Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "war courts" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-8 z 8
Tytuł:
Instytucja zwierzchnika sądowo-karnego jako dysponenta sądu polowego w Wojsku Polskim w latach wojen o granice Rzeczypospolitej 1918—1921
Institution of judicial and criminal superior as a field court administrator in the Polish Army during the years of wars over the borders of the Republic of Poland 1918—1921
Autorzy:
Kania, Leszek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/782533.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
war courts
court and penal supervisor
military discipline
Opis:
The institution of judicial and penal superior, which appeared in the political model of the field judiciary in the Polish Army in the years 1918—1921, was taken over from the auditoriats of the invading armies. Commanders of operational unions (army or fronts) served as court and penal superiors for all courts located in the headquarters of large units or in their operational area, for the state of a personal operational union and for the civilian population in the operational area. The commander of an operational union, operational group or Stage District, could require a legal clerk or commander of a large unit reporting to him, as his or her judicial and criminal superior, to implement a preliminary inquiry or investigation into any case. He also had the right to approve or refuse to approve the judgments of field courts, and at a critical time of the war in 1920, also the right to shape the judicial penalties for officers and soldiers of the Polish Army. Judicial and penal superiors replaced courts of second instance in the process of controlling court judgements, and the equipping of military commanders with these powers was dictated by the need to enforce obedience to orders and the need to shape military discipline. The practice of field courts indicates that judicial and penal superiors of the operational level exercised their judicial powers through court judges’ chambers, and the opinions of military lawyers submitted to them were honoured and respected. The task of legal experts was functioning as a transmission belt between the Headquarters of the Field Judiciary of the Polish Army and commanders of operational unions and field courts, as well as providing legal services to army commanders and troops. This judicial system “in the field”, despite periodic difficulties, proved its worth in the years of wars over the borders of the reborn Republic of Poland.
Źródło:
Z Dziejów Prawa; 2019, 12; 435-458
1898-6986
2353-9879
Pojawia się w:
Z Dziejów Prawa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Krótka historia małżeńska Joela Tickera, czyli jak mordercę rozpustnej żony uwolniono od winy i kary w procesie karnym we Lwowie 1-2 czerwca 1932 r.
A short marriage story of Joel Ticker, how a murderer of an unfaithful wife was freed from guilt and punishment in a criminal trial in Lwów (Lviv), 1-2 June 1932
Autorzy:
Czubińska-Durka, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/498814.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Fundacja im. Aliny i Leszka Allerhandów
Tematy:
adwokatura polska w XX w.
adwokat dr Lejb Landau
prokurator dr Stefan Minasowicz
polskie prawo karne w dwudziestoleciu międzywojennym
polski proces karny w dwudziestoleciu międzywojennym
mowa obrończa
polska prasa w dwudziestoleciu międzywojennym
relacje z polskich sądów przedwojennych
Polish Bar in the 20th Century
Advocate Dr. Lejb Landau
Prosecutor Dr. Stefan Minasowicz
Polish pre-war criminal law
Polish pre-war criminal trial
defense speech
Polish press before WWII
reports from Polish pre-war courts
Opis:
Artykuł zawiera opis postępowania sądowego w sprawie o zabójstwo Poli przez jej męża Joela Tickera we Lwowie w grudniu 1931 r. Oskarżony Joel Ticker stawał przed sądem przysięgłych pod przewodnictwem SSO Jagodzińskiego w dniach 1-2 czerwca 1932 r. Jego obrońcą był adw. dr Lejb Landau. Oskarżał prokurator dr Stefan Minasowicz. Przebieg tego postępowania karnego, zakończonego wyrokiem uniewinniającym, opisywały gazety w całym kraju, nadając bardzo sensacyjny ton całej sprawie.
The article describes criminal court proceedings in the case concerning the murder of P.S. by her husband Joel Ticker in Lwów (now: Lviv) in December 1931. The accused appeared before the jury presided over by the District Judge Jagodziński on 1-2 June 1932. His defender was an attorney Dr. Lejb Landau. The prosecutor was Dr. Stefan Minasowicz. Newspapers throughout the country described the course of this criminal procedure, which ended in an acquittal, setting a very sensational tone for the whole case.
Źródło:
Głos Prawa. Przegląd Prawniczy Allerhanda; 2020, 3, 1(5); 197-207
2657-7984
2657-800X
Pojawia się w:
Głos Prawa. Przegląd Prawniczy Allerhanda
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Użycie broni nuklearnej jako zbrodnia ludobójstwa, zbrodnia przeciwko ludzkości i zbrodnia wojenna? Zarys problematyki
Use of nuclear weapon as genocide, a crime against humanity and war crime? An outline of the issues
Autorzy:
Gacka, Patryk
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/499589.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
broń nuklearna
ludobójstwo
zbrodnie przeciwko ludzkości
zbrodnie wojenne
sądy międzynarodowe
nuclear weapons
genocide
crimes against humanity
war crimes
international courts
Opis:
Autor przeprowadza analizę trzech rodzajów zbrodni: ludobójstwa, przeciwko ludzkości oraz wojennych z punktu widzenia możliwości ich popełnienia na skutek użycia broni nuklearnej. Artykuł składa się z: wprowadzenia (podrozdziały: broń masowego rażenia a broń nuklearna oraz międzynarodowe prawo karne), merytorycznego rozwinięcia oraz podsumowania, gdzie zaprezentowane zostały wnioski z przeprowadzonych badań.
The author conducts the analysis of three kinds of crimes: genocide, crimes against humanity and war crimes from the point of view of the possibilities of their committing as a result of the use of nuclear weapon. The article consists of: introduction (sub-chapters: weapon of mass destruction vs. nuclear weapon, international criminal law), substantive analysis and summary where the conclusions after conducted research were presented.
Źródło:
Zeszyt Studencki Kół Naukowych Wydziału Prawa i Administracji UAM; 2015, 5; 97-113
2299-2774
Pojawia się w:
Zeszyt Studencki Kół Naukowych Wydziału Prawa i Administracji UAM
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Odpowiedzialność karna za niszczenie dóbr kultury w czasie konfliktów zbrojnych
Criminal Responsibility for the Destruction of Cultural Property in the Course of Armed Conflicts
Autorzy:
Michałowska, Grażyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2092016.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych
Tematy:
Culture
Armed conflicts
Criminal Law
War crimes
International law
International courts
Protection of cultural goods
Kultura
Konflikty zbrojne
Prawo karne
Zbrodnie wojenne
Prawo międzynarodowe
Sądy międzynarodowe
Ochrona dóbr kultury
Opis:
Wojny zawsze niosły za sobą straty ludzkie i materialne. Wśród tych ostatnich znajdowały się cenne dobra kultury niszczone lub grabione przez strony walczące. Przez lata, mimo istnienia podstaw prawnych i identyfikacji sprawców, karanie winnych takich czynów stanowiło w sądownictwie krajowym i międzynarodowym kwestię bądź pomijaną, bądź drugorzędną. Dominowało sądzenie osób odpowiedzialnych za śmierć ludzi. Zasadniczą zmianę podejścia przyniosła wojna na terenach byłej Jugosławii. W utworzonym po niej Trybunale po raz pierwszy zapadły wyroki skazujące winnych niszczenia dóbr kultury. Z kolei po wojnie w Mali uaktywnił się Międzynarodowy Trybunał Karny, skazując osobę odpowiedzialną za podobne czyny w tym państwie. (abstrakt oryginalny)
Throughout history, war has always caused human and material losses. The latter includes some valuable cultural goods destroyed or plundered by the fighting parties. Over the years, despite the existence of a legal basis and the identification of the perpetrators, the issue of punishing those guilty of such offenses was either ignored or considered secondary in both national and international jurisprudence. Judgements concerning those responsible for human death were predominant. A major change of approach was brought by the war in the former Yugoslavia. The Court created after the war was the first to sentence the offenders guilty of the destruction of cultural property. After the war in Mali, in turn, the International Criminal Court became active in this respect by convicting the person responsible for similar acts in that country.(original abstract)
Źródło:
Stosunki Międzynarodowe - International Relations; 2017, 53, 2; 35-55
0209-0961
Pojawia się w:
Stosunki Międzynarodowe - International Relations
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rekwizycje na ziemiach polskich w latach 1919–1920 w świetle ustawodawstwa i orzecznictwa sądowego
Requisitions on Polish Soil in 1919-1920 in the light of the legislation and judicial decisions
Autorzy:
Konarski, Marcin Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1395738.pdf
Data publikacji:
2021-07-12
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
II Rzeczpospolita
prawo administracyjne
świadczenia wojenne
prawo wojenne
rekwizycje
rozkaz wojskowy
sądownictwo administracyjne
Second Polish Republic
administrative law
wartime duties
law of war
requisitioning
military command
administrative courts
Opis:
Będąca przedmiotem niniejszej analizy instytucja rekwizycji przynależy do materii związanych z obowiązkiem ponoszenia świadczeń rzeczowych przez ludność znajdującą się na obszarze działań zbrojnych, stanowiąc pole zainteresowania przede wszystkim nauki prawa międzynarodowego publicznego i prawa administracyjnego. Instytucja rekwizycji wojennej, rozumianej jako sposób pozyskiwania na potrzeby zaopatrzenia wojsk istotnych z jego punktu widzenia przedmiotów, posiada wielowiekową tradycję i pozostaje związana z działaniami wojennymi prowadzonymi na przestrzeni wieków przez poszczególne narody i państwa. Celem artykułu jest analiza zagadnień normatywnych związanych ze stosowaniem tej instytucji przez wojsko polskie w okresie wojny polsko-bolszewickiej 1920 r., w świetle ówczesnego ustawodawstwa regulującego tę materię oraz orzecznictwa sądów polskich w tym zakresie po zakończeniu działań wojennych.  
The institution of requisitioning, analysed in this article, belongs to the area of research related to the obligation to provide in-kind contributions by the population in the area of military operations. It is primarily an area of interest for the study of international public law and administrative law. The institution of war requisitioning, understood as a way of obtaining items important for the supply of troops, has a centuries-long tradition and is connected with warfare carried out by individual nations and States over the centuries. The aim of the article is to analyse normative issues related to the use of this institution by the Polish army during the Polish-Bolshevik War of 1920, in light of the legislation regulating on this matter at that time and decisions of Polish courts in this area after the end of warfare.  
Źródło:
Studia Prawnicze KUL; 2021, 2; 81-101
1897-7146
2719-4264
Pojawia się w:
Studia Prawnicze KUL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ustrój i działalność sądownictwa rosyjskiej floty wojennej w latach 1867–1914 (część 1)
The structure and the principles of functioning the judiciary of Russian war fleet in the period of 1867–1914 (part 1)
Структура и принципы функционирования судебной системы военно-морского флота России в период с 1867 по 1914 год (Часть 1)
Autorzy:
Madej, Leszek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1918463.pdf
Data publikacji:
2019-12-06
Wydawca:
Wojskowe Biuro Historyczne
Tematy:
rosyjska flota wojenna
sądy morskie
morskie ustawodawstwo karne i dyscyplinarne
rosyjskie szkolnictwo wojskowe
Russian war fleet
naval courts
naval penal and disciplinary legislation
Russian military education
Российский военный флот
морские суды
морское уголовное и дисциплинарное законодательство
Российское военное образование
Opis:
W 1867 r. została przeprowadzona reforma systemu wymiaru sprawiedliwości rosyjskiej marynarki wojennej, którą wzorowano na rozwiązaniach strukturalnych przyjętych w armii lądowej. Wprowadzała ona trójinstancyjny podział organów sądowych. Sądy załogowe i wojenno-morskie rozpatrywały sprawy pod względem merytorycznym, zaś do Głównego Morskiego Sądu Wojennego były kierowane skargi i protesty kasacyjne. Procesy sądowe odbywały się w trybie kolegialnym, jawnym i publicznym. Oskarżonym zagwarantowano prawo do obrony, a przewody sądowe oparto na procesie z udziałem stron i swobodnej ocenie materiału dowodowego. Przy Głównym Morskim Sądzie Wojennym i sądach wojenno-morskich pojawiły się urzędy prokuratorskie, pełniące funkcje oskarżycielskie. Obowiązek prowadzenia dochodzeń spadał na sędziów śledczych. Podczas rejsów i kampanii wojennych działały sądy okrętowe i komisje specjalne, wyrokujące w oparciu o procedury, odmienne od tych obowiązujących w lądowych sądach morskich.
In 1867, the reform of the judicial system of the Russian navy was carried out, which was modelled on the structural solutions adopted in the land army. It introduced three degrees of jurisdiction. The crewed courts and the military naval courts looked into the cases in terms of their substantial contents, meanwhile the complaints and cassation protests against the sentence were aimed at the Main Military Naval Court. Court proceedings were held in a collegial and public prosecution. Defendants were guaranteed the right to defense and the court proceedings were based on the principles of equality of the parties and free assessment of evidence. The prosecutor’s offices appeared in the Main Military Naval Court and the military naval courts, fulfilling prosecution functions. The obligation to conduct investigations fell on investigating judges. During ship cruises and military campaigns there were vessel courts and special committees, ruling on the basis of procedures different from those in the land naval courts.
В 1867 году была проведена реформа системы правосудия российского военно-морского флота, образцом для которой полужили структурные решения, принятые в сухопутных войсках. Реформа вводила трехинстанционную систему судебных органов. Экипажные и военно-морские суды занимались вопросами, непосредственно относящимися к их компетенциям, а кассационные жалобы и кассационные протесты направлялись в Главный военно-морской суд. Судебные процессы проводились в коллегиальном явном и публичном порядке. Обвиняемому было гарантировано право на защиту, а судебное разбирательство основывалось на принципе состязательности процесса и свободной оценке доказательств. В Главном военно-морском и военно-морских судах была создана прокуратура, выполняющая обвинительные функции. Обязанность проводить расследования возлагалась на следственных судей. Во время морских походов и военных кампаний действовали корабельные суды и специальные комиссии, принимающие решения на основе процедур, отличающихся от существующих в сухопутных морских судах.
Źródło:
Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2019, XX (LXXI), 3 (269); 25-47
1640-6281
Pojawia się w:
Przegląd Historyczno-Wojskowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ustrój i działalność sądownictwa rosyjskiej floty wojennej w latach 1867–1914, część 2
The System and the Activity of the Judiciary of the Russian Navy in the Years 1867–1914, Part 2
Устройство и деятельность судебной системы военно-морского флота в России в 1867–1914 гг., часть 2
Autorzy:
Madej, Leszek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1857461.pdf
Data publikacji:
2020-08-05
Wydawca:
Wojskowe Biuro Historyczne
Tematy:
rosyjska flota wojenna
sądy morskie
morskie ustawodawstwo karne i dyscyplinarne
rosyjskie szkolnictwo wojskowe
Russian war fleet
naval courts
naval penal and disciplinary legislation
Russian military education
Российский военный флот
морские суды
морское уголовное и дисциплинарное законодательство
Российское военное образование
Opis:
W 1867 r. została przeprowadzona reforma systemu wymiaru sprawiedliwości rosyjskiej marynarki wojennej, którą wzorowano na rozwiązaniach strukturalnych przyjętych w armii lądowej. Wprowadzała ona trójinstancyjny podział organów sądowych. Sądy załogowe i wojenno-morskie rozpatrywały sprawy pod względem merytorycznym, zaś do Głównego Morskiego Sądu Wojennego były kierowane skargi i protesty kasacyjne. Procesy sądowe odbywały się w trybie kolegialnym, jawnym i publicznym. Oskarżonym zagwarantowano prawo do obrony, a przewody sądowe oparto na procesie z udziałem stron i swobodnej ocenie materiału dowodowego. Przy Głównym Morskim Sądzie Wojennym i sądach wojenno-morskich pojawiły się urzędy prokuratorskie, pełniące funkcje oskarżycielskie. Obowiązek prowadzenia dochodzeń spadał na sędziów śledczych. Podczas rejsów i kampanii wojennych działały sądy okrętowe i komisje specjalne, wyrokujące w oparciu o procedury, odmienne od tych obowiązujących w lądowych sądach morskich.
In 1867, the reform of the judicial system of the Russian navy was carried out, which was modelled on the structural solutions adopted in the land army. It introduced three degrees of jurisdiction. The crew courts and the military naval courts looked into the cases in terms of their substantial contents, meanwhile the complaints and cassation protests against the sentences were submitted to the Main Military Naval Court. Court proceedings were held in a collegial, open and public manner. Defendants were guaranteed the right to defense and the court proceedings were based on the principles of equality of the parties and free assessment of evidence. The prosecutor’s offices appeared in the Main Military Naval Court and the military naval courts, fulfilling prosecution functions. The obligation to conduct investigations fell on investigating judges. During ship cruises and military campaigns there were vessel courts and special committees, ruling on the basis of procedures different from those in the land naval courts.
В 1867 году была проведена реформа системы правосудия российского военно-морского флота, образцом для которой полужили структурные решения, принятые в сухопутных войсках. Реформа вводила трехинстанционную систему судебных органов. Экипажные и военно-морские суды занимались вопросами, непосредственно относящимися к их компетенциям, а кассационные жалобы и кассационные протесты направлялись в Главный военно-морской суд. Судебные процессы проводились в коллегиальном, явном и публичном порядке. Обвиняемому было гарантировано право на защиту, а судебное разбирательство основывалось на принципе состязательности процесса и свободной оценке доказательств. В Главном военно-морском и военно-морских судах была создана прокуратура, выполняющая обвинительные функции. Обязанность проводить расследования возлагалась на следственных судей. Во время морских походов и военных кампаний действовали корабельные суды и специальные комиссии, принимающие решения на основе процедур, отличающихся от существующих в сухопутных морских судах.
Źródło:
Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2020, XXI (LXXII), 1 (271); 37-61
1640-6281
Pojawia się w:
Przegląd Historyczno-Wojskowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The First Amendment to the President’s Ordinance of 6 Feb. 1928. The Statute on the Structure of Common Courts of Law as a Subject of the Sejm Debate in 1928. Selected Problems
Autorzy:
Malec, Dorota
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/619217.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
administration of justice
Statute on the Structure of Common Courts of Law
law codification
Sejm of the second term of office
Second Republic of Poland
inter-war Poland
constitutional improvement referred to as Sanation (Sanacja)
wymiar sprawiedliwości
prawo o ustroju sądów powszechnych
kodyfikacja prawa
Sejm II kadencji
II Rzeczpospolita
okres międzywojenny w Polsce
sanacja
zasada nieusuwalności sędziów
niezawisłość sędziowska
Opis:
The first all-Poland Statute on the Structure of the Common Courts of Law was initially being elaborated in the Second Republic’s Codification Commission but eventually it assumed a final form of Ordinance issued by the Republic’s President on 6 Feb. 1928. The Ordinance was equipped with the force of law. When compared with the provisions of the March Constitution of 1921, the regulations of the Ordinance diminished in particular the scope of the principle of irremovability of judges from their office. This gave rise to the dissatisfaction of the milieu of lawyers, and particularly the judges. The works on the amendment to the Ordinance were started prior to the Ordinance coming into force, and namely they started when there were filed with the Sejm the amendment projects drafted by the clubs of deputes, and specifically inter alia by the Parliamentary Association of Polish Socialists, by the National Club, by the Polish Peasant Party “Liberation” and the Party of Peasants. Also the Ministry of Justice emphasized the need for amending the Ordinance. In view of the fact that the calendar of Sejm debates did not foster the work of the Juristical Commission (the Sejm session being adjourned in June 1928), the National Club decided, in November 1928, to file the Bill on the postponing (by one year) the coming into force of the enactment of common courts of law structure. In the Sejm, the Bill was subjected to the debate during three sessions and eventually the lower house passed the law on the postponing (until 30 January 1930) the coming into force of the new provisions. However, this enactment failed to come under consideration of the Republic’s Senate. As a result, despite the alleged victory of the Sejm in its struggle with the executive power, the Ministry of Justice implemented its own image of the new organization of the administration of justice and, while exploiting the temporary suspension of the principle of irremovability of judges, got rid of those of them whose views did not comply with the political line promoted by the Sanation (Sanacja)  Camp. Among those who were dismissed there was the First President of the Supreme Court W. Seyda and other Supreme Court judge A. Mogilnicki, known for his critical attitude toward the new provisions. The dismissal of W. Seyda caused a considerable critical reaction of the public and even induced the National Democratic Party members to try to pass the vote-of no confidence vis-à-vis Minister of Justice S. Car who was responsible for the introduction of the 6 Feb. 1928 Ordinance and for making staff changes in the judicature. In February 1929, the question of amendment was again subjected to the debate of the parliament which finally adopted, on 4 March 1929, the Statute that liberalized a series of contested principles. Yet despite this, the hopes for further changes in the system of administration of justice were shattered by next alterations that were introduced, and particularly those of August 1932, which laid out the tendency to further interfering by the Ministry with the independence of judiciary. It was, inter alia, W. Makowski who, during the December debate on the administration of justice, expressed his criticism to the principle of the separation of powers and the concept of preserving balance between them. These last ideas were reflected in the ever more energetic works that tended toward the drafting of a new Constitution. When the latter was in fact adopted, it rejected the principle of separation and the balancing of powers.
Pierwsze w II Rzeczypospolitej ogólnopolskie prawo o ustroju sądów powszechnych, choć było przedmiotem prac prowadzonych w Komisji Kodyfikacyjnej II Rzeczypospolitej, to przybrało ostateczną postać rozporządzenia Prezydenta RP z mocą ustawy z dnia 6 lutego 1928 r. Jego treść, a w szczególności zmniejszenie w porównaniu z Konstytucją marcową z 1921 r. zakresu nieusuwalności sędziowskiej, od razu wzbudziła niezadowolenie środowiska prawników, w tym zwłaszcza sędziów. Prace nad nowelizacją rozporządzenia rozpoczęły się jeszcze przed jego wejściem w życie, gdy do Sejmu II kadencji trafiły projekty klubów poselskich, miedzy innymi Związku Parlamentarnego Polskich Socjalistów, Klubu Narodowego, PSL „Wyzwolenie” i Stronnictwa Chłopskiego. Na potrzebę korekty przepisów zwracało uwagę także Ministerstwo Sprawiedliwości. Wobec niesprzyjającego dla sejmowej Komisji Prawniczej kalendarza obrad (przerwanie sesji sejmowej w czerwcu 1928 r.) w listopadzie 1928 r. zdecydowano o zgłoszeniu (Klub Narodowy) projektu ustawy o odroczeniu o jeden rok wejścia w życie prawa o ustroju sądów powszechnych. Debacie nad tym projektem Sejm poświęcił trzy posiedzenia, by ostatecznie 18 grudnia 1928 r. uchwalić ustawę odraczającą wejście w życie nowych przepisów do 1 stycznia 1930 r. Ustawą nie zdążył jednak zająć się Senat RP. W rezultacie, mimo pozornego zwycięstwa Sejmu w toczonej w parlamencie II kadencji walki z władzą wykonawczą, Ministerstwo Sprawiedliwości zrealizowało swoją wizję nowej organizacji wymiaru sprawiedliwości i pozbyło się, korzystając z czasowego zawieszenia zasady nieusuwalności sędziów, osób nieodpowiadających linii politycznej obozu sanacyjnego, w tym między innymi sędziów Sądu Najwyższego (wśród nich I Prezesa SN W. Seydy i krytyka nowych przepisów A. Mogilnickiego). Dymisja W. Seydy wywołała duży rezonas, a nawet skłoniła ugrupowania endeckie do podjęcia próby przeforsowania votum nieufności dla odpowiedzialnego za wprowadzenie rozporządzenia z dnia 6 lutego 1928 r. i zmiany kadrowe w sądownictwie, dotyczące zwłaszcza zwolenników endecji, ministra sprawiedliwości S. Cara. Choć w lutym 1929 r. sprawa nowelizacji wróciła pod obrady parlamentu, który ostatecznie uchwalił 4 marca 1929 r. ustawę liberalizującą wiele zasad, to nadzieje na dalszą zmianę systemu wymiaru sprawiedliwości przekreśliły kolejne zmiany, w tym zwłaszcza przeprowadzona w sierpniu 1932 r., wytyczająca między innymi kierunek dalszego ingerowania w zasadę niezawisłości sędziowskiej. Krytyka podziału i równowagi władz, wyrażona podczas grudniowej debaty nad systemem wymiaru sprawiedliwości między innymi przez W. Makowskiego, znajdowała swoje odzwierciedlenie w coraz bardziej aktywnych pracach nad nową konstytucją, ostatecznie zasadę tę odrzucającą.
Źródło:
Studia Iuridica Lublinensia; 2016, 25, 3
1731-6375
Pojawia się w:
Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-8 z 8

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies