Temat: disease treatment - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Strategie aktywnej i pasywnej immunizacji jako terapii choroby Alzheimera
Active and passive immunization strategies as treatments of Alzheimer’s disease
Autorzy:: Sobów, Tomasz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1059141.pdf
Data publikacji:: 2008
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: Ab
Alzheimer’s disease
immunization
treatment
choroba alzheimera
leczenie
immunizacja
amyloid
Opis:: Currently available pharmacotherapeutics (cholinesterase inhibitors and memantin) for Alzheimer’s disease (AD) exert mainly symptomatic effect and doubtful, if any, disease-modifying activities. Strategies of active and passive immunization were very successful in the last 10 years, mainly, however, with the use of experimental animal models of the disease. More recently, several human trials have been undertaken with mixed results obtained. Some support was found for the idea that immunotherapy may influence natural disease history, at least at the level of neuropathology and biomarkers and, to the less extend, neuroimaging findings and cognition. The paper presents recent developments in the use of immunotherapy of AD both with animal pasywmodels as well as human clinical trials. An attempt is also made to elucidate possible mechanisms of action of this novel treatment approach. Particularly, the difficulties in translating results obtained in animal studies into clinical trials in humans has been underlined and discussed. The results of the very first human trial with the use of AN-1792 vaccination are critically discussed with special reference to the possible mechanisms of the observed severe complications of this treatment modality (brain inflammation). currently, several other studies with active immunization are on the way, in which novel technologies diminishing the risk of brain inflammation were used. Finally, article presents several clinical trials with the use of passive immunization strategies, showing the advantages of this approach, particularly in the context of tolerability.
Obecnie dostępne metody leczenia choroby Alzheimera (inhibitory cholinesterazy i memantyna) mają prawdopodobnie głównie działanie objawowe, a ich wpływ na naturalny przebieg choroby jest wątpliwy. Strategie aktywnej i pasywnej immunizacji są intensywnie badane przez ostatnie 10 lat. Wyniki badań eksperymentalnych oraz wstępne wyniki badań chorych z AD wskazują, że działanie immunoterapii może wykraczać poza efekt objawowy i wpływać nie tylko na objawy (poznawcze, behawioralne), ale także na progresję neuropatologiczną i, prawdopodobnie, biomarkery. W pracy przedstawiono wyniki badań z wykorzystaniem modeli zwierzęcych AD i użyciem metod aktywnej i pasywnej immunizacji anty-Ab. Omówiono trudności z przełożeniem wyników uzyskanych z wykorzystaniem zwierząt laboratoryjnych na potencjalne metody terapeutyczne u ludzi. Opisano ponadto pierwsze wyniki badań na ludziach i podjęto próbę odpowiedzi na pytanie o mechanizmy działania immunoterapii w AD. Krytycznej analizie poddano wyniki pierwszych badań klinicznych na ludziach z użyciem szczepionki AN-1792, ze szczególnym uwzględnieniem możliwych przyczyn obserwowanych w tych badaniach powikłań (zapalenie mózgu). Obecnie prowadzonych jest kilka innych badań z aktywną immunizacją, w których zastosowano technologie zmniejszające ryzyko zapalenia mózgu. W pracy omówiono także prowadzone obecnie próby kliniczne z wykorzystaniem technik pasywnej immunizacji i wskazano na potencjalne przewagi tej metody nad immunizacją aktywną, zwłaszcza w kontekście tolerancji leczenia.
Źródło:: Aktualności Neurologiczne; 2008, 8, 2; 77-83
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:: Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Choroba Leśniowskiego-Crohna – diagnostyka i leczenie
Crohn’s disease – diagnosis and treatment
Autorzy:: Hebzda, Andrzej
Szczeblowska, Dorota
Serwin, Dariusz
Wojtuń, Stanisław
Hebzda, Zbigniew
Grys, Iwona
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1031708.pdf
Data publikacji:: 2011
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: Crohn’s disease
biological treatment
extraintestinal manifestations
immunomodulators
immunomodulatory
steroid treatment
choroba leśniowskiego-crohna
leczenie biologiczne
powikłania
pozajelitowe
sterydoterapia
Opis:: Crohn’s disease is a chronic disease that may occur in any part of digestive tract, causing significant lowering of quality of life and declining of fitness of patients. Most common symptoms are: abdominal pain, diarrhoea, blood in stool, palpable (often tender) mass in abdomen, weight loss, weakness, fever and feverishness. Those symptoms are often accompanied by perianal lesions such as fistulae, fissures and abscesses, and also other enterocutaneous fistulae. Diagnosis is based on endoscopy with biopsies, histopathology and radiological techniques with use of barium contrast. In spite of improving recognition of Crohn’s disease and better accessibility to diagnostic procedures some cases are diagnosed during surgery because of ileus or wrong diagnosis of appendicitis. Typical treatment includes 5-aminosalicilates, glicocorticoids and thiopurines. At the moment there are two monoclonal anti-TNF-α antibodies registered in Poland for biological treatment of Crohn’s disease. Conventional and biological therapy doesn’t always allow us to prevent surgical treatment. In years of observation, most of the patients undergo at least one surgery. Recent publication demonstrate purposefulness of early biologic and immunosuppressive therapy (top-down strategy). The chance to change course of disease is tempting, but possibility of complications (esp. infectious) suggest cautious approach, until further data are known. Those complications also incline us to leave this kind of treatment to experienced sites.
Choroba Leśniowskiego-Crohna jest przewlekłym schorzeniem, które może dotyczyć dowolnego odcinka przewodu pokarmowego (najczęściej końcowego odcinka jelita cienkiego), powodującym znaczne obniżenie jakości życia oraz upośledzenie sprawności chorego. Najczęstsze objawy to ból brzucha, biegunka, krew w stolcu, badalny (często tkliwy) opór w jamie brzusznej, utrata masy ciała, osłabienie, stany podgorączkowe i gorączka. Często towarzyszą im zmiany okolicy odbytowej – przetoki, szczeliny i ropnie, a także przetoki jelitowo-skórne. Rozpoznanie opiera się na endoskopii z pobraniem wycinków, histopatologii oraz metodach radiologicznych z użyciem kontrastu. Pomimo coraz lepszego rozpoznawania i łatwiejszego dostępu do diagnostyki część przypadków jest diagnozowana w trakcie zabiegu z powodu niedrożności lub mylnie rozpoznanego zapalenia wyrostka robaczkowego. W leczeniu najczęściej stosuje się preparaty 5-aminosalicylanów, glikokortykosteroidy oraz tiopuryny. Obecnie w Polsce zarejestrowane są dwa przeciwciała anty-TNF-α, stosowane w terapii biologicznej. Leczenie metodami klasycznymi oraz lekami biologicznymi nie zawsze pozwala uniknąć interwencji chirurgicznej. Z dłuższej obserwacji wynika, że większość chorych przechodzi przynajmniej jeden zabieg operacyjny. Nowe doniesienia coraz śmielej wskazują na celowość wczesnego włączania terapii biologicznej i immunosupresyjnej (strategia top-down). Choć szansa zmiany przebiegu choroby w wyniku agresywnego leczenia od momentu rozpoznania jest kusząca, ze względu na możliwość wystąpienia powikłań takiej terapii, zwłaszcza infekcyjnych, należy zachować ostrożność, dopóki nie będziemy mieli więcej danych. Powikłania te wymuszają również, aby leczeniem tym zajmowały się ośrodki referencyjne, mające duże doświadczenie w tej dziedzinie.
Źródło:: Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2011, 7, 2; 98-103
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:: Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Szpital jako miejsce (nie)przyjazne dziecku – rola proksemiki w procesie leczenia
The hospital as a place (no)friendly for children – role of proxemics in the treatment
Autorzy:: Skałbania, Barbara
Gretkowski, Andrzej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/466658.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Towarzystwo Naukowe Płockie
Tematy:: dziecko
szpital
miejsce
choroba
proksemika
proces leczenia
child
hospital
place
disease
proxemics
treatment
Opis:: Niniejszy artykuł prezentuje ważne zagadnienie, jakim jest rola szpitala jako instytucji, a zwłaszcza jego przestrzeni w procesie powrotu do zdrowia najmłodszych pacjentów. Przedmiotem analiz jest środowisko szpitala określane jako przestrzeń społeczna (publiczna) lub terapeutyczna z uwzględnieniem paradygmatu humanistycznego, który dystansuje się od procedur medycznych w kierunku większej koncentracji na dziecku jako podmiocie leczenia. Treści artykułu łączą różne perspektywy analizowanego zjawiska: architektoniczną, psychologiczną i socjologiczną, nawiązują do teorii adaptacji Wohlwilla1 oraz psychologii środowiskowej2. Celem artykułu jest ukazanie różnicy w projektowym podejściu modernistycznym i terapeutycznym , które determinują rozwiązania architektoniczne i organizacyjne oddziałów dziecięcych szpitala. Bazą dla podjętych rozważań jest charakterystyka potrzeb dziecka chorego oraz założenia proksemiki3. Poniższe rozważania mają charakter przeglądowy i opierają się na analizie wybranej literatury tematycznej połączonej z opisem aktualnie prowadzonych akcji ukierunkowanych na zmianę wizerunku szpitalnych oddziałów dziecięcych, a także związane są z osobistymi doświadczeniami autorów artykułu4.
This article describes some aspects of the hospital environment, which helps the child to return to health. The subject of analysis is the space of the hospital and its arrangement. The article is a review of the literature and research in this subject area.
Źródło:: Rocznik Towarzystwa Naukowego Płockiego; 2016, 8; s.411-426
0860-5637
Pojawia się w:: Rocznik Towarzystwa Naukowego Płockiego
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Powikłania neurologiczne w przebiegu boreliozy – obserwacje kliniczne
Neurological complications of Lyme disease – clinical observations
Autorzy:: Jastrzębska, Katarzyna
Kućko, Anna
Pastucha, Kinga
Pskit, Agnieszka
Tusznio, Katarzyna
Mierzejewska, Anna
Kalicki, Bolesław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1033384.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: Lyme disease
diagnosis
erythema migrans
neuroborreliosis
treatment
borelioza
rumień wędrujący
neuroborelioza
diagnostyka
leczenie
Opis:: Lyme disease is a chronic, multiorgan disease caused by the spirochete Borrelia burgdorferi, which is transmitted by Ixodes ticks. Poland has medium to high rate of tick infection. Lyme disease incidence has been increasing in recent years, with the peak incidence recorded in the summer, especially in endemic areas. The risk of infection depends on the type of spirochete and the time it is present in the human skin. It is crucial to remove the parasite as soon as possible, not later than 24 hours after the spirochete enters the body. The infection usually occurs in three stages, although not all of them have to be present. A characteristic erythema migrans or, less common, lymphocytic lymphoma, may be observed in the first stage of the disease. General symptoms, such as myocarditis, arthritis or nervous system involvement, are developed in the second stage. In the late stage of the disease, serious irreversible complications of the nervous system, musculoskeletal system or the skin occur. The diagnosis of Lyme disease is based on a history of tick bite as well as on the presence of clinical symptoms confirmed by serological findings. The presence of erythema migrans is sufficient for diagnosis and treatment initiation, therefore laboratory diagnostics is not necessary in this case. Serological diagnostics is primarily based on ELISA testing, while the second step uses a Western blot test. Positive serology test in the absence of clinical symptoms or a positive medical history is insufficient for diagnosis and treatment initiation. The type of the antibiotic used as well as the route and duration of its administration depend on the stage of the disease and on the affected organ. The most common antimicrobials used in the treatment of Lyme disease include amoxicillin, doxycycline (over the age of 12 years) and ceftriaxone.
Borelioza to przewlekła choroba wielonarządowa powodowana przez zakażenie krętkami Borrelia burgdorferi, dla których wektorami są kleszcze z rodzaju Ixodes. Polska jest krajem o średnim i wysokim wskaźniku zakażenia kleszczy. Zapadalność na boreliozę w ostatnich latach rośnie, a jej największe nasilenie odnotowuje się latem, szczególnie na terenach endemicznych. Ryzyko zakażenia zależy od rodzaju krętka wywołującego chorobę, a także czasu, przez jaki przebywa on w skórze człowieka. Istotne jest jak najszybsze usunięcie pasożyta, najpóźniej do 24 godzin od wniknięcia krętka. Zakażenie wywołuje trzy stadia choroby, choć nie zawsze wszystkie muszą występować. W stadium pierwszym obserwujemy charakterystyczny rumień wędrujący lub, rzadziej, chłoniaka limfocytowego skóry. W stadium drugim pojawiają się dolegliwości ogólne, dochodzi do zajęcia mięśnia sercowego, stawów bądź układu nerwowego. W późnej fazie choroby mamy do czynienia z nieodwracalnymi poważnymi powikłaniami dotyczącymi układu nerwowego, układu narządu ruchu i skóry. Podstawą do rozpoznania boreliozy jest pozytywny wywiad w kierunku ukłucia przez kleszcza oraz występowanie objawów klinicznych potwierdzonych badaniami serologicznymi. W przypadku rumienia wędrującego do wdrożenia leczenia bez laboratoryjnej weryfikacji zakażenia wystarczy sama jego obecność. Diagnostyka serologiczna opiera się przede wszystkim na testach ELISA, a w drugim etapie – weryfikujących testach Western blot. Dodatnie badania serologiczne bez obecności objawów klinicznych i dodatniego wywiadu nie upoważniają do rozpoznania choroby i wdrożenia leczenia. Rodzaj oraz droga i czas podawania antybiotyku zależą od rozpoznanego stadium i zajętego narządu. Do leków najczęściej stosowanych w przypadku boreliozy należą: amoksycylina, doksycyklina (powyżej 12. roku życia) i ceftriakson.
Źródło:: Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2014, 10, 4; 441-450
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:: Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Działania opiekuńcze i terapeutyczne pielęgniarki w opiece nad dzieckiem z chorobą Leśniowskiego-Crohna w okresie jej zaostrzenia
Nursing and therapeutic activities of a nurse in caring for a child with Crohn’s disease during its exacerbation
Autorzy:: Szklarczyk, Kasandra
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/20003786.pdf
Data publikacji:: 2021-12-28
Wydawca:: Państwowa Akademia Nauk Stosowanych we Włocławku
Tematy:: opieka pielęgniarska
nieswoiste zapalenia jelit
Choroba Leśniowskiego-Crohna
leczenie
dziecko
nursing care
inflammatory bowel disease
Crohn’s disease
treatment
child
Opis:: Wstęp. Choroba Leśniowskiego-Crohna jest chorobą zapalną jelit o nieznanej etiologii. Rozpoznana zostaje najczęściej u dzieci oraz nastolatków. Do objawów charakterystycznych dla choroby należą bóle brzucha, oddawanie biegunkowych stolców często z obecnością patologicznych domieszek: krwi, ropy czy śluzu, a także ubytek masy ciała. Podstawowym krokiem w procesie terapeutycznym jest nawodnienie dziecka drogą dożylną lub doustną, włączenie farmakoterapii oraz leczenia żywieniowego. Celem wdrożonej terapii jest utrzymanie pacjenta w jak najdłużej trwającej remisji. Cel. Praca ma na celu ukazać problemy opiekuńcze oraz terapeutyczne u dziecka z zaostrzeniem choroby Leśniowskiego-Crohna w warunkach szpitalnych oraz zadania personelu pielęgniarskiego wobec tego pacjenta. Prezentacja przypadku. Pacjentka lat 15 w drugiej dobie hospitalizacji przyjęta w oddział z podejrzeniem zaostrzenia choroby Leśniowskiego-Crohna. Pacjentka zgłasza liczne biegunki (od 10 do 15 wypróżnień na dobę) oraz ból brzucha. Przy przyjęciu temperatura ciała pacjentki wynosiła 38,4°C. Dziewczyna oraz jej rodzice wykazują deficyt wiedzy na temat choroby oraz postępowania w przypadku jej zaostrzenia. Wnioski. Bardzo ważnym aspektem w leczeniu choroby Leśniowskiego-Crohna u opisanej pacjentki jest stosowanie się do zaleceń żywieniowych oraz systematyczne przyjmowanie zleconych środków farmakologicznych. Całkowite wyleczenie choroby nie jest możliwe, lecz podjęte działania w walce z chorobą pozwalają na uzyskanie długiej remisji i zmniejszenie ryzyka wystąpienia jej poważnych powikłań.
Introduction. Crohn’s disease is an inflammatory bowel disease of unknown etiology. It is most often diagnosed in children and adolescents. The symptoms characteristic of the disease include abdominal pain, passing diarrheal stools, often with the presence of pathological admixtures: blood, pus or mucus and weight loss. The basic step in the therapeutic process is the intravenous or oral rehydration of the child, pharmacotherapy and nutritional treatment. The aim of the implemented therapy is to keep the patient in remission that lasts as long as possible. The aim. The aim of the work is to show the care and therapeutic problems of a child with exacerbation of Crohn’s disease in hospital conditions and the nursing staff towards the patient. Case presentation. A 15-year-old patient on the second day of hospitalization was admitted to the ward with suspected exacerbation of Crohn’s disease. The patient reports numerous diarrhea (from 10 to 15 bowel movements a day) and abdominal pain. On admission, the patient’s body temperature was 38.4°C. The girl and her parents show a lack of knowledge about the disease and what to do in case of exacerbation. Conclusion. A very important aspect in the treatment of Crohn’s disease in the described patient is compliance with dietary recommendations and systematic use of prescribed pharmacological agents. It is not possible to cure the disease completely, but the measures taken to combat the disease allow for long remission and reduce the risk of its serious complications.
Źródło:: Innowacje w Pielęgniarstwie i Naukach o Zdrowiu; 2021, 6, 4; 89-108
2451-1846
Pojawia się w:: Innowacje w Pielęgniarstwie i Naukach o Zdrowiu
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Pole semantyczne choroby w De civitate Dei Augustyna z Hippony
The semantic field of disease in De Civitate Dei of Augustine of Hippo
Autorzy:: Lipiński, Dawid
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/568054.pdf
Data publikacji:: 2011
Wydawca:: Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu. Wydawnictwo UMK
Tematy:: Augustyn from Hippo
De civitate Dei
semantic fields
disease definitions
definitions of treatment
Latin language
Opis:: In this paper I try to analyze the lexemes belonging to the semantic field of disease in the apologetic treatise "De Civitiate Dei" of Augustine of Hippo. This treaty was written in order to deal with pagan religion and to present the concept of the two states: the divine and the earthly. To accomplish this aim, Augustine first builds the opposition "we - the Christians" and "they - the pagans", and employs vocabulary from six different semantic fields: epistemic (veritas, errores, imperiti, falsi), quantative (unus, multi, turba), moral (humiles, superbi, eversio probitatis, impii, impietas), verba dicendi (adversus Deum mururare), civitas (custos, rector, idonei cives, inimici), and disease (morbus, medicus, medicina). In this article I briefly present the first five fields, and in more detail the semantic fields of disease, which, like the field civitas, was applied by the Bishop of Hippo in a metaphorical presentation of the pagan religion.
Źródło:: Linguistica Copernicana; 2011, 2(6); 313-337
2080-1068
2391-7768
Pojawia się w:: Linguistica Copernicana
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Memantyna w łagodnych zaburzeniach poznawczych i otępieniu alzheimerowskim o nasileniu lekkim: przesłanki teoretyczne, badania kliniczne i rekomendacje stosowania
Memantine in mild cognitive impairment and mild dementia of Alzheimer’s disease: theoretical background, clinical trials and recommendations
Autorzy:: Sobów, Tomasz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1053239.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: otępienie
łagodne zaburzenia poznawcze
memantyna
leczenie
choroba Alzhaimera
dementia
mild cognitive impairment
treatment
memantine
Alzhaimer's disease
Opis:: Memantine, uncompetitive antagonist of NMDA receptor, is currently registered worldwide for the treatment of moderate to advanced dementia in the course of Alzheimer’s disease and is used either in monotherapy or in combination with cholinesterase inhibitor. Memantine’s efficacy has been documented in several clinical trials within cognition, behaviour and activities of daily living domains; the more advanced dementia the bigger effect size is usually seen. Adding memantine to an ongoing cholinesterase inhibitors exerts augmentation. Memantine efficacy in less advanced stages of Alzheimer’s dementia is the matter of controversy. It is highly unlikely to see an evident clinical benefit in the group of patients with initial MMSE above 20. Early treatment with memantine is thought to exert long-term consequences as probable disease-modifying effect may come to action. Data supporting this view (and, as a result, early treatment with memantine) is mainly of clinical nature and need to be confirmed with the use of validated disease progression biomarkers. Patients with mild dementia of Alzheimer’s type may be rationally treated with memantine monotherapy, even considering probable lack of symptomatic effect, when cholinesterase inhibitors are contraindicated or poorly tolerated. Data supporting the use of memantine in mild cognitive impairment are currently insufficient.
Memantyna, niekompetycyjny antagonista receptora NMDA, jest obecnie zarejestrowana do leczenia choroby Alzheimera, w otępieniu o nasileniu umiarkowanym do znacznego, w monoterapii lub połączeniu z inhibitorem cholinesterazy. Badania kliniczne udokumentowały jej skuteczność w zakresie funkcji poznawczych, zachowania oraz codziennego funkcjonowania. Efekt kliniczny jest zwykle tym bardziej widoczny, im większe jest nasilenie otępienia. Dodanie memantyny do uprzednio stosowanego inhibitora cholinesterazy wzmacnia efekt objawowy. Skuteczność memantyny w mniej nasilonych stadiach otępienia stanowi przedmiot kontrowersji. Dostępne dane kliniczne sugerują brak widocznego efektu objawowego u większości pacjentów z wyjściowym MMSE >20. Wczesne włączenie leku może mieć długoterminowe konsekwencje w postaci modyfikacji naturalnej progresji dysfunkcji poznawczych. Dostępne dane wspierające taki pogląd (i wczesne stosowanie memantyny) oparte są jednak tylko na badaniach klinicznych i wymagają potwierdzenia w analizach z wykorzystaniem neurobiologicznych markerów choroby Alzheimera. Niewątpliwie racjonalne, pomimo prawdopodobnie niewielkiego wpływu objawowego, jest włączenie memantyny u chorych z lekkim otępieniem, którzy nie mogą być leczeni inhibitorem cholinesterazy. Przesłanki, aby stosować memantynę w stadium łagodnych zaburzeń poznawczych, należy obecnie uznać za niewystarczające.
Źródło:: Aktualności Neurologiczne; 2014, 14, 1; 54-60
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:: Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Leczyć, uzdrawiać, kurować Rozumienie zdrowia i choroby w buddyjskiej tradycji tybetańskiej a nauka zachodnia
Treatment, healing, curing. The understanding of health and illness in the Tibetan Buddhist tradition versus Western science
Autorzy:: Szymoszyn, Tomasz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/970120.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:: choroba
uzdrawianie
leczenie
systemy znaczeń
medykalizacja społeczeństwa
disease
healing
treatment
systems of meaning
medicalization of society
Opis:: In this article I present illness and health as a cultural phenomenon, and not an objectively defined medical category. I analyze the concepts of healing, curing and medical treatment in relation to the systems of meanings created in the cultural contexts of the West and Tibet and in the anthropological sciences.
Źródło:: Studia Etnologiczne i Antropologiczne; 2018, 18; 177-199
1506-5790
2353-9860
Pojawia się w:: Studia Etnologiczne i Antropologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Farmakoterapia choroby Alzheimera i innych otępień w praktyce: który lek, kiedy i dla kogo?
Pharmacotherapy in Alzheimer’s disease and other dementias in practical settings: which drug, when and for whom?
Autorzy:: Wojtera, Marcin
Sobów, Tomasz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1053049.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: Alzheimer’s disease
cholinesterase inhibitors
dementia
memantine
treatment
inhibitory acetylocholinesterazy
memantyna
leczenie
otępienie
choroba Alzheimera
Opis:: Dementia is characterised by a combination of different types of cognitive impairment, which is so significant that it affects daily living, disrupts patients’ professional activity and leads to complete dependence on relatives or adequate institutions. Dementias are usually caused by neurodegenerative processes or damage of vascular origin within the central nervous system. Alzheimer’s disease, which is fatal and progressive, is the main cause of dementia. Drugs used in modern medicine have only symptomatic effects and have no influence on the cause of the illness. Drugs registered for Alzheimer’s disease treatment (cholinesterase inhibitors and memantine) have been available for many years. The majority of doctors involved in treating dementia believe that they are well acquainted with the above substances which they often use. In clinical trials, it has been proven that the drugs have a moderate influence on cognitive functions, behavioural and psychological symptoms of dementia, and on activities of daily living. The influence of the drugs on the natural course of the disease in the central nervous system is still a controversial issue. This article discusses the clinical use of anti-dementia drugs available in Poland and practical recommendations regarding their choice in daily practice. Moreover, current recommendations for a change of the therapy (to a different inhibitor), combination therapy (cholinesterase inhibitors and memantine) and necessary safety procedures (contraindications, interactions) are presented.
Otępienie – zespół zaburzeń funkcji poznawczych – negatywnie wpływa na codzienne funkcjonowanie pacjenta, uniemożliwia mu wykonywanie pracy, prowadzi do pełnej zależności od opieki ze strony bliskich lub instytucji. Zespoły otępienne zwykle są konsekwencją toczących się procesów neurodegeneracyjnych albo uszkodzeń naczyniopochodnych w obrębie ośrodkowego układu nerwowego. Najczęstszą przyczyną otępień jest choroba Alzheimera, nieuleczalna i postępująca. Współczesna medycyna dysponuje jedynie lekami, które działają objawowo i nie wpływają na przyczyny choroby. Leki zarejestrowane do leczenia otępienia w chorobie Alzheimera (inhibitory cholinesterazy i memantyna) są dostępne od wielu lat. Większość praktykujących lekarzy zajmujących się tematyką otępień uważa, że dość dobrze zna te preparaty, i często je stosuje. W badaniach klinicznych potwierdzono umiarkowaną skuteczność leków w zakresie wpływu na funkcje poznawcze, zaburzenia zachowania i objawy psychiatryczne towarzyszące otępieniu, a także funkcjonowanie pacjentów. Kontrowersyjna pozostaje kwestia wpływu leków na naturalny przebieg procesu chorobowego toczącego się w ośrodkowym układzie nerwowym. W artykule omówiono kliniczne zastosowania dostępnych w Polsce „leków przeciwotępiennych” i praktyczne zalecenia dotyczące ich wyboru w codziennej pracy klinicznej. Ponadto przedstawiono aktualne rekomendacje odnośnie do zasad zamiany terapii (na inny inhibitor) i leczenia skojarzonego (inhibitor i memantyna) oraz konieczne środki ostrożności (przeciwwskazania, interakcje lekowe).
Źródło:: Aktualności Neurologiczne; 2014, 14, 4; 218-227
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:: Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Doświadczanie choroby nowotworowej przez pacjentów z chorobami psychicznymi: schizofrenią oraz dużą depresją – doniesienie wstępne
The experience of neoplastic disease by schizophrenic and depressive patients – a pilot study
Autorzy:: Piegza, Magdalena
Ścisło, Piotr
Sobiś, Jarosław
Gorczyca, Piotr W.
Wesecka, Agnieszka
Kozak, Marcin
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/943906.pdf
Data publikacji:: 2011
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: being afflicted by a neoplastic disease
body perception
cooperation in treatment of neoplastic diseases.
mental disease
neoplastic disease
choroba nowotworowa
choroba psychiczna
doświadczenie choroby nowotworowej
postrzeganie własnego ciała
współpraca w leczeniu choroby nowotworowej
Opis:: Introduction: In everyday psychiatric practice we deal with mentally ill patients who also suffer from oncological diseases. As the authors of this study, we focus our attention on different experiencing of neoplastic diseases by mentally ill patients. Such behaviour should be based on hierarchization of oncological problems which they perceive as minor problems compared to the other – associated with the psychiatric disease, or different areas of functioning or interests. Aim: The aim of the study was to evaluate the experiences related to the neoplastic disease occurring in two schizophrenic persons and one with major depression. We refer to Antoni Kępinski’s concept regarding the body perception by the mentally ill patients, also in relation to the time and space system. Method: The study method was based on free and easy conversations with the patients. Results: The studied persons did not bring up the problem of neoplastic disease in the casual, free conversation. After their attention had been directed into this issue, neither the course of the talk nor their previous emotional state were changed, they just returned to the initial subject of the conversation. Conclusions: In severe psychiatric diseases, such as schizophrenia or major (endogenous) depression, a different perception of bodily problems occurs, as compared to persons not affected by any mental disease.
Wstęp: W codziennej praktyce psychiatrycznej mamy do czynienia z chorymi psychicznie, którzy także cierpią na schorzenia onkologiczne. Uwagę autorów pracy zwraca odmienne przeżywanie choroby nowotworowej przez chorych psychicznie, które ma polegać na hierarchizacji problemów onkologicznych poniżej innych, związanych z chorobą psychiczną czy z innymi obszarami funkcjonowania czy zainteresowań. Cel: Celem pracy była ocena przeżyć związanych z chorobą nowotworową występującą u dwóch osób ze schizofrenią i jednej z dużą depresją. Autorzy pracy odwołują się do koncepcji Antoniego Kępińskiego dotyczącej postrzegania ciała przez chorych psychicznie, także w odniesieniu do układu czasoprzestrzeni. Metoda: Metodą pracy była ocena przeżyć związanych z chorobą nowotworową dokonana na podstawie swobodnej rozmowy z chorymi. Wyniki: Badane osoby w swobodnej rozmowie spontanicznie nie poruszyły kwestii choroby nowotworowej, a nakierowanie ich na ten temat nie spowodowało zmiany dotychczasowego przebiegu rozmowy ani stanu emocjonalnego pacjentów – nastąpił powrót do tematów wyjściowych w rozmowie. Wnioski: W ciężkich chorobach psychicznych, jakimi są schizofrenia i duża depresja (endogenna), występuje odmienne postrzeganie problemów ciała, niż ma to miejsce u osób nieobciążonych chorobą psychiczną.
Źródło:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2011, 11, 4; 259-261
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Rozwój nowych terapii stwardnienia rozsianego
Development of new therapies for multiple sclerosis
Autorzy:: Gierach, Paweł
Juszczak, Marek
Głąbiński, Andrzej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1058902.pdf
Data publikacji:: 2009
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: clinical trials
disease relapses
immunomodulatory treatment
monoclonal antibodies
multiple sclerosis
oral treatment
stwardnienie rozsiane
przeciwciała monoklonalne
badania kliniczne
leczenie immunomodulujące
rzut choroby
leki doustne
Opis:: New insights into the complex immunopathogenesis of multiple sclerosis (MS) have led to a development of the promising new therapeutic strategies for this disease during the last 15 years. In that time a number of the novel potential therapeutics have been identified. In this article the present state of therapy of MS is reviewed and the special attention is given to clinical trials performed on natalizumab, rituximab, alemtuzumab, cladribine, fingolimod, teriflunomide, laquinimod and fumarate. Currently available immunomodulatory therapies have been helpful for many MS patients, but for patients not improving on this treatment, the search for new drugs is necessary. Among monoclonal antibodies (MAbs) only natalizumab is approved so far for treatment of MS, but the other analysed MAbs are also very promising. The AFFIRM and SENTINEL studies showed that natalizumab is effective both in monotherapy and in combination with interferon β- 1a (IFN β- 1a) in patients with relapsing- remitting multiple sclerosis (RRMS). Long- term therapy with rituximab – another MAb – appears safe and effective in some patients with RRMS. In patients with early RRMS, alemtuzumab was more effective than IFN β- 1a. Additionally to MAbs, oral drugs gain the major attention in MS therapy recently. One of them, cladribine, may be a promising agent for refractory patients with secondary progressive MS (SPMS). New studies suggest that fingolimod (FTY720), another potential oral drug for MS, may be more effective than currently available treatments. MS patients receiving the low dose of fingolimod experienced a 52% reduction and patients on the higher dose showed a 38% reduction of the number of relapses. Treatment of RRMS with two different doses of teriflunomide was associated with reduced number of active MRI lesions, the higher dose was associated with reduced progression of disability in RRMS. The oral laquinimod was also effective in suppression of the development of active MRI lesions in RRMS. Similarly oral fumarate (BG00012) given three times daily reduced by 69% the mean number of the new Gd+ lesions and reduced the annualised relapse rate by 32% in RRMS. All this data suggest that in the nearest future several new, more effective drugs will be introduced to therapy of MS.
Stały postęp w poznawaniu patogenezy stwardnienia rozsianego (łac. sclerosis multiplex, SM) doprowadził w ciągu ostatnich 15 lat do rozwoju nowych obiecujących terapii tej choroby. W niniejszej pracy został przedstawiony aktualny stan wiedzy na temat potencjalnych nowych leków badanych w kierunku ich przydatności do leczenia SM. Szczególną uwagę poświęcono badaniom klinicznym prowadzonym z zastosowaniem w terapii SM natalizumabu, rytuksymabu, alemtuzumabu, kladrybiny, fingolimodu, teryflunomidu, lakwinimodu oraz fumaranu. Obecnie dostępne terapie lekami immunomodulującymi są pomocne w leczeniu wielu pacjentów z SM, jednak dla tych chorych, którym nie pomogły, konieczne jest poszukiwanie nowych leków. Spośród przeciwciał monoklonalnych jak dotąd jedynie natalizumab jest lekiem zarejestrowanym do leczenia SM, jednakże pozostałe badane obecnie przeciwciała monoklonalne zapowiadają się również bardzo obiecująco. Badania kliniczne AFFIRM i SENTINEL z natalizumabem potwierdziły jego skuteczność u pacjentów z postacią rzutowo- remisyjną SM (RRMS) zarówno w monoterapii, jak i terapii złożonej z interferonem β- 1a. Długoterminowa terapia rytuksymabem, kolejnym przeciwciałem monoklonalnym, wydaje się skuteczna i bezpieczna u niektórych chorych z RRMS. Wśród pacjentów z wczesnym RRMS alemtuzumab był bardziej skuteczny od interferonu β- 1a. Oprócz przeciwciał monoklonalnych coraz większe znaczenie w leczeniu SM zyskują leki doustne. Jeden z nich – kladrybina – może w przyszłości stanowić alternatywę dla pacjentów z postacią wtórnie postępującą SM opornych na dotychczasowe leczenie. Nowe badania sugerują, że FTY 720, kolejny badany w SM lek doustny, może być bardziej skuteczny niż leki dotychczas dostępne. Wśród chorych z SM otrzymujących niską dawkę leku zaobserwowano redukcję rzutów choroby o 52%, u pacjentów z wyższą dawką o 38%. Dwie różne dawki teryflunomidu redukowały liczbę aktywnych ognisk w MRI, a wyższa dawka spowalniała postęp niesprawności u pacjentów z postacią RRMS. Lakwinimod był skuteczny w hamowaniu rozwoju aktywnych ognisk w MRI u pacjentów z postacią RRMS. Podobnie doustny fumaran (BG00012) przyjmowany 3 razy dziennie redukował liczbę ognisk wzmacniających się po podaniu gadoliny o 69% i roczny czas do wystąpienia rzutu o 32% u pacjentów z RRMS. Wszystkie przedstawione dane wskazują, że w najbliższej przyszłości do terapii SM zostanie wprowadzonych kilka nowych i bardziej skutecznych leków.
Źródło:: Aktualności Neurologiczne; 2009, 9, 2; 132-139
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:: Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Farmakoterapia zaburzeń ruchowych i objawów neuropsychiatrycznych w chorobie Huntingtona: systematyczny przegląd piśmiennictwa
Drug treatment of moving disorders and neuropsychiatric symptoms accompanying Huntington’s disease: a systematic review
Autorzy:: Sobów, Tomasz
Sławek, Jarosław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1059453.pdf
Data publikacji:: 2007
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: Huntington’s disease
choreatic movements
dementia
mental disorders
parkinsonism
treatment
leczenie
parkinsonizm
zaburzenia psychiczne
otępienie
ruchy pląsawicze
choroba Huntingtona
Opis:: Huntington’s disease (HD) belongs to a large group of neurodegenerative diseases caused by a genetic defect consisting in an increased number of repetitive sequences of DNA within the altered gene in the chromosome 4 encoding huntingtin. The consequence of this mutation is selective destruction of neurons mainly within the caudate nucleus, putamen, globus pallidus and also other structures, including thalamus and white matter. Apart of involuntary movements, symptoms include other neurological signs (e.g. parkinsonism), disturbed cognitive functions (dementia) and various psychiatric disorders. In spite of a significant progress in understanding HD pathogenesis, no effective cause-oriented treatment has been developed to date. Currently available therapies include attempts at correction of individual symptoms, which, as in the case of Parkinson’s disease, is handicapped by mutual interdependence of neurological and mental state, as well as by effects of administered drugs, both psychotropic and those targeted on particular neurological signs. In the paper we present an evidence based review of available modalities for symptomatic treatment of motor disorders (involuntary movements, parkinsonism, dystonias), other neurological symptoms, mental disorders (depression, psychoses) and disturbances of cognitive functions associated with HD. Separately discussed are attempts at administration of neuroprotective drugs (including creatine, unsaturated fatty acids and minocycline), which are recommended expecting to correct the natural course of the disease.
Choroba Huntingtona (HD) należy do dużej grupy chorób neurozwyrodnieniowych, u których podłoża leży defekt genetyczny polegający na zwiększeniu liczby powtarzalnych sekwencji DNA w obrębie uszkodzonego genu na chromosomie 4., kodującego huntingtynę. Następstwem mutacji jest selektywne uszkodzenie neuronów dotyczące zwłaszcza jądra ogoniastego, skorupy i gałki bladej, a także innych struktur, w tym wzgórza i istoty białej. Objawy choroby obejmują poza ruchami mimowolnymi także inne objawy neurologiczne (np. parkinsonizm), zaburzenia funkcji poznawczych (otępienie) oraz różnorodne zaburzenia psychiczne. Pomimo postępów w rozumieniu etiopatogenezy choroby nie przełożyło się to, jak dotąd, na skuteczne, przyczynowe leczenie. Postępowanie obejmuje zatem próby korygowania poszczególnych objawów, co podobnie jak w chorobie Parkinsona utrudniają wzajemne zależności między stanem neurologicznym i psychicznym, oraz wpływ leków, zarówno psychotropowych, jak i celowanych na objawy neurologiczne. W artykule przedstawiamy umocowany w zasadach medycyny opartej na faktach przegląd dostępnych metod leczenia objawowego zaburzeń ruchowych (ruchy mimowolne, parkinsonizm, dystonie), innych objawów neurologicznych, zaburzeń psychicznych (depresji, psychoz) oraz zaburzeń funkcji poznawczych w przebiegu HD. Oddzielnie omawiamy próby stosowania leków o działaniu neuroprotekcyjnym (w tym kreatyny, nienasyconych kwasów tłuszczowych i minocykliny), które proponuje się w nadziei, że wpłyną korygująco na naturalny przebieg choroby.
Źródło:: Aktualności Neurologiczne; 2007, 7, 1; 10-18
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:: Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Podstawowe objawy i różnicowanie nieswoistych chorób zapalnych jelit
Basic symptoms and differentiation of inflammatory bowel diseases
Autorzy:: Wojtuń, Stanisław
Gil, Jerzy
Szwed, Łukasz
Dyrla, Przemysław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1033264.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: Crohn’s disease
endoscopy
gastrointestinal diseases
treatment
ulcerative colitis
choroby przewodu pokarmowego
choroba leśniowskiego-crohna
wrzodziejące zapalenie jelita
grubego
endoskopia
leczenie
Opis:: Ulcerative colitis (colitis ulcerosa, CU) and Crohn’s disease belong to a group of nonspecific inflammatory bowel diseases characterized by chronicity and unknown aetiology. Due to their heterogeneous pathogeneses, their clinical pictures and clinical courses vary. This results in diagnostic difficulties that are encountered despite the availability of a number of specialized tests in contemporary medicine. It is known that a condition necessary to establish a definitive diagnosis is to confirm the presence of a nonspecific inflammatory bowel disease in a histopathological examination, but laboratory tests are helpful in the initial diagnosis and demonstrate the extent and severity of the inflammatory process. C-reactive protein is the indicator of the inflammatory process, and anaemia that occurs in ulcerative colitis is due to both the chronicity of the disease and iron deficiency secondary to blood loss. Laboratory diagnosis is also applicable in the evaluation of parenteral complications concerning the liver, bile ducts, and osteoporosis. Abnormal liver function tests are frequent in inflammatory bowel diseases and may be caused by an ongoing inflammatory process typical of these diseases as well as by the pharmacological treatment implemented. Although new methods, such as computed tomography, magnetic resonance imaging and positron emission tomography, are used in diagnosing gastrointestinal diseases, endoscopy with histopathological analysis of the collected samples still is (and will be for a long time) a primary diagnostic method in the process of diagnosing, monitoring the course of treatment and oncological surveillance.
Wrzodziejące zapalenie jelita grubego i choroba Leśniowskiego-Crohna należą do grupy nieswoistych chorób zapalnych jelit o przewlekłym przebiegu i nieznanej etiologii. Z uwagi na niejednorodną patogenezę mają zróżnicowany obraz i przebieg kliniczny, co powoduje trudności diagnostyczne pomimo dostępności wielu wielospecjalistycznych badań. Wiadomo, że warunkiem koniecznym ustalenia ostatecznego rozpoznania jest potwierdzenie nieswoistej choroby zapalnej jelit w badaniu endoskopowym i histopatologicznym, niemniej jednak badania laboratoryjne są pomocne we wstępnej diagnostyce i odzwierciedlają zasięg oraz nasilenie procesu zapalnego. Białko C-reaktywne stanowi wykładnik procesu zapalnego, a występująca we wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego niedokrwistość jest wynikiem zarówno przewlekłości choroby, jak i niedoboru żelaza wtórnego do utraty krwi. Diagnostyka laboratoryjna ma również zastosowanie w ocenie powikłań pozajelitowych dotyczących wątroby i dróg żółciowych, a także osteoporozy. Nieprawidłowe wyniki prób wątrobowych są częste w chorobach zapalnych jelit i mogą być spowodowane procesem zapalnym typowym dla tych chorób, ale też stosowanym leczeniem farmakologicznym. Chociaż powstają nowe metody wykorzystywane w diagnostyce przewodu pokarmowego, takie jak tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny, pozytronowa tomografia emisyjna, to jednak badanie endoskopowe z oceną histopatologiczną pobranych wycinków jest (i jeszcze długo będzie) podstawową metodą diagnostyczną w rozpoznawaniu, monitorowaniu leczenia oraz nadzorze onkologicznym.
Źródło:: Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2014, 10, 1; 61-66
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:: Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki