Wszystkie pola: GEOPOLITICS - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Geopolityka i religia we współczesnym świecie
Autorzy:: Macała, Jarosław Edward
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/647517.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:: religious geopolitics, religion and geopolitics, critical geopolitics
geopolityka religii, religia i geopolityka, geopolityka krytyczna
Opis:: Seemingly, religion and geopolitics belong to two different spaces: sacrum and profanum. However, sometimes there are close relationships between them, as it was visible in crusades. It seems that in present geopolitics, mainly in western publications, religion is not an important factor, rather disregarded. Particularly, religion is hardly ever the only factor influencing geopolitical processes, but it correlates with many different variables which are hard to examine and to measure. Therefore, only the few explorers of geopolitics from the school of critical geopolitics and the French periodical the “Herodote” use terms “religious geopolitics” and “gèopolitique des religions”. From here, there is a lot more scientific research on relationships between geopolitics and culture. In today’s world, economic problems are considered a lot more important than civilizational issues.
Religia i geopolityka należą pozornie do dwóch różnych przestrzeni – sacrum i profanum. Jednak czasem zachodzą między nimi ścisłe związki, czego symbolem stały się choćby krucjaty. Wydaje się, że we współczesnej geopolityce, głównie w zachodnich publikacjach, religia nie jest czynnikiem ważnym,raczej lekceważonym. Szczególnie że prawie nigdy religia nie jest jedynym aspektem wpływającym na procesy geopolityczne, lecz koreluje z wieloma innymi zmiennymi, których wpływy trudno zbadać i zmierzyć. Dlatego tylko nieliczni badacze geopolityki ze szkoły geopolityki krytycznej oraz francuskiego periodyku „Herodote” posługują się terminem „geopolityka religii”. Stąd dużo więcej badań naukowych nad związkami między geopolityką a kulturą. We współczesnym świecie za znacznie ważniejsze uważa się problemy ekonomiczne niż cywilizacyjne.
Źródło:: Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio K – Politologia; 2015, 22, 2
1428-9512
2300-7567
Pojawia się w:: Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio K – Politologia
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Podejście holistyczne. Geopolityka popularna 3.0 w koncepcji Daniela Bosa
Autorzy:: Macała, Jarosław Edward
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/34112067.pdf
Data publikacji:: 2022
Wydawca:: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:: popular culture
critical geopolitics
popular geopolitics
popular geopolitics 3.0
video games
kultura popularna
geopolityka krytyczna
geopolityka popularna
geopolityka popularna 3.0
gry video
Opis:: Artykuł ten opisuje się stworzone przez Daniela Bosa pojęcie geopolityki popularnej 3.0. Jego podstawową hipotezą jest uznanie tej koncepcji za mało przekonującą. W tradycji badawczej tej szkoły geopolityki typowe było i jest rozdzielenie studiów nad kreatorami znaczeń geopolitycznych w kulturze pop, czyli elitami (geopolityka popularna 1.0), a z drugiej strony osobno nad ich odbiorcami (geopolityka popularna 2.0). Rzadko podejmowano analizy procesu wytwarzania znaczeń geopolitycznych w artefaktach kultury pop. W ocenie D. Bosa jego holistyczne studia nad geopolitycznym znaczeniem militarnych gier video integrują badania nad tekstem, publicznością i produkcją. Jednak trudno uznać je za nowy nurt geopolityki popularnej. Albowiem odnoszą się do wąskiej sfery kultury pop, nastręczają dużo problemów ze spójnością ujęcia i mają ograniczoną przydatność do geopolitycznego badania innych artefaktów kultury pop. Zastosowanie terminu „geopolityka popularna 3.0” byłoby bardziej adekwatne dla badania interferencji między mediami społecznościowymi, popkulturą a geopolityką.
This article focuses on Daniel Bos’s “popular geopolitics 3.0” term. The hypothesis is that this concept is considered unconvincing. In the research tradition of popular geopolitics, it was and is typical to separate studies on the creators of geopolitical symbols in pop culture, i.e. the elites (popular geopolitics 1.0), and on their consumers (popular geopolitics 2.0). Analyses of the process of producing geopolitical meanings in pop culture artifacts have been rarely undertaken. In the opinion of Bos, his holistic studies on the geopolitical meaning of military-themed video games integrate research on the text, audience and production. However, they can hardly be considered a new trend in popular geopolitics. Because they relate to the narrow sphere of pop culture, they cause a lot of problems with the consistency of the approach and are of limited use for geopolitical research of other pop culture artifacts. The use of the term “popular geopolitics 3.0” would be more appropriate to the study of the interference between social media, pop culture and geopolitics.
Źródło:: Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio K – Politologia; 2022, 29, 1; 7-20
1428-9512
2300-7567
Pojawia się w:: Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio K – Politologia
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: La geopolítica de la corrupción en México
Autorzy:: Nieto, Nubia
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/683130.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:: geopolitics, corruption, Mexico, international relations
geopolítica, corrupción, México, relaciones internacionales
Opis:: The biggest problems facing humanity reach global magnitudes: terrorism, climate change, drug trafficking and corruption, among others. In this context, the study of corruption becomes more complex as it merges with other international phenomena. The question that guides this text is: Why does corruption represent a global geopolitical risk? The tentative hypothesis that guides this work involves corruption as a geopolitical risk that threatens governments and countries around the world. Mexico is taken as a case study, due to the levels of corruption experienced by this country, which have contributed to accelerating other global phenomena such as drug trafficking and other crimes. The main objective is to offer a picture of new geopolitics of global corruption and of Mexico in particular. The work also presents the anti-corruption perspective of the Mexican government of Andrés Manuel López Obrador (2018 – projected to 2024).
Los mayores problemas que enfrenta la humanidad alcanzan magnitudes globales: terrorismo, cambio climático, narcotráfico y corrupción, entre otros. En este contexto, el estudio de la corrupción se hace más complejo toda vez que se funde con otros fenómenos internacionales.La interrogante que guía el presente texto es ¿Por qué la corrupción representa un riesgo geopolítico global? La hipótesis tentativa que guía este trabajo supone a la corrupción como un riesgo geopolítico que amenaza a gobiernos y países de todo el mundo. Se toma como estudio de caso a México, debido a que los niveles de corrupción que experimenta este país han contribuido a acelerar otros fenómenos globales tales como el narcotráfico y otros crímenes. El objetivo principal es ofrecer una radiografía de la nueva geopolítica de la corrupción mundial y de México en particular. El trabajo también presenta la perspectiva anticorrupción del gobierno mexicano de Andrés Manuel López Obrador (2018-proyectado al 2024).
Źródło:: Anuario Latinoamericano – Ciencias Políticas y Relaciones Internacionales; 2019, 7
2449-8483
2392-0343
Pojawia się w:: Anuario Latinoamericano – Ciencias Políticas y Relaciones Internacionales
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Geopolityka jako światopogląd władzy w Rosji
Autorzy:: Świder, Konrad
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/624522.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:: Russia, geopolitics, power elite, strategic culture, global order
Rosja, geopolityka, elity władzy, kultura strategiczna, ład globalny
Opis:: The purpose of this article is to present the characteristics and motives of thinking about international relations showed by the Russian ruling elite. This thinking is determinated by geopolitics. Russian political class is not the only one in the world establishment, which is based on its perception of the world system on geopolitical interpretations, because a similar trend can be observed in the American and Chinese approaches to these issues. Recognition of Southeast Asia and the adjacent area of the Pacific in recent years by Washington as the most important global policy direction of the United States is a confirmation of such tendency. Nevertheless, geopolitics in Russia becomes a field of knowledge, which is incoporated into the new Russian messianism, being one of the cornerstones of the Russian historical destination and filling Russian historiosophy with new content. Special status of geopolitics in Russia due to the fact that already in the 90s of the 20th century it became an ideology, which filled the ideological vacuum after the bankrupt communist ideology. Thus, in this country there has been a process of ideologisation of geopolitics, which gives it the position of the new universal idea – integrally explaining Russians, and primarily the Russian ruling elite, the surrounding world. Geopolitics and imposed by it determined geographically and by thinking in the traditional categories of zones of influence vision of the international system has become both worldview authority in Russia and an essential element of the Russian strategic culture. In the article will be presenting conditions that make the geopolitics the permanent, archetypical component of thinking about the world and global order from viewpoint of the ruling elite in Russia.
Celem artykułu jest analiza tendencji i motywacji rządzących elit politycznych Rosji w zakresie myślenia o współczesnych stosunkach międzynarodowych. Myślenie to warunkowane jest przede wszystkim przez czynniki geopolityczne. Klasa polityczna Rosji nie jest jedyną, która w postrzeganiu systemu międzynarodowego odwołuje się do geopolitycznych interpretacjach. Podobny sposób myślenia właściwy jest Stanom Zjednoczonym czy Chinom. Uznanie przez Stany Zjednoczone Południowo-wschodniej Azji i przylegającej przestrzeni Oceanu Spokojnego za istotny dla tego państwa obszar globalnej polityki jest potwierdzeniem tej tendencji. Jednakże w Rosji geopolityka staje się obszarem wiedzy, który został włączony do nowego mesjanizmu tego państwa, stając się jednym z kamieni węgielnych myślenia o jego historycznym przeznaczeniu. Geopolityka w Rosji stała się swoistą ideologią w warunkach ideologicznej próżni jaka się wytworzyła po upadku komunizmu. Nastąpiła ideologizacja geopolityki, która dla elit politycznych stała się narzędziem interpretacji otaczającego systemu międzynarodowego i myślenia w kategoriach stref wpływów. Stała się cechą kultury strategicznej Federacji Rosyjskiej.
Źródło:: Teka Komisji Politologii i Stosunków Międzynarodowych; 2016, 11, 3
1896-8279
Pojawia się w:: Teka Komisji Politologii i Stosunków Międzynarodowych
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Vladimir Nabokov’s Critique of Realism and Geopolitics
Krytyka realizmu i geopolityki w utworach Władimira Nabokowa
Autorzy:: Bakirov, Denys
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/31343684.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:: geopolitics
realism
Nabokov
Mearsheimer
zero-sum-game
dictatorship
Russia
Putin
Ukraine
war
geopolityka
realizm
gra o sumie zerowej
dyktatura
Rosja
Ukraina
wojna
Opis:: The aim of this article is to follow Vladimir Nabokov’s critique of geopolitics as found in his works The Gift (1963), Tyrants Destroyed (1936), and Speak, Memory (1964). Vladimir Nabokov critiques geopolitics as something that locks people’s imagination within the zero-sum-struggle for scarce resources and mobilises their passions for the worship of the ruler. I hypothesise that Nabokov also shows us how the image of creation as a gift goes past zero-sum “realism” and unlocks parts of the environment as having increasingly more to “say” within increasingly intricate conversations. With this framework in mind, we can read the Realist school of international relations as reifying the destructive force as the centrepiece of politics by way of honouring the balance between “great nuclear powers”. I argue that Nabokov’s view can instead set us on the path of democratisation as the salient focus of international relationships much like the Christians in ancient times were able to ignore the intricate geopolitical network of different deities that represented the destructive powers of the Roman provinces under the cult of the Emperor who represented the destructive force of the Roman legions. This democratisation is the work of abstracting violence so as make it restricted and monopolised by the Wilsonian ideal of the “Concert of Nations” from the level of which the violence is used to police the “rogue states”.
Celem artykułu jest prześledzenie krytyki geopolityki Władimira Nabokowa zawartej w jego dziełach Dar (1963), Zniszczeni tyrani (1936) i Pamięci, przemów (1964). Vladimir Nabokov krytykuje geopolitykę jako coś, co zamyka ludzką wyobraźnię w walce o sumie zerowej o ograniczone zasoby i mobilizuje ich pasję do kultu władcy. Stawiam hipotezę, że Nabokov pokazuje nam także, jak obraz stworzenia jako dar przekracza „realizm” o sumie zerowej i odblokowuje części otoczenia, które mają coraz więcej do „powiedzenia” w coraz bardziej zawiłych rozmowach. Mając to na uwadze, możemy czytać realistyczną szkołę stosunków międzynarodowych jako reifikującą niszczycielską siłę, centralny element polityki przez honorowanie równowagi pomiędzy „wielkimi mocarstwami nuklearnymi”. Twierdzę, że pogląd Nabokowa może zamiast tego skierować nas na ścieżkę demokratyzacji, jako że główny ośrodek stosunków międzynarodowych, podobnie jak chrześcijanie w starożytności, byli w stanie zignorować skomplikowaną geopolityczną sieć różnych bóstw, które reprezentowały niszczycielską władzę rzymskich prowincji pod panowaniem kultu cesarza, który reprezentował niszczycielską siłę legionów rzymskich. Demokratyzacja ta jest dziełem abstrahowania przemocy, aby ją ograniczyć i zmonopolizować przez wilsonowski ideał „Koncertu Narodów”, z poziomu którego przemoc jest wykorzystywana do nadzorowania „państw zbójniczych”.
Źródło:: Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2023, 9, 1; 55-64
2450-4866
Pojawia się w:: Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Cena wolności: konflikt na Ukrainie i jego skutki geopolityczne
Autorzy:: Климончук, Василь
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/687205.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:: freedom, geopolitics, democracy, conflict, international security
wolność, geopolityka, demokracja, konflikt, bezpieczeństwo międzynarodowe
свобода, геополітика, демократія, конфлікт, міжнародна безпека
Opis:: The article analyzes the peculiarities of the conflict in Ukraine, its preconditions and geopolitical consequences. It provides the examples and numbers, which show the low level of trust to government institutions, law enforcement agencies, judicial system and a much higher level of trust to non-governmental organizations. It covers the issue of democracy condition or, to be more precise, the lack of democracy, which causes the society’s tendency to protest. It is stated that the public’s discontent was with the oligarchs’ influence on the country, with the corruption on all the levels of social relations, with the pressure on small and medium enterprises, and ambiguity about the strategic course of the state’s development (European Union, Customs Union). The article defines the issues connected with the beginning and reasons, which made the people go out to the Maidan. The most prevailing causes include the severe beating of the demonstrators on the Maidan overnight into November 30, repressions, Viktor Yanukovych’s refusal to sign an EU association agreement, and the desire to change life in Ukraine. There was also a great wish to change the authorities in Ukraine. The article analyzes the Russian Federation’s armed aggression against Ukraine, which became a long-term factor of influence on the Ukrainian political, economical, military and social reality. It is stated that due to the RF actions within 2014-2015, the system of global and regional security and the current system of international law have been deformed. Almost all international security assurances for Ukraine (the Budapest Memorandum, in particular) proved to be deprived of legal capacity in conditions when the aggressor is one of the guarantors – Russian Federation. It is demonstrated that the Russian invasion and seizure of the part of the Eastern-Ukrainian region, the Crimea became a direct challenge both to the European system of security and Ukraine.
W artykule przeanalizowano сechy konfliktu na Ukrainie, jego uwarunkowania oraz konsekwencje geopolityczne. Autor podaje przykłady, dane, które wskazują na niski poziom zaufania do instytucji rządowych, sił bezpieczeństwa, wymiaru sprawiedliwości i znacznie wyższy poziom zaufania do instytucji pozarządowych. Rozważane jest pytanie o stan demokracji, a raczej jej braku, co tworzy w społeczeństwie tendencję do protestu. Powszechne niezadowolenie ludności skierowane było przeciwko rosnącemu wpływowi oligarchów w kraju, korupcji na wszystkich poziomach relacji społecznych, naciskowi na małe i średnie przedsiębiorstwa, niepewności kursu strategicznego państwa (Unia Europejska, Euroazjatycka Unia Celna). Autor określa zagadnienia związane z początkiem i motywami, które doprowadziły ludzi do Rewolucji godności. Główne przyczyny niezadowolenia: ciężkie pobicie demonstrantów na Placu Niepodległości w noc na 30 listopada, represje, odmowa Wiktora Janukowycza podpisania umowy stowarzyszeniowej z UE oraz pragnienie zmiany stanu życia na Ukrainie.Również dość wyraźne było pragnienie zmiany władzy na Ukrainie. Przeanalizowano zbrojną agresję Rosji przeciwko Ukrainie, która stała się długoterminowym czynnikiem wpływającym na rzeczywistość polityczną, gospodarczą, wojskową i społeczną. Z powodu działań Federacji Rosyjskiej w latach 2014–2015 był zniekształcony system globalnego i regionalnego bezpieczeństwa oraz obecny system prawa międzynarodowego. Prawie wszystkie międzynarodowe gwarancje bezpieczeństwa dla Ukrainy (w tym w ramach Memorandum Budapesztańskiego) okazały się niezdolne w sytuacji, gdy agresorem został jeden z gwarantów – Federacja Rosyjska. Udowodniono, że rosyjska inwazja i zajęcie części wschodniego regionu Ukrainy oraz Krymu było bezpośrednim wyzwaniem dla bezpieczeństwa europejskiego i państwa ukraińskiego.
Проаналізовано особливості конфлікту в Україні, його передумови та геополітичні наслідки. Наводяться приклади, цифри, які свідчать про низький рівень довіри до інститутів влади, силових структур, судової системи і значно вищий рівень довіри до недержавних інституцій. Розглядаються питання стану демократії, а точніше її відсутність, що породжує у суспільстві схильність до протестних акцій. Стверджується, що невдоволення населення було спрямоване проти посилення впливу олігархів у країні, корупції на всіх рівнях суспільних взаємовідносин, тиск на малий і середній бізнес, невизначеність із стратегічним курсом розвитку держави (Європейський Союз, Митний Союз). Окреслюються питання, пов’язані з початком і мотивами, що спонукали людей вийти на Майдан, серед яких найбільш поширеними виявилися: жорстоке побиття демонстрантів на Майдані у ніч на 30 листопада, репресії, відмова Віктора Януковича від підписання Угоди про асоціацію з Євросоюзом та прагнення змінити життя в Україні. Достатньо вираженими виявилися також прагнення змінити владу в Україні. Здійснено аналіз збройної агресії Російської Федерації проти України, яка стала довгостроковим чинником впливу на українську політичну, економічну, військову та соціальну реальність. Зазначено, що внаслідок дій РФ впродовж 2014–2015 рр. було деформовано систему глобальної та регіональної безпеки, а також чинну систему міжнародного права. Майже всі міжнародні гарантії безпеки для України (зокрема в межах Будапештського меморандуму) виявилися недієздатними в умовах, коли агресором виступив один із гарантів - Російська Федерація. Доведено, що російське вторгнення Ціна свободи: конфлікт в Україні та його геополітичні наслідки 99 та захоплення частини Східноукраїнського регіону, Криму, стало безпосереднім викликом і європейській системі безпеки, і українській державі.
Źródło:: Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2016, 2, 1
2450-4866
Pojawia się w:: Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Japonia i Tajwan – strategiczna konwergencja
Autorzy:: Horváth, Csaba Barnabas
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/624494.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:: geopolitics, normalization of Japan, cross strait relations, the constitution of Japan
geopolityka, stosunki w Cieśninie Tajwańskiej, konstytucja Japonii, Japonia, Tajwan, sosunki japońsko-tajwańskie
Opis:: My paper attempts to analyze how the geopolitical strategic interests of Japan and Taiwan impact each other. I argue that the growing concerns of the Taiwanese population over the increasing influence of China and the ongoing “normalization” i.e., remilitarization and increasing global and regional activism of Japan, are trends that point towards a convergence of interests between the two countries. If Taiwan (especially after the recent DPP takeover) tries to assure its sovereignty by standing up to China, then it will badly need as many regional allies as possible. On the other hand, the continuing de facto sovereignty of Taiwan is a de facto vital geopolitical interest of Japan, not only in the scope of its disputes with China on the East China Sea, but also in the scope of sea lanes vital to its economy. Viewed in terms of geopolitics, Taiwan provides a buffer for Japan between its southwestern islands, and China as well as an obstacle for China in its reach towards the Senkaku/Diaoyu islands. Taiwan also serves as a barrier between China and the open Pacific Ocean as part of the so called “first island chain”. Given this significance, the possibility of China taking over Taiwan would mean a strategic catastrophe for Japan regarding its strategic maritime rivalry with China on the East China Sea. China controlling Taiwan would also put the PLA Navy in direct access to the sea lanes connecting Japan with the straits of Malacca, vital for Japanese imports of fuel from the Middle East. At the same time, the increasing maritime and air capabilities of the Japanese armed forces are theoretically making Japan increasingly able to assist Taiwan, if Japan ever choses to do so. Also the increasing activism of Japan as a regional actor puts it in need of regional allies, and in this regard, unlike the reluctance of South Korea, Taiwanese public opinion is highly supportive of cooperation between the two countries. Thus Japan and Taiwan appear to be two countries with an increasing convergence of geopolitical interests, resulting from both their badly needed but limited access to regional allies and supportive public opinion.
Artykuł dotyczy współzależności strategicznych Japonii i Tajwanu. Są one konsekwencją z jednej strony wzrostu Chin, z drugiej coraz większej militarnej aktywności Japonii w regionie. Tajwan chcąc ochronić swój obecny status potrzebuje zbudowania silnej koalicji w regonie. Zachowanie status quo Tajwanu leży również w interesie Japonii, ze względu na jego położenie geopolityczne. Tajwan pełni rolę bariery pomiędzy Chinami a otwartym Pacyfikiem, będąc częścią tzw. pierwszego łańcuch wysp. Zatem przejęcie Tajwanu przez Chiny miałoby katastrofalne skutki dla Japonii, oraz zachwiałoby poważnie równowagę w regionie Azji i Pacyfiku.
Źródło:: Teka Komisji Politologii i Stosunków Międzynarodowych; 2016, 11, 1
1896-8279
Pojawia się w:: Teka Komisji Politologii i Stosunków Międzynarodowych
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: La geopolítica argentina relegada por condicionantes domésticos (2001–2017). Una mención al caso de la Triple Frontera
Autorzy:: Palacio, Priscila
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/682955.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:: Argentina’s geopolitics, Tri-Border, international relations
geopolítica argentina, Triple Frontera, relaciones internacionales
Opis:: At the beginning of this century, while geopolitics resurged worldwide, the Argentine state relegated the formulation of geopolitics because of domestic determinants. Since 2001, pressing social needs marked the government agenda. The Kirchners pursued the protectionism and embraced the integration of South America, however not in its economic dimension; they retook the Falklands’ claim, but left the borders unprotected. It made explicit the discrediting of geopolitics and the absence of the State in the Tri-Border. From 2016, Macri reshaped security policy because of domestic causes. He strengthened border control and approached the United States. There was no strategic policy for the Tri-Border.
En los primeros lustros del siglo, mientras la geopolítica resurgió a nivel mundial, el Estado argentino relegó la formulación de una geopolítica por condicionantes domésticos. Desde el 2001, las urgencias sociales pesaron en la agenda gubernamental. Con los Kirchner, se profundizó el proteccionismo y abrazó la integración sudamericana –pero no económica; se retomó el reclamo por las Malvinas, pero desguarneció las fronteras. Se explicitó el desprestigio de la geopolítica y la ausencia del Estado en la Triple Frontera. Desde 2016, Macri reformuló la política de seguridad por razones domésticas. Se reforzó el control fronterizo y acercó a EE. UU. No hubo política geoestratégica para la Triple Frontera.
Źródło:: Anuario Latinoamericano – Ciencias Políticas y Relaciones Internacionales; 2018, 6
2449-8483
2392-0343
Pojawia się w:: Anuario Latinoamericano – Ciencias Políticas y Relaciones Internacionales
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Zmienność czy konsekwencja? Problem relacji Polski ze Związkiem Sowieckim w publicystycznej refleksji Aleksandra Bocheńskiego od lat trzydziestych XX wieku do 1952 roku
Autorzy:: Orzełek, Ariel
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/630697.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:: geopolitics
journalism
political realism
Russia
the Soviet Union
geopolityka
publicystyka
realizm polityczny
Rosja
Związek Sowiecki
Opis:: The purpose of the article is to analyze the transformations of the relations betweenPolandand theSoviet Unionin Aleksander Bochenski’s journalism since the 1930s to 1952. The author also tries to establish if they were an effect of international situation or maybe stemmed from the journalist’s ideological views.The analysis of historical sources has proven the existence of two stages in Bochenki’s writings about the Soviet Unionin this period. Before 1939, he called for the liquidation of this state by Polandthrough military aggression, the liberation of bordering nations and the creation of a “sanitary cordon” between Polandand Russia, which was in Polish interest. The publicist perceived the Soviet Union as another form of imperial Russia. He disregarded ideological issues. Thus, in the years 1939–1945, he sought the possibility of agreement with Germany. However, at the end of the war, when the Soviets occupied Poland, Bochenski referred to 19th century positivism and he thought about a compromise with communists. As a result, he become involved in the creation of the progressive Catholics movement. He claimed that the Soviet Union was the only guarantor ofPoland’s western border and thatPoland should become a credible ally of Moscow.The analysis of Bochenski’s narrative about the Polish-Soviet relations allowed to perceive him as a political realist. His attitude to theSoviet Uniondepended on the correlation between geopolitical situation and national interests, which could justify both the strive to liquidate this state and to agree with it.
Prezentowany artykuł ma na celu zobrazowanie przemian, jakim uległ obraz Związku Sowieckiego w publicystyce Aleksandra Bocheńskiego od lat trzydziestych XX wieku do 1952 roku oraz udzielenie odpowiedzi na pytanie, czy zmiany te były zależne jedynie od sytuacji międzynarodowej, czy też warunkowały je kwestie ideowe.Analiza materiału źródłowego wskazuje na dwa etapy w podejściu Bocheńskiego do Sowietów w omawianym okresie. W międzywojennym okresie swej publicystyki nawoływał on do uderzenia Polski na wschód, w celu wyzwolenia narodów kresowych i utworzenia z nich pasa buforowego oddzielającego Polskę od Rosji. Służyć to miało mocarstwowym interesom Polski. Publicysta postrzegał Związek Sowiecki jako kolejną formę moskiewskiego imperializmu, lekceważąc kwestie ideologiczne. Toteż, gdy w latach 1939–1945 poszukiwał możliwości porozumienia z Niemcami, jednocześnie (wobec spodziewanego zajęcia ziem polskich przez Armię Czerwoną, nawiązując do tradycji dziewiętnastowiecznego pozytywizmu) przemyśliwał o porozumieniu z Sowietami. Znalazło to wyraz w jego zaangażowaniu w tworzenie ruchu katolików postępowych oraz w koncepcjach politycznych, w których prezentował Związek Sowiecki jako gwaranta polskiej granicy zachodniej, a także wskazywał, że Polska powinna zabiegać o to, aby stać się wiarygodnym sojusznikiem w oczach wschodniego sąsiada.Narracje Bocheńskiego o relacjach polsko-sowieckich pozwalają określić go jako politycznego realistę. Uzależniał on swój stosunek do Związku Sowieckiego od korelacji sytuacji geopolitycznej i interesów narodowych, uznając, że w ich imię można dążyć zarówno do likwidacji tego państwa, jak też porozumienia z nim.
Źródło:: Acta Humana; 2016, 7
2082-4459
Pojawia się w:: Acta Humana
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Pogranicze Rzeczypospolitej i Rosji a niepodległość Ukrainy i Białorusi – rozważania o rywalizacji politycznej
Autorzy:: Paruch, Waldemar
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/687032.pdf
Data publikacji:: 2020
Wydawca:: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:: geopolitics, Polish foreign policy, Russian foreign policy, Central Europe
geopolityka, polityka zagraniczna Polski, polityka zagraniczna Rosji, Europa Środkowa
геополитика, польская внешняя политика, российская внешняя политика, Центральная Европа
Opis:: Central Europe is part of the continent with its historical and cultural identity and a unique geopolitical role (geopolitical wedge between Germany and Russia). Central Europe includes the Ukrainian and Belarusian lands, which for centuries have been the subject of rivalry between Poland and Russia and the area of influence of powers neighboring this region. Depending on the results of this rivalry, the status of Ukrainian-Belarusian territories varied between the “great borderland” and the periphery of various powers, most often the Republic of Poland or the Russian Empire. However, their role was different for both countries. For the Commonwealth, they constituted a necessary resource for maintaining its subjectivity, sovereignty and, consequently, independence. However, for Russia they were a route to master Central Europe and to influence Western Europe. In the history of the Ukrainian-Belarusian lands, three alternative variants of concentration and political rivalry were possible. The first – the formation in this subregion of Central Europe of the countries with high political subjectivity, based on significant demographic, geopolitical and economic resources. The second – the occupation of the Ukrainian-Belarusian border entirely by one of the neighboring powers as a result of military actions or EU agreements, which made them a “great borderland”, strengthening the potential of the country of its belonging. The third – the division of Ukrainian-Belarusian lands between state organisms with high subjectivity (the loss of the status of “great borderland” in favor of being peripheries), actually preventing internal political consolidation, but deepening the diversity of the subregion in terms of religion, religion, ethnicity, culture and language, mental, and consequently also socio-economic. In the historical process, all three scenarios were implemented, which contributed to giving the Ukrainian-Belarusian lands as a constitutive feature of the “Central European syndrome”, however questioned in the international environment, primarily by Russia recognizing this area as part of its own civilization and cultural circle.
Europa Środkowa jest częścią kontynentu z własną tożsamością historyczną i kulturową oraz unikatową rolą geopolityczną (geopolitycznego klina między Niemcami i Rosją). Do Europy Środkowej należy zaliczyć ziemie ukraińskie i białoruskie, które przez wieki były przedmiotem rywalizacji między Polską i Rosją oraz obszarem wpływów mocarstw niesąsiadujących z tym regionem. W zależności od wyników tej rywalizacji status ziem ukraińsko-białoruskich wahał się między „wielkim pograniczem” a peryferiami różnych mocarstw, najczęściej Rzeczypospolitej lub Imperium Rosyjskiego. Jednak dla obu tych państw ich rola była odmienna. Dla Rzeczypospolitej stanowiły one konieczny zasób dla utrzymania jej podmiotowości, suwerenności, a w konsekwencji – niepodległości. Natomiast dla Rosji były szlakiem do opanowania Europy Środkowej oraz oddziaływania na Europę Zachodnią.W dziejach ziem ukraińsko-białoruskich były możliwe trzy alternatywne warianty koncentracji i rywalizacji politycznej. Pierwszy – ukształtowanie w tym subregionie Europy Środkowej państw o wysokiej podmiotowości politycznej, opartej na znacznych zasobach demograficznych, geopolitycznych i gospodarczych. Drugi – zajęcie ukraińsko-białoruskiego pogranicza w całości przez jedno z sąsiednich mocarstw w wyniku działań militarnych lub układów unijnych, co czyniło z nich „wielkie pogranicze”, wzmacniające potencjał państwa swojej przynależności. Trzeci – podział ziem ukraińsko-białoruskich między organizmy państwowe o wysokiej podmiotowości (utrata statusu „wielkiego pogranicza” na rzecz bycia peryferiami), faktycznie uniemożliwiający wewnętrzną konsolidację polityczną, lecz pogłębiający zróżnicowanie subregionu pod względem religijno-wyznaniowym, etnicznym, kulturowo-językowym, mentalnym, a w konsekwencji również społeczno-gospodarczym. W procesie historycznym były realizowane wszystkie trzy scenariusze, co przyczyniło się do nadania ziemiom ukraińsko-białoruskim jako cechy konstytutywnej „syndromu środkowoeuropejskiego”, jednak kwestionowanego w środowisku międzynarodowym, przede wszystkim przez Rosję uznającą ten obszar za część własnego kręgu cywilizacyjno-kulturowego.
Центральная Европа является частью континента с его исторической и культурной самобытностью и уникальной геополитической ролью (геополитический клин между Германией и Россией). Центральная Европа включает в себя украинские и белорусские земли, которые на протяжении веков были предметом соперничества между Польшей и Россией и зоной влияния держав, граничащих с этим регионом. В зависимости от результатов этого соперничества, статус украинско-белорусских территорий варьировался между «великой границей» и периферией различных держав, чаще всего Речи Посполитой или Российской империи. Однако их роль была разной для обеих стран. Для Речи Посполитой они являлись необходимым ресурсом для поддержания ее субъективности, суверенитета и, следовательно, независимости. Однако для России это был путь к овладению Центральной Европой и влиянию на Западную Европу.В истории украинско-белорусских земель были возможны три альтернативных варианта концентрации и политического соперничества. Первый – формирование в этом субрегионе Центральной Европы стран с высокой политической субъектностью, основанных на значительных демографических, геополитических и экономических ресурсах. Второй – оккупация украинско-белорусской границы целиком одной из соседних держав в результате военных действий или союзных соглашений, которые сделали их «великой границей», усиливая потенциал страны своей принадлежности. Третий – разделение украинско-белорусских земель между государственными организмами с высокой субъектностью (утрата статуса «великих пограничных территорий» в пользу периферии), фактически предотвращающее внутриполитическую консолидацию, но углубляющее разнообразие субрегиона с точки зрения религии, этнической принадлежности, культуры и языка, менталитета, а следовательно, и социально-экономической дифференциации. В историческом процессе были реализованы все три сценария, которые способствовали тому, что украинско-белорусские земли стали характерной чертой «центральноевропейского синдрома», хотя и подвергались сомнению в международной среде, в первую очередь в связи с тем, что Россия признала этот район частью своего цивилизационно-культурного круга.
Źródło:: Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2020, 6, 1
2450-4866
Pojawia się w:: Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Równowaga sił jako kategoria analityczna sytuacji geopolitycznej wybranych państw nowej Europy Wschodniej
Autorzy:: Kondrakiewicz, Dariusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2053578.pdf
Data publikacji:: 2021
Wydawca:: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:: balance of power
geopolitics
geostrategic player
new Eastern Europe subregion
równowaga sił
geopolityka
gracz geostrategiczny
subregion nowej Europy Wschodniej
баланс сил
геополитика
геостратегический игрок
новый субрегион Восточной Европы
Opis:: Celem artykułu był opis i ocena sytuacji geopolitycznej wybranych państw nowej Europy Wschodniej z punktu widzenia równowagi sił jako kategorii analitycznej. Do tych państw należą Białoruś, Mołdawia i Ukraina. Struktura wewnętrzna artykułu składa się z następujących punktów: omówienie pojęcia równowagi sił i pozycji wybranych państw nowej Europy Wschodniej, następnie zostały zaprezentowane strategie polityczne najważniejszych geostrategicznych, czyli Federacji Rosyjskiej, UE, USA i ChRL wobec państw tego subregionu i ocena w jakim zakresie polityka tych mocarstw odwołuje się do kategorii równowagi sił. Z przeprowadzonej analizy wynika, że teoria równowagi sił wciąż może być użytecznym narzędziem badawczym do oceny polityki wielkich mocarstw. Potwierdzona została również teza, że terytoria zajmowane przez Białoruś, Mołdawię i Ukrainę są ważnym obszarem z punktu widzenia geopolitycznego. Dla większości graczy strategicznych kluczowym państwem tego subregionu jest Ukraina. Spośród analizowanych mocarstw tylko Rosja chce dokonać zmiany układu sił i przejąć kontrolę na całym obszarem subregionu. Pozostali gracze geostrategiczni chcieliby zachować dotychczasowy układ sił.
The aim of the article was to describe and assess the geopolitical situation of selected countries of the new Eastern Europe from the point of view of the balance of power as an analytical category. These countries include Belarus, Moldova and Ukraine. The internal structure of the article consists of the following points: discussion of the concept of balance of power and the position of selected countries of the new Eastern Europe, then the political strategies of the most important geostrategic countries, i.e. the Russian Federation, the EU, the USA and the PRC towards the countries of this subregion, were presented, and an assessment of the extent to which the policy of these powers refers to the category of balance of power. The analysis shows that the theory of the balance of power can still be a useful research tool for assessing the policies of the great powers. The thesis that the territories occupied by Belarus, Moldova and Ukraine are an important area from the geopolitical point of view has also been confirmed. For most strategic players, the key country of this subregion is Ukraine. Of the analyzed powers, only Russia wants to change the balance of power and take control of the entire area of the subregion. Other geostrategic players would like to maintain the current balance of power.
Целью статьи было описание и оценка геополитической ситуации отдельных государств новой Восточной Европы с точки зрения баланса сил как аналитической категории. Эти страны включают Беларусь, Молдову и Украину. Внутренняя структура статьи состоит из следующих пунктов: обсуждение концепции баланса сил и положения отдельных стран в новой Восточной Европе, затем политические стратегии важнейших геостратегических стран, то есть Российской Федерации, ЕС, США и КНР по отношению к странам этого субрегиона, оценка степени, в которой представлена политика этих держав, относится к категории баланса сил. Анализ показывает, что теория баланса сил по-прежнему может быть полезным исследовательским инструментом для оценки политики великих держав. Подтвердился и тезис о том, что территории, оккупированные Беларусью, Молдовой и Украиной, являются важной территорией с геополитической точки зрения. Украина является ключевой страной в этом субрегионе для большинства стратегических игроков. Среди проанализированных держав только Россия хочет изменить баланс сил и взять под свой контроль всю территорию субрегиона. Остальные геостратегические игроки хотели бы сохранить нынешний баланс сил.
Źródło:: Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2021, 7, 2; 13-27
2450-4866
Pojawia się w:: Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Stare i nowe zagrożenia bezpieczeństwa na Kaukazie Południowym
Autorzy:: Tarkhan-Mouravi, George
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/687040.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:: South Caucasus, Armenia, Azerbaijan, Georgia, geopolitics, security, conflicts, Nagorno Karabakh, Russia
Kaukaz Południowy, Armenia, Azerbejdżan, Gruzja, geopolityka, bezpieczeństwo, konflikty, Górski Karabach, Rosja
Южный Кавказ, Армения, Азербайджан, Грузия, геополитика, безопасность, конфликты, Нагорный Карабах, Россия
Opis:: The paper discusses the factors influencing the state of (in)security in the South Caucasus, with special focus on the Russian factor. It is argued that the biggest security threat to the region is linked to the possibility of the resumption of military action over Nagorno Karabakh, something that may have repercussions throughout the region and possibly beyond. Differences in security-related patterns of the three South Caucasus republics are discussed as well as common problems that they share. Special attention is paid to the increasingly unpredictable situation in the contemporary geopolitical environment caused by developments in all of the key actors engaged with the region.
W artykule rozpatrujemy czynniki wpływające na bezpieczeństwo na Kaukazie Południowym, ze szczególnym uwzględnieniem czynnika rosyjskiego. Stwierdzamy, że największe zagrożenie regionalnego bezpieczeństwa jest związane z możliwością wznowienia działań militarnych w konflikcie o Górski Karabach, co będzie miało poważne konsekwencje dla całego regionu i poza jego granicami. Omawiamy podobne i zróżnicowane problemy bezpieczeństwa trójki południowokaukaskiej. Szczególną uwagę zwracamy na wzmożoną nieprzewidywalność środowiska geopolitycznego regionu, wywołaną rozwojem wydarzeń we wszystkich kluczowych aktorach polityki regionalnej.
В работе рассматриваются факторы, влияющие на безопасность на Южном Кавказе, с особым акцентом на роль российского фактора. Утверждается, что самая большая угроза безопасности для региона связана с возможностью возобновления военных действий в Нагорном Карабахском конфликте, что будет иметь серьезные последствия для всего региона и, возможно, за его пределами. Обсуждаются различия в профилях безопасности трех южно-кавказских республик, а также общие для них проблемы. Особое внимание уделяется усиливающейся непредсказуемости в геополитической среде региона, вызванной развитием событий во всех ключевых акторах, вовлеченных в региональную политику.
Źródło:: Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2016, 2, 2
2450-4866
Pojawia się w:: Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Koncepcja geopolityczna „euroazjatyzmu” jako czynnik wpływu na bezpieczeństwo w Europie Wschodniej
Autorzy:: Панченко, Жанна
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/687209.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:: Geopolitics, Eurasianism, Neoeurasism, Ukraine, Eastern Europe, Sawicki, Dugin, Russia, Putin, security
geopolityka, euroazjatyzm, neoeuroazjatyzm, Ukraina, Europa Wschodnia, Sawicki, Dugin, Rosja, Putin, bezpieczeństwo
геополитика, евразийство, неоевразийство, Украина, Восточная Европа, Савицкий, Дугин, Россия, Путин, безопасность
Opis:: The author of the article analyzes the key concept of modern Russian geopolitics – “Eurasianism”. The geopolitical concept of “Eurasianism» that emerged at the beginning of the twentieth century built foundations for modern Russian geostrategy and foreign policy, defined the geopolitical identity of Russia and its vectors of development in the international relations. Russia-Eurasia is a unique civilizational and cultural type, which differs both from Europe and from Asia, has geographical unity and indivisibility, as well as a unifying mission for the entire continent. Eurasian fate of Russia defines its geopolitics, geostrategy and foreign policy, as well as the demands of autonomy in its geopolitical development and the refusal of any “Europeanization”. Ukraine in the Eurasian concept, as well as in more modern version – Neoeurasianism, is not a geopolitical actor. Moreover, the Neoeurasianism by Dugin does not prepare for Ukraine the role of independent state, and the return of Ukraine under the geopolitical power of Russia is a priority for Eurasian geopolitics. The research of the basic postulates of “Eurasianism” allows us to consider the concept from the standpoint of geopolitical identity of Ukraine and point out possible threats to the region of Eastern Europe. In addition, the author relates the classical concept of “Eurasianism” to its modern version – “Neoeurasianism” and its practical application in the real Russian foreign policy.
Autor artykułu analizuje kluczową dla współczesnej rosyjskiej geopolityki koncepcję – „euroazjatyzm”. Geopolityczna koncepcja „euroazjatyzmu”, która narodziła się na początku dwudziestego wieku, położyła podwaliny pod współczesną rosyjską geostrategię i politykę zagraniczną, określając geopolityczną tożsamość Rosji i kierunki jej rozwoju na arenie międzynarodowej. Rosja–Eurazja to unikatowy cywilizacyjny i kulturowy typ różniący się zarówno od Europy jak i od Azji, charakteryzujący się geograficzną jednolitością i niepodzielnością oraz misją jednoczącą cały kontynent. Euroazjatycki los Rosji definiuje jej geopolitykę, geostrategię i politykę zagraniczną, a także wymaga autonomii w swoim geopolitycznym rozwoju i rezygnacji z jakiejkolwiek «europeizacji». Ukraina w koncepcji „euroazjatyzmu”, jak i w bardziej nowoczesnej wersji – „neoeuroazjatyzmu”, nie jest postrzegana jako podmiot geopolityczny. Co więcej, „neoeuroazjatyzm” Dugina nie przewiduje dla Ukrainy statusu niezależnego państwa, a jej powrót na geopolityczną orbitę jest priorytetowym zadaniem geopolityki „euroazjatyzmu”. Badanie i zrozumienie podstawowych postulatów „euroazjatyzmu” pozwala na rozważenie koncepcji z punktu widzenia tożsamości geopolitycznej Ukrainy i możliwych zagrożeń dla regionu Europy Wschodniej. Ponadto, autor porównuje klasyczną koncepcję „euroazjatyzmu” z jego współczesną wersją – „neoeuroazjatyzmem”, i jego praktycznym wykorzystaniem w realnej polityce zagranicznej Federacji Rosyjskiej.
Автор статьи анализирует ключевую для современной российской геополитики концепцию – «евразийство». Геополитическая концепция «евразийства», возникшая в начале двадцатого века, заложила основы современной российской геостратегии и внешней политики, определив геополитическую идентичность России и векторы ее развития на международной арене. Россия-Евразия представляет собой уникальный цивилизационный и культурный тип, отличающийся, как от Европы, так и от Азии, обладающий географической целостностью и неделимостью, а также объединяющей миссией для всего континента. Евразийская судьба России определяет ее геополитику, геостратегию и внешнюю политику, а также требует самостоятельности в своем геополитическом развитии и отказе от любой «европеизации». Украина в концепции евразийства, как и в более современном варианте – неоевразийстве, не рассматривается как геополитический субъект. Более того, неоевразийство Дугина не предполагает для Украины статуса независимого государства, а ее возвращение в геополитическую орбиту является приоритетной задачей геополитики евразийства. Изучение и понимание базовых постулатов «евразийства» позволяет рассмотреть концепцию с позиции геополитической идентичности Украины и возможных угроз для региона Восточной Европы. Кроме того, автор соотносит классическую концепцию «евразийства» с современной версией – «неоевразийством» и его практическим применением в реальной внешней политике РФ.
Źródło:: Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2016, 2, 2
2450-4866
Pojawia się w:: Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Geopolityczna wizja Związku Młodych Narodowców, a poglądy Romana Dmowskiego
Geopolitical Vision of the Young Nationalists Union and Roman Dmowski’s Views
Autorzy:: Bałuszyńska-Belica, Ewa
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/33758497.pdf
Data publikacji:: 2022
Wydawca:: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:: geopolitics
sanation
National Democracy
Union of Young Nationalists
Roman Dmowski
Związek Młodych Narodowców
geopolityka
sanacja
Narodowa Demokracja
Opis:: Artykuł zawiera próbę odpowiedzi na pytanie, na ile Związek Młodych Narodowców czerpał z poglądów twórcy ruchu narodowego Romana Dmowskiego, a na ile przejął ideologię sanacyjną w kwestiach geopolitycznych. Zaprezentowano również zmianę Związku w podejściu do kwestii narodu i państwa w secesyjnej organizacji. Analizie zostały poddane dzieła Dmowskiego, a także artykuły prasowe działaczy ZMN. Związek, który swoje początki miał w Ruchu Młodych Obozu Wielkiej Polski, na skutek konfliktu ze starszym pokoleniem oddzielił się od nich, tworząc własne struktury. Głównym celem Związku było dokonanie syntezy między myślą polityczną narodowców a sanacji.
The article attempts to answer as to what extent the Union of Young Nationalists drew on the views of the founder of the national movement, Roman Dmowski, and to what extent it adopted the Sanation ideology on geopolitical issues. Also presented is the change in the Union's approach to the question of nation and state in the secessionist organization. Dmowski's works, as well as press articles of ZMN activists were analyzed. Union, which had its beginnings in the Youth Movement of the Great Poland Camp, as a result of conflict with the older generation separated from them creating its own structures. The main goal of the Union was to make a synthesis between the political thought of nationalists and sanationists.
Źródło:: Res Historica; 2022, 53; 455-477
2082-6060
Pojawia się w:: Res Historica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: Oś Warszawa-Bukareszt i miejsce Rumunii w inicjatywie Trójmorza? Polsko-rumuńskie przywództwo w inicjatywie Trójmorza (3SI)
Autorzy:: Lewandowski, Piotr
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2053590.pdf
Data publikacji:: 2021
Wydawca:: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:: Three Seas Initiative
Romania
Romanian foreign policy
Polish foreign policy
geopolitics of Central and Eastern Europe
international security
Inicjatywa Trójmorza
Rumunia
rumuńska polityka zagraniczna
polska polityka zagraniczna
geopolityka Europy Środkowo-Wschodniej
bezpieczeństwo międzynarodowe
инициатива трех морей
Румыния
внешняя политика Румынии
внешняя политика Польши
геополитика Центральной и Восточной Европы
международная безопасность
Opis:: The article discusses the issue of Romania’ s place and role in the Three Seas Initiative. The text introduces the Polish view of cooperation with reference to the common objectives of both countries and the Community concepts of security policy development in Central and Eastern Europe. The paper discusses the idea of the Three Seas Initiative, illustrates its place in Romania’ s foreign policy and security strategy, as well as examines the potential for Polish-Romanian cooperation in the Three Seas Initiative, indicating common grounds required for partnership and leadership of both countries in the Three Seas Initiative region.
Artykuł porusza kwestię miejsca i roli Rumunii w Inicjatywie Trójmorza. Tekst wprowadza polskie spojrzenie na współpracę w odniesieniu do wspólnych celów obu krajów oraz wspólnotowych koncepcji rozwoju polityki bezpieczeństwa w Europie Środkowo-Wschodniej. Artykuł omawia ideę Inicjatywy Trójmorza, ilustruje jej miejsce w rumuńskiej polityce zagranicznej i strategii bezpieczeństwa, a także analizuje potencjał polsko-rumuńskiej współpracy w ramach Inicjatywy Trójmorza, wskazując wspólne podstawy potrzebne do partnerstwa i przywództwa oba kraje w regionie Inicjatywy Trójmorza.
В статье обсуждается место и роль Румынии в Инициативе трех морей. Текст представляет польский взгляд на сотрудничество в отношении общих целей обеих стран и концепции Сообщества по развитию политики безопасности в Центральной и Восточной Европе. В статье обсуждается идея инициативы трех морей, показано ее место во внешней политике и стратегии безопасности Румынии, а также анализируется потенциал польско-румынского сотрудничества в рамках инициативы трех морей, указывая на общие основы, необходимые для партнерства и лидерства обеих сторон. страны региона Инициативы трех морей.
Źródło:: Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2021, 7, 2; 45-59
2450-4866
Pojawia się w:: Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "GEOPOLITICS" wg kryterium: Wszystkie pola

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język