Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "women's writing" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Le “pagine sempre mediocri” di un premio Nobel per la letteratura. Excursus nella critica deleddiana del suo tempo
The ‘Always Mediocre’ Writing of a Nobel Laureate in Literature: The Critical Reception of Grazia Deledda
Autorzy:
Bordry, Marguerite
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/34670923.pdf
Data publikacji:
2024-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Grazia Deledda
women’s writing
gender stereotypes
regionalism
exclusion from the literary canon
scrittura femminile
stereotipi di genere
regionalismo
esclusione dal canone
Opis:
The reception of the work of Grazia Deledda (1871–1936) is a conspicuous paradox. Although she was a successful author and a Nobel Prize winner (1926), she is little known and little studied, especially when compared with the other Nobel laureates, in particular male ones. My aim is to investigate the origins of Deledda’s ‘misfortune’ by exploring the common issues critics raised with respect to Deledda’s books in her day. One of those was, prominently, Deledda’s alleged imperfect style, a recurring theme in criticism throughout her career. Also, the Sardinian dimension of her works left no critic indifferent and led to her writing often being reduced to ‘regional’ or ‘folkloric.’ Many critics insisted that Deledda’s Sardinia, little known on the ‘Continent’ at the time, enjoyed considerable success precisely because of its ‘exotic’ quality. Finally, Deledda’s status as a woman writer was a salient factor in the reception of her work. Indeed, critics tended to adopt a condescending, or even sexist, tone, whether their assessment of Deledda’s work was favourable or detractive, which was a real commonplace in the reception of women authors back then. My aim is to investigate the role of these issues in the exclusion from the canon of a writer who has remained unique in Italian literature to this day.
La ricezione dell’opera di Grazia Deledda (1871–1936) costituisce un vistoso paradosso. Sebbene sia stata un’autrice di successo, la prima e unica scrittrice italiana ad aver vinto il Premio Nobel per la letteratura (1926), è indubbiamente oggi la meno nota dei vincitori italiani del Nobel. Fu perfino derisa da colui che avrebbe vinto il Nobel dopo di lei, Luigi Pirandello, autore di un romanzo che la ridicolizza apertamente. Grazia Deledda rimane tuttora poco nota e decisamente poco studiata, soprattutto se paragonata agli altri vincitori del Nobel – non a caso tutti maschi. In questo articolo si indagano le origini della “sfortuna” deleddiana esplorando la critica coeva e concentrandoci sui temi che accomunano i critici. Primo fra tutti il suo presunto brutto stile, un tema ricorrente nei giudizi critici. La dimensione sarda delle sue opere, poi, non lascia nessun critico indifferente e la conduce a essere spesso ridotta alla parte di autrice “regionale” o “folkloristica”. Per molti, la Sardegna di Grazia Deledda, ancora poco nota nel “continente”, riscuote un successo notevole proprio per via della propria dimensione “esotica”. Infine il suo stesso statuto di autrice entra in gioco nella ricezione della sua opera. Come spesso accadeva all’epoca, si notano in effetti ricorrenti osservazioni condiscendenti, o addirittura sessiste, da parte dei critici, favorevoli o meno, il che costituisce un vero e proprio luogo comune nella ricezione delle autrici del tempo. L’intento è dunque di indagare il ruolo di questi temi nell’esclusione dal canone di quella che rimane ancora oggi un caso unico nella letteratura italiana.
Źródło:
Italica Wratislaviensia; 2024, 15.1; 66-84
2084-4514
Pojawia się w:
Italica Wratislaviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Aber was ist als Ganzes überhaupt darstellbar?“ Zum literarischen Schaffen von Erica Pedretti (1930–2022)
“But what is actually representable as a whole?” On the Literary Work of Erica Pedretti (1930–2022)
Autorzy:
Rothenbühler, Daniel
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/30098200.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
Mähren
Schweiz
Migration
bildende Kunst
„Jahrzehnt der Frauen“
experimentelles Schreiben
Hörspiel
„Überschreibungen“
Moravia
Switzerland
migration
visual arts
“decade of women”
experimental writing
radio play
“overwritings”
Morawy
Szwajcaria
migracja
sztuki plastyczne
„dziesięciolecie kobiet”
pisarstwo eksperymentalne
słuchowisko
„nadpisywanie”
Opis:
Erica Pedretti, am 14. Juli 2022 in ihrem 92. Lebensjahr verstorben, hinterließ ein umfangreiches und bedeutendes literarisches Werk. In den vierzig Jahren ihres literarischen Schaffens hat sie zwischen 1970 und 2010 vierzehn größere Prosawerke veröffentlicht, sieben Hörspiele und sieben Essays geschrieben und auch drei Bild-Texte kreiert. Zur Gold- und Silberschmiedin ausgebildet, dann und lebenslang als Objektkünstlerin tätig, wurde sie im Lauf der 1960er-Jahre zur Schriftstellerin, weil sie ihren Heimatverlust im tschechischen Mähren nur im Schreiben bewältigen konnte. Ihre Texte blieben durchweg durch diese Erfahrung geprägt, auch wenn sie die Auseinandersetzung damit immer wieder auf neue Weise literarisch verfremdete. Der Beitrag folgt ihren literarischen Veröffentlichungen von Harmloses, bitte (1970) bis fremd genug (2010) und zeigt auf, dass sie in der Schweiz und weit darüber hinaus zu einer literarischen Pionierin in mehrfacher Hinsicht geworden ist: Sie hat in literarischer Verfremdung das Schweigen über das Leiden Deutschsprachiger in der Geschichte der Tschechoslowakei gebrochen, trug wesentlich zur Erneuerung des experimentellen Schreibens von Frauen bei, erwies sich in der deutschsprachigen Literatur der Schweiz als Wegbereiterin für das „Jahrzehnt der Frauen“, gehörte zwischen 1970 und 1976 zu den Vorreiterinnen und Vorreitern des „Neuen Hörspiels“ im deutschen Sprachraum und nahm auch als Migrantin durch ihre frühe Thematisierung der Doppel- und Mehrfachzugehörigkeit vorweg, was die Literaturwissenschaft im Lauf der 1990er-Jahre als Literatur der Migration zu anerkennen begann.
Erica Pedretti, która zmarła 14 lipca 2022 roku w wieku 92 lat, pozostawiła po sobie obszerną i znaczącą spuściznę literacką. W ciągu czterdziestu lat swej twórczości opublikowała w latach 1970–2010 czternaście utworów prozatorskich, napisała siedem słuchowisk i siedem esejów i wykreowała także trzy ‘teksty obrazowe’. Po uzyskaniu wykształcenia w Szkole Rzemiosł Artystycznych w Zurychu przez całe życie tworzyła różnorodne obiekty artystyczne, a w latach 1960tych zajęła się pisarstwem, gdyż tylko o tym pisząc, mogła uporać się z utratą ojczyzny w czeskich Morawach. To doświadczenie ukształtowało wszystkie jej teksty, chociaż przepracowywanie swych bolesnych wspomnień starała się ukrywać we wciąż zmieniających się, innowacyjnych formach literackich. Artykuł prezentuje przegląd jej literackiej twórczości od debiutanckiego utworu Harmloses, bitte (1970) aż do ostatniego fremd genug (2010) i ukazuje równocześnie, że pod wieloma względami była prekursorką: w niekonwencjonalnych formach literackich przełamała milczenie o cierpieniu ludności niemieckojęzycznej w historii Czechosłowacji, w istotny sposób przyczyniła się do ożywienia kobiecego pisarstwa eksperymentalnego w literaturze niemieckojęzycznej, stając się równocześnie pionierką tzw. „dziesięciolecia kobiet” w niemieckojęzycznej literaturze szwajcarskiej, a w latach 1970–1976 pionierką tzw. „nowego słuchowiska” w krajach niemieckiego obszaru językowego. Dzięki już bardzo wczesnemu podkreślaniu swej wielonarodowej tożsamości jako migrantka przyczyniła się wreszcie także do powstania nowego nurtu literackiego, który w latach 1990tych został zaaprobowany przez literaturoznawstwo pod mianem literatury migracyjnej.
Erica Pedretti, who deceased on July 14, 2022 in her 92nd year, leaves behind an extensive and important literary oeuvre. In the forty years of her literary career, between 1970 and 2010, she published fourteen major prose works, wrote seven radio plays and seven essays, and also created three picture-text. Trained as a goldsmith and silversmith, then and for life active as an object artist, she became a writer in the course of the 1960s because she could only cope by writing with her loss of homeland in Czech Moravia. Her texts remained consistently shaped by this experience, even though she repeatedly used distancing effects in the confrontation with it in new literary ways. The article follows her literary publications from Harmloses, bitte (1970) to fremd genug (2010) and shows that she has become a literary innovator in Switzerland and far beyond in several respects: she broke, in literary distancing, the silence about the suffering of German speakers in the history of Czechoslovakia, contributed significantly to the renewal of experimental writing by women, proved to be a pioneer for the “decade of women” in Swiss German-language literature, belonged to the forerunners of the “New Radio Play” in the German-speaking world between 1970 and 1976, and, through her early thematization of double and multiple belonging as a migrant, anticipated what literary studies began to recognize as the literature of migration in the course of the 1990s.
Źródło:
Colloquia Germanica Stetinensia; 2023, 32; 5-24
2450-8543
2353-317X
Pojawia się w:
Colloquia Germanica Stetinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Autotematyzm out of the blue. Kilka uwag o poezji Julii Hartwig na marginesie wiersza Reprymenda
Autothematism out of the blue. Remarks on the poetry of Julia Hartwig on the margins of her poem Reprimand
Autorzy:
Grądziel-Wójcik, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32060257.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Julia Hartwig
Polish contemporary poetry
autothematic writing
metapoeticity
metareflection
women’s poetry
polska poezja współczesna
pisanie autotematyczne
metapoetyckość
metarefleksja
poezja kobieca
Opis:
The article discusses different variants of metareflection in Julia Hartwig’s poetry, situating them against the background of a comprehensive concept of the poet’s work. The analysis of her poem Reprymenda [Reprimand] gives rise to a proposal of authotematism specific to Hartwig’s poetry, here called ‘out of the blue’ autothematism and contrasted with the concept of avant-garde poetry. This metapoetic formula is then extended to other texts in the volume Jasne niejasne [Bright Unclear], in which the mimetic aspect of literature in particular is problematised and the ethical dimension of Hartwig’s oeuvre is highlighted.
Źródło:
Przestrzenie Teorii; 2022, 38; 219-232
2450-5765
Pojawia się w:
Przestrzenie Teorii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Józefa Sawicka (Ostoja) – prekursorka ideału Nowej Kobiety w literaturze polskiej końca XIX wieku. Próba portretu zapomnianej nowelistki
Józefa Sawicka (Ostoja) – Precursor of the Ideal ot the New Woman in Polish Literature of the End of the XIX Century. Attempt of a Portrait of a Forgotten Novelist
Autorzy:
Banot, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29520275.pdf
Data publikacji:
2022-12-20
Wydawca:
Uniwersytet Bielsko-Bialski
Tematy:
Józefa Sawicka-Ostoja
pisarstwo kobiet końca XIX wieku
Nowa Kobieta
realizm
naturalizm
modernizm
women’s writing at the ending of 19th century
New Woman
realism
naturalism
modernism
Opis:
Józefa Sawicka (Ostoja) is one of the many woman writers of the second half of the 19th century who were inspired by the works of Eliza Orzeszkowa. In correspondence with Sawicka, the author of Marta [Martha] expressed her talent with great serenity, as did the critics (including Piotr Chmielowski). What made the almost brilliant writer of 1881 a forgotten literary woman shortly after her death in 1920? Edmund Jankowski, commenting on Orzeszkowa’s correspondence with Ostoja, claims that Chmielowski simply overestimated the talent of the author of the debut Ulicznik. Is not such a declaration a simplification? Definitely yes. In my article I deal with Sawicka and her selected works – an author who deals with the problems of women’s emancipation and uses the feminocentric literary tradition, a naturalist (or perhaps a realist?), a woman forced by her circumstances to earn a living. I wonder if the figures of the heroines created by Ostoja can be regarded as one of the first realisations of the pattern of the New Woman in Polish literature. In addition, I am interested in the question of why the person and the work of Sawicka have been forgotten so quickly and permanently.
Źródło:
Świat i Słowo; 2022, 38, 1; 217-232
1731-3317
Pojawia się w:
Świat i Słowo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Meduza na strychu. O teorii i praktyce procesu twórczego
Jellyfish in the Attic. On the Theory and Practice of the Creative Process
Autorzy:
Chutnik, Sylwia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2027807.pdf
Data publikacji:
2022-03-30
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
teoria pisania
twórczość kobiet
pisarki
feminizm
creative writing
kulturoznawstwo
artystki
theory of writing
women’s creativity
writers
feminism
cultural studies
female artists
Opis:
Manifest Hélène Cixous Śmiech Meduzy po raz pierwszy został opublikowany w 1975 roku i od razu stał się jednym z najczęściej przywoływanych tekstów dotyczących écriture féminine – pisarstwa kobiecego. Jak można odbierać esej współcześnie i czy twórczość literacka kobiet stała się elementem emancypacyjnym, czy raczej wpadła w pułapkę esencjalizmu? Na przykładzie tekstów teoretycznych oraz własnej twórczości i wieloletniego doświadczenia prowadzenia zajęć z creative writing omawiam krytycznie spojrzenie Cixous. Sięgam do tekstów teoretycznych Marguerite Duras, Izabeli Filipiak (Morskiej), Katarzyny Bondy czy Julii Cameron, kreśląc wskazówki dla piszących kobiet i zderzając je z przykładami tworzonej przez nie literatury. Sięgam również do własnego warsztatu pisarskiego i zastanawiam się, czy model „wariatki na strychu” („A Madwoman in The Attic”) Sandry Gilbert i Susan Gubar obowiązuje w XXI wieku.
Hélène Cixous’s Manifesto The Laughter of Medusa was first published in 1975 and immediately became one of the most frequently quoted texts on écriture féminine – women’s writing. How can the essay be perceived today and has the literary work of women become an emancipatory element or rather fell into a trap of an essentialism? Using the example of theoretical texts, my own work, and many years of experience in conducting creative writing classes, I critically discuss Cixous’s view. I refer to the theoretical works of Marguerite Duras, Izabela Filipiak (Morska), Katarzyna Bonda or Julia Cameron, trying to draw guidelines for women writers mentioned above and juxtapose them with the examples of their literature. I also reach for my own writing workshop and check, if the model of “a madwoman in the attic” by Sandra Gilbert and Susan Gubar is still valid in the 21st century.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Sociologica; 2022, 80; 11-22
0208-600X
2353-4850
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Sociologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Michèle Roberts’s "Flesh and Blood" as an Example of "Écriture Feminine"
Autorzy:
Morawska, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2116521.pdf
Data publikacji:
2022-07-14
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Michèle Roberts
Flesh and Blood
écriture feminine
gynocritics
feminist criticism
French feminism
women’s writing
Opis:
The essay offers an analysis of Flesh and Blood, a novel by Michèle Roberts, first published in 1994. It discusses the book from the vantage point of French feminist criticism, especially écriture feminine, as well as gynocritics. The theory serves as a reference point for a better understanding of the novel’s structure, language and plot. In the opening paragraphs, the essay delineates the main premises of écriture feminine, a French feminist theory represented primarily by Hélène Cixous and Luce Irigaray, and gynocritics, a concept developed by the American feminist scholar Elaine Showalter. It then moves on to portray Flesh and Blood as an example of écriture feminine, analysing the aspects of the novel that mirror the theories of the French feminist critics: characters, motifs, structure, formal ploys and language.  
Źródło:
Analyses/Rereadings/Theories: A Journal Devoted to Literature, Film and Theatre; 2020, 6, 2; 31-42
2353-6098
Pojawia się w:
Analyses/Rereadings/Theories: A Journal Devoted to Literature, Film and Theatre
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
“My box of memories”: An Australian Country Girl Goes to London
Autorzy:
Willis, Ian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2049065.pdf
Data publikacji:
2021-10-06
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
women’s travel writing
letters
diaries
agency
traveller
tourist
Opis:
In 1954 a young country woman from New South Wales, Shirley Dunk, ex- ercised her agency and travelled to London. This was a journey to the home of her fore- fathers and copied the activities of other country women who made similar journeys. Some of the earliest of these journeys were undertaken by the wives and daughters of the 19th-century rural gentry. This research project will use a qualitative approach in an examination of Shirley’s journey archive complemented with supplementary interviews and stories of other travellers. Shirley nostalgically recalled the sense of adventure that she experienced as she left Sydney for London by ship and travelled through the United Kingdom and Europe. The article will address questions posed by the journey for Shirley and her travelling companion, Beth, and how they dealt with these forces as tourists and travellers. Shirley’s letters home were reported in the country press and reminiscent of soldier’s wartime letters home that described their tales as tourists in foreign lands. The narrative will show that Shirley, as an Australian country girl, was exposed to the cosmo- politan nature of the metropole, as were other women. The paper will explore how Shirley was subject to the forces of modernity and consumerism at a time when rural women were often limited to domesticity.
Źródło:
Anglica. An International Journal of English Studies; 2021, 30(1); 53-66
0860-5734
Pojawia się w:
Anglica. An International Journal of English Studies
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dorothy Wordsworth’s Journals of Scotland: The Creation of the Romantic Author
Dzienniki szkockie Dorothy Wordsworth: kreacja autorki romantycznej
Autorzy:
Beattie-Smith, Gillian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1198022.pdf
Data publikacji:
2021-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Dorothy Wordsworth
podróżopisarstwo kobiece
wędrówka
tożsamość
Szkocja
women’s travel writing
walking, identity
Scotland
Opis:
The increase in popularity of the Home Tour in the 19th century and the publication of many journals, diaries, and guides of tours of Scotland by, such as, Samuel Johnson and James Boswell, led to the perception of Scotland as a literary tour destination. The tour of Scotland invariably resulted in a journal in which identities such as writer, traveller, observer, were created. The text became a location for the pursuit of a sense of place and identity. For women in particular, the text offered opportunities to be accepted as a writer and commentator. Dorothy Wordsworth made two journeys to Scotland: the first, in 1803, with William Wordsworth and Samuel Taylor Coleridge, and the second, in 1822 with Joanna Hutchinson, the sister of Mary, her brother’s wife. This paper considers Dorothy’s identity constructed in those Scottish journals. Discussions of Dorothy Wordsworth have tended to consider her identity through familial relationship, and those of her writing by what is lacking in her work. Indeed, her work and her writing are frequently subsumed into the plural of ‘the Wordsworths’. This paper considers the creation of individual self in her work, and discusses the social and spatial construction of identity in Dorothy’s discourse in her journals about Scotland.
Wzrost popularności „Home Tour” w XIX w. i publikacje wielu dzienników, wspomnień czy przewodników turystycznych po Szkocji (np. autorstwa Samuela Johnsona i Jamesa Boswella) sprawiły, że Szkocja zaczęła być uznawana za ciekawy cel podróży literackich. Wojaże po Szkocji coraz częściej owocowały dziennikami z drogi, w których kształtowała się tożsamość pisarza, podróżnika, obserwatora czy świadka. Tekst stawał się przestrzenią dla poszukiwań sensu, miejsca i tożsamości, a dla kobiet-podróżników dodatkowo stanowił okazję, by stać się uznaną pisarką i komentatorką. Dorothy Wordsworth odbyła dwie podróże do Szkocji: pierwszą w roku 1803 z Williamem Wordsworthem i Samulem Taylorem Coleridgem oraz drugą w 1822 r. z Joanną Hutchinson, siostrą Mary i żoną jej brata. W niniejszym tekście dokonano analizy konstrukcji tożsamości Dorothy Wordsworth zawartej w dziennikach z obu podróży. Rozważania na temat Dorothy Wordsworth najczęściej skupiają się na badaniu tożsamości autorki przez pryzmat jej relacji rodzinnych, a w krytycznych ocenach twórczości pisarki kładzie się nacisk na pewne niedostatki widoczne w jej pracach. Zazwyczaj pisarstwo i teksty Dorothy są odczytywane równolegle z twórczością jej brata, jako „dzieła Wordsworthów”; w niniejszy szkicu „rozdzielono” twórczość obojga rodzeństwa i ukazano kreację indywidualnej tożsamości Dorothy Wordsworth w kontekście społecznej i przestrzennej architektury tożsamości zaprezentowanej w jej szkockich dziennikach.  
Źródło:
Postscriptum Polonistyczne; 2021, 27, 1; 51-67
1898-1593
2353-9844
Pojawia się w:
Postscriptum Polonistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dotykanie minionego. Fortepian Jane Campion jako przykład adaptacji auratycznej
Touching the Past: Jane Campion’s The Piano as an Example of an Auratic Adaptation
Autorzy:
Jauksz, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1395611.pdf
Data publikacji:
2021-07-19
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
adaptation
aura
materiality
intertextuality
19th century
fetish
women’s film and writing
adaptacja
materialność
intertekstualność
wiek XIX
fetysz
film i pisarstwo kobiece
Opis:
Artykuł jest próbą zdefiniowania zjawiska w światowym kinie współczesnym, które wykorzystując nowe sposoby komunikacji w obrębie sztuk wizualnych i ich haptyczności, stara się rekreować nastroje i wrażliwości konotowane z kulturą minionych czasów. Fortepian Jane Campion, jako świadectwo zaangażowanej lektury przede wszystkim poezji Emily Dickinson, ale też Wichrowych Wzgórz Emily Brontë, staje się tu przykładem fabuły z jednej strony nasyconej perspektywami, motywami i sytuacjami zaczerpniętymi z tych utworów, z drugiej wykorzystuje stylistyczną multisensoryczność kina, by w przedstawionych bohaterach i przedmiotach ich otaczających odtwarzać dynamikę relacji i nastroje znane z przekazów o kulturze połowy XIX wieku. Dzięki temu staje się auraptacją (adaptacją auratyczną; ang. auraptation – auratic adaptation), adaptacją aury wyczytanej spomiędzy literackich świadectw epoki, przeniesieniem w dzisiejsze czasy i właściwe im media niepowstałej w wieku XIX opowieści.
In this article, I attempt to define a new phenomenon in world contemporary cinema. Thanks to new visual means of expression, with a focus on their haptic nature, film tries to recreate moods and sensitivities associated with the past. As an informed reading of Emily Dickinson’s poetry and Emily Brontë’s Wuthering Heights, Jane Campion’s The Piano becomes an example of a plot that is, on the one hand, filled with perspectives, motifs and situations from these works and, on the other hand, thanks to the stylistic multisensory nature of cinema, recreates the nineteenth-century dynamics of relations and moods recorded in historical sources in specific characters and objects. Thus, it becomes an auraptation (auraptation: auratic adaptation), an adaptation of the aura found in the literary testimonies of a given epoch. It translates a story that was not created in the nineteenth century into the present and the contemporary media.
Źródło:
Forum Poetyki; 2021, 23; 174-189
2451-1404
Pojawia się w:
Forum Poetyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Piśmienne przejawy Strajku Kobiet w świetle koncepcji wydarzenia piśmiennego Béatrice Fraenkel
The Written Manifestations of the Women’s Strike in the Light of Béatrice Fraenkel’s Concept of the Writing Event
Autorzy:
Ucherek, Dorota
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2014901.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Komisja Nauk Filologicznych Polskiej Akademii Nauk, Oddział we Wrocławiu
Tematy:
writing event
anthropology of writing
Béatrice Fraenkel
Women’s Strike
humanities of protest
Opis:
Béatrice Fraenkel proposes her own understanding of the concept of a writing event, in opposition to the approach of New Literacy Studies, which perceives such an event as an element of everyday life, repetitive, routine and not worthy of attention, like reading a bedtime story to a child. The French anthropologist, on the other hand, calls writing events completely different activities: uncommon, subversive acts of performative power, revealing and releasing social energy, the need to contest reality or the desire for expression. According to Fraenkel, such events have a collective and historical meaning; they imply a break with the existing order, a change in the fate of society. As such events, the researcher recognises Zola’s open letter J’accuse, expressions of protest against the occupant appearing on the walls of Warsaw during World War II, especially the Fighting Poland anchor, or altars of remembrance spontaneously built after the attack on the World Trade Center. This is also how the Chilean action “NO+”, analysed by Pedro Araya, can be seen. The aim of the paper is to show in this perspective the written manifestations of the Women’s Strike of autumn 2020 and to examine, from this point of view, the traces it left behind in the urban space and network folklore. The notion of the humanities of protest, proposed by Filip Mazurkiewicz in relation to the protests in Hong Kong, provides the context for the discussion.
Źródło:
Academic Journal of Modern Philology; 2021, 12; 207-218
2299-7164
2353-3218
Pojawia się w:
Academic Journal of Modern Philology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prescriptum: Women on the Road
Prescriptum. Kobiety w drodze
Autorzy:
Augustynowicz, Nina
Czempka-Wewióra, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2042390.pdf
Data publikacji:
2021-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
podróż
podróżniczki
podróżopisarstwo kobiece
reportaż
journey
women travellers
women’s travel writing
reporting
Opis:
This bilingual issue which we are now submitting to the reader takes up the theme of broadly understood travelling, being on the road, wandering, both near (not far from home) and very distant (into unknown realms of time and space). Travelling is associated with discovering new places, getting to know people and cultures, gaining experience, sometimes also pursuing a goal along winding and difficult paths. At other times, travel becomes an end in itself; it can be a way of life in which movement and change are core values. Not all journeys presented in this volume serve the purpose of recreation. Some were caused by oppressive conditions and threats to life and livelihood, which result in emigration, alienation and sacrifices that leave their mark on many generations. An inseparable element of travelling is the risk taken by the explorer. However, as the presented collection of articles confirms, journeys often become a creative impulse that leads to discovering oneself and one’s own culture in contact with the people one meets, with their customs and the places one gets to know.
Dwujęzyczny numer, który oddajemy do rąk czytelników, to zbiór artykułów podejmujących motyw szeroko rozumianej podróży, drogi,wędrówki zarówno bliskiej (nieopodal domu), jak i bardzo odległej (w nieznane rewiry czasu i przestrzeni). Podróżowanie wiąże się z odkrywaniem nowych miejsc, poznawaniem ludzi i kultur, zdobywaniem doświadczeń, docieraniem do celu nieraz krętymi i trudnymi ścieżkami. Innym razem podróż staje się celem samym w sobie, sposobem na życie, w którym ruch i zmiana to najważniejsze wartości. Nie wszystkie wyprawy przedstawione w tomie służyły wyłącznie rekreacji; nierzadko wynikały one bowiem z represji i sytuacji zagrożenia, wówczas skutkowały emigracją, wyobcowaniem i wyrzeczeniami odciskającymi piętno na wielu pokoleniach. Nieodłącznym elementem wojaży jest ryzyko, którego podejmuje się eksplorator lub tramp. Co jednak potwierdza przedstawiany zbiór artykułów, podróże wielokrotnie stawały się impulsem do tworzenia, odkrywania siebie i własnej kultury wskutek kontaktu ze spotkanymi ludźmi, ich obyczajami i poznawanymi przestrzeniami.
Źródło:
Postscriptum Polonistyczne; 2021, 27, 1; 13-28
1898-1593
2353-9844
Pojawia się w:
Postscriptum Polonistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Walking in Circles: Making Stories out of Landscapes
Chodząc w kółko. Krajobrazowe opowieści
Autorzy:
Cracknell, Linda
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1198014.pdf
Data publikacji:
2021-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
wędrówka
przyrodopisarstwo
podróżniczki
walking
nature writing
women walkers
Opis:
Using the example of her novel, Call of The Undertow, published in 2013, Linda Cracknell writes about how repeated walks in a new place rich with possibility resulted in a fictional narrative out of observation and sensation. She also draws on her non-fiction book, Doubling Back: Ten Paths Trodden in Memory, a book described as a combination of ‘memoir, travelogue and literary meditation’, inspired by re-treading former journeys on foot taken by herself or by others.Both books have involved a ‘multiple gaze’ across nature, social history, communities and inner lives, and share some creative methods. In both she’s attracted to liminal worlds, exploration and often to women who challenge boundaries. Motion is necessary to this writer’s imaginative writing, but in Doubling Back, the motion has itself become the subject. For the writer, the craft is similar but fiction feels a greater transformation of the material. For the reader, which kind of text provides a more visceral experience of having travelled herself, and is it necessary for the reader to be a walker in order to fully engage with accounts of journeys on foot?
W swoim artykule autorka opisuje, w jaki sposób piesze wędrówki przyczyniły się do powstania jej powieści Call of the Undertow wydanej w 2013. Nawiązując również do swojej wcześniejszej książki – Doubling Back: Ten Paths Trodden in Memory, pokazuje, że powrót na znane już szlaki może stać się inspiracją do powstania dzieła z pogranicza „wspomnień, trawelogu i literackiej medytacji”. W obu książkach Cracknell w złożony sposób przygląda się przyrodzie, historii społecznej, lokalnym społecznościom i ich wewnętrznym układom, przyjmując w swoich książkach metody badawcze, które wyjaśnia w niniejszym artykule. Fascynują ją światy graniczne i odkrywanie jednostkowych historii kobiet, które mają odwagę podważać zasadność granic i podziałów. Dla Cracknell, ruch jest niezbędnym elementem w procesie twórczym, a w Doubling Back staje się on wręcz głównym tematem jej rozważań. W „Chodząc w kółko: Krajobrazowe opowieści”, autorka zadaje pytanie o rodzaj tekstu, który pozwala na bardziej cielesne doświadczenie podróżnicze, zastanawiając się również, czy czytelnik sam powinien być wędrowcem, aby lepiej i pełniej zrozumieć relacje z odbywanych przez innych podróżników pieszych wypraw.
Źródło:
Postscriptum Polonistyczne; 2021, 27, 1; 171-190
1898-1593
2353-9844
Pojawia się w:
Postscriptum Polonistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Contemporary Hungarian Women’s Writing and Cosmopolitanism
Współczesne węgierskie pisarstwo kobiece i kosmopolityzm
Autorzy:
Györke, Ágnes
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/913099.pdf
Data publikacji:
2020-12-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Hungary
contemporary literature
women’s writing
cosmopolitan feminism
urban space
Węgry
literatura współczesna
pisarstwo kobiece
kosmopolityczny feminizm
przestrzeń miejska
Opis:
This article investigates contemporary Hungarian women’s writing in the context of cosmopolitan feminism. The literary works explored are Noémi Szécsi’s The Finno-Ugrian Vampire, Noémi Kiss’s Trans and Virág Erdős’s Luminous Bodies: 100 Little Budapest, which I read as examples of a cosmopolitan feminist engagement with urban space. As opposed to the Kantian concept of cosmopolitanism, which has been critiqued for failing to take the experiences of particular social groups and geographical regions into account, cosmopolitan feminism focuses on the local and the embodied. The discussed texts thematise border crossing both on the level of form and content, while they engage with the mundane, affective aspects of everyday life in an emphatically urban setting. This cosmopolitan feminism challenges parochial, heavy, national literary traditions and points towards a distinct feministaesthetics in contemporary Hungarian literature.
Artykuł bada współczesne węgierskie pisarstwo kobiece w kontekście kosmopolitycznego feminizmu. Analizie poddano trzy utwory: Finnugor vampire Noémi Szécsi, Trans Noémi Kiss oraz Világító testek: 100 kis Budapest Erdős Virág. Utwory te czytam jako przykłady zaangażowania kosmopolitycznego feminizmu w przestrzeń miejską. W przeciwieństwie do kantowskiej koncepcji kosmopolityzmu, krytykowanej za nieuwzględnianie doświadczeń poszczególnych grup społecznych i regionów geograficznych, kosmopolityczny feminizm koncentruje się na tym, co lokalne i ucieleśnione. Omawiane dzieła dotyczą przekraczania granic pod względem zarówno formy, jak i treści, a jednocześnie angażują się w powszednie, afektywne aspekty codziennego życia w przestrzeni miejskiej. Ów kosmopolityczny feminizm kwestionuje zaściankowe, ciężkie, narodowe tradycje literackie i wskazuje na wyraźną linię estetyki feministycznej we współczesnej literaturze węgierskiej.
Źródło:
Porównania; 2020, 27, 2; 235-246
1733-165X
Pojawia się w:
Porównania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nelly Arcan, une postféministe?
Nelly Arcan, a postfeminist author?
Autorzy:
Berek, Ewelina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1053624.pdf
Data publikacji:
2020-12-28
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Nelly Arcan
women’s writing
femininity
contemporary Quebecer literature
postfeminism
Opis:
The article proposes to reconsider the place taken by Nelly Arcan’s work in the women’s and feminist thinking in Quebec in the last years. The author discusses the concepts like the passivity of writer’s main characters, her conception of femininity and the fatalism which characterize her female characters. The aim of the article is to shed light in Nelly Arcan’s vision and renewal of the contemporary Quebecer literature. Her intimate, provocative, furious and dark novels bring out the deadlock on the women’s thinking nowadays and challenge the achievements of the claims of the feminist movements.
Źródło:
Romanica Silesiana; 2020, 18, 2; 30-45
1898-2433
2353-9887
Pojawia się w:
Romanica Silesiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Opis autotematyczny na przykładzie poezji kobiet. Przypadek Joanny Pollakówny
Autothematic Description in Poetry by Women: The Case of Joanna Pollakówna
Autorzy:
Grądziel-Wójcik, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1337898.pdf
Data publikacji:
2020-10-13
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
autothematic writing
metapoetry
poetry by women
description
structuralism
versification
Joanna Pollakówna
Wisława Szymborska
Julia Hartwig
Bogusława Latawiec
autotematyzm
metapoetyckość
poezja kobiet
opis
strukturalizm
wersyfikacja
Opis:
W artykule wyodrębniony zostaje opis autotematyczny jako technika metapoetyckiej refleksji, z jednej strony odniesiona do strukturalistycznej teorii opisu, z drugiej – do praktyki poetyckiej kobiet, w której metarefleksja jest ważnym, ale niedostatecznie omówionym zjawiskiem. Stosowane przez poetki zabiegi autotematyczne nakierowane są często nie tyle na problematyzowanie poetyckiego medium, mającego wywołać Barthes’owski „efekt rzeczywistości”, ile na samopoznanie podmiotu i konstruowanie indywidualnych projektów epistemologicznych. Przykładowo przywołana zostaje poezja Wisławy Szymborskiej, Julii Hartwig, Bogumiły Latawiec i Haliny Poświatowskiej, a osobną interpretację zyskuje wiersz Joanny Pollakówny.
The article discusses autothematic description as a technique of metapoetic reflection. On the one hand, it is analyzed in the context of the structuralist theory of description and on the other hand, in the context of poetry by women, where meta-reflection is an important but underresearched phenomenon. Many poets use autothematic writing not because they want to problematize the poetic medium, which is to create Barthes’s “reality effect,” but because they want to construct their individual epistemological projects and inform the speaking “I.” I analyze poems by Wisława Szymborska, Julia Hartwig, Bogumiła Latawiec and Halina Poświatowska and interpret a poem by Joanna Pollakówna anew.
Źródło:
Forum Poetyki; 2020, 20; 34-49
2451-1404
Pojawia się w:
Forum Poetyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies