Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Deleuze" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-7 z 7
    Tytuł:
    W poszukiwaniu straconego czasu. Proroczy charakter teorii kina Gilles’a Deleuze’a
    In Search of Lost Time: The Prophetic Character of Gilles Deleuze’s Theory of Cinema
    Autorzy:
    Stelmach, Miłosz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28408961.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Gilles Deleuze
    Aleksander Sokurow
    Béla Tarr
    Alexander Sokurov
    Opis:
    Autor zestawia poglądy Gilles’a Deleuze’a, szczególnie stworzoną przez niego koncepcję kina obrazu-czasu, ze współczesnymi jej realizacjami. Francuski filozof nie dożył bowiem rewitalizacji trendów modernistycznych w światowym kinie artystycznym, które doskonale zdefiniował w odniesieniu do dzieł mistrzów kina autorskiego lat 60. i 70. Tymczasem współczesne kino kontemplacyjne (lub neomodernistyczne, żeby posłużyć się terminem zaproponowanym przez Rafała Syskę) nie tylko podejmuje strategie twórcze i formuły estetyczne właściwe dla kina obrazu-czasu, ale dodatkowo rozwija je i amplifikuje. Bierny bohater, doświadczenie trwania, wyeksponowanie stanów mentalnych – te i inne cechy warunkujące powstanie obrazu-czasu wybrzmiewają w pełni w takich filmach, jak Rosyjska arka (Russkij kowczeg, 2002) Aleksandra Sokurowa czy Szatańskie tango (Sátántangó, 1994) Béli Tarra, stanowiących najdoskonalsze we współczesnym kinie wcielenie Deleuzjańskiego kina obrazu-czasu.
    The author juxtaposes the views of Gilles Deleuze, especially his idea of the cinema of image-time, with its contemporary realisations. The French philosopher did not live to see the revitalisation of modernist trends in the world art cinema, which he defined so well in relation to masterpieces of independent cinema of the 1960s and 1970s. Meanwhile, contemporary contemplative cinema (or neomodernist to use the term proposed by Rafał Syska) not only adopts creative strategies and aesthetic formulae typical for the cinema of image-time, but also develops and amplifies them. Passive Protagonist, the experience of duration, the exposure of mental states – these and other features necessary for the creation of image-time are in full bloom in films such as Alexander Sokurov’s Russian ark (Russkiy Kovcheg, 2002) or Bela Tarr’s Satan's tango (Sátántangó, 1994) which represent the best of Deleuzian cinema of image-time in contemporary cinema.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2014, 86; 35-46
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Tarkowski i Proust. „Zwierciadło” i „W poszukiwaniu straconego czasu” – „co innego”, a przecież „jedno i to samo”
    Tarkovsky and Proust: “The Mirror” and “In Search of Lost Time” – “Something Else” but “One and the Same”
    Autorzy:
    Szymański, Karol
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28408972.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Marcel Proust
    Andriej Tarkowski
    Gilles Deleuze
    Andrei Tarkovsky
    Opis:
    Szymański rozważa w swoim eseju, co łączy powieść Marcela Prousta W poszukiwaniu straconego czasu oraz film Andrieja Tarkowskiego Zwierciadło, a co pozwala uznać oba te arcydzieła za Deleuzjańskie co innego, a przecież jedno i to samo. Podstawowym impulsem twórczym było dla Prousta i Tarkowskiego podjęcie trudu konfrontacji z problemem czasowości i przemijania. Pamięci i swoich dzieł używali oni jako środków do odzyskania czasu utraconego. Akt przypominania nie był jednak celem samym w sobie – wspomnienia i wrażenia miały służyć odkrywaniu prawdy o świecie i o „ja”. Rezultatem egzystencjalnego i artystycznego wysiłku odzyskiwania przeszłości było więc rozpoznanie prawdziwego, pozaczasowego „ja” oraz umiejętność jego twórczego wyrażenia (tym samym „przypominać sobie” znaczyło: „tworzyć”). Dzieła życia Prousta i Tarkowskiego – uwierzytelnione autentyzmem doświadczenia twórców – mają być też wzorem „drogi zbawienia”, „świecką ewangelią” dla czytelników i widzów.
    Szymański considers in his essay what connects Marcel Proust’s In Search of Lost Time and Andrei Tarkovsky’s The Mirror, and what allows one to consider these masterpieces to be Deleuzian something else, and yet one and the same. The primary creative impulse for Proust and Tarkovsky was the need to tackle the problem of temporality and transience. They used memory and their works of art in order to recover the time lost. The act of remembering was not an end in itself – memories and impressions were supposed to aid discovering the truth about the world and “ego”. The result of the existential and artistic effort to recover the past was the discovery of true and timeless “ego” and the ability of its creative expression (where “remembering” also meant “creating”). The works of Proust and Tarkovsky, made authentic by the experience of their creators, are to be “a way of salvation”, and a “secular gospel” for readers and viewers.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2014, 86; 104-112
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Deleuze’a walka z kliszami, czyli o poszukiwaniu widzialności w kinie słów kilka
    Deleuze’s Struggle With Clichés, or a Couple of Words on Searching for Visibility in Cinema
    Autorzy:
    Cichoń, Adam
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31341024.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Gilles Deleuze
    slow cinema
    klisze
    Michelangelo Antonioni
    clichés
    Opis:
    Jednym z centralnych problemów książki Gilles’a Deleuze’a poświęconej kinematografii są klisze, które francuski filozof przeciwstawia obrazom prawdziwym. Podział ten ma zasadniczy wpływ na rozważania prowadzone przez Deleuze’a. Klisze rozumiane jako zubożałe obrazy reprezentują szeroko pojęte kino głównego nurtu, a szczególnie kino amerykańskie. Myśliciel chce – jak się wyraża – wyrwać kliszom obrazy. W swoich dociekaniach taką możliwość odnajduje między innymi dzięki filmom Antonioniego. Poszukiwania, które prowadził Deleuze, zdają się zbieżne ze współczesnymi tendencjami w kinie artystycznym, które możemy nazwać poszukiwaniem nowego kina. Szczególną tego egzemplifikacją jest slow cinema, nurt w kinematografii, który poszukuje tego, co Deleuze nazwałby prawdziwą widzialnością. Niniejszy artykuł jest próbą zastosowania teorii kina Gilles’a Deleuze’a do opisu slow cinema oraz ukazanie specyficznego – kontemplacyjnego – nastawienia do obrazu filmowego.
    One of the central problems of Gilles Deleuze’s book devoted to cinematography are cliches that the French philosopher contrasts with real images. This distinction has a fundamental impact on Deleuze’s deliberations. Cliches understood as impoverished images represent broadly understood mainstream cinema, especially American cinema. The philosopher wants - as he expresses it - to snatch the images from cliches. In his mvestigations he finds such a possibility, among others, thanks to films by Antonioni. The research carried out by Deleuze seem to coincide with the contemporary trends in art cinema, which we might call the search for a new cinema. A special example of this is slow cinema, a trend in cinematography that seeks what Deleuze would call true visibility. This article is an attempt to apply Gilles Deleuze’s theory of cinema to the description of slow cinema and to show a specific - contemplative - attitude towards film image.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2018, 101-102; 249-261
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    (Bez)ruch i cisza obrazu-myśli według JLG
    (No)Motion and Silence of a Picture-Thought According to JLG
    Autorzy:
    Budzik, Justyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28409024.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Barbara Kita
    Jean-Luc Godard
    Georges Didi-Huberman
    Gilles Deleuze
    Opis:
    Recenzja książki Barbary Kity Obraz zatrzymany. Praktyka i teoria późnego Godarda (2013). Justyna Budzik przedstawia strukturę wywodu naukowego Barbary Kity, komentując i opisując metodologię przyjętą przez autorkę. Recenzentka omawia problematykę refleksji podjętej przez badaczkę oraz wyjaśnia trzy główne kategorie, które stosuje ona w interpretacji późnej twórczości Jean-Luca Godarda: obraz zwolniony/zatrzymany, obraz malarski (kadr) oraz fotografię. Recenzentka zwraca również uwagę na kontekst współczesnej teorii obrazu (Georges Didi-Huberman, Gilles Deleuze), w który wpisują się rozważania podjęte przez Barbarę Kitę.
    A review of Barbara Kita’s book Obraz zatrzymany. Praktyka i teoria późnego Godarda [Freeze Frame: Practice and Theory of Late Godard] (2013). Justyna Budzik presents the structure of Barbara Kita’s scientific argument, and describes and comments on the methodology adopted by the author. The reviewer discusses the problem of reflection taken up by the author and explains three main categories which she applies in her interpretation of the late work of Jean-Luc Godard: slow motion/stop motion image, art painting (film frame), and photography. The reviewer also gives some attention to the context of contemporary theory of image (Georges Didi-Huberman, Gilles Deleuze) which inform Barbara Kita’s work.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2014, 86; 213-216
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nowofalowe znaczy też czechosłowackie
    New Wave also Means Czechoslovakia
    Autorzy:
    Guzek, Mariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/38625246.pdf
    Data publikacji:
    2024
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    czechosłowacka nowa fala
    Gilles Deleuze
    europejskie kino artystyczne
    Czechoslovak New Wave
    European art cinema
    Opis:
    Czechosłowacka nowa fala była formacją, która zadziwiła świat filmowy w latach 60. ubiegłego stulecia. Po półwieczu nadal budzi zainteresowanie, a filmy Formana, Chytilovej, Nĕmeca, Menzela, Uhera czy Hanáka wpisują się zarówno w rytuały entuzjastów kina, jak i badania filmoznawcze. Książka Grażyny Świętochowskiej Kino mniejsze. W kręgu filmów czeskiej i słowackiej Nowej Fali (2022) stanowi pierwszą napisaną w Polsce autorską monografię „czechosłowackiego cudu filmowego”. Nie jest to wyłącznie linearna historia poszczególnych karier reżyserskich czy opisanie statusu kulturowego najważniejszych filmów wyprodukowanych na Barrandovie czy w Kolibie. Książka traktuje czeską i słowacką nową falę jako część europejskiego kina artystycznego przefiltrowaną przez modernistyczny paradygmat artystyczny.
    The Czechoslovak New Wave was a phenomenon that astonished the film world in the 1960s. Half a century on, it continues to draw attention, and the works of Forman, Chytilová, Nĕmec, Menzel, Uher, or Hanák are part of both the rituals of cinema enthusiasts and film studies inquiry. Grażyna Świętochowska’s book Kino mniejsze. W kręgu filmów czeskiej i słowackiej Nowej Fali [Minor Cinema: In the Circle of Czech and Slovak New Wave Films] (2022) is the first monograph on the ‘Czechoslovak film miracle’ written in Poland by a single author. It is not just a linear history of individual directors’ careers or a description of the cultural status of significant films produced at Barrandov or Koliba studios. The book treats the Czech and Slovak New Wave as part of European art cinema filtered through a modernist artistic paradigm.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2024, 126; 255-261
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Anety Grzeszykowskiej schizoanalityczne sporządzanie Ciała bez Organów
    Aneta Grzeszykowskas Schizoanalytic Preparing a Body without Organs
    Autorzy:
    Oczkowska, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31340573.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    schizoanaliza
    Ciało bez Organów
    Aneta Grzeszykowska
    Gilles Deleuze
    wideo
    Félix Guattari
    schizoanalysis
    Body without Organs
    video
    Opis:
    Punktem wyjścia tekstu jest tryptyk wideo artystki wizualnej Anety Grzeszykowskiej Black (2007), Ból głowy (2008) i Bolimorfia (2008). Autorka omawia te prace z perspektywy schizoanalizy, której materialistyczny i transcendentalny program Gilles Deleuze i Félix Guattari wyłożyli w dwóch tomach Kapitalizmu i schizofrenii. Centralnym problemem staje się w niniejszym wywodzie kategoria Ciała bez Organów, a więc podstawowy przedmiot praktyki schizoanalitycznej, opartej na nowej koncepcji nieświadomego i produkcji pragnienia. W artykule została podjęta próba odpowiedzi na pytanie, czy ucieleśnienie w eksperymentalnych filmach artystki pozwala na sporządzenie Ciała bez Organów oraz jak odbiorca lub odbiorczyni za pomocą afektywnego odczuwania doświadcza schizoanalitycznego stawania-się, bowiem w ujęciu Deleuze’a i Guattariego afekt jest podstawowym elementem współczesnego kina.
    The starting point of the text are three short films by visual artist Aneta Grzeszykowska: Black (2007), Ból głowy (Headache, 2008) and Bolimorfia (Painmorphia, 2008), analyzed from the perspective of the Gilles Deleuze and Félix Guattari’s schizoanalysis, whose materialistic and transcendental program they proposed in Capitalism and Schizophrenia. The central problem in the essay is Body without Organs, the basic object of schizoanalytic practice, which draws on a new concept of the unconscious and the production of desire. The text attempts to determine whether the embodiment of the artist’s experimental films allows her to prepare a Body without Organs, and, secondly, how the spectator experiences it affectively. In Deleuze and Guattari’s view, the affect is a basic element of modern cinema.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2020, 111; 39-53
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Choroba tropikalna”, czyli o ludziach, zwierzętach i duchach w filmie Apichatponga Weerasethakula
    „Tropical Malady”, or on Humans, Animals and Spirits in Apichatpong Weerasethakul’s film
    Autorzy:
    Loska, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31340690.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    kino tajlandzkie
    animal studies
    multinaturalistyczny perspektywizm
    animizm
    Gilles Deleuze
    Félix Guattari
    Thai cinema
    multinatural perspectivism
    animism
    Opis:
    Artykuł jest poświęcony  analizie związków między ludźmi i nie-ludźmi oraz wyjaśnieniu procesu „stawania-się-zwierzęciem” (devenir-animal) na przykładzie filmu Choroba tropikalna (Sat pralat, 2004) Apichatponga Weerasethakula. Źródłem inspiracji jest multinaturalistyczny perspektywizm wprowadzony przez Philippe’a Descolę i Eduarda Viveirosa de Castro do etnograficznych badań nad wierzeniami animistycznymi oraz filozofia Gilles’a Deleuze’a i Félixa Guattariego. Odchodząc od antropocentrycznej perspektywy, autor zwraca uwagę na kilka głównych problemów: konieczność podważenia opozycji między naturą i kulturą, zakwestionowania psychicznej nieciągłości między różnymi rodzajami bytów, wskazania na możliwość wyzwolenia człowieka z podmiotowości przez wyrwanie go z ustabilizowanych kategorii (biologicznych, społecznych, kulturowych) oraz otwarcie na relacje z Innymi (zwierzętami, duchami, roślinami).
    The paper analyzes the relations between humans and non-humans and explains the process of „becoming-animal” (devenir-animal) on the basis of the film entitled Tropical Malady (Sat pralat, 2004) by Apichatpong Weerasethakul. The source of inspiration is multinatural perspectivism introduced by Philippe Descola and Eduard Viveiros de Castro to ethnographic research on animistic beliefs, and by the philosophy of Gilles Deleuze and Félix Guattari. Moving away from an anthropocentric perspective, the author draws attention to several major problems: the need to challenge the opposition between nature and culture, questioning the mental discontinuity between different types of entities, pointing to the possibility of liberating humans from subjectivity by freeing them from established categories (biological, social, cultural ones) and opening them for relations with Others (animals, ghosts, plants).
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2020, 110; 172-186
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-7 z 7

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies