Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "transhumanizm," wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    Transgresja człowieczeństwa – transhumanizm jako nowe oblicze wychowania religijnego?
    Transgression of humanity – transhumanism as a new face for religious upbringing?
    Autorzy:
    Lipowicz, Markus
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/629031.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
    Tematy:
    transgresja
    transcendencja
    transhumanizm
    wychowanie religijne
    człowieczeństwo
    transgression
    transcendence
    transhumanism
    religious upbringing
    humanity
    Opis:
    The article depicts transhumanism as an alternative form of religious upbringing which entirely rejects the Christian concept of humanity through favoring a non-transcendent, transgressive notion of human existence. First, I will try to present transcendence and transgression as two diametrically opposed worldviews. Further, I will elaborate various transhumanistic approaches to spirituality and religion. Finally, I will demonstrate the transgressive impact of transhumanism with reference to the philosophy of Georges Bataille. Generally, this paper will argue that transhumanism aims at realizing the idea of a sovereign, amoral and atheistic individual, whose spirituality is based on the concept of overcoming the anthropological limitations of humanity. From a pedagogical point of view transhumanism proclaims an existential attitude that fundamentally disclaims the ontological difference between sacrum and profanum.
    Artykuł przedstawia transhumanizm jako nowe oblicze religijnego wychowania, które całkowicie odrzuca chrześcijańską koncepcję ludzkości poprzez faworyzowanie transcendentalnego i transgresyjnego pojęcia ludzkiej egzystencji. Na początku postaram się przedstawić transcendencję i transgresję jako dwa diametralnie przeciwne światopoglądy. Następnie omówię różne transhumanistyczne podejścia do duchowości i religii. Na koniec pokażę transgresyjny wpływ transhumanizmu w odniesieniu do filozofii Georges’a Bataille’a. Artykuł będzie argumentował tezę, że transhumanizm ma na celu realizację idei suwerennej, amoralnej i ateistycznej jednostki, której duchowość opiera się na koncepcji przezwyciężenia antropologicznych ograniczeń ludzkości. Z pedagogicznego punktu widzenia transhumanizm głosi postawę egzystencjalną, która całkowicie zrzeka się ontologicznej różnicy między sacrum a profanum.
    Źródło:
    Podstawy Edukacji; 2017, 10; 33-50
    2081-2264
    Pojawia się w:
    Podstawy Edukacji
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nauczmy dzieci być bogami – edukacja humanistyczna wobec wyzwania transhumanizmu
    Let Us Teach Children to Be Gods – Humanistic Education Facing the Challenge of Transhumanism
    Autorzy:
    Lipowicz, Markus
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/442110.pdf
    Data publikacji:
    2016-06-30
    Wydawca:
    Towarzystwo Wiedzy Powszechnej w Szczecinie
    Tematy:
    transhumanizm
    edukacja humanistyczna
    wychowanie
    człowiek
    osoba
    transhumanism
    humanistic education
    upbringing
    human being
    person
    Opis:
    W niniejszym artykule chciałbym zaprezentować pogląd transhumanistyczny z perspektywy pedagogiczno-filozoficznej. Zamierzam pokazać, że integracja podstawowych idei transhumanistycznych w proces wychowania i edukacji oznaczałaby odejście od fundamentalnych wartości humanistycznych, zwłaszcza koncepcji godności osoby ludzkiej. Jednocześnie zależy mi na podkreśleniu, że współczesny ruch transhumanistyczny zaczyna już dążyć do celowego oddziaływania na podstawowe parametry dziecięcej i młodzieżowej wyobraźni, aby w ten sposób móc na poziomie wczesnej socjalizacji doprowadzić do gruntownej redefinicji człowieczeństwa. Moim głównym przedmiotem badawczym będzie powieść Gennady’ego Stolyarova II Death is Wrong z roku 2013; z kolei analityczny, filozoficzny punkt odniesienia stanowi myśl Stefana Lorenza Sorgnera. Moja hipoteza brzmi: transhumanizm dąży do wyrwania człowieka z granic człowieczeństwa poprzez transgresję tego, co w sposób istotny określa jednostkę jako osobę.
    In the present article I would like to unveil transhumanism from a pedagogical-philosophical perspective. I will try to indicate that the integration of the fundamental ideas of transhumanism into the process of upbringing and education would lead to a departure from central human values, above all from the concept of dignity of the human person. Also I am particularly keen to emphasize that the contemporary transhumanist movement deliberately aims to have an impact on the essential parameters of children’s and youngster’s imagination in order to bring about a basic redefinition of humanity on the level of early socialization. My main research subject will be Gennady Stolyarov II’s children’s book Death is Wrong of the year 2013, while my analytical and philosophical reference point will be the thought of Stefan Lorenz Sorgner. My hypothesis is: transhumanism tends to extract the human being from the borders of humanity through transgressing what essentially defines the individual as a person.
    Źródło:
    Edukacja Humanistyczna; 2016, 1; 33-45
    1507-4943
    Pojawia się w:
    Edukacja Humanistyczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Posthumanizm jako podstawa edukacji dla zrównoważonego rozwoju? Możliwości i granice rewolucji edukacyjnej
    Posthumanism as a Base of Education for Sustainable Development? Possibilities and Limits of Educational Revolution
    Autorzy:
    Lipowicz, Markus
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2141574.pdf
    Data publikacji:
    2017-06-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej
    Tematy:
    rozwój zrównoważony
    edukacja
    środowisko naturalne
    posthumanizm
    postantropocentryzm
    transhumanizm
    education
    sustainable development
    natural environment
    posthumanism
    postanthropocentrism
    transhumanism
    Opis:
    W niniejszym artykule będę argumentował, iż ekologiczny program rozwoju zrównoważonego, promowany przez ONZ, wymaga rewizji dotychczasowych sposobów myślenia o edukacji. W tym celu zaprezentuję myśl posthumanistyczną jako istotną alternatywę wobec koncepcji i apeli o edukację humanistyczną, która dotychczas nie przyniosła pokładanych w niej nadziei. Kluczową przesłanką posthumanizmu jest promowany przez niego postantropocentryzm, który poszerza horyzonty świadomości i troski wobec bytów nie-ludzkich. Pod koniec artykułu postaram się także wskazać, iż największym oponentem tej myśli jest – paradoksalnie – najbardziej ekstremalny odłam posthumanizmu, czyli transhumanizm. Postaram się przekonać, iż zamiast rewidować humanistyczne fiksacje wokół efektywności i wydajności, transhumanizm wydaje się jedynie dążyć do potęgowania ludzkiej dominacji nad przyrodą, co w sposób fundamentalny kłóci się z kluczowymi ideami programu zrównoważonego rozwoju.
    In the present article I will argue that the program of sustainable development, as promoted by the United Nations, demands a revision of the foregoing patterns of educational reflection. For this purpose I will present the posthuman thought as an alternative to the conception and plea for humanistic education, which hitherto has failed to realize the invested hopes. The key premise of posthumanism is the promotion of postanthropocentrism, which extends the horizons of consciousness and concerns regarding non-human beings. Towards the end of the article I will try to indicate that the biggest opponent of this thought is – paradoxically – the most extreme fraction of posthumanism, which is transhumanism. I will argue that instead of revising the humanistic fixations on effectiveness and efficiency, transhumanism seems to head towards an increase of human domination over nature, which fundamentally contradicts the key ideas of the sustainability program.
    Źródło:
    Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja; 2017, 20, 2(78); 139-153
    1505-8808
    2450-3428
    Pojawia się w:
    Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Posthumanizm: między ideologią a teorią społeczną. Próba wyjaśnienia kilku nieporozumień dotyczących koncepcji postczłowieka
    Posthumanism: Between Ideology and Social Theory. An Attempt to Straighten Out Some Misconceptions Concerning the Concept of the Posthuman
    Autorzy:
    Lipowicz, Markus
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2140187.pdf
    Data publikacji:
    2019-03-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej
    Tematy:
    posthumanizm
    transhumanizm
    humanizm nowożytny
    edukacja
    technologia
    edukacja filozoficzna
    posthumanism
    transhumanism
    modern humanism
    education
    technology
    philosophical education
    Opis:
    Artykuł stanowi odpowiedź na polemiczny tekst A. Rogalskiej-Marasińskiej pt. Człowiek – postczłowiek – transczłowiek: kto podejmie edukację na rzecz zrównoważonego rozwoju?. Postaram się wykazać, iż mimo pewnych odchyleń ideologicznych posthumanizm stanowi współcześnie jedyną alternatywę wobec transhumanizmu, który definiuję jako ideowego spadkobiercę nowożytnego humanizmu. Z tego powodu humanizm nie może stanowić zabezpieczenia przed transhumanistycznym ryzykiem egzystencjalnym. Będę argumentował, że to właśnie humanistyczny antropocentryzm stanowi nie tylko największe zagrożenie dla środowiska naturalnego w sensie ogólnym, ale także konkretnie dla samego gatunku ludzkiego, którego sprawczość może zgodnie z logiką (trans)humanistyczną zostać przejęta przez cyfrowe algorytmy. Z drugiej strony relacyjna antropologia posthumanizmu może przywrócić transcendentalny obraz człowieka i edukacji, które sprzeciwiają się (trans)humanistycznemu redukcjonizmowi. Na końcu poświęcę kilka uwag możliwości integracji posthumanizmu w system edukacyjny poprzez instytucjonalną reaktywację edukacji filozoficznej.
    The article is a reply to A. Rogalska-Marasińska’s polemical text entitled Human – Posthuman – Transhuman: Who Will Undertake the Education for Sustainable Development?. I will try to show that despite some ideological deviations posthumanism poses contemporarily the only alternative to transhumanism which I define as an ideational inheritor of modern humanism. Thus, humanism cannot secure us from the existential risks of transhumanism. I will argue that, first and foremost, it is humanistic anthropocentrism that poses not only the greatest danger for the natural environment in general, but specifically for the human species, whose agency can be, in accordance to the logics of (trans)humanism, taken over by digital algorithms. The relational anthropology of posthumanism, on the other hand, could reinstate the transcendental image of man and education, which resist the reductionist tendency of transhumanism. At the end I willdedicate a few comments to the possibilities of integrating posthumanism into the educational system through an institutional reactivation of philosophical education.
    Źródło:
    Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja; 2019, 22, 1(85); 154-173
    1505-8808
    2450-3428
    Pojawia się w:
    Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Anthropos 2.0 – od pedagogiki rzeczy do urzeczowionego człowieka?
    Anthropos 2.0 – from a pedagogy of objects to the objectification of the human being?
    Autorzy:
    Lipowicz, Markus
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/962443.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydział Pedagogiki i Psychologii
    Tematy:
    “human enhancement”
    pedagogy of things
    perfection
    humanistic education
    the image of a man
    transhumanism
    transhumanizm
    „ulepszanie człowieka”
    pedagogika rzeczy
    doskonałość
    edukacja humanistyczna
    obraz człowieka
    Opis:
    Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie, krótkie rozwinięcie oraz krytyka pedagogicznych implikacji transhumanizmu. Stawiam hipotezę, iż w odniesieniu do głównych postulatów tego, coraz bardziej znaczącego zarówno w kulturze popularnej jak i w środowisku akademickim, ruchu techno-progresywnego uzasadniona jest mowa o próbie urzeczowienia człowieka. Owe urzeczowienie polegałoby na biotechnologicznych interwencjach, mających na celu udoskonalenie ciała ludzkiego, co – jak będę chciał dowieść – kłóciłoby się z podstawowymi ideami i założeniami edukacji humanistycznej, a także posthumanistycznej pedagogiki rzeczy. W pierwszej części omówię kluczową dla transhumanizmu koncepcję „ulepszania człowieka” (Human Enhancement) oraz pojęcie ludzkiej doskonałości. Z kolei w drugiej części postaram się odnieść te idee do podstawowych dla pedagogiki humanistycznej obrazów człowieka jako homo absconditus i homo educandus. Wyniki moich refleksji mogą być postrzegane jako wyraz naglącej potrzeby powstania szerokiej debaty pedagogicznej nad możliwościami oraz zagrożeniami płynącymi z transhumanizmu, albowiem nawet częściowa realizacja jego postulatów mogłaby już w niedalekiej przyszłości przyczynić się do załamania się podstawowych zasad praktyki edukacyjnej.
    The aim of the article is presentation, short elaboration and critique of the pedagogical implications of transhumanism. My hypothesis is that it is valid to refer to the crucial postulates of this techno-progressive movement, which is contemporary gaining popularity within the pop culture and academic society, as an attempt to objectify the human being. This process would consist of biotechnological interventions aiming at perfection of the human body, which—as I will try to indicate—would clash with both the basic ideas and assumptions of humanistic education and the conception of pedagogy of things as well. In the first part I will elaborate the crucial transhumanist conception of “human enhancement” and the notion of human perfection. In the second part I will refer these ideas to the fundamental pedagogical images of a man as homo absconditus and homo educandus. The results of my reflections can be perceived as an enunciation of the exigency for establishing a broad pedagogical debate on the possibilities and dangers deriving from transhumanism, since even a partial realization of its postulates could eventually lead to a breakdown of crucial principles of educational praxis.
    Źródło:
    Parezja. Czasopismo Forum Młodych Pedagogów przy Komitecie Nauk Pedagogicznych PAN; 2016, 2
    2353-7914
    Pojawia się w:
    Parezja. Czasopismo Forum Młodych Pedagogów przy Komitecie Nauk Pedagogicznych PAN
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Człowieczeństwo jako (nie)zbędna kategoria refleksji pedagogicznej? O ponowoczesnym kryzysie teorii wychowania w obliczu wyzwania trans- i posthumanizmu
    Humanity as an (in)dispensable category of pedagogical considerations? On postmodern crisis of the theory of education in the face of a challenge of trans- and posthumanism
    Autorzy:
    Lipowicz, Markus
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/428625.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Wydawnictwo Naukowe Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie
    Tematy:
    pedagogika
    człowieczeństwo
    ideał wychowawczy
    ponowoczesność
    transhumanizm
    posthumanizm
    filozofia
    sofistyka
    pedagogy
    humanity
    educational ideal
    postmodernity
    transhumanism
    posthumanism
    philosophy
    sophistry
    Opis:
    W niniejszym artykule spróbuję przedstawić powód pojawienia się kryzysu teorii pedagogicznej w ponowoczesności oraz zaproponuję sposób jego przezwyciężenia. Będę argumentował, iż główny powód owego kryzysu ponowoczesnego wynika z jego kluczowej przesłanki, jaką jest „śmierć człowieka”. Zakwestionowanie człowieczeństwa jako uniwersalnie obowiązującej normy społecznej otworzyło przed praktyką wychowawczo-edukacyjną szerszy horyzont pluralizmu kulturowego. Jednocześnie pedagogika w ten właśnie sposób straciła swój najważniejszy punkt odniesienia, jakim jest ideał wychowawczy w postaci filozoficznie ugruntowanego obrazu człowieka. Ten kierunek rozwoju spowodował, że refleksja nad wychowaniem straciła współcześnie swoje filozoficzne korzenie na rzecz sofistycznie rozumianego konwencjonalizmu, co z kolei uniemożliwia powstanie ponowoczesnej teorii pedagogicznej. Możliwości przezwyciężenia tej trudnej sytuacji płyną z dwóch prądów filozoficzno-naukowych: transhumanizmu i krytycznego posthumanizmu. Będę argumentował, iż tylko ten drugi nurt może być traktowany jako obiecujący punkt widzenia, który mógłby ponownie połączyć myśl pedagogiczną z filozofią bez utraty uzyskanego w ponowoczesności pluralizmu kulturowego. To właśnie na gruncie posthumanizmu, jak będę chciał przekonać, pojawia się szansa stworzenia ponowoczesnej teorii wychowania.
    In the present article I will try to show the reasons for the emerging crisis of pedagogical theory in postmodernity and propose a way of overcoming it. I will argue that the main reason of this postmodern crisis results from its key premise, which is the “death of man”. Throwing into question humanity as a universally obligating social norm opened a brighter view of cultural pluralism for educational praxis. However, in this way pedagogy lost its most crucial reference point which is the educational ideal in the form of a philosophically grounded image of man. This development resulted in the loss of pedagogy’s philosophical roots in favor sophistically understood conventionalism, which in turn indispose the rise of a postmodern pedagogical theory. Possibilities of overcoming this complex situation come two current philosophical-scientifi c movements: transhumanism and critical posthumanism. I will argue that only the latter promises the reconnection of pedagogy with philosophy without forfeiting the cultural pluralism achieved in postmodernity. On the posthuman ground, as I will argue, we find a chance to finally develop a postmodern theory of pedagogy.
    Źródło:
    Studia z Teorii Wychowania; 2017, 2 (19); 35-57
    2083-0998
    2719-4078
    Pojawia się w:
    Studia z Teorii Wychowania
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies