Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "więzienia" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów

Dostawca treści

Podbaza

Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-32 z 32
    Tytuł:
    Sprawozdanie z międzynarodowej konferencji naukowej pt. Sowiecki system obozów i więzień. Forma represji politycznych w Europie Środkowo-Wschodniej w pierwszej połowie XX wieku, Łódź, 3–4 listopada 2011 r.
    Autorzy:
    Bednarek, Jerzy
    Karbarz-Wilińska, Joanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/689791.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    konferencja naukowa
    sprawozdanie
    sowieckie obozy i więzienia
    1 połowa XX w.
    Źródło:
    Przegląd Nauk Historycznych; 2011, 10, 2
    1644-857X
    2450-7660
    Pojawia się w:
    Przegląd Nauk Historycznych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    System dozoru elektronicznego jako przykład wykorzystania nowoczesnej technologii w Służbie Więziennej
    Electronic supervision systems: an example of the application of modern technology within the Prison Service
    Autorzy:
    Staśkiewicz, Urszula
    Kostyra, Grzegorz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1200992.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    Prison Service
    electronic supervision system
    punishment
    prisons
    Służba Więzienna
    system dozoru elektronicznego
    kara
    więzienia
    Opis:
    Artykuł stanowi efekt badań technologii związanej z odbywaniem kary w systemie dozoru elektronicznego (SDE) wykorzystywanej w codziennej pracy funkcjonariuszy Służby Więziennej. Celem badań przedmiotowej problematyki była próba scharakteryzowania SDE, określenie potencjału i możliwości jakie daje ten system, a także poznanie jego wad. Zasadniczym problemem badawczym było znalezienie odpowiedzi na pytanie: jaki jest stan teorii i praktyki w zakresie wykorzystania systemu dozoru elektronicznego w pracy funkcjonariuszy służby więziennej i czy należałoby wprowadzić modyfikacje w jego użytkowaniu, a jeśli tak, to jakie.
    The paper is the outcome of extensive research carried out with regard to a technology applied on a daily basis by officers of the Prison Service, i.e. a technology that facilitates the execution of custodial sentences through various means of electronic supervision. The goal of the detailed enquiries made into the subject matter has been an attempt to characterise the idea of the electronic supervision system and to establish its potential and capabilities, as well as its drawbacks. The key research issue has been to provide the answer to the question of the current state of both theory and practice of applying the electronic supervision system in the daily work of Prison Service officers, and to verify the hypothesis of whether such systems that are currently in use ought to be modified, and if so – in what ways.
    Źródło:
    Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka; 2020, 3; 45-59
    1899-6264
    2451-0718
    Pojawia się w:
    Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Funkcjonowanie kół PPR przy Więzieniu Mokotów w Warszawie (1946–1948)
    The functioning of PPR wheels at Prison Mokotów in Warsaw (1946–1948)
    Autorzy:
    Charczuk, Wiesław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/488139.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Towarzystwo Nauki i Kultury Libra
    Tematy:
    Polska Partia Robotnicza
    komunistyczne więzienia w Polsce
    Polish Workers' Party
    communist prisons in Poland
    Opis:
    Prison Warsaw–Mokotów located at Rakowiecka 37 enrolled shameful in the history of Polish years 1944-1956. During this period in Mokotowskie prison functioned 4 wheel PPR , which focused around 75 members (of which came at the meeting of 30 States – 40 %). At the end of 1948, just before the unification of the party in all circles operating in jail Mokotów was centered 126 members. The analysis of the protocols of meetings that a common theme that was raised, the discipline of work. The prison officers will join the competition after the elimination of sleeping at the time of service at the police station, being late to work, coming to work intoxicated, excessive consumption of paper, water and electricity. Secretaries encouraged to be active members of the PPR that through training, employees MBP can obtain knowledge of the political situation that prevails in Europe and Poland, and that will be more " immune to all the promptings of the enemies of democracy." Hence, calling for the submission of the people who are more politically pounded to take care of those employees who have problems with reading and writing to teach them to understand the problems of communist ideological thinking. In the spring of 1948, the party meetings proceeded in accordance with a planned party line, which is nice to prepare members of the party to the unification movement PPR and PPS. Another nagging problem that was raised at party meetings, the presentation of the August Plenum of the Central Committee of the PPR, which were discussed issues Władyslaw Gomułka accusations of right-wing deviation.
    Źródło:
    Komunizm: system – ludzie - dokumentacja; 2014, 3; 87-103
    2299-890X
    Pojawia się w:
    Komunizm: system – ludzie - dokumentacja
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przemoc wobec kobiet kurdyjskich w więzieniach tureckich jako forma tortur de facto usankcjonowanych przez państwo
    Violence against Kurdish Women in Turkish Prisons as a De Facto State Sanctioned Form of Torture
    Autorzy:
    Szkudlarek, Magdalena
    Baranowska, Grażyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/642377.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    De facto form of torture
    Kurdish women
    Turkish prisons
    Tortury de facto
    Kobiety kurdyjskie
    Więzienia tureckie
    Opis:
    The aim of this article is to provide a comprehensive analysis of the situation of Kurdish women who are serving a sentence of imprisonment or being held in detention or in one of police antiterrorist units and to portray this situation in the light of Turkey’s international legal commitments. The main thesis that authors are trying to prove is the statement that tortures and other cruel, inhuman or degrading treatment or punishment which women experience during serving the punishment is de facto a state-sanctioned form of oppression. The first part of this article is dedicated mainly to present the background of the problem which is composed, among others of short outline of Turkey-Kurdistan Workers’ Party (Kurdish: Partiya Karkerên Kurdistan; PKK) conflict, the role of women in the PKK and the position of women in Kurdish society. The next part of this analysis is dedicated to portray the international legal commitments of Turkey which is a signatory of majority of most important from the point of view of human rights documents and declarations. The aim of the third part of this review is to present the real situation of Kurdish women who are serving a sentence of imprisonment or being held in the custody under the pretext of having connections to PKK and next, to reveal discrepancy between this situation and norms and standards resulting from Turkey’s conventional commitments which are mentioned above. The aim of carried out in the last part of this article, based on two cases that was brought in front of the European Court for Human Rights case study is to prove that the problem of using violence, especially a sexual violence, against Kurdish women in Turkish prisons and custodies by Turkish prison service officers and the impunity of them is still a real and actual problem, despite the fact that Turkey implements changes in it’s legislation that theoretically should prevent this kind of ill-treatment and abusing of power.
    Celem niniejszego artykułu jest kompleksowe przedstawienie sytuacji kobiet kurdyjskich osadzonych w tureckich więzieniach, bądź przetrzymywanych w aresztach i policyjnych oddziałach antyterrorystycznych w tym państwie, oraz jej przedstawienie w kontekście prawno międzynarodowych zobowiązań Turcji. Tezą, którą autorki starają się udowodnić, jest stwierdzenie, iż tortury oraz inne przejawy nieludzkiego i poniżającego traktowania, na jakie narażone są osadzone, są formą opresji de facto usankcjonowaną przez państwo tureckie. Pierwsza część artykułu poświęcona jest przedstawieniu tła analizowanego problemu, a więc krótkiemu zarysowi konfliktu pomiędzy Republiką Turcji a Partią Pracujących Kurdystanu, roli kobiet w strukturach tej ostatniej, a także pozycji kobiety w społeczności kurdyjskiej. Kolejna część analizy to przybliżenie zobowiązań Turcji, będącej sygnatariuszem większości istotnych dla ochrony praw człowieka dokumentów i deklaracji. Trzecia część artykułu poświęcona jest rzeczywistej sytuacji osadzonych w więzieniach lub przetrzymywanych w aresztach pod pretekstem związków z PKK kobiet pochodzenia kurdyjskiego, oraz wykazaniu rozbieżności, jakie istnieją pomiędzy tą sytuacją a standardami, wynikającymi ze wspomnianych powyżej konwencyjnych zobowiązań Turcji. W końcowej części poniższej analizy, na przykładzie dwóch spraw, jakie toczyły się przeciwko Turcji przed Europejskim Trybunałem Praw Człowieka, przeprowadzone zostało studium przypadku, mające wykazać, że omawiany w tym artykule problem stosowania przemocy, w tym na tle seksualnym, przez przedstawicieli tureckich służb bezpieczeństwa i ich bezkarność, pozostaje aktualny, mimo upływu czasu i implementowania przez Turcję zmian w prawodawstwie, które teoretycznie powinny tym zjawiskom zapobiegać.
    Źródło:
    Przegląd Strategiczny; 2013, 1; 243-262
    2084-6991
    Pojawia się w:
    Przegląd Strategiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Lekarze Pawiaka = Doctors in Pawiak
    Doctors in Pawiak
    Autorzy:
    Hasselbusch, Robert.
    Ciesielska, Maria (medycyna).
    Skoczek, Tadeusz (1955- ).
    Współwytwórcy:
    Muzeum Więzienia "Pawiak". pbl
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Warszawa : Muzeum Więzienia Pawiak
    Tematy:
    Więzienie Pawiak
    Muzeum Więzienia "Pawiak"
    Targi i wystawy
    Lekarze
    Więziennictwo
    Katalog wystawy
    Opis:
    Katalog wystawy "Taniec wśród mieczów. Polski personel medyczny na Pawiaku w okresie okupacji niemieckiej 1939-1944", 2 października 2015 - 30 września 2016.
    Bibliogr. s. 141-144.
    Dostawca treści:
    Bibliografia CBW
    Książka
    Tytuł:
    Drzewo - pomnik z Muzeum na Pawiaku w Warszawie
    Autorzy:
    Mróz, J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/217750.pdf
    Data publikacji:
    2005
    Wydawca:
    Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków
    Tematy:
    Muzeum na Pawiaku
    Wiąz limak
    drzewo – pomnik
    Muzeum Więzienia Pawiak
    Museum Pawiak
    tree - monument
    Pawiak Prison Museum
    Źródło:
    Wiadomości Konserwatorskie; 2005, 17; 82-86
    0860-2395
    2544-8870
    Pojawia się w:
    Wiadomości Konserwatorskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The emergence of community control sanctions in the Romanian sanctioning system
    Wdrożenie kar probacyjnych do systemu kar w Rumunii
    Autorzy:
    Oancea, Gabriel
    Micle, Mihai Ioan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1375562.pdf
    Data publikacji:
    2020-04-24
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
    Tematy:
    Romania
    probation system
    community control sanctions
    Penal Code
    prisons
    Rumunia
    system probacyjny
    kary probacyjne
    Kodeks karny
    więzienia
    Opis:
    This article presents the context that led to the establishment of the probation system in Romania, on the background of undertaking of some reforms of the criminal sanctions system. The necessity of achieving them was represented by the difficulties faced by the penitentiary system before and after 1989, but also by the need to align the administration of penalties to the requirements imposed by the country‘s accession to the Council of Europe and the European Union. Eighteen years after the creation of the probation system within the Ministry of Justice, it can be stated that, this endeavor constitutes a success, but it is absolutely necessary to continue the efforts towards its consolidation. In addition, these measures have to be accompanied by a change of vision in relation to how other community members can be involved in the process of social reintegration of persons in conflict with the criminal law.
    This article presents the context that led to the establishment of the probation system in Romania in relation to some reforms of the criminal sanctioning system. These reforms were necessary because of the difficulties faced by the penitentiary system before and after 1989, as well as the need to align the administration of penalties with the requirements imposed by the country’s accession to the Council of Europe and the European Union. Eighteen years after the creation of the probation system within the Ministry of Justice, it can be stated that this endeavour constitutes a success, but it is absolutely necessary to continue the efforts towards consolidating it. In addition, these measures have to be accompanied by a change of vision in relation to how other community members can be involved in the process of social reintegration of individuals who have broken the law.   W artykule został przedstawiony proces wdrożenia systemu probacyjnego w Rumunii w kontekście reform dotyczących zmian systemu sankcji karnych. Z uwagi na trudności, z jakimi borykał się system penitencjarny w Rumunii przed rokiem 1989 i po tym roku, wprowadzenie takich zmian było konieczne. Przemawiała za tym także potrzeba dostosowania systemu karnego do wymogów nałożonych na państwa członkowskie przez Radę Europy i Unię Europejską. Z perspektywy 18 lat od wdrożenia systemu probacyjnego w ramach Ministerstwa Sprawiedliwości przedsięwzięcie to jest uznawane za sukces. Konieczne wydaje się jednak kontynuowanie dotychczasowego wysiłku, by system ten dodatkowo umocnić. Wykonywaniu środków probacyjnych musi bowiem towarzyszyć zmiana co do postrzegania przez członków społeczeństwa konieczności ich zaangażowania w proces reintegracji społecznej osób, które weszły w konflikt z prawem.
    Źródło:
    Archiwum Kryminologii; 2020, XLII/1; 207-224
    0066-6890
    2719-4280
    Pojawia się w:
    Archiwum Kryminologii
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Więzienni lekarze. Opieka lekarska w więzieniach stalinowskich w latach 1945–1956
    Prison doctors. Medical Care in Stalinist Prisons in the Years 1945–1956
    Autorzy:
    Machcewicz, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/477162.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
    Tematy:
    stalinizm, więzienia stalinowskie, lekarze więzienni, Rawicz,
    Wronki, Mokotów, Zamek lubelski, Sztum, Rakowiecka, MBP, X Departament,
    Departament Więziennictwa
    Opis:
    The article is an attempt at presenting the role of doctors working in the reality of prisons in the years 1944–1956. Medical care was supposed to be limited to a minimum, and doctors had to serve a specific role in supervising the prisoners. On the one hand, they were part of the oppressive system, while on the other hand, they often stepped outside their assigned roles, helping the prisoners and mitigating the regime. As in other aspects of Stalinism, here the reality also luckily turned out to be more human than the official assumptions. People who worked in prisons were civilian doctors and nurses employed on contract by the Prison System Department, as well as military doctors assigned to this work as part of their service. Due to constant lack of medical staff willing to work in prison hospitals and infirmaries, doctors serving sentences and medical students were employed, as well. Of course, their situation was much worse than of the “freedom” doctors. Both groups, however, were subject to control by prison officers, in particular of the Special Department which oversaw the work of prison intelligence and tracked all attempts to make informal contact with the prisoners. Prison healthcare was part of the system and its political objectives and ideological vision of the enemy, but it was also a derivative of the economic situation in the war-ravaged country. In the years 1944–1956, medical care in Polish prisons evolved. In the first years after the war, the health of prisoners was affected by terrible sanitary conditions, lack of doctors and basic medical supplies. Although over the years the equipment of some hospitals and drug supplies improved, poor health of prisoners was primarily affected by the long-term repressive regime which began to weaken only in the middle of 1953. The article is based on documents of the MBP Prison System Department, testimonies of prison doctors before the court and prosecutors, published memoirs of prisoners, as well as the author’s own interviews with doctors who were prisoners.
    Źródło:
    Pamięć i Sprawiedliwość; 2014, 1(23); 293-307
    1427-7476
    Pojawia się w:
    Pamięć i Sprawiedliwość
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Granice reformy więziennictwa
    The Limits of Prison Reform
    Autorzy:
    Porowski, Michał
    Rzepliński, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/699237.pdf
    Data publikacji:
    1986
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
    Tematy:
    instytucje społeczne
    reforma więzienia
    polityka więzienna
    stereotyp
    granice
    neoklasycyzm
    social institutions
    prison reform
    Prison Policy
    stereotype
    borders
    neoclassicism
    Opis:
    A reform consists in the intention to introduce changes into a given system of social institutions which would not be aimed at its radical and qualitative transformation but would resolve themselves into improvement or rationalization. The reformatory thought may be inspired by conservative, liberal or radical attitudes which determine the motives, limits and profoundness of the changes. In the present paper, a conception of a reform of the prison system has been presented which would assimilate its contents to the substance of punishment, i.e. retribution in its humanistic interpretation and the values that come to the foreground of the axiological system of our times. These values are included in the notion of the dignity of a human being which results from treating man as the aim in itself and a being endowed with free will. The authors have assumed in the present paper that when reforming the prison system, all of its elements can be manipulated with the following exceptions: deprivation of the isolated person of his right to decide about his place of abode, and his duty to stay in a place determined by the authority which executes the penalty. Therefore, the following things can be changed: the ideological grounds of the system, i.e. its aims, functions and the role it plays in the global system of interests; external organization of the system, i.e. its -management regulation of interactions between the isolated and the isolating communities, organization the staff; material equipment of the system, i.e. buildings and their architecture, the arrangements concerning security, economy nd production. The authors oppose the conception which has been called here the reason of humanized retribution to the two contemporary variants of the prison policy. Ideologists of the first of them (the variant oriented at a psycho-social corrective treatment) model prisons having in view the future law abiding functioning of the offender in the society. An individual is here but a ,.human material" which is to undergo transformation as a result of the application of adequate measures. Ideologists of the second variant (one oriented at education through work) emphasize the social needs not connected with the prisoner who is treated as a quantum of man power that can be used. Retribution is inherent in the prison policy irrespective of the intention of its promotors and executors. After all it is one of the elements of the execution of penalty. The moral value of retribution resulting from a just punishment was recognized in the philosophy and dogmatic assumptions of pastoral theology. Recognizing punishment to be the offender’s personal right, we at the same time recognize his dignity due to a rational person. Therefore, punishment based on retribution certifying to the subjectivity and dignity of an human being, is tantamount to the humane attitude. To render possible the realization of the reason of humanized retribution, definite conditions have to emerge. These are: consistently grounding the punishment on the responsibility for the commission of a given act: this excludes the use of the perpetrator’s way of life, state or personality, and opinions as the essential criteria for meeting out punishment, and leads to the imposition of prison sentences for the most serious crimes only; stopping both the building of new prisons an the artificial increase of the capacity of the existing ones; overcoming the barrier of functional connections between prisons and state enterprises which use the immates cheap and first of all easily disposable man power. The reform of the prison policy inspired by the reason of humanized retribution can be expressed in three fundamental postulates which are: (i) the principle of the rule of law and that of mutual respect for the legel status of the prison staff and of the inmates; (ii) the principle of respect for the prisoners dignity; (iii) and the principle of minimalization of isolation of the prison system and of increasing its integration with the outside social environment. The rule of law which is the content of the first principle is the order not only of an absolute observance of the law, but also of the consistence of its contents with the achievements of civilization and morals of the global , society. Thus, on the one hand, the importance of the law as an instrument to eliminate arbitrariness of decisions from the process of execution of penalty is emphasized here, and, on the other hand, the postulate acquires justification that the prisoners' rights - instead of resulting from discretional decisions - be the articulation of the socially accepted values and their realization in accordance with the spirit of times. Thus the prisoners rights become the content and at the same time the safeguard of an humane attitude towards him.  The recognition of the rule of law as the central principle of the prison policy is justified by the very reason of humanized retribution. According to this principle. the process of execution of the deprivation o [ liberty is treated as a sui generis legal relationship between the prison management and the prisoner. the safeguard o[ which is the principle of mutual respect for the both parties legal positions. The construction of a definite catalogue of these rights is the task of the legislation. In any case, the prisoner retains his rights to the extent appropriate of any citizen in barracks. The only thing the penal isolation eliminates is the personal participation in the outside social life. A specific prison right is the inmates' right to use the period of isolation in the way that would be most helpful for their evelopment, which means, among other things the opportunity to participate in treatment alternatives offerred to them, or the conditions for individual development. For the principle of mutual respect of legal statuses to be realized, the prisoner should be equipped with effective means of execution of his rights. This is dictated by two reasons. Firstly, the conception of the process of execution of the penalty of deprivation of liberty as a legal relationship between the prisoner and the management naturally brings the normative factor. to the fore; secondly, prison-as an extremely dense social environment-releases tensions increased by the particural susceptibility to aggression on the part of both of its communities. The prison policy is a negation of the principle of respect for the prisoner’s human dignity in the present interpretation, its contents being adjusted to the Spartan attitude towards men in which an human being has an instrumental Value only. Therefore, he may be modeled after a freely chosen pattern by means of open repression, behavioural conditioning and other kinds of manipulation. On the other hand, the opposite Socratean model of influencing the individual is consistent with the authors assumptions. According to this model, the principal means of the so-called prisoners resocialization are discussed in the paper (work, education, access to culture, as well as punishment and award), in the effort to define them in such a way as never to disturb the ideological contents of the Socratean attitude towards the development of the individual. Prisons are social institutions for which everybody is responsible, though to a varying degree. This gives significance to the principle of minimum of isolation and integration of the prison with the outside social milieu. In this connection, a detailed discussion has been included in the present paper of the forms of isolation (internal, external), the effects of its accomplishment (material and social), and the effects of alienation of penal institutions ( totalitarization, prisonization, exlusion of social control, strict control of contacts with the outside social milieu). To sum up, the approach presented in the present paper is aimed at overcoming the stereotype that consist in a critical analysis of the separate  elements of the prison system without a comprehensive appraisal of its theoretical and practical values. This stereotype does nothing but consolidate the system the value of which has never been verified, and results in the prison policy becoming more and more eclectic.
    Źródło:
    Archiwum Kryminologii; 1986, XIII; 141-172
    0066-6890
    2719-4280
    Pojawia się w:
    Archiwum Kryminologii
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Populacja więzienna w Polsce w pierwszym roku pandemii COVID-19
    Prison population in Poland in the first year of the COVID-19 pandemic
    Autorzy:
    Stańdo-Kawecka, Barbara
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2030533.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-31
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
    Tematy:
    COVID-19
    więzienia
    więźniowie
    populacja więzienna
    dozór elektroniczny
    wcześniejsze zwolnienie
    prisons
    prisoners
    prison population
    electronic monitoring
    early release
    Opis:
    Osoby pozbawione wolności w jednostkach penitencjarnych zaliczane są do grup szczególnie narażonych na zakażenie SARS-CoV-2. Jednym z podstawowych sposobów ograniczania rozwoju epidemii w tych instytucjach jest zmniejszenie liczby więźniów. Pierwszy przypadek COVID-19 zdiagnozowano w Polsce 4 marca 2020 r. Inaczej niż w niektórych krajach europejskich, po wybuchu pandemii COVID-19 nie zastosowano prewencyjnego zwolnienia osób skazanych lub tymczasowo aresztowanych i skazanych w celu ograniczenia rozprzestrzeniania się SARS-CoV-2 na terenie więzień. W marcu 2020 r. parlament uchwalił przepisy prawne, które wprowadziły szczególny rodzaj przerwy w wykonaniu kary pozbawienia wolności z powodu zagrożenia epidemicznego i rozszerzyły podstawy stosowania dozoru elektronicznego jako alternatywnego sposobu odbywania kary pozbawienia wolności. Nowe rozwiązania nie przyczyniły się do istotnego wzrostu liczby więźniów zwalnianych z zakładów karnych. Ponad 10–procentowy spadek populacji więziennej w Polsce w okresie od marca do grudnia 2020 r. wynikał głównie z mniejszej liczby osób przyjmowanych do jednostek penitencjarnych. W artykule dyskutowane są ograniczenia dotyczące stosowania poszczególnych środków w celu zmniejszenia liczby uwięzionych.
    Persons deprived of their liberty in penitentiary institutions are among the groups most exposed to SARS-CoV-2 infection. One of basic ways to limit the development of the epidemic in these institutions is to reduce the number of prisoners. The first case of COVID-19 was diagnosed in Poland on 4 March 2020. Unlike in some European countries, after the outbreak of the COVID-19 pandemic, there was no preventive release of prisoners in order to limit the spread of SARS-CoV-2 in prisons. In March 2020, the Polish parliament passed legal provisions which introduced a special break in the enforcement of prison sentences due to the epidemic threat and widened the possible use of electronic monitoring as an alternative way to serve prison terms. These new solutions did not contribute to a significant increase in the number of prisoners released from prisons. In the period from March to December 2020, the prison population in Poland dropped by more than 10%, however, this mainly resulted from a reduced number of admissions to penitentiary institutions. The article discusses the limitations of the use of particular measures in order to reduce the overall number of prisoners.
    Źródło:
    Archiwum Kryminologii; 2021, XLIII/2; 127-149
    0066-6890
    2719-4280
    Pojawia się w:
    Archiwum Kryminologii
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Podstawowe kierunki rozwoju systemu penitencjarnego w Polsce
    The prison system of Poland – main trends of development
    Autorzy:
    Szymanowski, Teodor
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/962259.pdf
    Data publikacji:
    1986
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
    Tematy:
    system penitencjarny
    więziennictwo
    zakład karny
    kara więzienia
    prawo karne
    penitentiary system
    penology
    penitentiary
    criminal law
    resocialization
    juvenile repeat offenders
    Źródło:
    Archiwum Kryminologii; 1986, XIII; 173-221
    0066-6890
    2719-4280
    Pojawia się w:
    Archiwum Kryminologii
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zarządzanie w jednostkach organizacyjnych Służby Więziennej – wyniki badań pilotażowych
    Management in Polish prison units – conclusion from a pilot study
    Autorzy:
    Skuza, Sebastian
    Modzelewska, Anna
    Kotowska, Justyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1627375.pdf
    Data publikacji:
    2021-09-23
    Wydawca:
    Fundacja Pedagogium
    Tematy:
    więziennictwo
    style zarządzania
    dyrektor więzienia
    zarządzanie więzieniem
    służba więzienna
    prison system
    management styles
    prison head
    prison management
    prison service
    Opis:
    Celem artykułu jest eksploracja zagadnień z zakresu zarządzania w więziennictwie na podstawie pilotażowych badań zrealizowanych wśród dyrektorów wybranych jednostek organizacyjnych Służby Więziennej – zakładach karnych i aresztach śledczych. Przedmiotem badań są style zarządzania oraz aspekty osobowościowe menadżerów najwyższego szczebla w jednostkach penitencjarnych istotne z punktu widzenia efektywnego funkcjonowania zawodowego. Autorzy przeprowadzili interdyscyplinarne badania z wykorzystaniem narzędzi i technik badawczych stosowanych w naukach o zarządzaniu i jakości, naukach prawnych oraz psychologii, wykorzystując Bochumski Inwentarz Osobowościowych Wyznaczników Pracy Rudigera Hossiepa i Michaela Paschena (BIP), wywiady swobodne pogłębione, elementy obserwacji oraz analizę danych zastanych. Największe różnice pomiędzy osobami badanymi uzyskano w zakresie Wrażliwości Społecznej, Otwartości na Relacje i Towarzyskości, najbardziej spójne wyniki obserwowano w obszarze Asertywność. Zaobserwowano, że większość dyrektorów stara się odchodzić od autokratycznego stylu zarządzania na poczet humanistycznego, zorientowanego na budowanie relacji interpersonalnych.
    The aim of the article is to explore the field of prison management based on pilot studies carried out among the heads of selected prisons. The subject of the research is management styles and personality aspects of top-level managers in prisons, important in the context of efficient professional functioning. The authors conducted an interdisciplinary study using research tools and techniques applied to management sciences, legal sciences, and psychology, using in-depth interviews, the Bochum Inventory of Personality Determinants of Work by Rudiger Hossiep and Michael Paschen (BIP), elements of observation, and desk research. The greatest differences between the respondents were obtained in the areas of Social Sensitivity, Openness to Relationships, and Sociability, while the most consistent results were observed in the area of Assertiveness. It has been observed that most heads try to depart from the autocratic style of management towards a humanistic one, oriented at building interpersonal relations.
    Źródło:
    Resocjalizacja Polska; 2021, 21; 277-302
    2081-3767
    2392-2656
    Pojawia się w:
    Resocjalizacja Polska
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Warszawska konspiracja więzienna 1939-1944 (udział polskiego personelu)
    The Warsaw Prison Conspiracy 1939-1944 (Contribution of Polish Prison Staff)
    Autorzy:
    Bedyński, Krystian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/699092.pdf
    Data publikacji:
    1995
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
    Tematy:
    Warszawa
    konspiracja więzienna
    1939-1944
    więzienia warszawskie
    więzienie Pawiak
    personel więzienny
    Warsaw
    prison conspiracy
    Warsaw prisons
    the Pawiak prison
    prison staff
    Opis:
    Taken over by the Nazi in September 1939, Polish prisons became not only the gallows of many thousands of Poles but also the site of heroic struggle against the invaders ‒ a struggle in which both the inmates and the Polish prison staff were involved. Warsaw prisons, especially the Pawiak prison, became symbols of martyrdom of the Polish nation and of persistent struggle fought by soldiers of the underground Polish State. The Polish prison staff were obliged to stay in service during the Nazi occupation of Poland for two reasons. The first one resulted from the Nazi authorities’ order that all Polish employees should resume work; acts of sabotage carried severe sanctions. The other reason was related to the policy of the Penal Department, revived by the invaders in the territory of Nazi-occupied Poland and renamed the Central Prison Administration in 1940. Its rudimentary powers included, among other things, the staffing of prisons in the Warsaw district. In October 1939, the institution summoned the prison staff to resume work: this staff policy was designed to improve the psychological situation of inmates, to facilitate material assistance to prisoners, the political ones in particular, and to help create in the future, basing on the Polish staff, the structures of prison intelligence service of underground organizations. The actual decisions of individual members of the prison staff were prompted by a variety of motivations: a fear of the consequences of sabotaging the Nazi orders; a sense of being subordinated to Polish prison administration; and a need to secure one’s own source of maintenance. Many functionaries were also ideologically motivated: by a wish to help imprisoned Poles or subordination to suggestions or orders coming from persons involved in the arising structures of anti-Nazi conspiracy. Having made up his mind to work in a prison under Nazi administration, each and every member of the prison staff faced the problem of defining his attitude towards prisoners in general, and political prisoners in particular. Under Nazi occupation, the actual contents of the notion of “political prisoner” did not correspond with its former statutory definition. The need for a different attitude to political prisoners, against the prison regulations and the orders of Nazi authorities, resulted from the situation of occupation, the ever-intensifying terror, the Nazis’ attitude tu prisoners and to Polish staff, the pressure from society, and the cxpectations formulated in this rcspect by the first underground organizations. In this situation, most of the Polish prison staff developed a protective attitude to political prisoners, aimed at the greatest possible liberalization of provisions of the prison rules and, to an extent determined by reasons of their own safety, actually sabotaged Nazi instructions. Such attitudes could be found as early as October 1939 in a prison in Daniłowiczowska street and in “Serbia” (women’s ward of the Pawiak prison); they persisted till the closing of Polish prisons, whatever the restrictions imposed on Polish prison staff during the occupation. The most widespread form of assisting prisoners was to pass on news from inmates to their families or other persons and vice versa. The staff also secretly supplied inmates with food, medication, cigarettes, and books. Also religious practices were permitted against the regulations, and imprisoned priests could say masses and render religious assistance and services to their fellow inmatess. This attitude of Polish prison staff was reinforced by the activities of newly- formed underground organizations which tried to get in touch with the inmates by winning over the Polish staff members. Organized intelligence in Warsaw prisons started in early November 1939 when the Headquarters of Poland’s Victory Service were notified by a prison staff member of the imprisonment of the Mayor of Warsaw Stefan Starzyński in the Daniłowiczowska street prison. Having received this signal, an Headquarters oflicer Emil Kumor started winning over the staff of the succession of prisons in which the Mayor of Warsaw was kept. Regular activities towards the building of prison intelligence structures were started late in November 1939 by the head of Information and Propaganda Department of Poland’s Victory Service Warsaw Headquarters, Zygmunt Hempel. In each of the prisons, he managed to win over an officer of the prison staff; sworn under the organization’s bylaws, those officers, were charged with the task of forming prison intelligence networks in their respective institutions. A special stress on the building and functioning of this type of network for communication with inmates was laid in the Pawiak prison, a security police jail. The prison intelligence network included internal network (function holders among the inmates, members of prison staff); external liaisons (prison staff); and external network (persons in charge of contact points, liaisons). This communication network was io acquire information about the circumstances of detention, the course of inquiry, the degree to which the entire organization was endangered, etc. Instructed by the organization, the intelligence network members among the prison staff passed on information, supplied food, medication (poison in some cases), things to help organize an escape, and underground press. They also prepared copies of lists of new admissions and of persons transported to concentration camps, executed, or murdered. They warned prisoners against Nazi agents and other dangers, and facilitated contacts between partners. Till mid-1942, there operated in Polish prisons, the Pawiak prison in particular, numerous structures of communication between inmates and underground organizations; they were independent of one another and varied as to the degree of organization. Acting as their liaisons were many a time the same members of prison staff; many of them only learned after 1945 for which underground organization they had been working. Beside performing the organizational tasks, those same functionaries often undertook, for humanitarian reasons, to establish illegal contacts with individual prisoners upon request of those persons’ families. Ultil mid-1942, the underground communication with inmates was spontaneous, largely improvised, and chaotic, and those involved in it tended to ignore even the basic principles of safety. Nazi counteraction took place as early as July 1940 when the first group of prison staff were arested and transported to the Auschwitz concentration camp. They were accused of helping the prisoners and involvement in the underground activities of one of the organizations that struggled for the country’s independence. Thereafter, the prison staff were more and more often put under surveillance, searched, and detained. In the winter of 1941/1942, the Nazi succeeded to introduce their agent, Józef Hammer, into the prison intelligence structures of the Armed Struggle Union. Hammer established co-operation with a group of the most ideologically motivated prison staff; through their activity, the Nazi intelligence gained access to materials possessed by underground organizations. As a result of this activity, 33 functionaries of the prison staff were arrested in March 1942; most of them were subsequently killed in concentration camps. In April, furher 9 officers were executed. The repressive measures towards Po1ish prison staff continued in 1943, when further arrests and executions took place, and in the early half of 1944 when Polish functionaries were dismissed (the Pawiak prison). The staff of prisons in Daniłowiczowska and Rakowiecka streets were much less affected by the Nazi repressions as there were practically no political prisoners in  those two institutions. On 30 June 1942, the death penalty imposed on Józef Hammer in an underground trial was executed; it took the counter-espionage of the Home Army  Headquarters a mere several weeks to clear his associates of the charge of intentional co-operation with the provocateur. Instead, it was manifested in an  inquiry that the men  had been completely devoted to the cause of struggle against the invaders and motivated by patriotic reasons. The underground movement’s battle against the Nazi for channels of com- munication with prisoners finally won, the period of consolidation of the prison  intelligence headquarters started, especially in the Pawiak prison. As a result of actions undertaken by the Home Army Headquarters, the whole of this sphere was taken over by its counter- espionage division. By way of the sole exception, the Home Representation of Polish Ęmigr Government were permitted to organize their own network for communication with prisoners. Starting from mid-1942, the internal and external networks were reorganized and adjusted to new conditions resulted from Nazi policies, reflected first and foremost in intensified repressions of Polish prison staff. Heads of the Home Army Headquarters counter-espionage division compared the participation of that staff in anti- Nazi prison conspiracy to going to the front; they stated at the same time that the prison staff actually encountered a more dangerous situation. In their case, the enemy was the Nazi political  police; they paid with their own life and health for any mistake, unguarded moment, or forgetfulness of dangers. If we take just the staff of the Pawiak prison into consideration, 62 of its members were arrested, l0 of them were executed , and a few only of the 45 confined to concentration camps managed to survive the gehenna.
    Źródło:
    Archiwum Kryminologii; 1995, XXI; 191-220
    0066-6890
    2719-4280
    Pojawia się w:
    Archiwum Kryminologii
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przestępcy w oparach więziennej imaginacji – codzienny żywot „cwaniaka”
    Criminals in the fumes of prison imagination – the daily life of the “wise guy”
    Autorzy:
    Przybyliński, Sławomir
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1366340.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-29
    Wydawca:
    Fundacja Pedagogium
    Tematy:
    wychowanie
    socjalizacja
    przestrzeń penitencjarna
    „drugie życie” więzienia
    skazani „cwaniacy”
    upbringing
    socialization
    penitentiary space
    the “second life” of the prison
    convicted “wise guys”
    Opis:
    Artykuł jest zogniskowany na ukazaniu podkulturowego świata osób uwięzionych, z  uwzględnieniem skazanych „cwaniaków”. Wkroczenie na ścieżkę przestępstwa, a  następnie ulokowanie człowieka w  przestrzeni inkarcerowanej zaprezentowano w  optyce wychowania i socjalizacji, jako istotnych procesów rozwoju człowieka. Więzienie, to instytucja w której tysiące osób pozbawionych wolności kreuje „drugie życie”, nadając mu różnorakie oblicza i  wymiary. Podkulturowe zależności w  instytucji penitencjarnej odbierać winno się jako immanentną właściwość tego środowiska, które to zależności nie są jednolite w  swej treści, a  ich modyfikacja jest w  istocie rzeczy naturalną konsekwencją dynamiki rozwoju społecznego.
    Article is focused on showing the sub-cultural world of the imprisoned, including the convicted “wise guys”. Entering the path of crime and then being incarnated were presented in the optics of upbringing and socialization as important processes of human development. Prison is an institution in which thousands of people deprived of their liberty create a “second life”, giving it a variety of faces and dimensions. The subcultural dependencies in a penitentiary institution should be seen as an immanent feature of this environment, which are not uniform in their content, and their modification is in fact a natural consequence of the dynamics of social development.
    Źródło:
    Resocjalizacja Polska; 2020, 20; 9-24
    2081-3767
    2392-2656
    Pojawia się w:
    Resocjalizacja Polska
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Mroczna tajemnica "Jasnego Domu", czyli wyjątkowa historia willi z podwarszawskich Włoch
    Autorzy:
    Remisz, Łukasz.
    Współwytwórcy:
    Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego. Wydawca
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Warszawa : Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego
    Tematy:
    Główny Zarząd Informacji Wojska Polskiego
    PRL
    Stalinizm
    Prześladowania polityczne
    Służba bezpieczeństwa
    Więzienia (budynki)
    Więźniowie polityczni
    Willa Jasny Dom (Warszawa)
    Monografia
    Opis:
    Bibliografia na stronach 159-[168]. Indeks.
    Dostawca treści:
    Bibliografia CBW
    Książka
    Tytuł:
    Wyszliśmy stamtąd niezłamani
    Autorzy:
    Pruszyński, Jerzy.
    Powiązania:
    Kombatant 2020, nr 10, s. 6-9
    Współwytwórcy:
    Gałaszewska-Chilczuk, Dorota. Wywiad
    Data publikacji:
    2020
    Tematy:
    Pruszyński, Jerzy (1932- )
    Progresywne Więzienie dla Młodocianych (Jaworzno)
    Opozycja polityczna nielegalna
    Więzienia (budynki)
    Więziennictwo
    Komunizm
    Artykuł z czasopisma historycznego
    Wywiad dziennikarski
    Opis:
    W artykule przedstawiono więzienie polityczne dla młodocianych więźniów w Jaworznie. 17-letni Jerzy Pruszyński w 1950 roku został skazany na 10 lat pozbawienia wolności za przynależność do antykomunistycznej organizacji młodzieżowej. Kierowano tam młodzież od 15 do 21 roku życia, a więzienie miało charakter eksperymentalny. Uwięzionych reedukowano przez ciężką pracę i nieustanną indoktrynację, w tym przez całą dobę działający radiowęzeł. Mimo ciężkich warunków i głodu, w obozie działała tajna organizacja ucząca niezakłamanej historii i literatury. W 1956 roku po amnestii młodociani więźniowie polityczni wyszli na wolność.
    Dostawca treści:
    Bibliografia CBW
    Artykuł
    Tytuł:
    Organisation of Lublin confinement institutions in 1939–1944 within the ramifications of the German security apparatus
    Organizacja lubelskich miejsc odosobnienia w latach 1939–1944 w ramach niemieckiego systemu aparatu bezpieczeństwa
    Autorzy:
    Michniowski, Marcin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31340734.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
    Tematy:
    więzienia hitlerowskie
    obozy hitlerowskie
    okupacja hitlerowska
    II wojna światowa
    KL Lublin
    Majdanek
    Zamek Lubelski
    Nazi prisons
    Nazi camps
    Nazi occupation
    World War II
    Lublin Castle
    Opis:
    The aim of the article is to present the confinement institutions set up in Lublin in 1939–1944 by the German occupier, and to analyse the organisational aspects of their functioning in the operational context of various agencies of the security system of the Third Reich and the General Government. The first part of the essay consists of background information necessary to conduct the analysis – exposition of the administrational division of Polish territory after the September campaign and the structure of the security apparatus introduced by the German occupier. In the main body, three main stages of establishment of the confinement institutions are outlined, based on the comparison of the circumstances influencing their formation. Simultaneously, their official subordination to appropriate agencies of the security system is shown, what is compared to the actual dominance of various parties over different prisons and camps. As such, it is possible to present the whole segment of the German occupational system, from two distinctive perspectives: existence of a series of suitable institutions serving specific roles in order to strengthen the occupier’s control over the Polish population, and the competition of respective agencies of the German security apparatus over the masses of prisoners.
    Celem artykułu jest przedstawienie instytucji odosobnienia utworzonych w Lublinie w latach 1939–1944 przez okupanta niemieckiego oraz przeprowadzenie analizy aspektów organizacyjnych ich funkcjonowania w kontekście działania poszczególnych organów systemu bezpieczeństwa III Rzeszy i Generalnego Gubernatorstwa. Pierwsza część zawiera podstawowe informacje niezbędne do przeprowadzenia badania – zaprezentowanie podziału administracyjnego ziem polskich po kampanii wrześniowej oraz struktury aparatu bezpieczeństwa wprowadzonego przez niemieckiego okupanta. W części właściwej analizy nakreślono trzy główne etapy tworzenia instytucji odosobnienia, co osiągnięto na podstawie porównania okoliczności wpływających na ich założenie. Jednocześnie zaprezentowano ich oficjalną pozycję w strukturach organów systemu bezpieczeństwa, co zestawiono z faktyczną dominacją różnych agencji i postaci nad poszczególnymi obozami i więzieniami. W ten sposób przedstawiono cały odcinek niemieckiego systemu okupacyjnego z dwóch odrębnych perspektyw: utworzenia szeregu odpowiednich instytucji pełniących określone role w celu wzmocnienia kontroli okupanta nad ludnością polską oraz konkurencji poszczególnych agencji niemieckiego aparatu bezpieczeństwa o kontrolę nad masami więźniów.
    Źródło:
    UR Journal of Humanities and Social Sciences; 2021, 21, 4; 28-48
    2543-8379
    Pojawia się w:
    UR Journal of Humanities and Social Sciences
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Więzienia dla nieletnich w opinii menedżerów więziennictwa
    Opinions of Prison Managers on Juvenile Prisons
    Autorzy:
    Stępniak, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/698722.pdf
    Data publikacji:
    2008
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
    Tematy:
    nieletni
    przestępczość nieletnich
    polityka kryminalna
    więzienia
    Francja
    Polska
    komparatystyka
    system penitencjarny
    juveniles
    juvenile prisons
    policy of combating criminality by penal measures
    penitentiary system
    France
    Polska
    Źródło:
    Archiwum Kryminologii; 2008, XXIX-XXX; 431-443
    0066-6890
    2719-4280
    Pojawia się w:
    Archiwum Kryminologii
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    TAJNE WIĘZIENIA CIA W EUROPIE – IMPLIKACJE DLA POLSKI
    CIA SECRET DETENTION SITES IN EUROPE – IMPLICATIONS FOR POLAND
    Autorzy:
    Zbaraszewska, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/641851.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    prohibition of torture
    secret detention sites by the CIA
    enhanced interrogation techniques
    war on terror
    zakaz tortur
    tajne więzienia CIA
    wzmocnione techniki przesłuchań
    wojna z terroryzmem
    Opis:
    The aim of the article is to present the status of Poland’s implementation of European Court of Human Rights judgments in the Al Nashiri and Husayn (Abu Zubaydah) cases due to the existence of secret CIA detention sites in Poland as well as torturing of persons suspected of terrorism. This article is focused on the factual findings made in the course of international investigations carried out by the European Parliament and the European Council. Persons suspected of terrorism are not in a legal no-man’s-land. They have the same fundamental rights, especially the same right not to be tortured. The state secret cannot be a tool for limiting state responsibility for conducting transparent and effective investigations on serious violations of human rights.
    Celem artykułu jest przedstawienie stanu realizacji przez Polskę wyroków ETPC w sprawach Al Nashiri i Husayn (Abu Zubaydah) w związku z istnieniem na terytorium RP tajnych ośrodków zatrzymań CIA i torturowaniem osób podejrzanych o terroryzm. Artykuł koncentruje się na ustaleniach faktycznych poczynionych w toku śledztw międzynarodowych prowadzonych przez Parlament Europejski oraz Radę Europy. Osoby podejrzane o terroryzm nie pozostają w próżni prawnej. Przysługują im w równym stopniu podstawowe prawa jednostki, w szczególności wolność od tortur. Tajemnica państwowa nie może stanowić narzędzia ograniczania prawnej odpowiedzialności państwa za przeprowadzenie transparentnych i skutecznych postępowań w sprawie poważnych naruszeń praw człowieka.
    Źródło:
    Przegląd Strategiczny; 2017, 10; 239-258
    2084-6991
    Pojawia się w:
    Przegląd Strategiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Naczelnicy więzienia przy Sądzie Grodzkim w Jarosławiu, specyfika ich służby na podstawie wybranych przykładów, lata 1944–1946
    Wardens of the Prison near Grodzki Court in Jaroslaw and the Details of their Service (1944–1946) on Selected
    Autorzy:
    Fudali, Dariusz Jacek
    Bonusiak, Włodzimierz
    Ostasz, Grzegorz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2233668.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Archiwum Państwowe w Rzeszowie
    Tematy:
    Więzienie
    areszt
    Sąd Grodzki
    izolacja
    ucieczka z więzienia
    kara
    więziennictwo
    kadra kierownicza
    komunizm
    funkcjonariusz więziennictwa
    Prison
    jail
    Grodzki Court
    isolation
    prison break
    penalty
    prison sentence
    prison officer
    prison management
    managing staff
    communism
    Opis:
    Artykuł przybliża w pewnym stopniu postacie dwóch funkcjonariuszy polskiego więziennictwa. Władysław Diłaj i Franciszek Jadownicki, w takiej właśnie kolejności w latach 1944–1946 pełnili funkcję naczelnika więzienia (aresztu) przy Sądzie Grodzkim w Jarosławiu. Z braku innych materiałów, które dotyczyłyby wspomnianych osób, oparto się na źródłach archiwalnych. Wymagają one krytycznego spojrzenia, były bowiem tworzone w określonej sytuacji polityczno-społecznej. Lata 1944–1946 to przecież czas „instalowania” systemu komunistycznego w Polsce. Wspomniane wcześniej źródła cytowane są in extenso, co zdaniem autora dodatkowo oddaje atmosferę i rzeczywistość tamtych, bardzo ponurych przecież, czasów. Na przykładzie małej jednostki więziennej udało się pokazać niektóre problemy, z jakimi spotykały się osoby piastujące funkcje kierownicze w jednostkach więziennych. Braki kadrowe, pijaństwo na służbie, niewielki potencjał intelektualny większości funkcjonariuszy ówczesnej Straży Więziennej, skłonność do zachowań niepraworządnych, wreszcie nadużycia władzy. Ten artykuł ukazuje przede wszystkim brak kompetencji zawodowych u niektórych więzienników. W pierwszej kolejności jednak zwraca uwagę na problemy ludzi kierujących więzieniem przy Sądzie Grodzkim w Jarosławiu w kontekście licznych ucieczek więźniów. Skala tego zjawiska, zwłaszcza w latach 1944–1946, była bardzo duża. Więzienie (areszt) przy Sądzie Grodzkim w Jarosławiu nie stanowi pod tym względem wyjątku.
    This article provides insight on two Polish prison officers, Wladyslaw Dilaj and Franciszek Jadownicki, who were wardens of the prison located near Grodzki Court (Sąd Grodzki) in Jaroslaw. Due to a scarcity of sources on the aforementioned people, the article is based on archival sources. These sources need to be viewed through a critical lense due to the socio-political reality they were created in. After all, the years 1944–1946 are the period when the communistic system was being “introduced” to Poland. The sources mentioned earlier are quoted in extenso, which in the author’s opinion reflects the reality and the atmosphere of those very dreary times. By serving as an example, this small prison unit is a gateway to present and highlight some of the problems that prison management staff in every prison had to face. Staff shortages, drinking on the job, small intellectual capability of the prison officers, penchant for exhibiting illegal behavior, and finally the abuse of power. This article highlights the lack of competence of some prison officers. However, it focuses on the difficult situations the prison management staff near Grodzki Court found itself in when prison breaks happened. During 1944–1946 there were numerous prison breaks all over the country. The prison near Grodzki Court was not an exception in this regard.
    Źródło:
    Prace Historyczno-Archiwalne; 2021, Tom XXX; 337-348
    1231-3335
    Pojawia się w:
    Prace Historyczno-Archiwalne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Viktoria-Schule : o pierwszych dniach wojny w Gdańsku
    Autorzy:
    Łysiak, Tomasz (1970- )
    Powiązania:
    Gazeta Polska 2020, nr 36, dod. 81. Rocznica Wybuchu II Wojny Światowej, s. 86-88
    Data publikacji:
    2020
    Tematy:
    Wańkowicz, Melchior (1892-1974)
    Komisariat Generalny Rzeczypospolitej Polskiej (Gdańsk)
    Victoriaschule (Gdańsk ; niemiecki obóz przejściowy)
    II wojna światowa (1939-1945)
    Urzędnicy
    Więźniowie
    Więzienia (budynki)
    Artykuł publicystyczny
    Artykuł z tygodnika opinii
    Opis:
    Artykuł nawiązuje do zbioru reportaży Melchiora Wańkowicza „Wrzesień żagwiący”. Jeden z nich poruszał temat polskiej placówki dyplomatycznej w Wolnym Mieście Gdańsku – Komisariatu Generalnego Rzeczypospolitej – po niemieckiej napaści we wrześniu 1939 roku. Pracownicy instytucji, urzędnicy i dyplomaci zostali aresztowani i wywiezieni do Viktoria-Schule, szkoły dla gdańskich dziewcząt, zamienionej w więzienie. Wańkowicz w swoim reportażu opisuje brutalne szykany i tortury, jakim byli poddawani uwięzieni.
    Dostawca treści:
    Bibliografia CBW
    Artykuł
    Tytuł:
    Hitlerowskie więzienia i obozy przejściowe w świetle literatury wspomnieniowej duchowieństwa polskiego z lat 1939-1945
    Nazi Prisons and Transit Camps in the Light of Memoirs of the Polish Clergy in the Years 1939-1945
    Autorzy:
    Dańczura, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2040581.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    II wojna światowa
    więzienia hitlerowskie
    obozy przejściowe
    duchowieństwo polskie
    literatura wspomnieniowa
    eksterminacja inteligencji
    okupacja niemiecka w Polsce
    życie religijne
    World War II
    Nazi prisons
    transit camps
    Polish clergy
    memoir literature
    extermination of the intelligentsia
    German occupation of Poland
    religious life
    Opis:
    70 years after the end of the World War II, we can say that despite vast research of the matter at hand, there are still many of the aspects of the Nazi occupation of Europe that have evaded investigation so far. One such issue is the Nazi system of terror and extermination affecting Polish clergy, which relied − among other things − on the system of prisons and the so-called transit camps (usually located in specially dedicated monasteries). The testimonies of the clergymen who suffered the ordeal caused by the Nazi persecutions are an important historiographical resource, supplementing the incomplete historical material. Relying on such memoirs, the article approaches a vast panorama of issues related to the internment procedure that the clergy underwent: arrest, strip search, stay, daily agenda, food, living conditions, punishment, persecutions, work and religious life.
    Upływ prawie 70 lat od zakończenia II wojny światowej pozwala stwierdzić, iż mimo przeprowadzenia gruntownych badań nad okupacją hitlerowską nadal w historii tego okresu pozostają obszary niezbadane. Wymownym tego przykładem jest system terroru i eksterminacji przeprowadzony na duchownych polskich, którego częścią składową były więzienia i tzw. obozy przejściowe (mieszczące się zazwyczaj w zaadaptowanych do tego celu klasztorach). Bogatym i cennym źródłem uzupełniającym dotychczasowe nieścisłości są wspomnienia kapłanów-ofiar tej przerażającej machiny. Opierając się na literaturze pamiętnikarskiej, artykuł porusza zagadnienia związane z internowaniem kapłanów w aresztach − począwszy od momentu ich osadzenia (rewizja osobista), poprzez pobyt (harmonogram dnia, wyżywienie, warunki bytowe, kary i represje oraz oprawcy, praca), kończąc na życiu religijnym.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2015, 62, 4; 197-217
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Sercem tego domu jest pamięć
    Autorzy:
    Piekarska-Olszówka, Marlena.
    Powiązania:
    Kombatant 2020, nr 11, s. 4-7
    Współwytwórcy:
    Gałaszewska-Chilczuk, Dorota. Wywiad
    Data publikacji:
    2020
    Tematy:
    Główny Zarząd Informacji Wojska Polskiego
    Fundacja "Willa Jasny Dom"
    Podziemie polityczne i zbrojne (1944-1956)
    Więźniowie polityczni
    Więzienia (budynki)
    Służba bezpieczeństwa
    Stalinizm
    Willa Jasny Dom (Warszawa)
    Świadomość społeczna
    Artykuł z czasopisma historycznego
    Artykuł z czasopisma kombatanckiego
    Wywiad dziennikarski
    Opis:
    W lutym 1945 roku, w prywatnym budynku w warszawskiej dzielnicy Włochy, w Willi Jasny Dom zainstalował się Główny Zarząd Informacji Wojska Polskiego. Właścicieli i zarazem mieszkańców budynku wyrzucono na bruk. Piwnice domu zamieniono na cele więzienne, a na wyższych kondygnacjach odbywały się przesłuchania. Szefem aresztu śledczego został Rosjanin, a przesłuchiwali więźniów funkcjonariusze Smiersz i NKWD. Istnieją przekazy, iż jednym z więzionych w tej kamienicy był August Emil Fieldorf, pseudonim „Nil”. Na tej samej ulicy mieścił się areszt NKWD, gdzie w 1945 uwięziono 16 przywódców Polskiego Państwa Podziemnego, skazanych potem bezprawnie w Moskwie. Właściciel budynku – notariusz z Pabianic Józef Kasperkiewicz występował bezskutecznie przez ponad 12 lat o zwrot własności. Jego rodzina odzyskała tytuł własności budynku w 1990 roku, a jeden z lokali dopiero w 1999 roku. Wtedy też z napisów wydrapanych przez więźniów w piwnicach budynku wyszła na jaw przeszłość obiektu. Zaproszeni pracownicy Instytutu Pamięci Narodowej potwierdzili te fakty. Rodzina właścicieli założyła fundację Willa Jasny Dom i udostępnia bezpłatnie zwiedzającym budynek, organizuje prelekcje historyków i autorów książek, oraz prezentacje filmów z udziałem edukatorów z IPN-u.
    Dostawca treści:
    Bibliografia CBW
    Artykuł
    Tytuł:
    Palmiry – nie zapomnimy
    Autorzy:
    Gierczyńska, Joanna.
    Powiązania:
    Biuletyn Informacyjny / Światowy Związek Żołnierzy Armii Krajowej. Zarząd Główny 2020, nr 7, s. 80-81
    Data publikacji:
    2020
    Tematy:
    Więzienie Pawiak
    Muzeum Więzienia "Pawiak"
    II wojna światowa (1939-1945)
    Akcja AB
    Więziennictwo
    Okupacja niemiecka Polski (1939-1945)
    Miejsca pamięci
    Muzea historyczne
    Upamiętnianie
    Cmentarz w Palmirach
    Artykuł z czasopisma kombatanckiego
    Artykuł z czasopisma historycznego
    Sprawozdanie
    Opis:
    Fotografie.
    Artykuł przedstawia przebieg uroczystości upamiętniających więźniów Pawiaka, zabitych w pobliżu wsi Palmiry. Złożono kwiaty pod Pomnikiem Drzewa Pawiackiego na terenie dawnego więzienia. Z towarzyszeniem asysty wojskowej zapalono znicze i złożono kwiaty na Cmentarzu-mauzoleum w Palmirach. Obchody zostały zorganizowane przez Muzeum Więzienia Pawiak (oddział Muzeum Niepodległości) oraz Muzeum Warszawy.
    Dostawca treści:
    Bibliografia CBW
    Artykuł
    Tytuł:
    Лирика «отца Солнышка»: «Какая мощь, как непостижимо велико усилие нести свет»
    The Lyric Poetry of “Father Sun”: “What power, what inapprehensible great effort to carry light...”
    Liryka „ojca Słoneczka”, „jaka moc, jaki niezmiernie duży wysiłek nieść światło...”
    Autorzy:
    Kološuk, Nadežda Georgievna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/951919.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Fundacja Naukowa Katolików Eschaton
    Tematy:
    prison-camp lyric poetry
    Yaroslav Lesiv (1945-1991)
    Y. Lesiv’s poetic legacy
    religious world outlook
    existential loneliness
    Christian symbolism
    liryka więzienia i obozu
    Jarosław Lesiw (1945-1991)
    dziedzictwo poetyckie Jarosława Lesiwa
    światopogląd religijny
    egzystencjalna samotność
    symbolika chrześcijańska
    тюремно-лагерная лирика
    Ярослав Лесив (1945-1991)
    поэтическое наследие Ярославa Лесива
    религиозное мировоззрение экзистенциальное одиночество
    христианская символика
    Opis:
    The article deals with the poetic legacy of the Soviet dissident and longstanding prisoner and later Uniat priest Yaroslav Lesiv (1945 – 1991). It presents the outlook on life and the world of the believer and religious symbolism used in his lyric poetry. A considerable part of this lyric poetry was published posthumously. It is simple but refined in form and it sounds like a collection of prayers. Y. Lesiv’s lyric poetry reveals indisputable human and Christian values and Christian ethical postulates it expresses form an organic whole and cannot be doubted. Unfortunately, it’s impossible to analyze the formation of this world outlook now as all the published collections of Y. Lesiv’s lyric poetry differ both in composition and in manner of arrangement of texts, none of them is dated and none points to the sources from which the texts had been taken; in different editions there are substantial discrepancies. Obviously, it is necessary to do textual research based on archives. Y. Lesiv’s poetic work is multidimensional and requires repeated reading and critical interpretation. The aim of the article is an analysis of religious problems and of the connections between the figurative poetics and the author’s religious outlook. The methodological basis of the research is the raditional approach of literary history and methods of hermeneutic interpretation. The basic results of the research are the following observations and conclusions. Y. Lesiv’s poems create an impression of light, loving outlook up[on the world. Not knowing the author’s biography, one can hardly believe that the poems were written not only in imprisonment but in the hard conditions of living in the dark cell, of exhaustion and starvation after the tortures. Being physically imprisoned, the lyrical- hero acquires unlimited spiritual freedom. In Lesiv’s poetry are very few details of prison-camp reality or even mentions concerning the prison, although when they appear, they are very meaningful. But unexpected associations of the objects or circumstances of the reality with symbols and signs of God’s presence in the world appear. In the poems. The motifs of existential loneliness sometimes sound stoical, but on other occasions they are permeated with aching grief. Y. Lesiv’s modest poetic legacy deserves comparison with the legacy of great Christian poets and there is nothing in the Ukrainian literature with which we can Y. Lesiv’s work can be compared, except the lyrical prayer poetry of the baroque epoch. In the 20th century this tradition was not recalled and it was basically ignored. At present, however, it is very important.
    Niniejszy artykuł opowiada o dziedzictwie poetyckim sowieckiego dysydenta i więźnia, a później unickiego księdza Jarosława Lesiwa (1945-1991). W artykule się wciela światopogląd człowieka wierzącego i są używane symbole religijne. Wiele z tych wierszy zostały opublikowane pośmiertnie. Proste, ale eleganckie w formie, one brzmią jak zbiór modlitw. W poezji Jarosława Lesiwa są niepodważalnymi wartości chrześcijańskie a ludzkie, aksjomaty moralne Chrześcijan są organiczne a niezaprzeczalne. Niestety, nie możemy zanalizować powstanie takiego świata, ponieważ wszystkie opublikowane zbiory poezji Jarosława Lesiwa różnią się zarówno pod względem składu i kolejności rozmieszczenia tekstów, żaden ze zbiorów poezji nie zawiera dat i nie wyjaśnia źródło, z którego zostały one wydrukowane; w różnych publikacjach istnieją znaczne różnice tekstów. Oczywiście, ma jeszcze być zrobione zbadanie tekstu, w oparciu o archiwum. Poezja Jarosłava Lesiwa wielowymiarowa i wymaga wielokrotnego czytania i interpretacji krytycznej. Celem pracy jest analiza problemów, komunikacji figuratywnej poetyki a światopoglądu religijnego autora. Podstawą metodologiczną badań: tradycyjne historyczno-literackie podejście i metody interpretacji hermeneutycznej. Głównymi wynikami badania są następujące spostrzeżenia i wnioski. Wiersze Jarosława Lesiwa sprawiają wrażenie zaskakująco lekkiego miłosnego poglądu na świat. Nie znając biografię autora, trudno jest uwierzyć, że one mogły być tworzone nie tylko w więzieniu, ale w warunkach pobytu w karcerach, w czasie wyniszczającego głodu, po torturach. Jest oczywistym to, że, będąc ograniczony niewolą ciała, bohater liryczny Jarosława Lesiwa w wierszach otrzymuje nieskończona wolność duchową. W poezji Jarosława Lesiwa, pisanej w więzieniu, nie jest dużo opisywań realiów o więzieniu czyli obozie, a nawet wzmianek o więzieniu, chociaż są one dość wymowne. Ale jednak, tworzą się porównania nieprzewidziane, obiektów lub okoliczności, widocznej rzeczywistości z symbolami, znakami obecności Boga w świecie. Motywy samotności egzystencjalnej to brzmią tragicznie, to z przeciągającym żalem. Niewielkie poetyckie dziedzictwo Jarosława Lesiwa zasługuje na porównanie ze spuścizną wielkich poetów chrześcijańskich; a w literaturze ukraińskiej to dziedzictwo po prostu nie ma nic do porównania – chyba poza liryką modlitwy, poetów baroku. W XX wieku, tradycja ta nie została odświeżona i długo była ignorowana. Teraz jednak, ona brzmi tak, jak nigdy ważne.
    Лирика «отца Солнышка»: «Какая мощь, как непостижимо велико усилие нести свет». В статье идёт речь о поэтическом наследии советского диссидента и долголетнего заключённого, а позднее униатского священника Ярослава Лесива (1945-1991). В лирике воплощено мировоззрение верующего челове-ка и использована религиозная символика. Значительная часть наследия опубликована посмертно. Простая, но изысканная по форме, лирика звучит как собрание молитв. В поэзии Я. Лесива предстают несокрушимые общече- ловеческие и христианские ценности, органические и несомненные мораль-ные аксиомы христианина. К сожалению, на данном этапе изучения невоз-можно анализировать становление такого мировоззрения, поскольку все опубликованные собрания стихов Я. Лесива разнятся как по составу, так и порядком размещения текстов, ни одно не содержит их датировки и не объ-ясняет, из какого источника они опубликованы, в разных изданиях имеются существенные отличия текстов. Очевидно, должно быть сделано текстологи- ческое исследование, опираясь на архивы. Поэтическое творчество Я. Лесива многомерно и требует неоднократного прочтения и критической интерпре-тации. Целью исследования является анализ религиозной проблематики и связи образной поэтики с мировоззрением автора. Методологическая осно-ва исследования: традиционный историко-литературный поход и методы герменевтического истолкования. Основными результатами исследования являются следующие наблюдения и выводы. Стихи Я. Лесива производят впечатление удивительного светлого, любовного взгляда на мир. Не зная биографии автора, трудно поверить, что они могли быть созданы не просто в заключении, а в условиях содержания в карцере, во время истощающих голодовок, после истязаний. Будучи ограни-ченным физической несвободой, лирический герой в стихах приобретает бескрайнюю духовную свободу. В невольничьей поэзии Я. Лесива мало тюремно-лагерных реалий и даже упоминаний о тюрьме, хотя они и красно-речивы. Зато возникают неожиданные ассоциации предметов и условий видимой реальности с символами, знаками Божьего присутствия в мире. Мотивы экзистенциального одиночества звучат то стоически, то со щемящей горечью. Небольшое поэтическое наследие Я. Лесива заслуживает сравнения с наследием великих христианских поэтов, в украинской же литературе его просто не с чем сравнивать, разве что с молитвенной лирикой поэтов барок-ковой эпохи. В ХХ веке эта традиция долго не была актуализирована и за- малчивалась. Но сегодня звучит как никогда актуально.
    Źródło:
    Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education; 2014, 3(7); 63-82
    2299-9922
    Pojawia się w:
    Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-32 z 32

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies