- Tytuł:
-
Porównanie syntetycznych wskaźników stopnia szerokiej adaptacji odmian na przykładzie serii doświadczeń przedrejestrowych z pszenicą ozimą
Comparison of some indices for evaluating wide adaptation degree of cultivars on the basis of data from pre-registration trials with winter wheat - Autorzy:
-
Iwańska, Marzena
Mądry, Wiesław
Rajfura, Anna
Drzazga, Tadeusz - Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/42828695.pdf
- Data publikacji:
- 2009
- Wydawca:
- Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin
- Tematy:
-
doświadczenia przedrejestrowe
miary stopnia szerokiej adaptacji odmian
plon ziarna
pszenica ozima
grain yield
pre-registration trials
statistical measures
wide adaptation degree
winter wheat - Opis:
-
W doświadczalnictwie i hodowli roślin stopień szerokiej adaptacji odmian jest zwykle rozumiany jako zespolenie (integracja) oceny średniej genotypowej plonu i wariancji stabilności Shukli, jako miary stopnia stabilności plonowania odmiany w danym rejonie uprawy. Stopień szerokiej adaptacji odmiany zwiększa się wraz ze zwiększaniem średniej genotypowej oraz zwiększaniem stopnia stabilności wyrażonej przez zmniejszanie wariancji stabilności Shukli. Dobre miary stopnia szerokiej adaptacji odmian powinny zawierać zespoloną informację o średniej genotypowej oraz wariancji stabilności plonu. Zatem, powinny być dość silnie skorelowane z ich dwoma determinantami oraz powinny podobnie porządkować odmiany, jak te miary, które są w sposób zrównoważony uwarunkowane przez średni plon i jego stabilność. Uznaje się zwykle, że ich skorelowanie ze średnią genotypową plonu powinno być silniejsze, niż z wariancją stabilności. Miary, spełniające ten warunek odzwierciedlają wiernie stopień szerokiej adaptacji odmian. Celem pracy było zbadanie przydatności do oceny i uporządkowania stopnia szerokiej adaptacji odmian pod względem jednej miary nieparametrycznej i czterech miar parametrycznych. Rozpatrywaną miarą nieparametryczną jest miara Kanga, czyli wskaźnik średniego plonu i jego stabilności, YS. Natomiast, miarami parametrycznymi są: 1) wskaźnik niezawodności przewagi plonowania odmiany, R(0), 2) średnia wartość funkcji niezawodności przewagi d plonowania odmiany, MR, 3) wskaźnik nadrzędności plonowania odmiany, P oraz 4) niezawodny plon minimalny odmiany, I. W pracy wykorzystano dane dla plonu ziarna z 3 serii doświadczeń przedrejestrowych z pszenicą ozimą, przeprowadzonych w latach 1994, 2000 i 2006. Miary Ii(0,90) i Ii(0,95) najbardziej adekwatnie, wśród badanych miar, a także powtarzalnie w seriach doświadczeń, oceniają relatywny stopień szerokiej adaptacji odmian, ponieważ porządkują odmiany podobnie pod względem stopnia szerokiej adaptacji w zbiorze wszystkich badanych odmian oraz wśród około 40% najwyżej plonujących odmian. Miary YSi, Ri(0), MRi,i Pi mniej adekwatnie, niż Ii(0,90) i Ii(0,95) oceniają stopień szerokiej adaptacji odmian w zbiorze wszystkich badanych odmian oraz w zredukowanym do 40% najwyżej plonujących odmian - taki obraz przydatności badanych miar jest powtarzalny w seriach doświadczeń. Miary Ii(0,90) i Ii(0,95) gorzej odzwierciedlają relatywny stopień szerokiej adaptacji odmian, w zbiorze około 20% najwyżej plonujących odmian. Miary YSi, Ri(0), MRi i Pi znacznie lepiej odzwierciedlają relatywny stopień szerokiej adaptacji, a zwłaszcza podobnie porządkują odmiany pod względem stopnia szerokiej adaptacji w zbiorze około 20% najwyżej plonujących odmian.
In experimental design and plant breeding a wide adaptation degree of the cultivar is understood as the combined information on genotypic mean of yield and Shukla’s stability variance, to serve as a measure of the degree of yield stability of this cultivar in a given region of its cultivation. If both the genotypic yield mean and the degree of yield stability of the cultivar increase, the degree of wide adaptation of this cultivar also increases. The effective measures for wide adaptation degree of cultivars are expected to represent the combined information on a genotypic mean of yield and stability variance. Then, they should be strongly correlated both with a genotypic mean of yield and with stability variance, and ought to put the cultivars in order in a similar way like the measures that are in a balanced way determined by genotypic mean yield and stability variance. The measures that fulfill the above requirements are believed to reflect a relatively large degree of wide adaptation. The aim of the study was to compare the suitability of the measures to be used as criteria for selecting cultivars that show a relatively large degree of wide adaptation. In the analysis, one nonparametric measure (Kang’s yield stability measure, YS) and four parametric measures: 1) reliability index of yield outperforming, R(0), 2) mean value of yield outperforming reliability, MR, 3) superiority index, P, and 4) yield reliability index, I, were applied. The work was performed using data for grain yield obtained in three pre-registration cultivar trials with winter wheat done in the years 1994, 2000 and 2006. The measures Ii(0.90) and Ii(0.95) were found to be the most suitable tools for estimating a relative degree of wide adaptation, as they put in a similar order all the cultivars under study as well as about 40% of cultivars producing the highest yields. The measures YSi, Ri(0), MRi and Pi appeared to be less useful in assessing a degree of wide adaptation of all winter wheat cultivars tested and of 40% of those giving the best yields. However, the measures Ii(0.90) and Ii(0.95), as compared to the other ones, turned out to be the worse tool in determining a relative degree of wide adaptation in 20% of the cultivars producing the highest yields. - Źródło:
-
Biuletyn Instytutu Hodowli i Aklimatyzacji Roślin; 2009, 253; 31-45
0373-7837
2657-8913 - Pojawia się w:
- Biuletyn Instytutu Hodowli i Aklimatyzacji Roślin
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł