Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę ""Buddyzm"" wg kryterium: Wszystkie pola


Tytuł:
„Horyzonty tożsamości”. Buriackie społeczności lokalne w Mongolii
Autorzy:
Połeć, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2027856.pdf
Data publikacji:
2021-11-30
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Buriaci
Mongolia
społeczności lokalne
wierzenia religijne
tożsamość
szamanizm
buddyzm
oboo
nutag
Buryats
local communities
religious beliefs
identity
shamanism
Buddhism
Opis:
W niniejszym artykule skupiam się na buriackich społecznościach lokalnych we wschodniej Mongolii. Poruszam kwestię roli społeczności lokalnych i lokalnych miejsc kultu dla budowania tożsamości na poziomie mezostrukturalnym, który można uznać za podstawowy poziom odniesień tożsamościowych. Podstawą niniejszych rozważań są badania o charakterze jakościowym przeprowadzone w lipcu i sierpniu 2019 r. w mongolskim ajmaku wschodnim w czterech buriackich społecznościach lokalnych. W moich rozważaniach staram się pokazać, że zastosowanie kategorii społeczności lokalnych jako punktu wyjścia analiz jest owocną strategią w przypadku analiz umiejscawiających badane społeczności w szerszych kontekstach społecznych, kulturowych i politycznych. Artykuł jest próbą zastosowania kategorii związanych z pojęciem społeczności lokalnych do opisu buriackich społeczności w Mongolii i wskazania, w jaki sposób pozaeuropejskie przykłady społeczności lokalnych mogą wzbogacić socjologiczną refleksję nad tego rodzaju grupami i różnymi poziomami tożsamości. Tytułowe „horyzonty tożsamości” są nawiązaniem do dorobku antropologii krajobrazu, której perspektywa stała się inspiracją w przygotowaniu tej pracy.
The article is focusing on the Buryat local communities in eastern Mongolia and raises the issue of the role of local communities and local places of worship in building identity at the mesostructural level, which may be considered to be the basic level of identity references. These considerations are based on qualitative research conducted in July and August 2019 in eastern Mongolia in four Buryat local communities. The author tries to show that the use of the category of local communities as a starting point for analyses is a fruitful strategy for placing the studied communities in wider social, cultural and political contexts. The article is an attempt to use the categories related to the notion of local communities to describe Buryat local communities in Mongolia and to show how non-European examples of local communities can enrich sociological reflection on local communities and different types of identities. The title “Horizons of Identity” refers to the achievements of landscape anthropology, which inspired the author in the preparation of this work.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Sociologica; 2021, 77; 55-74
0208-600X
2353-4850
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Sociologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Acedia, neognoza, popreligia et consortes. Josepha Ratzingera/ Benedykta XVI teologiczne diagnozy kryzysów współczesności
Acedia, New Gnosis, Popreligion et consortes. Joseph Ratzinger/ Benedict XVI Theological Diagnosis of Modern Crisis
Autorzy:
Szymik, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1601718.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
teologia
antropologia
bezbożność
gnoza
buddyzm
hinduizm
oświecenie
kultura
nihilizm
Kościół
theology
anthropology
godlessness
gnosis
Buddhism
Hinduism
enlightenment
culture
nihilism
Church
Opis:
Kształt antropologii zależy od kształtu teologii. Antropologia bezbożna wypacza obraz człowieka; zerwanie relacji z Bogiem sprawia, że wszelkie dziedziny życia i ludzkiej aktywności ulegają deformacji i degradacji. Człowiek, wyrzekając się swojego Stwórcy i zależności od Niego, traci poczucie sensu i smaku życia. Neurotycznie poszukując ich innych przestrzeniach, zastępuje prawdziwe wartości substytutami, a prawdziwą rzeczywistość samodzielnie wykreowanymi rekwizytami. Ratzinger pokazuje, że utrata Boga i źle pojęta autonomia człowieka generuje smutek, pustkę i w efekcie bunt; wszystko w życiu staje się chore. Neognostycka mentalność, będąca mieszaniną antropologicznej frustracji, ślepej wiary w naukę oraz snobizmu elit; modne fascynacje zachodnimi wersjami dalekowschodnich religii, wspierającymi w sumie nihilistyczne zapędy ponowoczesności; narcystycznie kreatywna kultura oraz relatywistyczna twórczość sytuowana – w imię tolerancji i pluralizmu – poza dobrem i złem stanowią zdaniem J. Ratzingera/ Benedykta XVI najgroźniejsze dziś choroby kultury i duchowości. Lekarstwem może być tylko poznanie prawdziwego Boga i rozpoznanie w Nim źródła nadziei i miłości. Tylko z niego czerpiąc, człowiek jest zdolny współtworzyć świat, w którym ostatnie słowo nie należy do śmierci.
The shape of anthropology depends on the shape of theology. Godless anthropology distorts the image of a man; a broken relationship with God makes all spheres of life and human activity become distorted and degraded. While rejecting his Creator and the dependence on Him, a man loses his sense of meaning and taste of life. He neurotically tries to find them in other areas, replacing real values with substitutes and true reality with independently created requisites. Ratzinger shows that the loss of God and misplaced human autonomy generate sorrow, emptiness and, consequently, protest; everything in life becomes ill. According to J. Ratzinger/ Benedict XVI, the most dangerous contemporary diseases of culture and spirituality are: neo-gnostic mentality which is a mixture of anthropological frustration, blind faith in science and snobbery of elites; trendy fascinations with the West versions of Far Eastern religions generally supporting nihilistic inclinations of postmodernity; narcissistically creative culture and relativistic output placed beyond good and evil - in the name of tolerance and pluralism. The only cure can be cognition of real God and recognition of a source of hope and love in Him. Only by drawing from Him, a man is able to co-create the world where the final word does not belong to death.
Źródło:
Teologia w Polsce; 2016, 10, 2; 5-21
1732-4572
Pojawia się w:
Teologia w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
An Implication of Buddhist Ethical Teaching on Sustainable Development
Buddyjskie nauczenie etyczne a zrównoważony rozwój
Autorzy:
Prakash, Gyan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1840977.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Komitet Człowiek i Środowisko PAN
Tematy:
early Buddhism
sustainable development
human action
wczesny buddyzm
rozwój zrównoważony
ludzkie działanie
Opis:
Ethical teaching of religion has a significant impact on human action. Scripture has always been considered a guideline for human life. However, there is an argument that Buddhist philosophy is dysteleological. Therefore, it is difficult to argue for the virtuous action for protection or restore nature within the early Buddhist framework. This paper is an attempt to argue that Buddha has the main concern for Human suffering and he prescribed the solution or path to get rid of the suffering but there is a significant implication of Buddhist ethical teaching. Therefore, Buddhist ethical teaching can be a significant step towards sustainable development.
Etyczne nauczanie w ramach religii ma znaczący wpływ na ludzkie działanie. Pismo Święte zawsze było uważane za wskazówkę dotyczącą życia ludzkiego. Istnieje jednak argument, że filozofia buddyjska jest dysteleologiczna. Dlatego trudno jest argumentować za cnotliwym działaniem na rzecz ochrony lub przywrócenia natury we wczesnych ramach buddyjskich. Ten artykuł jest próbą argumentowania, że Budda koncentruje się głównie na ludzkim cierpieniu i z góry przewidział rozwiązanie lub ścieżkę pozbycia się tego cierpienia, dlatego buddyjskie nauczanie etyczne może być znaczącym krokiem w kierunku zrównoważonego rozwoju.
Źródło:
Problemy Ekorozwoju; 2021, 16, 1; 187-191
1895-6912
Pojawia się w:
Problemy Ekorozwoju
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
An Implication of Buddhist Ethical Teaching on Sustainable Development
Buddyjskie nauczenie etyczne a zrównoważony rozwój
Autorzy:
Prakash, Gyan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1840981.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Komitet Człowiek i Środowisko PAN
Tematy:
early Buddhism
sustainable development
human action
wczesny buddyzm
zrównoważony rozwój
ludzkie działanie
Opis:
Ethical teaching of religion has a significant impact on human action. Scripture has always been considered a guideline for human life. However, there is an argument that Buddhist philosophy is dysteleological. Therefore, it is difficult to argue for the virtuous action for protection or restore nature within the early Buddhist framework. This paper is an attempt to argue that Buddha has the main concern for Human suffering and he prescribed the solution or path to get rid of the suffering but there is a significant implication of Buddhist ethical teaching. Therefore, Buddhist ethical teaching can be a significant step towards sustainable development.
Etyczne nauczanie w ramach religii ma znaczący wpływ na ludzkie działanie. Pismo Święte zawsze było uważane za wskazówkę dotyczącą życia ludzkiego. Istnieje jednak argument, że filozofia buddyjska jest dysteleologiczna. Dlatego trudno jest argumentować za cnotliwym działaniem na rzecz ochrony lub przywrócenia natury we wczesnych ramach buddyjskich. Ten artykuł jest próbą argumentowania, że Budda koncentruje się głównie na ludzkim cierpieniu i z góry przewidział rozwiązanie lub ścieżkę pozbycia się tego cierpienia, dlatego buddyjskie nauczanie etyczne może być znaczącym krokiem w kierunku zrównoważonego rozwoju.
Źródło:
Problemy Ekorozwoju; 2021, 16, 1; 187-191
1895-6912
Pojawia się w:
Problemy Ekorozwoju
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Artur PRZYBYSŁAWSKI, Buddyjska filozofia pustki
Autorzy:
Jakubczak, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/943952.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. Instytut Filozofii i Socjologii
Tematy:
Buddyzm
filozofia buddyjska
pustka
śunjata
filozofia indyjska
filozofia porównawcza
Nagardżuna
Źródło:
ARGUMENT: Biannual Philosophical Journal; 2011, 1, 1; 150-161
2083-6635
2084-1043
Pojawia się w:
ARGUMENT: Biannual Philosophical Journal
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Buddhism and Urbanism in Post-Soviet Buryatia
Buddyzm a urbanistyka w poradzieckiej Buriacji
Autorzy:
Dondukov, Bato
Dorzhigushaeva, Oyuna
Dondukova, Galina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31339661.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
buddyzm buriacki
anty-urbanizm
Buriacja postsowiecka
etyka środowiskowa
Buryat Buddhism
anti-urbanism
post-Soviet Buryatia
environmental ethics
Opis:
With the collapse of the Soviet Union the traditionally Buddhist regions of Russia, including the Republic of Buryatia, experienced the revival of religion. Along with the traditional Gelug school of Mahayana Buddhism existing on the territories around Lake Baikal for more than three hundred years, the globalized model of Buddhism started to spread quickly in Buryatia in the 1990s. Tibetan Buddhist teachers started to establish new Buddhist organizations in Buryatia and thus to transform the urban landscape of Ulan-Ude, the capital of the republic. The article traces how global and local Buddhist organizations become represented in the urban landscape of Ulan-Ude and considers the anti-urban position of Khambo Lama Damba Ayusheev.
Wraz z upadkiem Związku Radzieckiego w tradycyjnie buddyjskich regionach Rosji, w tym w Republice Buriacji, zaczyna się proces odrodzenia religijnego. Wraz z tradycyjną szkołą gelug buddyzmu mahajany, funkcjonującej na terytoriach wokół jeziora Bajkał od ponad trzystu lat, w Buriacji rozprzestrzenia się nowy zglobalizowany model buddyzmu. Tybetańscy nauczyciele buddyjscy w okresie poradzieckim zaczęli zakładać nowe organizacje buddyjskie i przekształcać w ten sposób miejski krajobraz stolicy republiki, Ułan-Ude. Autorzy artykułu stawiają pytanie, w jaki sposób globalne i lokalne organizacje buddyjskie są reprezentowane w miejskim krajobrazie Ułan-Ude, oraz rozważają antyurbanistyczne stanowisko Khambo Lamy Damby Ayusheeva.
Źródło:
Colloquia Humanistica; 2021, 10; 1-19
2081-6774
2392-2419
Pojawia się w:
Colloquia Humanistica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Buddyjska magia przed powstaniem wadźrajany
Autorzy:
Szymański, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1376014.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Buddhismus
Magie
Dharani, Dharani Sutra
Buddhism
magic
dāraṇī
Dhāraṇī Sūtras
buddyzm
magia
dharani
dharani-sutry
Opis:
Pogląd, zgodnie z którym obrzędy magiczne są w obrębie buddyzmu elementem obcym, jest rażąco błędny, jeśli rozpatrywać go w perspektywie historycznej. Rozwój buddyjskiej magii sięga początków tej religii. Do praktyk magicznych powszechnie odwoływali się świeccy wyznawcy i mnisi reprezentujący indyjską śrawakajanę i mahajanę. Za rytuały magiczne można uznać szeroko rozpowszechnione praktyki buddyjskie, takie jak recytacja tekstów ochronnych, oddawanie czci Śakjamuniemu w miejscach szczególnie ważnych w jego życiu, kult stup, kult wizerunków buddów i bodhisattwów. Obrzędowym działaniom charakterystycznym dla praktyk magicznych przypisano nawet funkcję zbawczą, co świadczy o ich randze. Dążenie do rytualnego wpływania na przebieg zdarzeń osiągnęło kulminację w nurcie mahajany, który jest znany z tekstów zwanych „dharani-sutrami”. Dają one wyraz fascynacji magią jako narzędziem przekształcania otoczenia i samego siebie. Stanowią również świadectwo śmiałego czerpania z obcych tradycji liturgicznych. W wielu dharani-sutrach mamy do czynienia z przypisaniem rytuałom o proweniencji magicznej statusu głównego czynnika w procesie zbawczej transformacji umysłu. Wadźrajana rozwinęła się na gruncie podejścia znanego z dharani-sutr.
Die Ansicht, dass die magischen Rituale innerhalb des Buddhismus ein fremdes Element bilden, ist, in der historischen Perspektive betrachtet, grundsätzlich falsch. Die Entwicklung der buddhistischen Magie geht auf die Anfänge dieser Religion zurück. Auf die magischen Praktiken bezogen sich säkulare Anhänger und Mönche, die indische Srawakayana und Mahayana repräsentierten. Als magische Rituale können weit verbreitete buddhistische Praktiken angesehen werden, wie die Rezitation von schützenden Texten, die Anbetung von Sakyamuni an Orten, die in seinem Leben wichtig waren, die Anbetung von Stupa, die Verehrung der Bilder von Buddhas und Bodhisattvas. Den rituellen Handlungen, die für magische Praktiken charakteristisch sind, wurde sogar eine Heilsfunktion zugeschrieben, was ihren Rang bezeugt. Das Streben nach ritueller Beeinflussung des Handlungsverlaufs fand seinen Höhepunkt in der Strömung Mahayana, die für die sog. Dharani Sutra-Texte bekannt ist. Sie sind Ausdruck der Begeisterung für die Magie als Werkzeug der Umwandlung von seiner Umwelt und von sich selbst. Sie sind auch ein Zeugnis für ein kühnes Schöpfen aus fremden liturgischen Traditionen. In vielen Dharani Sutra handelt es sich darum, dass den Ritualen mit magischem Ursprung der Status des Hauptfaktors im Prozess der erlösenden Transformation des Geistes zugeschrieben wird. Vajrayana entwickelte sich auf der Grundlage eines Ansatzes, der aus Dharani Sutra bekannt ist.
The view that magical rituals represent a foreign element in Buddhism, is definitely wrong when examined from a historical perspective. The origins of Buddhist magic go back to the origins of that religion. Magical practices were common among lay people and monks in Indian Śravakayâna and Mahayâna. Recitation of protective texts, veneration of Śakjamuni in places especially significant in his life, worship of stupas and images of Buddhas and Bodhisattvas were widespread Buddhist magical rituals. The ritual acts characteristic of magical practices have even been assigned a salvific function, which fact bears out their enormous importance.  The tendency to influence the course of events by magical rituals culminated with the Mahayâna movement known from the Dhāraṇī Sūtras papers. The rituals reflect fascination with magic seen as a tool for transforming ones surroundings and oneself. They are also a testimony of the bold use of alien liturgical traditions. In many dharani-sutras, magical rituals possessed the status of being the main factor in the saving transformation of the mind. Vajrayana evolved from dharani-sutras.
Źródło:
Kultura i Wartości; 2020, 30; 45-67
2299-7806
Pojawia się w:
Kultura i Wartości
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Buddyzm „teistyczny” czy „ateistyczny”? Polemika B. Alana Wallace’a ze Stephenem Batchelorem
Is buddhism theistic or atheistic? Polemic of B. Alan Wallace with Stephen Batchelor
Autorzy:
Sieradzan, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2142652.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
Buddhism
theism
atheism
nontheism
rebirth
buddyzm
teizm
ateizm
nieteizm
odradzanie się
Opis:
The article „Is Buddhism theistic or atheistic? Polemic of B. Alan Wallace with Stephen Batchelor” discuss polemic between two Western buddhologists B. Alan Wallace and Stephen Batchelor concerning question whether nature of Buddhism is „theistic” or „atheistic”. Both are critical towards Buddhism, but if Batchelor is sceptical of value of Buddhist doctrines, including doctrine of rebirth, Wallace try to remove his doubts by looking for paralels between Buddhism and science. Buddhism is middle way between extremities, in this case between theism and atheism. Many buddhists and buddhologists regards it to be nontheistic. In this polemic Buddha Śakyamuni would probably take medium position between „theism” and „atheism”. Both conceptions are creations of a mind, and Buddhism is way of contemplation which aims to find peace of mind beyond mind.
Źródło:
IDEA. Studia nad strukturą i rozwojem pojęć filozoficznych; 2018, 30/1; 136-147
0860-4487
Pojawia się w:
IDEA. Studia nad strukturą i rozwojem pojęć filozoficznych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Buddyzm i kino (prolegomena)
Buddhism and Cinema (Prolegomena)
Autorzy:
Loska, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31341625.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Buddyzm
Bae Yong-kyun
Im Kwon-taek
Buddhism
Opis:
Podstawowym celem artykułu jest analiza sposobów przedstawiania tematyki buddyjskiej w filmach fabularnych. Wychodząc od uproszczonych wyobrażeń na temat buddyzmu, jakie dominowały w kinie amerykańskim od początku ubiegłego stulecia, Loska skupia się na tym, w jaki sposób twórcy azjatyccy – przede wszystkim południowokoreańscy – posługiwali się medium audiowizualnym dla pokazania buddyzmu jako praktyki życiowej, a nie tylko jako doświadczenia medytacyjnego. Analizując utwory Bae Yong-kyuna i Im Kwon-taeka, autor zwraca uwagę na krytyczny potencjał w nich zawarty oraz możliwość odmiennego spojrzenia na tradycję religijną, która wyrosła z potrzeby powiązania wymiaru sakralnego ze świeckim, duchowości z cielesnością.
The basic aim of the article is the analysis of the ways in which Buddhism is presented in feature films. Starting with simplified ideas about Buddhism, which dominated in the American cinema in the beginning of the previous century, Loska focuses on the way Asian artists - especially South Korean ones - used the audiovisual medium in order to show Buddhism as a way of life, and not just a meditative experience. In his analysis of the work of Bae Yong-kyun and Im Kwon-taek the author points to the critical potential contained within them and the possibility of a different view of a religious tradition, which arose out of the need to combine the sacral and secular dimensions, spirituality with physicality.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2016, 96; 41-51
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Buddyzm jako lekarstwo na kryzys
Autorzy:
Obirek, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/640830.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Opis:
Recenzja ksiązkiJohn Crook, Kryzys światowy a humanizm buddyjski. Ostateczna rozgrywka: upadek albo odnowa cywilizacji, tłum. P. Listwan, Warszawa 2014
Źródło:
Studia Religiologica; 2014, 47, 4
0137-2432
2084-4077
Pojawia się w:
Studia Religiologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Buddyzm w literaturze na przykładzie opowiadania Iwan Kublachanow Wiktora Pielewina
Victor Pelevins Ivan Kublakhanov as an example of Buddhism in literature
Autorzy:
Imosa, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/459914.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Fundacja Pro Scientia Publica
Tematy:
literatura
buddyzm
Wiktor Pielewin
współzależne wyłanianie
cztery szlachetne prawdy
literature
Buddhism
Victor Pelevin
dependent arising
Four Noble Truths
Opis:
Artykuł sytuuje się na styku literaturoznawstwa i kulturoznawstwa, gdyż dotyczy metod zaprezentowania wątków buddyjskich w beletrystyce. Analiza ogranicza się do opowiadania Iwan Kublahanow autorstwa współczesnego rosyjskiego pisarza Wiktora Pielewina. Rozważania opierają się na przyjęciu doktryny współzależnego wyłaniania za oś utworu. Wskazane zostają również nawiązania do czterech szlachetnych prawd, konceptu anātmana czy Tybetańskiej księgi umarłych. Każdy z elementów zostaje pokrótce wyjaśniony, a jego obecność w tekście ukazana w oparciu o liczne cytaty.
The subject of this article brings together literary theory and cultural studies as it concerns the introduction of Buddhist elements into literature. Victor Pelevin's Ivan Kublakhanov is studied as an example of this literary phenomenon. The axis of this short story is assumed to be the doctrine of dependent arising. The Four Noble Truths, the concept of Anātman and The Tibetan Book of the Dead are also taken into consideration. Each element is explained briefly and supported by a presentation of appropriate passages from the story.
Źródło:
Ogrody Nauk i Sztuk; 2015, 5; 535-540
2084-1426
Pojawia się w:
Ogrody Nauk i Sztuk
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Chiński konwertyta John Wu (Wu Jingxiong 吳經熊, 1899-1986) i jego duchowy dialog z religiami Chin
Chinese Convert John Wu (Wu Jingxiong 吳經熊, 1899-1986) and his Spiritual Dialogue with the Religions of China
Autorzy:
Wesołowski, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480456.pdf
Data publikacji:
2016-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
John C.H. Wu
„ponad Wschodem i Zachodem”
religie chińskie
konfucjanizm
daoizm
buddyzm
“beyond East and West”
religions of China
Confucianism
Daoism
Buddhism
Opis:
John C.H. Wu (1899-1986) to wyjątkowa postać w historii spotkania chrześcijaństwa z kulturami Chin. Był prawnikiem, filozofem prawa, pedagogiem życia religijnego oraz konwertytą. Urodził się 28 marca 1899 r. w Ningpo (Chiny). W 1917 nawrócił się na protestantyzm (mając 18 lat), a w 1937 na katolicyzm (w wieku 38 lat). Życie wiarą chrześcijańską u Johna Wu nie było sprawą oczywistą. Kryzys wiary nastąpił u niego szczególnie podczas pobytu w USA (1920-1921, 1923-1924, 1929-1930). Zaś lata 30. XX w. w Chinach były wyzwaniem dla „jego chrześcijaństwa”. Duchową wędrówkę Johna Wu można określić jako podążanie „ponad Wschodem i Zachodem”. W jego twórczości dominuje motyw przezwyciężania przeciwieństw: chrześcijaństwo (katolicyzm) – religie chińskie (daoizm, buddyzm, konfucjanizm); to, co ludzkie – to, co boskie; to, co naturalne – to, co nadnaturalne; to, co stare – to, co nowe. Nawrócenie Johna Wu doprowadziło go do następujących wniosków: boskość przewyższa ludzkość; uniwersalność przekracza to, co partykularne; duchowość człowieka przekracza różnicę pomiędzy „Wschodem i Zachodem”. Kluczem do zrozumienia religii chińskich u Johna Wu jest analogia pomiędzy Starym i Nowym Testamentem: to, czym był Stary Testament dla Żydów, tym była „stara tradycja chińska” dla Johna Wu. Religie Chin są pedagogami Johna Wu w drodze ku chrześcijaństwu.
John C.H. Wu (born on 28 March 1899 in Ningpo, China, died in 1986) was an exceptional man. A spiritual teacher and a philosopher of law and lawyer himself, he converted first to Protestantism (in 1917), when he was yet eighteen, and then, twenty years later, to Catholicism. Leaving out his newfound faith was far from easy for him in the beginning. He went through a number of spiritual crises during his several stays in USA (1920-1921, 1923-1924, 1929-1930), but particularly in the 1930s. His spiritual journey spanned East and West, focusing on overcoming many different contradictions: Christianity (Catholicism) versus Chinese religions (Daoism, Buddhism, Confucianism); human vs. divine; natural vs. supernatural; old vs. new. His conversion led him to argue, on intellectual grounds, that divine supersedes human, universality is superior to particularity, and man’s spirituality crosses the borders between East and West. John C.H. Wu draws an analogy between Old and New Testaments and old Chinese tradition: what for Jews was the former, the latter was for him. This was his key to understand the religions of China. To him, they were his teachers that led him to Christianity.
Źródło:
Nurt SVD; 2016, 2; 350-377
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Chińskie drogi
Autorzy:
Czarnecki, Łukasz (historyk).
Powiązania:
Mówią Wieki 2020, nr 10, s. 29-33
Data publikacji:
2020
Tematy:
Buddyzm
Taoizm
Konfucjanizm
Artykuł z czasopisma historycznego
Artykuł z czasopisma popularnonaukowego
Artykuł problemowy
Opis:
W artykule opowiedziano o duchowej eklektyczności Chińczyków pozwalającej im angażować się w rytuały różnych wierzeń. Konfucjanizm, taoizm i buddyzm to odmienne religie, ale prowadzące do jednego celu. Najstarsze z wierzeń to kult przodków, z systemem wróżenia z kości, jako sposobem porozumiewania się ze zmarłymi. Tę wiarę w XII wieku wyparł kult Nieba (Tian), wprowadzony przez nową dynastię Zhou. W 551 roku p.n.e. urodził się Konfucjusz, głoszący nakaz kultywowania cnót i przestrzegania elementarnych zasad uczciwego współżycia społecznego, zgodnego z tzw. pięcioksięgiem. W VI wieku p.n.e. popularny stał się taoizm, czyli filozofia zalecająca separację od świata i życie na łonie natury, przykładająca mniejszą uwagę do obowiązków społecznych. W VI w. p.n.e. do Chin trafił buddyzm, nowa religia: wiara w reinkarnację, posiadająca własny stan kapłański z klasztorami, mnichami żyjącymi z jałmużny i w celibacie.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Choroby euroatlantyckiej kultury/cywilizacji. Diagnoza J. Ratzingera/Benedykta XVI
Diseases of euroatlantic Culture/Civilisation. Diagnosis of J. Ratzinger/Benedict XVI
Autorzy:
Szymik, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/972814.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydział Teologiczny
Tematy:
teologia
antropologia
bezbożność
gnoza
buddyzm
hinduizm
oświecenie
kultura
nihilizm
Kościół
theology
anthropology
godlessness
gnosis
Buddhism
Hinduism
enlightenment
culture
nihilism
Church
Opis:
Kształt antropologii zależy od kształtu teologii. Antropologia bezbożna wypacza obraz człowieka; zerwanie relacji z Bogiem sprawia, że wszelkie dziedziny życia i ludzkiej aktywności ulegają deformacji i degradacji. Człowiek, wyrzekając się swojego Stwórcy i zależności od Niego, traci poczucie sensu i smaku życia. Neurotycznie poszukując ich w innych przestrzeniach, zastępuje prawdziwe wartości substytutami, a prawdziwą rzeczywistość samodzielnie wykreowanymi rekwizytami. Ratzinger pokazuje, że utrata Boga i źle pojęta autonomia człowieka generuje smutek, pustkę i w efekcie bunt; wszystko w życiu staje się chore. Neognostycka mentalność, będąca mieszaniną antropologicznej frustracji, ślepej wiary w naukę oraz snobizmu elit; modne fascynacje zachodnimi wersjami dalekowschodnich religii wspierającymi w sumie nihilistyczne zapędy ponowoczesności; narcystycznie kreatywna kultura oraz relatywistyczna twórczość sytuowana – w imię tolerancji i pluralizmu – poza dobrem i złem stanowią, zdaniem J. Ratzingera/Benedykta XVI, najgroźniejsze dziś choroby kultury i duchowości. Lekarstwem może być tylko poznanie prawdziwego Boga i rozpoznanie w Nim źródła nadziei i miłości. Tylko z niego czerpiąc człowiek jest zdolny współtworzyć świat, w którym ostatnie słowo nie należy do śmierci.
The shape of anthropology depends on the shape of theology. Godless anthropology distorts the image of a man; a broken relationship with God makes all spheres of life and human activity become distorted and degraded. While rejecting his Creator and the dependence on Him, a man loses his sense of meaning and taste of life. He neurotically tries to find them in other areas, replacing real values with substitutes and true reality with independently created requisites. Ratzinger shows that the loss of God and misplaced human autonomy generate sorrow, emptiness and, consequently, protest; everything in life becomes ill. According to J. Ratzinger/Benedict XVI, the most dangerous contemporary diseases of culture and spirituality are: neo-gnostic mentality which is a mixture of anthropological frustration, blind faith in science and snobbery of elites; trendy fascinations with the West versions of Far Eastern religions generally supporting nihilistic inclinations of postmodernity; narcissistically creative culture and relativistic output placed beyond good and evil – in the name of tolerance and pluralism. The only cure can be cognition of real God and recognition of a source of hope and love in Him. Only by drawing from Him, a man is able to cocreate the world where the final word does not belong to death.
Źródło:
Studia Paradyskie; 2017, 27; 139-156
0860-8539
Pojawia się w:
Studia Paradyskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Chrześcijaństwo a kultura japońska
Autorzy:
Kość, Antoni
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2041439.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
christianity
Japanese culture
Shinto
confucianism
Buddhism
inculturation
chrześcijaństwo
kultura japońska
szintoizm
konfucjanizm
buddyzm
inkulturacja
Opis:
Celem tego artykułu jest przedstawienie relacji między chrześcijaństwem a kulturą japońską. Problemem nie jest tu pojęcie chrześcijaństwa, ale pojęcie kultury japońskiej. W myśli japońskiej trudno jest odróżnić religię od filozofii. Filozofia, religia i kultura są synonimami „filozofii życia". Oryginalną filozofią japońską jest Shinto i otrzymana z Chin konfucjanizm i buddyzm. W przypadku chrześcijaństwa musimy brać pod uwagę Kościół katolicki i prawosławny. Szczególną uwagę musimy zwrócić na proces inkulturacji Ewangelii na japońskiej ziemi.
The aim of this article is to present the relation between christianity and Japanese culture. the problem here is not the concept of christianity, but the concept of Japanese culture. in the Japanese thought is hard to distinguish between religion and philosophy. philosophy, religion and culture are synonyms for “philosophy of life”. The original Japanese philosophy is Shinto and received from china confucianism, and Buddhism. in the case of christianity we have to consider catholic church and Orthodox church. Special attention we have to pay to the process of inculturation of the Good news in the Japanese soil.
Źródło:
Studia Nauk Teologicznych PAN; 2010, 5; 153-172
1896-3226
2719-3101
Pojawia się w:
Studia Nauk Teologicznych PAN
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies