Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "wspolnotowosc" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Prezbiter w kontekście eklezjologii komunijnej
The Presbyter within the Communio–Ecclesiology Context
Autorzy:
Gąsecki, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/559456.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Gdańskie Seminarium Duchowne
Tematy:
chrystomizm
komunia
wspólnotowość
komunikacja
komunikatywność
partycypacja
pneumatologiczno–trynitarna eklezjologia
prezbiter
proegzystencja
christomonismus
communications
communicative
communion
communal
participation
pneumatological–trynitarian ecclesiology
presbyter
proexistence
Opis:
Sprawujący urząd prezbitera kieruje konkretną wspólnotą w oparciu o „prawzór”, którym jest Jezus Chrystus. In persona Christi służy on jedności Kościoła. W ramach eklezjologii komunijnej jedność tę należy jednak rozumieć jako jedność komunikacyjno–komunijną. Jest to posługa służąca temu, aby ludzie otwierali się na siebie i udzielali się sobie wzajemnie; oznacza ona wspieranie zdolności komunikacyjnej w różnorodnych grupach, czynienie ze wspólnoty przestrzeni spotkania i współżycia, wspieranie powstawania komórek, grup i ruchów. Prezbiter sprawuje in persona Ecclesiae swój urząd, gdy buduje wspólnotę i zachowuje ją, stając się drogowskazem w procesie komunii, żywej wymiany między trójjedynym Bogiem a ludźmi.
The communicatio–communio, into which the believer is being integrated and in which he is participating, needs to be transferred into a communicative practice. The reason is that the existence of Jesus, which is being referred to during the communicatio–communio, is a pro–existence that has taken place in real life. Under such an ecclesiological perspective the task of communicatio–communio may only be understood as a service to the process of becoming a communio through communication. While the ordination for service to the communio is being performed “ad personam”, the ordained is carrier of the communication process and its medium at the same time. The purpose and content of this office is therefore the process of communication with the ultimate goal of achieving communio. Its bearer works in this office “in persona Christi” primarily in order to serve the communal–communicative unity of the church. The purpose is that people open themselves to and communicate with each other so that they may realise with conviction the vivacity and newness that keeps emanating from Jesus Christ. This means that the capacity for communication needs to be furthered in each parish and its various groups. The presbyter performs his office “in persona ecclesiae” by building his parish and creating and maintaining its sense of community. An appropriate definition of this office within the communio–ecclesiology of today is to serve as a signpost within the activities of the communio and the vital interaction between the God of the Holy Trinity and humans.
Źródło:
Studia Gdańskie; 2010, 26; 9-25
0137-4338
Pojawia się w:
Studia Gdańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aksjologiczne aspekty zrównoważonego rozwoju w ujęciu teoretycznym i empirycznym
Axiological aspects of sustainable development with theoretical and empirical approach
Autorzy:
Kaczocha, W.
Sikora, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/43224.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu. Wydawnictwo Uczelniane
Tematy:
wies
rozwoj spoleczny
rozwoj zrownowazony
sprawiedliwosc spoleczna
wolnosc
wspolnotowosc
konsumpcja zrownowazona
jakosc zycia
Opis:
W pierwszej części artykułu przedstawiono wartości – cele, które są zawarte w programach politycznych zrównoważonego rozwoju. Wartości te (m.in. sprawiedliwość społeczna, sprawiedliwość międzypokoleniowa, wolność, zrównoważona konsumpcja, wartość przyrody) należy uzasadniać, odwołując się do założeń etyki przekonań, powinności oraz odpowiedzialności. W części drugiej omówiono wyniki badań empirycznych, wskazujących na niektóre wartości-cele zrównoważonego rozwoju, realizowane wśród mieszkańców wsi. W części trzeciej sformułowano analityczną interpretację trzech wartości: wolności pozytywnej, sprawiedliwości społecznej oraz wspólnotowości, które mają kluczowe znaczenie dla zrównoważonego rozwoju. W części czwartej, zakończeniowej, opisano dylemat polityczny oraz etyczny, stojący przed politykami w Polsce – czy projektować i realizować zrównoważony rozwój w sposób równomierny, czy też, ze względu na aspekt etyczny, w pierwszej kolejności radykalnie poprawiać warunki życia ludzi biednych.
The first part of the paper presents the values – goals, which are contained in political programs of sustainable development. These values (e.g. social justice, intergenerational justice, liberty, sustainable consumption and value of nature) should be explained with respect to the assumptions of ethics of beliefs, obligation or responsibility. The second part discusses the results of empirical studies which focused on certain goals-values of sustainable development achieved by residents of rural areas. The third part contains analytical interpretation of three values: positive liberty, social justice and community, which are of key importance to sustainable development. The final fourth part discusses political and ethical dilemmas which must be faced by Polish politicians: should we design and implement sustainable development evenly or, in consideration of the ethical aspect; should we start first from radical improvement in conditions of living among poor people?
Źródło:
Journal of Agribusiness and Rural Development; 2011, 19, 1
1899-5241
Pojawia się w:
Journal of Agribusiness and Rural Development
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kwestia języka w filozofii Martina Heideggera
Autorzy:
Lubecki, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/437368.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. Instytut Filozofii i Socjologii
Tematy:
język
mowa
egzystencjał
bycie-w-świecie
otwartość
czwórnia
wspólnotowość
language
speech
existentialia
being-in-the-world
disclosedness
fourfold
community
Opis:
Kwestia języka w filozofii Martina Heideggera pojawia się zarówno we wczesnym projekcie ontologii fundamentalnej, jak i w tak zwanym myśleniu po zwrocie. Problematyczność tego zagadnienia wyraża się choćby w mnogości stosowanych terminów. Bycie i czas to w wybranych fragmentach wyczerpujące studium „mowy” (Rede) jako swoistego ekstatycznego, a zatem otwartego i transcendującego bycia jestestwa, które buduje i potwierdza poprzez ów modus bycia przestrzeń wspólnotowości. Późny Heidegger podejmuje kwestię języka w kontekście metafory czwórni świata, wiążąc ją ściśle z tzw. myśleniem poetyckim – wywód ten daleko odbiega od analiz egzystencjalnych jestestwa. „Język” (Sprache) to – jak pisze Heidegger – domostwo ludzkiego bycia, w którym uprzywilejowane miejsce zajmują poeci, jedynie oni potrafią bowiem czytać znaki, jakie w otwartej przestrzeni między Niebem i Ziemią pozostawiają Śmiertelnym Bogowie. Topografię owej wieści (Sage) prezentuje Heidegger w wielu miejscach swej drogi do „innego myślenia”.
Martin Heidegger uses different words to express the problematic issue of language and ex- plain what it is. In the fundamental ontolog y Heidegger focuses on speech. This existentiale ( Existenziale ) is the means of being-in-the-world that indicates the area of community and is a consequence of the initial disclosedness of Dasein . However, this is not the most important aspect of language issues in Heidegger’s philosophy. According to his Letter on humanism , lan- guage is the house of being and human beings dwell in its home. A human being is not Dasein and language is not speech. Moreover, language is not a tool for expression of thought. In late Heidegger’s philosophy, the question of language is related to poetical thinking and brings with ‘the fourfold’ metaphor.
Źródło:
ARGUMENT: Biannual Philosophical Journal; 2013, 3, 2; 357-372
2083-6635
2084-1043
Pojawia się w:
ARGUMENT: Biannual Philosophical Journal
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Lokalny i globalny wymiar ochrony środowiska w perspektywie odpowiedzialności
The Local and the Global Dimension of Environment Protection from a Perspective of Responsibility
Autorzy:
Tyburski, Włodzimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/903493.pdf
Data publikacji:
2014-06-30
Wydawca:
Akademia Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej. Wydawnictwo APS
Tematy:
odpowiedzialność
solidarność-wspólnotowość
kryzys ekologiczny
humanizm ekologiczny
zrównoważony rozwój
wykluczenie ekologiczne
responsibility
solidarity-collectivity
ecological crisis
ecological humanism
sustainable development
ecological exclusion
Opis:
Podstawowym pojęciem niniejszego artykułu jest odpowiedzialność ujmowana w perspektywie ekologicznej. W obliczu narastającego kryzysu ekologicznego kategoria odpowiedzialności nabiera fundamentalnego znaczenia. Artykuł analizuje podstawowe rozumienia odpowiedzialności w kontekście problematyki ochroniarskiej. Przedmiotem refleksji uczyniono zagadnienie warunków odpowiedzialności, zasobów odpowiedzialności, obszarów odpowiedzialności, odpowiedzialności za stan rzeczy, a przede wszystkim odpowiedzialności lokalnej i globalnej (planetarnej). Pojęcie i wartość odpowiedzialności ujęte zostały w ścisłym związku z pojęciem wartości solidarności oraz kategorią wykluczenia ekologicznego.
The basic idea of this article is the ecological perspective of the notion of responsibility. Especially nowadays, in the times of ecological crisis this concept is endowed with essential importance. The paper analyzes the basic meanings of responsibility in the context of environmental concerns. It focuses on the requirements of responsibility, the resources and areas of responsibility, on the responsibility for the state of affairs, andf above all on the local and global (planetary) responsibility. The notion and the value of responsibility have been grasped in a close connection with the notion of the value of solidarity and the category of ecological exclusion.
Źródło:
Studies in Global Ethics and Global Education; 2014, 1; 8-20
2392-0890
Pojawia się w:
Studies in Global Ethics and Global Education
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Religia wspólnotowości a religijność zindywidualizowana – antagonizm czy komplementarne uzupełnienie?
Autorzy:
Prüfer, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/652398.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
religia
wspólnotowość
indywidualizacja
refleksyjność
Opis:
Artykuł jest nakreśleniem idei indywidualizmu i wspólnotowości w odniesieniu do religii jako takiej. W nawiązaniu do klasycznej i współczesnej socjologii, zwłaszcza socjologii religii, zostaje przedstawiony obraz rzeczywistości religijnej oraz aktywności indywidualno- -społecznej podejmowanej z pobudek religijnych w wymiarze indywidualnym i społecznym. Istotnym kluczem metodologiczno-epistemologicznym analizy jest pojmowanie socjologii w jej wymiarze „refleksyjności”. Religia i religijność oraz stosunek socjologa do tych wymiarów rzeczywistości transcendentnej w perspektywie wyrażanej jednostkowo-społecznie nawiązują po części do idei socjologii refleksyjnej. W artykule wskazuje się zarówno na proces splatania się i wykluczania potrzeby indywidualnego, jak i zbiorowego wyrażania potrzeby religijnej. Religia jest odzwierciedleniem naturalnej potrzeby samostanowienia (nawet jeśli w odwołaniu do wyższej instancji o charakterze religijnym), jak również podejmowania aktywności z wykorzystaniem doświadczenia wspólnotowości. W obu odniesieniach ma się do czynienia z referencją wobec transcendencji. Celem artykułu jest nakreślenie horyzontu oraz lokującej się w jego tle idei, że wspólnotowość oraz indywidualizm, mimo trudności związanej z ich korelacją, to bardziej komplementarne uzupełnienie dwóch rzeczywistości życia religijnego niż istniejące obok siebie zantagonizowane światy. Analiza ogniskuje się przede wszystkim na percepcji tej komplementarności w przeżyciowo-wyrażeniowych postaciach tożsamości i formach ekspresji, konstytuujących jednostki oraz przez nie eksponowanych, mniej natomiast w przekonaniach i formach wyrażanych przez grupy społeczne i zbiorowości.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Sociologica; 2014, 48
0208-600X
2353-4850
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Sociologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wspólnota lokalna jako obszar bezpieczeństwa Afrykanów a rozwój demokratycznej kultury politycznej w Afryce Subsaharyjskiej
Local community as a security area for Africans and the development of democratic culture in Sub-Saharan Africa
Autorzy:
Trzciński, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/566860.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie. Instytut Nauk Politycznych
Tematy:
wspólnota lokalna
wspólnotowość
wspólnotowość radykalna
wspólnotowość umiarkowana
bezpieczeństwo
bezpieczeństwo ekonomiczne
Afryka Subsaharyjska
partycypacja polityczna
demokratyzacja
local community
communalism
radical communalism
moderate communalism
security
economic security
Sub-Saharan Africa
political participation
democratization
Opis:
In this article a local community in Africa is presented as a security area for Africans. First the term security is defined and then the concept of the local community in Sub-Saharan Africa is clarified. Next the main characteristics of so called moderate (restricted) communalism and radical (unrestricted) communalism are described and the differences between them explained. Then two case studies are conducted to exemplify both kinds of African communalism. The main goal for this article is to show what price is paid – from the point of view of the development of democratic culture in Sub-Saharan Africa – for providing Africans with security, including economic, by their local communities.
Źródło:
Forum Politologiczne; 2014, 16 - Konteksty bezpieczeństwa w Afryce. Problemy globalne, sektorowe, regionalne, lokalne; 77-93
1734-1698
Pojawia się w:
Forum Politologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Adam Smith pomylił się. To nie egoistyczne jednostki, lecz silne wspólnoty powodują szybszy rozwój ekonomiczny
Adam Smith was wrong. It is not selfish individuals who cause economic development, but strong communites
Autorzy:
Maziarz, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/459961.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Fundacja Pro Scientia Publica
Tematy:
wspólnotowość
przyczynowość w ekonomii
determinanty wzrostu
indywidualizm/wspólnotowość
collectivism
causality in economics
determinants of growth individualism/collectivism
Opis:
Zgodnie z dwiema najpopularniejszymi teoriami filozoficznymi poznanie relacji przyczynowej można sprowadzić do (1) zbadania mechanizmów zachodzących pomiędzy zmiennymi (jak mówią zwolennicy realizmu przyczynowego) lub (2) analizy korelacji zachodzącej pomiędzy zmiennymi (za czym opowiadają się filozofowie kontynuujący tradycję Hume’a). W badaniach zastosowano obie metody w celu odpowiedzi na pytanie, czy istnieje relacja przyczyna – skutek pomiędzy wymiarem kultury indywidualizm-wspólnotowość oraz tempem rozwoju ekonomicznego. Przeprowadzona analiza wykazała, że zorientowanie społeczeństwa na wspólnoty powoduje szybszy wzrost gospodarczy.
According to the two most popular philosophical theories of causality, there are two ways of recognizing such relations: (1) by understanding mechanisms and processes between variables (in pursuance of causal realism) or (2) by correlation analysis (because, as Hume wrote, it is impossible to cognize the causal relationship itself). I applied these two methods to answer the question - if there is a cause-and-effect relationship between one of the cultural dimensions, namely individualism-collectivism and the rate of economic growth. This study, conducted on a group of EU countries shows that more collectivistic countries develop faster.
Źródło:
Ogrody Nauk i Sztuk; 2015, 5; 388-399
2084-1426
Pojawia się w:
Ogrody Nauk i Sztuk
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Paradygmatyczne konceptualizacje samotności i wspólnotowości w dyskursie monoseologicznym
The paradigmatic conceptualizations of loneliness and communitiveness in a monoseological discourse
Autorzy:
Domeracki, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1048422.pdf
Data publikacji:
2015-07-04
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
communitiveness
loneliness
monoseology
philosophy of loneliness
monolectics
dialectics
wspólnotowość
samotność
monoseologia
filozofia samotności
monolektyka
dialektyka
Opis:
The author of this paper is concentrated on a controversial and having not only one and satisfactory for different discussing it parts solution problem of the limits of the phenomena of loneliness and communitiveness. It is placed on a ground of the monoseological discourse as being intrinsic to it. The term ‘monoseology’ is derived from two combined ancient Greek words – ‘monosé’, which means ‘loneliness’, and ‘logos’ – translated as ‘science’. Hence monoseology, in its wider meaning, is used to designate all sciences interested in analyzing and conducting systematic research on loneliness; in a narrower sense the term ‘monoseology’ means simply just the philosophy of loneliness. It is quite commonly agreed that loneliness has only got bad sides in itself but communitiveness on the contrary has got only bright ones. Therefore loneliness deserves on clear and firm criticism while communitiveness is assessed in a univocally positive way. This, in turn, translates to an unquestionable preference to ideas, feelings, motives and acts which are of community character and use. On the other hand, loneliness is recognized as a reason of our pain, suffering, fears, sadness and horrible despair. It results that our key ambition, need and aim should be avoiding and preventing each form of loneliness in our private and social life at all costs. But, as it occurs, this causes a lot of further – not only theoretical but unfortunately also practical – problems, which some researchers and ordinary people must face. This kind of unilateral and unambiguous interpretation both loneliness and communitiveness is called in the article “monolectical”. In addition, it is shown in it that ‘monolectics’ of communitiveness or loneliness is insufficient for possibly objective and complete picture of this two. In consequence it is argued that monoseological discourse is able to gain it and to develop itself only by turning to the dialectical method of explaining. The fundamental thesis and belief as well, expressed on the ground of the dialectics of loneliness and communitiveness, is that loneliness and communitiveness are not at all isolated but strongly complementary. A practical conclusion arises from this statement according to which each of us should intertwine in his or her life some periods of communitiveness and then some periods of loneliness.
Źródło:
Filozofia Chrześcijańska; 2015, 12; 33-55
1734-4530
2450-0399
Pojawia się w:
Filozofia Chrześcijańska
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Samotnik w Międzyludzkim, czyli o życiu i twórczości Emila Ciorana
A loner in the Interpersonal or about Emil Ciorans life and works
Autorzy:
Rososińska-Kozub, Natalia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1048337.pdf
Data publikacji:
2015-07-04
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
solitude
community
dialectics
God
death
suicide notion
"myself"
"we"
suffering
Interpersonal
game
samotność
wspólnotowość
dialektyka
Bóg
śmierć
idea samobójstwa
"ja"
"my"
wspólnota
cierpnienie
Międzyludzkie
gra
Opis:
This essay constitutes an attempt of showing the dialectics of the phenomenons of solitude and community on the example of Romanian writer and philosopher, Emil Cioran’s works and life. The aim of this paper is to present the combination of Cioran’s writings and his private life in comparison with the game in which solitude and community plays the main roles. The complete profile of Cioran greatly references to a philosophical subdiscipline, monoseology which treats on the phenomenon of solitude with its all complexity. The writings of Emil Cioran is a mutual interweaving of loner’s striving for any community.
Źródło:
Filozofia Chrześcijańska; 2015, 12; 185-198
1734-4530
2450-0399
Pojawia się w:
Filozofia Chrześcijańska
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wspólnotowi, choć samotni. Paradoksy Ortegowskiej filozofii życia
Autorzy:
Domeracki, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/647269.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
José Ortega y Gasset
philosophy
life
man
circumstances
loneliness
communality
filozofia
życie
człowiek
okoliczności
samotność
wspólnotowość
Opis:
José Ortega y Gasset’s philosophy, regardless of its actual specific weight and a diversity of opinions which are delivered about it, does not stop occupying the following generations of researchers’ attention, not losing in attractiveness and seeming to be very current as well, and also universally important and significant. The vitalism of this philosophy, thanks to combining it with ratio, stands above a mediocrity of overview, protecting successfully against a superficial judgement and melting into impressive aphoristics. Life – both object and subject of Ortega’s philosophy, marked by ambivalence and complexity, with necessity makes the same as it the philosophy distilled from it. To the substantial attributes of life at Ortega belong communality, on the one hand, and loneliness on the other. There is a numerous of premises which are a sign of the communion dimension of life. There are so many arguments, however, for the lonely character of it. The main issue the article is concentrated on is a thesis that Ortega y Gasset belongs to the biggest-ever and the most interesting philosophers of loneliness, developing or even more – bringing to a culmination of the centuries-old tradition of struggling with existential determination of the essence of loneliness, that leads to acknowledgment of loneliness as an essential attribute of the human life.
Filozofia José Ortegi y Gasseta, niezależnie od jej rzeczywistego ciężaru gatunkowego i opinii, jakie na jej temat krążą, nie przestaje zajmować uwagi kolejnych pokoleń badaczy, nie tracąc na atrakcyjności i wydając się przy tym niezwykle aktualną, a do tego uniwersalnie ważną i doniosłą. Witalizm tej filozofii, dzięki pożenieniu go z ratio, wybija ją ponad przeciętność oglądu, chroniąc udanie przed powierzchownym sądem i rozpływaniem się w efektownej aforystyce. Życie – zarazem przedmiot i podmiot Ortegowskiej filozofii, naznaczony ambiwalencją i złożonością – z konieczności taką samą czyni destylowaną z niego filozofię. Do zasadniczych określników życia należą u Ortegi wspólnotowość z jednej i samotność z drugiej strony. Istnieje wiele przesłanek świadczących o wspólnotowym wymiarze życia. Równie wiele jest jednak argumentów za tym, że ma ono raczej samotnościowy charakter. Tym, na czym przede wszystkim koncentruje się artykuł, jest teza, że Ortega y Gasset należy do największych w dziejach i najciekawszych filozofów samotności, rozwijających – a nawet więcej, i to znacznie – i doprowadzających do kulminacji wielowiekową tradycję zmagań z egzystencjalnym określaniem istoty samotności prowadzącej do uznania samotności za istotowy określnik egzystencji.
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio I – Philosophia-Sociologia; 2015, 40, 1
2300-7540
0137-2025
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio I – Philosophia-Sociologia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Orientacje wspólnotowe młodzieży w warunkach indywidualizacji społeczeństwa
Community orientations of contemporary youths in times of social individualization
Autorzy:
Peret-Drążewska, Paulina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/545031.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy
Tematy:
pedagogika
indywidualizacja
młodzież
tożsamość
wspólnotowość
współczesność
Opis:
Młodość jest etapem rozwojowym, który jest szczególnie ukierunkowany na refleksję nad wzajemnymi relacjami na linii jednostka – wspólnota, ponieważ główne zadanie rozwojowe adolescencji, jakim jest kształtowanie własnej tożsamości, realizowane jest za pomocą porównywania i relacji interpersonalnych w ramach uczestnictwa w grupach społecznych. U młodych pojawia się silna potrzeba bycia częścią wspólnotowości przy jednoczesnym dążeniu do kreowania własnej indywidualności będącej zarówno wynikiem rozwojowej specyfiki okresu młodości, jak i efektem panujących trendów współczesności promujących indywidualizację społeczeństwa. Pojawia się zatem rozbieżność, która zmusza do poszukiwania odpowiedzi na pytanie: czy w czasach indywidualizacji społeczeństwa współczesna młodzież zorientowana jest wspólnotowo? Niniejszy artykuł stanowi refleksję teoretyczno-empiryczną na ten temat.
Źródło:
Przegląd Pedagogiczny; 2016, 1; 91-101
1897-6557
Pojawia się w:
Przegląd Pedagogiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Związki sprawczości i wspólnotowości z wybranymi miarami religijności u polskich katolików
The relationships between agency, communion and the selected religiosity measures in Polish Catholics
Autorzy:
Tychmanowicz, Anna
Goździewicz-Rostankowska, Agata
Zarzycka, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/564884.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
sprawczość
wspólnotowość
wymiary religijności
przekonania postkrytyczne
agency and communion
centrality of religiosity
post-critical beliefs
Polish Catholics
Opis:
Agency and communion are two important aspects of human existence. On the one hand, an individual is the executor of their goals (agency); on the other hand, every human is also a member of the community and a participant in social relations (communion; Bakan, 1966; Gebauer, Paulhus, Neberich, 2013; Wojciszke, 2010). The literature emphasizes the relationships of agency and communion with many aspects of personality, well-being, social functioning and their role in the shaping of religious beliefs and value systems. The goal of this study is to analyse the relationship between agency and communion and multidimensional religiosity among Polish Catholics. Among the problems analysed there were: the relationships of agentic and communal orientation with the dimensions of religiosity (Interest, Beliefs, Prayer, Religious Experience, Cult) and post-critical beliefs (Orthodoxy, Relativism, External Critique, Second Naiveté). A total of 308 individuals were studied (23% men) aged from 18 to 27 (M = 20.84, SD = 1.60)  However, for the analyses data from 249 participants (Catholics) were collected. The study used the Centrality of Religiosity Scale by Huber, Post-Critical Belief Scale by Hutsebaut and the Scale of Agency and Communion by Wojciszke (Self-description Questionnaire 30). Above all, the results obtained indicate a positive relationship between the community orientation and traditional religiosity. The results of cluster analysis also suggest that there are relationships between agency and religiosity.
Sprawczość i wspólnotowość traktowane są jako dwa istotne aspekty ludzkiej egzystencji. Z jednej strony, człowiek realizuje własne cele (sprawczość), z drugiej natomiast – stanowi część pewnej społeczności i jest uczestnikiem relacji społecznych (wspólnotowość; Bakan, 1966; Gebauer, Paulhus, Neberich, 2013; Wojciszke, 2010). W literaturze podkreśla się związki sprawczości i wspólnotowości z wieloma aspektami osobowości, dobrostanu i funkcjonowania społecznego, a także zwraca się uwagę na ich rolę w kształtowaniu systemu wartości i przekonań religijnych. Przedmiotem prezentowanych badań jest analiza zależności między sprawczością i wspólnotowością a wielowymiarowo ujętą religijnością u polskich katolików. Analizowano związki orientacji sprawczej i wspólnotowej z wymiarami religijności (zainteresowanie, przekonania, modlitwa, doświadczenie religijne, kult) oraz przekonaniami postkrytycznymi (ortodoksja, relatywizm, krytyka zewnętrzna, wtórna naiwność). Łącznie przebadano 308 osób (23% mężczyzn) w wieku od 18 do  7 lat (M = 20,84; SD = 1,60). W analizach uwzględniono dane uzyskane od 249 osób (katolików). W badaniach zastosowano Skalę centralności religijności Hubera (C-15), Skalę przekonań postkrytycznych Hutsebauta (PCBS) oraz Skale orientacji sprawczej i wspólnotowej Wojciszke (Kwestionariusz samoopisu 30). Uzyskane wyniki wskazują na związki religijności przede wszystkim z orientacją wspólnotową, szczególnie w zakresie religijności rozumianej tradycyjnie. Rezultaty analizy skupień sugerują również pewne zależności między sprawczością a religijnością.
Źródło:
Studia Psychologica; 2017, 17, 1; 5-22
1642-2473
Pojawia się w:
Studia Psychologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Autopercepcja cech osobowości u kobiet niskolękowych, wysokolękowych i wypierających
Autorzy:
Zinczuk-Zielazna, Joanna
Słysz, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/614529.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
anxiety
fear
agency
community
morality
lęk
strach
sprawczość
wspólnotowość
moralność
Opis:
The aim of the research described in the article was to check whether the anxiety perceived as a personality trait and experienced fear affect the perception of oneself in the scope of liked and disliked traits. The screening study involved 570 students, from whom 90 women qualified to one of three groups: low-anxious (n = 30), high-anxious (n = 30) and repressive (n = 30) individuals distinguished in the D.A. Weinberger, G.E. Schwartz, and R.J. Davidson concept. The research task, which was aimed at arousing fear, was to give a few minutes’ speech in front of an audience of experts and a camera about the liked and disliked personality traits. In addition to the questionnaire methods, an objective method of measuring the facial expression of emotions was used – Facial Action Coding System FACS (P. Ekman) and a list of 300 traits by A.E. Abele and B. Wojciszke, for which the following semantic parameters were estimated: agency, community, competence, morality, individualism, collectivism, femininity, and masculinity. The research revealed, among others, that the repressive persons prefer traits that have a higher morality rate compared to people who are truly low-anxious. The trait anxiety positively correlated with communality, morality, and femininity. The experienced fear negatively correlated with agency, competence, masculinity, individualism, and positively with femininity.
Celem opisanego badania było sprawdzenie, czy lęk ujmowany jako wymiar osobowości oraz doświadczany strach wpływają na postrzeganie siebie w zakresie cech lubianych i nielubianych. W badaniu przesiewowym wzięło udział 570 studentów, z których wyłoniono 90 kobiet zakwalifikowanych do jednej z trzech grup: osób niskolękowych (n = 30), wysokolękowych (n = 30) i wypierających (n = 30), wyróżnionych w koncepcji D.A. Weinbergera, G.E. Schwartza i R.J. Davidsona. Zadanie badawcze, którego celem było wzbudzenie lęku, polegało na wygłoszeniu kilkuminutowego przemówienia przed audytorium ekspertów i kamerą na temat lubianych i nielubianych cech osobowości. Oprócz metod kwestionariuszowych zastosowano zobiektywizowaną metodę pomiaru ekspresji mimicznej emocji – System Kodowania Ruchów Twarzy FACS (P. Ekman) oraz listę 300 cech autorstwa A.E. Abele i B. Wojciszke, dla których zostały oszacowane następujące parametry semantyczne: sprawczość, wspólnotowość, kompetencja, moralność, indywidualizm, kolektywizm, kobiecość i męskość. Badanie m.in. ujawniło, że osoby wypierające lubią w sobie cechy charakteryzujące się wyższym wskaźnikiem moralności w porównaniu do osób prawdziwie niskolękowych. Cecha lęku pozytywnie korelowała ze wspólnotowością, moralnością i kobiecością. Doświadczany strach negatywnie korelował m.in. ze sprawczością, kompetencją, męskością, indywidualizmem, a pozytywnie – z kobiecością.
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio J – Paedagogia-Psychologia; 2018, 31, 4
0867-2040
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio J – Paedagogia-Psychologia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Między lokalnością a wspólnotowością, czyli o wspólnototwórczych właściwościach scen miejskich
Between locality and communality: Community creation aspects of urban scenes
Autorzy:
Klekotko, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/652303.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
lokalność
wspólnotowość
struktura możliwości społeczno-kulturowych
praktyki kulturowe
sceny miejskie
locality
community
socio-cultural opportunities structure
cultural practices
urban scenes
Opis:
The article addresses the problem of emergence, reproduction and reconstruction of local communities as well as relations between communality and locality in shaping local communities in contemporary cities. Starting from the discussion of the ecological and psychosocial trends in the analysis of local communities and their evolution towards the concept of new locality and new communality, the article points to a gap between these two approaches in analyzing community phenomena in contemporary cities, and thus the need to reintegrate both aspects for a better understanding of community-forming processes in modern cities. The concept of urban scenes is proposed as a conceptually valuable field for the exploration of these processes, in which the phenomena of new locality and the new community are permeating. As a conclusion, the concept of socio-cultural opportunities structure is proposed. Thus, the article provides an answer to the question about the essence of cultural mechanisms by means of which cultural practices structure territorial social entities.
 Artykuł podejmuje problem procesów emergencji, reprodukcji i rekonstrukcji wspólnot lokalnych oraz relacji między wspólnotowością i lokalnością w kształtowaniu społeczności lokalnych we współczesnych miastach. Wychodząc od omówienia nurtu środowiskowego i psychospołecznego w analizie społeczności lokalnych oraz ich ewolucji w kierunku koncepcji nowej lokalności i nowej wspólnotowości, artykuł wskazuje na swoistą przepaść w analizowaniu zjawisk wspólnotowych we współczesnych miastach między tymi dwoma podejściami, a tym samym podkreśla konieczność reintegracji obu aspektów dla lepszego zrozumienia miejskich procesów wspólnototwórczych. Zaproponowana zostaje koncepcja scen miejskich jako wartościowego konceptualnie pola dla eksploracji tych procesów, w których przenikają się zjawiska z zakresu nowej lokalności, jak i nowej wspólnotowości. W konkluzji sformułowana zostaje koncepcja lokalnej struktury możliwości społeczno-kulturowych. Tym samym artykuł udziela odpowiedzi na pytanie o istotę mechanizmów kulturowych, za pomocą których praktyki kulturowe strukturują terytorialne całości społeczne.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Sociologica; 2018, 64; 5-19
0208-600X
2353-4850
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Sociologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zarys fenomenologii solidarności: O genezie konstytuowania się grup
An outline of the phenomenology of solidarity: On the genesis of the constituting of a group
Autorzy:
Płotka, Witold
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/430915.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
solidarity
solidarization
communality
collective intentionality
Husserl Edmund
solidarność
solidaryzacja
wspólnotowość
intencjonalność kolektywna
Opis:
The article is an attempt at a phenomenology of solidarity as a social phenomenon. The author differentiates subjective and intersubjective solidarization, and he emphasizes that the latter concerns the process of the constituting of a group. The article is divided into three main parts. In the first part, so-called bridge problem is analysed. The problem concerns a justificatory transition of the analysis from subjective solidarization to the intersubjective one. A point of departure are here theories of Ingarden and Father Tischner. Next, the author presents a description of the structure and elements of solidarity as elements of a complex act. At this basis, the author formulates an outline of an alternative approach to solidarity, namely as the constituting groups, and as a relation to the world as a common world.
Artykuł jest próbą sformułowania fenomenologii solidarności jako zjawiska społecznego. Autor odróżnia solidaryzację subiektywną od intersubiektywnej, podkreślając, że w tym drugim przypadku ma się do czynienia z konstytucją grup. Artykuł jest podzielony na trzy zasadnicze części. W pierwszej z nich analizuje się tzw. problem mostu, czyli prezentuje się zasadność przejścia od analizy solidaryzacji subiektywnej do intersubiektywnej. Punktem wyjścia są przy tym teorie Ingardena i Tischnera. Następnie prezentuje się opis struktury i elementów solidarności jako aktu złożonego. Na tej podstawie autor formułuje zarys alternatywnego ujęcia solidarności jako konstytucji grup i odniesienia się do świata jako wspólnego.
Źródło:
Studia Philosophiae Christianae; 2018, 54, 4; 27-51
0585-5470
Pojawia się w:
Studia Philosophiae Christianae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies