Temat: zaburzenia połykania - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Diagnostyka czynnościowych zaburzeń połykania
Autorzy:: Krasnodębska, Paulina
Jarzyńska-Bućko, Agnieszka
Szkiełkowska, Agata
Miaśkiewicz, Beata
Skarżyński, Henryk
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1397258.pdf
Data publikacji:: 2021
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: czynnościowe zaburzenia połykania
dysfagia
połykanie
Opis:: Wstęp: Samoocena dolegliwości w schorzeniach otolaryngologicznych od lat wykorzystywana jest do porównania postrzegania nasilenia objawów przez pacjenta i skuteczności leczenia. Kwestionariusze dotyczące dysfagii są stosunkowo złożonymi narzędziami ukierunkowanymi na pacjentów z chorobami neurologicznymi lub nowotworowymi. W klasyfikacji ICD-10 uwzględniono jedynie szerokie rozpoznanie dysfagii (R13). Wprowadzenie pojęcia czynnościowych zaburzeń połykania (ang. muscle tension dysphagia; MTDg) przez Kang w 2016 r. uzupełniło stosowaną nomenklaturę. Ten rodzaj dysfagii został zdefiniowany jako: zaburzenia napięcia mięśni krtani, manifestujące się głównie pod postacią zaburzeń połykania, któremu mogą, lecz nie muszą, towarzyszyć: przyczyny organiczne, nadreaktywność krtani i/lub niespecyficzne zapalenie krtani. Cel: Z uwagi na to, że nie istnieją jednoznaczne kryteria diagnostyczne oraz schematy leczenia w grupie pacjentów z MTDg, celem niniejszej pracy była analiza wybranych narzędzi diagnostycznych wykorzystywanych w ocenie zaburzeń połykania w kontekście znalezienia najbardziej przydatnych narzędzi w przypadku pacjentów z czynnościowymi zaburzeniami połykania. Materiał i metody: Materiał pracy obejmował 61 pacjentów. U każdego z nich wykonano: badanie otolaryngologiczne, foniatryczne i logopedyczne, ocenę endoskopową połykania (FEES) oraz ocenę w skalach klinicznych dotyczących objawów dysfonii i dysfagii. Wyniki: Wyniki badania pokazują, że pacjenci z MTDg charakteryzowali się: prawidłowym wynikiem FEES, wydłużonym czasem połykania oraz cechami dysfunkcji błony śluzowej i mięśni jamy ustnej i gardła. Wnioski: Opracowana przez autorów Skala Zaburzeń Połykania (ang. Swallowing Disorder Scale; SDS) najsilniej korelowała z przyczyną dysfagii. Wyniki w skali odpowiadały stopniowi nasilenia objawów. W procesie diagnostycznym MTDg jednym z kluczowych zadań jest odróżnienie pacjentów z nieprawidłowym wzorcem połykania. Poza konsultacją specjalistyczną otolaryngologa i logopedy, w diagnostyce MTDg zalecamy wykorzystanie obiektywnych (FEES, wideofluoroskopia, SEMG) i subiektywnych narzędzi diagnostycznych (skale: SDS, DHI, EAT-10). Naszym zdaniem, uwzględnienie kwestionariuszy diagnostycznych w kierunku choroby refluksowej jest również istotne dla leczenia przyczynowego.
Źródło:: Polish Journal of Otolaryngology; 2021, 75, 1; 16-22
0030-6657
2300-8423
Pojawia się w:: Polish Journal of Otolaryngology
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Charakterystyka zaburzeń połykania u osób z zaburzeniami głosu
Autorzy:: Krasnodębska, Paulina
Szkiełkowska, Agata
Jarzyńska-Bućko, Agnieszka
Włodarczyk, Elżbieta
Miaśkiewicz, Beata
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1397507.pdf
Data publikacji:: 2020
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: dysfagia
dysfonia
zaburzenia głosu
zaburzenia połykania
Opis:: Wstęp: Współwystępowanie zaburzeń połykania z dolegliwościami ze strony głosu jest tematem rzadko podejmowanym w literaturze. Szczególną uwagę zwraca się na aspekt czynnościowej dysfunkcji w obrębie mięśni gardła i krtani. C el: Celem niniejszej pracy była analiza przypadków pacjentów z dysfonią pod kątem współwystępowania dysfunkcji procesu połykania. Materiał i metoda: Materiał pracy stanowiło 515 pacjentów hospitalizowanych z powodu zaburzeń głosu w roku 2018. Chorzy, których wywiad wskazywał na dolegliwości związane z połykaniem, zostali poddani dodatkowej diagnostyce w kierunku dysfagii (FEES, rozszerzone badanie logopedyczne, SEMG). Wyniki: 11,8% osób wymagających leczenia z powodu zaburzeń głosu zgłaszało współwystępowanie problemów z połykaniem. Na podstawie przeprowadzonych badań dysfagię rozpoznano u 9,3%. Odsetek osób ze stwierdzoną dysfunkcją połykania różnił się w zależności od rodzaju choroby zasadniczej i był najwyższy w grupie z zaburzeniami neurologicznymi. Analiza korelacji pomiędzy nasileniem dysfagii (zgodnie z ocenionym stopniem, wynikami DHI, EAT-10) a nasileniem stopnia niepełnosprawności głosowej VHI pokazała: słabą korelację pomiędzy VHI i EAT-10 (p = 0,1) oraz istotne statystycznie korelacje pomiędzy: VHI a RSI u osób z rozpoznaną chorobą neurologiczną; VHI a DHI u osób z dysfonią hiperfunkcjonalną; VHI a BMI i EAT-10 u osób z przewlekłym zapaleniem krtani. Ponadto uzyskano istotne statystycznie korelacje pomiędzy stopniem nasilenia dysfagii a EAT-10 i DHI (p < 0,05). Badanie logopedyczne przeprowadzone u pacjentów wskazało na współistniejący problem występowania nienormatywnego wzorca połykania. Badanie elektromiograficzne wykazało największe średnie różnice pomiędzy stronami w zapisie średniej i maksymalnej amplitudy z mm. żwaczy. Wnioski: Opieka nad pacjentami z zaburzeniami głosu musi mieć charakter interdyscyplinarny. Wywiad w kierunku zaburzeń połykania u tych osób powinien stanowić dopełnienie wywiadu odnoszącego się do zaburzeń głosu. Zaburzenia połykania występujące u osób z dysfonią mają różny charakter w zależności od przyczyny zaburzeń głosu, a ich współwystępowanie dotyczy średnio 9,3% pacjentów. Współwystępowanie czynnościowych zaburzeń połykania u osób z zaburzeniami głosu wymaga oddzielnego protokołu diagnostycznego. Procedura logopedyczna w interdyscyplinarnej opiece nad osobami z zaburzeniami czynnościowymi połykania powinna być elementem obowiązkowym.
Źródło:: Polish Journal of Otolaryngology; 2020, 74, 2; 17-22
0030-6657
2300-8423
Pojawia się w:: Polish Journal of Otolaryngology
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Wyniki i 5-letnia obserwacja w grupie pacjentów wymagających pilnej ezofagoskopii z powodu niedrożności wywołanej kęsem pokarmowym
Autorzy:: Arman, Sam
Vijendren, Ananth
Lyons, Marie
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1397334.pdf
Data publikacji:: 2020
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: choroby przełyku
ezofagoskopia
pokarm
zaburzenia połykania
Opis:: Wprowadzenie: OFBO to częste zjawisko w stanach nagłych. Endoskopowe usuwanie kęsa pokarmowego za pomocą sztywnego lub giętkiego ezofagoskopu wykonywane jest dopiero w razie braku poprawy po okresie obserwacji i leczenia zachowawczego. Pomimo sugestii ESGE, obecnie nie istnieją wysokiej jakości zalecenia, które określałyby zakres niezbędnego do przeprowadzenia w tej grupie chorych procesu diagnostycznego. C el: Celem tego jednoośrodkowego badania klinicznego była ocena wyników zabiegu i dalszej 5-letniej obserwacji osób zgłaszających się do oddziału laryngologicznego z powodu niedrożności górnego odcinka przełyku. Retrospektywnie zebrano dane dotyczące wszystkich pacjentów poddanych pilnej ezofagoskopii w latach 2012–2017 oraz odnotowano ich wyniki i dalsze obserwacje. Wyniki: Stwierdzono, że tylko 33% osób wykonało badania diagnostyczne w okresie pooperacyjnym, a patologię w obrębie przełyku wykryto u 44% badanych. Najczęstsze rozpoznanie stanowiło eozynofilowe zapalenie przełyku, a OGD wykrywało patologię częściej niż inne techniki diagnostyczne. Wnioski: Niniejsze badanie sugeruje, że wyniki mogłyby być wyższe, gdyby wszyscy analizowani pacjenci zostali poddani dalszym badaniom. W związku z powyższym autorzy niniejszej pracy zalecaliby przeprowadzenie procesu diagnostycznego u wszystkich osób, po uprzednim omówieniu ryzyka związanego z badaniem endoskopowym. Całkowicie wspieramy dalsze, zakrojone na szeroką skalę międzyośrodkowe badania, które mogą rzucić lepsze światło na dowody w tej kwestii.
Źródło:: Polish Journal of Otolaryngology; 2020, 74, 3; 29-32
0030-6657
2300-8423
Pojawia się w:: Polish Journal of Otolaryngology
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Endoskopowa ocena zaburzeń połykania - FEES : procedura badania z oceną kwestionariuszową
Autorzy:: Jamróz, Barbara
Walczak, Joanna
Milewska, Magdalena
Niemczyk, Kazimierz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1399887.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: dysfagia
FEES
zaburzenia połykania
aspiracja
penetracja
zalegania
Opis:: Badanie endoskopowe połykania FEES (fiberoptic endoscopic examination of swallowing) należy do podstawowych badań instrumentalnych wykorzystywanych w diagnostyce dysfagii ustno-gardłowej. Składa się z trzech części: I. Ocena anatomii i fizjologii gardła i krtani; II. Ocena spożywania pokarmów o różnych konsystencjach; III. Ocena skuteczności manewrów terapeutycznych. Celem pracy jest przedstawienie procedury badania oraz formularza wykorzystywanego do jego opisu.
Źródło:: Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2018, 7, 3; 1-8
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:: Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Wykorzystanie terapii adaptacyjnej w rehabilitacji zaburzeń połykania
Autorzy:: Jamróz, Barbara
Szałańska, Marta
Chmielewska, Joanna
Milewska, Magdalena
Przekop, Zuzanna
Niemczyk, Kazimierz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1400520.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: dysfagia
zaburzenia połykania
metody adaptacyjne
dieta
IDDSI
Opis:: Zaburzenia połykania stanowią problem interdyscyplinarny, a w terapii pacjentów powinni uczestniczyć zarówno lekarze różnych specjalności, logopedzi, rehabilitanci, jak i dietetycy. Zadaniem logopedów i rehabilitantów jest pełna diagnostyka, określenie bezpiecznych konsystencji płynów i pokarmów oraz pokazanie skutecznych manewrów terapeutycznych (metody restytucyjne i kompensacyjne), zaś zadaniem dietetyków dostosowanie optymalnej pod względem wartości odżywczej diety do możliwości pacjenta (metody adaptacyjne). Celem pracy było przedstawienie modyfikacji konsystencji płynów i pokarmów wg zaleceń Międzynarodowej Inicjatywy Standaryzacji Diet w przypadku Dysfagii (The International Dysphagia Diet Standardisation Initiative; IDDSI). Praca przedstawia podstawowe konsystencje oraz testy pozwalające na ich sprawdzenie.
Źródło:: Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2017, 6, 4; 24-27
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:: Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Zastosowanie Volume-Viscosity Screening Test jako przesiewowego narzędzia w diagnostyce zaburzeń połykania
Autorzy:: Milewska, Magdalena
Jamróz, Barbara
Chmielewska, Joanna
Clave, Pere
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1399954.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: połykanie
zaburzenia połykania
kwestionariusze
dysfagia
badania przesiewowe
Opis:: Powszechnie wiadomo, że występowanie dysfagii wiąże się z konsekwencjami zarówno pierwotnymi (niedożywienie, odwodnienie, zachłystowe zapalenia płuc), jak i wtórnymi (dłuższy czas hospitalizacji, zwiększone koszty leczenia, wyższa śmiertelność). Z tego powodu tak ważne są badania przesiewowe w kierunku występowania zaburzeń połykania, szczególnie w grupach ryzyka. Celem badania przesiewowego jest identyfikacja chorych z zaburzeniami połykania wymagających dalszej pogłębionej diagnostyki przy użyciu metod instrumentalnych. Badanie przesiewowe powinno być nieinwazyjne, szybkie, łatwe do przeprowadzenia przez personel medyczny oraz charakteryzować się wysoką czułością i swoistością. Jednym z takich badań jest Volume-Viscosity Screening Test (VVST) wykorzystujące różne konsystencje w 3 objętościach (5, 10 i 20 ml), co poszerza możliwości narzędzia w zakresie wskazania nie tylko bezpiecznej objętości, lecz także także konsystencji.
Źródło:: Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2018, 7, 2; 21-24
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:: Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Zasady terapii neurologopedycznej w dysfagii
Autorzy:: Kosmowska, Aneta
Sielska-Badurek, Ewelina
Niemczyk, Kazimierz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1401854.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: zaburzenia połykania
terapia w zaburzeniach połykania
ćwiczenia terapeutyczne w zaburzeniach połykania
ćwiczenia wyrównawcze w zaburzeniach połykania.
Opis:: Słowo dysphagia wywodzi się z języka greckiego, gdzie przedrostek dys- oznacza trudność, -phagia zaś to jedzenie, połykanie. Zaburzenie połykania może dotyczyć zarówno osób dorosłych, jak i dzieci. Terapią tego zaburzenia zajmuje się głównie neurologopeda. Specjalista indywidualizuje metodę leczenia w zależności od przyczyn i objawów występujących u pacjenta, mając do dyspozycji dwa rodzaje ćwiczeń: terapeutyczne i wyrównawcze. Pierwsze służą poprawie efektywności połykania poprzez zmianę mechanizmu połykania. Neurologopeda może nauczyć pacjenta specjalnych manewrów lub wykonywać z nim ćwiczenia stymulujące odruch połykania. Z kolei w ramach ćwiczeń terapeutycznych można wyróżnić dwie kategorie: pośrednie i bezpośrednie. Ćwiczenia pośrednie to inaczej te wzmacniające mięśnie, biorące udział w akcie połykania. Do ich wykonywania nie stosuje się pokarmów ani płynów. Ćwiczenia bezpośrednie, czyli ćwiczenia z pokarmami i płynami, wpływają na siłę mięśni jamy ustnej i gardła. Głównym celem tej metody jest usprawnienie aktu połykania. Drugi rodzaj ćwiczeń to ćwiczenia wyrównawcze, które służą nauczeniu pacjenta kompensacji deficytów towarzyszących dysfagii i nie wpływają na zmianę czynności połykania. Neurologopeda daje wskazówki pacjentowi oraz uczy go specjalnych manewrów, polegających m.in. na zmianie pozycji głowy podczas połykania. Założeniem tej metody jest zmniejszenie ryzyka aspiracji. Terapia dzieci z zaburzeniami połykania jest dużym wyzwaniem dla neurologopedy. Terapeuta ćwiczy z nimi podstawowe ruchy języka i ułożenie narządów jamy ustnej biorących udział w połykaniu. Następnie uczy wykorzystania tych umiejętności w trakcie przełykania śliny czy spożywania pokarmów lub płynów. O efektywności terapii dysfagii decyduje dobra współpraca neurologopedy z pacjentem oraz samodzielność i ilość ćwiczeń wykonywanych przez pacjenta pomiędzy zajęciami terapeutycznymi.
Źródło:: Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2015, 4, 4; 14-20
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:: Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Badanie wideofluoroskopowe – procedura badania z oceną kwestionariuszową
Autorzy:: Chmielewska, Joanna
Jamróz, Barbara
Gibiński, Krzysztof
Sielska-Badurek, Ewelina
Milewska, Magdalena
Niemczyk, Kazimierz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1400213.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: wideofluoroskopia
zmodyfikowane badanie z barytem
VFS
VFSS
dysfagia
zaburzenia połykania
formularz
form
deglutation
deglutacja
Opis:: W artykule zaproponowano formularz do oceny badania wideofluoroskopowego u pacjentów z zaburzeniami połykania. Formularz został stworzony między 2015 a 2016 rokiem w Katedrze i Klinice Otolaryngologii WUM. Zasadnicza część formularza składa się z trzech elementów: oceny fazy oralnej, fazy gardłowej i oceny fazy przełykowej. Podstawowa kolumna formularza zawiera poszczególne objawy i odpowiedzi TAK/NIE. Następnie zastosowano ocenę nasilenia poszczególnych parametrów w skali czteropunktowej, gdzie: 0 – objawy nieistotne klinicznie, 1– łagodne zaburzenie, 2 – znaczne zaburzenie, 3 – głębokie zaburzenie. Pozostałe elementy formularza to: podstawowe dane o pacjencie i metodach odżywiania, ocena konsystencji i tekstur przyjmowanych pokarmów, konsystencji zalecanych po przeprowadzonym badaniu (wg standardów International Dysphagia Diet Standardisation Initiative (www.iddsi.org) oraz część oceny terapeutycznej niezbędnej do terapii logopedycznej. Formularz został opracowany na podstawie kwestionariusza obowiązującego w Trinity College, doświadczeń własnych oraz literatury przedmiotu.
Źródło:: Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2017, 6, 1; 12-20
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:: Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Przezskórna endoskopowa gastrostomia u dzieci – szansa na lepsze życie czy zło konieczne?
Percutaneous endoscopic gastrostomy in children – chance for better life or necessary evil?
Autorzy:: Jabłoński, Janusz
Czajka, Paulina
Białas, Adam J.
Lewandowska, Małgorzata
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1031657.pdf
Data publikacji:: 2010
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: children
dysphagia
enteral nutrition
indications
percutaneous endoscopic gastrostomy
przezskórna endoskopowa gastrostomia
żywienie dożołądkowe
zaburzenia połykania
wskazania
dzieci
Opis:: Introduction: Percutaneous endoscopic gastrostomy (PEG) is a surgical procedure for placing a gastrostomy tube into the stomach using a gastroscope in order to administer food directly to the stomach. The main group of paediatric patients qualified for PEG procedure are those with neurological conditions associated with dysphagia. Objectives: The aim of the study was to evaluate long-term results after PEG insertion and parents satisfaction from use of PEG. Material and methods: The study group consisted patients treated in University Maria Konopnicka Hospital in Lodz who had PEG performed, in the period from 2002 to 2007. Indications of PEG performed, time from insertion to feeding start, complications, frequency and cause replace tube by another were retrospectively reviewed. Nutritional status was assessed according to BMI values referred to Polish BMI standards charts. The main source of data on parents satisfaction were original questionnaires. Results: Medical records of 27 patients were analyzed. The main indications for PEF was diseases of central nervous system. Feeding was started during of 3 day after PEG insertion in 70.4% patients. Post-procedure complication were seen in 10 patients (37%) and all were minor problems. Blockage of the tube seen in 16 patients (59.3%). The gastrostomy tube was removed after PEG placement in 11 children (40.7%). Duration of feeding was shorter after PEG insertion. Improving the nutritional status was observed in 23 patients (85%). Majority of parents highly evaluated the use of PEG and would have recommended this method of feeding to the other parents with similar problems. Only one parent negatively evaluated training about use of PEG. Conclusions: The PEG procedure is a well tolerated, effective, highly evaluated by parents way to tube feeding with relatively low complications rate.
Wprowadzenie: Przezskórna endoskopowa gastrostomia (PEG) to zabieg polegający na wytworzeniu przetoki żołądkowo-skórnej za pomocą gastroskopu w celu bezpośredniego podawania pokarmu do żołądka. Główną grupą pacjentów pediatrycznych kwalifikującą się do PEG są chorzy z chorobami neurologicznymi, u których wystąpiły zaburzenia połykania. Cel pracy: Celem pracy była analiza wyników odległych u dzieci po założeniu PEG oraz ocena satysfakcji rodziców z użytkowania PEG. Materiał i metody: Badaniem objęto pacjentów Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego nr 4 im. Marii Konopnickiej, u których w latach 2002-2007 założono przezskórną endoskopową gastrostomię. Analizie retrospektywnej poddano: przyczyny założenia PEG, powikłania, czas od założenia PEG do rozpoczęcia żywienia, częstość i przyczynę wymiany zestawu do gastrostomii. Stan odżywienia określono na podstawie siatek centylowych dla BMI. Podstawowym źródłem danych o satysfakcji rodziców była odpowiedź pisemna udzielona na pytania zawarte w oryginalnych kwestionariuszach. Wyniki: Analizie poddano historie chorób 27 pacjentów. Głównym wskazaniem do założenia PEG były choroby centralnego układu nerwowego. Rozpoczęcie żywienia u 70,4% pacjentów nastąpiło do 3. doby po założeniu PEG. U 10 pacjentów (37%) wystąpiły niegroźne powikłania. Zatykanie rurki obserwowano u 16 pacjentów (59,3%). Wymiany rurki dokonano u 11 dzieci (40,7%). Czas karmienia po założeniu PEG uległ skróceniu. Stwierdzono poprawę stanu odżywienia u 23 dzieci (85%). Wszyscy rodzice wysoko ocenili wyniki użytkowania PEG i poleciliby ten sposób żywienia dzieci innym rodzicom w podobnej sytuacji. Tylko jeden rodzic negatywnie ocenił szkolenie na temat użytkowania PEG. Wnioski: PEG jest metodą leczenia żywieniowego dobrze tolerowaną, efektywną, obciążoną niewielkimi powikłaniami oraz wysoko ocenianą przez rodziców chorych dzieci.
Źródło:: Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2010, 6, 3; 204-210
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:: Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Zaburzenia połykania u pacjentów po całkowitym usunięciu krtani: postępowanie diagnostyczno-terapeutyczne
Autorzy:: Jamróz, Barbara
Chmielewska-Walczak, Joanna
Milewska, Magdalna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1399310.pdf
Data publikacji:: 2020
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: dylatacja
FEES
laryngektomia całkowita
mięsień pierścienno-gardłowy
miotomia
mowa zastępcza
rak krtani
segment gardłowo-przełykowy
wideofluoroskopia
zaburzenia połykania
Opis:: Zaburzenia połykania występują u 10–89% chorych po całkowitym usunięciu krtani; w większym odsetku u pacjentów leczonych uzupełniającą radioterapią. Mechanizm zaburzeń związany jest ze zmianami anatomicznymi po operacji (zakres operacji) lub powikłaniami terapii adiuwantowej (kserostomia, neuropatia, obrzęk tkanek itp.). Powyższe zmiany prowadzą do: obniżenie ruchomości ścian bocznych gardła i retrakcji języka, pojawienia się ruchów pompujących języka, obniżenia odruchu do połykania, osłabienia otwarcia górnego zwieracza przełyku, skurczu mięśnia pierścienno-gardłowego, włóknienia tkanek, powstania pseudouchyłka gardła itp. W efekcie dochodzi do: regurgitacji treści pokarmowych do nosa i jamy ustnej, ich zalegania na poziomie gardła środkowego i dolnego, wydłużenia transportu bolusa. W przypadku powstania przetoki tchawiczo-przełykowej może dochodzić do aspiracji treści pokarmowych. Powyższe zmiany znacznie obniżają jakość życia chorych po operacji. Protokół diagnostyczny obejmuje: zebranie wywiadu (pomocne bywają kwestionariusze, np.: EAT 10, SSQ, MDADI, DHI), wykonanie oceny klinicznej połykania oraz badań instrumentalnych: przede wszystkim wideofluoroskopii, ale także badania endoskopowego połykania. W wybranych przypadkach konieczne jest wykonanie manometrii wieloczęstotliwościowej. Wśród metod leczenia można wyróżnić: metody chirurgiczne (np.: dylatacja balonem górnego zwieracza przełyku, miotomia mięśnia pierścienno-gardłowego, neurektomia splotu gardłowego, usunięcie pseudouchyłka gardła), metody zachowawcze (np.: ostrzyknięcie toksyną botulinową zwieracza górnego przełyku, rehabilitacja logopedyczna, leczenie żywieniowe) oraz metody wspomagające (np. konsultacja psychologa, fizjoterapeuty, dietetyka klinicznego). Wybór konkretnego sposobu leczenia powinien być poprzedzony procesem diagnostycznym, w którym zostanie ustalony mechanizm zaburzeń czynnościowych związanych z tworzeniem głosu i połykaniem.
Źródło:: Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2020, 9, 4; 23-28
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:: Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: „Będę się na nowo uczył mówić i połykać?”
“Will I Learn to Speak and Swallow Again?”
Autorzy:: Halczy-Kowalik, Ludmiła
Stecewicz, Małgorzata
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/24367896.pdf
Data publikacji:: 2023-09-25
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Logopedyczne
Tematy:: rak języka
zaburzenia połykania
zaburzenia mowy
rehabilitacja połykania
rehabilitacja mowy
zastępcze miejsca artykulacyjne
tongue cancer
swallowing disorders
speech disorders
swallowing rehabilitation
speech rehabilitation
substitute articulation sites
Opis:: Utrzymanie odżywiania drogą naturalną i zrozumiałej wymowy po radykalnym wycięciu raka języka wymaga zwykle odtworzenia wyciętego narządu, istotnego dla połykania i mowy. Niezależnie od sposobu rekonstrukcji pooperacyjna rehabilitacja jest ważną częścią leczenia. Obejmuje: określenie zaburzenia, weryfikację mechanizmów kompensacyjnych stosowanych samorzutnie przez chorych, wdrożenie manewrów połknięciowych pod kontrolą wideoradiologii, poszukiwanie wraz z chorym zastępczych miejsc artykulacyjnych.
Maintaining nutrition naturally and understandable pronunciation after radical excision of tongue cancer usually requires the restoration of the excised organ, important for swallowing and speech. Regardless of the method of reconstruction, postoperative rehabilitation is an important part of treatment. It includes: determination of the disorder, verification of compensatory mechanisms used spontaneously by patients, implementation of swallowing maneuvers under the control of videoradiology, search for replacement articulation sites together with the patient.
Źródło:: Logopedia; 2023, 52, 1; 177-196
0459-6935
Pojawia się w:: Logopedia
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Zaburzenia połykania jako powikłanie operacji guzów kąta mostowo-móżdżkowego
Oropharyneal Dysphagia as a Complication After Cerebellar-Pontin Angle Tumors’ Surgery
Autorzy:: Jamróz, Barbara
Bętkowska, Paulina
Karney, Magdalena
Chmielewska-Walczak, Joanna
Milewska, Magdalena
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1943731.pdf
Data publikacji:: 2021-11-17
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Logopedyczne
Tematy:: guz kąta mostowo-móżdżkowego
NF2
zaburzenia połykania
FEES
ocena kliniczna połykania
stan odżywienia
aspiracje
Cerebellar-pontin angle tumor
dysphagia
clinical swallowing examination
nutritional status
aspiration
Opis:: Wstęp Powikłaniem operacji guzów kąta mostowo-móżdżkowego są porażenia nerwów czaszkowych (V, VII, IX-XII). Materiał i metoda Część I – retrospektywna analiza 456 raportów z badania FEES (I’2015–III’2020); do dalszej analizy włączono 24 wyniki pacjentów z rozpoznaniem CPA (14 mężczyzn, 10 kobiet, w wieku 22–72 lata). Badanie FEES przeprowadzono zgodnie z protokołem: ocena anatomii i fizjologii, próby oralne, ocena skuteczności manewrów terapeutycznych. Zgoda na ocenę stanu odżywienia (n = 4). Część II – prospektywna; kliniczna ocena połykania u 10 kolejnych pacjentów przed zabiegiem i do siedmiu dni po operacji CPA (I–VI’ 2019, ośmiu mężczyzn, dwie kobiety, w wieku 18–67 lat). Wyniki Część I – stwierdzono zaburzenia gł. fazy gardłowej połykania (91%). Zaburzenia fazy ustnej najczęściej obejmowały: trudności z obróbką oralną kęsa (41%), przedwczesne połykanie (20%) i wyciek treści przez usta (20%). W fazie gardłowej stwierdzono: zaburzenie odruchów obronnych krtani (66%), penetracje (70%), zlegania i multipołknięcia (54%). Najczęściej uszkodzonymi nerwami były: VII (62%), X (62%) i IX (45%); Wykorzystano terapię adaptacyjną (91%) oraz kompensacyjną (66%). W grupie NF2 83% pacjentów miała mnogie porażenia nerwów czaszkowych (nn. VII, IX, X). Obniżenie elewacji krtani prowadziło do penetracji (90%) i aspiracji (60%). Zalegania współwystępowały z multipołknięciami (56%). Porażenie n. XII zaburzało obórkę oralną i skutkowało przedwczesnym połykaniem (83%). Ryzyko niedożywienia (25% chorych). Część II – badanie po zabiegu w porównaniu z badaniem wyjściowym wykazało: zaburzenia motoryki języka (30%), warg (40%), niedowład n. VII (70%), zmniejszenie zakresu odwiedzania żuchwy, trzykrotny wzrost pozytywnego wyniku przesiewowego testu połykania wody. Dyskusja Operacje CPA zaburzają bezpieczeństwo i efektywności połykania. Testy przesiewowe i ocena kliniczna połykania powinny być wykonywane każdorazowo u tych chorych, zaś w razie wskazań – także badania instrumentalne.
Introduction CPA tumor’s treatment may lead to cranial nerve paresis (V, VII, IX–XII). Material and methods Part I: Retrospective analysis of 456 FEES reports (I’2015–III’2020), 24 results of patients with CPA tumor were selected (14 men, 10 women, age 22–72). FEES examination according to protocol: anatomy and physiology assessment, oral tests, effectiveness of therapeutic manoeuvres. Agree for nutritional assessment (n = 4). Part II: Prospective; clinical swallowing examination before and after CPA tumor surgery: 10 consecutive patients (I–VI’2029, 8 men, 2 women, age 18–67). Results Part I: Dysphagia was most often related to pharyngeal phase (91%). In the case of the oral phase, the most common were: difficulties in bolus preparation (41%), premature swallowing (20%) and leaking (20%). In the pharyngeal phase: absence of larynx reflex (66%), penetration (70%), residue and multiswallows (54%). The most frequently nerves paresis were: VII (62%), X (62%) and IX (45%); Most patients required adaptive (91%) and compensatory (66%) therapy. NF2 group: 83.33% of patients had multiple cranial nerve paresis (VII, IX, X). Problems with larynx elevation led to penetration (90%) and aspiration (60%). Residue connected with multiswallows (56%). Paralysis of n. XII was connected with bolus preparation problems and premature swallows (83%). Risk of malnutrition (25% of patients). Part II: Post-operative CSE showed: impaired motor control of the tongue (30%), lips (40%), n. VII paresis (70%), reduction in the jaw extend, 3-times increase of positive result in a water screening test. Discussion Swallowing disorders are a significant problem after CPA surgery, connected with swallowing safety and efficiency. Patients should undergo screening tests, clinical and instrumental examination.
Źródło:: Logopedia; 2021, 50, 1; 33-47
0459-6935
Pojawia się w:: Logopedia
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Instrumentalne badanie FEES w ocenie zaburzeń połykania u chorych z naczyniopochodnym uszkodzeniem OUN – wady i zalety
Instrumental FEES Examination in the Assessment of Swallowing Disorders in Patients with Acute and Subacute Vascular Brain Injury – Advantages and Disadvantages
Autorzy:: Misiowiec, Piotr
Zomkowska, Edyta
Jarmołowicz-Aniołkowska, Natalia
Hortis-Dzierzbicka, Maria
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/892683.pdf
Data publikacji:: 2020-06-28
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Logopedyczne
Tematy:: dysfagia neurogenna
zaburzenia połykania
naczyniopochodne uszkodzenie mózgowia
diagnostyka instrumentalna
testy przesiewowe
FEES
VFSS
neurogenic dysphagia
acute vascular brain injury
stroke
instrumental diagnostics
screening tests
Opis:: Dysfagia neurogenna, jako najczęstsza przyczyna zaburzeń połykania, często prowadzi do potencjalnie śmiertelnych klinicznych konsekwencji takich, jak niedożywienie, odwodnienie, zachłystowe zapalenie płuc, a także pogarsza ogólne funkcjonowanie pacjenta, z pojawieniem się depresji włącznie. Wczesne rozpoznanie dysfagii i odpowiednio szybkie podjęcie działań terapeutycznych ma istotne znaczenie w zapobieganiu wyżej wymienionym powikłaniom. Badanie endoskopowej oceny zaburzeń połykania przy użyciu giętkiego nasofiberoskopu (fiberoptic endoscopic examination of swallowing – FEES), obok badania wideofluoroskopowego (video fluoroscopic swallow study – VFSS), jest podstawowym badaniem instrumentalnej oceny zaburzeń połykania u chorych z objawami dysfagii neurogennej (1, 2). Badanie FEES, które wydaje się „złotym środkiem” w diagnostyce dysfagii neurogennej, jest badaniem bezpiecznym dla pacjenta, nie wymaga podawania środka kontrastowego ani nie naraża pacjenta i personelu na promieniowanie rtg. Posiada jednak pewne ograniczenia oraz niesie ryzyko dla pacjenta. Celem niniejszej pracy jest przedstawienie zalet oraz wad metody FEES w ocenie dysfagii neurogennej, ze szczególnym uwzględnieniem pacjentów z ostrym lub podostrym naczyniopochodnym uszkodzeniem mózgowia.
Neurogenic dysphagia, as the most common cause of swallowing disorders in the oral and pharyngeal phase, often leads to potentially fatal clinical consequences such as malnutrition, dehydration, aspiration pneumonia, and also worsens the overall functioning of the patient, including the appearance of depression. Thus early diagnosis of dysphagia and appropriate therapeutic measures are important in preventing the above-mentioned complications. Endoscopic assessment of swallowing disorders using a flexible nasofiberoscope (fiberoptic endoscopic evaluation of swallowing – FEES), together with a videofluoroscopic swallow study (VFSS), are the fundamental instrumental examinations in the evaluation of swallowing disorders in patients with neurogenic dysphagia (1, 2). FESS is currently considered to be the gold standard in the diagnosis of neurogenic dysphagia, because it not only allows direct visualization of the act of swallowing, but is safe for the patient, does not require a contrast agent and does not expose the patient and staff to radiation. However, it has some disadvantages and risks for the patient. The aim of this paper is to present the advantages and disadvantages of the FEES method in the assessment of neurogenic dysphagia, with particular emphasis on patients with acute or subacute vascular brain injury.
Źródło:: Logopedia; 2018, 47, 1; 279-285
0459-6935
Pojawia się w:: Logopedia
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: The pre-oral phase of swallowing and its disorders among people with severe intellectual disability
Faza preoralna połykania i jej zaburzenia u osób z głęboką niepełnosprawnością intelektualną
Autorzy:: Chilińska-Pułkowska, Alicja
Kaczorowska-Bray, Katarzyna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1066003.pdf
Data publikacji:: 2020-12-29
Wydawca:: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:: faza preoralna połykania
zaburzenia karmienia
niepełnosprawność intelektualna
karmienie
połykanie
pre-oral stage of swallowing
feeding disorders
intellectual disability
feeding
swallowing
Opis:: W artykule, na podstawie przeglądu literatury naukowej oraz ankiet przeprowadzonych wśród opiekunów, dokonano próby zdefiniowania preoralnej fazy połykania oraz jej przebiegu u osób z głęboką niepełnosprawnością intelektualną. Przedstawiono definicje, scharakteryzowano przebieg tej fazy i determinanty wpływające na jej zaburzenia. W podsumowaniu wskazano również możliwości udoskonalenia karmienia poprzez zmianę zachowań w najwcześniejszej przedustnej jego fazie. W celu zebrania danych, służących ocenie najważniejszych sposobów wykorzystywanych przez opiekunów podczas inicjowania karmienia, przeprowadzono ankiety wśród opiekunów podopiecznych Ośrodka-Rehabilitacyjno-Edukacyjno-Wychowawczego w Pruszczu Gdańskim. Badania dotyczyły osób z orzeczeniem o głębokim stopniu niepełnosprawności z różnorakimi dysfunkcjami i możliwościami w zakresie spożywania posiłków.
The present paper aims, on the basis of the literature on the subject and the surveys carried out among parents/caregivers, at defining the pre-oral phase of swallowing and its course in people with severe intellectual disability. The definitions are presented, the course of this phase and the determinants influencing its disorders are characterized. The paper also indicates the possibility of improving feeding by changing behaviour in its earliest pre-oral phase. In order to collect data to assess the most important behaviours used by caregivers when initiating feeding, surveys were conducted among the caregivers of Rehabilitation, Educational and Pedagogic Center in Pruszcz Gdański. The research is based on the group of people with a certificate of severe disability, with various dysfunctions concerning eating.
Źródło:: Logopedia Silesiana; 2020, 9; 1-27
2300-5246
2391-4297
Pojawia się w:: Logopedia Silesiana
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "zaburzenia połykania" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język