Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "umowa agencyjna" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Prawo agenta do prowizji a odpowiedzialność agenta del credere. Glosa do wyroku Sądu Najwyższego z 15.02.2018 r., sygn. akt I CSK 487/17
    Autorzy:
    Topolewski, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/42928449.pdf
    Data publikacji:
    2022-10-31
    Wydawca:
    Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne
    Tematy:
    pośrednictwo
    umowa agencyjna
    prowizja
    zabezpieczenie wierzytelności
    klauzula del credere
    Opis:
    Celem glosy jest analiza stanowiska Sądu Najwyższego w kwestiach związanych z odpowiedzialnością del credere agenta, zwłaszcza stanowiska co do utraty prawa do prowizji z tytułu pośrednictwa jako postaci tej odpowiedzialności. W glosie zakwestionowano pogląd Sądu Najwyższego, zgodnie z którym odpowiedzialność agenta del credere może polegać na kompensującej poniesioną przez dającego zlecenie szkodę utracie prawa do prowizji. Wskazano, że wykluczenie możliwości ustanowienia zabezpieczania wierzytelności stanowiącego obejście unormowania odpowiedzialności del credere agenta jest trafne tylko w części, ze względu na brak de lege lata w semiimperatywnym art. 7617 k.c. podstaw pozbawienia skuteczności zabezpieczeń prawa wekslowego. Podkreślono, że nie powinna być akceptowana odpowiedzialność agenta za wykonanie przez klienta zobowiązania względem dającego zlecenie poza ramami podlegającej ograniczeniom odpowiedzialności del credere, w tym nie powinna być akceptowana odpowiedzialność agenta za klienta w ramach odpowiedzialności ex contractu. Podtrzymano pogląd, że zawarcie umowy za pośrednictwem agenta stanowi tylko jedną z przesłanek prawa do prowizji i jako błędne oceniono twierdzenie zawarte w komentowanym wyroku, że „prowizja agenta co do zasady nie jest zależna od wykonania umowy przez klienta”.
    Źródło:
    Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego; 2022, 10; 52-58
    0137-5490
    Pojawia się w:
    Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Obowiązek informacyjny dotyczący wynagrodzenia pośrednika w czynnościach bankowych oraz moc wiążąca art. 761 § 1 in fine Kodeksu cywilnego. Glosa do wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 18 stycznia 2019 r. (VII AGa 467/18, Legalis nr 2668772)
    Notification Obligation Concerning the Bank Agent’s Remuneration and the Binding Force of Article 761 § 1 in fine of the Civil Code: Commentary on the Judgment of the Court of Appeal in Warsaw of 18 January 2019 (VII AGa 467/18, Legalis no. 2668772)
    Autorzy:
    Topolewski, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31348387.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    agency contract
    bank agent
    commission
    secret of the enterprise
    umowa agencyjna
    pośrednik bankowy
    prowizja
    tajemnica przedsiębiorstwa
    Opis:
    W glosie odrzucono przyjęty w komentowanym wyroku pogląd o niezaskarżalności roszczenia o złożenie oświadczenia zawierającego dane o należnej agentowi prowizji (art. 7615 § 1 k.c.). Zaaprobowano pogląd o możliwości żądania wspomnianego oświadczenia w przypadkach, w których informacja o prowizji w nim zawarta zachowuje znaczenie dla agenta, mimo że roszczenie o taką prowizję uległo już przedawnieniu. Wyrażono pogląd, że art. 7615 § 1 in fine k.c. nie powinien być kwalifikowany jako przepis bezwzględnie wiążący. Podzielono pogląd o prawie agenta do informacji objętych regulacją art. 7615 k.c., a stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwa dającego zlecenie. Podzielono również pogląd, że art. 459 § 2 k.c. nie ma zastosowania w przypadku przedstawienia wyciągu z ksiąg handlowych na podstawie art. 7615 § 2 k.c. Ponadto wskazano na aktualność tego poglądu także w przypadku innych informacji objętych zakresem zastosowania tego przepisu.
    The commentary rejects the view adopted in the commented judgment according to which the claim for submitting a declaration to the agent with information on the commission due is not actionable (Article 7615 § 1 of the Civil Code). The author accepts the possibility of demanding a declaration on the commission due of the agent importance even though the claim for such a commission is already barred by the statute of limitation. As he indicates, Article 7615 in fine of the Civil Code should not be regarded as a mandatory rule. The commentary upholds the view that the information referred to in Article 7615 of the Civil Code may contain secrets of the principal’s enterprise. The author also upholds the view that Article 459 § 2 of the Civil Code does not apply in the case of providing excerpts from the principal’s commercial books on the basis of Article 7615 § 2 of the Civil Code. In addition, he indicates the validity of this view also in the case of other information covered by the scope of this provision.
    Źródło:
    Studia Iuridica Lublinensia; 2023, 32, 1; 373-394
    1731-6375
    Pojawia się w:
    Studia Iuridica Lublinensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ustanowienie okresu próbnego w umowach agencyjnych – uwagi na tle wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 19 kwietnia 2018 r.
    Autorzy:
    Stefanicki, Robert
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1338846.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-02
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    przedstawiciel handlowy
    umowa agencyjna
    umowa na okres próbny
    wykładnia celowościowa
    świadczenie wyrównawcze
    commercial agent
    agency contract
    trial period contract
    teleological interpretation
    indemnity
    Opis:
    Umowy przedstawicielstwa handlowego mają duże znaczenie gospodarcze i długie tradycje normatywnego ich regulowania. Wspólne dla państw członkowskich minimalne standardy ochrony zostały ustanowione dyrektywą dotyczącą przedstawicieli handlowych działających na własny rachunek. Dokonujące się ustawicznie zmiany otoczenia prawa oznaczają coś więcej niż tylko „odczytanie normy”, potrzebę sięgania po utrwalony, jednolity, powszechny sposób jego rozumienia wyrażony w judykaturze. Niewątpliwe znaczenie w tym zakresie przypisywać należy wyrokom prejudycjalnym Trybunału Sprawiedliwości. Interesującym wątkiem w tym orzecznictwie jest podjęcie ostatnio kwestii związania postanowieniami tego aktu umów agencji zawartych na okres próbny. Wprawdzie Trybunał Sprawiedliwości zajął się tym zagadnieniem po raz pierwszy, ale kierunek interpretacji, przedstawiony na rzecz rozstrzygnięcia wątpliwości sądu krajowego, ma znaczenie szersze, wiąże się bowiem z dążeniem do objęcia mechanizmami ochronnymi dyrektywy przedstawicieli handlowych, związanych umowami nie do końca wpisującymi się w klasyczną formułę agencji. Z analiz przeprowadzonych w poniższym materiale wypływa wniosek, że kierunek na odformalizowanie prawa jest trafny i powinien być przedmiotem szerszej dyskusji prawniczej.
    Commercial agency contracts are of great economic importance and have a long tradition of normative regulation. Minimum standards of protection common to the EU member states are laid down in the Directive 86/653/EEC on self-employed commercial agents. The constant changes in the legal environment mean something more than just ‘interpretation of a norm’, the need to reach for its well-established, uniform, common understanding expressed in the case law and judicial decisions. The importance in this respect must unquestionably be attached to the preliminary rulings of the Court of Justice. An interesting point in its case law is the recent reference to the question of whether agency contracts concluded for a trial period are bound by the provisions of that act. Although this is the first time when the Court of Justice has addressed this issue, the direction of the interpretation, presented in favour of resolving the national court’s doubts, is more broadly based on the desire to extend the protective mechanisms of the Directive to commercial agents that are bound by contracts which do not fully comply with the classic agency format. Based on the analyses carried out in the paper, it can be concluded that the trend to deformalise the law is correct and should be the subject of broader legal discourse.
    Źródło:
    Ius Novum; 2020, 14, 2; 140-155
    1897-5577
    Pojawia się w:
    Ius Novum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Umowa agencyjna a pośrednictwo w zakresie czynności bankowych. Glosa do wyroku Sądu Najwyższego z dnia 25 maja 2018 r. (I CSK 478/17, Legalis nr 1785293)
    The Agency Contract and the Bank Agency: Commentary on the Judgement of the Supreme Court of 25 May 2018 (I CSK 478/17, Legalis no. 1785293)
    Autorzy:
    Topolewski, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2096311.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    bank agency
    agency contract
    obligation to act loyally
    termination of an agency contract
    indemnity
    pośrednictwo w zakresie czynności bankowych
    umowa agencyjna
    obowiązek lojalności
    wypowiedzenie umowy agencyjnej
    świadczenie wyrównawcze
    Opis:
    W glosie podano w wątpliwość wyodrębnienie w umowie o pośrednictwo w zakresie czynności bankowych obowiązku prowadzenia placówki bankowej w sytuacji, gdy pośrednik wynajmuje lokal banku i zatrudnia własnych pracowników. Zakwestionowano również zasadność wyróżniania po stronie agenta obowiązku organizacji przedsiębiorstwa agenta oraz zarządzania tym przedsiębiorstwem. Jako sprzeczne z naturą umowy o pośrednictwo w czynnościach bankowych uznano zastrzeżenie odpłatności z tytułu udostępnienia pośrednikowi przez dającego zlecenie know-how w sytuacji, w której pośrednik ma obowiązek korzystania przy wykonywaniu pośrednictwa z udostępnionego know-how przede wszystkim w interesie banku. Podtrzymano pogląd, według którego pełny zakres usług objętych outsourcingiem w rozumieniu art. 6a Prawa bankowego wykracza poza zakres typowej umowy agencyjnej. Podważono zasadność stosowania w przypadku wynagrodzenia agenta reguły godziwego zysku, a także trafność kwalifikacji jako naruszenia obowiązku lojalności natychmiastowego ograniczenia przez będący dającym zlecenie bank sprzedaży produktów kredytowych w obliczu konieczności ochrony jego interesów. W glosie poddano krytyce stanowisko Sądu Najwyższego, według którego warunkiem skuteczności zastrzeżenia prawa do wypowiedzenia w umowie agencyjnej zawartej na czas oznaczony jest wskazanie przyczyn uzasadniających wypowiedzenie. Opowiedziano się za możliwością nadania przez strony umowy agencyjnej terminowi, na który zawarto tę umowę, charakteru terminu określającego tylko maksymalny czas trwania zobowiązania z umowy agencyjnej. W glosie wskazano na wątpliwości dotyczące twierdzenia, że wartość nieponiesionych przez agenta kosztów, które byłyby związane z jego działalnością, może uzasadniać podwyższenie wysokości świadczenia wyrównawczego.
    The commentary questions identification of the obligation to manage the bank station, when the bank agent is the tenant of the bank office and the employer. The commentary also questions the duty of a bank agent to establish and manage the agent’s corporation and states that stipulation of the obligation to pay for know-how by the agent obliged to use of the principal’s know-how mainly in the principal’s interest during performing the intermediation is contradictory to the nature of the bank agency contract. The gloss upholds the view that the entire range of services covered by outsourcing within the meaning of Article 6a of the Banking Law goes beyond the scope the agency contract within the meaning of Article 758 § 1 of the Civil Code. The commentary questions the application of the rule of fair profit to the agent’s remuneration and also questions the view that the immediate reduction of the credit offer made by the bank who is the principal in order to protect his interests may be regarded as the breach of the principal’s obligation to act loyally. The commentary criticises the view of the Supreme Court that the specification of the instances justifying the termination of the agency contract is the condition for the effectiveness of the stipulation of the right to terminate contained in the agency agreement concluded for a fixed term. As a rule the commentary accepts the right of the parties of the agency agreement to stipulate that the term fixed in the agency agreement is only the maximum term for which this agreement has been concluded. The commentary points to doubts as to view that value of the unincurred agent’s costs which would be related to performing the order justifying the increasing the amount of an indemnity.
    Źródło:
    Studia Iuridica Lublinensia; 2021, 30, 5; 681-697
    1731-6375
    Pojawia się w:
    Studia Iuridica Lublinensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies