7); 123-153
1427-7476
Pojawia się w:
Pamięć i Sprawiedliwość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Normalizacja” relacji państwo–Kościół w latach siedemdziesiątych XX wieku z perspektywy prymasa Stefana Wyszyńskiego – nieznany dokument z Sekretariatu Prymasa Polski
“Normalisation” of the State-Church-Relations in the 1970s from the Point of View of Primate Stefan Wyszyński – an Unknown Document from the Secretariat of the Primate of Poland
Autorzy:
Łatka, Rafał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/477943.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Tematy:
prymas
Kościół
państwo
normalizacja
episkopat
primate
Church
state
normalization
episcope
Opis:
Kardynał Stefan Wyszyński zapowiedzianą w grudniu 1970 r. przez władze „normalizację” stosunków państwo–Kościół przyjmował z ostrożnością i dystansem, choć także z pewnym optymizmem. Liczył, że przynajmniej część postulatów episkopatu zostanie zrealizowana, szczególnie w zakresie budownictwa sakralnego. Już wiosną 1971 r. wiedział jednak, że „normalizacja” jest jedynie propagandowym wybiegiem. W 1972 r. w dokumencie przygotowanym na posiedzenie Rady Głównej Episkopatu Polski z 4 maja 1972 r. zatytułowanym „Sytuacja polityczna w Polsce a normalizacja stosunków między państwem a Kościołem” podsumowywał niejako stan relacji państwo–Kościół w pierwszych dwóch latach rządów ekipy Edwarda Gierka. Kardynał Wyszyński wnikliwie omówił w nim sytuację społeczno-polityczną w 1972 r. w kontekście całego bloku wschodniego. Najważniejszym spostrzeżeniem było wyczerpywanie się „dynamiki pogrudniowej odnowy”. Prymas omówił w dokumencie także koncepcję „normalizacji” propagowanej przez władze, głównie na przykładzie najważniejszych – w jego przekonaniu – wypowiedzi czołowych dygnitarzy Polski „ludowej”, skonfrontowanych z ich realnymi działaniami. Wspomniany materiał udowadnia, że kardynał Wyszyński wnikliwie analizował rzeczywistość polityczną PRL, nie dając się zwieść propagandzie władz.
Cardinal Stefan Wyszynski treated the “normalisation” of the State-Church relations, announced in December 1970 by the authorities, with caution and distance, though also with some optimism. He hoped that at least some of the postulates of the Episcopate would be implemented, especially regarding sacral construction. However, already in the spring of 1971, he knew that the “normalisation” is merely a propaganda evasion. In 1972, in a document prepared for the meeting of the Main Council of the Polish Episcopate of 4 May 1972 entitled “Political situation in Poland and the normalisation of relations between the State and the Church,” he summarised the State-Church relations in the first two years of government of Edward Gierek’s team. In it, Cardinal Wyszyński thoroughly discussed the social and political situation in 1972 in the context of the entire Eastern bloc. The most important observation was the exhaustion of the “dynamics of post-December renewal.” In the document, the Primate also discussed the concept of “normalisation” propagated by the authorities, mainly on the example of the most important – in his opinion – statements of the leading dignitaries of the “People’s” Poland, confronted with their real actions. The material in question proves that Cardinal Wyszyński thoroughly analysed the political reality of the PPR, not being misled by the propaganda of the authorities.
Źródło:
Pamięć i Sprawiedliwość; 2018, 32; 530-545
1427-7476
Pojawia się w:
Pamięć i Sprawiedliwość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Seks czarnuchów dla każdego”. Czarny intruz w przestrzeni białego dyskursu w powieści amerykańskiego mainstreamu przełomu lat 60. i 70.
“Sexual Niggerhood for Everyone”: Black Intruder in the Space of White Discourse in American Mainstream Novel of the 1960s and 1970s
Autorzy:
Kamionowski, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/951640.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
American novel
Afro-Americans
white discourse
stranger
Samuel Bellow
Bernard Malamud
John Updike
Opis:
The article describes the intrusion of the previously “invisible” black Stranger into the “white” discursive space. It further shows how this phenomenon was represented in the mainstream American novel of the 1960s and 1970s. The author analyses three works: Mr. Sammler’s Planet by S. Bellow, The Tenants by B. Malamud, and Rabbit, Redux by J. Updike. Here, the black intrusion into the “white language” is observed in threes spheres: symbolic, aesthetic, and ideological. This contamination of white discourse causes fear and rejection, but, at the same time, it brings fascination with Afro-American – a dangerous Stranger. Eventually, the novels confirm the reflection by Toni Morrison: since American literature is unmistakably a product of the dominant culture of whites, it therefore, becomes invariably connected with Afro-American presence in the United States.
Źródło:
Białostockie Studia Literaturoznawcze; 2015, 6
2082-9701
2720-0078
Pojawia się w:
Białostockie Studia Literaturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
"Statek kosmiczny Ziemia". "Maltuzjanizm" oraz "neomaltuzjanizm" lat 60. i 70. XX wieku i ich krytycy – niezakończona debata
"Spaceship Earth". "Malthusianism" and "Neomalthusianism" of the 1960s and 1970s, and their critics – an unfinished debate
Autorzy:
Ciążela, H.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/322480.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Politechnika Śląska. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej
Tematy:
maltuzjanizm
neomaltuzjanizm
rozwój zrównoważony
neoliberalizm
Malthusianism
Neo-Malthusianism
sustainable development
neoliberalism
Opis:
Jedną z najważniejszych dyskusji wokół kwestii prognozowania przyszłości, której dziedzictwo do dzisiaj ciąży nad tą problematyką, stała się dyskusja wokół tzw. maltuzjanizmu i neomaltuzjanizmu. Jej punktem wyjścia stały się publikacja Paula R Ehrlicha The Population Bomb i pierwszego Raportu dla Klubu Rzymskiego Granice wzrostu. Obie te publikacje za główny czynnik nadciągającej katastrofy globalnej uważały eksplozję demograficzną pociągającą za sobą wyczerpywanie zasobów planety. Postulatem wynikającym z przywołanych publikacji była idea rygorystycznej kontroli rozwoju gospodarczego i demograficznego planety. Wywołało to gwałtowny sprzeciw i radykalną krytykę zarówno stanowiska określanego jako neomaltuzjanizm, jak i praktycznych postulatów z niego wynikających. Zwycięstwo teorii i praktyki opartej na przekonaniu o istnieniu samokorygujących mechanizmów żywiołowego rozwoju jest przesłanką obecnej postaci problemów globalnych. W artykule dokonano próby odpowiedzi na pytanie o dalsze konsekwencje podjętych niegdyś decyzji.
One of the most important discussions on forecasting the future, which heritage has up till now had a strong influence on the subject matter, is the debate on the so-called Malthusianism and Neo-Malthusianism. The discussion began with the publication of Paul R. Ehrlich’s The Population Bomb and the Rome Club Report The Limits to Growth, both of which argued that the main factor of the upcoming global catastrophe was a demographic explosion and stemming from it depletion of the natural resources of the planet. A postulate that came as a consequence of the aforementioned publications was an idea of rigorous control of the economic and demographic development of the globe. It caused a fierce opposition and radical criticisms of the both, the position defined as Neo-Malthusianism, and the practical postulates arising from it. The victory of the theory and practice based on the conviction about the existence of self-correcting mechanisms of the vigorous development is a premise of the current global problems. The article attempts to provide a response to a question regarding further consequences of past decisions.
Źródło:
Zeszyty Naukowe. Organizacja i Zarządzanie / Politechnika Śląska; 2018, 123; 89-101
1641-3466
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe. Organizacja i Zarządzanie / Politechnika Śląska
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„To nie była Ameryka”. Z Michaelem Charlesem Steinlaufem rozmawia Elżbieta Janicka (Warszawa – Nowy Jork – Warszawa, 2014–2015)
Autorzy:
Janicka, Elżbieta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/643729.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
dybbuk
New Left
American anticapitalist underground of the 1970s
Warsaw Ghetto
narratives of the Holocaust
Polish antisemitism
Polish democratic opposition of the 1980s
Jewish Flying University
Polish-Jewish dialogue (concept revision)
Opis:
“This was not America.” Michael Charles Steinlauf in conversation with Elżbieta Janicka (Warsaw – New York – Warsaw, 2014–2015)Born in Paris in 1947, Michael Charles Steinlauf talks about his childhood in New York City, in the south of Brooklyn (Brighton Beach), in a milieu of Polish Jewish Holocaust survivors. His later experiences were largely associated with American counterculture, the New Left, an anti-war and antiracist student movement of the 1960s (Students for a Democratic Society, SDS) as well as the anticapitalist underground of the 1970s (“Sunfighter”, “No Separate Peace”). In the 1980s, having undertaken Judaic Studies at Brandeis University, Steinlauf arrived in Poland, where he became part of the democratic opposition circles centred around the Jewish Flying University (Żydowski Uniwersytet Latający, ŻUL). In the independent Third Republic of Poland, he contributed to the creation of the Museum of the History of Polish Jews in Warsaw.Michael C. Steinlauf’s research interests focus on the work of Mark Arnshteyn (Andrzej Marek) and of Yitskhok Leybush Peretz, Yiddish theatre as well as Polish narratives of the Holocaust. The latter were the subject of his monograph Bondage to the dead: Poland and the memory of the Holocaust (1997, Polish edition 2001 as Pamięć nieprzyswojona. Polska pamięć Zagłady). An important topic of the conversation is the dispute concerning the categories used to describe the Holocaust, including the conceptualisation of Polish majority experience of the Holocaust as a collective trauma. Controversies also arise in connection with the contemporary phenomena popularly conceptualised as the “revival of Jewish culture in Poland” and “Polish–Jewish dialogue.” Another subject of the conversation is Michał Sztajnlauf (1940–1942), Michael C. Steinlauf’s stepbrother. The fate of the brothers was introduced into the canon of Polish culture by Hanna Krall’s short story Dybuk (1995, English edition 2005 as The Dybbuk) and its eponymous stage adaptation by Krzysztof Warlikowski (2003). Looking beyond artistic convention, the interlocutors try to learn more about Michał himself. This is the first time the readers have an opportunity to see his photographs from the Warsaw Ghetto.The conversation is illustrated with numerous archival materials from periods before and after World War Two as well as from German-occupied Poland. „To nie była Ameryka”. Z Michaelem Charlesem Steinlaufem rozmawia Elżbieta Janicka (Warszawa – Nowy Jork – Warszawa, 2014–2015)Urodzony w 1947 roku w Paryżu, Michael Charles Steinlauf opowiada o dzieciństwie spędzonym w Nowym Jorku, na południowym Brooklynie (Brighton Beach), w środowisku ocalałych z Zagłady polskich Żydów. Istotna część jego późniejszych doświadczeń związana była z amerykańską kontrkulturą, Nową Lewicą, studenckim ruchem antywojennym i antyrasistowskim lat sześćdziesiątych (Students for a Democratic Society, SDS) oraz podziemiem antykapitalistycznym lat siedemdziesiątych („Sunfighter”, „No Separate Peace”). W latach osiemdziesiątych, w związku z podjęciem studiów judaistycznych na Brandeis University, Steinlauf przyjechał do Polski, gdzie stał się częścią środowiska opozycji demokratycznej, skupionego wokół Żydowskiego Uniwersytetu Latającego (ŻUL). W III RP miał swój udział w tworzeniu Muzeum Historii Żydów Polskich w Warszawie.Zainteresowania badawcze Michaela C. Steinlaufa ogniskują się wokół twórczości Marka Arnsztejna (Andrzeja Marka), Jicchoka Lejbusza Pereca, teatru jidysz oraz polskich narracji o Zagładzie, którym poświęcił monografię Pamięć nieprzyswojona. Polska pamięć Zagłady (2001, pierwodruk angielski 1997 jako Bondage to the dead: Poland and the memory of the Holocaust). Ważną część rozmowy stanowi spór dotyczący kategorii opisu Zagłady, w tym koncepcji polskiego doświadczenia Zagłady jako traumy zbiorowej. Kontrowersja nie omija zjawisk współczesnych, konceptualizowanych potocznie jako „odrodzenie kultury żydowskiej w Polsce” oraz „dialog polsko-żydowski”.Bohaterem rozmowy jest także Michał Sztajnlauf (1940–1942), przyrodni brat Michaela C. Steinlaufa. Historia braci weszła do kanonu kultury polskiej za sprawą opowiadania Hanny Krall Dybuk (1995) oraz teatralnej inscenizacji Krzysztofa Warlikowskiego pod tym samym tytułem (2003). Abstrahując od konwencji przekazu artystycznego, rozmówcy próbują dowiedzieć się czegoś więcej o samym Michale. Czytelniczki i czytelnicy po raz pierwszy mają możność zobaczyć jego fotografie pochodzące z getta warszawskiego.Rozmowa jest bogato ilustrowana niepublikowanymi dotąd archiwaliami sprzed drugiej wojny światowej i z okresu powojennego, a także z czasów okupacji hitlerowskiej w Polsce.
Źródło:
Studia Litteraria et Historica; 2015, 3–4
2299-7571
Pojawia się w:
Studia Litteraria et Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
“Versöhnung – Ja, Verzicht – Nein“? Marion Gräfin Dönhoff 1946-1970: Territorialer Paradigmenwechsel und neue Sicht auf Polen
“Versöhnung – Ja, Verzicht – Nein”? Marion Gräfin Dönhoff 1946-1970: The Evolution of Marion Gräfin Dönhoff’s Views on the Loss of “German East” and Her New Perspective on Poland
Autorzy:
Supranowicz, Radosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/444208.pdf
Data publikacji:
2019-12-01
Wydawca:
Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie
Tematy:
History of German culture
Polish-German culture of remembrance
Marion Gräfin Dönhoff’s press articles
“Die Zeit” weekly
Opis:
This article will examine Marion Gräfin Dönhoff’s articles published in the Hamburg-based “Die Zeit“ weekly in the years 1946-1970. Dönhoff, a renowned German journalist, had to leave East Prussia and her family estate in 1945. The articles under analysis demonstrate an evolution of her views on the problem of losing the so-called German East, from the initial inability to come to terms with the new postwar territo-rial reality, to the eventual recognition that Germany’s loss of provinces in the East is permanent and final.
Źródło:
Acta Neophilologica; 2019, XXI/2; 159-172
1509-1619
Pojawia się w:
Acta Neophilologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
‘Exhausted’ realism and problematic identity: Biographical narratives of a new generation, or the ‘New’ Polish fiction of the1970s
„Wyczerpany” realizm i problematyczna tożsamość. Pokoleniowo-biograficzne narracje „nowej” prozy lat siedemdziesiątych
Autorzy:
Kaliszuk, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2088400.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
20th-century Polish literature
‘New fiction’ of the 1970s Generation
generational identity
biographical narrative
late-modern exhaustion
disillusionment
Bohdan Zadura (b. 1945)
Julian Kornhauser (b. 1945)
Adam Zagajewski (b. 1945)
Henryk Lothamer (1945–1979)
Stanisław Piskor (b. 1944)
Donat Kirsch (b. 1953)
biografia
tożsamość
nowoczesność
modernizm
pokolenie
Opis:
This article deals with the rise in the Polish literature of 1970s of a new type of biographical novel, associated with the fi rst post-war generation of writers like Bohdan Zadura, Julian Kornhauser, Adam Zagajewski, Henryk Lothamer, Stanisław Piskor and Donat Kirsch. Their work is subsumed here under the label ‘new fi ction’ primarily because of its literary context, i.e. the late-modern fears and uncertainties culminating in the assumption that literature reached the state of exhaustion. The article argues that the ‘new fi ction’ acquired its distinctive character from a preoccupation with the biographical narrative and a sense of generational identity. The writers who defi ned themselves in these generational terms saw their prospect of following their aspirations and building up authentic lives weighed down by the constricting realities, and, as the article claims, resigned themselves – at best not entirely – to this sad conclusion.
Źródło:
Ruch Literacki; 2019, 1; 27-41
0035-9602
Pojawia się w:
Ruch Literacki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies