Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "pedagogika" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 73
Tytuł:
Pedagogika katolicka w perspektywie pedagogiki transcendentnej
Autorzy:
Marek, Zbigniew
Walulik, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1197886.pdf
Data publikacji:
2017-08-23
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
pedagogika transcendentna
pedagogika religii
pedagogika katolicka
pedagogika towarzyszenia
Opis:
CEL NAUKOWY: Celem artykułu jest usystematyzowanie istniejącej wiedzy o pedagogice katolickiej oraz wskazanie jej specyfiki i miejsca w kontekście stosowanego terminu pedagogika transcendentna. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Artykuł ma udzielić odpowiedzi na pytanie, czym jest pedagogika katolicka i jakie są jej związki z pedagogiką transcendentną oraz na jakich założeniach mają się opierać badania naukowe prowadzone przez przedstawicieli pedagogiki katolickiej. W tym celu zastosowano metody, które służą krytycznej analizie literatury przedmiotu oraz porównaniu zebranych wyników. PROCES WYWODU: Wyjaśnienia dotyczące istoty pedagogiki transcendentnej umożliwiły wskazanie zależności zachodzących między pedagogiką religii i pedagogiką katolicką. Ukazane różnice zostały doprecyzowane i wyjaśnione przy omawianiu podstaw pedagogiki katolickiej opartej na założeniach personalizmu chrześcijańskiego. Ponieważ pedagogika katolicka może przyjmować różne postaci, jako jej przykład została przywołana zakorzeniona w Ćwiczeniach duchownych św. Ignacego Loyoli pedagogika towarzyszenia. Przedłożenie to pozwoliło zająć się kwestiami metodologicznymi w badaniach naukowych, które inspiruje pedagogika katolicka. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Pedagogika katolicka odsłania przed wychowankiem szersze spojrzenie na sens ludzkiego życia dzięki ukazywaniu go przez religię katolicką. Personalizm chrześcijański, do którego się odwołuje, a także specyficzny sposób towarzyszenia wychowawczego, jaki promuje pedagogika towarzyszenia, wyjaśnia istotę podmiotowego traktowania wychowanka w toku procesów wychowania. Tym samym dowartościowuje ona metody jakościowe, w których korzysta się z hermeneutycznej możliwości opisu rzeczywistości wychowawczej w kontekście religijnego postrzegania człowieka. Jest to możliwe dzięki respektowaniu form poznania zarówno naturalnego, jak i religijnego. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Pedagogika katolicka, na której założeniach oparta jest pedagogika towarzyszenia, dzięki promowaniu zarówno poznania naturalnego, jak i religijnego umożliwia interpretowanie ludzkiej egzystencji w kontekście rzeczywistości ponadnaturalnej, objaśnianej w świetle treści prawd wyznawanej wiary.
Źródło:
Horyzonty Wychowania; 2017, 16, 38; 125-141
1643-9171
2391-9485
Pojawia się w:
Horyzonty Wychowania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wstęp
Autorzy:
Zdybel, Dorota
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/478894.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
Pedagogika Montessori
Opis:
Najnowszy numer „Edukacji Elementarnej w Teorii i Praktyce” poświęcony jest myśli pedagogicznej Marii Montessori, jednej z najwybitniejszych reformatorek edukacji XX wieku. Koncepcja pedagogiczna M. Montessori, choć opracowana ponad 100 lat temu, zachowuje świeżość, oryginalność i głębię intelektualną, inspirując wciąż nowe pokolenia badaczy, nauczycieli i rodziców. Unikatowy potencjał poznawczy tej koncepcji wynika, jak zauważa Clara Tornar, z połączenia metody naukowej obserwacji pedagogicznej z jej stopniowym rozwojem i doskonaleniem, opartym na rygorystycznie traktowanym wymogu naukowości i związanej z nią racjonalności i obiektywności. M. Montessori postrzegała klasę szkolną jako swoiste „laboratorium psychologiczne”, jednak nie w znaczeniu behawiorystycznym – miejsca, gdzie badacz w starannie kontrolowanych warunkach wprowadza bodziec, starając się wywołać wcześniej zaplanowaną i pożądaną reakcję dziecka. Wręcz przeciwnie, jej wizja laboratorium psychologicznego zbudowana w Casa dei Bambini opierała się na trzech wewnętrznie powiązanych i cyklicznie powtarzanych fazach działania, odzwierciedlających metodologię badania w działaniu (action research): stworzeniu otoczenia przygotowanego do ćwiczenia wolności wyboru – otoczenia, którego zadaniem było wzmacnianie i wyzwalanie swobodnej ekspresji psychologicznych potrzeb, tendencji i zdolności dziecka; systematycznej obserwacji zachowań i reakcji dziecka na stworzone mu warunki działania; oraz na stopniowym przekształcaniu, reorganizowaniu tego otoczenia tak, by coraz lepiej odpowiadało zaobserwowanym potrzebom i możliwościom dziecka, by zawarte w nim bodźce stawały się facylitatorem rozwoju, materiałem do konstruowania własnego potencjału rozwojowego.
Źródło:
Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce; 2018, 13, 1(47); 7-9
1896-2327
Pojawia się w:
Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Praca w tradycji protestanckiej w perspektywie pedagogicznej
Autorzy:
Milerski, Bogusław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1198479.pdf
Data publikacji:
2015-06-30
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
etyka pracy
protestantyzm
pedagogika religii
pedagogika społeczna
Opis:
Artykuł prezentuje podstawy teologiczne protestanckiej etyki pracy i jej implikacje pedagogiczne. Po pierwsze, przedstawia genezę specyficznego rozumienia pracy w tradycji teologicznej reformacji. Po drugie, rekonstruuje proces uświadomienia dotyczący pracy w środowisku protestanckim. Po trzecie, odczytuje protestancką etykę pracy z perspektywy pedagogicznej i jest wkładem do nowoczesnej teorii kształcenia i wychowania religijnego.
Źródło:
Horyzonty Wychowania; 2015, 14, 30; 97-112
1643-9171
2391-9485
Pojawia się w:
Horyzonty Wychowania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Scientific Character of Christian Pedagogy
Naukowość pedagogiki chrześcijańskiej
Autorzy:
Stępkowski, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1195220.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
pedagogika chrześcijańska
metateoria
tożsamość
Źródło:
Studia Paedagogica Ignatiana; 2020, 23, 1; 173-179
2450-5358
2450-5366
Pojawia się w:
Studia Paedagogica Ignatiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Naukowość pedagogiki chrześcijańskiej
Autorzy:
Stępkowski, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2004426.pdf
Data publikacji:
2020-06-25
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
pedagogika chrześcijańska
metateoria
tożsamość
Opis:
Recenzja książki: Piotr Magier. Metateoria pedagogiki chrześcijańskiej, Towarzystwo Naukowe KUL, Lublin 2019, ss. 230.
Źródło:
Studia Paedagogica Ignatiana; 2020, 23, 1; 173-179
2450-5358
2450-5366
Pojawia się w:
Studia Paedagogica Ignatiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Spirituality on the Blog – Interpretation of the Narrative of a SMA Patient
Autorzy:
Ciszewska, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/40497203.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
pedagogika religii
niepełnosprawność
choroba
radzenie sobie
pedagogika
pedagogy of religion
disability
disease
coping
educational sciences
Opis:
RESEARCH OBJECTIVE: The main goal of this article is to try to recognize the importance of spirituality in the process of dealing with SMA described on the patient’s blog. PROBLEM AND RESEARCH METHODS: We searched for answers to questions about the importance of spirituality in the context of struggling with the disease, religious coping strategies, and the way of growing in faith shown on the blog. A research approach was used, embedded in an interpretative paradigm, aimed at understanding and discovering the meanings given by the author of the narrative.  THE PROCESS OF ARGUMENTATION: The introduction contains a description of the SMA, characterizes the blog as a research source and outlines the subject of the text. In the next section, the categories of spirituality and religious strategies for coping with disease are characterized, and research on the relationship between spirituality and health is reviewed. The presentation describes the methods used and the results of own research. In conclusion, an attempt was made to define the meaning of spirituality in the patient’s life in the context of his life with the disease. The implications for pedagogical practice include reflections on the role of accompaniment in illness in the context of spiritual growth.  RESEARCH RESULTS: Spirituality is an important part of the author’s life – he searched for answers regarding the meaning of suffering. He most often used a religious coping strategy through positive reevaluation (Harrison et al., 2001). The main motive for writing about transcendence seems to be the need to give a testimony. The blog is an illustration of the process of growing in faith. CONCLUSIONS, INNOVATIONS, RECOMMENDATIONS: The blog is a source of knowledge about patients’ experiences, helpful for specialists. Accompanying the sick person and listening to their history can be of educational value for both parties.
CEL NAUKOWY: Głównym celem artykułu jest próba rozpoznania znaczenia duchowości w procesie radzenia sobie z SMA opisanym na blogu chorego. PROBLEM I METODY BADAWCZE: W trakcie badań poszukiwano odpowiedzi na pytania o znaczenie duchowości w kontekście zmagań z chorobą, stosowane strategie religijne radzenia sobie, drogę wzrastania w wierze ukazaną na blogu. Zastosowano podejście badawcze osadzone w paradygmacie interpretatywnym ukierunkowanym na rozumienie i odkrywanie znaczeń nadawanych przez autora narracji. Wpisy na blogu chorego na SMA poddano interpretacji hermeneutyczno-fenomenologicznej.  PROCES WYWODU: We wstępie zawarto opis SMA, scharakteryzowano blog jako źródło ba[1]dawcze oraz nakreślono tematykę tekstu. W kolejnym podrozdziale scharakteryzowano kategorie duchowości, religijności i religijne strategie zmagania się z chorobą oraz dokonano przeglądu badań na temat powiązań duchowości i zdrowia. Następnie opisano zastosowane metody i wyniki badań własnych. W podsumowaniu podjęto próbę określenia znaczenia duchowości w życiu chorego w kontekście jego życia z chorobą, stosowanych strategii religijnych radzenia sobie z nią. Implikacje dla praktyki pedagogicznej obejmują refleksje na temat roli towarzyszenia w chorobie w kontekście duchowego wzrostu. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Duchowość jest ważną częścią życia autora bloga – w niej szukał odpowiedzi dotyczących sensu życia. Chory najczęściej stosował strategię religijnego radzenia sobie przez pozytywne przewartościowanie (Harrison i in., 2001). Głównym motywem pisania o transcendencji wydaje się dla niego potrzeba dania świadectwa wiary. Blog stanowi ilustrację procesu wzrastania w wierze. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Blog jest źródłem wiedzy o doświadczeniach pacjentów, pomocnym dla specjalistów. Towarzyszenie choremu i słuchanie jego historii może mieć wartość edukacyjną dla obu stron.
Źródło:
Horyzonty Wychowania; 2022, 21, 58; 69-77
1643-9171
2391-9485
Pojawia się w:
Horyzonty Wychowania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Edukacja spersonalizowana a rozwijanie potrzebnych współcześnie kompetencji społecznych wśród studentów uczelni wyższych
Autorzy:
Żur, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1198079.pdf
Data publikacji:
2016-11-08
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
edukacja wyższa
kompetencje społeczne
pedagogika personalistyczna
Opis:
Niniejsze opracowanie jest analizą współczesnych wyzwań w zakresie rozwijania kompetencji społecznych w toku kształcenia akademickiego. Celem opracowania jest wykazanie potencjalnych słabości modelu opartego na z góry narzuconym, płytkim i instrumentalnym kształtowaniu kompetencji  społecznych i przedstawienie zalet kształcenia personalistycznego opartego o paradygmat humanistyczny i personalistyczny, stawiający osobę w centrum, jako jednostkę rozumną i wolną. Zaproponowany w opracowaniu trójstopniowy model kształtowania kompetencji społecznych w kontekście edukacji spersonalizowanej oparty jest na odkrywaniu, przyjmowaniu i doświadczaniu wartości, które są podstawą rozwijania kompetencji społecznych człowieka. Podkreślona została rola poszanowania autonomii jednostki oraz kształcenia w kierunku samoświadomości, samosterowalności i samodzielności. Wnioskiem płynącym z rozważań jest teza, że głębokie procesy kognitywne i intenalizacja wartości stanowią solidna podstawę rozwijania kompetencji społecznych, tak aby znalazły trwałe odzwierciedlenie w działaniu, podejmowaniu decyzji i dobroczynnym uczestniczeniu w życiu społecznym i zawodowym. 
Źródło:
Horyzonty Wychowania; 2016, 15, 34; 137-155
1643-9171
2391-9485
Pojawia się w:
Horyzonty Wychowania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Współpraca środowisk wychowawczych w procesie edukacji, opieki i rehabilitacji dzieci z niepełnosprawnością słuchu
Autorzy:
Gunia, Grazyna Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1197890.pdf
Data publikacji:
2017-08-23
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
rehabilitacja głuchych
pedagogika specjalna
inkluzja
partnerstwo rodziców
Opis:
CEL NAUKOWY: Celem opracowania jest przedstawienie teoretycznych i aplikacyjnych założeń na temat zagrożeń, szans i wyzwań w zakresie współpracy środowisk edukacyjno‑rehabilitacyjnych wobec osób niepełnosprawnych i ich rodzin w świetle obowiązujących ustaleń legislacyjnych, organizacyjnych i zmian społeczno‑kulturowych. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Aby zrealizować cel, przeprowadzono kwerendę literatury i analizę materiału empirycznego z badań własnych. Poszukiwania badawcze zawężono do określenia opinii rodziców na temat współczesnych potrzeb rodzin wychowujących dzieci z wadą słuchu oraz ich oceny współpracy ze specjalistami w procesie terapeutyczno‑wychowawczym. Do badań zastosowano ankietę wśród rodziców dzieci głuchych, które są objęte kompleksową opieką w poradni specjalistycznej. PROCES WYWODU: Podjęty problem usystematyzowano w dwóch częściach. Po pierwsze, przedstawiono teoretyczne założenia pedagogiki specjalnej w działaniach na rzecz synergii różnych grup społecznych. Po drugie, w świetle przeglądu literatury przedmiotu i wniosków z badań własnych omówiono przykłady społecznych oczekiwań rodziców, specjalistów wobec współpracy na rzecz wspierania rozwoju osób z niepełnosprawnością. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Zaprezentowany obraz współpracy wszystkich osób, które podejmują działania pomocowe wobec budowania potencjału rodziny dziecka i tworzenia zróżnicowanych wspólnot komunikacyjnych łączących szkołę z innymi przestrzeniami społecznymi, jest zorientowany na aktywne uczestnictwo osoby dziecka i jego rodziny w tym procesie. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Poszukiwanie współczesnych perspektyw w zakresie synergii środowisk wychowawczych wiąże się z podnoszeniem jakości życia osób w wymiarze równości szans, godności, autonomii, tożsamości, normalizacji, inkluzji. Jest to problem szeroko omawiany w teorii, ale w praktyce często niedoceniany lub uznawany za nowe wyzwanie dla działań w naukach o wychowaniu.
Źródło:
Horyzonty Wychowania; 2017, 16, 38; 55-71
1643-9171
2391-9485
Pojawia się w:
Horyzonty Wychowania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prawo wychowawcą do dobra wspólnego
Autorzy:
Zamelski, Piotr Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1198459.pdf
Data publikacji:
2017-01-23
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
dobro wspólne
pedagogika prawa
ustrój państwa
wychowanie
Opis:
CEL NAUKOWY: Celem opracowania jest wykazanie związku pomiędzy treścią prawa stanowionego oraz wychowaniem społeczeństwa do rozumienia dobra wspólnego i partycypacji w jego budowaniu. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Problem badawczy, którego rozwiązaniu służą rozważania, brzmi: w jaki sposób prawo stanowione wychowuje do dobra wspólnego i jakie warunki powinno w związku z tym spełniać? Jako metodę badawczą zastosowano analizę i syntezę systemową oraz badania literaturowe. PROCES WYWODU: W toku rozważań poruszono zagadnienia istoty wychowania do dobra wspólnego, cech prawa stanowionego niezbędnych do przekazywania konstruktywnych treści wychowawczych oraz moralnych aspektów wychowania do dobra wspólnego wynikających z osobowo‑społecznej natury ludzkiej. Rozważania zostały osadzone na gruncie pedagogiki prawa, która zajmuje się wychowawczym oddziaływaniem prawa w życiu społecznym. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Na podstawie przeprowadzonych wywodów sformułowano następujące wnioski: dobro wspólne jest wartością konieczną w życiu społecznym; wychowanie do dobra wspólnego obejmuje przekaz wartości i postaw; prawo stanowione wychowuje do dobra wspólnego pod warunkiem zgodności z prawem naturalnym.WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Z rozważań płynie wniosek wskazujący na konieczność stanowienia i stosowania prawa z poszanowaniem obiektywnych wartości moralnych, dzięki czemu prawo stanie się bardziej skutecznym środkiem wychowywania społeczeństwa do rozumienia i współdziałania na rzecz dobra wspólnego.
Źródło:
Horyzonty Wychowania; 2016, 15, 36; 141-151
1643-9171
2391-9485
Pojawia się w:
Horyzonty Wychowania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Antropologiczne podstawy odporności psychicznej: narracyjna autokonstrukcja jako czynnik ochronny w odporności psychicznej
Anthropological Bases of Resilience: Narrative Self-Construction as a Protective Factor in Resilience
Autorzy:
Signes, Maria Teresa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/478934.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
antropologia
odporność
pedagogika
edukacja
anthropology
resilience
pedagogical
education
Opis:
Odporność psychiczna jako konstrukt to stosunkowo nowe zjawisko, które obecnie zyskuje na znaczeniu – zwłaszcza w nowych edukacyjno-pedagogicznych koncepcjach skupiających się na zapobieganiu zachowaniom ryzykownym. Dlatego też, w ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat, zmiana naszego podejścia do odporności psychicznej stała się o wiele głębsza niż zmiana zaledwie koncepcyjna. W niniejszym artykule omówimy dwa zagadnienia fundamentalne dla zrozumienia odporności psychicznej jako cechy bardzo ludzkiej, bez rozważania jej zastosowań. Istnieje wyraźna potrzeba odniesienia odporności psychicznej do aspektów typowo antropologicznych, które – jak sugeruje antropologia filozoficzna – mogą pomóc nam dostrzec, że ta cecha wynika z samej ludzkiej natury. Właśnie w tym momencie antropologia łączy się z narracyjną autokonstrukcją w rozwoju wewnętrznego logos. Takie antropologiczne cechy niewątpliwie ułatwiają nam zrozumienie tego, w jaki sposób osoba może siebie tworzyć poprzez własny dialog wewnętrzny skorelowany ze środowiskiem zewnętrznym. Na podstawie takiego rozwoju człowiek może tworzyć różne aspekty własnej osobowości, które pomagają stawić czoła trudnym, a nawet – w skrajnych przypadkach – traumatycznym sytuacjom.
Resilience as a construct is a relatively recent phenomenon that has now grown in importance, especially in new educational and pedagogical proposals that focus on prevention against possible risky behaviours. As a result, over the last few decades, approaches to resilience have undergone a transformation that goes far beyond this change in its conceptual conception. In this paper, we bring together two aspects that are considered fundamental to understanding resilience as a human capacity, leaving aside how it may be applied. There is a clear need to base resilience on clearly anthropological aspects that, suggested by philosophical anthropology, can help us to see that this capacity is the fruit of human nature itself. It is at this point that anthropology joins narrative self-construction in the development of the internal logos. Those anthropological traits are undoubtedly those that can help us to understand how a person can make themselves through their own internal dialogue in clear interrelation with their environment. Based on this personal growth, they will be able to develop aspects of their own personality that will help them to overcome adverse situations and even, in very extreme cases, traumatic situations.
Źródło:
Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce; 2019, 14, 2(52); 11-21
1896-2327
Pojawia się w:
Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Relacja rodzina–szkoła w kontekście pedagogiki towarzyszenia
Family–School Relationship in the Context of Pedagogy of Accompaniment
Autorzy:
Dybowska, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/40621658.pdf
Data publikacji:
2024
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
relacja rodziny i szkoły
partnerstwo edukacyjne
pedagogika towarzyszenia
pedagogika ignacjańska
Joyce L. Epstein
family–school relationship
educational partnership
pedagogy of accompaniment
Ignatian pedagogy
Opis:
CEL NAUKOWY: Celem podjętych analiz jest wskazanie pedagogiki towarzyszenia jako kontekstu dla relacji rodziny i szkoły. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Podjęty problem badawczy: W jaki sposób pedagogika towarzyszenia może stanowić tło dla relacji rodziców i nauczycieli? W refleksji zastosowano krytyczną analizę literatury naukowej oraz dokonano przeglądu wyników dotychczasowych badań. PROCES WYWODU: Dokonano przeglądu i analizy wybranych stanowisk koncentrujących się wokół relacji rodzina–szkoła. Szczególny akcent położono na model Joyce L. Epstein. Przedstawiono ogólną charakterystykę pedagogiki towarzyszenia/ignacjańskiej, która ma swoje źródła w tradycji edukacyjnej prowadzonej przez Towarzystwo Jezusowe. Podjęto refleksję ukierunkowaną na praktykę edukacyjną dotyczącą możliwości wykorzystania elementów tradycji ignacjańskiej w budowaniu partnerstwa edukacyjnego rodziców i nauczycieli. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: W wyniku podjętych analiz ustalono, że najbardziej optymalnym rozwiązaniem dla relacji rodzina–szkoła jest partnerstwo edukacyjne, które w centrum podejmowanych aktywności stawia dziecko/ucznia i jego potrzeby, w czym pomocna może być perspektywa pedagogiki towarzyszenia/ignacjańskiej. WNIOSKI, REKOMENDACJE I APLIKACYJNE ZNACZENIE WPŁYWU BADAŃ: Pedagogika towarzyszenia/ignacjańska jest mało znaną koncepcją pedagogiczną. Jej popularyzacja pozwala na rozszerzenie edukacyjnego myślenia i praktyki edukacyjnej. Poszerza możliwości wyboru dla podmiotów edukacyjnych własnego, indywidualnego podejścia do partnerstwa i współpracy dostosowanej do możliwości dziecka/ucznia oraz rodziców i nauczycieli. Jest to nurt myślenia, który dorosłego stawia w pozycji niedyrektywnej, towarzyszenia, raczej jako „niewidzialnego”, co może dać inną jakość relacji rodzice–nauczyciele.
RESEARCH OBJECTIVE: The aim of these analyses is to identify the pedagogy of accompaniment as a context for the relationship between family and school. THE RESEARCH PROBLEM AND METHODS: The research problem is: How can the pedagogy of accompaniment serve as a background for parents’ and teachers’ relationships? In the reflection that has been done, a critical analysis of the research papers has been applied and the results of previous research in the field undertaken have been reviewed. THE PROCESS OF ARGUMENTATION: Selected viewpoints focusing on the family-school relationship were reviewed and analysed. Particular focus is given to the model of Joyce L. Epstein. A general characteristic of pedagogy of accompaniment/Ignatian pedagogy, which has its roots in the educational tradition conducted by the Society of Jesus, is presented. An educational practice- oriented reflection on the possibility of using elements of the Ignatian tradition in building an educational partnership between parents and teachers is given. RESEARCH RESULTS: As a result of the analyses conducted, it was found that the most optimal solution for the family-school relationship is an educational partnership that places the child/ student and his/her needs at the centre of the activities being undertaken, in which the perspective of pedagogy of accompaniment/Ignatian pedagogy can be helpful. CONCLUSIONS, RECOMMENDATIONS AND APPLICABLE VALUE OF RESEARCH: Pedagogy of accompaniment/Ignatian pedagogy is a less known pedagogical approach. Its dissemination makes it possible to broaden educational thinking and educational practice. It extends the options for educational actors to choose their own individual view of partnership and collaboration adapted to the capacities of the child/student and parents and teachers. It is a line of thinking that places the adult in a non-directive, accompanying position, rather as an ‘invisible’ one which can give a different quality to the relationship between parents and teachers.
Źródło:
Horyzonty Wychowania; 2024, 23, 66; 73-81
1643-9171
2391-9485
Pojawia się w:
Horyzonty Wychowania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
W poszukiwaniu genezy polskiej pedagogiki rodziny
In Search of the Genesis of Polish Family Pedagogy
Autorzy:
Jakubiak, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1196739.pdf
Data publikacji:
2019-09-30
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
rodzina
wychowanie w rodzinie
pedagogika rodziny
familiologia
historia wychowania
Opis:
CEL NAUKOWY: Artykuł jest rozwinięciem tezy, iż narastanie wiedzy o rodzinie w cywilizacji zachodnioeuropejskiej trwa od XVI w., od epoki odrodzenia. Pojawiły się wówczas bowiem pierwszeporadniki wychowawcze kierowane do ojców i nieliczne do matek. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Podjęty problem badawczy dotyczy odpowiedzi na pytanie: jak przebiegał proces kształtowania pedagogiki rodziny i szerzej w ogóle orientacji familiologicznej w nauce? Podstawową metodą wykorzystaną do przybliżenia podjętych rozważań będzie metoda analizy dokumentu – materiału źródłowego oraz literatury przedmiotu. PROCES WYWODU: Z czasem, w XVIII i XIX w., ważna stała się kategoria miłości i wyrażania uczuć w rodzinie oraz postulat poznawania środowiska domowego dziecka. Powstawały charakterystyki dziecięce. Pod koniec XIX w. ukształtowała się odrębna dziedzina wiedzy – pedologia – jako nauka o dziecku. Duże możliwości popularyzowania wiedzy na tematy wychowawcze miały w tym czasie także pisma o charakterze rodzinnym. W okresie II Rzeczypospolitej rodzina stawała się przedmiotem badań empirycznych psychologów, socjologów i pedagogów, dlatego wiedza na ten temat rozwijała się wielokierunkowo. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Stopniowy rozwój zainteresowania rodziną doprowadził ostatecznie do tego, że pod koniec XX w. wykreowano w naukach społecznych orientację familiologiczną, zaś w naukach pedagogicznych zainicjowano pedagogikę rodziny, z podstawową dla niej kategorią wychowania rodzinnego. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Rodzina i wychowanie rodzinne powinny nadal być obiektem nie tylko praktycznych opisów i porad, ale także przedmiotem badań empirycznych. Powszechnie podzielane przekonanie o doniosłym znaczeniu rodziny czy wychowania dzieci w sposób naturalny wywołuje potrzebę badania tego środowiska w celu ustalenia jego stanu i wydolności wychowawczej, zwłaszcza że od czasów I wojny światowej coraz częściej podnoszona była (i nadal jest) problematyka kryzysu kultury i rodziny.
Źródło:
Horyzonty Wychowania; 2019, 18, 47; 79-87
1643-9171
2391-9485
Pojawia się w:
Horyzonty Wychowania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ekoświadomość wobec pedagogiki zadomowienia i zrównoważonego rozwoju
Autorzy:
Andrukowicz, Wiesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1997644.pdf
Data publikacji:
2021-05-05
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
ekoświadomość
kultura ekologiczna
doświadczenie aksjologiczne
pedagogika zadomowienia
zrównoważony rozwój
Opis:
W artykule ukazano zasadniczy cel badań, jakim jest rozwijanie świadomości ochrony środowiska naturalnego, które nie powinno dotyczyć jedynie świata zewnętrznego, lecz przynajmniej w takim samym stopniu (lub większym) świata wewnętrznego. Oznacza to, że przedmiotem badań jest świat duchowy mający na względzie dobro współczesnego człowieka i dobro przyszłych pokoleń, który musi się stać integralną częścią każdego rozwoju i procesu kształcenia. W takim myśleniu i działaniach uznaje się nie tylko wartość materialną środowiska przyrodniczego, ale głównie wartość duchową („przyroda niczego nie czyni daremnie”, „każde stworzenie jest święte przez wzgląd na Stwórcę”). Powyższy cel i przedmiot badań realizowany jest za pomocą metody hermeneutycznej. Zasadnicze wnioski sprowadzają się do tezy, że człowiek musi znać granicę intensyfikacji i ingerencji w naturę, nie tylko dlatego, że zmiany są nieodwracalne, lecz głównie dlatego, że mogą być nieobliczalne. Nie wystarczy tutaj samo „uświadomienie” skali zła, rozbijające się często o złe nawyki zmierzające nieuchronnie do rozkładu naszej kultury, lecz konieczne są działania edukacyjne uwzględniające przeżycie, przebudzenie i przemianę, która nie nastąpi, gdy człowiek w nią nie uwierzy, zaś nastąpi, gdy odpowie na to wyzwanie i sam zechce się przemienić.
Źródło:
Studia Paedagogica Ignatiana; 2021, 24, 1; 45-70
2450-5358
2450-5366
Pojawia się w:
Studia Paedagogica Ignatiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wprowadzenie do analizy współczesnej polskiej filozofii wychowania
Introduction to the Analysis of Contemporary Polish Philosophy of Education
Autorzy:
Sztobryn, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/448584.pdf
Data publikacji:
2016-07
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
pedagogika
filozofia wychowania
pedagogika filozoficzna
historiozofia pedagogiki
Towarzystwo Pedagogiki Filozoficznej
education
philosophy of education
philosophical pedagogy
historiosophy of education Philosophical Education Society
Opis:
Artykuł omawia współczesną, polską filozofię wychowania/pedagogikę filozoficzną w kontekście przemian kulturowych oraz przełomu, jaki dokonał się w naukach humanistycznych. Polskie tradycje pedagogiki filozoficznej sięgają co najmniej czasów romantyzmu i w sposób znaczący wpływają na obraz stanu współczesnej refleksji. Analiza podstawowych pojęć prowadzi do przekonania o niejednoznaczności i chaosie w tym zakresie. Dla wyeksponowania przemian, jakie dokonały się w tej dziedzinie w XX-XXI wieku, zostały przywołane dwie diametralnie różne koncepcje wybitnych polskich pedagogów-filozofów wychowania: Bogdana Suchodolskiego i Janusza Gniteckiego. Wskazują one nie tylko na związki pedagogiki z zewnętrznymi dla niej warunkami społeczno-politycznymi, ale także na rozwijanie swoich koncepcji w powiązaniu z nowoczesnymi (dla każdej epoki) nurtami humanistyki. W zakończeniu artykułu została sformułowana autorska propozycja wykładni znaczenia pedagogiki filozoficznej.
The article discusses the contemporary Polish philosophy of education in the context of cultural changes and the breakthrough that the humanities had made. Polish traditions of philosophy of education dates back to at least the Romantic period and significantly affect the image of the state of contemporary thought. Analysis of the basic concepts leads to the belief of ambiguity and chaos in this sphere. For the visibility of changes that have taken place in this field in XX-XXI century they have been cited two radically different concepts of the prominent Polish teachers-philosophers of education: Bogdan Suchodolski and Janusz Gnitecki. They not only point out the relationships of education with its external socio-political conditions, but also develop their concepts in conjunction with modern (for each period) trends in the humanities. At the end of the article author made his own proposal of interpretation of the meaning of philosophical pedagogy.
Źródło:
Studia Paedagogica Ignatiana; 2016, 19, 1; 157-176
2450-5358
2450-5366
Pojawia się w:
Studia Paedagogica Ignatiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Trzy horyzonty znaczeniowe „edukacji dla bezpieczeństwa”
The three semantic horizons of "education for safety"
Autorzy:
Rojek, Marcin
Matusiak-Rojek, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1806815.pdf
Data publikacji:
2021-04-14
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
edukacja dla bezpieczeństwa
bezpieczeństwo
pedagogika
education for safety
safety
education
Opis:
CEL NAUKOWY: Celem artykułu jest ustalenie znaczenia coraz częściej używanej konstrukcji słownej – „edukacja dla bezpieczeństwa”, której przypisywane są intuicyjne znaczenia i tymczasowe sensy, zależące od kontekstu użycia i wpisania w dany kadr referencyjny. „Edukacja dla bezpieczeństwa” może oznaczać wszystko, przysparzając kłopotliwej wieloznaczności, albo nic, co ogranicza możliwość porozumienia w obrębie środowisk nią zainteresowanych. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Główny problem badawczy zawiera się w pytaniu: Czym obecnie w pedagogice jest „edukacja dla bezpieczeństwa? Zastosowano metodę analizy literatury przedmiotu, aktów prawnych oraz działalności Zespołu Edukacji dla Bezpieczeństwa KNP PAN, którego autorzy są członkami. PROCES WYWODU: Na podstawie analizy wyróżniono trzy horyzonty znaczeniowe (prekonceptualizacje) „edukacji dla bezpieczeństwa” i dokonano ich charakterystyki. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Z przeprowadzonej analizy wynika, że „edukacja dla bezpieczeństwa” może być obecnie w pedagogice rozumiana jako: (1) całożyciowa praktyka edukacyjna, (2) przedmiot szkolny oraz (3) przedmiot badań. Wyznaczone tu horyzonty znaczeniowe są jednocześnie możliwymi konceptualizacjami „edukacji dla bezpieczeństwa” w najbliższej przyszłości. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Współistnienie wskazanych tu prekonceptualizacji sprzyja ich wzajemnym oddziaływaniom wspierających dalszy rozwój perspektywicznie skutkujący wyłonieniem się nowej subdyscypliny – pedagogiki bezpieczeństwa. Bezpieczeństwo podlega dynamicznym zmianom i nie posiada stałego poziomu zorganizowania, dlatego „edukacja dla bezpieczeństwa” powinna być traktowana jako proces całożyciowy, składowa idei life long learning. W „edukacji dla bezpieczeństwa” jako przedmiocie szkolnym dominują treści bezpieczeństwa cywilnego, a przedmiot ten traktowany jest w szkołach jako drugorzędny. W dyskursie pedagogicznym „edukacja dla bezpieczeństwa” coraz częściej zastępuje popularne dotąd „wychowanie dla/do pokoju”
RESEARCH OBJECTIVE: The aim of the article is to establish the meaning of the more and more frequently used construct – “education for safety”, to which intuitive meanings and temporary meanings are assigned, depending on the context of use and being included in a given frame of reference. “Education for safety” can mean anything, causing a troublesome ambiguity or nothing, which limits the possibility of understanding its within the circles concerned. THE RESEARCH PROBLEM AND METHODS: The main research problem is contained in the question: What is “education for safety” in contemporary pedagogy? The research method is the analysis the subject literature, legal acts and the activities of the Education for Safety Association of the Polish Academy of Sciences. THE PROCESS OF ARGUMENTATION: Based on the analysis, three semantic horizons (preconceptualization) of “education for safety” were distinguished and characterised. RESEARCH RESULTS: The analysis shows that “education for safety” can now be understood in pedagogy as: (1) lifelong educational practice, (2) school subject and (3) research subject. The semantic horizons are also possible conceptualisations of “education for safety” in the future. CONCLUSIONS, INNOVATIONS, AND RECOMMENDATIONS: The coexistence of the preconceptualizations indicated here favours their mutual interactions supporting further development, which leads to the emergence of a new subdiscipline – pedagogy of safety. Safety is under dynamic changes and does not have a constant level of organization, therefore “education for safety” should be treated as a lifelong process, a component of the idea of life long learning. In “education for safety” as a school subject, the content of civil safety dominates, and this subject is treated as secondary in schools. In the pedagogical discourse, “education for security” more and more often replaces “education for peace”.
Źródło:
Horyzonty Wychowania; 2021, 20, 54; 97-109
1643-9171
2391-9485
Pojawia się w:
Horyzonty Wychowania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 73

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies