Temat: uświęcenie - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: On Sanctifying Cyberspace
O uświęcaniu cyberprzestrzeni
Autorzy:: Drozdek, Adam
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/558711.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Gdańskie Seminarium Duchowne
Tematy:: cyberspace
theology
sacredness
cyberprzestrzeń
teologia
uświęcenie
Opis:: Because of the ubiquity and usefulness of the internet it is sometimes deemed that not only the internet is a potent technological force, but that it is sacred. Views of some proponents of this view are critically analyzed. Paper concludes that for a believer, the source of all that exists is God and in this sense the internet is God’s gift or at least the result of human ingenuity which comes from God. The internet by itself is morally and religiously neutral and it is up to the moral dimension whether it is used for good or for ill.
Internet przeniknął niemal wszystkie aspekty życia społecznego i czasami nadaje mu się znamię świętości. Artykuł krytycznie analizuje poglądy niektórych autorów mówiących o uświęcaniu cyberprzestrzeni. Konkluzją artykułu jest stwierdzenie, że dla wierzącego źródłem wszystkiego, co istnieje, jest Bóg – i w tym sensie internet jest darem boskim, a przynajmniej rezultatem ludzkiej inteligencji, która również pochodzi od Boga. Internet sam w sobie jest religijnie i moralnie neutralny – to moralny wymiar człowieka dyktuje, czy będzie użyty do dobrych czy złych celów.
Źródło:: Studia Gdańskie; 2014, 34; 79-88
0137-4338
Pojawia się w:: Studia Gdańskie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Nabożeństwo do Bożego Serca i uczestnictwo w misterium uświęcenia
Autorzy:: Misztal, Wojciech
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/554343.pdf
Data publikacji:: 2004-12-31
Wydawca:: Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów
Tematy:: Serce Jezusa
kult Serca Jezusowego
uświęcenie
Opis:: Artykuł omawia temat nabożeństwa do Bożego Serca w kontekście uczestnictwa w misterium uświęcenia.
Źródło:: Sympozjum; 2004, 2(13); 25-46
2543-5442
Pojawia się w:: Sympozjum
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Nowonarodzenie w perspektywie pentekostalnej
The Pentecostal Perspective of being Born-Again
Autorzy:: Nowak, Piotr
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/494552.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Wydawnictwo Naukowe Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie
Tematy:: Nowonarodzenie
Odrodzenie duchowe
Uświęcenie
Upamiętanie
Wiara
Zielonoświątkowcy
Opis:: Artykuł przedstawia ideę nowonarodzenia, jako istotny składnik wiary chrześcijańskiej w rozumieniu wspólnot pentekostalnych. Nawiązując do korzeni pobożności i doktryny zielonoświątkowej, autor omawia istotę oraz proces nowonarodzenia jako pierwotnego, głównego i przełomowego doświadczenia człowieka przyjmującego Boże zbawienie. W perspektywie pentekostalnej nowonarodzenie jest darem Boga, a osobą dokonującą odrodzenia jest Duch Święty. Jest ono poprzedzone upamiętaniem (żalem i odwróceniem się od grzechu), oraz osobistą wiarą w dokonane przez Chrystusa dzieło odkupienia człowieka. Nowonarodzenie jest wzbudzeniem do nowego życia duchowego, jest darowaniem człowiekowi nowej, duchowej natury, będącej częścią natury Boga. Poprzez akt nowonarodzenia Duch Święty zamieszkuje w człowieku. Dla zielonoświątkowców nowonarodzenie jest koniecznością – bez doświadczenia nowonarodzenia nie można być zbawionym. Jest początkiem nowego, duchowego życia, rozwijającego się przez uświęcenie, dzięki współdziałaniu odrodzonego człowieka z Duchem Świętym. Nowonarodzony z powodu ponownego upadku w grzech i braku upamiętania może stracić nowe życie otrzymane wcześniej od Boga.
This article presents the concept of being Born-again as the essential element of Christian faith, as understood by the Pentecostal community. Referring to the holiness roots and doctrine of Pentecostalism, the author discusses the essence of spiritual rebirth as well as the process by which it occurs as being the initial, central, and critical experience of a person receiving God’s salvation. In the Pentecostal perspective, spiritual rebirth is a gift from God and the person performing it is the Holy Spirit. The act of rebirth is preceded by repentance (regret and turning from sin) and personal faith as Christ redeems the individual. Spiritual rebirth is the awaking of a person to new life spiritually and the impartation of a new spiritual nature, a portion of the Divine nature of God. Through the act of rebirth, the Holy Spirit begins to dwell within the individual. For Pentecostals, being Born-again is an absolute necessity – without which one cannot be saved. It is the beginning of new spiritual life which then develops through the process of sanctification, a process which occurs thanks to the efforts of both the Borg-again individual and the Holy Spirit. A Born-again person who again falls into sin but does not repent and turn from that sin can lose the new life which has been received from God.
Źródło:: Rocznik Teologiczny; 2014, 56, 1; 89-102
0239-2550
Pojawia się w:: Rocznik Teologiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Uniżenie Syna Bożego a uświęcenie człowieka
Autorzy:: Orlicki, Michał Paweł
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1371176.pdf
Data publikacji:: 2019-01-20
Wydawca:: Akademia Katolicka w Warszawie
Tematy:: uświęcenie
kenoza
wcielenie
Logos
sanctification
kenosis
Incarnation
Opis:: Źródłem wszelkiej świętości i jedynym prawdziwie świętym jest tylko Bóg. To właśnie On wybiera sobie lud święty jako swoją szczególną własność, uświęca go i nie przestaje powoływać do świętości każdego z osobna, czyniąc z owej świętości jednocześnie dar i zadanie. Artykuł stara się odpowiedzieć na następujące pytania: Na czym polega świętość człowieka i jak dokonuje się „proces” jego uświęcenia? Jaką rolę w procesie tym odgrywa Chrystusowe wcielenie, przyjście na świat oraz Jego dobrowolne ogołocenie się (kenoza), wyzucie z Boskiej chwały i uniżenie, które widać w każdym niemal aspekcie Jego ludzkiego życia i publicznej działalności? Sięgając do dzieł współczesnej dogmatyki, ukazany jest związek między trzema pojęciami: wcielenie Logosu – kenoza Chrystusa – uświęcenie człowieka.
The source of all holiness and the only true saint is God alone. It is He who chooses the holy people for Himself as His special property, sanctifies them, and does not cease to bring to holiness everyone individually, making this holiness a gift and a task at the same time. In this short dogmatic study, the author answers the following questions: What would human being’s sanctity consist in and how is the “process” of his/her sanctification going? What role does the Christ’s Incarnation play in this process? What role plays His coming into the world and His free self-emptying (kenosis), depriving Himself of God’s glory and experiencing humiliation, which you can see in almost every aspect of His human life and public activity? Referring to the works of modern dogmatics, there is a connection between three concepts: the Incarnation of the Logos – the kenosis of Christ – the sanctification of the human being.
Źródło:: Studia Bobolanum; 2019, 30, 1; 67-86
1642-5650
2720-1686
Pojawia się w:: Studia Bobolanum
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Duch Święty w dziele uświęcenia człowieka
The Holy Spirit in the Act of Sanctifying Man
Autorzy:: Baczyński, Andrzej
Hrycuniak), Metropolita Sawa (Michał
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/494529.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Wydawnictwo Naukowe Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie
Tematy:: Duch Święty
uświęcenie
prawosławie
Holy Spirit
sanctification
orthodoxy
Opis:: Człowiek jest zwieńczeniem aktu stwórczego Boskiej Trójcy. Stworzony na obraz Boga „człowiek jest ludzkim obliczem Boga” - stwierdza św. Grzegorz z Nyssy. Posiada swoje źródło w Bogu, jego zaś istnienie odzwierciedla Boga. Realizacja jego człowieczeństwa możliwa jest wyłącznie w jedności ze Stwórcą, poza Nim człowiek traci zdolność realizacji swego powołania i sens istnienia. Zgodnie z prawosławną myślą teologiczną, człowiek, aby móc wniknąć w to Boskie życie, musi przy pomocy wysiłku wolnej woli i wiary oraz łaski Bożej zjednoczyć się mistycznie z Chrystusem i zostać żywym członkiem Jego Ciała, co dokonuje się dzięki Duchowi Świętemu. Miłość Boga, mówi ap. Paweł, wpływa do serc wierzących poprzez Ducha Świętego (Rz 5,5). On uobecnia Zmartwychwstałego Chrystusa w Kościele wraz z Jego zbawczymi aktami, uświęcającymi człowieka i cały kosmos. Uczestnictwo chrześcijanina w zbawczym misterium Chrystusowym jest darem osobowym, dobrowolnie przyjmowanym przez człowieka. Akty zbawcze Chrystusa stają się aktami Kościoła, a tym samym każdego wierzącego dzięki osobowemu darowi, który jest udzielany przez Ducha Świętego. Człowiek już teraz ma możliwość stać się uczestnikiem wiecznego Królestwa Bożego, które dla tego świata jest jeszcze tylko następującym. Duch Święty zstępując na nas i zamieszkując w nas, daje nam Tego, Czyim Życiem On jest. Takim jest dar Ducha Świętego, sens naszej osobowej Pięćdziesiątnicy w sakramencie świętego bierzmowania. Przez Ducha i w Duchu Świętym wierzący w Chrystusa stali się Kościołem, a Kościół miejscem działalności Ducha Świętego. „Gdzie bowiem Kościół, tam i Duch Boży; a gdzie Duch Boży tam Kościół i wszelka łaska. Duch bowiem jest Prawdą”. Prawidłowa pneumatologia, co bardzo mocno podkreśla prawosławie, jest możliwa jedynie wówczas, kiedy ściśle wiąże się z prawidłowo rozumianą trynitologią. Pierwsza Osoba Trójcy, Bóg Ojciec jest Źródłem Boskości, Przyczyną lub Zasadą dwóch pozostałych Osób. On jest więzią jedności tych Trzech – jeden jest Bóg, ponieważ jeden jest Ojciec. „Jedność stanowi Ojciec, od którego i do którego biegnie swym torem porządek Osób” stwierdza św. Grzegorz Teolog. Ojciec, Syn i Duch Święty stanowią jedną Istotę, lecz między Osobami Boskimi istnieje zróżnicowanie. Żadna z Osób jednak nigdy nie działa oddzielnie od dwóch pozostałych, ale wszystkie Hipostazy zawsze łącznie. Każda z trzech Osób posiada nie jedną trzecią Boskości, ale całą Boskość w jej Pełni. Kiedy Duch Święty przychodzi, aby zamieszkać w nas, czyni nas siedzibą Trójcy Świętej, gdyż nie da się oddzielić Boskości Ducha od Ojca i Syna. Poprzez zstąpienie Ducha Świętego Trójca Święta zamieszkuje w nas, przebóstwiając, udzielając nam swych niestworzonych energii, swojej chwały i Boskości, wiecznej Światłości, do której jesteśmy powołani.
Man is the crown of the Holy Trinity’s act of creation. St. Gregory of Nyssa teaches that “man is the human face of God” as he is created in the image of God. Man has his source in God, whereas his existence refl ects God. The realization of his humanity is possible only in unity with the Creator, and apart from Him, man looses the ability to realize his calling and his purpose. According to Orthodox theological thought, a man wants to enter that Divine life, by means of free will and the Grace of God, unite himself mystically with Christ and become a living member of His Body, which is made possible by the Holy Spirit. The love of God, as St. Paul says, has been poured out into our hearts through the Holy Spirit (Rom. 5:5). He makes the Risen Christ present in the Church along with His saving acts that sanctify man and the whole cosmos. A Christian’s participation in the saving mystery of Christ is a personal gift, freely accepted by man. The saving acts of Christ become the Church’s acts, and thereby the acts of the faithful thanks to the personal gift which is granted by the Holy Spirit. Therefore, man now has the possibility of becoming a participant in the eternal Kingdom of God, which is in terms of this world, is yet to come. When the Holy Spirit descends on us and dwells in us, He give us the One whose life He is. Th is is the gift of the Holy Spirit, the essence of our personal Pentecost in the Sacrament of Chrismation. By the Holy Spirit and in the Holy Spirit, believers in Christ become the Church, and the Church is the place of the activity of the Holy Spirit: “For where the Church is, there is the Spirit of God; and where the Spirit of God is, there is the Church, and every kind of grace. Th e Spirit is truth.” Proper pneumatology, which is strongly emphasised in Orthodoxy, is possible only in close association with teaching on the Holy Trinity correctly understood. The first Person of the Holy Trinity, God the Father is the Source of Divinity, the Cause or Principle of the Two remaining Persons. He is the bond of unity of the Three – God is one, because there is one Father. “Th e Father is the unity, from which and to which the order of Persons runs it course” states St. Gregory the Theologian. The Father, Son and Holy Spirit constitute one Essence, however, there is differentiation between the Persons. None of the Persons act apart from the other Two, but all of the Hypostases act commonly. Each of the Persons do not possess one third of the Divinity, but the entire Divinity in its Fullness. When the Holy Spirit comes to dwell in us, He makes us into a dwelling place of the Holy Trinity, because the Divinity of the Spirit can not be separated from the Divinity of the Father and the Son. Th rough the descent of the Holy Spirit, the Holy Trinity lives in us, divinizing and granting us His uncreated energies, His glory and Divinity, and the eternal Light to which we are called.
Źródło:: Rocznik Teologiczny; 2017, 03; 373-404
0239-2550
Pojawia się w:: Rocznik Teologiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Świętość na sakramentalnej drodze życia
Holiness in the Sacramental Way of Life
Die Heiligkeit auf dem sakramentalen Wege des Lebens
Autorzy:: Nowak, Antoni J.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/31340019.pdf
Data publikacji:: 2011
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: religijność
świętość
uświęcenie
sakrament
religiosity
holiness
sanctification
sacraments
Opis:: In der Einführung betont der Verfasser, dass alle Menschen zur Heiligkeit berufen sind und zwar aus diesem Grund, weil jeder Mensch nach dem Bild des Dreieinigen Gottes erschaffen worden ist. Der Mensch ist berufen zur Gemeinschaft mit Gott (vgl. GS 19). In der Endzeit, nachdem das ewige Wort leiblich in die Geschichte eingetreten ist und sich seiner Braut der Heiligen Kirche eucharistisch verschenkt hat haben wir den sakramentalen Weg zur Heiligkeit, der nur in der Kirche vorhanden ist, denn außerhalb der Kirche gibt es keine Eucharistie. Die Kirche ist also das einzige Haus in dem der Mensch und Gott beisammen sind. Die Taufe ist der feierliche Eintritt auf den Weg des sakramentalen Lebens. Dank der Taufe, darf der Mensch in einer engen Verbindung mit Christus leben. Der Verfasser schildert den Weg zur Heiligkeit auf dem Wege der Sakramente: Die Taufe, das Bußsakrament, die Eucharistie, die Firmung, die Priesterweihe, das Ehesakrament, die Krankensalbung. In der Schlussfolgerung weis der Verfasser darauf hin, dass das sakramentale Leben der schmaler Weg ist und wer auf diesem Weg ausharrt bis an das Ende, der muss gerettet werden, denn das hat Christus versprochen, der die Wahrheit ist, und die Wahrheit kann nicht Lügen.
Źródło:: Roczniki Teologii Duchowości; 2011, 3; 5-27
2081-6146
Pojawia się w:: Roczniki Teologii Duchowości
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Consecration of the World as Liturgical Act
Konsekracja świata jako akt liturgiczny
Autorzy:: Fagerberg, David W.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2037219.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: Nowa ewangelizacja
liturgia
świat
uświęcenie
New evangelization
liturgy
world
consecration
Opis:: Artykuł ma na celu koordynację liturgii sakralnej z liturgią życia, łącząc wiele tematów. Wyraźne w połączeniu tematów z teologii jest typowe podejście katolickie „zarówno / i”: Kościół i świat, liturgia i świecka, mistagogia i ewangelizacja, święte i profanacyjne uczestnictwo liturgiczne i misja, odnawianie liturgiczne i odnowienie twarzy na Ziemi. Artykuł ten ukazuje nową ewangelizację poprzez socjologię liturgii. Jak nowa ewangelizacja nawiązuje do historii i wieczności, kosmosu i paruzji, odnowy duchowej i ucieleśnionego działania?
This article intends to coordinate sacramental liturgy with the liturgy of life by interrelating a number of themes. Evident in the combination of topics in the theology is the typical Catholic approach of “both/and”: church and world, liturgy and the secular, mystagogy and evangelization, sacred and the profane, liturgical participation and mission, liturgical renewal and renewing the face of the earth. This article shows the new evangelization through the lens of liturgy. How does the new evangelization relate to history and eternity, cosmos and parousia, spiritual renewal and embodied action?
Źródło:: Roczniki Teologiczne; 2017, 64, 8; 21-29
2353-7272
Pojawia się w:: Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: MAŁŻEŃSTWO JAKO DROGA UŚWIĘCENIA
Marriage as a path to sanctification
Autorzy:: MATWIEJUK, Kazimierz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/483415.pdf
Data publikacji:: 2020-01-02
Wydawca:: Wyższe Seminarium Duchowne im. św. Jana Pawła II Diecezji Siedleckiej
Tematy:: grace
marriage
prayer
sacrament
sanctification
łaska
małżeństwo
modlitwa
sakrament
uświęcenie
Opis:: Marriage as a path to sanctification Sacramental matrimonies and their families who are the Home Churches have a lot of help to sanctify their members. Liturgy is the crucial place and the way to experience the presence of Jesus Christ. Personal and communal prayer as well as religious services are the preparation to celebrating it. These religious practices are meant to prepare worshippers to listen to the word of God during the liturgy and become an acceptable offering to God together with Jesus Christ. The religious seryices worship God. The liturgical seryices have the power of the sacrifice. They are signs of the presence of Jesus Christ.
Źródło:: Teologiczne Studia Siedleckie; 2019, XVI/16; 97-115
1733-7496
Pojawia się w:: Teologiczne Studia Siedleckie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Żona zbawiająca męża (1 Kor 7,16)?
A Wife Saving Her Husband (1 Cor 7:16)?
Autorzy:: Muszytowska, Dorota
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1622807.pdf
Data publikacji:: 2015-08-29
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: 1 Kor
małżeństwo
kobieta
uświęcenie
zbawienie
1 Cor
marriage
woman
sanctification
salvation
Opis:: Pytanie „Skąd wiesz, żono, czy zbawisz swego męża?” (1 Kor 7,16) zamyka frgament zwany “przywilejem Pawłowym” zaczynający się w poprzednich wersach 1 Kor 7. Kwestia opatrzona znakiem zapytania odnosi się do małżeństw mieszanych. Niniejszy artykuł stawia sobie za cel analizę z perspektywy egzegetycznej tego już gruntownie przebadanego tekstu. W pierwszej części przedstawiony zostaje kontekst socjo-religijny słuchaczy 1 Listu do Koryntian: tło ich wierzeń i problemów związanych z małżeństwem. W drugiej części bada się kwestie pozycji kobiety zamężnej w Judaizmie oraz kulturze Grecko-Rzymskiej. Ostatnim krokiem jest analiza (głównie retoryczna) argumentacji Pawła w 1 Kor 7,16 w kontekście 1 Kor 7,12-16. Konkluzja, do jakiej się dochodzi jest następująca: chrześcijańska żona (tak jak i mąż) nie mogą zbawić współmałżonka, ponieważ, według Pawła, odpowiedzialność za zbawienie wierzącego należy wyłącznie do Chrystusa. Jednakowoż, chrześcijańska żona może uświęcić swojego małżonka.
The question "How do you know, wife, whether you will save your husband?" (1 Cor 7:16) closes the so-called 'Paul's marriage privileges' running in the preceding verses of 1 Cor 7. The issue expressed with a question mark refers to mixed marriages. The present essay aims to explore this already much harvested text from a new exegetical perspective. In the first part, the socio-religious context of the audience in the 1 Corinthians is exposed: the background of their beliefs and dilemmas concerning marriage. In the second part, the issues of the married women position in Judaism and in the Greco-Roman culture of the period are explored. The last step of the investigation is the analysis (mainly rhetorical) of Paul's argumentation in 1 Cor 7:16 in the context of 1 Cor 7:12-16. The final conclusion is that a Christian wife (as well as a Christian husband) cannot save ber spouse because, according to Paul 's argumentation in the passage, the responsibility for believers' salvation belongs solely to Christ. Nevertheless, a Christian wife can sanctify ber husband.
Źródło:: Verbum Vitae; 2011, 19; 149-176
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:: Verbum Vitae
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: The Liturgy of the Hours in the Life of the Church
Liturgia Godzin w życiu Kościoła
Autorzy:: Maciaszek, Paweł
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/480492.pdf
Data publikacji:: 2013-06-30
Wydawca:: Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:: Liturgy of the Hours
Catholic Church
prayer
sanctification
Liturgia Godzin
kościół katolicki
modlitwa
uświęcenie
Opis:: The present article justifies the truth that the Liturgy of the Hours is one of the most important Church’s celebrations. This is the prayer of Christ and His people; it is the God’s Son from whom, expressed in human words, the God’s grace follows. Thus, the sanctification of man and the time experienced by him takes place. For the faithful it is also a source of piety and the way to rouse the personal prayer. Those who pray with the words contained in the breviary, continue the redeeming dialogue of the God’s Son with the Heavenly Father and, by unifying with Christ the Mediator – have access to the Father who is in Heaven. This conducted in every period of the day dialogue helps the creatures to trustingly open to the Creator; by remembering that the whole time belongs to Him, they notice His constant presence and they live through every moment of life in such a way – to perfect their own holiness. The topic of the value of the Liturgy of the Hours in the life of the Church is the more necessary to the contemporary Christians, the truer the opinion of the crisis concerning the breviary becomes in their everyday life. More and more often the statements are repeated about the misunderstanding of the prayer’s content, its too difficult a form and un-adaptation to the contemporary style of living. The Church, worried about man’s salvation, devotes much space to the Officium Divinum in its teachings, so that the faithful could develop their spiritual life, see the sense and implement the aim of their lives, enjoy the greater and greater union with God. Thus, they will effectively oppose to the prevailing secularisation.
Artykuł uzasadnia prawdę, że Liturgia Godzin należy do najważniejszych celebracji Kościoła. Jest to modlitwa Chrystusa i Jego ludu; od Syna Bożego płynie bowiem, wyrażona ludzkimi słowami, chwała Boża. W ten sposób dokonuje się uświęcenie człowieka oraz przeżywanego przez niego czasu. Dla wiernych jest to także źródło pobożności i droga ożywiania modlitwy osobistej. Ci, którzy modlą się zawartymi w brewiarzu słowami, kontynuują zbawczy dialog Syna Bożego z Ojcem Niebieskim i, przez jednoczenie się Chrystusem – Pośrednikiem, mają dostęp do Ojca, który jest w niebie. Ten prowadzony we wszystkich porach dnia dialog pomaga stworzeniom ufnie otwierać się na Stwórcę; przypominając sobie o tym, że do Niego należy wszelki czas – dostrzegają Jego nieustanną obecność i tak przeżywają każdą chwilę życia, by doskonalić się w świętości. Temat wartości Liturgii Godzin w życiu Kościoła jest tym bardziej potrzebny współcześnie żyjącym chrześcijanom, im bardziej prawdziwa w ich codziennym życiu staje się opinia o kryzysie, jaki dotyka brewiarz. Coraz częściej powtarzane są zdania o nierozumieniu treści tej modlitwy, jej zbyt trudnej formie czy niedostosowaniu do obecnego stylu życia. Kościół, zatroskany o zbawienie człowieka, w swoim nauczaniu wiele miejsca poświęca Officium Divinum, aby wierni rozwijali swoje życie duchowe, widzieli sens i realizowali cel swojego życia, cieszyli się coraz większym zjednoczeniem z Bogiem. W ten sposób skutecznie przeciwstawiać się będą panującej sekularyzacji.
Źródło:: Nurt SVD; 2013, 1; 117-133
1233-9717
Pojawia się w:: Nurt SVD
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Koncepcje świętości w okresie patrystycznym. Zarys problematyki
THE CONCEPTS OF HOLINESS IN THE PATRISTIC TIME. AN OUTLINE OF THE ISSUES
Autorzy:: Wysocki, Marcin
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/490198.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara
Tematy:: świętość
patrologia
patrystyka
Ojcowie Kościoła
uświęcenie
holiness
patrology
patristic
Fathers of the Church
sanctification
Opis:: The above article presents the concepts of holiness developed in the patristic period by the Church Fathers and early Christian writers. Ancient Christianity has not worked out one specific model of holiness. Attempts of this kind of unification in the Western Church did not appear until the time of the scholastic theology and medieval legal theology of canonization. For patristic theology only God is holy in the full and the only sense, the holiness of a man and the things is a derivative of a relationship to this fundamental source of holiness. The article consists of two major parts: in the first – Indications of holiness – different meanings of holiness and realities referred as holy by early Christian writers have been presented. In the second part – The ways to holiness – five, the most common in the writings of the Church Fathers, concepts of holiness and sanctification of man were presented, among which we can distinguish: a deification of man, man’s sanctification in the Holy Spirit, the sanctification of man in grace, the perfection and holiness of man as a model of life promoted by the Church. To understand modern understanding of holiness and to present as a whole the issue of holiness one must consult the Tradition of the Church in the first centuries, and the writers who not only wrote about holiness, but in many cases they have become saints.
Źródło:: Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej; 2016, 23; 421-448
1234-8880
Pojawia się w:: Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Funkcje lektora w liturgii i jego formacja
The Functions of the Lector in Liturgy, and His Formation
Autorzy:: Głowa, Władysław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/32062774.pdf
Data publikacji:: 2012
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: formacja
funkcja
lektor
posługa
uświęcenie
zgromadzenie liturgiczne
formation
function
lector
service
sanctification
liturgical congregation
Opis:: The article consists of four parts. First—as an introduction—it presents the issue of appointment of lectors and their presence in the liturgical congregation (1). Next it discusses the functions they perform (2), the necessity of their comprehensive formation (3) and—which especially deserves emphasizing—their service as a way to their own sanctification (4).
Źródło:: Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne; 2012, 3; 173-190
2082-8586
Pojawia się w:: Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Apostolska idea życia ukrytego na podstawie dzieła O zgromadzeniach ukrytych przed światem (Katechizm życia ukrytego) bł. Honorata Koźmińskiego
Apostolic Idea of the Hidden Life According to bl. Honorat Koźmiński’s O zgromadzeniach ukrytych przed światem (Katechizm życia ukrytego) [On the Congregations Hidden from the World – the Catechism of the Hidden Life).
Autorzy:: Godawa, Marcin
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2155022.pdf
Data publikacji:: 2022-12-30
Wydawca:: Gdańskie Seminarium Duchowne
Tematy:: hidden life
monastic vows
sanctification
apostolate
social state
życie ukryte
śluby zakonne
uświęcenie
apostolstwo
stan społeczny
Opis:: Celem artykułu jest ukazanie idei życia ukrytego oraz jego apostolskiego wymiaru według bł. Honorata Koźmińskiego. Zamiar ten został zrealizowany poprzez analizę i syntezę dzieła pt. O zgromadzeniach ukrytych przed światem (Katechizm życia ukrytego) (Kraków 1901). Praca, przeprowadzona z punktu widzenia teologii duchowości, odsłania najpierw fakt, że życie ukryte ściśle należy do tożsamości zakonnej, a następnie – jego apostolski wymiar w odniesieniu do duchowości stanowej. Obcowanie z tekstem polskiego błogosławionego ma wnieść pewną cząstkę do badań nad jego bogatą duchową spuścizną, tym bardziej, że życie ukryte według Koźmińskiego łączy się w historii duchowości z szerszym nurtem odkrywania tego potencjału przez inne postaci (duchowość pustyni), co pozwala mówić o inspirującym znaku czasu.
The aim of this paper is the presentation of the idea of hidden life and its apostolic dimension according to bl. Honorat Koźmiński (1829-1916), a Polish Capuchin and founder of numerous religious orders. This project has been actualised by the analysis and synthesis of the work O zgromadzeniach ukrytych przed światem (Katechizm życia ukrytego) [On the Congregations Hidden from the World – the Catechism of the Hidden Life) [Krakow 1901]. The present examination, made from the perspective of spiritual theology, reveals authentic monastic character of the hidden life and its application to apostolic tasks in various social states. Dealing with Koźmiński’s particular document is to contribute to research on his plentiful heritage, all the more that his idea corresponds with a broader spiritual notion of hidden life in contemporary times.
Źródło:: Studia Gdańskie; 2022, 51; 60-70
0137-4338
Pojawia się w:: Studia Gdańskie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Myśl pedagogiczna św. Porfiriusza z Kafsokaliwii
Autorzy:: Makal, Grzegorz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2057356.pdf
Data publikacji:: 2020-11-12
Wydawca:: Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:: Porphyrios of Kafsokalivia
Orthodox upbringing
sainthood
humility
egoism
Porfiriusz z Kafsokaliwii
prawosławne wychowanie
uświęcenie
pokora
egoizm
Opis:: Święty Porfiriusz (Bairaktaris) z Kafsokaliwii (1906-1991) jest jednym z najbardziej znanych współczesnych świętych greckich. Należał do jednej z najbardziej szanowanych w prawosławiu kategorii świętych Starców, czyli ojców duchowych obdarzonych charyzmatem prozorliwości. Jako doświadczony kierownik duchowy przekazał swoją myśl pedagogiczną, która skupia się na celu życia chrześcijanina – przebóstwieniu, dążeniu rodzica do stania się świętym i przekazania świętości swoim dzieciom nie poprzez dyscyplinowanie i wywieranie presji, ale przez łaskę Bożą, która działa, gdy rodzic stara się uświęcić. Starzec przeciwstawiał się jednoznacznie egoizmowi, upatrując w nadmiernych pochwałach przyczyny złego rozwoju duchowego dziecka. Podkreślał potrzebę zdobycia i przekazania dziecku pokory, którą utożsamiał z naturalnym stanem człowieka i warunkiem koniecznym do zdobycia łaski Bożej.
Saint Porphyrios (Bairaktaris) of Kafsokalivia (1906-1991) is one of the most famous contemporary Greek saints. He belonged to one of the most respected in Orthodoxy category of holy Elders, that is, spiritual fathers endowed with the charism of clairvoyance. As an experienced spiritual director, he passed on his pedagogical thought, which focuses on the purpose of Christian life - divinization, the parent’s desire to become a saint and pass on holiness to his children not through discipline and pressure, but through God’s grace, which acts as a parent seeks to sanctify. The Elder opposed unequivocally selfishness, seeing excessive praise as the cause of the poor spiritual development of the child. He emphasized the need to obtain and pass on to the child the humility which he identified with the natural state of man and the necessary condition for obtaining God’s grace.
Źródło:: ELPIS; 2020, 22; 139-144
1508-7719
Pojawia się w:: ELPIS
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: Nieinterwencjonistyczna teoria działania Boga. Analiza, diagnoza i korekta modelu
The Noninterventionist Theory of Gods Action. Analysis, Diagnosis and Model Correction
Autorzy:: Strumiłowski, Jan
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1050996.pdf
Data publikacji:: 2020-03-17
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: nauka i religia
stworzenie
uświęcenie
przebóstwienie
boska ekonomia
science and religion
creation
sanctification
deification
God's economy
Opis:: Interakcja teologii i nauk nie tylko stymuluje samą teologię do uzasadnienia swoich tez jako współbrzmiących z naukowym obrazem świata, ale popycha teologię do poszukiwania nowych modeli, które w sposób kompletny tłumaczyłyby jej twierdzenia w harmonijnej jedności z odkryciami naukowymi oraz wyznaczałyby przestrzeń dalszego jej rozwoju w obszarze określonym przez spójną wizję tez teologicznych i naukowych. Jednym z ciekawszych modeli tego typu jest nieinterwencjonistyczna teoria działania Boga. Niemniej model ten, poddany głębszej analizie, pomimo ogromnego potencjału syntetyzującego wizję teologiczną i naukową, może rodzić pewne wątpliwości, które w poszukiwaniu spójności działania Boga z działaniem świata wydaje się dokonywać subtelnej redukcji samego działania Boga, rozbijając je wewnętrznie. Artykuł jest próbą diagnozy tych potencjalnych zagrożeń oraz propozycją modyfikacji i poszerzenia modelu, tak by nie tracąc swojego nowatorskiego potencjału, pozostał bardziej harmonijny z tradycyjnymi ujęciami Bożego działania.
The interaction between theology and science not only stimulates the former to justify its thesis as harmonious with the scientific view of the world, but also motivates it to search new models that would interpret exhaustively its statements in accordance with scientific discoveries and to outline the scope of its further development in the area of coherency between theology and science. The noninterventionist theory of God’s action constitutes one of the most interesting model of such an approach. However, this model being profoundly analysed, despite its large possibility to synthetize the theological view with the scientific one, may cause some doubts. It is so since this model seems to reduce subtly and decompose internally the God’s action while searching its coherency with the world’s action. This article attempts to diagnose that potential risk as well as to propose some modifications and enlargements of the model in order to make it more harmonious with traditional views of God’s action, but without damage on its innovative capacities.
Źródło:: Teologia w Polsce; 2018, 12, 2; 249-264
1732-4572
Pojawia się w:: Teologia w Polsce
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 16.

Tytuł:: Sakrament pokuty pomocą w drodze do małżeńskiej świętości
The Sacrament of Penance as Help on the way to the Sanctity of Marriage
Autorzy:: Pryba, Andrzej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1047675.pdf
Data publikacji:: 2015-12-05
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: the sacrament of penance
spiritual direction
marriage
family
sanctity
sakrament pokuty i pojednania
małżeństwo
kierownictwo duchowe
rodzina
uświęcenie
Opis:: Powołanie do świętości jest dla ochrzczonych darem i zadaniem. Jest to wspaniały dar nieskończonej miłości Boga, poprzez które Chrystus dał samego siebie jako ofiarę przebłagalną za grzechy ludzi. W Nim Kościół staje się święty. Przejawia się to w uświęceniu jego członków. Kościół grzeszników staje się Kościółem świętych.W sposób szczególny, sakramentalni małżonkowie uczestniczą w miłości Chrystusa. Są Oni zaproszeni do wzięcia udziału w tej "wielkiej tajemnicy" miłości "aż do końca". Uczestniczą w nim i co stają się one w sposób zamierzony przez samego Stwórcę. Pomocą na ich drodze jest regularne doświadczenie sakramentu pokuty w połączeniu z kierownictwem duchowym.
The call to holiness is for the baptized the gift and task. It is a marvelous gift of God's infinite love, by which Christ gave Himself as a sacrifice of expiation for people's sins. Though Him the Church becomes holy. This is manifested in the sanctification of its members. The Church of sinners becomes the Church of saints by the persistent undertaking of conversion.In a particular way, sacramental spouses are participants in the love of Christ. They are invited to participate in this „great mystery". If you truly love and „to the end" - they participate in it and what they become as intended by the Creator himself. The help they get on their way is regular experience of the sacrament of penance combined with spiritual direction.
Źródło:: Teologia i moralność; 2015, 10, 2(18); 153-165
1898-2964
2450-4602
Pojawia się w:: Teologia i moralność
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 17.

Tytuł:: Usprawiedliwiający wymiar Eucharystii
Justificatory aspect of the Eucharist
Autorzy:: Lipniak, Jarosław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/502359.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi
Tematy:: Eucharystia
sakrament
usprawiedliwienie
łaska
odpuszczenie grzechów
uświęcenie
odnowienie
the Eucharist
sacrament
justification
grace
forgiveness of sins
sanctification
restoration
Opis:: The purpose of this paper was to show a justificatory aspect of the Eucharist. This sacrament has got positive and negative aspects. The Eucharist is a sacrament which leads to gradual justification through transformation of a whole human being into the resurrected Christ, which will be immortalized in the final kingdom in which the whole Christian life is included. This is a splendid synthesis of grace and cooperation of a human being, sacramental and ascetic life, liturgy and life, presence and future. The Eucharist continues the process of justification initiated by baptism. Therefore, it is a sacrament which in its repeatable character points out this healing effect of Christ on our nature, sick due to sin. The grace of justification is particularly received in the Eucharist. The sacrament of Baptism we take only once. We often receive the Eucharist because we often offend God. Looking for the grace of justification we are trying to expiate for our guilt, that is why we have to turn back and to overcome sin; those factors would not be effective in our fight against the sin, if we did not add the Eucharist, the only remedy for human evil.
Źródło:: Łódzkie Studia Teologiczne; 2017, 26, 3; 145-172
1231-1634
Pojawia się w:: Łódzkie Studia Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 18.

Tytuł:: Świętość jako dar i zadanie w Liście do Rzymian i w Pierwszym Liście św. Piotra
Sanctity as gift and task in the St. Paul Epistle to Romans and the First Epistle of St. Peter
Autorzy:: Dąbek, Tomasz Maria
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/19944845.pdf
Data publikacji:: 2013
Wydawca:: Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:: faith
sanctity
sanctification
internal change
baptism
divine gift
human answer
wiara
świętość
uświęcenie
wewnętrzna przemiana
chrzest
dar Boży
odpowiedź człowieka
Opis:: The sanctity in the New Testament is the internal change of the human person. The Christians are the new people united with Christ who died and was resurgent (was raised to life) (Rm. 1:3-7; 4:24-25; 5:1-2,6-11; 6:3-11; 7:4-6; 8:1-11,15-17,26-30.33-34; 12:13; 14:7- 9; 15:16,25-26,30-31; 16:1-2,11-15; 1 P. 1:1-2,14-25; 3:15; cf. 1 Co. 1:1-2; 6:11; Rv. 7:14). They are bound to answer to divine gift – they are obliged to live in sanctity as spiritual sacrifice acceptable to God (1 P. 2:5; cf. Rm. 5:3-5; 6:19,22; 1 P. 2:5-3,17). This is the fruit of their faith. Biblical references from The New Jerusalem Bible, Garden City – New York 1985.
Źródło:: Scriptura Sacra; 2013, 17; 71-83
1428-7218
Pojawia się w:: Scriptura Sacra
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 19.

Tytuł:: Santidad laical y carácter teológico de la secularidad
Secularity Holiness and Theological Character of Secularity
Świętość świeckich i charakter teologiczny świeckości
Autorzy:: Bosch, Vicente
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2035119.pdf
Data publikacji:: 2020-06-24
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: laikat
świeckość
lud Boży
praca
świat
misja
uświęcenie
społeczeństwo
layman
secularity
God’s people
work
world
mission
sanctification
society
Opis:: Jakiej duchowości potrzebują dzisiaj świeccy? Istnieje dzisiaj wielka potrzeba zrozumienia teologicznego znaczenia „charakteru świeckiego” – specyficznego kolorytu ludzi świeckich. Laik jest chrześcijaninem powołanym do zjednoczenia z Bogiem, do świętości; ktoś, kto żyje w świecie i jego strukturach, a stamtąd jest wezwany do znalezienia Boga w zwykłym życiu – rodziny, pracy, relacji społecznych. Jeśli misja Kościoła polega – wraz ze zbawieniem dusz – na uświęceniu świata, nie można nadal ignorować teologicznego i apostolskiego charakteru codziennej pracy ludzi świeckich pośrodku świata. Jest ona bowiem uświęcona przez Boga oraz uświęcająca. Niezbędne jest zatem docenienie świeckości – uznania powołania i misji świeckich w Kościele. Nauczanie Kościoła przypomina również, że niezbędne jest podniesienie świadomości pasterzy, aby umieli ukazywać wiernym świeckim ich wezwanie do odnowienia świata w Chrystusie.
What spirituality do lay people need today? There is a great need today to understand the theological meaning of the “secular character” – the characteristic “color” of lay people. The layman is a Christian called to unite with God, to holiness; someone who lives in the world and its structures, and from there is called to find God in ordinary life – family, work, social relations. If the mission of the Church is – along with the salvation of souls – to sanctify the world, one cannot continue to ignore the theological and apostolic nature of the daily work of lay people in the middle of the world. It is sanctified by God and sanctifying. It is therefore necessary to appreciate secularity – recognition of lay vocation and mission in the Church. The teaching of the Church also reminds that it is necessary to raise the awareness of pastors so that they can show lay faithful their call to renew the world in Christ.
Źródło:: Roczniki Teologiczne; 2019, 66, 5; 133-146
2353-7272
Pojawia się w:: Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 20.

Tytuł:: Relacja kultu do uświęcenia w liturgii
Relation between Cult and Sanctification in Liturgy
Autorzy:: Głowacki, Zbigniew
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/32062775.pdf
Data publikacji:: 2012
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: kult
uświęcenie
Mediator Dei
relacja
cel liturgii
Konstytucja o liturgii świętej
cult
sanctification
relation
purpose of liturgy
Constitution on Sacred Liturgy
Opis:: One of the problems resulting directly from the definition of liturgy is the relation between cult and sanctification. It is connected with the double subject of liturgy, that is Christ who is present in it, and the believers who participate in it. In Christ’s activity in liturgy priority of the cultic dimension may be seen, from which sanctification of man follows. Hence in this case cult is the supreme and superior category. This priority follows from the nature of Christ as the Son of God. It is the other way round in the case of man, who, before adopting the cultic attitude has to be sanctified first. So for him cult is the purpose of liturgy that is achieved by his earlier sanctification. This thesis is confirmed by the two definitions of liturgy contained in the encyclical Mediator Dei and in the Constitution on the Sacred Liturgy Sacrosanctum Concilium of the Second Vatican Council. The entirety of these documents allows noticing continuity in defining liturgy that has the cult of Christ as its main purpose, the Church joining the cult, and in the Church the believers doing the same, via sanctification.
Źródło:: Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne; 2012, 3; 7-19
2082-8586
Pojawia się w:: Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 21.

Tytuł:: Rola pobożności ludu chrześcijańskiego w procesie uświęcenia człowieka na przykładzie kultu Najświętszego Serca Jezusowego
The role of the piety of the Christian people in the process of sanctifying man on the example of the cult of the Sacred Heart of Jesus
Autorzy:: Matczak, Bartłomiej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/554095.pdf
Data publikacji:: 2020-05-28
Wydawca:: Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów
Tematy:: pobożność ludowa
kult Najświętszego Serca Pana Jezusa
uświęcenie
liturgia
historia
popular piety
cult of the Sacred Heart of Jesus
sanctification
liturgy
history
Opis:: Termin „uświęcenie” w teologii pojawia się praktycznie zawsze w kontekście liturgicznym. Zgodnie z nauką II Soboru Watykańskiego liturgia jest najdoskonalszym, choć nie jedynym, miejscem uświęcania życia ludzkiego. Wśród innych form szczególne miejsce zajmuje pobożność ludu chrześcijańskiego, która choć posiada cechy partykularyzmu, może mieć ogromny wpływ na Kościół powszechny. W tym kontekście ukazana została relacja, jaka zachodzi pomiędzy pobożnością ludu chrześcijańskiego a procesem uświęcania, który najpełniej wyraża się właśnie w liturgii. W tekście autor poddaje analizie kult Serca Jezusowego w świetle dwóch istotnych liturgicznie cech: oddania czci Bogu i dzieła apostolskiego, które jest owocem uświęcającej mocy liturgii. Dodatkowym elementem pozostaje ukazanie kultu Serca Jezusowego w kontekście historycznym i wpływu pobożności ludowej na oficjalne zatwierdzenie tekstów i świąt liturgicznych.
The term „sanctification” in theology practically always appears in the liturgical context. According to the teachings of the Second Vatican Council, the liturgy is the most perfect, though not the only, place to sanctify human life. Among other forms, a special place of devotion of the Christian people should be mentioned, which, although having the characteristics of particularism, can have a huge impact on the universal Church. In this context, the relationship between the piety of the Christian people and the process of sanctification, which is most precisely expressed in the liturgy, has been shown. In the text, the author analyzes the worship of the Heart of Jesus in the light of two liturgically significant features: worship of God and apostolic work, which is the fruit of the sanctifying power of the liturgy. An additional element remains to show the worship of the Heart of Jesus in the historical context and the impact of popular piety on the official approval of texts and liturgical feasts.
Źródło:: Sympozjum; 2020, 1(38); 97-110
2543-5442
Pojawia się w:: Sympozjum
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 22.

Tytuł:: Evangelizzazione e sacramento della penitenza
Evangelization and the Sacrament of Penance
Ewangelizacja i sakrament pokuty
Autorzy:: Nykiel, Krzysztof
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2034980.pdf
Data publikacji:: 2022-01-31
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: Ewangelizacja
sakrament
sakrament pokuty
miłosierdzie
uświęcenie
nawrócenie
Pismo Święte
sens Boga
Evangelization
Sacrament
Sacrament of Penance
mercy
sanctification
conversion
Scripture
sense of God
Opis:: I nuovi scenari culturali, sempre più secolarizzati, plurali e prepotentemente influenzati dalla cultura digitale pongono le scelte di vita, in particolare quella cristiana, di fronte ad antiche e nuove sfide. In essi quale posto occupa la fede cristiana? Questa domanda merita adeguata risposta che la Chiesa intende offrire proponendo un rinnovamento del cammino ecclesiale che punti sull’evangelizzazione delle culture ma anche della vita cristiana stessa e della pastorale sacramentale. Questo contributo mette in risalto l’antico e sempre nuovo rapporto tra evangelizzazione e sacramento della Penitenza, inquadrandolo nell’intrinseco nesso tra Parola e Sacramento, tra fede e sacramenti della fede che innervano l’esperienza cristiana concreta del singolo e delle comunità. In questo scenario il Sacramento della Penitenza, adeguatamente evangelizzato, ricompreso e ben celebrato, svolge un duplice ruolo; quello di rendere praticabile l’amore misericordioso di Dio che previene, accoglie, perdona e ridona vita e quello più specificamente “missionario” che traduce la testimonianza di vita rinnovata e misericordiata del penitente in un’autentica azione evangelizzatrice, il cui cuore è rappresentato dal messaggio della rivoluzione della tenerezza divina che fa nuove tutte le cose. Il singolo credente e le comunità traggono dal Sacramento della Penitenza la forza dell’amore misericordioso di Dio, che guarisce, risana e fa risorgere, e ripropone la vita cristiana come la più bella avventura da vivere, poiché il perdono chiesto e ricevuto diventa la più alta scuola dove si accoglie l’amore come dono che, a sua volta, va sempre donato.
Nowe scenariusze kulturowe, coraz bardziej zsekularyzowane, pluralistyczne i pozostające pod silnym wpływem kultury cyfrowej, stawiają stare i nowe wyzwania odnośnie fundamentalnych chrześcijańskich wyborów życiowych. Jakie miejsce zajmuje w nich wiara chrześcijańska? Pytanie to zasługuje na adekwatną odpowiedź, którą Kościół zamierza udzielić, proponując odnowę poprzez ewangelizację kultury, a także samego życia chrześcijańskiego i duszpasterstwa sakramentalnego. Niniejsze opracowanie podkreśla starożytną i wciąż życiodajną relację między ewangelizacją a sakramentem pokuty, ujmując ją w ramy nierozerwalnego związku między Słowem a sakramentem, między wiarą a sakramentami wiary, które przenikają konkretne doświadczenie chrześcijańskie jednostek i wspólnot. W tej perspektywie sakrament pokuty, odpowiednio ewangelizowany, zalecany i celebrowany, odgrywa podwójną rolę: urzeczywistnia miłosierną miłość Boga, która ochrania, przyjmuje, przebacza i przywraca do życia, oraz pełni rolę bardziej specyficznie „misyjną”, polegającą na przekładaniu świadectwa odnowionego i miłosiernego życia penitenta na autentyczną akcję ewangelizacyjną, centrum której stanowi orędzie o rewolucji Bożej czułości czyniącej wszystko nowym. Poszczególni wierni oraz całe wspólnoty czerpią z sakramentu pokuty siłę miłosiernej miłości Boga, która uzdrawia, leczy i wskrzesza oraz proponuje na nowo życie chrześcijańskie jako najpiękniejszą przygodę, jaką można przeżyć. Przebaczenie, o które się prosi i które się otrzymuje, staje się najwyższą szkołą, w której miłość przyjmuje się jako dar, który z kolei zawsze trzeba dawać innym.
The new cultural scenarios which are more and more secularized, very plural and strongly influenced by the digital culture, in front of old and new challenges require the precise choices in life, in particular the Christian one. Let us usk, what place does the Christian faith occupy in them? This question deserves an adequate answer that the Church intends to offer by proposing a renewal of the ecclesial journey that focuses on the evangelization of cultures but also of Christian life itself and of sacramental pastoral care. This contribution highlights the ancient and ever new relationship between evangelization and the sacrament of Penance, framing it in the intrinsic connection between Word of God and Sacrament, between faith and the sacraments of faith that innervate the concrete Christian experience of individuals and communities. In this scenario, the Sacrament of Penance, adequately evangelized, understood and well celebrated, plays a twofold role: that of making practicable the merciful love of God that prevents, welcomes, forgives and restores life, and the more specifically “missionary” role that translates the witness of a renewed and merciful life of the penitent into an authentic evangelizing action, the heart of which is represented by the message of the revolution of divine tenderness that makes all things new. Individual believers and communities draw from the Sacrament of Penance the strength of God’s merciful love, which heals and resurrects, and re-proposes the Christian life as the most beautiful adventure to be experienced, since forgiveness asked for and received becomes the highest school where love is welcomed as a gift which, in turn, must always be given.
Źródło:: Roczniki Teologiczne; 2022, 69, 1; 97-115
2353-7272
Pojawia się w:: Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 23.

Tytuł:: Misterium życia konsekrowanego – wyzwania i nadzieje naszych czasów
The mystery of consecrated life – the challenges and hopes of our times
Autorzy:: Paszkowska, Teresa
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/950500.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:: konsekracja
misterium
powołanie (vocatio)
poświęcenie (sacrificatio – ofiarowanie się)
uświęcenie (sanctificatio)
formacja
chrystoformizacja
consecration
mystery
vocation (vocatio)
sanctification (sanctificatio)
formation
christ-forming
devotion (sacrificatio - devoting oneself)
Opis:: A parable, applied to the structure of the Dogmatic Constitution on the Church Lumen gentium and the essence of the personal consecration, is the key to interpret the mystery of the Church and personal consecration through the profession of the evangelical counsels. The consecration has been presented as a “proper experience”: of the Son of God (Jn 10:36 – hēgiasen kai apesteilen); of the Church (all are consecrated through the baptism and confirmation; some through a new consecration); of a person called to this state. The essence of personal consecration has been defined in three elements: vocatio (verified by the Church); sacrificatio (the response for calling, in the form of giving one’s life to ministry); sanctificatio (a life transformed to appeal in a meaningful way – cf. VC 20). The ideal fulfilled in Christ and in the Church (various historical and new forms) is a challenge for contemporary vocations. The challenge lies in the deformations, crises; the hopes are related to God’s faithfulness, the radicalism of the young (evangelical radicalism) and solid formation.
Źródło:: Rocznik Teologii Katolickiej; 2015, 14, 1
1644-8855
Pojawia się w:: Rocznik Teologii Katolickiej
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 24.

Tytuł:: Objawienie – uświęcenie – natchnienie. Johna Webstera doktryna Pisma Świętego z perspektywy katolickiej
Revelation – Sanctification – Inspiration: John Webster’s Doctrine of Scripture from a Catholic Perspective
Autorzy:: Zatwardnicki, Sławomir
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2134418.pdf
Data publikacji:: 2022-09-30
Wydawca:: Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:: John Webster
ontologia Pisma Świętego
Bibliologia
Objawienie Boże
uświęcenie
natchnienie
analogia inkarnacyjna
ontology of the Holy Scripture
Bibliology
God’s revelation
sanctification
inspiration
incarnational analogy
Opis:: W pierwszej części artykułu zaprezentowano „ontologię Pisma Świętego” Johna Webstera. Teolog postrzegał teksty biblijne w świetle ich pochodzenia i roli w Boskiej samo-komunikacji. Uczony wprowadził termin uświęcenie, oznaczający oddzielenie przez Boga i włączenie na służbę „ekonomii łaski”. Doktryna natchnienia została przez Webstera podporządkowana pojęciu objawienia i ulokowana w ramach uświęcenia. W drugiej części artykułu oceniono refleksję autora Holy Scripture: A Dogmatic Sketch uprawianą zgodnie z pryncypiami doktryny reformowanej. Pomimo licznych zbieżności z teologią katolicką doktrynę Pisma Webstera należy uznać za niesatysfakcjonująco wpisaną w nexus mysteriorum, a jego teologię natchnienia za zbyt mało „wcieleniową”. Teologia katolicka może z kolei zainspirować się podkreślanym przez Webstera soteriologicznym wymiarem objawienia oraz Pisma Świętego.
The first part of the article presents John Webster’s ‘ontology of the Holy Scripture.’ The theologian views the biblical texts in the light of their origin and role in the divine self-communication. The scholar introduces the term sanctification, which means the state of being set apart by God and appointed to serve the ‘economy of grace.’ Webster subordinates the doctrine of inspiration to the notion of revelation and places the former within the framework of sanctification. The second part of the article assesses the reflections of the author of Holy Scripture: A Dogmatic Sketch which are made according to the principles of the reformed doctrine. Notwithstanding numerous coincidences with Catholic theology, Webster’s doctrine of the Bible should be considered as insufficiently fitting the nexus mysteriorum, and his theology as not ‘incarnational’ enough. Catholic theology, in turn, can take inspiration from the soteriological dimension of revelation and the Holy Scripture, which are stressed by Webster.
Źródło:: Collectanea Theologica; 2022, 92, 3; 97-147
0137-6985
2720-1481
Pojawia się w:: Collectanea Theologica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 25.

Tytuł:: Sylwetka i funkcja prezbitera w pierwszych wspólnotach chrześcijańskich na podstawie autentycznych listów św. Pawła. Lata 50–67 po Chr.
The person and function of a presbyter in the first Christian communities on the basis of authentic letter by St Paul. 50–67 BC
La figura del presbitero e il suo ruolo all’interno delle prime comunità cristi ane nelle autentiche lettere di san Paolo 50–67 dopo Cristo
Autorzy:: Zawadzki, Arnold
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/503272.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi
Tematy:: liturgia życia
prezbiter/starszy
uświęcający/uświęcenie
służba
autentyczne listy św. Pawła
liturgy of life
presbyter/elder
sanctifying/sanctification
service
the authentic letters of Saint Paul
liturgia della vita
presbitero/anziano
santificazione/azione
santificante
diaconia/ministero
autentiche lettere di San Paolo
Opis:: This article aims to present a short and clear presentation of ministerial priesthood in seven authentic letters by St Paul and his speech to the elders in Ephesus (Acts 20:14-28). Although St Paul does not write directly about ministerial priesthood (in his authentic letters we cannot find such terms as hiereus or hierateuma) the notion of mediation and sanctification (hagiasmos), which is typical of priestly service, is very distinct in the first Christian communities. Undoubtedly a reader of Paul’s letters is struck by a big accumulation of cultic and temple terminology which is typical of the Old Testament cult and its transfer to the most secular spheres of Christian life, which can be described as real liturgy. Starting from “liturgy of life” the author presents the subject of ministerial priesthood based on the original Pauline thought. The analysis of the most significant pericope helps us to understand the most important elements of ministerial priesthood according to St Paul and their short characteristics.
Il presente articolo si prefigge lo scopo di presentare una breve panoramica sul sacerdozio nell’ambito delle lettere autentiche di Paolo e del discorso ai presbiteri di Efeso (At 20,14–38). Sebbene in Paolo non si parla mai di sacerdozio (non vi si trova il termine hiereus né hierateuma), tuttavia l’idea di una mediazione e santificazione (hagiasmos) nell’ambito delle primitive comunità cristiane vi riemerge con forza. Sorprende senza dubbio che la terminologia cultuale, tipica del culto veterotestamentario, venga trasferita agli aspetti più profani della vita cristiana che non a caso può essere chiamata una vera e propria liturgia. È partendo da questa “liturgia della vita” che è possibile impostare un discorso sul sacerdozio in Paolo. Prendendo le mosse dalle pericopi più significative vengono enucleati e brevemente interpretati gli elementi più salienti del sacerdozio paulino.
Źródło:: Łódzkie Studia Teologiczne; 2016, 25, 3; 25-42
1231-1634
Pojawia się w:: Łódzkie Studia Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 26.

Tytuł:: Liturgy and Morality. Constitution on the Sacred Liturgy Sacrosanctum Concilium in the Context of Moral Theology
Liturgia i moralność. Próba teologiczno-moralnej lektury Konstytucji o liturgii świętej Sacrosanctum Concilium
Autorzy:: Mielec, Bogusław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/671925.pdf
Data publikacji:: 2013
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Teologiczne
Tematy:: Sobór Watykanski II
Sacrosantum Concilium
Gaudium et spes
korelacja liturgii i moralności
dramat
przymierze
profetyzm
napięcie eschatologiczne
czynne uczestnictwo
ofiara
naśladowanie
nawrócenie
uświęcenie
cnoty teologalne i moralne
katabasis
Second Vatican Council
co-relation between liturgy and morality
drama
covenant
prophetism
eschatological tension
active participation
sacrifice
imitation
conversion
moral and theological virtues
Opis:: 50. rocznica uchwalenia Konstytucji o liturgii świętej zachęca do teologiczno-moralnej interpretacji tego dokumentu Vaticanum II. Jej owocem jest stwierdzenie istniejącej w historii zbawienia korelacji pomiędzy liturgią i moralnością. Objawienie Starego Testamentu odsłania koniunkcję kultu i moralności, a próby jej rozerwania w historii Narodu Wybranego spotykają się z ostrym sprzeciwem proroków. Krytyka ta zawiera jednak zapowiedź nowej przyszłości, w której Bóg usunie podział między kultem a moralnością. Nowy Testament przedstawia realizację tej obietnicy w wydarzeniu Jezusa Chrystusa. Jego zbawcze dzieło ustanawia chrześcijańską liturgię, w której człowiek uczestniczy jako istota duchowo-cielesna. Zbawienie aktualizowane w liturgii uświęca przez łaskę, która może być przyjęta jako miłość Boga respektująca wolne działanie człowieka. Zbawienie uobecniane w liturgii Kościoła jest bowiem relacją, współdziałaniem Boga i człowieka, łaski i wolności. Sacrosantum Concilium wyraża tę objawioną prawdę, podkreślając obiektywny i subiektywny wymiar liturgii jako dzieła Chrystusa, w którym chrześcijanin czynnie, świadomie i owocnie uczestniczy (participatio actuosa). Jest to przede wszystkim udział duchowy, zatem również moralny. Tylko wtedy możliwy jest zewnętrzny wymiar liturgii, w którym zawierają się szczegółowe formy, postawy, gesty i różnego rodzaju działania uczestnika świętej liturgii. Oznacza to, że liturgiczna participatio actuosa wymaga moralnego działania poprzez konkretne naśladowanie Chrystusa, prowadzące do nawrócenia. Wówczas „wiara działa przez miłość” (por. Ga 5, 6). W ten sposób dochodzimy do pojęcia ofiary, która w przypadku człowieka polega na jego całościowej przemianie. Grzeszny człowiek obdarowany miłością Trójjedynego Boga może na nią odpowiedzieć własną, stopniowo dojrzewającą miłością. Proces ten konstytuuje dramat Boga i człowieka, czyli napięcie pomiędzy łaską i wolnością, któremu odpowiada właśnie korelacja liturgii i moralności. Co więcej, zależność ta pozwala na autentyczne doświadczenie liturgii i moralności, chroniąc je przed redukcją do rytualizmu i moralizmu.
The fiftieth anniversary of the promulgation of the Constitution on the Sacred Liturgy of Vaticanum II encourages attempts of its interpretation in the context of moral theology. It leads to the conclusion that there is a co-relation between liturgy and morality in the history of salvation. The Revelation of the Old Testament reveals the conjunction between worship and morality. Attempts to separate the two in the history of the Chosen People raise objections of prophets. Their criticism, however, comes together with the announcement of the future in which God will reveal the divisions between worship and morality. The New Testament shows the fulfilment of this promise in Jesus Christ. His salvific work establishes the Christian liturgy, in which man participates as a physical, as well as a spiritual being. The salvation, made present in the liturgy of the Church, is a relation, the co-operation of God and man, grace and freedom. Sacrosantum Concilium presents this revealed truth, emphasising the objective and subjective dimensions of liturgy as the work of Christ, in which a Christian participates actively, freely and consciously (participatio actuosa). The participation is mostly spiritual, therefore moral at the same time. Only than can the external elements of liturgy take place, including its detailed forms, gestures, attitudes and behaviours of the sacred liturgy participants. It means that the liturgical participatio actuosa requires moral works through imitation of Christ leading to conversion. That is when “faith works through love” (cf. Gal 5 : 6). It leads us to the notion of sacrifice, which, as far as man is concerned, requires a total change. Sinful man presented with the love of the Triune God may respond to it with his own, gradually maturing love. The process constitutes the drama of God and man, which is the tension between grace and freedom, which is then represented by the co-relation between liturgy and morality. What is more, this particular co-relation makes an authentic experience of liturgy possible, protecting it from being reduced to sheer moralism and ritualism.
Źródło:: Ruch Biblijny i Liturgiczny; 2013, 66, 3
2391-8497
0209-0872
Pojawia się w:: Ruch Biblijny i Liturgiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki