Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "health rights" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Psychiatryczne oraz prawne aspekty stosowania przymusu bezpośredniego wobec uczniów na terenie szkoły specjalnej
    Psychiatric and legal aspects of the use of direct coercion in special education
    Autorzy:
    Kmieciak, Błażej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/943737.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    direct coercion
    human dignity
    human rights
    mental health care
    special education
    godność człowieka
    ochrona zdrowia psychicznego
    prawa człowieka
    przymus bezpośredni
    szkoła specjalna
    Opis:
    Use of direct coercion is a very peculiar situation, as it requires the use of force against another human being. Licence to take such action must be governed by the law, in the case of psychiatric care stipulated in the provisions of Mental Health Protection Act. Under this act, doctors and nurses are authorised to use such means as restraint, seclusion, and/or administration of relevant drugs under force to a patient displaying aggressive or auto-aggressive behaviour. Similar behaviours, however, can also be presented by special education students, some of who were once patients of psychiatric hospitals. Educators in schools are not allowed or authorised to use physical force against a student. What should a teacher do in a situation of aggression on the part of a student to protect their own and other people’s safety? Is it permissible in certain situations to restrain a student? Perhaps in some clearly defined cases teachers have an obligation to use force against a student with a disability? This article is an attempt to answer these questions.
    Zastosowanie przymusu bezpośredniego to sytuacja szczególna, wymagająca użycia siły wobec drugiego człowieka. Możliwość podjęcia podobnych działań musi być regulowana przez określone akty prawne. W kontekście rzeczywistości psychiatrycznej należy wskazać przede wszystkim na zapisy ustawy o ochronie zdrowia psychicznego. Zwrócono w niej uwagę, że lekarz i pielęgniarka mogą podjąć wobec agresywnego lub autoagresywnego pacjenta takie działania, jak unieruchomienie, przytrzymanie, izolacja i przymusowe podanie leków. Jednak niebezpieczne zachowania mogą prezentować również uczniowie szkół specjalnych, których część była niegdyś pacjentami szpitali psychiatrycznych. Nie zmienia to faktu, że na terenie szkół pedagodzy nie mają formalnego prawa do zastosowania przymusu bezpośredniego wobec ucznia. Co zatem mogą zrobić, kiedy podopieczny stosuje siłę? W jaki sposób nauczyciel powinien postąpić w przypadku agresji ucznia, by chronić bezpieczeństwo własne oraz innych osób? Czy w pewnych sytuacjach wolno mu przytrzymać podopiecznego albo go unieruchomić? Czy w wybranych przypadkach pedagog ma obowiązek użycia siły wobec niepełnosprawnego ucznia? W artykule podjęta zostanie próba udzielenia odpowiedzi na powyższe pytania.
    Źródło:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2015, 15, 4; 202-207
    1644-6313
    2451-0645
    Pojawia się w:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    W jakim kierunku zmierzają relacje pomiędzy lekarzem a pacjentem w Polsce?
    Patient-doctor relationship in Poland – where is it heading to?
    Autorzy:
    Dąbrowska, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1031029.pdf
    Data publikacji:
    2008
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    health system reform
    partnership
    paternalism
    paternalizm
    patient information
    patient rights
    patient-doctor relationship
    relacje pacjent – lekarz
    reforma systemu opieki zdrowotnej
    partnerstwo
    informowanie pacjenta
    prawa pacjenta
    Opis:
    The paper attempts to review, based on available literature, changes in patient-doctor relationship taking place within the last few years in Western societies and in Poland. It tries to answer the question whether patient-doctor relationship is closer to partnership or to paternalism. Particular emphasis is placed on such issues as doctor-patient information transfer, patient’s role in decision-making process and respect of patient’s rights. While it appears that in the West we are witnessing a clear transformation of patient-doctor relationship towards an increasingly active role of patient in the decision-making, where he or she is considered an expert in the field of own health and values, in Poland a more paternalistic model prevails, where it is the doctor who plays the leading role, makes decisions and, consequently, takes full responsibility for them. It appears that concerning partner-like relationship with doctor, greater chances for it have patients relatively better educated and from higher socioeconomic strata and women. Persons with higher education are more prone to question traditional role of doctor who “knows better”; such an attitude manifests itself by looking for alternative sources of information about the disease. Similarly, women more frequently seek a “second opinion” and more often obtain information about other treatment options from alternative sources. Furthermore, women more often express a need for a partner-like relationship with doctor.
    Artykuł jest próbą przeanalizowania, na podstawie badań i dostępnej literatury, zmian, jakie w ostatnich latach zaszły w relacjach pacjent – lekarz w społeczeństwach zachodnich oraz w Polsce. Jest też próbą odpowiedzi na pytanie, czy relacje pacjent – lekarz można określić bardziej jako partnerskie, czy też raczej jako paternalistyczne. Obszary szczególnego zainteresowania autorów to: informowanie pacjenta przez lekarza, udział pacjenta w podejmowaniu decyzji oraz przestrzeganie praw pacjenta. O ile wydaje się, że na Zachodzie mamy do czynienia z wyraźną transformacją relacji pacjent – lekarz w kierunku relacji, gdzie pacjent współuczestniczy w podejmowaniu decyzji i jest postrzegany przez lekarza jako ekspert w zakresie swojego zdrowia i wartości, o tyle w Polsce ciągle występuje raczej model paternalistyczny, w którym to lekarz odgrywa dominującą rolę, podejmuje decyzje, a co za tym idzie, ponosi za nie niepodzielną odpowiedzialność. Wydaje się, że w kwestii relacji partnerskich z lekarzem znacznie większą szansę na nie mają pacjenci posiadający relatywnie wyższe wykształcenie i wyższą pozycję społeczną oraz kobiety. Osoby z wyższym wykształceniem częściej kwestionują tradycyjną rolę lekarza, który „wie najlepiej”, co przejawia się w poszukiwaniu alternatywnych źródeł informacji o chorobie. Podobnie kobiety częściej konsultują decyzje lekarza, a także częściej pozyskują informacje o sposobach leczenia z alternatywnych źródeł. Kobiety również częściej niż mężczyźni zgłaszają potrzebę kontaktu partnerskiego z lekarzem.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2008, 4, 4; 278-281
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Stosowanie preparatów przeciwpsychotycznych o przedłużonym działaniu – depot, u chorych pacjentów przyjętych do szpitala na podstawie art. 24 ustawy o ochronie zdrowia psychicznego: dylematy medyczne, prawne i etyczne
    Using of long-term effect antipsychotic pharmaceuticals – depot, in a case of patients hospitalized on basis of article 24 of act of psychical health protection: medical, ethic and legal dilemmas
    Autorzy:
    Kmieciak, Błażej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/945468.pdf
    Data publikacji:
    2008
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    act of psychical health protection
    compulsory treatment
    human rights
    law and psychiatry
    long-term effect antipsychotic pharmaceuticals – depot
    obserwacja psychiatryczna
    patient rights
    prawa człowieka
    prawa pacjenta
    prawo i psychiatria
    preparaty przeciwpsychotyczne o przedłużonym działaniu – depot
    przymusowe leczenie
    psychiatric observation
    ustawa o ochronie zdrowia psychicznego
    Opis:
    The aim of this article is to show complex situations, which can take place during hospitalisation of patient basing on article 24 of the act of psychical health protection. In accordance of this article a patient staying in a hospital is subjected not to medical treatment but to compulsory 10-day observation. The considerations presented below mostly focus on the possibility of using long-term effect antipsychotic pharmaceuticals – depot, in a case of patients hospitalised in above-mentioned way. It should be emphasized that using of these pharmaceuticals is analysed here not in a context of starting a medical treatment, but with reference to its compulsory application in a case of an aggressive patient, which is acceptable by law. The article aims in presenting complexity of legal, ethic and medical dilemmas which meets a psychiatrist in above mentioned situation. There are two rights concerned: the right of the patient not to be treated with the pharmaceutical during an observation (when the preparation can still act after leaving the hospital) and – on the other hand – the right of a doctor to take an action aiming in protection of the patient and the others against patient’s behaviour resulting from his sickness or mental aberration. A basic question will be asked in the article: has the doctor got a right of using a long-term effect pharmaceutical in a case of aggressive or auto-aggressive patient who has been taken to a hospital within compulsory observation, taking into account that other medical preparations are not effective?
    Poniższy artykuł ma na celu ukazanie złożonych sytuacji, jakie mogą wyniknąć w trakcie hospitalizacji pacjenta na podstawie art. 24 ustawy o ochronie zdrowia psychicznego. Zgodnie z zapisami powyższego przepisu pacjent przebywający w szpitalu podlega z mocy prawa nie leczeniu, lecz przymusowej, 10-dniowej obserwacji. Przedstawione w przedmiotowym tekście rozważania skupiają się przede wszystkim na kwestii możliwości stosowania leków o wydłużonym działaniu – depot, wobec pacjentów hospitalizowanych w ww. trybie. Zaznaczyć należy, iż stosowanie powyższych preparatów będzie analizowanie poniżej nie w kontekście rozpoczęcia leczenia pacjenta, lecz w odniesieniu do stosowania przymusowego podania leku wobec agresywnego pacjenta, a więc działania dopuszczonego w prawie. Tekst ten ma na celu ukazanie złożoności dylematów prawno- -medyczno-etycznych, na które w powyższej sytuacji może napotkać lekarz psychiatra. Dotykają one dwóch praw: prawa pacjenta do niepodawania mu leku w trakcie obserwacji, leku, którego działanie może utrzymywać się po ewentualnym opuszczeniu szpitala po 10 dniach, oraz prawa lekarza do podjęcia czynności mających na celu zabezpieczenie pacjenta oraz osób innych przed zachowaniami wynikającymi z jego choroby lub zaburzenia. W artykule zostanie postawione podstawowe pytanie: czy lekarz, obserwując pacjenta przyjętego bez zgody na obserwację, ma prawo zastosować lek uspokajający o wydłużonym działaniu (działanie ok. 14-dniowe) w sytuacji, w której pacjent ten wykazuje agresywne lub autoagresywne zachowanie, a inne standardowe leki nie przynoszą rezultatów?
    Źródło:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2008, 8, 4; 204-210
    1644-6313
    2451-0645
    Pojawia się w:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nowelizacja ustawy o ochronie zdrowia psychicznego z dnia 3 grudnia 2010 roku – analiza socjologiczno-prawna
    Amendments to the mental health protection act of 3 December 2010 – socio-legal analysis
    Autorzy:
    Kmieciak, Błażej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/944939.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    Ombudsman for the Psychiatric Patient Right Protection
    direct coercion
    hospitalisation in the petition mode
    human rights
    mental health protection act
    rzecznik praw pacjenta szpitala psychiatrycznego
    hospitalizacja w trybie wnioskowym
    prawa człowieka
    przymus bezpośredni
    ustawa o ochronie zdrowia psychicznego
    Opis:
    The mental health protection act has been operating in the Polish legal system for less than seventeen years. This act has been revised three times so far. Subsequent changes to the law referred to: clarifying the rules of admission to hospital without patients’ consent, introduction of the institution of Ombudsman for the Psychiatric Patient Right Protection, assumptions of the National Mental Health Protection Program etc. This year’s fourth amendment to the act does not introduce changes that could be called revolutionary. However, this act adds significant issues which may be important for everyday functioning of patients and medical staff. These changes deal especially with such issues as: compulsory sychiatric hospitalisation in the petition mode, the use of the direct coercion, clarification of the competence of the above mentioned Ombudsman, and undertaking new measures to promote mental health. Especially with respect to the issues of direct coercion you can see significant changes, which include in particular authorization of medical emergency workers to use immobilization and hold. It is also important that at the moment only the courts decide on all forms of forced transportation to the hospital or nursing home. Taking up the analysis of the above act, it is worth to make a preliminary assessment of the proposed changes. It is worth to considering, whether the proposed changes will have a positive impact on the functioning of both patients and medical staff. Not less important is considering whether presently some major issues can be perceived that have not been covered by the amendment.
    Ustawa o ochronie zdrowia psychicznego funkcjonuje w polskim systemie prawnym od niespełna siedemnastu lat. Akt ten był do tej pory trzykrotnie nowelizowany. Kolejne zmiany ustawy mówiły o: doprecyzowaniu zasad przyjęcia pacjenta do szpitala bez jego zgody, wprowadzeniu instytucji Rzecznika Praw Pacjenta Szpitala Psychiatrycznego, założeniach Narodowego Programu Ochrony Zdrowia Psychicznego etc. Tegoroczna czwarta nowelizacja ustawy nie zakłada zmian, które można by określić mianem rewolucyjnych. Omawiany akt wprowadza jednak istotne zapisy, które mogą mieć znaczenie dla codziennego funkcjonowania zarówno pacjentów, jak i personelu medycznego. Zmiany te dotyczą zwłaszcza takich zagadnień, jak: procedura hospitalizacji w trybie wnioskowym, stosowanie przymusu bezpośredniego, doprecyzowanie kompetencji ww. Rzecznika oraz podjęcie nowych działań w zakresie promocji zdrowia psychicznego. Szczególnie w odniesieniu do kwestii przymusu bezpośredniego można dostrzec istotne zmiany, do których zaliczyć należy przede wszystkim upoważnienie ratowników medycznych do stosowania unieruchomienia oraz przytrzymania. Istotne jest także, iż w chwili obecnej wyłącznie do sądu należy decyzja o wszelkich formach przymusowego transportu do szpitala lub też domu pomocy społecznej. Podejmując się analizy wspomnianej ustawy, warto spróbować dokonać wstępnej oceny zaproponowanych zmian. Warto zastanowić się, czy proponowane zmiany wpłyną pozytywnie na codzienne funkcjonowanie zarówno pacjentów, jak i personelu medycznego, a także czy w chwili obecnej dostrzec można istotne kwestie, które nie zostały uregulowane w omawianej nowelizacji.
    Źródło:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2011, 11, 1; 31-36
    1644-6313
    2451-0645
    Pojawia się w:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies