Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "złamania kości" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-10 z 18
Tytuł:
Złamanie przezkrętarzowe kości udowej : numeryczna analiza stabilności
Autorzy:
Słowiński, J.
Kudłacik, K.
Ziółkowski, G.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/112457.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Indygo Zahir Media
Tematy:
kość udowa
ortopedia
złamania kości
stabilizacja złamania
Opis:
Złamanie kości udowej to jeden z cięższych i często występujących urazów u osób powyżej 70. roku życia. Złamanie to bywa u osób w starszym wieku przyczyną znacznej niepełnosprawności, pogorszenia komfortu życia, a w niektórych przypadkach nawet śmierci. Tym samym niesie za sobą poważne reperkusje zdrowotne, społeczne i finansowe. Obecnie powszechną metodą stabilizacji złamań przezkrętarzowych kości udowej jest zespolenie za pomocą gwoździa krętarzowego. Stosuje się przy tym wiele wariantów gwoździ wraz z różnymi metodami ich blokowania. Celem przedstawionej analizy była ocena stabilności zespolenia złamania przezkrętarzowego stabilnego kości udowej, zrealizowanego za pomocą gwoździa krętarzowego firmy ChM w dwóch wariantach: ze śrubą szyjkową i pinem derotacyjnym oraz z samą śrubą szyjkową. Motywacją do niniejszych działań było pytanie, jakie pojawia się w pracy klinicznej i które dotyczy faktycznego udziału pinu derotacyjnego w przenoszeniu obciążenia w układzie implant – kość. Analizowane w pracy złamanie przezkrętarzowe – typ I i II wg klasyfikacji Kyle’a to odpowiednio złamanie stabilne bez przemieszczeń i odłamów oraz złamanie stabilne z przemieszczeniem i odłamaniem krętarza mniejszego.
Źródło:
Inżynier i Fizyk Medyczny; 2018, 7, 4; 278-280
2300-1410
Pojawia się w:
Inżynier i Fizyk Medyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nietypowe złamanie kości śródręcza III u konia - przypadek kliniczny
Non-typical metacarpal III fracture in horse - clinical case report
Autorzy:
Samsel, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/859334.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Krajowa Izba Lekarsko-Weterynaryjna
Tematy:
konie
kosci srodrecza
zlamania kosci
zlamanie proksymalnej czesci kosci srodrecza III
zlamania zmeczeniowe
leczenie chirurgiczne
Źródło:
Życie Weterynaryjne; 2014, 89, 08
0137-6810
Pojawia się w:
Życie Weterynaryjne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nowa metoda stabilizacji złamań środkowego piętra twarzy przy użyciu klamer ze stopów NiTi o właściwościach supersprężystych – badania wstępne
New method of stabilisation of the mid-face region fractures using NiTi staples with superelastic properties – preliminary results
Autorzy:
Jędrusik-Pawłowska, M.
Lekston, Z.
Drugacz, J.
Kromka-Szydek, M.
Cieślik, T.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/285224.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Polskie Towarzystwo Biominerałów
Tematy:
stabilizacja
złamania kości twarzy
stopy NiTi
stabilisation
face bone fractures
NiTi alloys
Źródło:
Engineering of Biomaterials; 2009, 12, no. 89-91; 79-82
1429-7248
Pojawia się w:
Engineering of Biomaterials
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Supersprężyste klamry NiTi do zespalania złamań kości twarzy
Superelastic NiTi staples for fixation of face bone fractures
Autorzy:
Lekston, Z.
Jędrusik-Pawłowska, M.
Cieślik, T.
Drugacz, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/284468.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Polskie Towarzystwo Biominerałów
Tematy:
klamry NiTi
złamania kości twarzy
biomateriały
NiTi staples
face bone fractures
biomaterials
Źródło:
Engineering of Biomaterials; 2009, 12, no. 89-91; 42-46
1429-7248
Pojawia się w:
Engineering of Biomaterials
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Osteoporoza - patofizjologia, objawy, profilaktyka i leczenie
Osteoporosis – pathophysiology, symptoms, prevention and treatment
Autorzy:
Dobosz, Agnieszka
Smektała, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/762659.pdf
Data publikacji:
2020-07-28
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne
Tematy:
osteoporoza
menopauza
bisfosfoniany
profilaktyka
złamania kości
Osteoporosis
menopause
bisphosphonates
prevention
bone factures
Opis:
Osteoporosis is a disease that leads to the weakening of bone structure and increases the possibility of bone fractures. It can affect especially an old people and the women in the postmenopausal age. The reason is the osteoclasts resorption hyperactivity in the relation to the bone forming cells. Osteoporosis can remain latent for many years and symptoms can occur in the case of fractures, most often of the vertebrae, radius bone or bonehead of the femur. In many cases, disability resulting from the development of the disease, causes depression, social withdrawal, reluctance to live and chronic pain. Osteoporosis affects about 38% of people older then 50 years,, when calcium absorption in the intestines becomes less efficient and bone mass undergoes faster resorption. In the postmenopausal age, the estrogen deficiency consists of stimulating osteoblast activity and maintaining calcium and phosphorus homeostasis in the body. Diagnosis of osteoporosis is based mainly on the densitometric BMD (Bone Mineral Density) measurement. Another diagnostic method is FRAX (Fracture Risk Assessment Tool), a 10-year fracture probability calculator. In order to take into account the risk of osteoporosis, ancillary laboratory tests such as measuring calcium levels and activ forms of vitamin D in the blood, can be used. By taking preventive action, the process of bone dissolution can be slowed down. Prophylaxis of osteoporosis affects the change in the lifestyle and diet, which must ensure adequate consumption of calcium and magnesium ions, proteins, vitamins D and K2. Deficiency of vitamin D and calcium ions leads to the activation of compensatory mechanisms in the body, which can start the osteoporosis. Magnesium ions prevent soft tissue calcification, induce bone mineralization and affect ostoblast activity. Vitamin K2 provides participation in osteocalcin synthesis and stimulates bone mineralization. The most commonly used drugs in the pharmacotherapy of osteoporosis are bisphosphonic acids, additionary with calcium and vitamin D3 supplements. Molecular mechanisms of bisphosphonic action depend on their structure, specially the length of the side chain and the presence of a nitrogen atom. Bisphosphonates should be taken on an empty stomach and the patient should not change body position for 30 minutes. The most common side effects of these drugs are diarrhea, stomach ache, reflux, indigestion and tarry stools. Other drugs used nowadays in the therapy are denosumab, strontium renalate, raloxifene and teriparatide. The aim of this work is to present the pathophysiology, symptoms, diagnostics, prevention and treatment methods of the osteoporosis. Unfortunately this disease often occurs in the society, and it is necessary to broaden the knowledge how to prevent its progression and treatment, specially at the initial stage of the disease, when the therapy gives the highest therapeutic benefit.
Osteoporoza jest chorobą, która prowadzi do osłabienia struktury kości i zwiększa prawdopodobieństwo złamań, szczególnie w wieku starszym i u kobiet po menopauzie. Wynika ona z nadaktywności resorpcyjnej osteoklastów w stosunku do komórek kościotwórczych. Osteoporoza pozostaje przez wiele lat w stanie utajonym, a objawy występują przy złamaniu, najczęściej kręgu, kości promieniowej lub bliższego końca kości udowej. Choroba występuje u około 38% osób po 50 r.ż, kiedy wchłanianie wapnia w jelitach zachodzi z mniejszą wydajnością, a masa kostna ulega szybszej resorpcji. W wieku pomenopauzalnym obserwuje się niedobór estrogenu, stymulującego aktywność osteoblastów i utrzymującego homeostazę jonów wapnia i fosforu w organizmie. Diagnostyka osteoporozy opiera się głownie na densytometrycznym pomiarze gęstości mineralnej kości (BMD) oraz dodatkowo na kalkulatorze ryzyka złamania w najbliższych 10 latach (FRAX). Dzięki podjęciu działań prewencyjnych, można zapobiec lub spowolnić proces rozpuszczania kości oraz zachować ich odpowiednią twardość i strukturę. Profilaktyka osteoporozy opiera się głównie na zmianie trybu życia oraz diety, która powinna zapewniać odpowiednie spożycie jonów wapnia, magnezu, białka, witaminy D i K2. Najczęściej stosowanymi lekami w farmakoterapii osteoporozy są kwasy bisfosfonowe, obok których dodatkowo stosuje się suplementację wapniem i witaminą D¬3. Innymi współcześnie stosowanymi lekami są denosumab, renalinian strontu, raloksifen i teryparatyd. Mechanizm działania bisfosfonianów zależy od ich struktury, szczególnie długości łańcucha bocznego i obecności atomu azotu w cząsteczce. Niniejsza praca ma na celu przedstawienie patofizjologii osteoporozy oraz jej objawów, diagnostyki, profilaktyki i sposobów leczenia. Choroba ta ma charakter cywilizacyjny, dlatego niezbędne jest poszerzanie wiedzy na temat zapobiegania jej postępowi oraz leczenia, które podjęte w początkowym stadium chorobowym, przynosi największą korzyść terapeutyczną.
Źródło:
Farmacja Polska; 2020, 76, 6; 344-352
0014-8261
2544-8552
Pojawia się w:
Farmacja Polska
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Medial tibial plateau fracture following unicompartmental knee arthroplasty – characteristics, risk factors, pathogenesis and treatment methods. Literature review and case report
Złamanie przyśrodkowego plateau kości piszczelowej po jednoprzedziałowej endoprotezoplastyce stawu kolanowego – charakterystyka, czynniki ryzyka, patogeneza i metody leczenia. Przegląd literatury i opis przypadku
Autorzy:
Balabekyan, Arnak
Domżalski, Marcin Edward
Mostowy, Marcin
Lesman, Jędrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2191598.pdf
Data publikacji:
2022-09-30
Wydawca:
Wydawnictwo Exemplum
Tematy:
tibial fractures
unicompartmental knee arthroplasty
fracture fixation
złamania kości piszczelowej
endoprotezoplastyka jednoprzedziałowa stawu kolanowego
stabilizacja złamania
Opis:
Introduction. Medial tibial plateau fracture (MTPF) after medial unicompartmental knee arthroplasty (UKA) is a rare but significant complication. Materials and methods. MEDLINE, ScienceDirect and Cochrane Library databases were searched using specific search terms. The inclusion criteria were articles in English, medial unicompartmental knee arthroplasty intraoperative or stress MTPF, reported patients’ demographics and fracture characteristics, the treatment process, any case with a follow-up for a minimum of 3 months and the reported outcome. The exclusion criteria were lateral tibial plateau fracture, traumatic injury, all cases with a follow-up shorter than 3 months and no reported outcome. Results. From 374 records initially found, 36 were included in the analysis highlighting the characteristics, causes and mechanisms of UKA-related MTPF. As to the treatment outcomes, only 10 studies with a total of 19 cases met our inclusion and exclusion criteria. What was also reported was a case report of a 52-year-old patient diagnosed with MTPF one week after UKA and treated using ORIF with support plate and bone augmentation. At the 8-month follow-up, the patient was complaint-free and received 88 points in the KOOS Score. Conclusions. Several measures were proposed in the literature to minimize the risk of UKA-related MTPF. One of them is appropriate patient selection (BMI, BMD). As to the operative technique, positioning tibial pins too close to the medial tibial cortex and tibial plateau, extending the sagittal and vertical cut, damaging the posterior cortex and using excessive force during hammering should be avoided. In addition, the proper tibial component size and placement (considering the gender, race and knee alignment) is also important. UKA-related MTPF was reported to be managed with either conservative treatment, ORIF or revision to total knee arthroplasty (TKA). While conservative treatment carries a high risk of failure, and the revision to TKA is a massive procedure associated with the removal of all UKA components, ORIF was reported to bring favorable outcomes, being less invasive than revision to TKA.
Wstęp. Złamanie przyśrodkowego plateau kości piszczelowej po przyśrodkowej jednoprzedziałowej alloplastyce stawu kolanowego jest rzadkim, ale istotnym powikłaniem. Materiał i metody. Bazy danych MEDLINE, ScienceDirect i Cochrane Library zostały przeszukane przy użyciu określonych haseł wyszukiwania. Kryteriami włączenia były artykuły w języku angielskim, przyśrodkowa jednoprzedziałowa endoprotezoplastyka stawu kolanowego, śródoperacyjne lub przeciążeniowe złamanie przyśrodkowego plateau kości piszczelowej po jednoprzedziałowej endoprotezoplastyce stawu kolanowego, zgłoszone dane demograficzne pacjentów wraz z charakterystyką złamań, proces leczenia, każdy przypadek z obserwacją trwającą co najmniej 3 miesiące i zgłoszonym wynikiem. Kryteriami wykluczenia były boczne złamania kości piszczelowej, uszkodzenia pourazowe, wszystkie przypadki z okresem obserwacji krótszym niż 3 miesiące, brak zgłoszonych wyników. Wyniki. Spośród 374 początkowo znalezionych wyników 36 zostało włączonych do analizy podkreślającej cechy, przyczyny i mechanizmy złamania przyśrodkowego plateau kości piszczelowej związanych z przyśrodkową jednoprzedziałową alloplastyką stawu kolanowego. Jeśli chodzi o wyniki leczenia, tylko 10 badań z łącznie 19 przypadkami spełniło nasze kryteria włączenia i wyłączenia. Opisano również przypadek 52-letniego pacjenta, u którego w tydzień po przyśrodkowej jednoprzedziałowej alloplastyce stawu kolanowego zdiagnozowano złamanie przyśrodkowego plateau kości piszczelowej, które leczono otwartym nastawieniem z wewnętrzną stabilizacją płytą podporową i augmentacją kości. Po 8 miesiącach obserwacji pacjentka nie zgłaszała dolegliwości i uzyskała 88 punktów w skali KOOS. Wnioski. W literaturze zaproponowano kilka środków w celu zminimalizowania ryzyka złamania przyśrodkowego plateau kości piszczelowej związanego z jednoprzedziałową alloplastyką stawu kolanowego. Jednym z nich jest odpowiedni dobór pacjenta (wskaźnik masy ciała, gęstość mineralna kości). Jeśli chodzi o technikę operacyjną, należy unikać umieszczania szpilek piszczelowych zbyt blisko przyśrodkowej kory piszczelowej i plateau piszczeli, wydłużania cięcia strzałkowego i pionowego, uszkadzania kory tylnej i używania nadmiernej siły podczas uderzania młotkiem. Ponadto, istotny jest również odpowiedni rozmiar i umiejscowienie komponentu piszczelowego (biorąc pod uwagę płeć, rasę i oś kolana). Zgłoszono, że złamanie przyśrodkowego plateau kości piszczelowej po przyśrodkowej jednoprzedziałowej alloplastyce stawu kolanowego było leczone nieoperacyjnie, otwartym nastawieniem i wewnętrzną stabilizacją lub rewizją do całkowitej endoprotezoplastyki stawu kolanowego. Podczas gdy leczenie nieoperacyjne niesie ze sobą wysokie ryzyko niepowodzenia, a rewizja do całkowitej endoprotezoplastyki stawu kolanowego jest masywną procedurą związaną z usunięciem wszystkich elementów przyśrodkowej jednoprzedziałowej protezy stawu kolanowego, doniesiono, że otwarte nastawienie i wewnętrzna stabilizacja przynosi korzystne wyniki, ponieważ jest mniej inwazyjna niż rewizja do całkowitej endoprotezoplastyki stawu kolanowego.
Źródło:
Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska; 2022, 87, 3; 109-117
0009-479X
2956-4719
Pojawia się w:
Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zastosowanie opatrunku odbarczającego (walking cast) w leczeniu złamań kości u koni na przykładzie trzech przypadków klinicznych
Walking cast technique for the comminuted bone fractures repair in horses - three cases report
Autorzy:
Samsel, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/858785.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Krajowa Izba Lekarsko-Weterynaryjna
Tematy:
ortopedia weterynaryjna
konie
zlamania kosci
leczenie
opatrunek odbarczajacy
zastosowanie
technika wykonania zabiegu
Źródło:
Życie Weterynaryjne; 2018, 93, 06
0137-6810
Pojawia się w:
Życie Weterynaryjne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Obrażenia czaszkowo-mózgowe u dzieci powstałe w wyniku pokąsania przez psy – opis przypadków i przegląd piśmiennictwa
Craniocerebral injuries in children as a result of being bitten by dogs – case report and literature review
Autorzy:
Bucki, Bogusław
Myrcik, Dariusz
Niczyporuk, Arkadiusz
Makarska, Joanna
Luszawski, Jerzy
Mandera, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1038949.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
dziecko
złamania kości czaszki
pogryzienie przez psa
child
cranial bones fracture
dog bites
Opis:
Body injuries caused by dog bites are of different kinds; they depend on the dog’s breed and size, which relates to the pressure strength of its jaws and to the child’s age and body mass. The above-mentioned factors may create life threatening conditions especially in the group of small children. The most dangerous ones consist of head injuries, including cranial bone fractures with invagination, often combined with a disruption of the pachymeninx. This type of open bone fractures was observed in three reported cases; the perpetrators were dogs of large breeds: German Shepard, Doberman and Bullmastiff. The children had CT of the head, and in one case it showed an undiagnosed bone fracture in another site. This fact indicates the significance of using Computed Tomography imaging in children bitten by animals. The children were operated on, in all cases the invaginated bone fragments were removed and the disrupted pachymeninx was debrided surgically. Since there was a possibility of infection, antibiotic therapy was applied in the post operation period. Some authors underline that surgical treatment and a hospital stay are the initial stage of longterm therapy including psychological support for the child and parents. Behavioural disorders which are a result of the injuries, and expenditures incurred for the hospital treatment of children bitten by dogs have become a significant problem of public health systems in developed countries. It can be suspected that these problems can, in the nearest future, become a serious challenge for the public health system in Poland.
Obrażenia ciała spowodowane pogryzieniem przez psy są zróżnicowane, zależą od rasy i wielkości psa (co przekłada się na siłę nacisku jego szczęk) oraz wieku i masy ciała dziecka. Wymienione czynniki powodują, że pogryzienia są znacznie poważniejsze u najmłodszych dzieci, zagrażając ich życiu. Szczególnie dotyczy to obrażeń głowy, w tym złamań kości czaszki z wgłobieniem, często z rozerwaniem opony twardej. Tego typu otwarte złamania kości czaszki obserwowano w trzech opisywanych przypadkach, sprawcami obrażeń były duże psy: owczarek niemiecki, doberman i bullmastiff. Dzieci poddane zostały badaniu tomografii komputerowej (TK) głowy, tylko w jednym wypadku badanie uwidoczniło nierozpoznane złamanie kości w innym miejscu. Wskazuje to na istotne znaczenie badania TK głowy u dzieci pogryzionych przez zwierzęta. Dzieci poddano leczeniu operacyjnemu, we wszystkich przypadkach usunięto wgniecione fragmenty kości oraz chirurgicznie zaopatrzono rozerwaną oponę twardą. W okresie pooperacyjnym, z uwagi na możliwość zakażenia, profilaktycznie zastosowano antybiotykoterapię. W piśmiennictwie podkreśla się, że leczenie operacyjne i szpitalne to wstępny etap długofalowej terapii, obejmującej również wsparcie psychologiczne dziecka i rodziców. Zaburzenia behawioralne będące następstwem doznanych obrażeń oraz nakłady finansowe ponoszone na leczenie szpitalne dzieci pogryzionych przez psy, stają się w państwach wysoko rozwiniętych istotnym problemem zdrowia publicznego. Należy przypuszczać, że również w Polsce problemy te mogą w niedługim czasie stanowić równie poważne wyzwanie dla zdrowia publicznego.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2012, 66, 5; 93-99
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Surgical complications of intra-articular calcaneal fracture treatment
Powikłania leczenia operacyjnego złamań stawowych kości piętowej
Autorzy:
Golec, Piotr
Tomaszewski, Krzysztof
Nowak, Sebastian
Dudkiewicz, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1798752.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
intra-articular calcaneal fractures
complications
złamania stawowe kości piętowej
powikłania
Opis:
Introduction: The authors present complications following surgical treatment of intra-articular calcaneus fractures, in regards to the surgical technique employed, based on their own clinical material. Materials and methods: The techniques analyzed included the Westhues’ technique and its modifi cation with additional bone stabilization by Kirschner wires and the percutaneous stabilization by Rapala. The research material covered the years from 1990 to 2012 and consists of 82 operated patients - 68 men (83%) and 14 women (17%). Analyzed calcaneus fractures were divided using the Essex-Lopresti classifi cation. Results: The authors of the article indicate that the most frequently registered complications of surgical treatment of intra-articular calcaneus fractures in early observation were thromboembolic complications and local infl ammatory reactions of the skin at the point of incision and placing the stabilizing material. During the long-term follow-up, the post-thrombotic syndrome and algodystrophic disorders were the most common. Conclusions: Factors contributing to the occurrence of the complications registered were fracture morphology, fixation of bone fragments by an excessive number of stabilizing materials and prolonged immobilization of the operated limb. Cite this article as: Golec P., Tomaszewski K.A., Nowak S., Dudkiewicz Z. Surgical complications of intra-articular calcaneal fracture treatment. Med Rehabil 2016; 20(2): 25-30.
Wstęp: Autorzy pracy prezentują zarejestrowane w materiale własnym powikłania leczenia operacyjnego złamań stawowych kości piętowej z wykorzystaniem różnego rodzaju materiałów zespalających. Materiały i metody: Analizowanymi technikami operacyjnymi były zespolenie Westhuesa oraz jego modyfikacja z dodatkową stabilizacją odłamów kostnych drutami Kirschnera, a także przezskórna stabilizacja sposobem Rąpały. Materiał badań obejmuje lata od 1990 do 2012 roku, a stanowi go 82 operowanych, w tym 68 mężczyzn (83%) i 14 kobiet (17%). Analizowane złamania kości piętowej klasyfi kowano w oparciu o podział Essex-Lopresti. Wyniki: Autorzy pracy zwracają uwagę, że najczęściej rejestrowanymi powikłaniami leczenia operacyjnego złamań stawowych kości piętowej w obserwacji wczesnej są powikłania zakrzepowo-zatorowe oraz miejscowy odczyn zapalny skóry w miejscu wprowadzenia do kości materiału zespalającego, a w obserwacji odległej zespół pozakrzepowy i zaburzenia algodystrofi czne. Wnioski: Czynnikami sprzyjającymi występowaniu tych powikłań jest morfologia samego złamania, zespolenie odłamów kostnych nadmierną liczbą elementów materiału zespalającego oraz długotrwałe unieruchomienie kończyny operowanej.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2016, 20(2); 25-30
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-10 z 18

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies