Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "czynności" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-9 z 9
Tytuł:
Zadania Policji w wykrywaniu przestępstwa stypizowanego w art. 299 ustawy z 6 czerwca 1997 r. — Kodeks karny w świetle ustawy z 1 marca 2018 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu
Autorzy:
Jasiński, Wiesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/45242464.pdf
Data publikacji:
2022-04-28
Wydawca:
Akademia Policji w Szczytnie
Tematy:
pranie pieniędzy
Generalny Inspektor Informacji Finansowej
czynności operacyjno-rozpoznawcze
czynności dochodzeniowo-śledcze
krajowa ocena ryzyka
Opis:
Pranie pieniędzy stanowi proceder istotny dla sprawców indywidualnych i zorganizowanych grup przestępczych, ponieważ pozwala im funkcjonować w oparciu o zyski z przestępstw w długiej perspektywie czasowej, ale jednocześnie z tego powodu stanowi duże zagrożenie dla legalnego obrotu gospodarczego. Z tych względów od ponad trzech dekad tworzone są na świecie systemy przeciwdziałania z centralnym miejscem dla organów państwowych (AML). W Polsce od 20 lat system taki oparty jest o Generalnego Inspektora Informacji Finansowej. Z jego działań korzysta m.in. prokuratura i Policja. Związane jest to przede wszystkim z potrzebą wykorzystywania informacji do skomplikowanych postępowań przygotowawczych, ale także do czynności operacyjno-rozpoznawczych Policji. Nowa ustawa z 1 marca 2018 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu precyzuje warunki współpracy wielu podmiotów, w tym GIIF, prokuratury i Policji, i uszczegółowia zasady transferu informacji między nimi, wytycza zakresy kompetencyjne i określa sposób wykorzystywania sektora prywatnego do celów zwalczania procederu. W niniejszym opracowaniu prezentuje się trzy kategorie zadań spełnianych przez Policję w wykrywaniu przestępstwa prania pieniędzy, które umiejscawia się w systemie AML. Po pierwsze, są to czynności operacyjno-rozpoznawcze, których nie definiuje bezpośrednio ustawa z 1 marca 2018 r., ale ich wyniki kierowane są także do GIIF i mogą mieć duże znaczenie dla systemu AML. Po drugie, są to zadania wynikające z komunikacji bezpośredniej Policji z GIIF oraz czynności dochodzeniowo-śledcze prowadzone po zawiadomieniu o popełnieniu przestępstwa prania pieniędzy. Wreszcie po trzecie, są to zadania związane z tworzeniem i wykorzystywaniem (także w procesie wykrywania przestępstwa) krajowej oceny ryzyka prania pieniędzy oraz wynikające ze strategii przeciwdziałania praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu.
Źródło:
Przegląd Policyjny; 2022, 145(1); 44-61
0867-5708
Pojawia się w:
Przegląd Policyjny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Glosa do wyroku Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze z 10 listopada 2016 r., sygn. VI Ka 431/16 (aprobująca)
Autorzy:
Buczek, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1933555.pdf
Data publikacji:
2021-07-15
Wydawca:
Akademia Policji w Szczytnie
Tematy:
glosa
przeszukanie
czynności operacyjno-rozpoznawcze
lustracja pomieszczenia
kodeks postępowania karnego
Opis:
Przedmiotem opracowania jest glosa aprobująca do wyroku sądu odwoławczego, w którym sąd wyraźnie zanegował możliwość wykonywania w ramach czynności operacyjno-ozpoznawczych czynności lustracji pomieszczenia, nawet jeśli czynność ta była dokonywana przy dobrowolnym udostępnieniu pomieszczenia przez osobę uprawnioną do dysponowania nim.
Źródło:
Przegląd Policyjny; 2021, 141(1); 325-330
0867-5708
Pojawia się w:
Przegląd Policyjny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ochronny charakter instytucji zawieszenia policjanta w czynnościach służbowych
Autorzy:
Grabowska, Joanna
Kresiński, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/45658518.pdf
Data publikacji:
2023-11-14
Wydawca:
Akademia Policji w Szczytnie
Tematy:
policjant
Policja
zawieszenie
czynności służbowe
stosunek służbowy
postępowanie administracyjne
przestępstwo
Opis:
Celem pracy jest zweryfikowanie hipotezy, że instytucja zawieszenia policjanta w czynnościach służbowych stanowi bardzo ważny element ochrony administracyjnoprawnej wszystkich funkcjonariuszy Policji w Polsce. Stosunek służbowy, w ramach którego funkcjonariusz Policji wykonuje powierzone mu przez państwo czynności, jest stosunkiem administracyjnoprawnym. Wykonywanie czynności służbowych, wynikających z treści stosunku administracyjnoprawnego łączącego policjanta z państwem, jest obowiązkiem każdego funkcjonariusza. Ustawa o Policji przewiduje jednak instytucję zawieszenia policjanta w czynnościach służbowych, która umożliwia zakazanie policjantowi wykonywania zadań służbowych przez określony czas. W pracy omówiono dwa rodzaje zawieszenia w czynnościach służbowych, tj. zawieszenie obligatoryjne oraz fakultatywne. Zwrócono także uwagę na skutki zawieszenia w czynnościach służbowych dla stosunku służbowego policjanta. Podkreślono przy tym dwojaki charakter omawianej instytucji. Instytucja ta służy bowiem szybkiemu pozbawieniu policjanta możliwości wypełniania zadań służbowych, do czasu wyjaśnienia ciążących na nim zarzutów karnych lub dyscyplinarnych. Przede wszystkim jednak ma ona dla funkcjonariusza charakter ochronny, gdyż pozwala na jego pozostanie w służbie pomimo zaistnienia względem niego takich właśnie zarzutów.
Źródło:
Przegląd Policyjny; 2023, 151(3); 80-91
0867-5708
Pojawia się w:
Przegląd Policyjny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Karnoprawna ochrona środowiska w Polsce — system instytucji
Autorzy:
Mądrzejowski, Wiesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/45448163.pdf
Data publikacji:
2023-08-23
Wydawca:
Akademia Policji w Szczytnie
Tematy:
przestępstwa przeciwko środowisku
zwalczanie
podział zadań
koordynacja
czynności kontrolne
wymiana informacji
analiza zagrożeń
Opis:
Ochroną środowiska w Polsce zajmuje się kilkanaście instytucji. Zadania w zakresie zwalczania przestępczości przeciwko środowisku realizują te z nich, na które nałożono szereg obowiązków i nadano zróżnicowane uprawnienia związane z prowadzeniem czynności kontrolnych oraz dochodzeniowo-śledczych, w tym samodzielne występowanie przed sądami pierwszej instancji. System instytucji prawnokarnej ochrony środowiska ma niewątpliwie charakter rozproszony. Żadna z instytucji w nim funkcjonujących nie posiada ustawowo określonych uprawnień koordynacyjnych ani możliwości wpływania na czynności podejmowane przez inne instytucje. Główną rolę odgrywa tu niewątpliwie Inspekcja Ochrony Środowiska. Powierzono jej zarówno kontrolowanie przestrzegania przepisów o ochronie środowiska w bardzo szerokim zakresie, jak i samodzielne prowadzenie niektórych czynności o charakterze operacyjnym oraz nadano uprawnienia śledcze. Rola Inspekcji Ochrony Środowiska będzie w przyszłości wzrastać, o czym świadczy powołanie w 2021 r. Departamentu Zwalczania Przestępczości Środowiskowej w Głównym Inspektoracie Ochrony Środowiska. Jak do tej pory zdecydowaną większość postępowań karnych w sprawach środowiskowych prowadzi Policja. Nie posiada ona jednak wyspecjalizowanych komórek w tym zakresie i czynności prowadzone są przez policyjny pion zwalczania przestępstw gospodarczych. Sprawy dotyczące zorganizowanych form przestępczości przeciwko środowisku prowadzi natomiast Centralne Biuro Śledcze Policji. Nie wypracowano jak dotąd spójnej strategii walki z przestępczością przeciwko środowisku. Współdziałanie pomiędzy poszczególnymi instytucjami oparte jest na umowach dwu- i wielostronnych zawieranych pomiędzy nimi. Przedsięwzięciem niezbędnym dla poprawy skuteczności zwalczania przestępstw przeciwko środowisku naturalnemu jest w chwili obecnej przede wszystkim stworzenie jednolitej bazy danych o mechanizmach tych przestępstw i ich sprawcach oraz utworzenie struktury analitycznej zajmującej się tym problemem.
Źródło:
Przegląd Policyjny; 2023, 150(2); 69-104
0867-5708
Pojawia się w:
Przegląd Policyjny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nieletni jako poufne osobowe źródła informacji polskiej Policji. Cz. 2
Autorzy:
Horosiewicz, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1933576.pdf
Data publikacji:
2021-09-02
Wydawca:
Akademia Policji w Szczytnie
Tematy:
czynności operacyjno-rozpoznawcze
policjant obsługujący osobowe źródło informacji
przestępczość nieletnich
poufne osobowe źródła informacji
nieletni informatorzy
Opis:
W 1990 roku, w związku z dokonującymi się w Polsce przemianami ustrojowymi, kwestia korzystania z pomocy poufnych osobowych źródeł informacji (POZI) w zwalczaniu przestępczości budziła wiele kontrowersji. W efekcie w przygotowanym pospiesznie projekcie ustaw policyjnych, które uchwalono 6 kwietnia 1990 r., ograniczono się do przepisów zaledwie sygnalizujących możliwość korzystania przez Policję z tej metody prowadzenia czynności operacyjno-rozpoznawczych. Pomimo kolejnych modyfikacji istniejącego systemu tzw. prawa policyjnego, dokonanych na przestrzeni blisko 30 lat, do korzystania z POZI nadal uprawnia tylko jeden artykuł ustawy o Policji, który stanowi, że: „Policja przy wykonywaniu swych zadań może korzystać z pomocy osób nie będących policjantami”. Lakoniczność tak sformułowanego przepisu jest szczególnie widoczna na tle precyzyjnych i zrozumiałych regulacji prawnych dotyczących tej sfery, obowiązujących w innych państwach, a w szczególności w Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej oraz Stanach Zjednoczonych Ameryki. Korzystanie z pomocy nieletnich informatorów nie uregulowano również na poziomie wewnętrznych, niejawnych (lub: tajnych) przepisów policyjnych, co utrudnia policjantom zwalczanie przestępczości nieletnich. Celem badań było ustalenie, czy obowiązujących w Polsce uwarunkowania prawne uniemożliwiają korzystanie z pomocy POZI będących osobami nieletni. Przeprowadzona analiza doprowadziła do wniosku, że brak jest przeszkód natury prawnej, ale korzystanie z nieletnich POZI powinno być uzależnione od spełnienia określonych warunków.
Źródło:
Przegląd Policyjny; 2021, 142(2); 126-140
0867-5708
Pojawia się w:
Przegląd Policyjny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nieletni jako poufne osobowe źródła informacji polskiej Policji. Cz. 1
Autorzy:
Horosiewicz, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1933516.pdf
Data publikacji:
2021-07-15
Wydawca:
Akademia Policji w Szczytnie
Tematy:
czynności operacyjno-rozpoznawcze
policjant obsługujący osobowe źródło informacji
przestępczość nieletnich
poufne osobowe źródła informacji
nieletni informatorzy
Opis:
W 1990 r., w związku z dokonującymi się w Polsce przemianami ustrojowymi, kwestia korzystania z pomocy poufnych osobowych źródeł informacji (POZI) w zwalczaniu przestępczości budziła wiele kontrowersji. W efekcie w przygotowanym pospiesznie projekcie ustaw policyjnych, które uchwalono 6 kwietnia 1990 r., ograniczono się do przepisów zaledwie sygnalizujących możliwość korzystania przez Policję z tej metody prowadzenia czynności operacyjno-rozpoznawczych. Pomimo kolejnych modyfikacji istniejącego systemu tzw. prawa policyjnego, dokonanych na przestrzeni blisko 30 lat, do korzystania z POZI nadal uprawnia tylko jeden artykuł ustawy o Policji, który stanowi, że: „Policja przy wykonywaniu swych zadań może korzystać z pomocy osób nie będących policjantami”. Lakoniczność tak sformułowanego przepisu jest szczególnie widoczna na tle precyzyjnych i zrozumiałych regulacji prawnych dotyczących tej sfery, obowiązujących w innych państwach, a w szczególności w Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej oraz Stanach Zjednoczonych Ameryki. Korzystanie z pomocy nieletnich informatorów nie uregulowano również na poziomie wewnętrznych, niejawnych (lub: tajnych) przepisów policyjnych, co utrudnia policjantom zwalczanie przestępczości nieletnich. Celem badań było ustalenie, czy obowiązujące w Polsce uwarunkowania prawne uniemożliwiają korzystanie z pomocy POZI będących osobami nieletnimi. Przeprowadzona analiza doprowadziła do wniosku, że brak jest przeszkód natury prawnej, ale korzystanie z nieletnich POZI powinno być uzależnione od spełnienia określonych warunków.
Źródło:
Przegląd Policyjny; 2021, 141(1); 19-31
0867-5708
Pojawia się w:
Przegląd Policyjny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Gra operacyjna, kombinacja operacyjna i dezinformacja jako metody pracy operacyjnej
Autorzy:
Horosiewicz, Krzystof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1925825.pdf
Data publikacji:
2019-12-26
Wydawca:
Akademia Policji w Szczytnie
Tematy:
czynności operacyjno-rozpoznawcze
kombinacja operacyjna
gra operacyjna
dezinformacja
policjant obsługuj ący osobowe źródło informacji
osobowe źródło informacji
Opis:
Zdarza się, że policjanci, w tym słuchacze kursów specjalistycznych, relacjonując przebieg wykonywanych czynności operacyjno-rozpoznawczych, posługiwali się określeniem „gra operacyjna”. Z ich wypowiedzi wynikało, że zupełnie błędnie używali tego pojęcia, nie rozumiejąc przy tym istoty kombinacji operacyjnej. Literatura i materiały prasowe dotyczące dramatycznych relacji policjantów, którzy posługiwali się pojęciami gry operacyjnej i dezinformacji, pogłębiają istniejący zamęt pojęciowy. Tymczasem używane przez nich określenia „gra operacyjna” i „dezinformacja” były po prostu kolokwializmami, a celem autorów i ich rozmówców nie było definiowanie tych pojęć. Aby w przyszłości używano ich we właściwy sposób, należy wyjaśnić ich rzeczywiste znaczenie. W artykule opisano, czym jest kombinacja operacyjna i gra operacyjna, wskazując przy tym potrzebę ponownego zdefiniowania kombinacji operacyjnej w zarządzeniu pf-634 komendanta głównego Policji w sprawie metod i form wykonywania przez Policję czynności operacyjno-rozpoznawczych. Omówiono również, na czym polega dezinformacja, będąca jednym z celów kombinacji operacyjnej. Wskazano, czym różnią się kombinacja operacyjna i gra operacyjna oraz w jakich okolicznościach i w jaki sposób te metody pracy operacyjnej mogą być ze sobą powiązane. W podsumowaniu autor sugeruje, aby — w oczekiwaniu na zmiany ustawowe — wskazać obowiązujące reguły postępowania, dokonując uregulowań na poziomie przepisów wewnętrznych poprzez zebranie rozproszonych przepisów oraz ich interpretacji.
Źródło:
Przegląd Policyjny; 2018, 3(131); 41-53
0867-5708
Pojawia się w:
Przegląd Policyjny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Charakter prawny terminu w postępowaniu sprawdzającym art. 307 ustawy z 6 czerwca 1997 r. — Kodeks postępowania karnego. Analiza legalna
Autorzy:
Sędziński, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/45262251.pdf
Data publikacji:
2023-03-10
Wydawca:
Akademia Policji w Szczytnie
Tematy:
postępowanie sprawdzające
czynności sprawdzające
termin zawity
termin prekluzyjny
termin instrukcyjny
termin stanowczy
zasada prawdy materialnej
zasada szybkości postępowania
Opis:
Niniejszy artykuł porusza problematykę charakteru prawnego terminu określającego czas trwania postępowania sprawdzającego. Podjęto w nim próbę ustalenia, czy 30-dniowy termin, wskazany w treści art. 307 k.p.k., ma charakter terminu instrukcyjnego, czy raczej stanowczego, pociągającego za sobą ujemne konsekwencje prawne. Analizą legalną objęto kwestię rozróżnienia terminów w polskiej procedurze karnej. Przepisy kodeksu postępowania karnego wymieniają bowiem liczne terminy, które można zaklasyfikować jako zawite, prekluzyjne i instrukcyjne. Niemniej jednak nietrudno doszukać się także terminów, które nie będą należały do żadnej z tych kategorii. W związku z tym w tekście zaproponowano podział terminów procesowych, który rozwiązałby problem klasyfikacji terminów kodeksowych. Rozważania w tym zakresie przyczyniły się także do ustalenia, jaki charakter prawny ma termin z art. 307 k.p.k. W artykule poruszona została także problematyka kolizji naczelnych zasad procesowych, do których zaliczyć należy zasadę sprawności i szybkości postępowania karnego oraz zasadę ustalenia prawdy materialnej.
Źródło:
Przegląd Policyjny; 2022, 148(4); 62-78
0867-5708
Pojawia się w:
Przegląd Policyjny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Charakter prawny czynności sprawdzających z art. 307 § 5 ustawy z 6 czerwca 1997 r. — Kodeks postępowania karnego
Autorzy:
Sędziński, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/45220586.pdf
Data publikacji:
2021-11-03
Wydawca:
Akademia Policji w Szczytnie
Tematy:
postępowanie sprawdzające
informacje własne
postanowienie o odmowie wszczęcia śledztwa
źródła wiedzy o przestępstwie
zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa
anonim
doniesienia medialne
czynności sprawdzające
Opis:
Artykuł omawia zagadnienie dotyczące postępowania sprawdzającego w kodeksie postępowania karnego. W niniejszym artykule podjęto próbę ustalenia, jaki charakter prawny posiadają czynności „sprawdzenia własnych informacji”, o których mowa w art. 307 § 5 k.p.k. Pomimo że postępowanie sprawdzające stało się przedmiotem licznych publikacji i badań naukowych, to wciąż niewyjaśniona została kwestia związku „sprawdzenia własnych informacji” z „postępowaniem sprawdzającym”, a także ustalenie, jaki charakter ma § 5 przepisu. W artykule poruszono próbę ustalenia, czy czynności z art. 307 § 5 k.p.k. stanowią fragment postępowania sprawdzającego, czy są czynnościami odrębnymi od tej fazy postępowania oraz czy wywierają wpływ na to postępowanie. Omówiono także kwestię skutków negatywnego sprawdzenia informacji o przestępstwie uzyskanych zarówno w drodze tradycyjnego zawiadomienia, jak i w formie innych źródeł. W szczególności dokonano analizy sytuacji, w których wydaje się postanowienie o odmowie wszczęcia śledztwa
Źródło:
Przegląd Policyjny; 2021, 143(3); 367-385
0867-5708
Pojawia się w:
Przegląd Policyjny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-9 z 9

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies