Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "umorzenie postępowania" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-23 z 23
Tytuł:
Instancyjna kontrola rozstrzygnięcia umarzającego postępowanie administracyjne z powodu bezprzedmiotowości w świetle orzecznictwa WSA i NSA: zarys problematyki
Autorzy:
Stotko, Sybilla
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1819133.pdf
Data publikacji:
2019-05-12
Wydawca:
Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach
Tematy:
: postępowanie administracyjne
umorzenie postępowania
bezprzedmiotowość postępowania
decyzja kasacyjna
Opis:
Kodeks postępowania administracyjnego (Kpa) przewiduje wydanie decyzji umarzającej postępowanie w sytuacji, gdy organ administracji publicznej uzna, że prowadzone postępowanie administracyjne jest bezprzedmiotowe (art. 105 Kpa). W artykule przedstawiono problematykę związaną z umorzeniem postępowania administracyjnego w wyniku jego bezprzedmiotowości przez organy pierwszej instancji oraz zakres instancyjnej kontroli rozstrzygnięć umarzających postępowanie przez organy odwoławcze. W orzecznictwie sądowo-administracyjnym utrwalił się pogląd, zgodnie z którym w sytuacji, gdy organ pierwszej instancji umorzy postępowanie administracyjne z uwagi na jego bezprzedmiotowość, to organ odwoławczy nie może uchylić tej decyzji i w tym zakresie orzec co do istoty sprawy (art. 138 § 1 pkt 2 Kpa), gdyż tak wydana decyzja naruszałaby zasadę dwu-instancyjności postępowania administracyjnego (art. 15 Kpa). Organ odwoławczy w takich sytuacjach jest zobowiązany do wydania decyzji kasacyjnej (art. 138 f§ 2 Kpa). W artykule przedstawiono pogląd o braku możliwości wydania przez organ drugiej instancji decyzji merytorycznej w prowadzonym postępowaniu odwoławczym w sytuacji uprzedniego umorzenia postępowania przez organ pierwszej instancji, w oparciu o analizę stosownego orzecznictwa WSA i NSA.
Źródło:
Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Przyrodniczo-Humanistycznego w Siedlcach; 2018, 46, 119; 73-80
2082-5501
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Przyrodniczo-Humanistycznego w Siedlcach
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Umorzenie postępowania przygotowawczego wobec nieletniego w Polsce
Autorzy:
Bembas, Ireneusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1930323.pdf
Data publikacji:
2019-12-26
Wydawca:
Wyższa Szkoła Policji w Szczytnie
Tematy:
przestępstwo
czyn zabroniony
nieletni
umorzenie postępowania karnego
Opis:
Artykuł dotyczy problematyki oceny prawnokarnej oraz procesowej podstaw umorzenia wszczętych postępowań przygotowawczych, w których ustalono, że sprawcą zachowania zabronionego jako przestępstwo jest nieletni. Problematyka nieletnich, ich status na gruncie prawnokarnym, stanowi kwestię złożoną, z uwagi na różnorodność aktów ustawowych uwzględniających pozycje prawną osób nieletnich. Celem artykułu jest wskazanie podstawy faktycznej i prawnej umorzenia wspomnianych wyżej postępowań przygotowawczych, w praktyce dochodzeniowo-śledczej bowiem zdarzają się przypadki wskazywania różnych przesłanek umorzeń postępowania karnego wobec tego samego powodu — nieletności sprawcy czynu zabronionego. W treści artykułu, poruszając się na gruncie wielu ustaw: k.k., k.p.k., u.p.n. oraz innych, omówiono status prawny nieletniego w odniesieniu do przestępstw, a następnie na podstawie ustalonej pozycji prawnej nieletniego wskazano podstawę faktyczną i prawną umorzenia postępowania przygotowawczego.
Źródło:
Przegląd Policyjny; 2018, 4(132); 144-152
0867-5708
Pojawia się w:
Przegląd Policyjny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
WPŁYW MEDIACJI NA EFEKTYWNOŚĆ INSTYTUCJI WARUNKOWEGO UMORZENIA POSTĘPOWANIA KARNEGO
Autorzy:
Juszka, Karol
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/663873.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
warunkowe umorzenie postępowania karnego
mediacja
efektywność
badania spraw sądowych.
Opis:
The Influence of Mediation Proceedings on The Effectiveness of the Institution of Conditional Discontinuation of Criminal ProceedingsSummaryThe aim of this article is to present the theoretical and practicalaspects of the specifics of mediation proceedings. I present my ownresearch results, consisting of an analysis of the court records for 405cases on the effectiveness of conditional discontinuance of criminalproceedings within the areas of jurisdiction of the Appellate Court inKraków in 2003-2009. I will continue the analysis for the successivestages of criminal proceedings.
Źródło:
Zeszyty Prawnicze; 2015, 15, 1
2353-8139
Pojawia się w:
Zeszyty Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wygaśnięcie zobowiązań podatkowych w wyniku przedawnienia
Expiration of a tax liability when the deadline set by the lawmaker is over
Autorzy:
Staniszewski, Mieczysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1590905.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
expiration of tax liability
lapse of tax liability
remission of tax proceedings
remission of executive proceedings
przedawnienie zobowiązań podatkowych
wygaśniecie zobowiązań podatkowych
umorzenie postępowania podatkowego
umorzenie postępowania egzekucyjnego
Opis:
Jedną z przesłanek wygaśnięcia zobowiązania podatkowego jest przedawnienie, które następuje w momencie upływu określonego przez ustawodawcę terminu, w jakim ono nastąpi. Organ podatkowy ma obowiązek z urzędu dbać o to, aby nie zaistniała sytuacja, w której przedmiotem egzekucji byłyby wygasłe zobowiązania podatkowe. Z drugiej strony wygaśnięcie zobowiązania w wyniku przedawnienia powoduje, że prawidłowo ustalone lub określone zobowiązanie podatkowe nie zostanie wykonane. Zgodnie z obecnie obowiązującym prawem do przedawnienia zobowiązań podatkowych może dojść w trakcie toczącego się postępowania podatkowego, a nawet postępowania egzekucyjnego. Tym samym państwo, a w konsekwencji obywatele, ponoszą nie tylko koszty związane z wymiarem i poborem przedawnionych zaległości podatkowych, ale również koszty postępowania egzekucyjnego związane z wymuszaniem wykonania takich zobowiązań.
One of the premises of the expiration of a tax liability is the lapse that takes place when the deadline set by the lawmaker is over. It is the tax authority’s duty to avoid a situation in which the subject of the execution is a tax liability that is in void. On the other side, the expiration of a lability that happens as a result of a lapse leads to not executing a correctly determined tax liability. According to the present law an expiration of tax liability can only apply to on-going tax proceedings or even executive proceedings. This means that the country and consequently its citizens are burdened with the costs of the administration and levy of the executive proceedings concerning extortion of such liabilities.
Źródło:
Studia Administracyjne; 2017, 9; 183-200
2080-5209
2353-284X
Pojawia się w:
Studia Administracyjne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zakaz prowadzenia pojazdów i świadczenie pieniężne a warunkowe umorzenie postępowania karnego wobec sprawcy przestępstw z art. 178a §1 k.k.
Autorzy:
Leżak, Kazimierz J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1392163.pdf
Data publikacji:
2016-09-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
ban on driving motor vehicles
conditional discontinuance of a proceeding
zakaz prowadzenia pojazdów
warunkowe umorzenie postępowania
Opis:
Przedmiotem opracowania jest zagadnienie orzekania zakazu prowadzenia pojazdów i świadczenia pieniężnego w wyroku warunkowo umarzającym postępowanie karne w związku z popełnieniem przestępstwa z art. 178a § 1 k.k. W artykule poruszono kwestie materialnoprawne dotyczące charakteru prawnego omawianych środków, zakresu i podstaw ich stosowania oraz okresu, na jaki można orzec te środki wobec sprawcy przestępstwa z art. 178a § 1 k.k. w razie zastosowania instytucji probacji w postaci warunkowego umorzenia postępowania karnego. Analiza została przeprowadzona w oparciu o normatywny kształt instytucji warunkowego umorzenia postępowania karnego nadany Ustawą z 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw oraz przepisy regulujące środki karne w postaci zakazu prowadzenia pojazdów i świadczenia pieniężnego w brzmieniu ustalonym Ustawą z 20 marca 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw, a także Ustawą z 20 lutego 2015 r., jak też w oparciu o dotychczasowe poglądy wyrażane w doktrynie i orzecznictwie sądowym.
The article deals with the issue of ruling a ban on driving and compensation in a sentence conditionally discontinuing a criminal proceeding involving crime under Article 178a § 1 of the Criminal Code. The author focuses on substantive issues concerning the legal character of the discussed measures, the scope and bases for their application and the period for which the measures may be ruled against a perpetrator of a crime under Article 178a § 1 CC in case of the application of probation in the form of conditional discontinuance of a criminal proceeding. The analysis is conducted based on the normative form of conditional discontinuance of a criminal proceeding under the Act of 20 February 2015 amending the Criminal Code and some other acts and provisions regulating penal measures in the form of a ban on driving and compensation in the wording laid down in the Act of 20 March 2015 amending the Criminal Code and some other acts, and the Act of 20 February 2015, as well as based on the opinions of the doctrine and court decisions.
Źródło:
Ius Novum; 2016, 10, 3; 77-95
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przepadek a instytucja umorzenia postępowania z art. 62a ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii
FORFEITURE VERSUS DISCONTINUANCE OF PROCEEDINGS IN ACCORDANCE WITH ARTICLE 62 OF THE ACT ON PREVENTING DRUG ADDICTION
Autorzy:
Łucarz, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1390341.pdf
Data publikacji:
2017-09-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
umorzenie postepowania karnego
środek odurzający
substancja psychotropowa
przepadek
discontinuance of a criminal proceeding
intoxicating substance
psychoactive
substance
forfeiture
Opis:
The topic of the article is the issue of legal admissibility of the ruling of forfeiture of objects of crime and forfeiture of instruments of crime in case of applying a new legal measure laid down in Article 62a of Act on Preventing Drug Addiction (APDA), which envisages discontinuance of a criminal proceeding in case of offences specified in Article 62 (1) and (3) APDA. Apart from this issue, the author is considering whether and to what extent it is possible to reconcile the ruling of forfeiture in the two forms with the part of the provision of Article 62a APDA, which assumes “discontinuance of a proceeding prior to its initiation”.
Przedmiotem niniejszego opracowania jest zagadnienie prawnej dopuszczalności orzeczenia przepadku przedmiotów przestępstwa oraz przepadku narzędzi przestępstwa w razie zastosowania nowej instytucji przewidzianej w art. 62a u.p.n., która zakłada umorzenie postępowania karnego w sprawach o czyny zabronione określone w art. 62 ust. 1 i 3 u.p.n. Poza tą kwestią autorka rozważa, czy i na ile możliwe jest pogodzenie orzeczenia przepadku w obu jego postaciach z tą częścią przepisu art. 62a u.p.n., która zakłada „umorzenie postępowania karnego przed wszczęciem”.
Źródło:
Ius Novum; 2017, 11, 3; 74-87
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pojednanie pokrzywdzonego ze sprawcą jako podstawa do umorzenia postępowania w świetle projektu Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Karnego
Reconciliation of the victim and the perpetrator as a basis for discontinuance of criminal proceedings in light of the draft amendment of the Criminal Law Codification Committee
Autorzy:
Sepioło, Iwona
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/693472.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
reconciliation with the victim
discontinuance of proceedings
resignation from punishment
oportunizm procesowy
pojednanie z pokrzywdzonym
umorzenie postępowania
zaniechanie ukarania
Opis:
The paper discusses the proposal to add article 59a to the Criminal Code of the following wording: ‘At the victim’s request, criminal proceedings regarding an offence punishable with imprisonment not exceeding 5 years may be discontinued if, before the commencement of judicial proceedings in the first instance the perpetrator has reconciled with his victim in the course of, in particular, mediation, and redressed the damage or otherwise provided compensation.’ The proposed amendments give rise to a number of controversies. In particular, a question may be asked whether reconciliation of the perpetrator and the victim is sufficient to determine that the former need not be punished. The paper is an attempt to evaluate the proposal put forward by the Codification Committee.
Artykuł omawia projekt wprowadzenia do Kodeksu karnego art. 59a w brzmieniu następującym: „Na wniosek pokrzywdzonego umarza się postępowanie karne o występek zagrożony karą nieprzekraczającą 5 lat pozbawienia wolności, jeżeli przed rozpoczęciem przewodu sądowego w pierwszej instancji sprawca pojednał się, w szczególności w wyniku mediacji, z pokrzywdzonym i naprawił szkodę wyrządzoną przestępstwem lub zadośćuczynił wyrządzonej krzywdzie”. Projektowane zmiany rodzą szereg wątpliwości. W szczególności nasuwa się pytanie, czy samo pojednanie sprawcy z pokrzywdzonym jest wystarczające do uznania, że zachodzi brak potrzeby ukarania sprawcy. Niniejsze opracowanie stanowi próbę oceny proponowanego przez Komisję Kodyfikacyjną nowego rozwiązania.
Źródło:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2013, 75, 2; 113-122
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Umorzenie postępowania karnego w trybie art. 62a Ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii jako pozytywny środek reakcji karnoprawnej stosowany wobec sprawców posiadających narkotyki miękkie w nieznacznej ilości i przeznaczone na własny użytek
Discontinuance of criminal proceedings under Art. 62a of the Prevention Drug Abuse Act of 29 July 2005 as a positive measure of the criminal and legal reaction applied against perpetrators who are in possession of soft drugs in a negligible quantity and for personal use
Autorzy:
Bartha, Adrian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/964967.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
drug abuse
discontinuance of proceedings
criminal sanction
preparatory and jurisdictional proceedings
narkomania
umorzenie postępowania
sankcja karna
postępowanie przygotowawcze i jurysdykcyjne
Opis:
Ustawą nowelizacyjną z dnia 1 kwietnia 2011 r. wprowadzono do ustawy art. 62a umożliwiający umorzenie postępowania karnego jeszcze przed wydaniem postanowienia o wszczęciu śledztwa lub dochodzenia wobec sprawcy przestępstwa posiadania substancji psychotropowej lub środków odurzających, w tym także w wypadku mniejszej wagi (art. 62 ust. 1 i ust. 3 ustawy). Warunkiem koniecznym jest ustalenie, iż orzeczenie kary byłoby niecelowe ze względu na okoliczności popełnienia czynu, a także stopień jego społecznej szkodliwości, nadto podejrzewany posiadane środki odurzające lub substancje psychotropowe musi mieć w ilości nieznacznej i przeznaczone tylko na własny użytek. Artykuł omawia kwestie prawne wyżej opisanej instytucji, która wprowadziła możliwość depenalizacji zakresu odpowiedzialności karnej sprawcy – posiadacza narkotyków. Podjęto także próbę oceny skutków dodania art. 62a do ustawy poprzez analizę danych statystycznych, obrazujących zastosowanie tej instytucji przez prokuraturę i sąd karny w praktyce orzeczniczej.
By the Act amendment of 1 April 2011, Art. 62a was incorporated into the original Act, which allows discontinuance of criminal proceedings before issuing an order to initiate an investigation or inquiry against a perpetrator in possession of psychotropic substances or intoxicants, including the case of lesser importance (Art. 62 (1 and 3) of the Act). A necessary condition is to establish that a verdict of a sentence would be pointless because of an offence circumstances and a degree of its social harmfulness. Also a person that is suspected of possession of drugs or psychotropic substances must have them in an insignificant quantity and only for personal use. This paper discusses some legal issues of the above described institution, which introduced a possibility of decriminalization of criminal liability of a perpetrator − a holder of drugs. The author also attempts to assess the effects of adding Art. 62a to the Act by presenting statistical data which illustrate the application of this institution by the prosecution and the criminal court in judicial decisions.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica; 2016, 76
0208-6069
2450-2782
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Lista wierzytelności a umorzenie postępowania sądowego GLOSA do uchwały Sądu Najwyższego z dnia 18 stycznia 2019 r. (sygn. akt III CZP 55/18)
LIST OF CLAIMS AND DISCONTINUATION OF COURT PROCEEDINGS COMMENTARY TO THE RESOLUTION OF THE SUPREME COURT JUDGMENT OF 18 JANUARY 2019, CASE III CZP 55/18
Autorzy:
Wrzaszcz, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1730125.pdf
Data publikacji:
2019-06-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
lista wierzytelności
umorzenie postępowania
tytuł egzekucyjny
postępowanie sądowe
postępowanie upadłościowe
list of claims
discontinuance of proceedings
enforcement order
court proceedings
bankruptcy proceedings
Opis:
W postępowaniu upadłościowym wierzyciel uzyskuje tytuł egzekucyjny w postaci wyciągu  z zatwierdzonej listy wierzytelności. Może on stanowić podstawę prowadzenia egzekucji, jednak dopiero po zakończeniu postępowania upadłościowego. Wierzyciel (powód) może jednak wcześniej zainicjować postępowanie sądowe, w toku którego może dojść do ogłoszenia upadłości dłużnika (pozwanego). Prowadzenie jednocześnie postępowania upadłościowego i postępowania sądowego, którego celem jest uzyskanie tożsamego tytułu egzekucyjnego, nie znajduje uzasadnienia faktycznego. Wydaje się, że koniecznym jest znalezienie takiego rozwiązania prawnego, które hamowałoby „dublowanie” prowadzenia dwóch postępowań, których efekt jest częściowo identyczny. Autor, bazując na treści głosowanego orzeczenia Sądu Najwyższego, wskazuje na istniejący problem prawny i na brak efektywnego rozwiązania prawnego. Wyjaśnia, dlaczego teza Sądu Najwyższego nie stanowi również remedium na problemy sądów i wystarczającej wskazówki, co do dalszych czynności procesowych w taki zaistniałym stanie faktycznym.
In bankruptcy proceedings, the creditor obtains an enforcement order in the form of an excerpt from an approved list of claims. It may be the basis for conducting enforcement, but only after the bankruptcy proceedings have ended. However, the creditor (plaintiff) may initiate court proceedings earlier, which may lead to the bankruptcy of the debtor (defendant). Concurrent bankruptcy proceedings and court proceedings, the purpose of which is to obtain the same writ of execution, has no factual justification. It seems necessary to find a legal solution that would inhibit duplication of two proceedings, the effect of which is partially identical. The author, based on the content of the Supreme Court's ruling, points to an existing legal problem and the lack of an effective legal solution. It explains why the Supreme Court's thesis is neither a remedy for the problems of the courts nor a sufficient hint as to further procedural steps in such a state of affairs.
Źródło:
Studia Prawnicze KUL; 2019, 2; 328-341
1897-7146
2719-4264
Pojawia się w:
Studia Prawnicze KUL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Problem skuteczności zarzutu pauliańskiego co do spisu wierzytelności po prawomocnym zakończeniu lub umorzeniu postępowania sanacyjnego
The Problem of the Effectiveness of the Actio Pauliana Regarding the List of Claims After Legally Valid Completion or Discontinuation of the Sanation Proceedings
Autorzy:
Adamus, Rafał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/3200864.pdf
Data publikacji:
2022-07-05
Wydawca:
Wyższa Szkoła Humanitas
Tematy:
bezskuteczność czynności
spis wierzytelności
prawomocne zakończenie lub umorzenie postępowania sanacyjnego
Inefficiency of actions
list of claims
legally valid termination or discontinuation
of sanation proceedings
Opis:
Opracowanie poświęcone jest problemowi skuteczności zarzutu pauliańskiego co do spisu wierzytelności po prawomocnym zakończeniu lub umorzeniu postępowania sanacyjnego. Spis wierzytelności w postępowaniu nie tworzy stanu prawomocności rzeczy osądzonej. W opracowaniu broniony jest pogląd, że prawomocne zakończenie lub umorzenie postępowania sanacyjnego nie dezaktualizuje skutku bezskuteczności czynności z mocy prawa. Możliwa jest jednak inna ocena prawna tego zagadnienia przez sąd procesowy i sąd restrukturyzacyjny. Z kolei oparcie spisu wierzytelności na prawomocnym orzeczeniu pauliańskim też nie zmienia charakteru prawnego tego spisu. Wiążące znaczenie ma prawomocne orzeczenie pauliańskie.
The study is devoted to the problem of the effectiveness of the actio pauliana regarding the list of claims after the final completion or discontinuation of the sanation proceedings. The list of claims in the proceedings does not constitute a res iudicata. The study defends the view that the legally valid termination or discontinuation of sanation proceedings does not invalidate the effect of ineffectiveness of actions under the virtue of law. However, a different legal assessment of this issue is possible by the trial court and the restructuring court. On the other hand, basing the list of claims on a legally binding actio pauliana ruling does not change the legal nature of this list. The final actio pauliana ruling is binding.
Źródło:
Roczniki Administracji i Prawa; 2022, 1(XXII); 201-213
1644-9126
Pojawia się w:
Roczniki Administracji i Prawa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
WPŁYW ZOBOWIĄZANIA DO NAPRAWIENIA SZKODY NA EFEKTYWNOŚĆ INSTYTUCJI WARUNKOWEGO UMORZENIA POSTĘPOWANIA KARNEGO
Autorzy:
Juszka, Karol
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/664129.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
warunkowe umorzenie postępowania karnego
zobowiązanie do naprawienia szkody
efektywność
badania spraw sądowych, analiza statystyczna
współczynnik korelacji porządku rang Spearmana
test U-Manna Whitneya
test Test Kruskala-Wallisa.
Opis:
The Effect of a Defendant’s Obligation to Redress Damageon the Effectiveness of Conditional Discontinuance ofCriminal ProceedingsSummaryThe aim of this article is to give a statistical presentation of the theoretical and practical aspects of a defendant’s obligation to redress damagein a verdict involving discontinuance of criminal proceedings. My observations are based on a statistical analysis of data I collected for 405cases involving conditional discontinuance of criminal proceedings andthe effectiveness of such verdicts. The cases were heard in the KrakówRegional Court (Sąd Okręgowy w Krakowie) and the district courts(sądy rejonowe) within its area of jurisdiction. For the statistical analysisI used the Spearman one-way ANOVA model, the Mann-Whitney U test,and the Kruskal-Wallis test to calculate the correlation coefficient. Myanalysis also includes a set of legislative proposals, both for the modification of the statutory construction of the institution of conditionaldiscontinuance of proceedings in Polish criminal law, as well as for thepractical application of the existing provisions.
Źródło:
Zeszyty Prawnicze; 2015, 15, 3
2353-8139
Pojawia się w:
Zeszyty Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Umorzenie postępowania wskutek cofnięcia aktu oskarżenia
Discontinuation of the proceeding resulting from withdrawal of the indictment
Autorzy:
Błoński, Michał
Najman, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/596849.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
zasada skargowości
cofnięcie aktu oskarżenia
zgoda oskarżonego
umorzenie postępowania
principle of accusatorial procedure
the withdrawal of the indictment
the consent of the accused
discontinuation of the proceedings
Opis:
Poruszane w artykule zagadnienie stanowi środek kierujący polski proces karny ku kontradyktoryjności, zgodnie z założeniami wielkiej nowelizacji kodeksu postępowania karnego, wchodzącej z dniem 1 lipca 2015 roku. Modyfikacja dotycząca zasady skargowości polega na wprowadzeniu możliwości cofnięcia aktu oskarżenia, w miejsce istniejącej dotychczas instytucji odstąpienia od oskarżenia. Zgodnie ze znowelizowanym art. 14 § 2 k.p.k. do skutecznego cofnięcia aktu oskarżenia niezbędna stanie się zgoda oskarżonego, zaś do rozpoczęcia przewodu sądowego na pierwszej rozprawie głównej prokurator będzie uprawniony do samodzielnego podjęcia decyzji w tej kwestii. Zdaniem autorów, cofnięcie aktu oskarżenia jest możliwe za każdym razem w toku przewodu sądowego przed sądem pierwszej instancji, czyli również po uchyleniu wyroku i przekazaniu sprawy do ponownego rozpoznania. W opracowaniu zajęto stanowisko, iż instytucja cofania aktu oskarżenia nie stanowi wyłomu od zasady oportunizmu, gdyż oskarżyciel publiczny, decydując się na dokonanie tej czynności procesowej, jest obowiązany przestrzegać przepisów wszelkich ustaw, a przede wszystkim kierować się z zasadą obiektywizmu i legalizmu. Autorzy z aprobatą odnieśli się do brzmienia art. 14 § 2 k.p.k., który nie przedstawia w sposób egzemplifikacyjny powodów uzasadniających decyzję oskarżyciela publicznego w omawianej kwestii. W przypadku skutecznego cofnięcia aktu oskarżenia postępowanie karne winno zostać umorzone z uwagi na brak skargi uprawnionego oskarżyciela (art. 17 § 1 pkt 9 k.p.k.).
Issue raised in the article is a mean directing Polish penal process to the adversarial principle, in line with the great amendment to the Code of Criminal Procedure, which comes into force on 1 July 2015. Modification on the principle of accusatorial procedure introduces the possibility of withdrawal of the indictment in place of now existing institution of withdrawal from the prosecution. According to the amended Article. 14 § 2 of the Code of Criminal Procedure, for the effective withdrawal of the indictment the consent of the accused will be necessary and before the opening of the court proceedings, during the first main court session, the prosecutor will be entitled to independently take a decision on this issue. According to the authors, the withdrawal of the indictment is possible at all times in the course of the proceedings before the court of first instance, which is also after the discharge of judgments and remand of the case. The study assumed the view that the institution of withdrawal of the indictment is not a breach from the principle of opportunism. The authors approvingly referred to the wording of Art. 14 § 2 of the Code of Criminal Procedure, which does not exemplify the reasons justifying the decision of the public prosecutor in this matter.
Źródło:
Studia Prawno-Ekonomiczne; 2015, XCIV (94); 31-47
0081-6841
Pojawia się w:
Studia Prawno-Ekonomiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Propozycje zmian w stosowaniu warunkowego umorzenia postępowania karnego na podstawie wyników analizy badań własnych efektywności tej instytucji
De lege ferenda own postulates of changing criminal policy within the area of practical application of the legal institution of conditional discontinuance of criminal proceedings
Autorzy:
Juszka, Karol
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1806913.pdf
Data publikacji:
2019-11-16
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
warunkowe umorzenie postepowania karnego
badania spraw sadowych postulaty
de lege ferenda
efektywnosc
institution of conditional discontinuance of criminal proceedings
research of court records
postulates de lege ferenda
effectiveness
Opis:
Celem artykułu jest przedstawienie propozycji własnych reformy prawa karnego dotyczących zmian w stosowaniu warunkowego umorzenia postępowania karnego w ramach obowiązujących przepisów w nawiązaniu do propozycji Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Karnego dotyczących kształ-tu niniejszej instytucji przedstawionych w uzasadnieniach jej projektów, poprzedzonych szeroką dyskusją na ten temat. Niniejsza grupa zmian, obok propozycji zmian w ustawowej konstrukcji ba-danej instytucji, została zaproponowana po analizie wyników badań własnych 405 spraw dotyczących efektywności instytucji warunkowego umorzenia postępowania karnego z lat 2003-2009 losowanych metodą losowania zespołowego wieloetapowego. Tytułowa problematyka przedstawiona jest poprzez kolejne etapy postępowania karnego.
The objective of this article is to present own postulates de lege ferenda concerning the action which should be undertaken in the area of effectiveness application of the conditional discontinuance of criminal proceedings within the framework of binding regulations. Own postulates will be presented as result of the author’s own research of 405 court cases from 2003-2009 which were drown using the multi-stage sampling method. Presentation will be connected with results of proposals of Polish Criminal Law Codification Commission. The presentation of the research issues will be analysed from the sequential stages of criminal proceedings.
Źródło:
Roczniki Nauk Prawnych; 2014, 24, 4; 73-88
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Skutki negatywnych ustaleń organu kontroli a umorzenie postępowania karnego wobec podatnika
The effects of the control authority’s negative findings and discontinuation of criminal proceedings against the taxpayer
Autorzy:
Charkiewicz, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28762054.pdf
Data publikacji:
2022-05-31
Wydawca:
Instytut Studiów Podatkowych Modzelewski i wspólnicy
Tematy:
kontrola organów
umorzenie postępowania
karuzela podatkowa
odpowiedzialność karna skarbowa
przestępstwo skarbowe
świadomość podatnika
inspection of tax authorities
discontinuation of proceedings
carousel fraud
fiscal penal liability
fiscal crime
taxpayer awareness
Opis:
Tematem opracowania jest problematyka skutków negatywnych ustaleń organu kontroli wobec podatnika, w tym możliwość umorzenia postępowania karnego. Celem artykułu jest przybliżenie znaczenia ustaleń organów poczynionych w trakcie przeprowadzanej kontroli wobec podatnika, skutkujących umorzeniem postępowania karnego z powodu braku dowodów wystarczających do przypisania podejrzanemu podatnikowi działania z zamiarem bezpośrednim lub ewentualnym jako niezbędnej przesłanki do przypisania odpowiedzialności z tytułu popełnienia przestępstwa z art. 56 § 1 i art. 62 § 2 ustawy z dnia 10 września 1999 r. – Kodeks karny skarbowy1.
The study deals with the problems of the effects of tax authority audit findings and the possibility of discontinuing criminal proceedings. The aim of the article is to present the meaning of the findings of the tax authorities made during the inspection against the taxpayer, resulting in the discontinuation of criminal proceedings due to lack of evidence for the suspect the taxpayer under art. 56 § 1 art. 62 § 2 of the Fiscal Penal Code.
Źródło:
Doradztwo Podatkowe Biuletyn Instytutu Studiów Podatkowych; 2022, 5(309); 39-43
1427-2008
2449-7584
Pojawia się w:
Doradztwo Podatkowe Biuletyn Instytutu Studiów Podatkowych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
KARNOPRAWNE IMPLIKACJE UZNANIA ZA ZMARŁEGO SPRAWCY PRZESTĘPSTWA
Legal implications of declaring a person dead in absentia for criminal proceedings
Autorzy:
Kil, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/444027.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Wyższa Szkoła Humanitas
Tematy:
postępowanie karne
uznanie za zmarłego
osoba fizyczna
umorzenie postępowania
przesłanki procesowe
przedawnienie
criminal proceedings
declaring a person dead in absentia
natural person
discontinuation of criminal proceedings
process conditions
statutes of limitations
Opis:
Przedmiot artykułu stanowi analiza implikacji, jakie na płaszczyźnie prawnokarnej wywołuje wydanie przez sąd cywilny postanowienia o uznaniu za zamarłego zaginionego, będącego sprawcą przestępstwa. W opracowaniu scharakteryzowano instytucję uznania za zmarłego. Zbadano wpływ uznania za zmarłego sprawcy przestępstwa na prowadzone postępowanie karne – zarówno w fazie postępowania przygotowawczego, jurysdykcyjnego, jak i wykonawczego. Analizie poddano konsekwencje wynikające z faktu późniejszego odnalezienia zaginionego, w szczególności w kontekście potencjalnej możliwości wznowienia prowadzonego uprzednio postępowania karnego. W opracowaniu rozważono również kwestię wpływu wydania postanowienia o uznaniu za zmarłego na bieg terminu przedawnienia przestępstw zarzucanych zaginionemu
The subject of the article is the analysis of legal implications of declaring a person dead in absentia for criminal proceedings. The article covers the main issues of declaring a person dead in absentia, in which the court may issue a ruling equivalent in legal effects to natural death of man. The paper examines the influence of declaring a person dead in absentia for preparatory proceedings, judicial proceedings as well as executive proceedings. The author analyses also a situation, when the previous court decision of declaring a person dead in absentia would turn out to be erroneous. Besides, the author examines a legal consequences of declaring a person dead in absentia for statutes of limitations on criminal actions
Źródło:
Roczniki Administracji i Prawa; 2019, 2, XIX; 79-93
1644-9126
Pojawia się w:
Roczniki Administracji i Prawa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sens artykułu 306 Kodeksu postępowania karnego w świetle interpretacji pojawiającej się w praktyce sądowej
Understanding art. 306 of the code of criminal procedure in the light of the interpretation emerging in judicial practice
Autorzy:
Banaszkiewicz, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1590927.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
complaint against the prosecutor’s decision
discontinuance of the proceedings
refusal to initiate an investigation
criminal proceedings
art. 306 CCP
ażalenie na postanowienie prokuratury
umorzenie postępowania
odmowa wszczęcia dochodzenia
postępowanie karne
art. 306 k.p.k.
Opis:
Artykuł stanowi refleksję autora na temat sensu i sposobu rozumienia, a tym samym praktycznego stosowania niektórych zapisów zawartych w art. 306 polskiego Kodeksu postępowania karnego. Chodzi o możliwość złożenia zażalenia na postanowienie w przedmiocie wszczęcia śledztwa (i odpowiednio dochodzenia). W praktyce działania sądów pojawia się tendencja do uznawania, że uprawnionemu, który złożył takie zażalenie, w przypadku, gdy zostało ono rozpatrzone pozytywnie i prokuratura zajęła się sprawą, jednak ostatecznie uznała, że brak jest podstaw do wniesienia aktu oskarżenia do sądu, w rezultacie czego umorzyła postępowanie, nie przysługuje już prawo do zaskarżenia postanowienia o takim umorzeniu. Miałoby to stanowić efekt wcześniejszego skorzystania z prawa do wniesienia zażalenia. Autor wykazuje, że jest to rozumowanie błędne.
The article is the author’s reflection on the meaning and understanding of, and thus the practical application of certain provisions of the art. 306 Polish Code of Criminal Procedure. The point is to make a complaint against the decision to initiate the investigation. In practice, the operation of the courts there is a tendency to recognize that the holder who has submitted a complaint in the case, when it was considered favorably and the prosecutor’s office took up the case, but ultimately concluded that there are no grounds for prosecution to the court, as a result, discontinued the proceedings, no longer have the right to appeal against a decision of such redemption. This would be the effect of early exercise of the right to bring a complaint. The author shows that this reasoning is wrong.
Źródło:
Studia Administracyjne; 2016, 8; 167-174
2080-5209
2353-284X
Pojawia się w:
Studia Administracyjne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Umorzenie postępowania karnego według art. 62a ustawy z 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii
Discontinuance of criminal proceedings under Article 62a of the Act on Preventing Drug Addiction 2005
Autorzy:
Muszyńska, Anna
Łucarz, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/693295.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
the offense of possession of a drug
intoxicant
psychotropic substance
discontinuance of criminal proceedings against offenders
so called possession of minor amounts
przestępstwo posiadania środka odurzającego
środek odurzający
substancja psychotropowa
umorzenie postępowania karnego wobec sprawców tzw. drobnego posiadania
Opis:
So called possession of minor amounts of illegal substances, a new institution referred to in Article 62a of the Act on Preventing Drug Addiction has been analysed. This regulation provides for a possibility of discontinuing the proceedings against offenders charged with possession of drugs in small amounts. Discussing the normative structure of the offence, the authors indicated areas that are defective and require urgent intervention of the legislature.
Autorki, na tle rozwoju rozwiązań prawnych stosowanych wobec sprawców przestępstw "drobnego posiadania" substancji zabronionych, dokonały obszernej analizy nowej instytucji z art. 62a u.p.n. Regulacja ta zakłada możliwość umorzenia postępowania wobec wspomnianej kategorii sprawców. Omawiając tę konstrukcję normatywną, autorki wskazały jednocześnie obszary, które są wadliwe i stąd wymagają pilnej interwencji ustawodawcy.
Źródło:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2016, 78, 2; 137-149
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Efektywność warunkowego umorzenia postępowania karnego w postępowaniu przygotowawczym i jurysdykcyjnym
Effectiveness of the institution of conditional discontinuation of criminal proceedings in preparatory and jurisdiction proceedings
Autorzy:
Juszka, Karol
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/693602.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
conditional discontinuance of criminal proceedings
research into court records
preparatory proceedings
jurisdiction proceedings
effectiveness
amendments to Polish criminal procedure of 27 September 2013
warunkowe umorzenie postępowania karnego
badania spraw sądowych
postępowanie przygotowawcze
postępowanie jurysdykcyjne
efektywność
ustawa o zmianie ustawy Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw z 27 września 2013 r.
Dz.U. 2013.1247
Opis:
The aim of this article is to present the effectiveness of preparatory and jurisdiction proceedings in the application of conditional discontinuation of the criminal proceedings institution. The analysis has been based on factors that increase and reduce effectiveness of its application, results reported in literature, also in light of the amendments to the Polish criminal procedure of 27 September 2013 and results of own research. The proceedings that were the subject of the analysis were randomly selected from those carried out in court units within the jurisdiction of the Regional Court in Kraków between 1 July 2003 and 1 July 2009, and consisted of 405 cases. The issue in question will be analysed in this paper throughout all stages of criminal proceedings.
Celem artykułu jest przedstawienie wyników badań własnych i innych autorów dotyczących warunkowego umorzenia postępownia karnego i jego efektywności w postępowaniu przygotowawczym i jurysdykcyjnym w przedmiocie zastosowania niniejszej instytucji. Prezentację wyników badań własnych przeprowadzono za pomocą czynników zwiększających i zmniejszających badaną efektywność, opisujących tytułową badawczą problematykę w ujęciu prawa materialnego i prawa procesowego z uwzględnieniem ustawy z 27 września 2013 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 2013, poz. 1247). Wybór niniejszych czynników został dokonany przez analizę obowiązujących przepisów prawnych, krytyczny przegląd literatury przedmiotu oraz wyniki analizy badań własnych 405 spraw wylosowanych metodą losowania zespołowego wieloetapowego, dotyczących efektywności instytucji warunkowego umorzenia postępowania karnego, opatrzonych sygnaturą postępowań prowadzonych w 6 powszechnych jednostkach organizacyjnych sądownictwa należących do obszaru właściwości Sądu Okręgowego w Krakowie i wszczętych w okresie od 1 lipca 2003 r. do 1 lipca 2009 r., z punktu widzenia 5 sytuacji procesowych związanych ze sposobem zakończenia okresu próby. Tytułowa problematyka została przedstawiona poprzez kolejne etapy postępowania karnego.
Źródło:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2015, 77, 4; 187-196
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Commentary on the Supreme Court’s Verdict of 31 March 2016 (II KK 313/15)
Autorzy:
Kulik, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/619021.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
suspension of legal proceedings
discontinuance of legal proceedings
serious illness
zawieszenie postępowania
umorzenie
ciężka choroba
Opis:
The commentary concerns the possibility of recognizing the terminal severe illness as a negative prerequisite for criminal proceedings. The author shares the view of the Supreme Court that such a disease is not a circumstance of this nature but for other reasons than indicated by the Supreme Court. He also states that the grounds for suspension of legal proceedings cannot be only real obstacles.
Glosa dotyczy kwestii możliwości uznania ciężkiej choroby terminalnej oskarżonego za okoliczność skutkującą koniecznością umorzenia postępowania karnego. Autor podziela pogląd Sądu Najwyższego, że choroba taka nie jest okolicznością tego rodzaju, ale z innych powodów niż wskazane przez Sąd Najwyższy. Opowiada się też przeciwko przyjęciu, że podstawą zawieszenia postępowania mogą być tylko przeszkody faktyczne.
Źródło:
Studia Iuridica Lublinensia; 2017, 26, 2
1731-6375
Pojawia się w:
Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przegląd uchwał Izby Karnej Sądu Najwyższego w zakresie prawa karnego procesowego za 2018 rok
Autorzy:
Stefański, Ryszard A
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1337401.pdf
Data publikacji:
2020-12-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
abstrakcyjne pytanie prawne
klauzula wykonalności
kontrola operacyjna
odmowa wszczęcia postępowania przygotowawczego
omyłka pisarska
postępowanie w sprawach o wykroczenia
pytanie prawne
Sąd Najwyższy
skład sądu
spółka jawna
uchylenie wyroku
umorzenie postępowania przygotowawczego
wyrok łączny
zażalenie
abstract legal question
enforcement clause
surveillance
refusal to instigate preparatory proceedings
editorial error
proceedings in petty offence cases
legal question
Supreme Court
court bench composition
general partnership
quashing of a sentence
discontinuation of preparatory proceedings
cumulative sentence
complaint
Opis:
Przedmiotem artykułu jest analiza orzeczeń Izby Karnej Sądu Najwyższego, podjętych w 2018 r. w ramach rozstrzygania zagadnień prawnych wymagających zasadniczej wykładni ustawy (art. 441 § 1 k.p.k.), budzących poważne wątpliwości co do wykładni przepisów prawa (art. 82 § 1 u. o SN) lub wywołujących w orzecznictwie sądów rozbieżności w wykładni przepisów prawa, będących podstawą ich orzekania (art. 83 § 1 u. o SN), w zakresie prawa karnego procesowego. Rozstrzygając przedstawione mu zagadnienia, Sąd Najwyższy opowiedział się: za dopuszczalnością sprostowania jako oczywistej omyłki pisarskiej określenia w sposób odmienny cyfrowo i słownie wymiaru kary (art. 105 § 1 k.p.k.); możliwością podejmowania przez prokuratora decyzji w przedmiocie wykorzystania dowodu w postępowaniu karnym, uzyskanego w wyniku kontroli operacyjnej zarządzonej na wniosek uprawnionego organu w stosunku do innego przestępstwa ściganego z urzędu lub przestępstwa skarbowego innego niż przestępstwo objęte zarządzeniem kontroli operacyjnej, ale tylko wtedy gdy do tego innego przestępstwa jest dopuszczalne zarządzenia takiej kontroli (art. 168b k.p.k.); niezaskarżeniem w ówczesnym stanie prawnym ponownego postanowienia o odmowie wszczęcia postępowania przygotowawczego lub o jego umorzeniu (art. 330 § 2 k.p.k.); możliwością uchylenia wyroku uniewinniającego lub umarzającego postępowanie karne i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania, związaną z regułą ne peius (art. 454 § 1 k.p.k.); ograniczeniem sądu rozpoznającego skargę na wyrok o uchyleniu wyroku sądu pierwszej instancji i przekazaniu sprawy do ponownego rozpoznania do zbadania, czy stwierdzone przez sąd odwoławczy uchybienie daje podstawę do wydania orzeczenia kasatoryjnego (art. 539a § 1 i 3 k.p.k.); dopuszczalnością wydania przez sąd odwoławczy wyroku łącznego raz pierwszy kary łącznej albo orzeczenia jej w innym zakresie niż orzekł sąd pierwszej instancji (art. 568a § 2 k.p.k.); pobraniem w postępowaniu karnym wykonawczym opłaty od wniosku o nadanie klauzuli wykonalności, złożonego przez osobę inną niż wskazana w tytule egzekucyjnym, na którą przeszły uprawnienia po powstaniu tytułu (art. 25 § 1 k.k.w.); niedopuszczalnością zażalenia na zarządzenie o odmowie przyjęcia wniosku o sporządzenie na piśmie i doręczenie uzasadnienia wyroku sądu odwoławczego, wydanego w postępowaniu w sprawach o wykroczenia (art. 109 § 1 k.p.w.); kontynuowaniem postępowania w danej instancji w składzie dotychczasowym w razie jego zmian w wyniku nowelizacji przepisów o składzie sądu (art. 30 ustawy z dnia 27 września 2013 r.); każdy wspólnik spółki jawnej jest obowiązany jest udzielić uprawnionemu organowi informacji, komu powierzył pojazd do kierowania lub używania w oznaczonym czasie (art. 78 ust. 5 p.r.d.). Ponadto organ ten wyjaśnił przesłanki przedstawiania Sądowi Najwyższemu zagadnień prawnych wymagających zasadniczej wykładni (art. 441 § 1 k.p.k.) oraz wywołujących w orzecznictwie sądów rozbieżności w wykładni przepisów prawa będących podstawą ich orzekania (art. 83 § 1 u. o SN).
The article presents an analysis of the judgments of the Supreme Court Criminal Chamber passed in 2018 as a result of resolving legal issues that require fundamental interpretation of statute (Article 441 § 1 CPC), raising serious doubts concerning the interpretation of the provisions of law (Article 82 § 1 of the Act on the Supreme Court) or causing discrepancies in case law concerning the interpretation of the provisions of law that are grounds for adjudication (Article 83 § 1 of the Act on the Supreme Court) within criminal procedure law. Resolving the legal issues referred to it, the Supreme Court held that: the correction of an obvious editorial error consisting in the different transcription of a penalty amount in words and digits is admissible (Article 105 § 1 CPC); a prosecutor may take a decision to use evidence in criminal proceedings that was obtained as a result of surveillance ordered on an authorised body’s request in relation to another offence prosecuted ex officio or a fiscal offence other than the offence covered by the surveillance order, but only when ordering surveillance is admissible in relation to this offence (Article 168b CPC); a repeated decision on the refusal to instigate preparatory proceedings or on their termination was not subject to an appeal pursuant to the legal circumstances at that time (Article 330 § 2 CPC); the acquittal or discontinuation of criminal proceedings and referring a case for rehearing is possible based on the ne peius rule (Article 454 § 1 CPC); an adjudicating court that hears a complaint about quashing a judgment of the first-instance court and referring a case for rehearing is limited to examining whether the default recognised by an appellate court constitutes grounds for cassation (Article 539a § 1 and § 3 CPC); an appellate court may issue a cumulative sentence for the first time or rule it in an amount different from the one imposed by a court of first instance (Article 568a § 2 CPC); a fee is charged for a motion in penalty enforcement proceedings to append an enforcement clause filed by a person other than the one indicated in an enforcement title to whom the entitlement was transferred after the title occurred (Article 25 § 1 PEC); a complaint about a ruling on refusal to admit a motion to develop in writing and deliver an appellate court’s sentence justification issued in cases concerning petty offences is inadmissible (Article 109 § 1 POPC); proceedings before a given instance court’s same bench are continued in case the provisions on a court bench are amended (Article 30 of the Act of 27 September 2013); every partner of a general partnership is obliged to provide an authorised body with information who was entitled to drive or use their vehicle in a particular period (Article 78 para. 5 LRT). In addition, the Court explained the requirements that must be met in order to ask the Supreme Court legal questions on issues that need fundamental interpretation (Article 441 § 1 CPC) and cause discrepancies in case law concerning the interpretation of the provisions that are grounds for adjudication (Article 83 § 1 of the Act on the Supreme Court).
Źródło:
Ius Novum; 2020, 14, 4; 119-154
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czy w polskim systemie podatkowym powinny funkcjonować konsensualne metody określenia wysokości zobowiązania podatkowego na wzór wniosku o wydanie na posiedzeniu wyroku skazującego i orzeczenia kar uzgodnionych z oskarżonym (art. 335) oraz dobrowolnego poddania się odpowiedzialności karnej (art. 387) w świetle Kodeksu postępowania karnego?
Should there be consensual methods of determining the amount of tax liability in the Polish tax system, modeled on an application for issuing a conviction at a hearing and imposing penalties agreed with the accused (Article 335) and voluntary submission to criminal liability (Article 387) of the Code of Criminal Procedure?
Autorzy:
Dmowski, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28763022.pdf
Data publikacji:
2023-03-30
Wydawca:
Instytut Studiów Podatkowych Modzelewski i wspólnicy
Tematy:
koncyliacyjne formy wymiaru podatku
konsensualne formy zakończenia postępowania podatkowego
umowa podatkowa
mediacja podatkowa
porozumienie w zakresie wysokości należnego podatku
konsensualne metody wymiaru podatku
orzeczenie uzgodnionej kary
dobrowolne poddanie się odpowiedzialności
umorzenie zaległości podatkowej
conciliatory forms of tax assessment
consensual forms of ending tax proceedings
tax agreement
tax mediation
agreement on the amount of tax due
consensual methods of tax assessment
adjudication of an agreed penalty
voluntary submission to criminal liability
write-off of tax arrears
Opis:
Obowiązujący system podatkowy nie przewiduje konsensualnych form zakończenia postępowania podatkowego. Z wyjątkami uregulowanymi w przepisach dotyczących uzyskania porozumienia między podatnikiem a organem podatkowym (np. uprzednie porozumienie cenowe) – zakończenie postępowania podatkowego jest oparte na władczym rozstrzygnięciu w stosunku do podatnika. W toku szeroko rozumianego postępowania podatkowego organy podatkowe są każdorazowo zobowiązane do precyzyjnego określenia wysokości zobowiązania podatkowego w przypadku zobowiązań podatkowych powstających z mocy prawa lub jednoznacznego ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego w przypadku zobowiązań podatkowych powstających na podstawie decyzji wymiarowych. Mając na uwadze podstawową funkcję podatków, którą jest funkcja fiskalna (zapewnienie wpływów budżetowych), oraz chęć obniżania kosztów wymiaru i samego poboru zobowiązań podatkowych, należy zastanowić się nad pytaniem, czy system podatkowy powinien przewidywać konsensualne metody określenia wysokości zobowiązania podatkowego i/lub konsensualne metody określenia wysokości należnego podatku do zapłaty. Należy podkreślić, że z sukcesem funkcjonują w procedurze karnej konsensualne metody zakończenia postępowania karnego, m.in. wniosek o wydanie na posiedzeniu wyroku skazującego i orzeczenia kar uzgodnionych z oskarżonym oraz dobrowolne poddanie się odpowiedzialności karnej. Wprowadzenie nowego sposobu powstania zobowiązania podatkowego na podstawie hipotetycznej umowy (porozumienia) między podatnikiem a organem podatkowym wydaje się niecelowe. Ponadto mogłoby podważać założenia całego systemu podatkowego i konstrukcji samego podatku jako świadczenia cechującego się przymusowym charakterem, bezzwrotnością i nieodpłatnością, jednostronnością ustalania (władztwo państwa), ogólnym charakterem, formą pieniężną. Wysokość zobowiązania podatkowego nie powinna podlegać negocjacji między podatnikiem a organem podatkowym, lecz powinna zostać określona (ustalona) zgodnie z przepisami prawa podatkowego w prawidłowej wysokości, co podlega kontroli sądowoadministracyjnej. Jednakże do rozważenia pozostaje wykorzystanie instytucji z zakresu władztwa państwa, polegającej na umorzeniu części zaległości podatkowej, uregulowanej w art. 67a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa1. Zdaniem autora istnieje możliwość wprowadzenia konsensualnych form zakończenia postępowania podatkowego. Potencjalny konsensus między podatnikiem a organem podatkowym mógłby zakładać z jednej strony potwierdzenie przez podatnika pełnej wysokości istniejącego zobowiązania podatkowego (potwierdzenie obiektywnego faktu istnienia zobowiązania podatkowego w sprecyzowanej wysokości) z jednoczesną faktyczną zapłatą uzgodnionej z organem podatkowym części zaległości podatkowej, a z drugiej strony umorzenie przez organ podatkowy bądź zobowiązanie organu podatkowego do umorzenia części zaległości podatkowej – pod pewnymi warunkami. Wspomniany konsensus mógłby się przyczynić do istotnego skrócenia skomplikowanych i długotrwałych postępowań podatkowych i sądowoadministracyjnych, generujących istotne koszty, a równocześnie do zwiększenia wpływów fiskalnych w przypadkach obarczonych dużym ryzykiem nieściągalności należności publicznoprawnych.
The current tax system does not provide for consensual forms of ending tax proceedings. Apart from the exceptions regulated in the regulations regarding obtaining an agreement between the taxpayer and the tax authority (e.g. advance pricing agreement), the conclusion of tax proceedings is based on an authoritative decision in relation to the taxpayer. In the case of broadly understood tax proceedings, the tax authorities are each time obliged to precisely determine the amount of tax liability in the case of tax liabilities arising under the law or to clearly determine the amount of tax liability in the case of tax liabilities arising on the basis of assessment decisions. Bearing in mind the basic function of taxes, which is the fiscal function (ensuring budgetary revenues), and the desire to reduce the costs of assessment and collection of tax liabilities, the question should be considered whether the tax system should provide for procedures of consensual methods of determining the amount of tax liability and/or consensual methods of determining amount of tax payable. It should be emphasized that consensual methods of ending criminal proceedings successfully function in the criminal procedure, e.g. a motion to issue a conviction at the hearing and to adjudicate the penalties agreed with the defendant and to voluntarily submit to criminal liability. The implementation of a new method of creating a tax liability on the basis of a hypothetical „contract/agreement” between the taxpayer and the tax authority seems pointless and could undermine the assumptions of the entire tax system and the construction of the tax itself as a compulsory service, its non-refundable and free of charge, one-sided determination (state authority), of a general nature and in the form of cash. The amount of the tax liability should not be negotiated between the taxpayer and the tax authority, which should be determined/determined in accordance with the provisions of the tax law in the correct amount, which is subject to judicial and administrative control. However, the potential possibility of using the institution within the scope of the State’s authority to write off part of the tax arrears remains to be considered – today regulated in accordance with Art. 67a of the Tax Ordinance. According to the author, it is possible to introduce consensual forms of ending tax proceedings. A potential consensus between the taxpayer and the tax authority could assume confirmation by the taxpayer of the full amount of the existing tax liability (confirmation of the objective fact of the existence of the tax liability in a specified amount), with the simultaneous actual payment of the part of the tax arrears agreed with the tax authority by the taxpayer, and, on the other hand, write-off/liability of the tax authority tax office to write off part of the tax arrears under certain conditions. The indicated consensus could contribute to a significant shortening of complicated and lengthy tax and court administrative proceedings involving significant costs, while at the same time increasing fiscal revenues in cases bearing a significant risk of non-collection of public law liabilities.
Źródło:
Doradztwo Podatkowe Biuletyn Instytutu Studiów Podatkowych; 2023, 3(319); 5-17
1427-2008
2449-7584
Pojawia się w:
Doradztwo Podatkowe Biuletyn Instytutu Studiów Podatkowych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-23 z 23

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies