Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "umorzenie" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Public prosecution consumption in the Polish criminal process
Autorzy:
A. Stefański, Ryszard A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1392768.pdf
Data publikacji:
2016-06-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
akt oskarżenia
konsumpcja skargi publicznej
oskarżyciel publiczny
postępowanie przygotowawcze
umorzenie
: indictment
consumption of public prosecution
public prosecutor
preparatory proceeding
discontinuance
Opis:
The article deals with the so-called consumption of public prosecution consisting in a prosecutor’s loss of the right to file an indictment in case he discontinued the preparatory proceeding and it was not instituted anew (Article 327 § 1 CPC) or re-opened (Article 327 § 2 CPC), or the Attorney General did not reverse a valid order on its discontinuance (Article 328 § 1 CPC). The loss of the right to file a complaint results in discontinuance of the reopened proceeding, but the reason for discontinuance presented in jurisprudence and the judicature is res judicata (Article 17§ 1 (7) CPC) or another circumstance excluding prosecution (Article 17 § 1 (11) CPC). The author is for the latter opinion and provides arguments for it.
Przedmiotem artykułu jest tzw. konsumpcja skargi publicznej, polegająca na tym, że oskarżyciel publiczny traci prawo do wniesienia aktu oskarżenia w wypadku, gdy umorzył postępowanie przygotowawcze, a nie nastąpiło jego podjęcie na nowo (art. 327 § 1 k.p.k.) lub jego wznowienie (art. 327 § 2 k.p.k.) albo Prokurator Generalny nie uchylił prawomocnego postanowienia o jego umorzeniu (art. 328 § 1 k.p.k.). Utrata prawa do skargi powoduje umorzenie postępowania ponownie wszczętego, lecz w doktrynie i judykaturze jako przyczynę umorzenia przyjmuje się powagę rzeczy osądzonej (art. 17 § 1 pkt 7 k.p.k.) lub inną okoliczność wyłączającą ściganie (art. 17 § 1 pkt 11 k.p.k.). Autor opowiada się za tą ostatnią koncepcją i przytacza argumenty przemawiające za nią.
Źródło:
Ius Novum; 2016, 10, 2; 79-94
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Problem skuteczności zarzutu pauliańskiego co do spisu wierzytelności po prawomocnym zakończeniu lub umorzeniu postępowania sanacyjnego
The Problem of the Effectiveness of the Actio Pauliana Regarding the List of Claims After Legally Valid Completion or Discontinuation of the Sanation Proceedings
Autorzy:
Adamus, Rafał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/3200864.pdf
Data publikacji:
2022-07-05
Wydawca:
Wyższa Szkoła Humanitas
Tematy:
bezskuteczność czynności
spis wierzytelności
prawomocne zakończenie lub umorzenie postępowania sanacyjnego
Inefficiency of actions
list of claims
legally valid termination or discontinuation
of sanation proceedings
Opis:
Opracowanie poświęcone jest problemowi skuteczności zarzutu pauliańskiego co do spisu wierzytelności po prawomocnym zakończeniu lub umorzeniu postępowania sanacyjnego. Spis wierzytelności w postępowaniu nie tworzy stanu prawomocności rzeczy osądzonej. W opracowaniu broniony jest pogląd, że prawomocne zakończenie lub umorzenie postępowania sanacyjnego nie dezaktualizuje skutku bezskuteczności czynności z mocy prawa. Możliwa jest jednak inna ocena prawna tego zagadnienia przez sąd procesowy i sąd restrukturyzacyjny. Z kolei oparcie spisu wierzytelności na prawomocnym orzeczeniu pauliańskim też nie zmienia charakteru prawnego tego spisu. Wiążące znaczenie ma prawomocne orzeczenie pauliańskie.
The study is devoted to the problem of the effectiveness of the actio pauliana regarding the list of claims after the final completion or discontinuation of the sanation proceedings. The list of claims in the proceedings does not constitute a res iudicata. The study defends the view that the legally valid termination or discontinuation of sanation proceedings does not invalidate the effect of ineffectiveness of actions under the virtue of law. However, a different legal assessment of this issue is possible by the trial court and the restructuring court. On the other hand, basing the list of claims on a legally binding actio pauliana ruling does not change the legal nature of this list. The final actio pauliana ruling is binding.
Źródło:
Roczniki Administracji i Prawa; 2022, 1(XXII); 201-213
1644-9126
Pojawia się w:
Roczniki Administracji i Prawa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Skutki podatkowe umorzenia wierzytelności
Autorzy:
Banach, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/617479.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
debt
debt write-off
waivers
tax effects
Value Added Tax
income tax
liabilities
wierzytelność
umorzenie wierzytelności
skutki podatkowe
podatek od towarów i usług
podatek dochodowy
zobowiązania
Opis:
This article is focused on the issue of tax effects of waivers. There is no unequivocal and comprehensive analysis on this matter in the national legislation. Therefore, legal regulations must be found in various fields of law. The first part of the paper contains essential terminology to adequate understanding of the given issue. While the other part elaborates a set of legal solutions based on judgments and tax interpretations related to tax effects of debt write-off in Personal Income Tax, Corporate Income Tax, and Value Added Tax. The article aims at presenting what tax consequences arise in relation to the creditor as well as the debtor.
Artykuł dotyczy skutków podatkowych umorzenia wierzytelności. W ustawodawstwie polskim nie ma jednoznacznej i wyczerpującej analizy tej materii, a regulacji prawnych należy szukać na gruncie różnych gałęzi prawa. W pierwszej części pracy omówiono terminologię niezbędną do należytego zrozumienia tego zagadnienia. Natomiast w kolejnych, na podstawie wyroków sądów oraz interpretacji indywidualnych, opisano zbiór rozwiązań prawnych dotyczących skutków umorzenia wierzytelności w podatku dochodowym od osób fizycznych, podatku dochodowym od osób prawnych oraz podatku od towarów i usług. Celem opracowania jest wykazanie, jakie konsekwencje podatkowe rodzi omawiane zagadnienie zarówno po stronie wierzyciela, jak i dłużnika.
Źródło:
Studenckie Zeszyty Naukowe; 2018, 21, 38
1506-8285
Pojawia się w:
Studenckie Zeszyty Naukowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sens artykułu 306 Kodeksu postępowania karnego w świetle interpretacji pojawiającej się w praktyce sądowej
Understanding art. 306 of the code of criminal procedure in the light of the interpretation emerging in judicial practice
Autorzy:
Banaszkiewicz, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1590927.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
complaint against the prosecutor’s decision
discontinuance of the proceedings
refusal to initiate an investigation
criminal proceedings
art. 306 CCP
ażalenie na postanowienie prokuratury
umorzenie postępowania
odmowa wszczęcia dochodzenia
postępowanie karne
art. 306 k.p.k.
Opis:
Artykuł stanowi refleksję autora na temat sensu i sposobu rozumienia, a tym samym praktycznego stosowania niektórych zapisów zawartych w art. 306 polskiego Kodeksu postępowania karnego. Chodzi o możliwość złożenia zażalenia na postanowienie w przedmiocie wszczęcia śledztwa (i odpowiednio dochodzenia). W praktyce działania sądów pojawia się tendencja do uznawania, że uprawnionemu, który złożył takie zażalenie, w przypadku, gdy zostało ono rozpatrzone pozytywnie i prokuratura zajęła się sprawą, jednak ostatecznie uznała, że brak jest podstaw do wniesienia aktu oskarżenia do sądu, w rezultacie czego umorzyła postępowanie, nie przysługuje już prawo do zaskarżenia postanowienia o takim umorzeniu. Miałoby to stanowić efekt wcześniejszego skorzystania z prawa do wniesienia zażalenia. Autor wykazuje, że jest to rozumowanie błędne.
The article is the author’s reflection on the meaning and understanding of, and thus the practical application of certain provisions of the art. 306 Polish Code of Criminal Procedure. The point is to make a complaint against the decision to initiate the investigation. In practice, the operation of the courts there is a tendency to recognize that the holder who has submitted a complaint in the case, when it was considered favorably and the prosecutor’s office took up the case, but ultimately concluded that there are no grounds for prosecution to the court, as a result, discontinued the proceedings, no longer have the right to appeal against a decision of such redemption. This would be the effect of early exercise of the right to bring a complaint. The author shows that this reasoning is wrong.
Źródło:
Studia Administracyjne; 2016, 8; 167-174
2080-5209
2353-284X
Pojawia się w:
Studia Administracyjne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Umorzenie postępowania karnego w trybie art. 62a Ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii jako pozytywny środek reakcji karnoprawnej stosowany wobec sprawców posiadających narkotyki miękkie w nieznacznej ilości i przeznaczone na własny użytek
Discontinuance of criminal proceedings under Art. 62a of the Prevention Drug Abuse Act of 29 July 2005 as a positive measure of the criminal and legal reaction applied against perpetrators who are in possession of soft drugs in a negligible quantity and for personal use
Autorzy:
Bartha, Adrian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/964967.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
drug abuse
discontinuance of proceedings
criminal sanction
preparatory and jurisdictional proceedings
narkomania
umorzenie postępowania
sankcja karna
postępowanie przygotowawcze i jurysdykcyjne
Opis:
Ustawą nowelizacyjną z dnia 1 kwietnia 2011 r. wprowadzono do ustawy art. 62a umożliwiający umorzenie postępowania karnego jeszcze przed wydaniem postanowienia o wszczęciu śledztwa lub dochodzenia wobec sprawcy przestępstwa posiadania substancji psychotropowej lub środków odurzających, w tym także w wypadku mniejszej wagi (art. 62 ust. 1 i ust. 3 ustawy). Warunkiem koniecznym jest ustalenie, iż orzeczenie kary byłoby niecelowe ze względu na okoliczności popełnienia czynu, a także stopień jego społecznej szkodliwości, nadto podejrzewany posiadane środki odurzające lub substancje psychotropowe musi mieć w ilości nieznacznej i przeznaczone tylko na własny użytek. Artykuł omawia kwestie prawne wyżej opisanej instytucji, która wprowadziła możliwość depenalizacji zakresu odpowiedzialności karnej sprawcy – posiadacza narkotyków. Podjęto także próbę oceny skutków dodania art. 62a do ustawy poprzez analizę danych statystycznych, obrazujących zastosowanie tej instytucji przez prokuraturę i sąd karny w praktyce orzeczniczej.
By the Act amendment of 1 April 2011, Art. 62a was incorporated into the original Act, which allows discontinuance of criminal proceedings before issuing an order to initiate an investigation or inquiry against a perpetrator in possession of psychotropic substances or intoxicants, including the case of lesser importance (Art. 62 (1 and 3) of the Act). A necessary condition is to establish that a verdict of a sentence would be pointless because of an offence circumstances and a degree of its social harmfulness. Also a person that is suspected of possession of drugs or psychotropic substances must have them in an insignificant quantity and only for personal use. This paper discusses some legal issues of the above described institution, which introduced a possibility of decriminalization of criminal liability of a perpetrator − a holder of drugs. The author also attempts to assess the effects of adding Art. 62a to the Act by presenting statistical data which illustrate the application of this institution by the prosecution and the criminal court in judicial decisions.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica; 2016, 76
0208-6069
2450-2782
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Umorzenie postępowania przygotowawczego wobec nieletniego w Polsce
Autorzy:
Bembas, Ireneusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1930323.pdf
Data publikacji:
2019-12-26
Wydawca:
Wyższa Szkoła Policji w Szczytnie
Tematy:
przestępstwo
czyn zabroniony
nieletni
umorzenie postępowania karnego
Opis:
Artykuł dotyczy problematyki oceny prawnokarnej oraz procesowej podstaw umorzenia wszczętych postępowań przygotowawczych, w których ustalono, że sprawcą zachowania zabronionego jako przestępstwo jest nieletni. Problematyka nieletnich, ich status na gruncie prawnokarnym, stanowi kwestię złożoną, z uwagi na różnorodność aktów ustawowych uwzględniających pozycje prawną osób nieletnich. Celem artykułu jest wskazanie podstawy faktycznej i prawnej umorzenia wspomnianych wyżej postępowań przygotowawczych, w praktyce dochodzeniowo-śledczej bowiem zdarzają się przypadki wskazywania różnych przesłanek umorzeń postępowania karnego wobec tego samego powodu — nieletności sprawcy czynu zabronionego. W treści artykułu, poruszając się na gruncie wielu ustaw: k.k., k.p.k., u.p.n. oraz innych, omówiono status prawny nieletniego w odniesieniu do przestępstw, a następnie na podstawie ustalonej pozycji prawnej nieletniego wskazano podstawę faktyczną i prawną umorzenia postępowania przygotowawczego.
Źródło:
Przegląd Policyjny; 2018, 4(132); 144-152
0867-5708
Pojawia się w:
Przegląd Policyjny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Darowizna udziałów sp. z o.o. w celu ich umorzenia – wybrane skutki podatkowe
Shares donation of limited liability company in the destination of redeem them - chosen tax effects
Autorzy:
Bernat, Rafał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/466634.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Towarzystwo Naukowe Płockie
Tematy:
podatek dochodowy
umorzenie udziałów w kapitale zakładowym
podatnik
income tax
redeem shares
the taxpayer
Opis:
Funkcją kapitału zakładowego spółki z o.o. jest zapewnienie spółce środków majątkowych na prowadzenie działalności gospodarczej oraz ewentualną spłatę zobowiązań wobec wierzycieli. Jeśli spółka osiąga dodatni wynik finansowy, to może przeznaczyć część swoich środków na kapitał rezerwowy. Wtedy istnieje możliwość umorzenia udziałów wspólnika wraz z wypłatą jemu (z czystego zysku) ekwiwalentu. Celem artykułu jest przedstawienie problematyki opodatkowania podatkiem dochodowym oraz podatkiem od spadków i darowizn czynności darowania udziałów przez wspólnika (osobie najbliższej) przy późniejszym umorzeniu automatycznym tych udziałów. Przyjęto, że wspólnikami są jedynie polscy rezydenci podatkowi (osoby fizyczne), a spółka wypłaca ekwiwalent za umorzenie z czystego zysku. W wyniku dokonanych badań uznano sposób opodatkowania czynności darowania udziałów w celu umorzenia automatycznego obowiązujący od 1 stycznia 2014 r. jako mniej korzystny dla podatnika. Wcześniej podatnik mógł podnosić, że wartość rynkowa darowanych udziałów jest równoznaczna z kwotą darowizny. Aktualnie jednak koszty uzyskania przychodów są ustalone w sposób ustawowy i zarówno podatnik, jak i darczyńca nie są w stanie zwiększyć kosztów podatkowych we własnym zakresie. Niezmienne jest jednak zwolnienie stron czynności darowizny z podatku od spadków i darowizn w razie zachowania wymogów formalnych. Jednocześnie zwrócono uwagę na możliwość przedstawiania przez darczyńcę pozornych wydatków w przypadku wkładów pieniężnych. Jako postulat de lege ferenda należy uznać potrzebę wprowadzenia wymogu przedstawienia przez podatnika (obdarowanego) potwierdzenia wpłaty na konto bankowe spółki wartości wkładu pieniężnego, jaki wnosił darczyńca w celu objęcia udziałów.
Providing for the company property funds for the conducting business activities and the possible repayment is a function of the share capital of the limited liability company of obligations towards the creditors. If the company is achieving the profit can allocate the part of his funds for the reserve capital. Then a possibility of discontinuing interests along with the payment to him exists (from the net profit) of equivalent. Presenting issues of the taxation is a purpose of the article with the income tax and the inheritance and gift tax of the activity of giving shares by the partner (for the closest person) at more late automatic amortizing of these shares. It was assumed that only Polish tax residents were partners (natural persons) and the company is paying the equivalent for amortizing from the net profit. As a result of effected examinations a way of taxing applying to activities of giving shares to the purpose of the automatic redemption was recognised from 1 January 2014 as less beneficial for the taxpayer. Earlier taxpayer, he could raise, that the market value of given shares was tantamount to the amount of the donation. Currently however costs of obtaining the income are set in the statutory way and both the taxpayer and the donor aren't able to increase of tax costs on one's own. However dismissing sides of the activity of the donation from the inheritance and gift tax is keeping steady in case of retaining formal requirements. At the same time highlighted the opportunity to present the apparent donor expenditures for cash contributions. As the demand de lege ferenda one should recognize the need of the introduction of a requirement of the production by the taxpayer (given) of receipt to the bank account of the company of the value of the cash contribution a donor carried which in order to take shares.
Źródło:
Rocznik Towarzystwa Naukowego Płockiego; 2015, 7; s. 375-391
0860-5637
Pojawia się w:
Rocznik Towarzystwa Naukowego Płockiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Odpowiedzialność członka zarządu za zaległości podatkowe spółki kapitałowej a umorzenie zobowiązań osoby fizycznej w postępowaniu upadłościowym w Polsce
Management bord member’s liability for capital company’s tax arrears versus discharge of debts in bankruptcy proceedings of a natural person
Autorzy:
Błaszczuk, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/18653936.pdf
Data publikacji:
2023-02-23
Wydawca:
Szkoła Główna Handlowa w Warszawie. Kolegium Zarządzania i Finansów
Tematy:
bankruptcy
consumer
discharge of debts
capital company
liability for a third-party debt
tax arrears
upadłość
konsument
spółka kapitałowa
odpowiedzialność za cudzy dług
zaległości podatkowe
umorzenie zobowiązań
Opis:
W artykule omówiono zagadnienie odpowiedzialności członka zarządu za zaległości podatkowe spółki kapitałowej w kontekście postępowania upadłościowego osoby fizycznej, której zobowiązania zostały umorzone orzeczeniem sądu upadłościowego. Autorka rozważa dopuszczalność orzeczenia o odpowiedzialności za zaległości podatkowe spółki takiej osoby fizycznej, która orzeczeniem sądu została oddłużona w postępowaniu upadłościowym, a funkcję członka zarządu spółki kapitałowej pełniła przed dniem ogłoszenia upadłości. W artykule przedstawiono aktualnie obowiązujące regulacje prawne, orzecznictwo oraz poglądy doktryny na temat prawnego charakteru decyzji administracyjnej o odpowiedzialności podatkowej osoby trzeciej i momentu powstania odpowiedzialności członka zarządu za zaległości podatkowe spółki. Ponadto artykuł zawiera omówienie rodzajów i skutków rozstrzygnięć sądu upadłościowego skutkujących umorzeniem zobowiązań.
This paper presents the issue of board member’s liability for tax arrears of a capital company in the context of bankruptcy proceedings of a natural person, whose debts were discharged by a bankruptcy court ruling. The author analyses the admissibility of a ruling creating liability for company’s tax arrears of such natural person whose debts were discharged by a court ruling in bankruptcy proceedings and who was a member of company’s management board before bankruptcy was declared. This paper contains a review of the current legal regulations, jurisprudence and views of the doctrine on the legal nature of administrative decision on third’s party liability for company’s tax arrears and on the moment in which this liability arises. This paper also describes types and effects of a bankruptcy court rulings resulting in the discharge of debts.
Źródło:
Studia i Prace Kolegium Zarządzania i Finansów; 2022, 187; 73-87
1234-8872
2657-5620
Pojawia się w:
Studia i Prace Kolegium Zarządzania i Finansów
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Umorzenie postępowania wskutek cofnięcia aktu oskarżenia
Discontinuation of the proceeding resulting from withdrawal of the indictment
Autorzy:
Błoński, Michał
Najman, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/596849.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
zasada skargowości
cofnięcie aktu oskarżenia
zgoda oskarżonego
umorzenie postępowania
principle of accusatorial procedure
the withdrawal of the indictment
the consent of the accused
discontinuation of the proceedings
Opis:
Poruszane w artykule zagadnienie stanowi środek kierujący polski proces karny ku kontradyktoryjności, zgodnie z założeniami wielkiej nowelizacji kodeksu postępowania karnego, wchodzącej z dniem 1 lipca 2015 roku. Modyfikacja dotycząca zasady skargowości polega na wprowadzeniu możliwości cofnięcia aktu oskarżenia, w miejsce istniejącej dotychczas instytucji odstąpienia od oskarżenia. Zgodnie ze znowelizowanym art. 14 § 2 k.p.k. do skutecznego cofnięcia aktu oskarżenia niezbędna stanie się zgoda oskarżonego, zaś do rozpoczęcia przewodu sądowego na pierwszej rozprawie głównej prokurator będzie uprawniony do samodzielnego podjęcia decyzji w tej kwestii. Zdaniem autorów, cofnięcie aktu oskarżenia jest możliwe za każdym razem w toku przewodu sądowego przed sądem pierwszej instancji, czyli również po uchyleniu wyroku i przekazaniu sprawy do ponownego rozpoznania. W opracowaniu zajęto stanowisko, iż instytucja cofania aktu oskarżenia nie stanowi wyłomu od zasady oportunizmu, gdyż oskarżyciel publiczny, decydując się na dokonanie tej czynności procesowej, jest obowiązany przestrzegać przepisów wszelkich ustaw, a przede wszystkim kierować się z zasadą obiektywizmu i legalizmu. Autorzy z aprobatą odnieśli się do brzmienia art. 14 § 2 k.p.k., który nie przedstawia w sposób egzemplifikacyjny powodów uzasadniających decyzję oskarżyciela publicznego w omawianej kwestii. W przypadku skutecznego cofnięcia aktu oskarżenia postępowanie karne winno zostać umorzone z uwagi na brak skargi uprawnionego oskarżyciela (art. 17 § 1 pkt 9 k.p.k.).
Issue raised in the article is a mean directing Polish penal process to the adversarial principle, in line with the great amendment to the Code of Criminal Procedure, which comes into force on 1 July 2015. Modification on the principle of accusatorial procedure introduces the possibility of withdrawal of the indictment in place of now existing institution of withdrawal from the prosecution. According to the amended Article. 14 § 2 of the Code of Criminal Procedure, for the effective withdrawal of the indictment the consent of the accused will be necessary and before the opening of the court proceedings, during the first main court session, the prosecutor will be entitled to independently take a decision on this issue. According to the authors, the withdrawal of the indictment is possible at all times in the course of the proceedings before the court of first instance, which is also after the discharge of judgments and remand of the case. The study assumed the view that the institution of withdrawal of the indictment is not a breach from the principle of opportunism. The authors approvingly referred to the wording of Art. 14 § 2 of the Code of Criminal Procedure, which does not exemplify the reasons justifying the decision of the public prosecutor in this matter.
Źródło:
Studia Prawno-Ekonomiczne; 2015, XCIV (94); 31-47
0081-6841
Pojawia się w:
Studia Prawno-Ekonomiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wybrane problemy praktyczne w orzekaniu w przedmiocie przestępstw narkotykowych
Selected practical problems in the judgement concerning drug offences
Autorzy:
Błoński, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/964963.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
intoxicant
psychotropic substance
significant amount
discontinuation of proceedings
therapy
środek odurzający
substancja psychotropowa
znaczna ilość
umorzenie
terapia
Opis:
Artykuł porusza istotne problemy praktyczne dotyczące orzekania na podstawie ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. W opracowaniu dokonano analizy możliwości umorzenia postępowania na podstawie art. 62a ustawy i poddano krytyce zwłaszcza przesłanki warunkujące takie orzeczenie. Zawarto również rozważania dotyczące prawidłowej kwalifikacji prawnej czynów opisanych w ustawie o przeciwdziałaniu narkomanii oraz pojęcia „znacznej ilości” środków odurzających lub substancji psychotropowych. Wyrażone zostało stanowisko o braku potrzeby ustawowego doprecyzowania tego nieostrego pojęcia.
The article raises significant practical problems concerning judgements under the Prevention of Drug Abuse Act. The paper analyses a possibility of discontinuation of the proceedings pursuant to Article 62a of the Act and criticizes in particular the conditions for such a judgement. There are also included some considerations concerning the proper legal classification of the acts referred to in the Prevention of Drug Abuse Act and the term of a “significant amount” of intoxicants or psychotropic substances. A position is expressed that there is lack of a need for statutory clarification of that imprecise concept.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica; 2016, 76
0208-6069
2450-2782
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wyzwania prawne i strukturalne implementacji oraz stosowania przepisów dyrektywy BRR w zakresie instrumentu bail-in
Legal and Structural Challenges in Implementing BRR Directive to National Law with Regard to Bail-in Mechanism
Autorzy:
Borsuk, Marcin
Klupa, Kamil
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2053885.pdf
Data publikacji:
2020-12-30
Wydawca:
Bankowy Fundusz Gwarancyjny
Tematy:
stabilność finansowa
przymusowa restrukturyzacja
uporządkowana likwidacja
regulacje bankowe
bail-in
umorzenie
konwersja
financial stability
resolution
banking regulation
Opis:
W celach odbudowania społecznego zaufania do podmiotów rynku finansowego oraz ochrony stabilności systemu finansowego, organy publiczne po globalnym kryzysie finansowym zostały wyposażone w nowe kompetencje umożliwiające zapobieganie i przeciwdziałanie zagrożeniom o charakterze systemowym, spowodowanym niekontrolowaną upadłością dużych instytucji finansowych, przy ograniczeniu do minimum zaangażowania środków publicznych. Jednym z najdalej idących nowych uprawnień w przypadku interwencji uzasadnionej interesem publicznym jest m.in. możliwość umorzenia instrumentów dłużnych (bail-in) w sytuacji, gdy bank znajdzie się na progu upadłości lub jest zagrożony upadłością. W okresie po uchwaleniu dyrektywy BRR, w przypadku większości kryzysowych sytuacji w sektorze bankowym, organy resolution nie stosowały jednak instrumentu bail-in w okolicznościach, w których możliwe było umorzenie instrumentów dłużnych niezaliczanych do kapitału regulacyjnego. W artykule podjęto próbę wyjaśnienia uwarunkowań o charakterze prawnym oraz strukturalnym związanych z hierarchią zaspokajania roszczeń w postępowaniu upadłościowym oraz współzależnością zasad pari passu i no creditor worse off, wpływających na potencjalnie niską skłonność do stosowania mechanizmu bail-in.
In order to restore public confidence in financial market entities and protect the stability of the financial system after the global financial crisis, public authorities have been equipped with new prerogatives to prevent and counteract systemic threats caused by disorderly bankruptcies of large financial institutions, while minimizing the recourse to public funds. The power to bail-in creditors in the public interest when the bank is failing or likely to fail emerges as the furthest reaching one among them. Following the adoption of the BRR directive, however, in most crisis cases in the banking sector, resolution authorities haven’t used the bail-in tool, even though circumstances allowed for the possibility to ascribe losses to debt instruments not classified as regulatory capital. This paper studies the potential low propensity to use the bail-in mechanism with a view to structural and legal conditions related to the claims hierarchy in bankruptcy proceedings and the interplay between the pari passu and ‘no creditor worse off’ principles.
Źródło:
Bezpieczny Bank; 2020, 81, 4; 56-77
1429-2939
Pojawia się w:
Bezpieczny Bank
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Skutki negatywnych ustaleń organu kontroli a umorzenie postępowania karnego wobec podatnika
The effects of the control authority’s negative findings and discontinuation of criminal proceedings against the taxpayer
Autorzy:
Charkiewicz, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28762054.pdf
Data publikacji:
2022-05-31
Wydawca:
Instytut Studiów Podatkowych Modzelewski i wspólnicy
Tematy:
kontrola organów
umorzenie postępowania
karuzela podatkowa
odpowiedzialność karna skarbowa
przestępstwo skarbowe
świadomość podatnika
inspection of tax authorities
discontinuation of proceedings
carousel fraud
fiscal penal liability
fiscal crime
taxpayer awareness
Opis:
Tematem opracowania jest problematyka skutków negatywnych ustaleń organu kontroli wobec podatnika, w tym możliwość umorzenia postępowania karnego. Celem artykułu jest przybliżenie znaczenia ustaleń organów poczynionych w trakcie przeprowadzanej kontroli wobec podatnika, skutkujących umorzeniem postępowania karnego z powodu braku dowodów wystarczających do przypisania podejrzanemu podatnikowi działania z zamiarem bezpośrednim lub ewentualnym jako niezbędnej przesłanki do przypisania odpowiedzialności z tytułu popełnienia przestępstwa z art. 56 § 1 i art. 62 § 2 ustawy z dnia 10 września 1999 r. – Kodeks karny skarbowy1.
The study deals with the problems of the effects of tax authority audit findings and the possibility of discontinuing criminal proceedings. The aim of the article is to present the meaning of the findings of the tax authorities made during the inspection against the taxpayer, resulting in the discontinuation of criminal proceedings due to lack of evidence for the suspect the taxpayer under art. 56 § 1 art. 62 § 2 of the Fiscal Penal Code.
Źródło:
Doradztwo Podatkowe Biuletyn Instytutu Studiów Podatkowych; 2022, 5(309); 39-43
1427-2008
2449-7584
Pojawia się w:
Doradztwo Podatkowe Biuletyn Instytutu Studiów Podatkowych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O zadawaniu właściwych pytań, czyli kilka refleksji na temat dopuszczalności zastosowania kryterium (testu) prywatnego inwestora. Glosa do Glosa do wyroków Sądu z dnia 15 grudnia 2009 r. w sprawie T-156/04 Électricité de France v. Komisja i Trybunału z dnia 5 czerwca 2012 r. w sprawie C-124/10 P. Komisja v. Électricité de France – obu dotyczących umorzenia wierzytelności podatkowej przez władze francuskie wobec Électricité de France (EDF) i Trybunału z dnia 5 czerwca 2012 r. w sprawie C-124/10 P. Komisja v. Électricité de France – obu dotyczących umorzenia wierzytelności podatkowej przez władze francuskie wobec Électricité de France (EDF)
Asking the right questions: a few reflections about the applicability of the private investor test. Case comments to the judgment of the Court in case T-156/04 Électricité de France/European Commission and to the judgment of the Court of Justice in case C-124/10 P European Commission/EDF
Autorzy:
Cyndecka, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/508358.pdf
Data publikacji:
2013-10-31
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwo Naukowe Wydziału Zarządzania
Tematy:
pomoc publiczna
kryterium (test) prywatnego inwestora
dopuszczalność zastosowania testu prywatnego inwestora a jego zastosowanie
umorzenie wierzytelności podatkowej
dokapitalizowanie przedsiębiorstwa państwowego
art. 107 ust. 1 TFUE
private investor test
the applicability v. the application of the private investor test
State aid
a tax waiver
recapitalization of a public undertaking
Article 107(1) TFEU
Opis:
Glosa podejmuje dwie kwestie dotyczące kryterium (testu) prywatnego inwestora, które do czasu wydania wyroku Sądu w sprawie Électricité de France w 2009 r. nie były w zasadzie przedmiotem debaty, pomimo iż są one kluczowe dla tego instrumentu, który funkcjonuje w prawie pomocy publicznej od lat osiemdziesiątych. Pierwsza kwestia to konieczność rozróżniania między ustaleniem dopuszczalności zastosowania testu do danej interwencji państwa oraz jego zastosowaniem przez państwo lub, z punktu widzenia Komisji, weryfikacją jego zastosowania w celu sprawdzenia wypełnienia jego warunków. Druga kwestia to sposób ustalania dopuszczalności zastosowania testu do danej interwencji państwa. Obydwie kwestie miały decydujące znaczenie dla sprawy umorzenia wierzytelności podatkowej przez Francję wobec przedsiębiorstwa Électricité de France EDF w 1997 r. Sprawa EDF dotyczyła nie tylko jednego z najważniejszych francuskich przedsiębiorstw państwowych, lecz także jednego z najbardziej liczących się aktorów europejskiego sektora energetycznego. Wyrok Sądu z 2009 r. oraz Trybunału z 2012 r. wzbudziły wiele kontrowersji. Pomimo tego, wyjątkowość sprawy EDF polega głównie na wywołaniu przez nią dyskusji dotyczącej istoty testu prywatnego inwestora, tj. rozróżnianiu miedzy imperium i dominium.
This case annotation discusses two issues concerning the private investor test (the PIT) which have not been subject to a debate until the 2009 General Court’s judgment in Électricité de France vs. the European Commission judgment (EDF judgment). This was so, despite the fact that they are of key importance to the PIT, which is a legal instrument that has been applied in the field of State aid law since the 1980s. The first issue to be assessed is the necessity to make a distinction between establishing the applicability of the PIT to a given state intervention and its application to this intervention by the state. Alternatively, from the Commission’s point of view, it is the examination of its application by the state with the view of establishing the compliance with the test. The second issue is the way in which the applicability of the PIT to a given state intervention should be established. Both issues were of decisive importance for a tax waiver awarded by the French state to Électricité de France in 1997. The EDF case involved not only one of the most important public undertakings in France, but also one of the most relevant actors in the European energy sector. The judgments of the General Court of 2009 and of the European Court of Justice of 2012 raised much controversy. However, the uniqueness of this case is first and foremost about opening a proper discussion on the core of the PIT – the distinction between two capacities of the state: the public authority and the entrepreneurial one and its consequences.
Źródło:
internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny; 2013, 2, 6; 190-214
2299-5749
Pojawia się w:
internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czy w polskim systemie podatkowym powinny funkcjonować konsensualne metody określenia wysokości zobowiązania podatkowego na wzór wniosku o wydanie na posiedzeniu wyroku skazującego i orzeczenia kar uzgodnionych z oskarżonym (art. 335) oraz dobrowolnego poddania się odpowiedzialności karnej (art. 387) w świetle Kodeksu postępowania karnego?
Should there be consensual methods of determining the amount of tax liability in the Polish tax system, modeled on an application for issuing a conviction at a hearing and imposing penalties agreed with the accused (Article 335) and voluntary submission to criminal liability (Article 387) of the Code of Criminal Procedure?
Autorzy:
Dmowski, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28763022.pdf
Data publikacji:
2023-03-30
Wydawca:
Instytut Studiów Podatkowych Modzelewski i wspólnicy
Tematy:
koncyliacyjne formy wymiaru podatku
konsensualne formy zakończenia postępowania podatkowego
umowa podatkowa
mediacja podatkowa
porozumienie w zakresie wysokości należnego podatku
konsensualne metody wymiaru podatku
orzeczenie uzgodnionej kary
dobrowolne poddanie się odpowiedzialności
umorzenie zaległości podatkowej
conciliatory forms of tax assessment
consensual forms of ending tax proceedings
tax agreement
tax mediation
agreement on the amount of tax due
consensual methods of tax assessment
adjudication of an agreed penalty
voluntary submission to criminal liability
write-off of tax arrears
Opis:
Obowiązujący system podatkowy nie przewiduje konsensualnych form zakończenia postępowania podatkowego. Z wyjątkami uregulowanymi w przepisach dotyczących uzyskania porozumienia między podatnikiem a organem podatkowym (np. uprzednie porozumienie cenowe) – zakończenie postępowania podatkowego jest oparte na władczym rozstrzygnięciu w stosunku do podatnika. W toku szeroko rozumianego postępowania podatkowego organy podatkowe są każdorazowo zobowiązane do precyzyjnego określenia wysokości zobowiązania podatkowego w przypadku zobowiązań podatkowych powstających z mocy prawa lub jednoznacznego ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego w przypadku zobowiązań podatkowych powstających na podstawie decyzji wymiarowych. Mając na uwadze podstawową funkcję podatków, którą jest funkcja fiskalna (zapewnienie wpływów budżetowych), oraz chęć obniżania kosztów wymiaru i samego poboru zobowiązań podatkowych, należy zastanowić się nad pytaniem, czy system podatkowy powinien przewidywać konsensualne metody określenia wysokości zobowiązania podatkowego i/lub konsensualne metody określenia wysokości należnego podatku do zapłaty. Należy podkreślić, że z sukcesem funkcjonują w procedurze karnej konsensualne metody zakończenia postępowania karnego, m.in. wniosek o wydanie na posiedzeniu wyroku skazującego i orzeczenia kar uzgodnionych z oskarżonym oraz dobrowolne poddanie się odpowiedzialności karnej. Wprowadzenie nowego sposobu powstania zobowiązania podatkowego na podstawie hipotetycznej umowy (porozumienia) między podatnikiem a organem podatkowym wydaje się niecelowe. Ponadto mogłoby podważać założenia całego systemu podatkowego i konstrukcji samego podatku jako świadczenia cechującego się przymusowym charakterem, bezzwrotnością i nieodpłatnością, jednostronnością ustalania (władztwo państwa), ogólnym charakterem, formą pieniężną. Wysokość zobowiązania podatkowego nie powinna podlegać negocjacji między podatnikiem a organem podatkowym, lecz powinna zostać określona (ustalona) zgodnie z przepisami prawa podatkowego w prawidłowej wysokości, co podlega kontroli sądowoadministracyjnej. Jednakże do rozważenia pozostaje wykorzystanie instytucji z zakresu władztwa państwa, polegającej na umorzeniu części zaległości podatkowej, uregulowanej w art. 67a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa1. Zdaniem autora istnieje możliwość wprowadzenia konsensualnych form zakończenia postępowania podatkowego. Potencjalny konsensus między podatnikiem a organem podatkowym mógłby zakładać z jednej strony potwierdzenie przez podatnika pełnej wysokości istniejącego zobowiązania podatkowego (potwierdzenie obiektywnego faktu istnienia zobowiązania podatkowego w sprecyzowanej wysokości) z jednoczesną faktyczną zapłatą uzgodnionej z organem podatkowym części zaległości podatkowej, a z drugiej strony umorzenie przez organ podatkowy bądź zobowiązanie organu podatkowego do umorzenia części zaległości podatkowej – pod pewnymi warunkami. Wspomniany konsensus mógłby się przyczynić do istotnego skrócenia skomplikowanych i długotrwałych postępowań podatkowych i sądowoadministracyjnych, generujących istotne koszty, a równocześnie do zwiększenia wpływów fiskalnych w przypadkach obarczonych dużym ryzykiem nieściągalności należności publicznoprawnych.
The current tax system does not provide for consensual forms of ending tax proceedings. Apart from the exceptions regulated in the regulations regarding obtaining an agreement between the taxpayer and the tax authority (e.g. advance pricing agreement), the conclusion of tax proceedings is based on an authoritative decision in relation to the taxpayer. In the case of broadly understood tax proceedings, the tax authorities are each time obliged to precisely determine the amount of tax liability in the case of tax liabilities arising under the law or to clearly determine the amount of tax liability in the case of tax liabilities arising on the basis of assessment decisions. Bearing in mind the basic function of taxes, which is the fiscal function (ensuring budgetary revenues), and the desire to reduce the costs of assessment and collection of tax liabilities, the question should be considered whether the tax system should provide for procedures of consensual methods of determining the amount of tax liability and/or consensual methods of determining amount of tax payable. It should be emphasized that consensual methods of ending criminal proceedings successfully function in the criminal procedure, e.g. a motion to issue a conviction at the hearing and to adjudicate the penalties agreed with the defendant and to voluntarily submit to criminal liability. The implementation of a new method of creating a tax liability on the basis of a hypothetical „contract/agreement” between the taxpayer and the tax authority seems pointless and could undermine the assumptions of the entire tax system and the construction of the tax itself as a compulsory service, its non-refundable and free of charge, one-sided determination (state authority), of a general nature and in the form of cash. The amount of the tax liability should not be negotiated between the taxpayer and the tax authority, which should be determined/determined in accordance with the provisions of the tax law in the correct amount, which is subject to judicial and administrative control. However, the potential possibility of using the institution within the scope of the State’s authority to write off part of the tax arrears remains to be considered – today regulated in accordance with Art. 67a of the Tax Ordinance. According to the author, it is possible to introduce consensual forms of ending tax proceedings. A potential consensus between the taxpayer and the tax authority could assume confirmation by the taxpayer of the full amount of the existing tax liability (confirmation of the objective fact of the existence of the tax liability in a specified amount), with the simultaneous actual payment of the part of the tax arrears agreed with the tax authority by the taxpayer, and, on the other hand, write-off/liability of the tax authority tax office to write off part of the tax arrears under certain conditions. The indicated consensus could contribute to a significant shortening of complicated and lengthy tax and court administrative proceedings involving significant costs, while at the same time increasing fiscal revenues in cases bearing a significant risk of non-collection of public law liabilities.
Źródło:
Doradztwo Podatkowe Biuletyn Instytutu Studiów Podatkowych; 2023, 3(319); 5-17
1427-2008
2449-7584
Pojawia się w:
Doradztwo Podatkowe Biuletyn Instytutu Studiów Podatkowych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bezpieczeństwo depozytów w świetle islandzkich i cypryjskich doświadczeń kryzysu finansowego – aspekty regulacyjne
Safety of bank deposits in light of Icelandic and Cypriot financial crisis experience – regulatory aspects
Autorzy:
Frątczak, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/693616.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
deposit guarantee schemes
Iceland
Cyprus
financial crisis
banking crisis
bail-in
resolution
gwarantowanie depozytów
Islandia
Cypr
kryzys bankowy
konwersja i umorzenie zobowiązań
restrukturyzacja i uporządkowana likwidacja
Opis:
The main aim of the article is to analyse the safety of bank deposits both from the theoretical and practical perspective. Deposit guarantee schemes constitute an important part of the banking regulation. Deposit insurance is one of the instruments of crisis management. The starting point of the analysis is a brief description of the main regulatory themes relating to deposit insurance. The central part of this article focuses on anti-crisis measures undertaken by Iceland and Cyprus – two countries where the banking crisis reached an exceptional scale becoming the direct cause of a gross violation of the rights of depositors. A significant emphasis has been placed on the legalissues arising from the decisions of the competent authorities, which were subsequently reviewed by appropriate courts of justice. The key issues relating to the deposit guarantee schemes have been raised in the analysis of legislative reforms undertaken at the EU level.
Celem artykuł jest przedstawienie bezpieczeństwa depozytów zarówno w aspekcie teoretycznym, jako jednego z założeń regulacji działalności bankowej, jak i w wymiarze praktycznym, jako jednego z elementów działań antykryzysowych w sektorze bankowym. Punktem wyjścia analizy są zagadnienia regulacyjne powstałe na gruncie problematyki gwarantowania depozytów. Natomiast główną część artykułu stanowi opis doświadczeń Cypru oraz Islandii ‒ krajów, w których kryzys bankowy osiągnął nadzwyczajną skalę, stając się powodem wyjątkowej ingerencji w uprawnienie deponentów. Istotny akcent został położony na zagadnienia prawne powstałe na gruncie władczych rozstrzygnięć organów państwa, które następnie stały się przedmiotem orzecznictwa właściwych sądów. Węzłowe zagadnienia dotyczące gwarantowania depozytów zostały również poruszone w ramach analizy zmian prawnych na szczeblu UE.
Źródło:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2015, 77, 4; 119-131
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies