Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Żuber, Janusz." wg kryterium: Wszystkie pola


Tytuł:
Biomarkery uszkodzenia miąższu nerek
Biomarkers of kidney injury
Autorzy:
Jung, Anna
Jobs, Katarzyna
Żuber, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030961.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
NGAL
acute kidney injury
chronic kidney disease
diagnostic test
urinary biomarkers
biomarkery
ostre uszkodzenie nerek
przewlekła choroba nerek
diagnostyka
ngal
Opis:
Acute kidney injury (AKI) is a syndrome defined by acute increase of serum creatinine or decrease in glomerular filtration rate (GFR). AKI is common in patients undergoing cardiac surgery, imaging modalities and endovascular procedures with using iodinated contrast, those who suffer from sepsis and other critically ill patients. Serum creatinine, the current main diagnostic test for AKI, rises late in AKI pathophysiology and is not precise marker of acute changes in glomerular filtration rate. The serum creatinine measurements are confounded by a large number of variables, including age, gender, race, muscle mass, muscle metabolism, hydration status and medications. New studies presented laboratory markers of AKI detected in serum and urine. These include cystatin C, NGAL, KIM-1, L- FABP, IL-18 and others. These new biomarkers offer promise for early AKI diagnosis and for the depiction of severity of renal injury occurring with AKI. They can reflect the progression of AKI to chronic kidney disease (CKD). The aim of this article is to review specific biomarkers for early detection of AKI and progression to CKD.
Ostre uszkodzenie nerek (acute kidney injury, AKI) jest rozpoznawane w oparciu o stężenie kreatyniny w surowicy i upośledzenie filtracji kłębuszkowej (glomerular filtration rate, GFR). AKI, które zastąpiło w ostatnich latach termin ostra niewydolność nerek, jest rozpoznawane między innymi u pacjentów po operacjach kardiochirurgicznych, w wyniku nefrotoksycznego uszkodzenia radiokontrastem podczas zabiegów naczyniowych i badań obrazowych, u pacjentów oddziałów intensywnej terapii, we wstrząsie septycznym. Stężenie surowiczej kreatyniny jest ciągle głównym testem diagnostycznym, chociaż zmienia się w przebiegu AKI później niż GFR, który stanowi dokładniejszy wskaźnik czynności nerek. Użyteczność stężenia kreatyniny jako obiektywnego parametru jest jednak ograniczona, ponieważ zależy ono od wielu czynników, w tym od stopnia nawodnienia, diety, masy ciała, masy mięśniowej, wieku, płci, stosowanych leków. Nowe badania zaprezentowały inne, bardziej użyteczne laboratoryjne markery AKI, możliwe do oznaczenia w surowicy i/lub w moczu. Należą do nich m.in. cystatyna C, NGAL, KIM-1, L-FABP i IL-18. Nowe biomarkery stwarzają większe możliwości we wczesnym wykrywaniu AKI, a także mogą określać stopień uszkodzenia nerek w przebiegu AKI. Mogą być również przydatne w prognozowaniu zagrożenia przewlekłą chorobą nerek (PChN) w wyniku AKI lub z innych przyczyn. Celem opracowania jest przedstawienie przeglądu aktualnych doniesień dotyczących zastosowania nowych biomarkerów we wczesnym wykrywaniu AKI oraz progresji do PChN.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2011, 7, 4; 319-325
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zakażenie układu moczowego u dzieci
Urinary tract infections in children
Autorzy:
Bochniewska, Violetta
Jung, Anna
Żuber, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1032315.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
children
treatment
urinary tract abnormalities
urinary tract infection
vesicoureteric reflux
zakażenie układu moczowego
wady układu moczowego
dzieci
leczenie
odpływ pęcherzowo-moczowodowy
Opis:
Urinary tract infections are one of the most common bacterial diseases among children. In the adult population urinary tract infections represent 10‑20% of community‑acquired infections and approximately 40‑50% of nosocomial infections. In the neonatal period and in the first three months of live urinary tract infections are observed more frequently among boys whereas in the following years this is more common among girls. Urine found in the urinary tract of a healthy men is sterile. The presence of microorganisms (bacteria, viruses, fungi) in the urinary tract located above the sphincter of the bladder is considered to be the urinary tract infection. Increased uropathogenic colonization around the external urethral orifice, urinary retention and weakness of local defence mechanisms are playing crucial role in developing the urinary tract infections. Evolution of urinary tract infections among children usually takes place through the ascending path. Haematogenous urinary tract infections occur mainly during neonatal period and among infants. Recurrent urinary tract infections are usually observed among children during their first year of life. Escherichia coli is responsible for approximately 33‑90% cases of urinary tract infections among children, depending on age and sex. Clinical symptoms of urinary tract infections vary depending on the child’s age, anatomic location and severity of inflammatory changes. It is not possible to take one standardized approach in the treatment of urinary tract infections. Generally, the rule is that the younger the child and the more severe form of the disease, the therapy should be more intense. Method treatment is always chosen individually. Co‑trimoxazole prophylaxis treatment, for 12 months, reduces the risk of re‑infection.
Zakażenia układu moczowego należą do najczęstszych chorób bakteryjnych wieku dziecięcego. W populacji dorosłych zakażenia układu moczowego stanowią około 10‑20% wszystkich zakażeń pozaszpitalnych i około 40‑50% zakażeń szpitalnych. W okresie noworodkowym i w pierwszym kwartale życia znacznie częściej chorują chłopcy, w późniejszym wieku dziewczynki. Mocz znajdujący się w układzie moczowym zdrowego człowieka jest jałowy. Obecność drobnoustrojów (bakterii, wirusów, grzybów) w drogach moczowych położonych powyżej zwieracza pęcherza moczowego uznaje się za zakażenie układu moczowego. W rozwoju zakażenia układu moczowego istotną rolę odgrywają: zwiększona kolonizacja uropatogennymi drobnoustrojami okolicy zewnętrznego ujścia cewki moczowej, zaleganie moczu oraz osłabienie miejscowych mechanizmów odpornościowych. Rozwój zakażenia układu moczowego u dzieci najczęściej odbywa się drogą wstępującą. Zakażenie drogą krwiopochodną występuje głównie w okresie noworodkowym i niemowlęcym. Najczęstsze nawroty zakażeń układu moczowego obserwuje się u dzieci w 1. roku życia. Za 33‑90% przypadków zakażeń u dzieci, w zależności od płci i wieku, odpowiada Escherichia coli. Objawy kliniczne zakażenia układu moczowego różnią się w zależności od wieku dziecka, lokalizacji i ciężkości zmian zapalnych. W leczeniu zakażenia układu moczowego generalnie obowiązuje zasada, że im młodsze dziecko i cięższa postać choroby, tym terapia powinna być bardziej intensywna. W uzasadnionych przypadkach stosowanie profilaktyki kotrimoksazolem przez 12 miesięcy zmniejsza ryzyko powtórnego zakażenia.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2012, 8, 1; 12-22
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Podstawy zastosowania termografii w diagnostyce medycznej
Autorzy:
Kłosowicz, Stanisław.
Żmija, Józef.
Jung, Anna.
Żuber, Janusz.
Powiązania:
Lekarz Wojskowy 1997, Suplement III, s. [79]-85
Data publikacji:
1997
Tematy:
Medycyna diagnostyka
Termografia i termowizja zastosowanie
Opis:
Ryc.; Materiały XI Konferencji Naukowo-Szkoleniowej Pediatrów Wojskowej Służby Zdrowia; Kościelisko k/Zakopanego, 12-13.06.199.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Przypadek przetoki żołądkowo-okrężniczej u chorej po choledochogastrostomii
Autorzy:
Żuber, Janusz.
Wojtuń, Stanisław.
Jaklewicz, Dariusz.
Bielczyńska, Ewa.
Powiązania:
Lekarz Wojskowy 1998, nr 1/2, s. [92]-97
Data publikacji:
1998
Tematy:
Choroby układu pokarmowego
Żołądek choroby chirurgia
Jelita choroby chirurgia
Marskość wątroby
Opis:
Ryc.; Tytuł także w jęz. angielskim; bibliogr.; Streszcz., Sum.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Biophysical and technical aspects of liquid-crystal contact thermography in medicine
Autorzy:
Kłosowicz, Stanisław J.
Jung, Krzysztof.
Czupryński, Krzysztof.
Żuber, Janusz.
Powiązania:
Biuletyn Wojskowej Akademii Technicznej 1999, nr 4, s. 67-74
Data publikacji:
1999
Tematy:
Termografia i termowizja
Medycyna diagnostyka
Opis:
Biofizyczne i techniczne aspekty ciekłokrystalicznej termografii kontaktowej w medycynie.
Rys.; Bibliogr.; Abstr., Rez., streszcz.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Obraz kliniczny i następstwa zakażenia pałeczką Yersinia enterocolitica
Clinical consequences of Yersinia enterocolitica infections
Autorzy:
Bartoszewicz, Ludmiła
Kalicki, Bolesław
Grad, Anna
Jung, Anna
Żuber, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031068.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
enterocolitis
enterotoxin
pseudoapendicitis
sepsis
yersiniosis
zoonoses
Opis:
Yersinia enterocolitica (Y. enterocolitica) is a Gram-negative bacteria belonging to Enterobacteriaceae group since 60’s. Basing on specific biochemical and serological characteristics there where isolated serological types and biotypes of Yersinia enterocolitica. Most widespread of these are biotypes 1B, 2, 4 and belonging to them respectively serotypes O:8, O:9, O:3. Among them, the most frequent pathogen is serotype O:3. Currently, in Poland and other European countries, there is notified growth in number of infections caused by highly virulent serotype O:8 till now appearing only in USA. Yersinia causes zoonosis called yersiniosis. Contaminated food infects human. Clinical appearance of yersiniosis varies depending on bacterial virulence, age and immunological status of ill patient. Usually disease appears as mild enterocolitis. Yersinia together with Campylobacter pylori and Salmonella is the most frequent bacterial factor causing enterocolitis in Europe. In state of immunological deficiency infection with Yersinia can cause severe purulent complications and highly mortal sepsis. The source of serotype O:8 infections in Poland is still not found. It has been isolated on the territory of whole country, from ill people in different age and with different clinical picture of yersiniosis. Serological and microbiological methods are used in diagnostic process of yersiniosis. Both of this are not perfect and should cover each other. Because of unclear epidemiological status of Yersinia enterocolitica type O:8 in Poland, if this infection is suspected, there is a duty to send probes of infected material and serum, together with detailed interview to Instytut Bakteriologii Państwowego Zakładu Higieny. There is serotyping processed and virulence factors estimated. As important as diagnosis is promotion of preventive actions like sanitary principles or avoidance of eating of uncooked food.
Yersinia enterocolitica (Y enterocolitica) jest pałeczką Gram-ujemną zaliczaną od 1964 roku do grupy Enterobacteriaceae. Na podstawie właściwości biochemicznych i serologicznych wyodrębniono szereg biotypów i serotypów Y. enterocolitica. Najbardziej rozpowszechnione są biotypy 1B, 2, 4 i należące do nich odpowiednio serotypy O:8, O:9, O:3. Spośród serotypów zachorowania na całym świecie najczęściej wywołuje serotyp O:3. Obecnie w Polsce i w innych krajach europejskich notuje się stały wzrost zakażeń spowodowanych wysoce zjadliwym szczepem O:8, który do tej pory występował tylko na terenie USA. Pałeczka Yersinia jest przyczyną odzwierzęcej choroby zwanej jersiniozą. Człowiek najczęściej zaraża się nią drogą pokarmową, spożywając zakażone produkty pochodzenia zwierzęcego. Przebieg kliniczny jersiniozy jest zróżnicowany i zależny od zjadliwości bakterii oraz wieku i stanu odporności chorego. Zakażenie najczęściej wywołuje łagodne objawy nieżytu jelitowego. Do najczęstszych czynników bakteryjnych wywołujących zapalenie jelit na terenie Europy oprócz zakażeń bakteryjnych zalicza się także Campylobacter pylori i Salmonella. W stanach obniżonej odporności organizmu zakażenie pałeczką Yersinia może wywołać ciężkie powikłania ropne, a także sepsę o wysokiej śmiertelności. Na terenie Polski nie udało się jeszcze ustalić źródła zakażeń serotypem O:8. Izolowano go na terenie całego kraju od chorych w różnym wieku i o odmiennym przebiegu klinicznym jersiniozy. Diagnostyka jersiniozy polega na wykonywaniu zarówno badań mikrobiologicznych, jak i serologicznych. Ponieważ metody te nie są doskonałe, w terapii jersiniozy powinny się one wzajemnie uzupełniać. Ze względu na niejednoznaczną sytuację epidemiologiczną zakażeń Y enterocolitica typu O:8 w przypadku podejrzenia zakażenia należy zebrać dokładny wywiad i wraz z pobranymi próbkami przesłać go do Instytutu Bakteriologii Państwowego Zakładu Higieny w celu przeprowadzenia szczegółowego serotypowania i oceny czynników zjadliwości. Równie istotne jak diagnostyka jest propagowanie działań zapobiegawczych chroniących przed zakażeniem, a także przestrzeganie podstawowych zasad higieny i unikanie spożywania niedogotowanych produktów pochodzenia zwierzęcego.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2008, 4, 3; 164-168
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dopalacze – problem przeszłości czy zagrożenie dnia dzisiejszego?
Legal highs – problem of the past or the present day threat?
Autorzy:
Kalicki, Bolesław
Sołtan, Emilia
Bartoszewicz, Ludmiła
Żuber, Janusz
Jung, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031798.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
benzylopiperazyna
benzylpiperazine
cannabinoids
intoxication
legal highs
psychoactive substances
dopalacze
zatrucie
substancje psychoaktywne
kanabinoidy
Opis:
Legal highs are a group of chemical agents taken in order to cause specific psychoactive effects (stimulant or hallucinogenic), which are not on the list of illicit narcotic drugs. These measures are both synthetic and natural origin. Afterburners health-related harm may result from their own operation as well as the overdose or interaction with other substances. In case of intoxication we deal with a wide range of symptoms – from gastroenteritis to dangerous disorders of the cardiovascular or central nervous system. Diagnosis is extremely difficult due to the constant volatility of the chemical composition of afterburners. There are also no specific antidotes, treatment includes supportive treatment. Since 2008, the afterburners market grew rapidly and they became a major social problem. In October 2010 the Government signed a law on amending the law on counteracting drug addiction and the law on State Sanitary Inspection prohibiting the manufacture and marketing of so-called substitutes for drugs. Despite the entry into force of this act, and the operation of legal highs shops liquidation, the data of the National Bureau for Drug Prevention is known that abusers are more and more afterburners and poisoning continue to occur.
Dopalacze stanowią grupę środków chemicznych, które zażywane są w celu wywołania określonych efektów psychoaktywnych (stymulujących, empatogennych czy halucynogennych) i nie znajdują się na liście niedozwolonych środków narkotycznych. Są to środki zarówno syntetyczne, jak i pochodzenia naturalnego. Szkodliwość zdrowotna dopalaczy może wynikać z samego ich działania, a także z przedawkowania czy interakcji z innymi substancjami. W przypadku zatrucia mamy do czynienia z szerokim wachlarzem objawów – od nieżytu żołądkowo-jelitowego po niebezpieczne zaburzenia ze strony układu sercowo-naczyniowego czy ośrodkowego układu nerwowego. Diagnostyka jest niezwykle trudna ze względu na stałą zmienność składu chemicznego dopalaczy. Nie ma również swoistych antidotów, leczenie obejmuje postępowanie objawowe. Od 2008 roku rynek dopalaczy gwałtownie się rozrastał, a ich stosowanie stało się dużym problemem społecznym. W październiku 2010 roku podpisano Ustawę o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii oraz ustawy o Państwowej Inspekcji Sanitarnej zabraniającą wytwarzania i wprowadzania do obrotu tak zwanych środków zastępczych dla narkotyków. Pomimo wejścia w życie tej ustawy, a także akcji zamykania sklepów z dopalaczami z polecenia Państwowego Inspektora Sanitarnego dane Krajowego Biura ds. Przeciwdziałania Narkomanii wskazują, że osób nadużywających dopalaczy jest coraz więcej, a zatrucia nadal się zdarzają.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2011, 7, 2; 168-171
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa w populacji dziecięcej – czynniki ryzyka, profilaktyka i leczenie
Venous thromboembolism in children – risk factors, prophylaxis and treatment
Autorzy:
Bartoszewicz, Ludmiła
Kalicki, Bolesław
Jung, Anna
Żuber, Janusz
Rustecka, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030340.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
haemostasis
heparin
thromboembolism
thrombosis
trombofilia
zakrzepica
zatorowość
układ hemostazy
heparyna
Opis:
In the last several years there was a clear increase in the incidence of this disease in the paediatric population. This is linked with increased survival of patients with serious illnesses, which are major risk factors for thrombosis in children: cancer, systemic diseases, infections, heart defects, injuries and others. Not without significance remain therapeutic interventions in these diseases, in particular the widespread use of central vascular cannulae, which is the leading cause of thrombosis at a young age. Since idiopathic thrombosis in children is extremely rare, we should seek to detect the causes and if possible eliminate it. It is believed that, as in adults, role in the pathogenesis of thrombosis in children can play plasma composition of congenital abnormalities that increase the risk of a thrombotic disorder, these are called congenital thrombophilias. They must also be included in the course of diagnosis. Many studies have found numerous differences distinguishing childhood thrombosis. The incidence of the disease compared to the adult population is much smaller. Distribution of various forms of the disease is different than in adults. Through the developmental age, especially newborns and infants, there are reduced levels and activity of several plasma coagulation factors, therefore the standard laboratory tests norms are variable. Distinctive is also the pharmacokinetics of anticoagulants, as well as response to medical treatment. This requires vigilance in the interpretation of medical research, and appropriate dosage adjustment of medications. The most frequently used drugs are heparin, anticoagulant drugs and thrombolytics. Guidelines for the treatment of thrombosis in children did not cover the whole problem and the proper conduct of the treatment is based primarily on clinical experience of the attending physician.
W ostatnich kilkunastu latach wzrosła zapadalność na zakrzepicę w populacji dziecięcej. Wiąże się to ze zwiększoną przeżywalnością chorych na ciężkie choroby, które stanowią duże czynniki ryzyka wystąpienia zakrzepicy u dzieci, czyli nowotwory, choroby układowe, zakażenia, wady serca, urazy i inne. Nie bez znaczenia pozostają działania lecznicze w tych chorobach, a zwłaszcza szeroko stosowana kaniulacja naczyń centralnych, która jest najczęstszą przyczyną zakrzepicy w młodym wieku. Ponieważ zakrzepica u dzieci niezwykle rzadko ma charakter idiopatyczny, należy dążyć do wykrycia jej przyczyny i wyeliminowania. Uważa się, że tak jak u dorosłych rolę w patogenezie zakrzepicy dziecięcej mogą odgrywać wrodzone nieprawidłowości składu osocza zwiększające ryzyko wystąpienia choroby zakrzepowej, zwane wrodzonymi trombofiliami, które również należy uwzględnić w przebiegu diagnostyki. W wyniku wzrostu zapadalności dzieci na tę chorobę zwiększono ilość badań nad tym problemem, a tym samy poszerzyła się wiedza w tym zakresie. W dotychczasowych badaniach stwierdzono liczne różnice między zakrzepicą dziecięcą i zakrzepicą dorosłych. U dzieci zapadalność na tę chorobę jest zdecydowanie mniejsza w porównaniu z populacją dorosłych. Inna jest też częstość występowania poszczególnych postaci klinicznych choroby. W wieku rozwojowym, a zwłaszcza noworodkowym i niemowlęcym, zmienne są stężenie i aktywność poszczególnych osoczowych czynników krzepnięcia, co ma wpływ na wartości norm badań laboratoryjnych układu krzepnięcia. Również farmakokinetyka leków przeciwzakrzepowych i odpowiedź na leczenie różnią się od obserwowanych w populacji dorosłych. Wymaga to od lekarza dużej uwagi w interpretacji badań oraz odpowiedniej modyfikacji dawek stosowanych leków. Najczęściej stosowanymi lekami są heparyny, leki antykoagulacyjne oraz leki trombolityczne. Wytyczne leczenia zakrzepicy u dzieci nie obejmują całości problemu i właściwe poprowadzenie leczenia opiera się przede wszystkim na doświadczeniu klinicznym lekarza opiekującego się pacjentem.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2010, 6, 2; 100-105
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Diagnostyka termowizyjna w alergologii padiatrycznej
Autorzy:
Jung, Anna.
Żuber, Janusz.
Kalicki, Bolesław.
Sacha, Piotr.
Łukasiewicz Jerzy.
Kłosowicz, Stanisław.
Powiązania:
Lekarz Wojskowy 1997, Suplement III, s. [112]-116
Data publikacji:
1997
Tematy:
Alergia diagnostyka dziecko
Termografia i termowizja
Opis:
Ryc.; Materiały XI Konferencji Naukowo-Szkoleniowej Pediatrów Wojskowej Służby Zdrowia; Kościelisko k/Zakopanego, 12-13.06.199.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies