Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "triazol" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-7 z 7
Tytuł:
Badanie ciepła reakcji i kinetyki nitrowania 1,2,4-triazol-5-onu (TO)
Investigation of heat and kinetics of nitration of 1,2,4-triazol-5-on (TO)
Autorzy:
Szala, M.
Trzciński, W. A.
Rejmer, W.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/210917.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Wojskowa Akademia Techniczna im. Jarosława Dąbrowskiego
Tematy:
1,2,4-triazol-5-on
kinetyka nitrowania
3-nitro-1,2,4-triazol-5-on
ciepło reakcji
model kinetyki reakcji
kinetics of nitration
heat of reaction, 3-nitro-1,2,4-triazol-5-one
model of kinetics
Opis:
W pracy dokonano pomiaru efektów cieplnych procesów nitrowania i rozpuszczania 1,2,4-triazol-5-onu (TO) w środowisku kwasowym. W badaniach wykorzystano kalorymetr reakcyjny. Kinetykę nitrowania badano techniką spektrofotometrii UV-VIS. Zaproponowano model kinetyki procesu syntezy 3-nitro-1,2,4-triazol-5-onu (NTO) i zastosowano go do symulacji zjawisk występujących w kalorymetrze i reaktorze. Porównano dane doświadczalne z wynikami modelowania i wyznaczano parametry równania Arrheniusa dla nitrowania TO w zastosowanych mieszaninach kwasów.
In the paper, the effects of heat and dissolving processes of nitration of 1,2,4-triazol-5-one (TO) in an acidic environment were measured. The reaction calorimeter was used for the study. The kinetics of TO nitration in a 200-ml reactor was investigated by the use of a UV-VIS technique. Determined heat of TO nitration in the mixture of HNO₃/H₂SO₄/H₂O 60/40/40 was 1320 J/g, while in the case of nitration with 70% HNO₃, the heat was 1195 J/g. Heat of solution of TO in concentrated sulfuric acid was 576 J/g for 95% H₂SO₄ and 256 J/g for 80% H₂SO₄. The total heat of nitration in the mixture HNO₃/H₂SO₄/H₂O consists of the heat effects of TO solution and its nitration. A model of kinetics of synthesis of 3-nitro-1,2,4-triazol-5-one (NTO) was proposed and it was used to simulate the phenomena occurring in the calorimeter and in the reactor. The experimental data were compared with modelling results and parameters of Arrhenius equation for synthesis of NTO in the used nitration mixtures were determined.
Źródło:
Biuletyn Wojskowej Akademii Technicznej; 2012, 61, 1; 241-257
1234-5865
Pojawia się w:
Biuletyn Wojskowej Akademii Technicznej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Tebukonazol jako nowa substancja zastosowana do ochrony wybranych zasobów bibliotecznych pochodzących z biblioteki Romana Sanguszki
Tebuconazole is a new substance used to protect selected library resources from Roman Sanguszki Library
Autorzy:
Bangrowska, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/784003.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
ochrona
grzyby
fungicydy
zbiory biblioteczne
tebukonazol
triazol
conservation
fungi
fungicides
library collections
tebuconazole
triazole
Opis:
The protection of library collections is currently subject to a number of justified scientific studies of microbiological, chemical or physicochemical nature1,2. Particularly microbiological processes due to the extensive and destructive effects that include irreversible changes in library collections cause the search for new substances and methods to inhibit and protect certain materials from the action of fungi and other physicochemical agents 3. Fungicides include substances that we call fungicides fungicidal and fungal. The basic component determining the specificity of a plant protection product used for book conservation is the substance biologically active in relation to certain organisms, i.e. which causes the disorder of the physiological processes by blocking the activity of the respective enzymes. We share them with surface-active fungicides, whose task is to block the breathing process. These include copper, sulfuric fungicides, triocarbonyl derivatives, dithiocarbamates, aromatic hydrocarbon derivatives, dicarboximide fungicides. The second group, in turn, include surface and internal fungicides. This is a systemic (systemic) action that involves the development of various pathogens and the inhibition of the destruction of the paper. These include: anilino pyrimidine, benzimidazole, phenylamides and triazole. The main aim of the study was to use tebuconazole from a number of tested triazole compounds as a novel substance to combat microbiological hazards in historic library collections. 24 volumes of dictionaries from the Library of Roman Sanguszka from 1803 were covered. Preservation of collections was good except for AN-XI volume, where there were evident traces of microbial activity, characteristic spots and discolourations, and therefore the presence of fungal colonies. In addition, paper fragments were visible. The remaining volumes were clean, without stains, traces of floods and humidities, which allowed them to be considered non-disinfection objects. Volume XI was subjected to a microbiological test which confirmed the presence of Penicillium chrysogenum. Its mechanism of biological activity is the inhibition of ergosterol, the substance building blocks of the cell membrane. Before the right investigation, the biological activity of the fungicides was refered in the ancient book preservation process, involving the appointment of the so-called. LD50 coefficients, i.e. how amount of the substance is needed to destroy half the population of pathogens. The LD50 is used to determine the concentration of working fluid, which should be sprayed on the surfaces of the protected material: paper, parchment, leather or fabric, providing the required protective efficacy.
Zagadnienia ochrony zbiorów bibliotecznych są obecnie przedmiotem wielu uzasadnionych badań naukowych o charakterze mikrobiologicznym, chemicznym lub fizykochemicznym. Szczególnie procesy mikrobiologiczne ze względu na rozległe i niszczące działanie , które obejmują nieodwracalne zmiany w zabytkowych kolekcjach bibliotecznych powodują poszukiwanie nowych substancji i sposobu powstrzymywania jak również zabezpieczania określonych materiałów przed działaniem grzybów i innych czynników fizykochemicznych. Do zwalczania grzybów należą substancje, które nazywamy fungicydami o działaniu grzybobójczym i grzybostatycznym. Podstawowym składnikiem decydującym o specyfice działania środka ochrony roślin jest substancja aktywna czyli biologicznie czynna w stosunku do określonych organizmów, która powoduje zaburzenie ich procesów fizjologicznych na skutek blokowania aktywności odpowiednich enzymów. Dzielimy je na fungicydy o działaniu powierzchniowym, których zadaniem jest blokowanie procesów oddychania. Należą do nich fungicydy miedziowe, siarkowe, pochodne triokarbonylu, ditiokarbaminiany, pochodne węglowodorów aromatycznych, fungicydy dikarboksyimidowe. Do drugiej grupy z kolei należą fungicydy o działaniu powierzchniowym i wewnętrznym. Jest to działanie układowe (systemiczne), które polega na wywołaniu różnych zaburzeń rozwojowych patogenów i zahamowaniu procesu destrukcji papieru. Należą do nich związki: anilino pirymidyny, benzimidazolowe, fenyloamidy oraz triazolowe. Zasadniczym celem badań było zastosowanie tebukonazolu spośród szeregu przebadanych pochodnych związków triazolowych jako nowej substancji do zwalczania zagrożeń mikrobiologicznych w zabytkowych kolekcjach bibliotecznych. Szczególnym przedmiotem były objęte 24 tomy słowników pochodzących z Biblioteki Romana Sanguszki z 1803 roku. Stan zachowania zbiorów był dobry za wyjątkiem tomu AN-XI, gdzie ewidentnie było widać ślady aktywności mikrobiologicznej, charakterystyczne plamy i przebarwienia, a więc obecność kolonii grzybów. Ponadto widoczne były przedarcia papieru jego kruchość. Pozostałe tomy były czyste, bez zacieków, śladów zalań i zawilgoceń, co pozwoliło uznać je za obiekty nie wymagające dezynfekcji. Tom XI był poddany badaniu mikrobiologicznemu co potwierdziło obecność Penicillium chrysogenum. Mechanizm biologicznej aktywności tebukonazolu polega na inhibicji ergosterolu, substancji budulcowej błony komórkowej. Aby biologiczną aktywność tebukonazolu odnieść do książki zabytkowej należy wykonać badania podstawowe, polegające na wyznaczeniu tzw. współczynników LD50¬, a więc dawek tych substancji dla poszczególnych patogenów, dla których połowa populacji ulega zniszczeniu. To stanowi podstawę do wyznaczenia stężenia cieczy roboczej, zapewniającej wymaganą skuteczność ochronną, którą należy opryskać z określoną wydajnością dyszy, powierzchnie ochranianego materiału: papieru, pergaminu, skóry czy tkaniny.
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2018, 109; 9-17
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nowy inicjujący materiał wybuchowy : chloran(VII) -µ-4-amino-1,2,4-triazol-µ-dichloromiedź(II)
New primary explosive : chlorate(VII) µ-4-amino-1,2,4-triazol-µ-dichlorocopper(II)
Autorzy:
Nita, M.
Cudziło, S.
Celiński, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/209891.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Wojskowa Akademia Techniczna im. Jarosława Dąbrowskiego
Tematy:
4-amino-1,2,4-triazol
kompleks miedzi(II)
inicjujący materiał wybuchowy
4-amino-1,2,4-triazole
complex cooper compound
primary explosive
Opis:
Otrzymano związek kompleksowy chlorku miedzi(II) z chloranem(VII) 4-amino-1,2,4-triazolu. Wykonano analizy składu pierwiastkowego, badania spektrofotometryczne w podczerwieni, analizy termiczne oraz badania wrażliwości i zdolności inicjowania detonacji w prasowanym pentrycie. Stwierdzono, że otrzymany związek to koordynacyjny polimer, zbudowany z kationów miedzi powiązanych podwójnymi mostkami chlorkowymi oraz pojedynczym mostkiem tworzonym przez chloran(VII) 4-amino-1,2,4-triazolu. Nowy związek jest inicjującym materiałem wybuchowym o właściwościach zbliżonych do właściwości azydku ołowiu.
Chlorate(VII) of copper(II) coordination polymer with 4-amino-1,2,4-triazole and two chloride anions as bridging ligands was prepared and characterized by elemental analyses, IR spectra and TG/DTA analyses. Sensitivity, detonation velocity and detonator tests were also preformed. The compound has a 1D chain structure in which Cu(II) ions are linked by triazole N1, N2 and Cl- bridges. It is a detonat with initiating performance close to that of lead azide.
Źródło:
Biuletyn Wojskowej Akademii Technicznej; 2010, 59, 3; 61-69
1234-5865
Pojawia się w:
Biuletyn Wojskowej Akademii Technicznej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Synteza, struktura i właściwości wybuchowe kompleksu dichloranu(VII) miedzi(II) z 4-amino-1,2,4-triazolem w roli ligandu mostkującego
Synthesis, structure and explosive properties of copper(II) chlorate(VII) coordination polymer with 4-amino-1,2,4-triazole bridging ligand
Autorzy:
Cudziło, S.
Nita, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/209297.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Wojskowa Akademia Techniczna im. Jarosława Dąbrowskiego
Tematy:
4-amino-1,2,4-triazol
kompleksowy chloran(VII) miedzi(II)
inicjujący materiał wybuchowy
4-amino-1,2,4-triazole
complex chlorate(VII) cooper(II)
primary explosive
Opis:
Otrzymano kompleksowy dichloran(VII) miedzi(II) z trzema cząsteczkami 4-amino-1,2,4-triazolu w roli ligandu mostkującego. Wykonano analizy składu pierwiastkowego, badania spektrofotometryczne w podczerwieni, analizy termiczne oraz badania wrażliwości i zdolności do detonacji pod wpływem bodźców termicznych. Stwierdzono, że otrzymany związek to koordynacyjny polimer, zbudowany z kationów miedzi powiązanych potrójnymi mostkami triazolowymi i otoczonych anionami chloranowymi(VII). Jest inicjującym materiałem wybuchowym o dużej odporności termicznej (do 250°C) i efektywności azydku ołowiu, ale jednocześnie charakteryzuje się znacznie mniejszą wrażliwością na tarcie (ok. 10 N).
Copper(II) chlorate(VII) coordination polymer with 4-amino-1,2,4-triazole as bridging ligand was prepared and characterized by elemental analyses, IR spectra and TG/DTA analyses. Sensitivity and detonator tests were also preformed. The compound has a 1D chain structure in which Cu(II) ions are linked by triple triazole N1,N2 bridges. It is a detonat with performance close to that of lead azide, but at the same time it shows moderate sensitivity to thermal (explosively decomposes above 250°C) and mechanical stimuli (sensitivity to friction 10 N).
Źródło:
Biuletyn Wojskowej Akademii Technicznej; 2009, 58, 4; 239-247
1234-5865
Pojawia się w:
Biuletyn Wojskowej Akademii Technicznej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
3-Amino-1,2,4-triazol – metoda oznaczania
3-Amino-1,2,4-triazole – determination method
Autorzy:
Jeżewska, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/137387.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:
3-amino-1,2,4-triazol
amitrol
metoda analityczna
metoda chromatografii cieczowej
powietrze na stanowiskach pracy
3-amino-1,2,4-triazole
amitrole
determination method
workplace air
liquid chromatographic analysis
Opis:
Metoda polega na przepuszczeniu badanego powietrza przez filtr, wymyciu osadzonego na filtrze 3-amino-1,2,4- -triazolu roztworem metanolu w wodzie i analizie chromatograficznej (HPLC/UV) otrzymanego roztworu. Oznaczalność metody wynosi 0,015 mg/m3.
Determination of a worker’s exposure to airborne 3-amino-1,2,4-triazole is carried out by use of a paper filters (37 mm). Air samples are collected at a maximum flow rate of 180 litres/hour until a maximum collection volume of 360 litres is reached. The filters are analyzed by extracting with 1% methanol in water and analyzed by high performance liquid chromatography (HPLC) using an ultraviolet (UV) detector. A 15-cm × 4.6-mm i.d. Ultra 5 micron C18 column was used in this evaluation. The determination limit of the method is 0.015 mg/m3.
Źródło:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy; 2007, 4 (54); 45-49
1231-868X
Pojawia się w:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Greener, facile and ultrasound assisted synthesis of 1,2,3-triazole via CuAAC of 2-(azidomethyl)-1H-benzo[d]imidazole and alkynes and their evaluation of antimicrobial activity
Autorzy:
Kapupara, Vimalkumar H.
Kalavadiya, Prakash L.
Gojiya, Dinesh G.
Parmar, Nilesh D.
Joshi, Hitendra S.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1075696.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Przedsiębiorstwo Wydawnictw Naukowych Darwin / Scientific Publishing House DARWIN
Tematy:
1
1H-benzo[d]imidazole azide
2
3-triazol-1-yl)methyl)-1H-benzo[d]imidazole
3-triazole via CuAAC
4-disubstituted 1H-1
alkynes
antimicrobial
copper(I) catalyst
Opis:
An expeditious room temperature protocol for the synthesis of 1,4-disubstituted 1H-1,2,3-triazol-1-yl)methyl)-1H-benzo[d]imidazole from [3+2] cyclization by using 1H-benzo[d]imidazole azide and various substituted terminal alkynes and copper(I) as a catalyst. This synthetic approach has been various prominent features such as fewer reaction steps, Good Yield, simple reaction condition and no any further purification required. Characterizations of all the synthesized compounds were done by various spectroscopic techniques like FT-IR, NMR and Mass spectrometry. All the synthesized targeted compounds were screened and evaluated for their antimicrobial activities.
Źródło:
World Scientific News; 2019, 119; 139-167
2392-2192
Pojawia się w:
World Scientific News
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
3-Amino-1,2,4-triazol. Dokumentacja proponowanych wartości dopuszczalnych wielkości narażenia zawodowego
3-Amino-1,2,4-triazole
Autorzy:
Struciński, P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/138161.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:
3-amino-1,2,4-triazol
amitrol
narażenie zawodowe
inhibicja peroksydazy tarczycowej
działanie wolotwórcze
przerost tarczycy
najwyższe dopuszczalne stężenie
NDS
3-amino-1,2,4-triazole
amitrole
occupational exposure
inhibition of thyroid peroxidase
goitrogenic activity
hypertrophy of thyroid gland
maximum admissible concentration
occupational exposure level
Opis:
3-Amino-1,2,4-triazol (amitrol) jest nieselektywnym, systemicznym herbicydem i regulatorem wzrostu roślin o szerokim spektrum działania stosowanym w zwalczaniu chwastów jednoliściennych i dwuliściennych, zarówno jednorocznych, jak i bylin, na takich obszarach nieużywanych rolniczo, jak: nieużytki, okolice linii kolejowych, tereny przemysłowe i rowy melioracyjne. Ponadto jest stosowany po zbiorach i/lub przed siewem (bądź sadzeniem) wielu upraw, m.in.: kukurydzy, rzepaku, ziemniaków czy pszenicy, a także w sadach owocowych, winnicach i uprawach roślin ozdobnych. Związek ten nie jest obecnie ani produkowany, ani konfekcjonowany w Polsce. Amitrol jest klasycznym przedstawicielem grupy zanieczyszczeń chemicznych zdolnych do zaburzania homeostazy układu hormonalnego. Podstawowy mechanizm działania amitrolu polega na selektywnym blokowaniu peroksydazy tarczycowej – kluczowego enzymu w cyklu reakcji biosyntezy trójjodotyroniny i tyroksyny u organizmów wyższych. Niedobór hormonów tarczycy wywołuje wzmożone wydzielanie przez podwzgórze tyreoliberyny (TRH), która z kolei działa na przedni płat przysadki i stymuluje ją do produkcji hormonu tyreotropowego (TSH). Ten z kolei wywołuje zwiększenie tempa podziału komórek tarczycy i unaczynienia gruczołu oraz pobudza go do wzmożonej biosyntezy trójjodotyroniny i tyroksyny. Przy zablokowanym szlaku biosyntezy hormonów tarczycy dochodzi do jej nadmiernego wzrostu. Doniesienia na temat toksyczności ostrej amitrolu w przypadku człowieka w dostępnym piśmiennictwie są nieliczne. Opisywany jest przypadek samobójczej próby 39-letniej kobiety, która spożyła preparat zawierający amitrol i diuron w dawce równoważnej 20 mg amitrolu/kg m.c., co nie wywołało u niej żadnych objawów zatrucia. Nieliczne dane wskazują na wywoływanie przez amitrol podrażnienia i zmian uczuleniowych na skórze. Badania kilku pracowników narażonych zawodowo na działanie amitrolu nie wykazały toksycznego oddziaływania związku na tarczycę. W retrospektywnych badaniach epidemiologicznych przeprowadzonych w Szwecji w latach 70. i obejmujących okres od 1957 r. nie wykazano związku między narażeniem na amitrol a zwiększonym prawdopodobieństwem wystąpienia chorób nowotworowych, w tym raka tarczycy. Amitrol jest związkiem wykazującym niewielką toksyczność ostrą w stosunku do różnych gatunków zwierząt. Wartości LD50 po podaniu per os sięgają 25 000 mg/kg m.c. u gryzoni, natomiast w przypadku narażenia drogą dermalną wynoszą do 15 000 mg/kg m.c. u gryzoni i powyżej 10 000 mg/kg m.c. u królików. Do najwyraźniejszych skutków podprzewlekłego i przewlekłego narażenia zwierząt laboratoryjnych (zwłaszcza szczurów) na amitrol jest powstawanie przerostu tarczycy (wola), a mikroskopowo – zmniejszenie komórek pęcherzykowych tarczycy i znaczne zmniejszenie zawartości w nich koloidu. Na podstawie 11- i 13-tygodniowych badań na szczurach, podczas których obserwowano zmiany funkcji narządu krytycznego, tj. tarczycy, wyznaczono poziom dawkowania równy 0,5 mg amitrolu/kg paszy, który nie wywołuje u zwierząt żadnych zmian w funkcjonowaniu gruczołu. Wartość ta pozwala na oszacowanie wartości NOAEL amitrolu na poziomie około 0,04 mg/kg m.c. Ogromna większość danych wskazuje, że amitrol badany w szerokim zakresie dawek nie wykazuje działania mutagennego. Działanie rakotwórcze amitrolu dotyczy przede wszystkim wywoływania zmian nowotworowych u zwierząt, przede wszystkim u gryzoni, w obrębie tarczycy, a także przysadki mózgowej. Zmiany te są wynikiem wzmożonej, wskutek działania amitrolu, proliferacji komórek pęcherzykowych tarczycy i w konsekwencji zwiększenia ryzyka wystąpienia spontanicznej mutacji i następnie jej utrwalenia. W 2001 r. IARC przeklasyfikowała amitrol z grupy 2B do grupy 3. Omawiana substancja działa fetotoksycznie jedynie w dużych dawkach. Otrzymane wyniki badań na zwierzętach nie upoważniają jednak do zaliczenia amitrolu do związków teratogennych czy mających wpływ na rozrodczość. Amitrol łatwo wchłania się z przewodu pokarmowego i osiąga największe stężenie w tkankach i narządach w ciągu kilku godzin po podaniu. Większość substancji jest wydalana z moczem w ciągu pierwszych 24 - 48 h w formie niezmienionej, a tylko niewielka część jest przekształcana do 2 - 3 metabolitów, również wydalanych z moczem. Proponowaną wartość NDS równą 0,15 mg/m3 obliczono na podstawie wartości NOAEL wyznaczonej w 11 - -tygodniowych badaniach na szczurach, którą przeliczono na równoważne dla człowieka stężenie tego związku w powietrzu, a następnie podzielono przez odpowiednie współczynniki niepewności.
3-Amino-1,2,4-triazole (amitrole) is a nonselective systemic triazole herbicide and plant growth regulator. Currently, the compound is not manufactured in Poland. Amitrol has effects on several biological systems but of most significance is its goitrogenic activity. It selectively inhibits thyroid peroxidase, which prevents the binding of inorganic iodine to tyrosine and reduces synthesis of thyroid hormones. It subsequently causes increased release of TSH, which continually stimulates growth of the thyroid gland. Amitrole has a very low toxicity to humans and laboratory animals. Studies have reported oral LD50 as high as 25000 mg/kg b.w., and the dermal LD50 as 15 mg/kg b.w. In 11- and 13-week feeding experiments on rats, the lowest dose which had not affected the activity of thyroid gland was equal to 0.5 mg/kg of diet, and the assessed NOAEL value was 0.04 mg/kg b.w./day. 27 Most assays have shown that amitrole does not elicit mutagenic action. In mouse and rat experiments, amitrole administered orally induced thyroid follicular-cell adenomas and carcinomas by a non-genotoxic mechanism involving altering the thyroid hormones homeostasis. The hepatocellular tumours seen in mice and a marginal increase in the incidence of benign pituitary adenomas in mice, were also produced by non-genotoxic mechanisms. In 2001, the International Agency for Research on Cancer reclassified amitrole from group 2B to group 3. The fetotoxic activity of amitrole was shown only in high, maternally toxic doses. It does not impair reproductive performance nor does it cause teratogenic malformations. The recommended maximum exposure limit (MAC) for amitrole of 0.15 mg/m3 is based on NOAEL (0.04 mg/kg b.w./day) derived from subchronic feeding studies in rats and relevant uncertainty factors. No STEL and BEI have been proposed.
Źródło:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy; 2005, 4 (46); 5-27
1231-868X
Pojawia się w:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-7 z 7

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies