Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "pacjenta" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 17
Tytuł:
Poszanowanie prywatności pacjenta szpitala psychiatrycznego – kontekst prawny, etyczny oraz społeczny
Respect for the patient’s privacy in mental hospital – legal, ethical and social context
Autorzy:
Kmieciak, Błażej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/945281.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
ochrona praw pacjenta
Opis:
Mental health protection act, which has been obligatory for 15 years in Poland, is considered by experts as a law of high level warranty for rights and freedom of mental ill people. However, above-mentioned act obviously does not cover completely a topic of such patient’s rights. The right to respect for his privacy is not included in either above act or other similar law. The described subject is essential as personnel of mental hospitals – often defined as total institutions – has to interfere in patient’s privacy in order to protect general security. Therefore there are numerous dilemmas of legal and ethical nature, which are not solved by official national acts. Trials of such solutions are being made by putting some records in internal regulations, which can lead to numerous conflicts between patients and hospital personnel. So taking up the topic of patient’s right to his privacy in mental hospital it is essential to answer following questions: how the protection of patient’s rights to respect of his privacy looks like in polish law? when the personnel is entitled to interfere in this right not having legal tools to do it? It is also relevant to focus on potential social consequences of breaking and respecting the right to patient’s privacy.
Funkcjonująca w Polsce od 15 lat ustawa o ochronie zdrowia psychicznego określana jest przez znawców tematu jako akt prawny, który w jasny sposób gwarantuje poszanowanie praw i wolności człowieka chorego psychiczne. Wspomniana ustawa nie wyczerpuje zagadnienia ochrony praw pacjenta leczonego z powodu zaburzeń psychicznych. Zarówno we wspomnianej ustawie, jak i w innych aktach odnoszących się do praw pacjenta nie podjęto tematu prawa pacjenta do poszanowania jego prywatności. Temat ten jest o tyle istotny, iż personel szpitala psychiatrycznego, określanego często mianem instytucji totalnej, musi ingerować w prywatność chorego w celu ochrony m.in. bezpieczeństwa powszechnego. W trakcie leczenia pojawiają się zatem liczne dylematy prawno-etyczne. Dylematów tych nie rozwiązują oficjalne państwowe ustawy. Próbują tego dokonać zapisy wewnątrzszpitalnych regulaminów, co jednak może prowadzić do powstania licznych konfliktów na linii pacjent – personel. Stąd też podejmując temat prawa pacjenta do prywatności w szpitalu psychiatrycznym, warto odpowiedzieć na następujące pytania: jak w polskim prawie wygląda ochrona prawa pacjenta do poszanowania jego życia prywatnego? kiedy personel, nie posiadając często ustawowych odniesień, ma prawo ingerować w interesujące nas prawo? Na koniec zasadne wydaje się wspomnieć o potencjalnych społecznych skutkach łamania oraz poszanowania przez personel prawa pacjenta do prywatności.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2010, 10, 1; 31-37
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Problem agresji pacjentów – próba diagnozy, poszukiwanie rozwiązań
The problem of aggressive patients – an attempt at a diagnosis and a search for solutions
Autorzy:
Kmieciak, Błażej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030212.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
agresja
godność człowieka
prawa pacjenta
prawo do obrony
uzależnienie
Opis:
The doctor–patient relationship is special as it addresses issues directly related to dignity and intimacy. Patients share information about their problems and, in turn, the doctor has the knowledge and skills that can help to solve these problems. It should be noted, however, that there is a clear disparity in this relationship: at some point the patient must trust the doctor and comply with the proposed instructions. As a result of this imbalance, the notion of patient rights was developed. It was pointed out that patients should be treated in a manner respectful of their dignity. This has resulted in an increasingly popular approach, according to which the patient has become a partner in the therapeutic process. In recent years, however, a disturbing phenomenon may be observed. Some patients have changed their attitude to doctors, regarding them exclusively as specialists in a given field. The expectations and demands of patients have increased and are sometimes accompanied by verbal and/or physical aggression. Therefore, some important issues that arise at this point: Does the occurrence of aggressive behaviour stem from a specific cause? Perhaps only a certain group of patients are likely to show this type of behaviour? Is it possible to become addicted to aggression? How should doctors react to verbal and/or physical violence?
Relacja między pacjentem a lekarzem ma szczególny charakter, dotyczy bowiem zagadnień bezpośrednio związanych z intymnością i godnością. Pacjent dzieli się informacjami na temat swoich problemów, a lekarz ma wiedzę i umiejętności, które mogą pomóc w ich rozwiązaniu. W omawianej relacji istnieje więc wyraźna dysproporcja: pacjent musi w pewnym momencie zaufać lekarzowi i podjąć proponowane przez niego działania. Dysproporcja ta przyczyniła się do rozwoju idei praw pacjenta. Zwrócono uwagę, że osobę leczoną trzeba traktować z szacunkiem, a jej godności nie wolno naruszać. Dzięki temu coraz popularniejsze stawało się podejście, zgodnie z którym pacjent jest partnerem w procesie terapeutycznym. W ostatnich latach można jednak zaobserwować niepokojące zjawisko: część pacjentów zmieniła stosunek do lekarzy i traktuje ich wyłącznie jako specjalistów od określonych usług. Osoby leczone mają coraz więcej oczekiwań i żądań, którym czasem towarzyszy agresja słowna i fizyczna. Pojawiają się zatem istotne pytania: Czy wystąpienie zachowań agresywnych wynika z konkretnej przyczyny? Czy tylko pewna grupa pacjentów jest skłonna do podejmowania podobnych działań? Czy od agresji można się uzależnić? W jaki sposób lekarz powinien reagować na przemoc werbalną i fizyczną?
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2016, 16, 3; 158-162
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Podstawowe zasady żywienia pozajelitowego
Basic principles of parenteral nutrition
Autorzy:
Głażewski, Tomasz
Dyrla, Przemysław
Gil, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1034674.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
metody żywienia
mieszanki żywieniowe
niedożywienie
żywienie pacjenta
żywienie pozajelitowe
Opis:
Parenteral nutrition provides all essential nutrients directly into the blood stream without involvement of the gastrointestinal tract if conventional oral or enteral nutrition is not possible. The awareness of how important it is to provide adequate nutrition to the ill has accompanied people for a long time, as evidenced by the first attempts to conduct nutrition by bypassing the gastrointestinal tract taken as early as in the seventeenth century. The contemporary methods of nutrition have been established in the twentieth century and are still being improved. Nutrition is carried out using specially prepared formulations containing all necessary nutrients in the most absorbable form. These mixes are adapted to individual requirements, resulting from the underlying disease. They are available in the form of ready-made preparations or separate bottles. A method of nutrition is selected on the basis of its expected duration. Disease states are associated with increased catabolism with greater demand for energy and nutrients. This often leads to the development or exacerbation of malnutrition which affects convalescence after surgery and the general condition of the patient as well as increases the risk of hospital complications. As any medical procedure, parenteral nutrition is associated with a risk of side effects. However, the principles of care of the injection site and preparation of appropriate mixes tailored to patient’s needs help minimise the risk of adverse reactions. It is necessary to detect malnutrition early, estimate risk, create nutrition plans and include nutrition to therapy, which will improve the condition of hospitalised patients, accelerate their recovery, shorten hospital stay and reduce treatment costs.
Żywienie pozajelitowe pozwala dostarczyć wszelkich niezbędnych składników odżywczych do krwiobiegu z pominięciem przewodu pokarmowego u pacjentów, u których niemożliwe jest stosowanie konwencjonalnego żywienia doustnego lub dojelitowego. Świadomość, jak istotnym problemem jest odpowiednie odżywianie chorego człowieka, towarzyszy ludziom od dawna. Świadczą o tym pierwsze próby prowadzenia odżywiania z pominięciem przewodu pokarmowego podejmowane już w XVII wieku. Zbliżone do obecnych, współczesne metody odżywiania opracowano w XX wieku i ciągle są doskonalone. Żywienie prowadzone jest przy pomocy specjalnie przygotowanych preparatów, w których znajdują się wszelkie niezbędne składniki odżywcze w najlepiej przyswajalnej formie. Mieszanki dostosowane są do indywidualnego zapotrzebowania pacjenta, wynikającego z choroby podstawowej. Występują w formie gotowych preparatów lub oddzielnych butelek. Metodę podawania żywienia dobiera się na podstawie przewidywanego czasu jego prowadzenia. Stany chorobowe wiążą się ze zwiększonym katabolizmem i jednocześnie większym zapotrzebowaniem na energię i składniki odżywcze. Często prowadzi to do rozwoju albo pogłębienia niedożywienia, co niekorzystnie wpływa na rekonwalescencję po zabiegach, ogólny stan chorego oraz zwiększa ryzyko powikłań szpitalnych. Jak każda procedura medyczna żywienie pozajelitowe wiąże się z ryzykiem wystąpienia działań niepożądanych. Przestrzeganie zasad pielęgnacji miejsca podania oraz przygotowywanie odpowiednich mieszanek, dopasowanych do  pacjenta, pozwala zminimalizować ryzyko niepożądanych działań. Konieczne jest wczesne rozpoznawanie niedożywienia, szacowanie ryzyka oraz tworzenie planów żywieniowych i włączenie żywienia do terapii. Pozwala to poprawić stan hospitalizowanych pacjentów, przyspiesza ich powrót do zdrowia, skraca czas pobytu w szpitalach oraz zmniejsza koszty leczenia.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2017, 13, 1; 29-39
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Niektóre aspekty zgody i kompetencja pacjentów do jej wyrażania
Some aspects of consent and the patients’ competency to express it
Autorzy:
Borkowska-Sztachańska, Małgorzata
Kłoszewska, Iwona
Jaroszewska, Aneta
Wasilewska, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/941002.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
competency of the patient
consent of a mentally disordered patient
criteria of competency
kompetencja pacjenta
kryteria kompetencji
zgoda pacjenta z zaburzeniami psychicznymi
Opis:
The patient’s express consent to medical intervention regulated by Polish and international legal acts is an important right of the patient and the basis for the physician’s course of action. The lack of consent renders the physician legally liable; only in extraordinary cases stipulated by legal acts can they administer the treatment without the patient’s consent. According to the Mental Health Protection Act, three cumulative requirements must be met for the statement of consent of a mentally disordered patient to be valid: 1) the consent must be given by a person who regardless of their state of mental health is indeed capable of understanding the information included in the statement; 2) the consent must be preceded by a comprehensible explanation by the doctor of all the circumstances to which the statement relates; 3) the consent must be given without any pressure. The authors analyse the definition and elements of consent of a mentally disordered patient. They explain and differentiate between the concepts of the informed consent, discussed informed consent and freely given consent. The analysis of the views on the patient’s decision-making competency is also provided. Moreover, the authors indicate legally and factually competent persons as well as a person competent to provide the exclusive consent for medical intervention. They point at the difficulties in assessing the competency to express consent in case of patients with limited perception and cognitive dysfunction as well as mentally ill or disordered ones, and at the need to address this issue. The authors present the criteria of competency and point to their shortcomings in reference to Polish and international medical law. A particular attention is given to the MacArthur Competence Assessment Tool that enables an objective evaluation of the patient’s actual competency. Instructions included in this instrument allow for the preparation of surveys assessing two types of decision-making competencies: the capacity to make decisions regarding participation in the treatment and the capacity to make decisions regarding participation in a clinical trial. Reliability and accuracy of these tools have been confirmed by studies conducted in a number of countries and in many groups of patients.
Ważnym prawem pacjenta i podstawą działania lekarza jest zgoda pacjenta na interwencję medyczną, unormowana w polskich i międzynarodowych aktach prawnych. Brak zgody naraża lekarza na odpowiedzialność prawną; może on działać bez zgody pacjenta tylko w wyjątkowych sytuacjach wskazanych w ustawach. Ustawa o ochronie zdrowia psychicznego formułuje trzy przesłanki, które muszą być spełnione łącznie, by oświadczenie osoby z zaburzeniami psychicznymi o wyrażeniu zgody było skuteczne: 1) zgoda została wyrażona przez osobę, która niezależnie od stanu zdrowia psychicznego jest rzeczywiście zdolna do zrozumienia informacji zawartych w oświadczeniu; 2) wyrażenie zgody zostało poprzedzone przystępnym wyjaśnieniem przez lekarza wszystkich okoliczności, których oświadczenie dotyczy; 3) zgoda została wyrażona swobodnie. Autorzy analizują definicję i elementy zgody pacjenta z zaburzeniami psychicznymi. Wyjaśniają i rozróżniają pojęcia zgody świadomej, objaśnionej i swobodnie wyrażonej, a także poddają analizie poglądy dotyczące kompetencji pacjenta do podejmowania decyzji. Wskazują osoby kompetentne w sensie prawnym i faktycznym oraz osobę kompetentną w zakresie wyrażenia zgody wyłącznej na interwencję medyczną. Zwracają uwagę na trudności z oceną kompetencji do wyrażania zgody w przypadku osób o ograniczonej percepcji, z utrudnionym kontaktem ze światem zewnętrznym, chorych czy zaburzonych psychicznie oraz na potrzebę rozwiązania tego problemu. Przedstawiają kryteria kompetencji i sygnalizują ich braki w odniesieniu do polskiego i międzynarodowego prawa medycznego. Szczególną uwagę zwracają na narzędzia MacArthur Competence Assessment Tool, pozwalające na obiektywną ocenę kompetencji faktycznej pacjenta. Zawarte w nich instrukcje umożliwiają przygotowanie wywiadów oceniających dwa rodzaje kompetencji decyzyjnych: zdolność do podejmowania decyzji o udziale w leczeniu i zdolność do podejmowania decyzji o udziale w badaniu klinicznym. Rzetelność i trafność tych narzędzi potwierdzono w badaniach prowadzonych w licznych krajach i na wielu grupach chorych.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2016, 16, 2; 110-115
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
W jakim kierunku zmierzają relacje pomiędzy lekarzem a pacjentem w Polsce?
Patient-doctor relationship in Poland – where is it heading to?
Autorzy:
Dąbrowska, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031029.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
health system reform
partnership
paternalism
paternalizm
patient information
patient rights
patient-doctor relationship
relacje pacjent – lekarz
reforma systemu opieki zdrowotnej
partnerstwo
informowanie pacjenta
prawa pacjenta
Opis:
The paper attempts to review, based on available literature, changes in patient-doctor relationship taking place within the last few years in Western societies and in Poland. It tries to answer the question whether patient-doctor relationship is closer to partnership or to paternalism. Particular emphasis is placed on such issues as doctor-patient information transfer, patient’s role in decision-making process and respect of patient’s rights. While it appears that in the West we are witnessing a clear transformation of patient-doctor relationship towards an increasingly active role of patient in the decision-making, where he or she is considered an expert in the field of own health and values, in Poland a more paternalistic model prevails, where it is the doctor who plays the leading role, makes decisions and, consequently, takes full responsibility for them. It appears that concerning partner-like relationship with doctor, greater chances for it have patients relatively better educated and from higher socioeconomic strata and women. Persons with higher education are more prone to question traditional role of doctor who “knows better”; such an attitude manifests itself by looking for alternative sources of information about the disease. Similarly, women more frequently seek a “second opinion” and more often obtain information about other treatment options from alternative sources. Furthermore, women more often express a need for a partner-like relationship with doctor.
Artykuł jest próbą przeanalizowania, na podstawie badań i dostępnej literatury, zmian, jakie w ostatnich latach zaszły w relacjach pacjent – lekarz w społeczeństwach zachodnich oraz w Polsce. Jest też próbą odpowiedzi na pytanie, czy relacje pacjent – lekarz można określić bardziej jako partnerskie, czy też raczej jako paternalistyczne. Obszary szczególnego zainteresowania autorów to: informowanie pacjenta przez lekarza, udział pacjenta w podejmowaniu decyzji oraz przestrzeganie praw pacjenta. O ile wydaje się, że na Zachodzie mamy do czynienia z wyraźną transformacją relacji pacjent – lekarz w kierunku relacji, gdzie pacjent współuczestniczy w podejmowaniu decyzji i jest postrzegany przez lekarza jako ekspert w zakresie swojego zdrowia i wartości, o tyle w Polsce ciągle występuje raczej model paternalistyczny, w którym to lekarz odgrywa dominującą rolę, podejmuje decyzje, a co za tym idzie, ponosi za nie niepodzielną odpowiedzialność. Wydaje się, że w kwestii relacji partnerskich z lekarzem znacznie większą szansę na nie mają pacjenci posiadający relatywnie wyższe wykształcenie i wyższą pozycję społeczną oraz kobiety. Osoby z wyższym wykształceniem częściej kwestionują tradycyjną rolę lekarza, który „wie najlepiej”, co przejawia się w poszukiwaniu alternatywnych źródeł informacji o chorobie. Podobnie kobiety częściej konsultują decyzje lekarza, a także częściej pozyskują informacje o sposobach leczenia z alternatywnych źródeł. Kobiety również częściej niż mężczyźni zgłaszają potrzebę kontaktu partnerskiego z lekarzem.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2008, 4, 4; 278-281
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Godność dziecka w szpitalu psychiatrycznym
The dignity of the child in a psychiatric hospital
Autorzy:
Kmieciak, Błażej
Gmitrowicz, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/943214.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
direct contact
patient’s dignity
patient’s rights
the least disturbance
the rules of the unit
przymus bezpośredni
regulamin oddziału
prawa pacjenta
godność pacjenta
zasady jednostki
Opis:
The right to respect the dignity of children using medical services in psychiatric units is regulated among other by the Patients’ Rights act and the Patients’ Rights Ombudsman act, Physician and Dentist Professions Act and the Medical Ethics Code. Although since 1994 the Mental Health Protection Act has existed, some information appears about the violation of the dignity of the child in psychiatric hospitals. Material and methods: Analysis of the information obtained from different sources (the media, the Internet, from patients and/or their legal guardians, peror Psychiatric Hospital Patients’ Ombudsman) allowed to draw up a list of repeated situations in psychiatric units for children and adolescents where the dignity of the juvenile/minor patient may be violated. Results: The most frequently reported issues are: reduction of the minor/juvenile patients’ access to “privileges” (such as direct contacts with colleagues), lack of privacy (such as controls in toilets and bathrooms), irregularities during the use of direct coercion, lack of regular access to a mobile phone, the Internet, stereo equipment, lack of juvenile/minor patients’ consent for treatment (including the double permission), engaging the patients to cleaning work, and medical staff’s interventions of educational and corrective character (the patients perceive this as the use of penalties). Discussion: It was found out that the reaction of a minor/juvenile psychiatric unit patient or her/his carers to the detachment from her/his surroundings, favourite activities or things, and educational interventions are related to precise determination of diagnostic and therapeutic procedures and rules prevalent in the group, privileges, consequences, and application of behavioural effects in the form of negative reinforcements (so-called penalties) and positive reinforcements (rewards). A strong response to infringement of the rules may be perceived by the patients as a violation of their rights. Particularly important in such situations is the way the dialogue with the patient is conducted, besides the patient has to be informed about the consequences of infringement of the norms and rules. This should be reflected in the rules of the psychiatric unit. Furthermore, special importance within the respect for the dignity of the minor/juvenile patient in the psychiatric unit is ascribed to the use of a long-term direct coercion in case of a patient with severe mental impairment and/or autism, strongly agitated, aggressive or self-aggressive. The principle of the respect for the dignity of the patient requires notification of the patient, regardless of her/his condition, about the planned activities, immobilization of the patient in the near presence of the other staff, personal analysis of the patient’s health condition by the physician who ordered or prolonged the coercion (every 4 hours), by the nurse (control of the condition – every 15 minutes). However, the use of direct coercion and adherence to the principle of “the least disturbance” do not reduce the patient’s discomfort. Introduction of additional detailed executory rules does not eliminate the conflict between the respect for the dignity of the patient and the effectiveness of undertaken activities, the patient’s safety, the other patients’ comfort and multilateral staff encumbrance.
Prawo do poszanowania godności dzieci korzystających ze świadczeń medycznych na oddziałach psychiatrycznych regulują między innymi ustawa o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta, ustawa o zawodach lekarza i lekarza dentysty oraz Kodeks Etyki Lekarskiej. Mimo obowiązywania od 1994 roku ustawy o ochronie zdrowia psychicznego pojawiają się informacje, które mogą świadczyć o naruszaniu godności dziecka w warunkach szpitala psychiatrycznego. Materiał i metoda: Analiza informacji uzyskanych z różnych źródeł (z mediów, Internetu, od pacjentów i/lub ich opiekunów prawnych, od Rzecznika Praw Pacjenta Szpitala Psychiatrycznego) pozwoliła na opracowanie listy powtarzających się sytuacji na oddziałach psychiatrycznych dla dzieci i młodzieży, w których godność nieletniego/małoletniego pacjenta może być naruszona. Wyniki: Do najczęściej zgłaszanych spraw należą: ograniczenia nieletnim/małoletnim pacjentom dostępu do „przywilejów” (np. bezpośredniego kontaktu z kolegami), nieposzanowanie prywatności (m.in. kontrole w toaletach i łazienkach), nieprawidłowości przy stosowaniu przymusu bezpośredniego, brak stałego dostępu do telefonu komórkowego, Internetu, sprzętu grającego, brak zgody osoby nieletniej/małoletniej na leczenie (w tym podwójnej), angażowanie pacjentów do prac porządkowych oraz interwencje personelu medycznego o charakterze resocjalizacyjno-wychowawczym (w rozumieniu pacjentów – stosowanie kar). Omówienie: Ustalono, że reakcje nieletniego/małoletniego pacjenta oddziału psychiatrycznego czy jego opiekunów na pewne odcięcie od otoczenia, ulubionych zajęć i przedmiotów oraz interwencje wychowawcze wiążą się m.in. z precyzyjnym określaniem reguł postępowania diagnostyczno-terapeutycznego, zasad panujących w grupie, przywilejów, konsekwencji, a także stosowaniem oddziaływań behawioralnych pod postacią wzmocnień negatywnych (tzw. kar) i pozytywnych (nagród). Stanowcze reagowanie na łamanie norm może być odbierane przez pacjentów jako naruszanie ich praw. Szczególnie istotny w tych sytuacjach jest sposób prowadzenia z pacjentem dialogu oraz informowania go o konsekwencjach naruszenia norm. Powinno to znaleźć odzwierciedlenie w regulaminie oddziału psychiatrycznego. Poza tym szczególną rangę w zakresie poszanowania godności nieletniego/małoletniego pacjenta na oddziale psychiatrycznym ma stosowanie długotrwałego przymusu bezpośredniego w przypadku pacjenta z głębszym upośledzeniem umysłowym i/lub autyzmem, silnie pobudzonego, agresywnego czy autoagresywnego. Zasada poszanowania godności pacjenta wymaga jego uprzedzenia, bez względu na stan, o planowanych działaniach, unieruchamiania w bliskiej obecności pozostałego personelu, osobistego analizowania stanu zdrowia pacjenta przez lekarza zlecającego bądź przedłużającego przymus (co 4 godziny), przez pielęgniarki (kontrola stanu co 15 minut). Niemniej jednak wymienione wymogi zastosowania przymusu bezpośredniego, a także stosowanie się do zasady „najmniejszej uciążliwości” nie zmniejszają dyskomfortu pacjenta. Wprowadzanie dodatkowych szczegółowych przepisów wykonawczych nie usuwa konfliktu pomiędzy poszanowaniem godności pacjenta a skutecznością podejmowanych działań, bezpieczeństwem pacjenta, komfortem pozostałych pacjentów oraz wielostronnym obciążeniem personelu.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2012, 12, 4; 273-282
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zalety łączenia sonotopogramu z indykacją i fiksacją w ultrasonografii zabiegowej
The advantages of combining sonotopogram with indication and fixation in invasive ultrasound
Autorzy:
Pilecki, Zbigniew
Pilecki, Grzegorz
Ciekalski, Jacek
Dzielicki, Józef
Jakubowski, Wiesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1061412.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
fixation
indication
invasive ultrasound
patient safety
puncture techniques
bezpieczeństwo pacjenta
fiksacja
indykacja
sonotopogram
techniki punkcyjne
ultrasonografia zabiegowa
Opis:
The usefulness of sonotopogram, that is mapping of the operated area basing on ultrasound, is obvious and currently unquestionable. It is performed in order to improve safety level of a patient treated by means of invasive techniques. It constitutes an excellent complement of the Perioperative Control Card. At the beginning it was used in sonosurgical procedures, with time it has become an element of all surgical techniques. It undergoes multiple changes depending on the surgeon’s needs. A particularly interesting phenomenon is the combination of the invasive techniques in order to facilitate the performance of medical procedures. Because of some relationship we are going to present the combination of sonotopogram with fixation and indication techniques. They are puncture techniques which are relatively rarely used in invasive ultrasound and surgical procedures. It seems that this results from the ignorance of their potential and the technique of their performance. Great simplicity makes them universal and allows to combine them freely. This simple combinations can be extended practically endlessly – similarly to domino bricks. For example, the next element of the technique combining can be the removal of an indicated and fixated element or a nailing. It is an excellent example of the complementarity rule – it should facilitate the understanding of Allin1 techniques and sonosurgery and also help in everyday practice of doctors performing invasive procedures. The use of these methods should be propagated not only in ultrasound but also in everyday medical practice in all the specialties. The presentation of the examples of particular techniques and their combination enables to bring closer their practical use.
Przydatność sonotopogramu, czyli mapowania operowanej okolicy w oparciu o badanie ultrasonograficzne, jest oczywista i obecnie niekwestionowana. Jest on wykonywany w celu poprawienia poziomu bezpieczeństwa pacjenta leczonego technikami inwazyjnymi. Stanowi doskonałe uzupełnienie Okołooperacyjnej Karty Kontrolnej. Początkowo był stosowany w procedurach sonochirurgicznych, z czasem stał się składową wszystkich technik operacyjnych. Podlega licznym przemianom w zależności od potrzeb operatora. Szczególnie ciekawym zjawiskiem jest łączenie technik inwazyjnych w celu ułatwienia wykonywania procedur medycznych. Z racji pewnego pokrewieństwa przedstawiamy połączenie sonotopogramu z technikami fiksacyjnymi i indykacyjnymi. Są one technikami punkcyjnymi, które stosunkowo rzadko wykorzystuje się w ultrasonografii zabiegowej i procedurach operacyjnych. Wydaje się, że wynika to z nieznajomości potencjału oraz technik ich wykonywania. Duża prostota tych technik czyni je uniwersalnymi i pozwala swobodnie łączyć ze sobą. Te proste połączenia mogą być dalej rozszerzane praktycznie w nieskończoność – na podobieństwo klocków domina. Przykładowo kolejnym elementem łączenia technik może być usunięcie zaznaczonego lub ufiksowanego elementu lub też zespolenie. Jest to doskonały przykład zasady komplementarności – powinien ułatwić zrozumienie technik Allin1 oraz sonochirurgii, a także pomóc w codziennej praktyce lekarzy wykonujących procedury inwazyjne. Należy propagować wykorzystywanie tych metod nie tylko w ultrasonografii, ale również w codziennej praktyce medycznej we wszystkich specjalnościach. Przedstawienie przykładów poszczególnych technik oraz ich łączenia pozwoli przybliżyć praktyczne ich zastosowanie.
Źródło:
Journal of Ultrasonography; 2012, 12, 50; 299-306
2451-070X
Pojawia się w:
Journal of Ultrasonography
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Podstawowe techniki preparacyjne w sonochirurgii
Basic dissecting techniques in ultrasound-guided surgery
Autorzy:
Pilecki, Zbigniew
Koczy, Bogdan
Mielnik, Michał
Pilecki, Grzegorz
Dzielicki, Józef
Jakubowski, Wiesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1057996.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
bezpieczeństwo pacjenta
komplementarność sonochirurgiczna
pooperacyjna jakość życia
preparacja igłowa
preparacja nitkowa
sonochirugia
sonotopogram
techniki preparacyjne
ultrasound-guided surgery
Opis:
Ultrasound-guided surgery is an area of minimally-invasive surgery where surgical procedures are performed with the aid of ultrasound imaging throghout the operation. This requires the operator to posses a certain degree of experience in endoscopic procedures, and to be adeptly skillfull in conducting US examinations. It is combining and finely tuning together these two elements that allows to perform efficiently an ultrasound-guided surgical procedure. Accessing an affected site correctly is of utmost importance in surgery, being oftentimes decisive in terms of the procedure’s final outcome. In ultrasound-guided procedures, the operative site is accessed percutaneously, with a single point incision, yet tissues situated deeper within are dissected with dissecting techniques in a fluid evironment, typical for this area of surgery. Dissecting techniques in ultrasound-guided surgery are currently divided into basic ones which employ either a hydrodissection needle, surgical instruments, electrosurgical instruments, a thread, or a combination thereof, and advanced ones where either a balloon, a hook dissection technique, or a hybrid one is used. Hydrodissection with a needle was devised based on the rule of complementarity, and is the most frequently applied technique in ultrasound-guided surgery. The immense possibilities that go along with this modality will be of huge benefit to any surgeon, regardless of their field. Dissection with a variety of surgical instruments and electrosurgery instruments is a standard practice in all surgery areas, yet the method of imaging we employ in ultrasound-guided surgery results in certain modifications of these techniques. It is, however, learning the thread technique that facilitates a precise and oftentimes extensive dissection. This technique is successfully applied for dissecting muscle, ligament, tendon, vascular and other structures. Having mastered dissecting techniques allows to perform any minimally-invasive procedure efficiently, be they ultrasound-guided, artroscopic, or endoscopic ones. Various surgical techniques are bridged, resulting in applying the so- called hybrid ones. Their strength lies in excellent imaging results allowing to conduct a surgical procedure both in a body cavity and within a parenchymal organ.
Sonochirurgia jest działem chirurgii małoinwazyjnej, w której procedury operacyjne są wykonywane w ciągłym obrazowaniu ultrasonograficznym. Wymagają pewnego doświadczenia w przeprowadzaniu zabiegów endoskopowych i bardzo dużej umiejętności wykonywania badania ultrasonograficznego. Dopiero zgranie tych elementów pozwoli na sprawne wykonanie zabiegu sonochirurgicznego. W chirurgii bardzo ważnym elementem zabiegu jest wykonanie prawidłowego dostępu chirurgicznego. Ten element decyduje często o ostatecznym wyniku wykonanej procedury operacyjnej. W sonochirurgii wykonujemy dostępy skórne punktowe, jednak już w obrębie tkanek położonych głębiej wykorzystujemy typowe dla tego działu techniki preparacyjne w środowisku płynowym. Sposoby preparowania w sonochirurgii obecnie dzielimy na: podstawowe (płynowo-igłowe, narzędziowe, elektronarzędziowe, nitkowe i mieszane) i zaawansowane (balonowe, hakowe i hybrydowe). Preparowanie płynowo-igłowe powstało w oparciu o zasadę komplementarności i jest najczęściej stosowaną techniką w sonochirurgii. Poznanie olbrzymich możliwości tej techniki będzie korzystne w każdym dziale chirurgii. Preparowanie z użyciem narzędzi i elektronarzędzi jest typowe dla wszystkich dziedzin chirurgii, ale sposób obrazowania powoduje pewne modyfikacje tych technik. Jednak dopiero poznanie technik nitkowych daje możliwość precyzyjnego i często rozległego preparowania. Technika ta jest z powodzeniem wykorzystywana w preparowaniu struktur mięśniowych, więzadłowych, ścięgnistych, naczyniowych oraz innych. Opanowanie technik preparacyjnych pozwala na sprawne przeprowadzenie zabiegu operacyjnego nie tylko sonochirurgicznego, ale również zabiegów artroskopowych i endoskopowych. Stają się one pomostem do tworzenia skojarzonych technik operacyjnych zwanych potocznie hybrydowymi. Ich siła leży w znakomitym obrazowaniu, które umożliwia przeprowadzenie zabiegu operacyjnego zarówno w jamie ciała, jak i narządzie miąższowym.
Źródło:
Journal of Ultrasonography; 2014, 14, 57; 171-178
2451-070X
Pojawia się w:
Journal of Ultrasonography
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zaburzenia odżywiania u młodzieży – wstępna diagnostyka w gabinecie lekarza podstawowej opieki zdrowotnej
Eating disorders in adolescents – an initial diagnose in general physician practice
Autorzy:
Białokoz‑Kalinowska, Irena
Kierus, Karolina
Piotrowska‑jastrzębska, Janina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1032399.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
adolescents
diagnostic criteria
eating disorders
patient’s examination
screening methods
zaburzenia odżywiania
kryteria diagnostyczne
młodzież
metody przesiewowe
badanie pacjenta
Opis:
Nowadays the increasing prevalence of eating disorders in adolescents urges general physicians to faced this problem in their daily practice more often than it used to be before. It is well known that early identification of the risk group of eating disorders and referring such patients to the further confirmation of the initial diagnose to the specialist with subsequent early introduction of the psychological and psychiatric therapy constitutes the key point of good prognosis. That’s why the role of the general physician can not be overestimated. The confirmation of the diagnoses belongs to the psychiatrist’s competency, however the initial diagnose is purely the general practitioner’s task. This is very difficult role because the patients quite often are concealing symptoms of the disease and what’s more confusing, they are denying the fact of their existence. Even, if it happened that the patients report some complains, their symptoms are often non‑specific as well as the abnormality in the physical examination are. Therefore there is a great need for establishing the screening tools – universal, reliable, easy and time‑saving methods for eating disorders diagnosis in the general practitioner’s office. Such methods were elaborated and used in the USA settings with the positive outcome. The aim of this paper is to present the most popular and wide used screening methods for eating disorders in the adolescents with the suggestion to incorporate them to the Polish general physicians’ practices.
Wraz z narastającą częstością występowania zaburzeń odżywiania wśród młodzieży, związaną z presją mass mediów i kultem szczupłej sylwetki będącej symbolem sukcesu we współczesnym świecie, lekarze pierwszego kontaktu coraz częściej spotykają pacjentów z tego typu zaburzeniami w swoich gabinetach. Wczesna identyfikacja chorych pozwala na szybsze skierowanie ich do specjalistycznej opieki psychologiczno‑psychiatrycznej i tym samym poprawia rokowanie. Chociaż potwierdzenie diagnozy zaburzeń odżywiania należy do kompetencji psychiatry, to lekarz rodzinny/pediatra odgrywa najistotniejszą rolę w ustaleniu wstępnego rozpoznania. Nie jest to łatwe, gdyż pacjenci zgłaszają się zazwyczaj z objawami będącymi już konsekwencjami zaburzeń odżywiania, a choroba często jest przez nich ukrywana i negowana. Zgłaszane dolegliwości często są niespecyficzne, podobnie jak odchylenia w badaniu fizykalnym. Stąd potrzeba korzystania z szybkiego testu przesiewowego, który mógłby być przeprowadzony w gabinecie lekarza rodzinnego i pozwalałby na potwierdzenie wstępnych podejrzeń sugerujących obecność zaburzenia odżywiania. Celem poniższego artykułu jest zwrócenie uwagi na trudności w diagnozowaniu zaburzeń odżywiania wśród młodzieży oraz zapoznanie z prostymi metodami diagnostycznymi – kwestionariuszami przesiewowymi, rekomendowanymi i stosowanymi w codziennej praktyce lekarzy pierwszego kontaktu w Stanach Zjednoczonych. Ze względu na obserwowane zjawisko wzrostu częstości występowania zaburzeń odżywiania w naszym kraju amerykańskie narzędzia przesiewowe wydają się dobrym i łatwym sposobem wczesnej identyfikacji młodzieży wykazującej takie zaburzenia w warunkach polskich.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2012, 8, 4; 298-303
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ocena przydatności karty kwalifikacyjnej na przykładzie zabiegów artroskopowych u dzieci
The assessment of usefulness of the qualification card and ultrasonographic consultation
Autorzy:
Pilecki, Zbigniew
Pilecki, Grzegorz
Dzielicki, Józef
Jakubowski, Wiesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1061383.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
cascade of errors
consultation
patient safety
qualification card
therapeutic team
bezpieczeństwo pacjenta
karta kwalifikacyjna
kaskada błędów
konsylium
zespół terapeutyczny
Opis:
The result of therapeutic success is always the effect of medical professionals cooperation. The creation of adequate mechanisms of cooperation of these teams demands time and appropriate examples. In the understanding of differentiated behaviors in the line patient – diagnostician – surgeon, particularly the mechanism of the cascade of errors formation, giving simple examples may help – their awareness will facilitate the formation of an adequate pattern of diagnostic‑therapeutic chain. The therapeutic team formed in this way provides optimal forms of cooperation and positive result. One of the elements of the cooperation is the surgical procedure qualification card which is an example of the communication between surgeon and diagnostician. The propagation of proven examples seems to be justified by practical reasons. The introduction of the surgical procedure qualification card enabled maintaining of the preoperative and postoperative diagnoses in the range from 88.4% to 89.29%, the barrier of 90% however is still not achieved. The diagnoses discrepancy is still the most often occurring patient safety incident and our results should head towards its mineralization. In particularly complicated cases we come back to a well‑known form of medical consultation, that is the form of examination and treatment establishment basing on simultaneous physical and ultrasound examination – hence the colloquial name of ultrasound consultation. The universality of medical consultation makes out of it an excellent tool, particularly in cases of significant discrepancy between physical and ultrasound examination. This is excellent form of the experience exchange and learning about mutual possibilities. We believe that the mechanisms presented will influence the improvement of patient security.
Wynik procesu leczniczego jest zawsze efektem pracy zespołu profesjonalistów medycznych. Zbudowanie prawidłowych mechanizmów pracy takich zespołów wymaga czasu i odpowiednich wzorców. W zrozumieniu zróżnicowanych zachowań na liniach pacjent – diagnosta – chirurg, zwłaszcza mechanizmu tworzenia się kaskad błędów, może pomóc przedstawienie prostych przykładów – ich świadomość ułatwi tworzenie prawidłowego wzorca łańcucha diagnostyczno‑leczniczego. Powstały w ten sposób zespół terapeutyczny zapewnia optymalne formy współpracy i korzystny wynik. Jednym z elementów tej współpracy jest karta kwalifikacyjna do zabiegu operacyjnego, będąca przykładem komunikacji chirurga i diagnosty. Propagowanie sprawdzonych wzorców wydaje się w pełni uzasadnione względami praktycznymi. Wprowadzenie karty kwalifikacyjnej do leczenia operacyjnego pozwoliło na utrzymanie zgodności rozpoznań przedoperacyjnych i pooperacyjnych w granicach od 88,44% do 89,29%, wciąż jednak nie udaje się przekroczyć bariery 90%. Rozbieżność diagnoz jest nadal najczęściej występującym zdarzeniem niepożądanym i nasze wysiłki powinny iść w kierunku jego minimalizacji. W przypadkach szczególnie skomplikowanych wracamy do sprawdzonej formuły konsylium lekarskiego, czyli formy badania i ustalania rozpoznania w oparciu o jednoczasowe badanie fizykalne i ultrasonograficzne – stąd potocznie funkcjonująca nazwa konsylium ultrasonograficznego. Uniwersalność konsylium lekarskiego czyni z niego doskonałe narzędzie, zwłaszcza w przypadkach dużej niezgodności badania fizykalnego i ultrasonograficznego. To znakomita forma wymiany doświadczeń i poznania wzajemnych możliwości. Ufamy, że przedstawione mechanizmy wpłyną na poprawę bezpieczeństwa pacjenta.
Źródło:
Journal of Ultrasonography; 2012, 12, 50; 276-285
2451-070X
Pojawia się w:
Journal of Ultrasonography
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wybrane wątki psychiatryczne i psychologiczne we współczesnej debacie bioetycznej
Selected psychiatric and psychological threads in the contemporary bioethical debate
Autorzy:
Kmieciak, Błażej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/944576.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
bioethical debate
in vitro fertilization
patient’s rights
prenatal adoption
psychiatric law
adopcja prenatalna
debata bioetyczna
prawa pacjenta
prawo psychiatryczne
zapłodnienie pozaustrojowe
Opis:
The act on mental health protection has been operative in Poland for twenty years now. It is an act of special significance. It clarifies such important issues as psychiatric observation, involuntary treatment, and the use of direct coercion. There are, however, legal and medical issues in our country that have not been settled, such as the problem of in vitro fertilization. Attempts made in recent years to introduce separate regulations for it have failed. Analyzing the current bioethical debate, more and more often some psychological and psychiatric threads may be perceived in it. In scientific and journalistic discussions such questions appear as: How does fertilization procedure affect the woman’s emotions? Should in vitro be available to all those interested? Can a person with mental disorders apply for a child using in vitro methods? Such doubts have recently been followed by subsequent ones. Some questions were asked about the mental health of children conceived through prenatal adoption. Will these children be able to find their identity? This article shows new contexts of Polish bioethical debate, directly referring to psychiatric and psychological problems.
W Polsce od 20 lat obowiązuje ustawa o ochronie zdrowia psychicznego. To akt prawny o szczególnym znaczeniu: dzięki niemu wyjaśnione zostały ważne zagadnienia, m.in. obserwacja psychiatryczna, przymusowe leczenie i zastosowanie przymusu bezpośredniego. W naszym kraju istnieją jednak nieuregulowane kwestie prawno-medyczne – mowa o problemie zapłodnienia pozaustrojowego metodą in vitro. W ostatnich latach nie udało się wprowadzić odrębnych przepisów dotyczących tego zagadnienia. Gdy analizuje się obecną debatę bioetyczną, dostrzec można, że coraz częściej pojawiają się w niej wątki o charakterze psychologicznym i psychiatrycznym. W dyskusjach naukowych i publicystycznych padają pytania: Jak procedura zapłodnienia wpływa na emocje kobiety? Czy in vitro powinno być dostępne dla wszystkich zainteresowanych? Czy osoba z zaburzeniami psychicznymi może starać się o dziecko za pomocą metody in vitro? Do powyższych wątpliwości w ostatnim czasie dołączyły kolejne. Pojawiły się pytania o kondycję psychiczną dzieci poczętych w wyniku adopcji prenatalnej: czy będą one potrafiły odnaleźć własną tożsamość? Artykuł ukazuje nowe konteksty polskiej debaty bioetycznej odnoszące się wprost do problematyki psychiatrycznej i psychologicznej.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2014, 14, 3; 230-234
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wprowadzenie tzw. specustawy dotyczącej kierowania groźnych przestępców do ośrodków terapii osobowości – kontekst społeczno-prawny
The introduction of the so-called special law on referral of dangerous offenders to personality treatment centers – socio-legal context
Autorzy:
Kmieciak, Błażej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/942411.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
coercive treatment
direct coercion
forensic psychiatry
human rights
the patient’s rights
prawa człowieka
prawa pacjenta
przymus bezpośredni
przymus leczenia
psychiatria sądowa
Opis:
The Act on the procedures related to people with mental disorders posing a danger to other people’s life, health or sexual freedom has been one of the most criticized legal acts over the recent months. A large group of lawyers and psychiatrists indicates that the proposed solutions are contrary to human rights standards which Poland adopted many years ago. It is emphasized that the law will create in our country the practice of using psychiatry for political purposes. On the other hand, those who defend the mentioned law indicate that some of the prisoners because of their personality disorders or sexual preference disorders intend to return to criminal activities, often directed against the life and health of children. It should be noted that at the end of the 80s in the 20th century a similar action led to the capital punishment of the mentioned people. Interestingly, for over 20 years no one undertook the subject of those prisoners whose capital punishment was later replaced with 25 years imprisonment. So is it true that the law concerned violatesfundamental human rights and freedoms? Is there a real threat that the mentioned legal act could be used for political purposes? May psychiatrists be required to accomplish exclusively tasks of political nature? Is it possible that there is no other solution which would protect the public safety? Answers to such questions will be derived from analysis of official legal materials and media information and commentaries related to the said Act.
Ustawa o postępowaniu wobec osób z zaburzeniami psychicznymi stwarzających zagrożenie życia, zdrowia lub wolności seksualnej innych osób to jeden z najbardziej krytykowanych w ostatnich miesiącach aktów prawnych. Liczne grono prawników oraz psychiatrów wskazuje, iż proponowane rozwiązania są sprzeczne ze standardami ochrony praw człowieka, które wiele lat temu zostały przyjęte przez Polskę. Podkreśla się ponadto, że przyjęcie ustawy otworzy drogę do wykorzystywania psychiatrii do celów politycznych. Z drugiej strony osoby broniące przywołaną ustawę twierdzą, że część osadzonych osób, z powodu doświadczania zaburzeń osobowości bądź zaburzeń preferencji seksualnych, zamierza powrócić do działań przestępczych, skierowanych często przeciwko życiu i zdrowiu dzieci. Należy wspomnieć, iż pod koniec lat 80. XX wieku podobne działania doprowadziły do orzeczenia kary śmierci wobec ww. osób. Co istotne, przez ponad 20 lat nie podejmowano tematu sytuacji więźniów, którym karę śmierci następnie zamieniono na karę 25 lat pozbawienia wolności. Czy prawdą jest zatem, iż omawiana ustawa łamie fundamentalne prawa i wolności człowieka? Czy istnieje realna obawa wykorzystywania przywołanego aktu prawnego do celów politycznych? Czy psychiatrzy mogą zostać zobowiązani do wykonywania zadań wyłącznie o politycznym charakterze? Czy obecnie nie ma innego rozwiązania zapewniającego poszanowanie bezpieczeństwa publicznego? W prezentowanym artykule odpowiedzi na powyższe pytania będą udzielane na podstawie analizy oficjalnych materiałów prawnych oraz medialnych informacji i komentarzy odnoszących się do omawianej ustawy.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2013, 13, 4; 217-224
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przymusowa hospitalizacja psychiatryczna w trybie wnioskowym, w kontekście poszanowania praw pacjenta poradni zdrowia psychicznego
Compulsory psychiatric hospitalization in the petition mode, in the context of respect for the rights of outpatient mental health clinic patient
Autorzy:
Kmieciak, Błażej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/945207.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
poradnia zdrowia psychicznego
prawa pacjenta
przymus bezpośredni
przymusowe leczenie w trybie wnioskowym
ustawa o ochronie zdrowia psychicznego
ustawa o ochronie zdrowia psychicznego
Opis:
The following text will show the specificity of the procedure of placing the patient in a psychiatric hospital, basing on the so called petition mode, as determined in article 29 of the mental health protection act. This procedure has a unique character because it is not related to the situation of direct threat to the patient’s health. The applicants usually are the people close to the patient or a social aid institution. This situation is unique also because it mostly takes place in an outpatient mental health clinic. Another important issue is that of the rights of the patient reporting to that type of outpatient clinic. Special attention is paid to the patient’s right to obtain information not only on the treatment but also on the purpose of treatment and circumstances of submitting an application for compulsory treatment. Furthermore, an answer was sought for such questions as whether or not in the above situation the doctor has the right to conceal some information from the patient, especially such information which may lead to a conflict or arouse its escalation in the patient’s family, or whether the presented situation contains some circumstances which allow to use direct coercion? The considerations were illustrated on the basis of a specific patient referred to hospital according to the above mentioned mode.
W niniejszej pracy została przedstawiona specyfika procedury umieszczenia pacjenta w szpitalu psychiatrycznym na podstawie tzw. trybu wnioskowego, o którym mowa w art. 29 ustawy o ochronie zdrowia psychicznego. Procedura ta posiada wyjątkowy charakter, gdyż nie wiąże się ona ze stanem bezpośredniego zagrożenia zdrowia lub życia pacjenta. Wnioskodawcą w sprawie są najczęściej: osoby bliskie pacjentowi lub organ do spraw pomocy społecznej. Sytuacja ta jest wyjątkowa, również dlatego że w większej część odbywa się ona na terenie poradni zdrowia psychicznego. Autorzy poświęcili też sporo miejsca zagadnieniu praw pacjenta zgłaszającego się do ww. typu poradni. W niniejszym artykule duży nacisk położono na zanalizowanie prawa pacjenta do uzyskania informacji na temat nie tylko swojego leczenia, ale też celu badania oraz okoliczności złożenia wniosku dotyczącego przymusowego leczenia. Ponadto podjęto próbę odpowiedzi na takie pytania, jak: czy w powyższej sytuacji lekarz ma prawo zataić przed badanym pewne informacje, zwłaszcza te, które mogą doprowadzić do pojawienia się konfliktu lub wywołać jego eskalację w rodzinie pacjenta? oraz czy w prezentowanej sytuacji dostrzec można okoliczności, które uprawniałyby zastosowanie przymusu bezpośredniego? Rozważania zobrazowano przypadkiem konkretnego pacjenta, który został skierowany do szpitala w wyżej przywołanym trybie.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2010, 10, 4; 282-287
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dylematy etyczno‑prawne związane z hospitalizacją psychiatryczną kobiety w ciąży
Chosen ethical and legal dilemmas associated with the pregnant women psychiatric hospitalisation
Autorzy:
Kmieciak, Błażej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/943907.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
compulsory hospitalisation
human rights
mental hospital
patients’ rights
pregnant patients
abortion
pacjentka w ciąży
prawa człowieka
prawa pacjenta
przerwanie ciąży
przymusowe leczenie
szpital psychiatryczny
Opis:
Sociological studies conducted over a few last years indicate that more and more Poles apply for psychiatric health care. Also more and more pregnant patients report to mental hospitals. Not only the treatment, but also the whole process of pregnant patients hospitalisation pose an unusual challenge for the physicians and nursing staff. Psychiatric hospitalisation of the pregnant women must involve the least disturbance, which is a fundamental rule in Polish psychiatry. The article below is aimed at portraying a few dilemmas which involve the care and treatment of the group of patients concerned. Some examples will be presented, relating to the compulsory hospitalisation, applying the direct coercion and electroconvulsive therapy to the patients expecting a baby, along with the principles which have to be observed during the mentioned procedures. Besides, the sensitive question of the so called psychiatric conditions entitling to perform an abortion will be discussed. This issue, discussed mainly abroad, has to be analysed also from the perspective of the Polish law. Therefore, in relation to the proposed topic, based on the specific case, the information will be presented about the Polish and foreign legal basis entitling to abortion on the one hand and the risk of the aborting women’s aggravated mental health on the other hand.
Przeprowadzone w ciągu ostatnich kilku lat badania społeczne dowodzą, że coraz więcej Polaków korzysta z pomocy psychiatrycznej opieki zdrowotnej. Do szpitali psychiatrycznych zgłasza się także coraz więcej pacjentek w ciąży. Nie tylko leczenie, ale cały proces hospitalizacji pacjentki w ciąży stanowi niezwykłe wyzwanie dla personelu lekarsko‑pielęgniarskiego. Psychiatryczna hospitalizacja pacjentki spodziewającej się potomstwa w sposób szczególny musi uwzględniać fundamentalną w polskiej psychiatrii zasadę najmniejszej uciążliwości. Poniższy artykuł ma na celu ukazanie kilku dylematów, jakie wiążą się z leczeniem i opieką nad tą grupą pacjentek. Przedstawione zostaną przykłady związane z przymusową hospitalizacją, stosowaniem przymusu bezpośredniego oraz stosowaniem zabiegów elektrowstrzasów wobec pacjentek spodziewających się dziecka, a także zasady, jakich należy przestrzegać w trakcie wykonywania wspomnianych działań. Omówione zostanie również szczególnie delikatne zagadnienie dotyczące tzw. psychiatrycznych przesłanek uprawniających do wykonania aborcji. Zagadnienie to, komentowane głównie poza granicami naszego kraju, powinno być przeanalizowane także z perspektywy polskich przepisów prawa. Dlatego też w odniesieniu do proponowanego tematu, bazując na konkretnym kazusie, z jednej strony zostaną przedstawione informacje dotyczące polskich oraz zagranicznych podstaw prawnych uprawniających do dokonania aborcji, z drugiej – wyniki badań ukazujących wyraźnie niebezpieczeństwo legalizacji wspomnianych praktyk, co istotne – niebezpieczeństwo odnoszące się bezpośrednio do pogorszenia się stanu zdrowia psychicznego pacjentki poddającej się zabiegowi przerwania ciąży.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2011, 11, 4; 243-249
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Problem tajemnicy psychiatrycznej w kontekście dostępu pracowników niemedycznych do informacji o pacjencie
The problem of psychiatric confidentiality in the context of non-medical staff access to patient information
Autorzy:
Kmieciak, Błażej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/944251.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
medical confidentiality
medical documentation
medical students
mystery of the profession of psychologist
patient rights
psychiatric confidentiality
dokumentacja medyczna
prawa pacjenta
studenci medycyny
tajemnica lekarska
tajemnica psychiatryczna
tajemnica w zawodzie psychologa
Opis:
Medical confidentiality is a phenomenon that has special meaning. Since the time of Hippocrates, it has been emphasized that the physician is responsible for the protection of patient information. As a result, a therapeutic relationship may be built. In the Polish law, psychiatric confidentiality has been presented in an even more distinctive way: it is emphasized that the psychiatrist may not post information regarding the patient’s admission of her/his fault. According to the Law on Mental Health Protection, all persons involved in the therapeutic process are obliged to keep the information secret. However, do these provisions apply also to employees cooperating with the hospital? More and more such people: security guards, catering staff, hairdressers, perform their duties in the hospital ward. They have direct access to some information about the patient, such as her/his name, appearance and behaviour. The hospital administrative staff’s situation is similar. Furthermore, it is worth considering whether or not the medical confidentiality applies to medical students. The Polish law mentions only the presence of students during the medical examination conducted by a doctor. On what basis do students receive precise information about a given patient and a consent for an access to her/his medical records? These issues are particularly important in psychiatric practice. This article shows the importance of psychiatric confidentiality and the present challenges related to the reported problems (especially an access of students and non-medical employees to information about the patient) and contains proposed solutions.
Tajemnica lekarska ma szczególne znaczenie. Już od czasów Hipokratesa podkreśla się, że lekarz odpowiada za ochronę informacji na temat pacjenta – dzięki temu może dojść do zbudowania relacji terapeutycznej. W polskim prawie tajemnica psychiatryczna została ukazana w sposób jeszcze bardziej doniosły: zaznacza się, iż psychiatra nie może zamieszczać informacji dotyczących przyznania się pacjenta do winy. Jak precyzuje Ustawa o ochronie zdrowia psychicznego, do zachowania tajemnicy są zobowiązane wszystkie osoby biorące udział w postępowaniu terapeutycznym. Czy przepisy te obejmują również pracowników współpracujących ze szpitalem? Coraz więcej takich ludzi (ochroniarzy, pracowników firm cateringowych, fryzjerów) wykonuje swoje obowiązki na terenie oddziału szpitalnego. Mają oni bezpośredni dostęp do części informacji na temat pacjenta – jego imienia, wyglądu, zachowania. W podobnej sytuacji są pracownicy administracyjni szpitala. Ponadto warto rozważyć, czy tajemnica lekarska obowiązuje studentów medycyny. W polskim prawie jest mowa jedynie o obecności studentów w trakcie badania prowadzonego przez lekarza. Na jakiej podstawie studenci otrzymują dokładne informacje o chorym i zgodę na wgląd w jego dokumentację medyczną? W praktyce psychiatrycznej zagadnienia te odgrywają szczególnie ważną rolę. Artykuł ukazuje znaczenie tajemnicy psychiatrycznej i współczesne wyzwania dotyczące sygnalizowanych problemów (przede wszystkim dostępu pracowników niemedycznych i studentów do informacji o pacjencie) oraz zawiera propozycje rozwiązań.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2014, 14, 1; 50-54
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 17

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies