Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "widmontologia" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-11 z 11
    Tytuł:
    Miejsca nawiedzone Eugeniusza Tkaczyszyna-Dyckiego
    Autorzy:
    Trusewicz, Szymon
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1961735.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Ośrodek Badawczy Facta Ficta
    Tematy:
    Tkaczyszyn-Dycki
    Miejsca nawiedzone
    Widmontologia
    Derrida
    Opis:
    In the article Haunted places of Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki, Szymon Trusewicz examines the poetry of Tkaczyszyn-Dycki in the light of Jacques Derrida’s hauntology. The ‘language of space’ originated by Gérard Genette is the starting point. It suggests that some methaphors connote the space beside its original, non-spatial meaning. To describe Tkaczyszyn-Dycki, the critics use such terms as ‘diversity’, ‘simultaneousness’, ‘co-presence’, which – according to the Author – reveals the essential relation between the space and the language in this poetry. The poetry of Tkaczyszyn-Dycki is analyzed through the figure of anachrony and the figure of displacement. The author focuses especially on the dates of his poetry, taking into account the biography of the poet. In each following volume, the artist seems to emphasize that some poems belong to different periods of time. Thus the anachrony becomes an artistic strategy of Tkaczyszyn-Dycki. Taking into consideration some terms of Janusz Sławiński, Trusewicz claims that space in the works of the poet does not fulfil only its basic role of ‘the container’ for characters and plot. Tkaczyszyn-Dycki renders the communication aspect more spacious and engage it in the scenery of poem, which already contains the autobiographical places (sensu Małgorzata Czermińska). In consequence, it produces a solid and complex knot of life and poetic output.
    Źródło:
    Facta Ficta. Journal of Theory, Narrative & Media; 2018, 1, 1; 4-17
    2719-8278
    Pojawia się w:
    Facta Ficta. Journal of Theory, Narrative & Media
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Czas, który wypadł z ram. Antropocen i ekokrytyczna lektura tekstów literackich
    The time is out of joint. Anthropocene and ecocentric reading of literary texts
    Autorzy:
    Szaj, Patryk
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1954136.pdf
    Data publikacji:
    2021-11-30
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Anthropocene
    ecocriticism
    hauntology
    geohistory
    antropocen
    ekokrytyka
    widmontologia
    geohistoria
    Opis:
    Pierwsza część artykułu podejmuje teoretyczny namysł nad antropocenem jako epoką, w której nastąpiło radykalne wymieszanie czasu ludzkiego i geologicznego. W części tej przedstawione są wglądy formułowane w obrębie dyskursu antropocenu, a także ustalenia klimatologii. Skłaniają one do wypracowania widmontologii antropocenu jako epoki, w której „czas wypadł z ram”. Druga część artykułu przekłada ustalenia teoretyczne na praktykę literaturoznawczą (zwłaszcza ekokrytyczną). Autor rekonstruuje propozycje uprawiania ekokrytyki w czasach antropocenu sformułowane przez Timothy’ego Clarka oraz Lynn Keller i podejmuje wstępne próby przełożenia ich na kontekst literatury polskiej.
    The first part of the paper offers a theoretical consideration of the Anthropocene as an epoch in which human and geological times have radically mixed. It outlines insights formulated within the Anthropocene discourse, as well as findings of climatology. They encourage developing the Anthropocene’s hauntology as an epoch in which “the time is out of joint”. The second part of the paper applies theory to literary studies practice (especially in terms of ecocriticism). Author reconstructs proposals to practice ecocriticism in the times of the Anthropocene formulated by Timothy Clark and Lynn Keller, and undertakes initial attempts at translating them into the Polish context.
    Źródło:
    Forum Poetyki; 2021, 24; 6-25
    2451-1404
    Pojawia się w:
    Forum Poetyki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nawiedzony ekran. Przyczynek do widmontologii współczesnego kina
    The Haunted Screen: A Contribution to the Hauntology of Contemporary Cinema
    Autorzy:
    Stelmach, Miłosz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31341606.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    widmontologia
    Jacques Derrida
    spektralność
    hauntology
    spectrality
    Opis:
    Artykuł stanowi próbę przedstawienia kina jako medium nawiedzonego. Podejmując refleksję nad ontologią kina (w nawiązaniu do takich teoretyków, jak André Bazin, Stanley Cavell czy Garett Stewart), autor stara się wykazać, że sposób funkcjonowania aparatu filmowego oraz fikcji ekranowej przypomina kontakt z duchami, usprawiedliwiający semantyczną dwuznaczność terminu „medium”, odsyłającą zarówno do kontekstu medioznawczego, jak i mediumicznego. Kino, ze względu na oscylowanie między trwałością i ulotnością oraz podwójną strukturę czasową, a także z uwagi na związki ze śmiercią może być nazywane sztuką widmową lub sztuką widm. Te naturalne predyspozycje medium sprawiają, że można je doskonale analizować, wykorzystując narzędzia sformułowanej przez Derridę widmontologii, która – zwłaszcza dzięki pracom jego późniejszych komentatorów – dowodzi potrzeby wprowadzenia kategorii widmowości do rozważań nad nowoczesnością oraz współczesną kulturą. Najnowsze kino (tak komercyjne, jak i artystyczne) doskonale wyraża oba te wątki refleksji, potwierdzając raz jeszcze wstępną tezę o spektralności medium kina.
    The article is an attempt to present cinema as a haunted medium. In his reflection on the ontology of the cinema (in relation to such writers as André Bazin, Stanley Cavell and Garett Stewart), the author seeks to show that the way the camera (and the on screen fiction) functions is similar to contact with spirits, that legitimate the semantic ambiguity of the term ‘medium’, referring both to the media of media studies, and spiritualistic media. Because of cinema’s oscillation between permanence and transience, and its double time structure, and because of its links with death, it can be called a spectre art, or art of spectres. These natural predispositions of the medium mean that it can be analysed using the notions of hauntology defined by Derrida, which thanks to the work of his later commentators proves the need of the introduction of the category of spectrality into the reflection on modernity and contemporary culture. The latest cinema (both commercial and artistic) perfectly expresses both of these threads of reflection, confirming once again the initial thesis of spectrality of the medium of cinema.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2016, 96; 102-113
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Polskoromantyczne widma Josepha Conrada. Prolegomena do badań nad polskim obliczem pisarza
    Polish-romantic spectres of Joseph Conrad. Prolegomena to the studies on Polish face of the writer
    Autorzy:
    Samsel, Karol
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1361311.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Akademia Pomorska w Słupsku
    Tematy:
    Joseph Conrad
    romantyzm polski
    widmontologia
    Opowieści niepokojące
    Dziady cz III
    Polish Romanticism
    hauntology
    Tales of Unrest
    Forefathers’
    Eve Part III
    Opis:
    Studium, czerpiąc z doświadczeń badawczych najwybitniejszych interpretatorów intertekstualności w prozie Conrada, w tym m.in. Yves’a Hervoueta, dąży do ustalenia interpretacyjnego punktu zero w wypadku badania niejasnych, a wręcz podprogowych oddziaływań romantyzmu polskiego na pisarstwo Conrada. Są one tak wieloznaczne i zróżnicowane, że – czerpiąc z tytułu imponującej monografii Hervoueta The French Face of Joseph Conrad – należałoby je określić mianem aspektu, nawet – dominanty „polskiego oblicza pisarza”. By konteksty polskoromantyczne u Conrada doprecyzować oraz uwypuklić, trzeba byłoby przetworzyć klasyczne pojęcie intertekstualności, skrzyżowawszy je z tzw. metodologią hontologiczną, u której podstaw spoczywa Derridiańska teoria widm. Syntetyczne badanie intertekstualno-komparatystyczne tomu Opowieści niepokojące z 1898 roku wskazuje, że (oprócz odwołań do Flauberta czy Merimée) równie istotne pozostają dla ujęcia Conradowskiej intertekstualności konteksty polskoromantycznej szkoły litewskiej (Mickiewicz) i ukraińskiej (Słowacki). W toku analizy – jako dwa konkurencyjne kręgi intertekstualne – powinny być zawsze oddzielane od siebie i wyodrębniane.
    The study, drawing from the research experience of the most prominent interpreters of intertextuality in Conrad’s prose, including Yves Hervouet, seeks to establish an interpretative zero point in the case of the study of the vague, or even subliminal influences of Polish Romanticism on Conrad’s writing. They are so ambiguous and varied that – drawing from the impressive monograph of Hervouet The French Face of Joseph Conrad – they should be described as an aspect, or even – the dominant feature of the „Polish Face of the writer”. To clarify and emphasize Polish-romantic contexts in Conrad’s texts, it would be necessary to transform the standard concept of intertextuality, crossing it with the so-called hontological methodology based on Derridian Theory of Spectres. A synthetic intertextual-comparative study of the volume Tales of Unrest from 1898 indicates that (apart from references to Flaubert or Merimée) the independent contexts of the Lithuanian (Mickiewicz) and the Ukrainian (Słowacki) School of Polish Romanticism should remain equally important for Conrad’s intertextuality. Therefore during the analysis – as two competing intertextual circles – they should always be separated and differentiated. Biogram
    Źródło:
    Świat Tekstów. Rocznik Słupski; 2020, 18; 198-210
    2083-4721
    Pojawia się w:
    Świat Tekstów. Rocznik Słupski
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Szczęśliwy książę Jana Dormana jako autoarchiwum
    Jan Dorman’s Happy Prince as an Auto-Archive
    Autorzy:
    Rewerenda, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/36148311.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Jan Dorman
    archiwum
    widmontologia
    widma
    performatywność
    archives
    hauntology
    phantom
    performative studies
    Opis:
    Artykuł stanowi propozycję analizy dokumentacji przedstawienia Szczęśliwy książę według Oskara Wilde’a jako modelu myślenia Jana Dormana o połączeniach zwrotnych między teatrem i archiwum. Spektakl stanowi jednak zaledwie impuls do szerszej refleksji na temat wielopoziomowego zainteresowania Dormana własnym archiwum oraz sposobami przechowania pamięci o swojej twórczości i życiu prywatnym. Dzięki wykorzystaniu ustaleń wypracowanych przez badaczy zwrotu archiwalnego oraz widmontologii artykuł wskazuje najważniejsze przestrzenie świadomego auto-archiwizowania realizowanego przez Dormana: od gorączkowego kolekcjonowania i katalogowania, przez budowanie kulturowego repozytorium dla siebie i swoich współpracowników oraz konfabulację i automitologizację, aż do recyklingu przedmiotów, postaci i motywów powracających w kolejnych jego spektaklach. W efekcie wyłania się obraz archiwum Dormana, które wykracza daleko poza kolekcję materialnych pamiątek z życia prywatnego i zawodowego, tworząc świadomie konstruowaną przestrzeń performatywną.
    The paper proposes to study the documentation of Jan Dorman’s production based on Oscar Wilde’s Happy Prince as a model for Jan Dorman’s thinking about a connection and a feedback loop between theatre and archive. The production forms the basis for a more detailed examination of Dorman’s multi-layered interest in his own archive as well as the ways in which memories of his art and private life can be preserved. Using the findings developed in the area of archival turn and hauntology, the paper elaborates on the most important spheres of Dorman’s intentional self-archiving: his frantic collecting and cataloguing, the habit of constructing a cultural repository for himself and his co-workers, confabulating and self-mythologising, recycling of objects, characters and motifs to be used again in subsequent productions. In the resulting vision of Dorman’s archive, it appears to be a deliberately constructed performative space rather than merely a collection of material traces of his professional and private life.
    Źródło:
    Pamiętnik Teatralny; 2019, 68, 3/4; 196-212
    0031-0522
    2658-2899
    Pojawia się w:
    Pamiętnik Teatralny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Umieć sobie wybaczyć. Widmontologiczne ujęcie <I>Umiłowanej</i> Toni Morrison
    Reconciliating with One’s Self. Hauntological Decoding of Toni Morrison’s <i>Beloved</i>
    Autorzy:
    Moryń, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/467237.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    widmontologia
    Toni Morrison
    Beloved
    Umiłowana
    hauntology
    Opis:
    Reconciliating with one’s self. Hauntological decoding of Toni Morrison’s Beloved. This article focuses on Toni Morrison’s novel Beloved and its reading that may be uncovered through the theory of hauntology. As a novel, Beloved inscribed itself into the discussion of the image of memory in literature thanks to its retrospective nature. The reality observed in this work by Toni Morrison is actively shaped by the past and haunted by the specters of past atrocities and deceased characters. Among the problems tackled in this article are the differences between memory and interpretation; traumatic memories; and the relation between one’s memory and identity. Events and characters present in this book are characterized by their ambiguity, their contestation of binary oppositions, such as presence/absence; life/death; freedom/slavery, and being defined through a plethora of meanings and traces. Despite all these characteristics pointing towards deconstructionism as the proper theory with which the novel may be decoded, the article proposes to dissect Beloved through hauntology. This work presents hauntology as a theory applicable to literary criticism that is capable of producing a captivating reading of the discussed novel, as well as outlines the main differences between hauntology and trauma theory, with the latter being the dominant approach used in analyzing Morrison’s book. This article employs the theory of hauntology in the shape in which it is proposed by Jacques Derrida, Mark Fisher, Jodey Castricano and Andrzej Marzec.
    Przedmiotem niniejszego artykułu jest powieść Umiłowana autorstwa Toni Morrison oraz odczytanie jej z perspektywy widmontologicznej. Umiłowana jest powieścią wpisującą się w dyskurs dotyczący pamięci w literaturze ze względu na swoją retrospektywną naturę: rzeczywistość w dziele Toni Morrison jest aktywnie kształtowana przez przeszłość oraz nawiedzana przez widma minionych koszmarów oraz nieżyjących postaci. Pośród zagadnień poruszonych w tej pracy znajdują się różnice pomiędzy pamięcią a interpretacją, traumy pamięci oraz relacja pomiędzy pamięcią a tożsamością. Zarówno wydarzenia jak i postaci występujące w utworze charakteryzują się ambiwalencją, kontestacją binarnych przeciwieństw (obecność/abscencja; życie/śmierć; wolność/niewola) oraz są podszyte szeregiem nadających im znaczenia śladów. Pomimo że cechy te wskazują na dekonstrukcjonizm jako teorię odpowiednią do rozszyfrowania powieści, artykuł proponuje spojrzenie na Umiłowaną przez pryzmat widmontologii. Praca ta przedstawia widmontologię jako teorię krytyki literackiej zdolną do wyprodukowania interesującego odczytania powieści, oraz zaznacza różnice dzielące widmontologię od teorii traumy, jednej z dominujących teorii wykorzystywanych w analizowaniu Umiłowanej. Ten artykuł posługuje się teorią widmontologii proponowaną przez Jacquesa Derridę, Marka Fishera, Jodey Castricano oraz Andrzeja Marca.
    Źródło:
    ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura; 2020, 40; 133-143
    1508-6305
    2544-3186
    Pojawia się w:
    ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Powrót do przyszłości. Widmo jako pole wiedzy
    Autorzy:
    Momro, Jakub
    Kłosiński, Michał
    Łachacz, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1956556.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Ośrodek Badawczy Facta Ficta
    Tematy:
    rozmowa
    Derrida
    Hauntologia
    Widmontologie nowoczesności
    Widmontologia
    Opis:
    Z Jakubem Momrą rozmawiają Michał Kłosiński i Magdalena Łachacz
    Źródło:
    Facta Ficta. Journal of Theory, Narrative & Media; 2018, 1, 1; 70-91
    2719-8278
    Pojawia się w:
    Facta Ficta. Journal of Theory, Narrative & Media
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Historia, widma i dekonstrukcja
    History, Spectres, and Deconstruction
    Autorzy:
    Kula, Artur
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2080785.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    deconstruction
    Ethan Kleinberg
    French Theory
    hauntology
    ontological realism
    dekonstrukcja
    realizm ontologiczny
    widmontologia
    Nauki Humanistyczne i Społeczne
    Opis:
    This article is a review of Ethan Kleinberg’s Haunting History. For a Deconstructive Approach to the Past (Stanford, 2017). I focus on three issues related to that work. These are: historians’ attitude towards the deconstruction; the idea of ontological realism and its critique; the role of young historians in modern academia. This text is based not only on the book reviewed but also on its different analyses and ways it was used in other research. In the conclusion, I present how Haunting History can be used as an emancipatory tool by scholars who are starting their academic careers now.
    Źródło:
    Historyka studia metodologiczne; 2020, 50; 157-171
    0073-277X
    Pojawia się w:
    Historyka studia metodologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pochwała filologii – Pawła Mackiewicza Sequel. O poezji Marcina Sendeckiego
    In Praise of Philology – Paweł Mackiewicz’s Sequel. O poezji Marcina Sendeckiego (Sequel. On the Poetry of Marcin Sendecki)
    Autorzy:
    Hoffmann, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1359513.pdf
    Data publikacji:
    2016-10-28
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    contemporary Polish poetry
    supplement
    Marcin Sendecki
    l'hantologie
    współczesna liryka polska
    suplement
    Widmontologia
    Opis:
    Artykuł jest krytycznym komentarzem do książki Pawła Mackiewicza Sequel. O poezji Marcina Sendeckiego (2015). Autor dostrzega pionierską rolę pierwszej monografii na temat poety w usytuowaniu twórcy w tradycji literackiej (zarówno polskiej, jak i światowej), jednocześnie dostrzega pewne ograniczenia wynikające z przyjętej strategii lekturowej. Podkreślone zostaje „konserwatywne” stanowisko wobec zadań filologii prezentowane przez Mackiewicza. Tekst zadaje pytanie o możliwość rozszerzenia tytułowej kategorii „sequelu” (np. w kontekście dekonstrukcyjnej l’hantologie) tak, aby stała się narzędziem opisu kultury.
    The article offers a critical commentary on Paweł Mackiewicz’s Sequel. O poezji Marcina Sendeckiego (2015). The author recognizes the pioneering role of the first monograph on Sendecki, in its effort to situate the poet within literary tradition (both the Polish and the world traditions), and simultaneously addresses certain limitations that result from the reading strategy Mackiewicz chooses to adopt. A “conservative” position vis-à-vis the scholarly tasks presented by Mackiewicz is underscored. The article poses the question of whether it is possible to expand the titular category of the sequel (for example in the context of the deconstructionist notion of l’hantologie) in such a way that it might become a tool for the description of cultural phenomena.
    Źródło:
    Forum Poetyki; 2016, 6; 104-109
    2451-1404
    Pojawia się w:
    Forum Poetyki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przemyśleć nowoczesność jeszcze raz – i jeszcze raz. Wokół książki Jakuba Momry, <i>Widmontologie nowoczesności</i>
    Re-thinking Modernity Again – and Again. Reflections on Jakub Momra’s Book <i>Widmontologie nowoczesności</i> [<i>Spectrontologies of Modernity</i>]
    Autorzy:
    Hoffmann, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/467846.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    teoria kultury
    dekonstrukcja
    widmontologia
    nowoczesność
    cultural theory
    deconstructions
    spectrontology
    modernity
    Opis:
    Krzysztof HoffmanAdam Mickiewicz UniversityPoznań, Poland Re-thinking Modernity Again – and Again Reflections on Jakub Momra’s BookWidmontologie nowoczesności [Spectrontologies of Modernity]Tekst jest krytyczną lekturą książki Jakuba Momry, Widmontologie nowoczesności. Artykuł problematyzuje  kluczowy dla publikacji problem genezy, uwypukla zawarte w książce związki późnej fazy dekonstrukcji z jej wcześniejszymi odczytaniami Freudowskiej psychoanalizy, stawia wreszcie pytanie o przyszłe rozwinięcia zarysowanego projektu.Keywords: cultural theory, deconstructions, spectrontology, modernityPrzemyśleć nowoczesność jeszcze raz – i jeszcze raz. Wokół książki Jakuba Momry Widmontologie nowoczesnościTekst jest krytyczną lekturą książki Jakuba Momry, Widmontologie nowoczesności. Artykuł problematyzuje  kluczowy dla publikacji problem genezy, uwypukla zawarte w książce związki późnej fazy dekonstrukcji z jej wcześniejszymi odczytaniami Freudowskiej psychoanalizy, stawia wreszcie pytanie o przyszłe rozwinięcia zarysowanego projektu.Słowa kluczowe: teoria kultury, dekonstrukcja, widmontologia, nowoczesność
    Krzysztof HoffmanAdam Mickiewicz UniversityPoznań, Poland Re-thinking Modernity Again – and Again Reflections on Jakub Momra’s BookWidmontologie nowoczesności [Spectrontologies of Modernity]Tekst jest krytyczną lekturą książki Jakuba Momry, Widmontologie nowoczesności. Artykuł problematyzuje  kluczowy dla publikacji problem genezy, uwypukla zawarte w książce związki późnej fazy dekonstrukcji z jej wcześniejszymi odczytaniami Freudowskiej psychoanalizy, stawia wreszcie pytanie o przyszłe rozwinięcia zarysowanego projektu.Keywords: cultural theory, deconstructions, spectrontology, modernityPrzemyśleć nowoczesność jeszcze raz – i jeszcze raz. Wokół książki Jakuba Momry Widmontologie nowoczesnościTekst jest krytyczną lekturą książki Jakuba Momry, Widmontologie nowoczesności. Artykuł problematyzuje  kluczowy dla publikacji problem genezy, uwypukla zawarte w książce związki późnej fazy dekonstrukcji z jej wcześniejszymi odczytaniami Freudowskiej psychoanalizy, stawia wreszcie pytanie o przyszłe rozwinięcia zarysowanego projektu.Słowa kluczowe: teoria kultury, dekonstrukcja, widmontologia, nowoczesność
    Źródło:
    ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura; 2017, 34
    1508-6305
    2544-3186
    Pojawia się w:
    ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Widmowa aktualizacja marksizmu czy spektralna bujda
    Spectral Actualization of Marxism or Spectral Humbug
    Autorzy:
    Brzeziński, Jędrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1012279.pdf
    Data publikacji:
    2016-03-15
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Derrida
    marxism
    hauntology
    ophelism
    deconstruction
    marksizm
    widmontologia
    ofelizm
    dekonstrukcja
    Opis:
    Artykuł jest krytyczna interpretacją Widm Marksa Jacquesa Derridy. Obok przedstawienia krytycznych odczytań Eagletona czy Negriego, próbuję pokazać nie tylko filozoficzną jałowość propozycji Derridy, ale także niezdolność do wywiązania się z politycznych i etycznych obietnic, które składa.
    The article is a critical reading of Jacques Derrida’s Spectres of Marx. Apart from presenting the Eagleton's and Negri’s critical interpretations and philosophical unproductiveness of Derrida's proposals, I also try to show their inability to fulfill the ethical and political promises, which they makes.
    Źródło:
    Praktyka Teoretyczna; 2016, 19, 1; 290-303
    2081-8130
    Pojawia się w:
    Praktyka Teoretyczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-11 z 11

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies