Temat: Wojtyła Karol - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Reżyserzy powołania – Karol Wojtyła na szklanym ekranie
Directors of Vocation – Karol Wojtyła on the Silver Screen
Autorzy:: Głąb, Grzegorz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1753594.pdf
Data publikacji:: 2020-12-28
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: Karol Wojtyła – Jan Paweł II
powołanie
kapłan
film
Karol Wojtyła – John Paul II
vocation
priest
movie
Opis:: Filmy o Janie Pawle II kręcono już za jego życia. Zarówno w pełnometrażowych obrazach fabularnych, jak i w realizacjach dokumentalnych, będących swego rodzaju przewodnikami po najważniejszych wydarzeniach wielkiego pontyfikatu, twórcy starali się ukazać dzieje człowieka, który swoją posługą zmieniał oblicze świata – czynił go lepszym. W niniejszym artykule starano się poznać i przedstawić źródła duchowej mocy Wojtyły – opowiedzieć o jego „seminarium domowym” i o drodze, którą musiał przebyć, aby zostać kapłanem. Kreatorzy świata przedstawionego oparli swój przekaz na dokumentach archiwalnych, świadectwach osób z najbliższego otoczenia Papieża, a także na wspomnieniach Jana Pawła II. Korzystając z takiej bazy materiałowej, reżyserzy ukazali widzom wędrówkę Lolka/Karola do Boga, do jego niezwykłej z Nim zażyłości. Drogę, która była dla Papieża procesem otwierania się na Miłość – pielgrzymką do „sensu istnienia”.
Several films about John Paul II were shot during his lifetime. Both in feature films and documentary productions, which are a kind of guide to the most important events of the great pontificate, the film-makers tried to depict the history of a man who, through his service, transformed the face of the world by making it better. In this article, efforts are made to study and present the sources of Wojtyła’s spiritual power – to talk about his ‘home seminary’ and the path he had to follow to become a priest. The creators of the worlds presented based their message on archival documents, the testimonies of those people closest to the Pope, as well as on the recollections of John Paul II. Based on such material, the directors showed the viewers the journey of Lolek/Karol towards God, towards his extraordinary intimacy with Him, a path which was, for the Pope, a process of opening himself up to Love – a pilgrimage to the ‘sense of existence’.
Źródło:: Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 1 Special Issue; 507-522
0035-7707
Pojawia się w:: Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Karl Jaspers i Jan Paweł II o idei uniwersytetu
Karl Jaspers and John Paul II on the Idea of the University
Autorzy:: Zarębianka, Zofia
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1753379.pdf
Data publikacji:: 2020-12-28
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: Karl Jaspers
Karol Wojtyła – Jan Paweł II
uniwersytet
wspólnota akademicka
prawda
powołanie
tożsamość
Karol Wojtyła – John Paul II
University
academic community
truth
vocation
identity
Opis:: Artykuł jest próbą syntetycznego zestawienia wątków wspólnych występujących w refleksji nad uniwersytetem i jego istotą w pismach Karla Jaspersa oraz wypowiedziach Karola Wojtyły – papieża Jana Pawła II. Uderzające jest podobieństwo ujęć uniwersytetu oraz rozumienie samej jego istoty u obydwu myślicieli, pomimo odmienności czasu, w którym formułowali oni swoje opinie, oraz różnic w zakresie stanowiska filozoficznego. O tym, czy idea uniwersytetu zostaje wcielona w życie, czy też zaprzepaszczona, stanowi zdaniem obu myślicieli stosunek do następujących zagadnień: prawda, uniwersalność nauki, formacyjna rola uniwersytetu, powołanie i etos uczonego oraz wewnętrzny ustrój uniwersytetu. Przedmiotem szczególnej uwagi jest odpowiedzialność uczonego, bezinteresowność w poszukiwaniu prawdy oraz powinność formowania człowieczeństwa powierzonych jego pieczy studentów. W każdym z tych obszarów zachodzi znaczna zbieżność stanowisk, wypracowywanych przecież niezależnie od siebie i w innym kontekście historycznym. Fakt ten można interpretować dwojako: po pierwsze, świadczy on o aktualności problemów, przed którymi stają środowiska uniwersyteckie, po drugie zaś ukazuje uniwersalność myślenia Karola Wojtyły, który w swoich rozważaniach wykracza poza aspekty specyficznie religijne i adresuje swój przekaz jako ogólnohumanistyczne przesłanie do ludzi tworzących uniwersytet.
This article is an attempt at synthetically juxtaposing those common threads of reflection on the university and its essence which are present in the works of both Karl Jaspers and Pope John Paul II. What is striking is the similarity of the problem of the university and the understanding of its very essence by both thinkers, regardless of the different eras in which they formulated their opinions and the differences in their philosophical positions. According to both thinkers, whether the idea of the university is implemented or not is connected to its approach to questions of truth, the universality of science, the formational role of the university, the vocation and ethos of the scholar, and the internal system of the university itself. Worthy of particular attention is the responsibility of scholars, their selflessness in the search for truth, and their duty to mould the humanity of those students who are entrusted into their care. In each of these areas there is a far-reaching convergence of positions, each developed independently and in different historical contexts. This fact can be interpreted in two ways: firstly, it shows the topicality of the problems facing universities, and secondly, it shows the universality of Karol Wojtyła’s thinking, who, in his deliberations, goes beyond specific religious aspects and addresses his message as a general humanistic message to all of those who constitute a university.
Źródło:: Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 1 Special Issue; 439-450
0035-7707
Pojawia się w:: Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Poemat o śmierci. Rozważanie o śmierci Karola Wojtyły jako medytacja filozoficzno-religijna
A Poem on Death. Karol Wojtyła’s Rozważanie o śmierci as Philosophical and Religious Meditation
Autorzy:: Kisiel, Marian
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1731745.pdf
Data publikacji:: 2020-12-28
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: Karol Wojtyła
Rozważanie o śmierci
poemat
medytacja
religia
poem
meditation
religion
Opis:: W artykule podjęto próbę interpretacji Rozważania o śmierci Karola Wojtyły jako poematu filozoficzno-religijnego. W utworze zatarte zostały odwołania do literatury pięknej, poeta polemicznie przywołał metafizykę egzystencjalną (Heidegger) i aprobatywnie Ewangelię (listy św. Pawła) jako źródło swojej medytacji. Prowadząc rozważania wokół pojęć „dojrzałości”, „tajemnicy”, „bojaźni” i „nadziei”, Wojtyła widzi śmierć jako gotowość do „trudnego spotkania” z „Tym, w Kim istnienie znajduje całą swą przyszłość”. Medytacja jest spotkaniem Ja, czyli osoby, wobec której Ty, czyli Bóg, ustawia się na pozycji możliwego dialogu. Jest to relacja określana przez filozofów dialogu jako „możliwość bycia zagadniętym”. Mówiąc o antynomii „ciała” i „duszy”, poeta przeczuwa, że wpisane jest w nią również przeciwstawienie „życia” i „śmierci”. Wykładnię tę potwierdzi po latach, jako papież, w encyklice Dominum et vivificantem.
This article focuses on Karol Wojtyła’s Rozważanie o śmierci [“On Death”] as a philosophical and religious poem. Wojtyła’s text includes numerous references to other literary works; as sources of his meditation, the poet polemically recalls existential metaphysics (Heidegger) and affirmatively turns to the Gospels (the letters of St. Paul). Having discussed such notions as “maturity,” “mystery,” “angst,” and “hope,” Wojtyła perceives death as the readiness for the “difficult encounter” with “the One in whom one’s being embraces its entire future.” In fact, the meditation itself is the encounter: God – that is, you – makes dialogue possible here, as He posits himself towards the person, that is, I. The philosophers of dialogue know this relationship as “the possibility of being addressed.” Recognising the antinomy of “body” and “soul”, the poet presumes that the contrast of “life” and “death” is inscribed in it as well. As Pontiff, Wojtyła confirms this intuition in Dominum et Vivificantem.
Źródło:: Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 1 Special Issue; 79-93
0035-7707
Pojawia się w:: Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Wątki filozoficzne w dramatach Karola Wojtyły
Philosophical Motifs in the Plays of Karol Wojtyła
Autorzy:: Górka, Tomasz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1731938.pdf
Data publikacji:: 2020-12-28
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: Karol Wojtyła
osoba
wolność
miłość
wspólnota
doświadczenie
person
freedom
love
community
experience
Opis:: Celem artykułu jest wskazanie w utworach dramatycznych Karola Wojtyły scen, problemów i tematów, które w jakiejś formie pojawiają się także w prowadzonej przez niego pracy badawczej. Przyjętą metodą badawczą, służącą osiągnięciu tego celu, jest analiza i porównanie utworów dramaturgicznych i prac filozoficznych pod kątem występowania w nich wspólnych tematów, przy jednoczesnym zachowaniu świadomości, że należą one do odrębnych dziedzin i wyrażane są językiem sobie właściwym. Efektem tak podjętego badania jest wskazanie wspólnych dla twórczości dramaturgicznej i myśli filozoficznej tematów oraz problemów, którymi między innymi są: dojrzewanie oraz spełnianie się człowieka jako osoby, a więc jako bytu rozumnego i wolnego, a także otwartego na relacje międzyosobowe i zdolnego do tworzenia wspólnoty; miłość, w różnych jej przejawach, a zwłaszcza miłość oblubieńcza; ogólne nakierowanie poznawcze na człowieka, które dokonywane jest za pomocą szeroko pojętego doświadczenia.
The aim of this paper is to identify, in the plays written by Karol Wojtyła, those scenes, problems and themes which are also present, albeit in a different form, in his scholarly output. To achieve this aim, a method of analysis and comparison was adopted: the author looked for common motifs present in Wojtyła’s dramas and in his philosophical works, while keeping in mind the differences between these two areas of intellectual activity, and especially their specific language. The result of this research is the discovery of the following themes and problems addressed by Wojtyła, both as a playwright and as a philosopher: human development, maturity, and one’s fulfilment as a person, i.e. as a rational and free being open to interpersonal relationships and capable of creating a community; love in its different manifestations, particularly spousal love; and the human being as the general cognitive focus of reflection based on broadly understood experiences.
Źródło:: Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 1 Special Issue; 137-152
0035-7707
Pojawia się w:: Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Wybrane problemy wczesnej komunikacji pastoralnej ks. Karola Wojtyły na przykładzie cyklu wykładów Rozważania o istocie człowieka
Selected Problems of Early Pastoral Communication of Fr. Karol Wojtyła on the Example of a Series of Lectures Considerations about the Essence of Man
Autorzy:: Dudziak, Arkadiusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1791152.pdf
Data publikacji:: 2020-09-15
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: nauki o komunikacji społecznej
komunikacja pastoralna
Karol Wojtyła (Jan Paweł II)
język religijny
spirytualistyczna koncepcja człowieka
science of social communication
pastoral communication
Karol Wojtyła (John Paul II)
religious language
spiritualistic concept of man
Opis:: Tematyka artykułu dotyczy wczesnej komunikacji pastoralnej ks. Karola Wojtyły. Przedmiotem badań jest cykl wykładów filozoficzno-teologicznych „Rozważania o istocie człowieka”, które ks. Wojtyła wygłosił w 1949 roku w parafii św. Floriana w Krakowie. Tematycznie i metodologicznie wywody wpisują się w paradygmat nauk o komunikacji społecznej. W procesie badawczym komunikowanych treści zastosowano metodę analizy lingwistycznej oraz metodę analizy retorycznej. Celem opracowania jest ukazanie walorów retorycznych oraz cech perswazyjnych w komunikowaniu ks. Wojtyły.
The topic of the article concerns the early pastoral communication of Fr. Karol Wojtyła. The subject of the research is a series of philosophical and theological lectures “Considerations about the Essence of Man”, which Fr. Wojtyła delivered in 1949 in the parish of St. Florian in Krakow. Thematically and methodologically, the arguments fit into the paradigm of social communication science. In the research process of communicated content, the method of linguistic analysis and the method of rhetorical analysis were used. The aim of the study is to show the rhetorical values and persuasive features of the communicating of Fr. Wojtyła.
Źródło:: Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 6; 43-58
0035-7707
Pojawia się w:: Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: „Zapowiada się nadzwyczajny aktor”. Karol Wojtyła w podziemnym Teatrze Rapsodycznym
“He Seems an Extraordinary Actor.” Karol Wojtyła in the Underground Rhapsodic Theatre
Autorzy:: Dziedzic, Stanisław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1731946.pdf
Data publikacji:: 2020-12-28
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: Karol Wojtyła
Teatr Rapsodyczny
Studio Dramatyczne
ulica Tyniecka
Mieczysław Kotlarczyk
Rhapsodic Theatre
Studio 39
Tyniecka Street
Opis:: Gdy w 1938 roku Karol Wojtyła, po zdaniu matury w wadowickim Państwowym Gimnazjum Męskim im. Marcina Wadowity, obrał studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim, decyzję tę przyjęto w rodzinnych Wadowicach bez oznak zaskoczenia. Powszechnie znano tam jego zainteresowania i predyspozycje teatralne: aktorskie i reżyserskie. Był filarem gimnazjalnego Kółka Teatralnego, występował także w Amatorskim Teatrze Powszechnym, prowadzonym przez Mieczysława Kotlarczyka, a także na scenie tamtejszego Domu Katolickiego. Jego mistrzem w zakresie sztuki teatralnej był Mieczysław Kotlarczyk. Gimnazjalista Wojtyła podejmował już wówczas próby poetyckie, być może z tego okresu pochodziły liryki z zaginionego zbioru Ballady beskidzkie. Chciał być aktorem, rozwijał też aktywność literacką. Kraków z jego środowiskami twórczymi oraz studenckie grono rówieśnicze sprzyjały rozwojowi poszukiwań teatralnych i literackich. Obok studiów uniwersyteckich, kształcił swój warsztat aktorski w Studium Dramatycznym 39. W okresie okupacji hitlerowskiej „rozbitkowie” Studia 39 w warunkach konspiracyjnych kontynuowali działalność teatralną, a po przyjeździe do Krakowa Mieczysława Kotlarczyka (1941) zespół przekształcono w Teatr Rapsodyczny. Wojtyła występował we wszystkich siedmiu premierach tego zespołu. Z jego talentem i możliwościami aktorskimi, a także głęboką wiedzą teoretyczną uczestnicy konspiracyjnych występów wiązali wielkie nadzieje teatralne. Doceniał jego talent sam Juliusz Osterwa, czołowy polski aktor teatralny, który stwierdził po przedstawieniu Króla-Ducha Juliusza Słowackiego: „Zapowiada się nadzwyczajny aktor” i zamierzał go zatrudnić po wojnie w swoim teatrze. Ale nadszedł czas ostatecznego wyboru: Karol Wojtyła jesienią 1942 roku wstąpił do Seminarium Duchownego. Rapsodyczne doświadczenia i literackie dokonania były probierzem umiejętności „porywania” wielomilionowych rzesz przez charyzmatycznego papieża.
Karol Wojtyła’s decision to start Polish Philology at the Jagiellonian University after graduating from the State Marcin Wadowita Secondary School was no surprise to those who knew him in Wadowice. His theatrical interests and talents, mainly acting and directing, were widely known. He helped found a high school theatrical group, acted in the Amateur Universal Theatre run by Mieczysław Kotlarczyk, and on the stage of the Catholic House. His mentor in the field of the theatre was Mieczysław Kotlarczyk. As a secondary school student, Wojtyła had already started writing poetry, and possibly his Beskid Ballads had already been created. He wanted to become an actor, but also developed as a writer. Cracow, with its creative environment and student peers, supported his theatrical and literature endeavours. Besides his university studies, he also developed his acting skills in the Studio 39 theatre group. During the Nazi occupation of Poland, Studio 39 members continued their underground activities. After Mieczysław Kotlarczyk arrived in Cracow in 1941, the Studio was transformed into the Rhapsodic Theatre. Wojtyła participated in all 7 premiere performances. With his talent and acting capabilities, together with his deep theatrical knowledge, he was a rising hope for his underground companions in the field of acting. His skills were appreciated by such famous actors as Juliusz Osterwa. Osterwa, the chief Polish actor of those times, stated “We seem to have an extraordinary actor” after Juliusz Słowacki’s Król-Duch was performed with Wojtyła starring. He intended to employ Wojtyła after the war. However, the time to make definitive choices finally arrived and Karol Wojtyła entered the Higher Seminary for Priests in 1942. His rhapsodic experience and literary achievements were to be the measurement of his charismatic call to millions of followers and believers as the future Pope.
Źródło:: Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 1 Special Issue; 153-171
0035-7707
Pojawia się w:: Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Psałterz Dawidów (Księga słowiańska) oraz Elementarz etyczny Karola Wojtyły jako przejawy komunikowania idei i wartości
The Psalter of David (The Slavonic Book) and The Ethical Primer of Karol Wojtyła as a Manifestation of the Communication of Ideas and Values
Autorzy:: Dudziak, Arkadiusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1753157.pdf
Data publikacji:: 2020-12-28
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: Karol Wojtyła
hermeneutyka
aksjolingwistyka
aksjologia chrześcijańskiego humanizmu
idea
wartość
hermeneutics
axiolinguistics
axiology of Christian humanism
value
Opis:: Tematyka artykułu dotyczy zależności pomiędzy aksjosferą wczesnej poezji Karola Wojtyły a jego preferencjami aksjologicznymi w późniejszym okresie twórczej aktywności. Przedmiot badań stanowią: cykl poetycki Psałterz Dawidów (Księga słowiańska) z 1939 roku oraz Elementarz etyczny z lat 1957–1958. Do analizy idei w tekstach zastosowano hermeneutykę, zaś do analizy wartości – metodę aksjolingwistyczną. Badanie tekstów umożliwia odtworzenie systemu wartości preferowanych przez Karola Wojtyłę – poetę i filozofa. System ten wpisuje się w aksjologię chrześcijańskiego humanizmu.
The subject of this article concerns the relationship between the axiosphere of Karol Wojtyła’s early poetry and his axiological preferences in the later period of his creative activity. The subject of the research are the poetic cycle The Psalter of David (The Slavonic Book) from 1939 and The Ethical Primer from 1957–1958. Hermeneutics was used in the analysis of ideas, while the axiolinguistic method was employed in the analysis of the values. The study of these texts makes it possible to recreate the system of values preferred by Karol Wojtyła as a poet and philosopher. This system is part of the axiology of Christian humanism.
Źródło:: Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 1 Special Issue; 265-278
0035-7707
Pojawia się w:: Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Teatr słowa. Wokół koncepcji Juliusza Osterwy oraz Mieczysława Kotlarczyka i Karola Wojtyły
The Theatre of the Word. The Concepts of Juliusz Osterwa, Mieczysław Kotlarczyk, and Karol Wojtyła
Autorzy:: Sobiecka, Anna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1732098.pdf
Data publikacji:: 2020-12-28
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: Karol Wojtyła
Mieczysław Kotlarczyk
Juliusz Osterwa
teatr słowa
teologia teatru
“theatre of the word”
theology of theatre
Opis:: Artykuł prezentuje dwie teorie teatru słowa Juliusza Osterwy oraz Mieczysława Kotlarczyka i Karola Wojtyły. W rozumieniu twórców przynależą one do zjawiska określonego mianem „praelementów teatru”. Stanowisko to wydaje się o tyle interesujące, że zdaniem Jana Ciechowicza stanowi podstawę „światopoglądu teatralnego” Wojtyły, zaś w ocenie Janusza Pasierba „korzenie metodologiczne” jego poetyki i dramaturgii. Zaprezentowane analizy obejmują kanoniczne teksty obu twórców: listy i zapiski prywatne Osterwy zgromadzone w tomie Przez teatr – poza teatr (2004) oraz korespondencję, publicystykę teatralną i wypowiedzi teoretycznoteatralne Wojtyły opublikowane w wyborze Poezje i dramaty (2001) i przypomniane niedawno w jego Dziełach literackich i teatralnych (2019). Słowo rozumiane jako „praelement teatru”, a zarazem jako siła żywa i działająca, stanowi – w moim rozumieniu – podstawowy wyznacznik myślenia teatrem Karola Wojtyły.
The purpose of this article is to present two different theories about the “theatre of the word,” the first of these theories held by Juliusz Osterwa, and the second one held by Mieczysław Kotlarczyk and Karol Wojtyła. The idea that these theories belong to the literary phenomenon termed “proto-elements of theatre” is shared by all three of these conceptual authors. This phenomenon seems to be especially interesting because, according to Jan Ciechowicz, it constitutes the basis of Karol Wojtyła’s “theatrical world-view,” and, according to Janusz Pasierb, it also forms the “methodological roots” of Wojtyła’s poetry and drama. The analyses of the phenomenon presented in this article cover the canonical texts of both authors: the letters and private writings of Osterwa, gathered in the tome Przez teatr – poza teatr (2004), as well as Wojtyła’s correspondence, journalistic writings concerning the theatre and his works dealing with the theory of theatre, published in Poezje i dramaty (2001), and recalled in the recent Dzieła literackie i teatralne (2019). The spoken word, understood as a “proto-element of theatre,” and, at the same time, as a working, living force, is – in my understanding – a basic tenet of Karol Wojtyła’s thinking about theatre.
Źródło:: Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 1 Special Issue; 203-214
0035-7707
Pojawia się w:: Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Domniemane datowanie niedatowanych utworów Karola Wojtyły: Dzieła literackie i teatralne, Juvenilia (1938-1946)
The Attempted Dating of Hitherto Undated Works by Karol Wojtyła: Literary and Theatre Works, Juvenilia (1938–1946)
Autorzy:: Burghardt, Marta
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1731875.pdf
Data publikacji:: 2020-12-28
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: Karol Wojtyła
Jan Paweł II
twórczość literacka
poezje
dramaty
teatr
John Paul II
literary output
poetry
dramas
theatre
Opis:: Karol Wojtyła pozostawił po sobie wiele niedatowanych utworów. Ustalenie czasu ich powstania wymaga niekiedy detektywistycznego zacięcia. Na podstawie zawartych informacji w poezjach, medytacjach czy w dramatach można z dość dużą dokładnością przybliżyć kontekst ich powstawania. Artykuł jest próbą ustalenia chronologii wczesnych utworów Karola Wojtyły począwszy od adaptacji Obrazu scenicznego pt. „Chrystus – Król” na podstawie Apokalipsy św. Jana, rymowanych wersów maturzysty, poprzez cykl Sonetów i Symphonie – Scalenia, dalej poezje jesienne, twórczość okresu wojny i okupacji – niekiedy zapomnianej nawet przez samego Autora, kończąc na Pieśni o Bogu ukrytym – najbardziej dojrzałym poemacie sprzed jego święceń kapłańskich. Potwierdzenia zaproponowanych ustaleń często dostarczają wspomnienia osób z otoczenia młodego Wojtyły. Kopalnią wiedzy jest zachowana jego korespondencja do zaprzyjaźnionych rodzin Kotlarczyków czy Szkockich. Dzieła literackie przyszłego papieża, obfitujące w najskrytsze przemyślenia, a często także w obawy i przeczucia, uzupełniają historię poszczególnych etapów jego życia, a przez to pomagają lepiej zrozumieć nie tylko twórczość artystyczną, ale także i nauczanie Jana Pawła II.
Karol Wojtyła left behind many undated works. Determining the date of their creation sometimes requires a detective’s acumen. Based on the extensive information available in his poetry, meditations or plays, the context of their creation can be worked out quite accurately. This article is an attempt to determine the chronology of the early works of Karol Wojtyła, starting with the adaptation of The Stage Image titled “Christ – King” based on the Apocalypse of Saint John, his rhymed verses as a secondary-school graduate, through the series of Sonnets, and Symphonies – Unifications, then his autumnal poetry, works from the time of the war and occupation – sometimes forgotten by the very author – and ending with Songs about the Hidden God – the most mature poem from the period before his priesthood. Confirmations of the suggested arrangements often come from the recollections of people who were close to the young Wojtyła. His letters to his friends, the Kotlarczyks and the Szkockis, are also an endless source of information. The literary works of the future Pope, full of his deepest thoughts, as well as fears and premonitions, complement the various stages of his life, and thus help us to better understand not only the artistic creativity, but also the teachings, of John Paul II.
Źródło:: Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 1 Special Issue; 105-119
0035-7707
Pojawia się w:: Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: „Stopy szukają w trawie – jest ziemia”. Ziemia w twórczości poetyckiej Karola Wojtyły – Jana Pawła II
Earth in the Poetry of Karol Wojtyła / John Paul II
Autorzy:: Ołdakowska-Kuflowa, Mirosława
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1731544.pdf
Data publikacji:: 2020-12-28
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: Karol Wojtyła
poezja
motyw ziemi
rzeczywistość materialna
Odkupienie
styl poetycki
poetry
motif of earth
material reality
Redemption
poetic style
Opis:: W artykule podjęte zostało zagadnienie szerokiego rozumienia słowa „ziemia”, jego wieloznaczności w utworach poetyckich Karola Wojtyły – Jana Pawła II. Metoda literackiej analizy i interpretacji pozwoliła na wyznaczenie pola semantycznego oraz na ukazanie funkcji, jaką pełni motyw ziemi w prezentowaniu stosunku Autora do rzeczywistości materialnej, do urodzajności gleby, do przyrody, ojczyzny, ziemskiego globu oraz kosmosu, w końcu do rzeczywistości duchowej, z którą rzeczywistość materialna łączy się w człowieku, od czasów Wcielenia i Odkupienia w szczególny sposób. W odczytaniu sensów ideowych przydatna okazała się analiza indywidualnego stylu poetyckiego Autora, zwłaszcza sposobów ewokacji krajobrazów. Metoda przywoływania wybranych elementów przyrody odróżnia go od poprzedników, od tworzących w dwudziestoleciu międzywojennym oraz rówieśników – młodych poetów wojennego pokolenia.
This article deals with the widely understood motif of “earth” and its polysemy in the poetic works of Karol Wojtyła / John Paul II. The method of literary analysis and interpretation has allowed for the discerning of a semantic field and to demonstrate the function of the motif of “earth” in the author’s outlook on material reality, his attitude towards the fertility of the soil, nature, fatherland, the Earth, the cosmos and, finally, spiritual reality, combined, in man, with material reality in a particular way, through the Incarnation and Redemption. The analysis of the individual poetic style, especially the method of evoking landscapes, has proved to be a particularly useful interpretational tool, and helps distinguish Karol Wojtyła from his predecessors, interwar poets, and contemporaries – the young poets of the war generation.
Źródło:: Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 1 Special Issue; 33-49
0035-7707
Pojawia się w:: Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Poetyckie symfonie Karola Wojtyły
The Poetic Symphonies of Karol Wojtyła
Autorzy:: Seweryn, Agata
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1731574.pdf
Data publikacji:: 2020-12-28
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: Karol Wojtyła
juwenilia
muzyka i literatura
korespondencja sztuk
tradycja romantyczna
juvenilia
music and literature
correspondance des arts
romantic tradition
Opis:: Tematem artykułu jest cykl Symphonie – Scalenia zawarty w juwenilnym tomie poezji Karola Wojtyły zatytułowanym Psałterz Dawidów (Księga Słowiańska). Autorka, koncentrując się na semantyce terminu „symfonia” użytego przez młodego poetę w kontekście genologicznym, wskazuje na tradycje literackie, z których można wywieść koncepcję łączenia gatunków literackich i muzycznych, zwłaszcza na romantyczną correspondance des arts. Idąc tym tropem, pokazuje, że poemat Mοuσικη [Mousike] można czytać jako literacki odpowiednik allegra sonatowego. Przede wszystkim interesuje ją jednak sama idea „symfoniczności” w ujęciu Wojtyły, która ewoluowała w późniejszej myśli o muzyce Jana Pawła II. W uprzywilejowaniu przez Papieża sztuki dźwięków jako mistycznej „mowy bez słów” pozwalającej na harmonijne połączenie wymiaru ludzkiego z Boskim, autorka dostrzega przetworzenie młodzieńczej idei „symfoniczności” pojmowanej w kategoriach mediacyjnych (jako „scalanie”, „uzgadnianie”, „łączenie”).
The subject of this article is the Symphonie – Scalenia [Symphonies – Unifications] series contained in the juvenilia volume of Karol Wojtyła’s poetry entitled Psałterz Dawidów (Księga Słowiańska) [The Psalter of David (The Slavonic Book)]. The author, focusing on the semantics of the term “symphony,” points to those literary traditions from which the concept of combining literary and musical genres can be derived, especially the romantic correspondance des arts. Following this lead, the article shows that the poem Mοuσικη [Music] can be understood as the literary equivalent of a sonata-allegro. Above all, however, the author is interested in the very idea of the “symphony” in Wojtyła’s approach, which evolved in the later writings of John Paul II on music. The Pope’s favouring of the art of sounds as a mystical “speech without words,” which enables the harmonious combination of the human and the divine, is here presented as the transformation of his youthful idea of a “symphony” as comprehended in mediatorial terms (“merging,” “reconciliation,” “connecting”).
Źródło:: Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 1 Special Issue; 51-63
0035-7707
Pojawia się w:: Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: La poesia di Karol Wojtyła: un itinerario ascetico
Karol Wojtyła’s Poetry: an Ascetic Journey
Autorzy:: Fava Guzzetta, Lia
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1731482.pdf
Data publikacji:: 2020-12-28
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: Karol Wojtyła
Jan Paweł II
twórczość literacka
poezje
krytyka i interpretacja
John Paul II
literary work
poetry
criticism and interpretation
Opis:: Poezja Karola Wojtyły: wędrówka ascetyczna Artykuł jest swego rodzaju wędrówką po twórczości poetyckiej Karola Wojtyły – Jana Pawła II, wędrówką ascetyczną, a jednocześnie niezmiernie bogatą, w ślad za osobą z zewnątrz, wolną od naszego rodzimego kontekstu historyczno-kulturowego, zatem i otwartą na nieograniczone perspektywy interpretacji. Praca ukazuje uniwersalny charakter dorobku poetyckiego Karola Wojtyły, kładzie akcent na nowe elementy percepcji tejże poezji i w innym świetle ukazuje znaczenia wersów, wciąż tak bardzo aktualnych i niezmiennie adresowanych do człowieka, który także (a może zwłaszcza) dziś boryka się z odwiecznymi dylematami. Już we wczesnych utworach literackich obecne są (i na trwale pozostaną) dwa głębokie wymiary: dusza słowiańska oraz intelektualna klasyczność, które staną się charakterystyczne również dla talentu komunikacji ekumenicznej i wizji teologicznej Kościoła u Jana Pawła II. W przejściu od młodzieńczych sonetów do hymnów można dostrzec nie tylko rozwój stylistyczny i głębię przesłania, ale przede wszystkim podążanie w kierunku świadomej religijności, kontemplacji, w kierunku kapłaństwa, które rodziło się w szczególnie dramatycznych czasach drugiej wojny światowej. Z kolei w okresie kapłańskim wybory poety naznaczone są pragnieniem zrozumienia kondycji człowieka oraz zauważanie miłości Boga w stosunku do stworzenia. Kontemplacja staje się coraz bardziej modlitwą, a z modlitwy rodzi się dialog. Twórczość literacka Karola Wojtyły jawi się jako opowieść o własnym doświadczeniu wewnętrznym oraz odsłania duchową antropologię. La poesia di Karol Wojtyła: un itinerario ascetico L’itinerario poetico di Karol Wojtyła viene esplorato nel suo evolversi a partire dalle Poesie Giovanili che privilegiano inizialmente la forma del Sonetto per passare all’Inno e alla Ballata. Successivamente vengono sperimentate forme più complesse ed aperte che riescono a fondere e superare il confine poesia / prosa in linea con le poetiche della modernità letteraria tra XX e XXI secolo. L’evoluzione del linguaggio poetico si svolge parallelamente all’approfondirsi della vicenda personale ed interiore del poeta sulla via della progressiva crescita di una esperienza mistica singolare ed insolita. Egli, per la sua capacità di immergersi ed immedesimarsi sia nella drammaticità storica del suo e del nostro tempo, sia nella ricerca inesausta di una verità che vada oltre «il magro fiume della storia» per rispondere alla sete di Assoluto dell’uomo, percorre una scala di Ascesi sempre più intensa le cui tappe in progress lasciano preziose tracce nei testi poetici, i quali acquisiscono via via una dimensione di iconicità sempre più significativa. Nell’ultima opera Trittico Romano (l’unica a firma Giovanni Paolo II) il poeta, sacerdote e mistico, giunge all’approdo della pura «visione» del progetto divino iscritto nella «policromia» stessa dell’affresco michelangiolesco della Cappella Sistina, assumendolo come vera, immensa Icona di «Immagine e Somiglianza», consegnata agli uomini dal pittore, messaggio e contemporaneamente «chiave di lettura», attraverso cui l’Invisibile si manifesta nel Visibile. Senza dubbio possiamo considerare Karol Wojtyła uno dei più grandi protagonisti della poesia religiosa fra i due secoli.
L’itinerario poetico di Karol Wojtyła viene esplorato nel suo evolversi a partire dalle Poesie Giovanili che privilegiano inizialmente la forma del Sonetto per passare all’Inno e alla Ballata. Successivamente vengono sperimentate forme più complesse ed aperte che riescono a fondere e superare il confine poesia / prosa in linea con le poetiche della modernità letteraria tra XX e XXI secolo. L’evoluzione del linguaggio poetico si svolge parallelamente all’approfondirsi della vicenda personale ed interiore del poeta sulla via della progressiva crescita di una esperienza mistica singolare ed insolita. Egli, per la sua capacità di immergersi ed immedesimarsi sia nella drammaticità storica del suo e del nostro tempo, sia nella ricerca inesausta di una verità che vada oltre «il magro fiume della storia» per rispondere alla sete di Assoluto dell’uomo, percorre una scala di Ascesi sempre più intensa le cui tappe in progress lasciano preziose tracce nei testi poetici, i quali acquisiscono via via una dimensione di iconicità sempre più significativa. Nell’ultima opera Trittico Romano (l’unica a firma Giovanni Paolo II) il poeta, sacerdote e mistico, giunge all’approdo della pura «visione» del progetto divino iscritto nella «policromia» stessa dell’affresco michelangiolesco della Cappella Sistina, assumendolo come vera, immensa Icona di «Immagine e Somiglianza», consegnata agli uomini dal pittore, messaggio e contemporaneamente «chiave di lettura», attraverso cui l’Invisibile si manifesta nel Visibile. Senza dubbio possiamo considerare Karol Wojtyła uno dei più grandi protagonisti della poesia religiosa fra i due secoli.
This article is a kind of journey through the poetic work of Karol Wojtyła / John Paul II – a wandering that is ascetic, yet extremely rich – in the footsteps of an outsider, a person free from our native historical and cultural context, and hence open to the unlimited possibilities of interpretation. This work shows the universal character of Karol Wojtyła’s poetic output; it emphasises new elements in the perception of that poetry, while showing the meaning of the verses in a different light, verses still relevant and invariably addressed to man, who is also (and maybe especially) struggling with eternal dilemmas today. The early literary works already contained two profound dimensions: the Slavic soul and intellectual classicism, which would also become a feature of John Paul II’s talent for ecumenical communication and his theological vision of the Church. In the transition from youthful sonnets to hymns, we can notice not only the stylistic development and depth of the message, but, above all, a move towards conscious religiousness, contemplation, towards the priesthood, a move which was born in the very dramatic time of the Second World War. As a priest, on the other hand, his poetic choices were marked by a desire to understand the condition of man and to see God’s love for His creation. This contemplation becomes increasingly more like a prayer, and dialogue is born out of prayer. Karol Wojtyła’s literary work appears as a story about his own inner experience and reveals a spiritual anthropology.
Źródło:: Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 1 Special Issue; 11-31
0035-7707
Pojawia się w:: Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Promieniowanie ojcostwa – promieniowanie teatru. Zarys interpretacji scenicznych dramatu Karola Wojtyły
The Radiance of Fatherhood – the Radiance of Theatre. An Outline of the Stage Interpretations of the Dramatic Work of Karol Wojtyła
Autorzy:: Komorowska, Agnieszka
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1732104.pdf
Data publikacji:: 2020-12-28
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: Karol Wojtyła
Promieniowanie ojcostwa
dramaturgia
interpretacje sceniczne
teatr profesjonalny
teatr amatorski
The Radiance of Fatherhood
dramaturgy
stage interpretations
professional theatre
amateur theatre
Opis:: Artykuł śledzi historię wystawień dramatu Karola Wojtyły Promieniowanie ojcostwa, który jest przez wielu uważany za najmniej sceniczny z dramatów autora, począwszy od światowej prapremiery z 1983 roku w reżyserii Andrzeja Marii Marczewskiego, poprzez kolejne wersje inscenizacji reżysera, interpretacje sceniczne innych reżyserów scen profesjonalnych, alternatywnych, a nawet amatorskich. W zdecydowanej większości są to spektakle polskie, choć wspomniane zostają ostatnio przygotowane prapremiery dramatu na Słowacji (2015) i w Czechach (2019). Celem tekstu jest ukazanie zmagań twórców teatralnych z tym niewątpliwie najbardziej wieloznacznym tekstem w dorobku Wojtyły, prześledzenie zaproponowanych rozwiązań wizualnych i interpretacji scenicznych dramatu.
This article deals with the history of the stage performances of Karol Wojtyła’s play The Radiance of Fatherhood, which is considered by many to be, of all of the author’s plays, the one least suitable for performing on stage, starting with the world premiere in 1983 by Andrzej Maria Marczewski, through subsequent versions by the same director, as well as by others, both from professional and alternative theatres, including amateur ones. The vast majority of the stage performances in question were performed in Poland; however, the recently accomplished premieres of the dramatical work in Slovakia (2015) and in the Czech Republic (2019) are also mentioned. The aim of this text is to show the way many theatre artists faced the challenge of dealing with what is undoubtedly the most multidimensional text of Wojtyła’s oeuvre, as well as to trace the proposed visual solutions and stage interpretations of the dramatical work.
Źródło:: Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 1 Special Issue; 231-247
0035-7707
Pojawia się w:: Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Amatorskie realizacje teatralne dramatów Karola Wojtyły
The Amateur Theatre Performances of Karol Wojtyła’s Plays
Autorzy:: Lach, Mariusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1732101.pdf
Data publikacji:: 2020-12-28
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: dramat sakralny
teatr amatorski
dramaturgia Karola Wojtyły
teatr studencki
teatr religijny
sacred drama
amateur theatre
dramaturgy of Karol Wojtyła
student theatre
religious theatre
Opis:: W promowaniu idei zawartych w dramatach Karola Wojtyły istotną rolę, obok scen zawodowych, pełnią środowiska amatorskie. Brat naszego Boga i Przed sklepem jubilera, a także różne montaże poetyckie oparte na poezji Wojtyły na stałe zagościły do repertuarów mniejszych grup teatralnych. Niektóre z nich, jak „Droga” z Poznania, „Teatr Karola” z Gliwic czy „Hagiograf” z Krakowa swoje istnienie i działania podporządkowują celowi, jakim jest promocja myśli i twórczości papieża Polaka. Różnorodność form, od spektakli rapsodycznych, przez montaże słowno-muzyczne, aż po formy bardzo popularne, jak na przykład musicale, sprawia, że idee, które zostawił w swych pismach Jan Paweł II, ciągle znajdują nowych odbiorców.
Amateur theatre circles play an important role in promoting the ideas contained in Karol Wojtyła’s dramas. Our God’s Brother and In front of the Jeweller’s Shop, as well as various poetic works based on Wojtyła’s poetry, have permanently entered the repertoire of smaller theatre groups. Some of these, such as “Droga” from Poznań, “Teatr Karola” from Gliwice or “Hagiograf” from Cracow, subordinate their existence and actions to the goal of promoting the thoughts and works of the Polish Ppope. The variety of forms, from rhapsodic performances to musicals, means that the ideas that John Paul II left in his writings can still find new recipients today.
Źródło:: Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 1 Special Issue; 215-230
0035-7707
Pojawia się w:: Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: Karol Wojtyła i Emil Zegadłowicz – bliscy czy dalecy? Wokół koncepcji teatru
Karol Wojtyła and Emil Zegadłowicz – Similar or Different?
Autorzy:: Podstawka, Anna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1731988.pdf
Data publikacji:: 2020-12-28
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: Karol Wojtyła
Emil Zegadłowicz
teatr pierwszej połowy XX wieku
teatr i dramat religijny
theatre of the first half of the 20th century
religious theatre and drama
Opis:: Artykuł jest komparatystycznym studium na temat koncepcji teatru Karola Wojtyły i Emila Zegadłowicza. Mimo iż powstaje wiele prac poświęconych młodzieńczej twórczości literackiej i działalności teatralnej Wojtyły, wciąż nie w pełni przeanalizowane są wątki badań teatrologicznych. Dlatego istotna wydaje się próba ukierunkowania badawczej refleksji na źródła, z jakich czerpali obaj twórcy, kształtując swą poetycką wrażliwość, koncepcję człowieka i świata uzewnętrznianą w strukturze dzieł dramatycznych, wpisaną w myśl teatralną, poglądy na temat misji sztuki i aktora. Rekonesansowa próba porównania kompozycji wczesnych dramatów Zegadłowicza i Wojtyły wskazuje na wspólne korzenie postrzegania roli teatru i model dramaturgii wyrastającej z tradycyjnych, misteryjno-moralitetowych form teatralnych. Widoczne są również podobne kierunki i obszary artystycznych penetracji, pojmowania estetycznych kanonów sztuki, wartości regionalnej kultury, przy równoczesnej odrębności światopoglądu i twórczości obu artystów.
This article is a comparative study of the concept of the theatre of Karol Wojtyła and Emil Zegadłowicz. Although many works have been devoted to the youthful literary output and theatrical activity of Wojtyła, the themes of theatre studies have still not yet been fully analysed. Therefore, it would seem to be important to research those sources from which both artists drew, those that shaped their poetic sensitivity, their concept of man and their concept of the world as externalised in the structure of the dramatic works, inscribed in their theatrical thought and in their views on the mission of art and the actor. An attempt to compare the compositions of Zegadłowicz’s and Wojtyła’s early plays points to the common roots of the perception of the role of theatre and a model of dramaturgy arising from traditional, mystery-morality plays. Similar trends and areas of artistic penetration, the comprehension of the aesthetic canons of art and the value of regional culture are also visible, while the world-views and creativity of both artists are separate.
Źródło:: Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 1 Special Issue; 187-202
0035-7707
Pojawia się w:: Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "Wojtyła Karol" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język