Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "wybory powszechne" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Raymond Carré de Malberg: The Unknown Inspirer of the Fifth French Republic
    Autorzy:
    Ujazdowski, Kazimierz Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1912968.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Carré de Malberg
    the Fifth French Republic
    referendum
    general presidential elections
    review of the constitutionality of bills
    V Republika Francuska
    powszechne wybory prezedenckie
    kontrola konstytucyjności ustaw
    Opis:
    The Fifth French Republic owes its originality and permanence to Charles de Gaulle’s constitutional convictions and his determination to reform. However, in the case of France, which intellectual culture presupposes that institutions are shaped by a logical sequence of ideas, also the scientific justification of the political change must have been of great importance. The author of the theoretical rationalization of the Fifth Republic and its institutional revolution within the republican tradition was the forgotten lawyer Raymond Carré de Malberg. Pioneering nature of his writings may not raise any doubts. Carré de Malberg challenged a theory of parliament’s sovereignty from the republican perspective, which had an impact on thinking of the juristic elites participating in drafting the Fifth Republic Constitution. Carré de Malberg opened the door of republican tradition wide to the general presidential elections and referendum. He delineated the solution he recommended as the one that was in full accord with the notions and principles of the French Revolution. He applied the legal language to underscore the fact that the republic democratization would allow for the subjectivization of the executive power, restoration of the constituting power of the nation, primacy of the constitution and, consequently, the review of the constitutionality of bills. Carré de Malberg made a breakthrough in the French theory of constitutional law and thus opened up an opportunity for staging a republican institutional revolution that was an act of the founders of the Fifth Republic.
    Swą oryginalność i trwałość V Republika Francuska zawdzięcza przekonaniom konstytucyjnym Charlesa de Gaulle’a i jego determinacji w przeprowadzaniu reform. Jednakże w przypadku Francji, której kultura umysłowa zakłada, że to logiczna sekwencja idei kształtuje instytucje, istotne znaczenie musiało mieć naukowe uzasadnienie zmiany ustrojowej. Autorem teoretycznej racjonalizacji V Republiki i jej rewolucji instytucjonalnej, w ramach tradycji republikańskiej, był zapomniany prawnik Raymond Carré de Malberg. Prekursorski charakter jego prac nie może budzić wątpliwości. Carré de Malberg z pozycji republikańskich zakwestionował teorię suwerenności parlamentu. Miało to istotny wpływ na myślenie części elit prawniczych, które wzięły udział w pracach nad przygotowaniem projektu Konstytucji V Republiki. Carré de Malberg otworzył szeroko drzwi francuskiej tradycji republikańskiej dla powszechnych wyborów prezydenckich i referendum. Ukazał postulowane przez siebie rozwiązania jako całkowicie zgodne z pojęciami i zasadami rewolucji francuskiej. Językiem prawniczym wskazał na to, że demokratyzacja republiki pozwoli na upodmiotowienie władzy wykonawczej, przywrócenie władzy konstytuującej narodu oraz odbudowę prymatu konstytucji, a w konsekwencji także na kontrolę konstytucyjności ustaw. Carré de Malberg dokonał przełomu we francuskiej teorii prawa konstytucyjnego, tym samym otwierając możliwość dokonania republikańskiej rewolucji instytucjonalnej, która była dziełem twórców V Republiki.
    Źródło:
    Studia Iuridica Lublinensia; 2020, 29, 5; 329-342
    1731-6375
    Pojawia się w:
    Studia Iuridica Lublinensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pozycja prezydenta w systemach politycznych krajów pokomunistycznych a fragmentacja systemu partyjnego
    The Role of a President in Political Systems of Post-Communist Countries and the Party System Fragmentation
    Autorzy:
    Rafałowski, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/427074.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    prezydent
    wybory parlamentarne
    fragmentacja systemu partyjnego
    powszechne wybory prezydenckie
    president
    parliamentary election
    party system fragmentation
    direct presidential election
    Opis:
    Szeroki zakres uprawnień władczych prezydenta i powszechne wybory szefa państwa to najważniejsze komponenty prezydenckiego modelu ustrojowego. Chociaż te dwa aspekty systemu rządów są ze sobą logicznie powiązane i ich występowanie jest empirycznie skorelowane, to mają one sprzeczne konsekwencje dla liczby partii w systemie politycznym. Hipoteza głosi, że silni prezydenci poprzez swoje nieformalne wpływy wspierają własne zaplecze polityczne, co prowadzi do koncentracji głosów wyborców. Z drugiej strony wybory powszechne to okazja do wyłaniania się nowych liderów i budowania przez nich politycznego zaplecza, co sprzyja powstawaniu nowych ugrupowań i prowadzić może do zwiększenia fragmentacji systemu partyjnego. Niniejszych artykuł prezentuje empiryczne potwierdzenie wymienionych hipotez wykorzystując ilościowe dane o wyborach, które odbyły się w krajach pokomunistycznych.
    The presidential powers and the direct elections of the head of the state are two crucial components of presidentialism. Despite the two elements being logically and empirically correlated, they can lead to contradictory consequences for the number of parties in a polity. Strong presidents may use their informal influences to support their own political milieu and to encourage the concentration of votes. On the other hand direct election of the president allows all the candidates to establish and promote their own parties and help them in gaining support in elections that might lead to greater fragmentation. In this paper I confirm the aforementioned hypotheses testing the independent effects of presidential prerogatives and the mode of election on the number of parties at the electoral level using data from post-communist countries.
    Źródło:
    Studia Socjologiczne; 2015, 4(219); 79-100
    0039-3371
    Pojawia się w:
    Studia Socjologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kilka uwag dotyczących zachowania terminu do wniesienia protestu wyborczego składanego przez wyborcę przebywającego za granicą na podstawie Kodeksu wyborczego. Glosa do postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 31 sierpnia 2020 r. (I NSW 5920/20, LEX nr 3045999)
    Some Comments on the Adherence to the Time Limit to File an Electoral Protest Submitted by a Voter Staying Abroad, Based on the Polish Electoral Code: Commentary on the Decision of the Polish Supreme Court of 31 August 2020 (I NSW 5920/20, LEX no. 3045999)
    Autorzy:
    Demendecki, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2096308.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    elections
    voter staying abroad
    electoral protest
    Polish Electoral Code
    general election for the President of the Republic of Poland
    lodging an election protest
    time limit for filing an electoral protest
    wybory
    wyborca przebywający za granicą
    protest wyborczy
    Kodeks wyborczy
    wybory powszechne na Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej
    wniesienie protestu wyborczego
    termin do wniesienia protestu wyborczego
    Opis:
    Przekonanie wyborców, że dane głosowanie, w ramach którego są wybierani ich reprezentanci, zostało przeprowadzone prawidłowo i że wybór ten odpowiada woli wyrażonej w akcie głosowania, sprzyja wzrostowi zaufania do państwa i jego aparatu oraz kształtowaniu się społeczeństwa obywatelskiego. Z tego powodu bardzo ważna jest kontrola przebiegu głosowania, przekazana kognicji państwowych organów sądowych. Protest wyborczy jest podstawowym środkiem prawnym zapewniającym sądową kontrolę prawidłowości przeprowadzenia i ważności wyborów. Prawo do jego wniesienia, traktowane jako konstytucyjne prawo podmiotowe, przewidują wszystkie powszechnie obowiązujące regulacje dotyczące wyborów. W niniejszej glosie poruszono problem zachowania terminu do wniesienia protestu wyborczego, składanego przez wyborcę przebywającego za granicą na podstawie regulacji zawartej w Kodeksie wyborczym. Kanwą do rozważań nad przedstawioną kwestią jest postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 31 sierpnia 2020 r. (I NSW 5920/20), wydane w związku z przeprowadzeniem wyborów powszechnych na Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej zarządzonych w 2020 r. z możliwością głosowania korespondencyjnego. Ponadto autor podjął próbę udzielenia odpowiedzi, czy obecnie obowiązujące rozwiązanie, zawierające odmienną regułę ustalania zachowania terminu do dokonania określonej czynności (wniesienia protestu wyborczego), przewidziane w regulacji szczególnej, jaką jest ustawa z dnia 2 czerwca 2020 r. o szczególnych zasadach organizacji wyborów powszechnych na Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej zarządzonych w 2020 r. z możliwością głosowania korespondencyjnego, a także w regulacji ogólnej, czyli w ustawie z dnia 5 stycznia 2011 r. – Kodeks wyborczy, zapewnia uprawnionemu wyborcy możliwość rzeczywistego skorzystania z prawa do wniesienia protestu przeciwko ważności wyboru Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.
    Convincing the voters that a given voting process to elect their representatives has been conducted correctly and that this election corresponds to the will expressed in the act of voting promotes growing trust in the state and its agencies and is conducive to the shaping of civil society. For this reason, it is very important to check the very voting process, and this verification is the responsibility of state judicial bodies. Electoral protest is the basic legal means of ensuring judicial review of the correctness and validity of elections. The right to file it, considered a constitutional subjective right, is also provided for by all generally applicable regulations on elections. The commentary discusses the issue of adherence to the time limit to file an electoral protest submitted by a voter staying abroad, as regulated by the provisions of the Polish Electoral Code. The decision of the Supreme Court of 31 August 2020 (NSW 5920/20), issued in connection with the holding of the general election for the President of the Republic of Poland announced in 2020 with the possibility of voting by mail, is the basis for the consideration of the issue. The author also attempts to answer whether the currently applicable solution containing a different rule of determining if the time limit for carrying out a specific action (lodging an election protest), as provided for in the special regulation, i.e. the Act of 2 June 2020 on special rules for the holding of general election for the President of the Republic of Poland ordered in 2020 with the possibility of voting by mail, and also the general regulation, i.e. the Act of 5 January 2011 – Electoral Code, provides an eligible voter with a possibility to actually exercise his/her right to file a protest against the validity of the election of the President of the Republic of Poland.
    Źródło:
    Studia Iuridica Lublinensia; 2021, 30, 5; 621-632
    1731-6375
    Pojawia się w:
    Studia Iuridica Lublinensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ethics of Strategic Voting in Popular Elections
    Etyka głosowania strategicznego w wyborach powszechnych
    Autorzy:
    Łyżwa, Łukasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2140829.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Stowarzyszenie Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej – Sekcja Polska IVR
    Tematy:
    ethics
    moral
    elections
    social choice theory
    strategic voting
    Sattherwaite
    Arrow’s paradox
    etyka
    moralność
    wybory powszechne
    teoria wyboru społecznego
    głosowanie taktyczne
    twierdzenie Arrowa
    Opis:
    Oddawanie głosu niespójnego z prawdziwymi preferencjami jest powszechnym zachowaniem wśród wyborców, ale nadal postrzeganym jako moralne przewinienie. Proponuję koncepcyjne ramy dylematów, przed którymi stoi wyborca i przekonuję, że głosowanie taktyczne nie jest moralnym przewinieniem, jeśli zostanie zastosowane w wyborach powszechnych. Badam związek między głosowaniem strategicznym a jego moralnym ciężarem w związku z wątpliwościami, które można znaleźć w literaturze fachowej. Dzięki paradoksom głosowania ujawnionym przez matematyków i ekonomistów skupionych wokół ruchu zwanego „teorią wyboru społecznego” kwestionuję 1) „argument konsekwencialistyczny” i 2) „argument ekspresjonistyczny”, które ostatecznie uważam za nieprzekonujące, gdyż maskują presupozycje niepowszechnie akceptowalne wśród filozofów politycznych co do roli wyborów w demokracji. W odpowiedzi na 3) „argument ze szczerości” sugerujący manipulację, ponieważ wyborca nie wyraża swoich szczerych preferencji, by tak rzec, nie głosuje naiwnie, rozróżniam manipulację szczerą i nieszczerą. Następnie podważam pięć „argumentów transparentności” Sattherwaite’a: 4) nierówność umiejętności, 5) nieefektywność, 6) brak przejrzystości preferencji wyborców, 7) brak przejrzystości preferencji przedstawicieli oraz 8) przypadkowość, które w zasadzie traktuję jako poprawne, z dodanymi drobnymi komentarzami. Uważam jednak, że niektóre z „argumentów transparentności” można traktować raczej jako cnotę niż wadę demokracji, ponieważ zachęcają do współpracy i skłaniają do aktualizowania trwających koalicji. Na koniec wyróżniam słabe i mocne stanowisko przeciwko traktowaniu głosowania strategicznego jako moralnego przewinienia. Pierwszy stoi na stanowisku, że głosowanie strategiczne może być „szczere”, a zatem moralnie akceptowalne odwołując się do argumentu nr 3). Z kolei drugi odrzuca przekonanie, że wyborca oddając głos podejmuje aktywność podatną na ocenę moralną, a same wybory powszechne powinny być postrzegane jako narzędzie podejmowania decyzji wolne od etycznych inklinacji.
    Misreporting of preferences is a common behavior among voters but still considered as moral wrongdoing. I propose the conceptual framework of its dilemmas and argue that tactical voting may NOT be regarded as a moral wrong if implemented in a popular election. I examine the relationship between strategic voting and its moral burden in correspondence to particular moral doubts possible to found in respective literature. Thanks to voting paradoxes revealed by mathematicians and economists gathered around a movement called social choice theory I challenge 1) “the consequentialistic argument” and 2) the “express value argument” which eventually is regarded as non-conclusive whereas it presupposes not commonly accepted view on the role of election in democracy itself. In answer to 3) “sincere argument” which suggests manipulation since the agent does not express one’s profound preference, so to say, does not vote naively, I distinguish sincere and insincere manipulations. Then, I challenge five of Sattherwaite’s “transparency arguments”: 4) inequality of skills, 5) inefficiency, 6) non-transparency of voters’ preferences, 7) non-transparency of representatives’ preferences, and 8) randomness, which I treat by and large as a valid with minor comments added. However, I believe that some of the “transparency arguments” can be adopted as a virtue rather than a vice of democracy, because encourage cooperation and induce to actualize ongoing coalitions. Finally, I distinguish a weak and a strong position against treating strategic voting as moral wrongdoing. Former one argues that strategic voting may be “sincere”, therefore morally acceptable according to argument 3). However, the latter rejects the election’s claim to bear any moral burden and persuades that voting itself should be perceived as an ethics-free decision-making device.
    Źródło:
    Archiwum Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej; 2022, 3(32); 60-71
    2082-3304
    Pojawia się w:
    Archiwum Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies