Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Tytuł pozycji:

Charakterystyka zaburzeń połykania u osób z zaburzeniami głosu

Tytuł:
Charakterystyka zaburzeń połykania u osób z zaburzeniami głosu
Autorzy:
Krasnodębska, Paulina
Szkiełkowska, Agata
Jarzyńska-Bućko, Agnieszka
Włodarczyk, Elżbieta
Miaśkiewicz, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1397507.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
dysfagia
dysfonia
zaburzenia głosu
zaburzenia połykania
Źródło:
Polish Journal of Otolaryngology; 2020, 74, 2; 17-22
0030-6657
2300-8423
Język:
polski
Prawa:
Wszystkie prawa zastrzeżone. Swoboda użytkownika ograniczona do ustawowego zakresu dozwolonego użytku
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
  Przejdź do źródła  Link otwiera się w nowym oknie
Wstęp: Współwystępowanie zaburzeń połykania z dolegliwościami ze strony głosu jest tematem rzadko podejmowanym w literaturze. Szczególną uwagę zwraca się na aspekt czynnościowej dysfunkcji w obrębie mięśni gardła i krtani. C el: Celem niniejszej pracy była analiza przypadków pacjentów z dysfonią pod kątem współwystępowania dysfunkcji procesu połykania. Materiał i metoda: Materiał pracy stanowiło 515 pacjentów hospitalizowanych z powodu zaburzeń głosu w roku 2018. Chorzy, których wywiad wskazywał na dolegliwości związane z połykaniem, zostali poddani dodatkowej diagnostyce w kierunku dysfagii (FEES, rozszerzone badanie logopedyczne, SEMG). Wyniki: 11,8% osób wymagających leczenia z powodu zaburzeń głosu zgłaszało współwystępowanie problemów z połykaniem. Na podstawie przeprowadzonych badań dysfagię rozpoznano u 9,3%. Odsetek osób ze stwierdzoną dysfunkcją połykania różnił się w zależności od rodzaju choroby zasadniczej i był najwyższy w grupie z zaburzeniami neurologicznymi. Analiza korelacji pomiędzy nasileniem dysfagii (zgodnie z ocenionym stopniem, wynikami DHI, EAT-10) a nasileniem stopnia niepełnosprawności głosowej VHI pokazała: słabą korelację pomiędzy VHI i EAT-10 (p = 0,1) oraz istotne statystycznie korelacje pomiędzy: VHI a RSI u osób z rozpoznaną chorobą neurologiczną; VHI a DHI u osób z dysfonią hiperfunkcjonalną; VHI a BMI i EAT-10 u osób z przewlekłym zapaleniem krtani. Ponadto uzyskano istotne statystycznie korelacje pomiędzy stopniem nasilenia dysfagii a EAT-10 i DHI (p < 0,05). Badanie logopedyczne przeprowadzone u pacjentów wskazało na współistniejący problem występowania nienormatywnego wzorca połykania. Badanie elektromiograficzne wykazało największe średnie różnice pomiędzy stronami w zapisie średniej i maksymalnej amplitudy z mm. żwaczy. Wnioski: Opieka nad pacjentami z zaburzeniami głosu musi mieć charakter interdyscyplinarny. Wywiad w kierunku zaburzeń połykania u tych osób powinien stanowić dopełnienie wywiadu odnoszącego się do zaburzeń głosu. Zaburzenia połykania występujące u osób z dysfonią mają różny charakter w zależności od przyczyny zaburzeń głosu, a ich współwystępowanie dotyczy średnio 9,3% pacjentów. Współwystępowanie czynnościowych zaburzeń połykania u osób z zaburzeniami głosu wymaga oddzielnego protokołu diagnostycznego. Procedura logopedyczna w interdyscyplinarnej opiece nad osobami z zaburzeniami czynnościowymi połykania powinna być elementem obowiązkowym.

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies