Wątki filozoficzne w dramatach Karola Wojtyły

Celem artykułu jest wskazanie w utworach dramatycznych Karola Wojtyły scen, problemów i tematów, które w jakiejś formie pojawiają się także w prowadzonej przez niego pracy badawczej. Przyjętą metodą badawczą, służącą osiągnięciu tego celu, jest analiza i porównanie utworów dramaturgicznych i prac filozoficznych pod kątem występowania w nich wspólnych tematów, przy jednoczesnym zachowaniu świadomości, że należą one do odrębnych dziedzin i wyrażane są językiem sobie właściwym. Efektem tak podjętego badania jest wskazanie wspólnych dla twórczości dramaturgicznej i myśli filozoficznej tematów oraz problemów, którymi między innymi są: dojrzewanie oraz spełnianie się człowieka jako osoby, a więc jako bytu rozumnego i wolnego, a także otwartego na relacje międzyosobowe i zdolnego do tworzenia wspólnoty; miłość, w różnych jej przejawach, a zwłaszcza miłość oblubieńcza; ogólne nakierowanie poznawcze na człowieka, które dokonywane jest za pomocą szeroko pojętego doświadczenia.

The aim of this paper is to identify, in the plays written by Karol Wojtyła, those scenes, problems and themes which are also present, albeit in a different form, in his scholarly output. To achieve this aim, a method of analysis and comparison was adopted: the author looked for common motifs present in Wojtyła’s dramas and in his philosophical works, while keeping in mind the differences between these two areas of intellectual activity, and especially their specific language. The result of this research is the discovery of the following themes and problems addressed by Wojtyła, both as a playwright and as a philosopher: human development, maturity, and one’s fulfilment as a person, i.e. as a rational and free being open to interpersonal relationships and capable of creating a community; love in its different manifestations, particularly spousal love; and the human being as the general cognitive focus of reflection based on broadly understood experiences.