Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "treatment outcome" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-8 z 8
    Tytuł:
    Clinical Significance of Therapeutic Approach to Treatment Planning
    Autorzy:
    Afolabi, Olusegun Emmanuel
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/430312.pdf
    Data publikacji:
    2015-12-01
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    Therapeutic approach
    psychological assessment
    clinical significance change
    treatment outcome
    Opis:
    Psychological assessment has long been reported as a key component of clinical psychology. This paper examined and shed light on the complexities surrounding the clinical significance of therapeutic approach to treatment Planning. To achieve this objective, the paper searched and used the PsycINFO and PubMed databases and the reference sections of chapters and journal articles to analysed the underlying themes: 1) a strong basis for the usage of therapeutic approach to psychological assessment in treatment plans, 2) explained the conceptual meaning of clinical significant change in therapeutic assessment, 3) used initial theory to explain the therapeutic mechanisms of change in clinical practice, 4) analysed the empirically documenting clinically significant change in therapeutic assessment. Finally, the study suggested that though therapeutic assessment is not sufficient for the systematic study of psychotherapy outcome and process, it is still consistent with both the lay-man and professional expectations regarding treatment outcome and also provides a precise method for classifying clients as “changed” or “unchanged” on the basis of clinical significance criteria.
    Źródło:
    Polish Psychological Bulletin; 2015, 46, 4; 607-615
    0079-2993
    Pojawia się w:
    Polish Psychological Bulletin
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Radiochemioterapia zaawansowanego raka sromu – doświadczenia własne i przegląd piśmiennictwa
    Radiochemotherapy in advanced vulvar cancer. Own experience and review of the literature
    Autorzy:
    Krynicki, Ryszard
    Lidner, Bogusław
    Jońska-Gmyrek, Joanna
    Staniaszek, Jagna
    Bobek-Pstrucha, Ewelina
    Borowiak, Joanna
    Madzińska, Magdalena
    Bidziński, Mariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/908468.pdf
    Data publikacji:
    2009
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    advanced vulvar cancer
    radiochemotherapy
    reaction to radiation
    treatment outcome
    tumour regression
    Opis:
    Background: In cases of advanced vulvar cancer with non-resectable lesions, permanent cure is extremely rare. In the past, chance for improved outcomes was sought in extensive exenterative procedures, resulting in significant disability and compromising the patients functioning. An alternative therapeutic option of far-advanced vulvar cancer is radiotherapy, either used as a stand-alone modality or as neoadjuvant modality, prior to surgery. At present, chemosensibility of vulvar cancer is relatively well documented. Implementation of synchronous chemotherapy with a 15-20% reduction of total dose of radiotherapy provides a favourable therapeutic index. The aim of this paper is to evaluate tumour response to radiochemotherapy in patients with advanced vulvar cancer, based on own experience to-date. Material and method: Since January 1st, 2005 thru December 31st, 2008, at the Department of Female Genital Tumours of the Centre of Oncology in Warsaw, we have treated 17 patients with planoepithelial vulvar cancer in clinical stages T3 and T4, N0-N2M0, aged 56-81 years (mean: 68 years). The patients were irradiated with photons X (6-15 MeV) over vulvar area, inguinal lymph nodes and pelvis. Total doses delivered to vulvar area ranged from 50 to 65 Gy (depending on extent of tumour infiltration) and to pelvic and inguinal lymph nodes – 45-65 Gy. Chemotherapy consisted of 5-FU at the dose of 750-1000 mg/m2, administered in a 96-hours’ infusion on days 1st-4th and cisplatin at a dose of 50 mg/m2 on day 1st, administered on the 1st and 5th week of radiotherapy. Results: Complete regression of tumour (complete response, CR) was achieved in 7 (41%) patients, partial response (PR) – in 9 (53%) patients, and progression of disease in spite of the therapy was observed in 1 (6%) patient. In 3 (33%) patients who obtained partial response, at surgery only radiation-induced damage was seen, with no viable tumour remnants. Conclusions: Radiochemotherapy should be considered the treatment of choice in far-advanced vulvar cancer. Treatment plan should be elaborated by qualified gynaecologists-oncologists, in close cooperation with radiotherapists. Surgery should be reserved for patients with recurrent disease or those with incomplete regression after radiotherapy.
    Wstęp: W zaawansowanym raku sromu przy nieresekowalnych zmianach trwałe wyleczenie jest rzadkością. W przeszłości szansą na poprawę wyleczalności były rozległe zabiegi egzenteracyjne prowadzące do znacznego okaleczenia i upośledzenia funkcjonowania chorych. Alternatywnym sposobem leczenia zaawansowanego raka sromu stała się przedoperacyjna lub samodzielna radiochemioterapia. Obecnie chemiowrażliwość raka sromu jest dość dobrze udokumentowana. Zastosowanie synchronicznej chemioterapii z redukcją dawek całkowitych o 15-20% z radioterapii pozwala na uzyskanie korzystnego indeksu terapeutycznego. Celem pracy jest ocena odpowiedzi guza na leczenie radiochemioterapią u chorych na zaawansowanego raka sromu oparta na dotychczasowych doświadczeniach autorów. Materiał i metoda: Od 1 stycznia 2005 do 31 grudnia 2008 roku leczono napromienianiem w Klinice Nowotworów Narządów Płciowych Kobiecych Centrum Onkologii w Warszawie 17 chorych na płaskonabłonkowego raka sromu o zaawansowaniu T3 i T4 N0-N2M0 w przedziale wieku 56-81 lat (średnia 68 lat). Pacjentki były napromieniane fotonami X 6 lub 15 MeV na obszar sromu i węzłów chłonnych pachwinowych i miednicy. Dawki całkowite na srom wynosiły od 50 do 65 Gy, w zależności od rozległości nacieku, na węzły chłonne miednicy i pachwinowe – od 45 do 65 Gy. Chemioterapia: 5-FU podawany w 96-godzinnym wlewie w dawce 750-1000 mg/m2, dzień 1.-4. i cisplatyna w dawce 50 mg/m2 w 1. dniu podawana w 1. i 5. tygodniu napromieniania. Wyniki: Całkowitą regresję guza (CR) uzyskano u 7 (41%) chorych, częściową (PR) u 9 (53%) kobiet, a u 1 (6%) pacjentki stwierdzono progresję choroby (PD). U 3 (33%) badanych z częściową regresją po operacji nie stwierdzono raka, jedynie popromienne uszkodzenia. Wnioski: Radiochemioterapia w zaawansowanym raku sromu powinna być metodą leczenia z wyboru. Do leczenia powinni kwalifikować ginekolodzy onkolodzy wraz z radioterapeutami. Chirurgię należy zarezerwować dla chorych z nawrotem choroby lub z niecałkowitą regresją po napromienianiu.
    Źródło:
    Ginekologia Onkologiczna; 2009, 7, 2; 88-96
    1731-5379
    Pojawia się w:
    Ginekologia Onkologiczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Factors of subjective assessment of the effectiveness of physiotherapy: a study on patients with degenerative disease of the spine
    Autorzy:
    Kossakowska, Karolina
    Szczepanik, Marcin
    Woszczak, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/552404.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Stowarzyszenie Przyjaciół Medycyny Rodzinnej i Lekarzy Rodzinnych
    Tematy:
    physical therapy modalities
    treatment outcome
    depression
    pain
    degenerative disease of the spine.
    Źródło:
    Family Medicine & Primary Care Review; 2018, 2; 131-138
    1734-3402
    Pojawia się w:
    Family Medicine & Primary Care Review
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Community rehabilitation after stroke
    Rehabilitacja środowiskowa po udarze mózgu
    Autorzy:
    Czernuszenko, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1963061.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
    Tematy:
    Stroke
    Rehabilitation
    Treatment Outcome
    healthcare
    community
    Community Services
    udar mózgu
    rehabilitacja
    efekty leczenia
    ochrona zdrowia
    środowisko
    usługi środowiskowe
    Opis:
    Aim: The aim of this paper is to deliver an overview of community rehabilitation services for stroke patients - their purpose, forms, and potential benefits.Views: Stroke is the main cause of disability in the adult population. Rehabilitation is an integral part of medical care after a stroke from the very beginning. It leads to a reduction in disability and mortality after a stroke. Not all the rehabilitation needs of stroke patients can be addressed during hospital stay. Many of them emerge after the patients return home. Many of them develop later after discharge. There is in addition a risk of functional decline after the cessation of rehabilitation. A stroke affects not only the survivors but their families and carers as well. After discharge home both persons after a stroke and their carers should receive multidisciplinary community rehabilitation and support. There is evidence that this type of intervention is effective in reducing mortality, disability or decline in performance in daily activities. It reduces depression and increases the quality of life and satisfaction with services in both patients and carers. Some form of community support (Early supported discharge) in a selected group of patients helps in reducing the length of hospital stay and the overall expenses of care while improving health outcomes.Conclusions: Community rehabilitation is an important element of organized stroke care. It is necessary to develop community services for stroke patients in Poland based on the lessons learned from our own and foreign experiences.
    Cel: Celem pracy jest przedstawienie, na podstawie dostępnej literatury, na czym polega, czemu służy, jak jest realizowana i jakie korzyści może przynosić rehabilitacja środowiskowa u osób po udarze mózgu. Poglądy: Udar mózgu jest najczęstszą przyczyną niepełnosprawności u dorosłych. Rehabilitacja stanowi integralny element postępowania po udarze od najwcześniejszych godzin i przyczynia się do ograniczenia niepełnosprawności i śmiertelności. Liczne potrzeby rehabilitacyjne pacjentów po udarze nie mogą być zaspokojone w trakcie hospitalizacji. Wiele z nich pojawia się wraz z powrotem do domu, wiele z nich dopiero rozwija się z czasem. Dodatkowo po wypisie z oddziału szpitalnego istnieje ryzyko utraty sprawności. Obciążenia związane z udarem dotykają nie tylko samych chorych, ale także ich bliskich. Po wypisie ze szpitala chorzy i ich rodziny powinni być objęci wielospecjalistyczną środowiskową rehabilitacją i wsparciem. Istnieją dowody na to, że takie interwencje pozwalają na redukcję śmiertelności, poprawę lub utrzymanie sprawności i pozytywnie wpływają na nastrój, jakość życia i satysfakcję z usług rehabilitacyjnych u chorych i rodzin. Niektóre formy rehabilitacji środowiskowej pozwalają na skrócenie czasu hospitalizacji w oddziałach rehabilitacyjnych i oszczędności przy jednoczesnej redukcji śmiertelności i poprawie efektów funkcjonalnych. Wnioski: Rehabilitacja środowiskowa jest istotnym elementem zorganizowanej opieki udarowej. Należy dążyć do jej rozwoju w naszym kraju korzystając z dobrych doświadczeń polskich i zagranicznych.
    Źródło:
    Medical Rehabilitation; 2011, 15(2); 15-20
    1427-9622
    1896-3250
    Pojawia się w:
    Medical Rehabilitation
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Predyktory odpowiedzi na leczenie przeciwdepresyjne w zapisie EEG i QEEG
    EEG and QEEG biomarkers as predictors of antidepressant treatment response
    Autorzy:
    Radziszewska, Monika
    Kaźmierski, Jakub
    Sobów, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/944109.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    EEG
    alpha asymmetry
    depression
    predictors of treatment outcome
    quantitative EEG
    eeg
    asymetria alfa
    depresja
    ilościowe eeg
    predyktory odpowiedzi na leczenie
    Opis:
    The aim of this paper is to present current research on the role of EEG and QEEG (quantitative electroencephalogram) prognostic indicators in the prediction of antidepressant treatment outcomes. Depression is currently one of the most common psychiatric disorders with a lifetime prevalence of 7–25%. The choice of antidepressant is still based on a trial-and-error procedure, which is often unsuccessful. Therefore, further research is necessary to establish objective biomarkers and their combination in order to proceed to a faster and more efficacious treatment of depression. In quantitative EEG (QEEG) research, various pretreatment differences in QEEG measures have been reported to be associated with improved antidepressant treatment outcomes. In particular, the following correlations seem to be clinically significant: lower pretreatment theta power, decreased theta cordance 48 h to 2 weeks after start of medication, greater alpha power, increased theta in the rostral anterior cingulate, higher alpha power over the right hemisphere. In contrast increased theta and delta power have been associated with poor treatment response.
    Celem artykułu jest przedstawienie aktualnych badań dotyczących roli wskaźników prognostycznych EEG i QEEG (ilościowa elektroencefalografia) w przewidywaniu rezultatów leczenia przeciwdepresyjnego. Depresja należy do najczęstszych zaburzeń psychicznych; rozpowszechnienie w populacji to 7–25% w ciągu całego życia. Wybór leku przeciwdepresyjnego opiera się na metodzie prób i błędów, co często wiąże się z niepowodzeniami. Konieczne są dalsze badania zmierzające do ustalenia obiektywnych biomarkerów oraz ich kombinacji w celu przyspieszenia leczenia depresji i zwiększenia jego skuteczności. W badaniach z zastosowaniem QEEG różnice w pomiarach przed leczeniem korelowały z późniejszą poprawą kliniczną. W szczególności istotne klinicznie wydają się następujące zależności: niższa moc theta przed włączeniem leczenia, spadek wskaźnika kordancji theta w czasie od 48 godzin do 2 tygodni po rozpoczęciu farmakoterapii, wzrost mocy alfa, wzrost mocy theta nad zakrętem obręczy, większa moc alfa nad prawą półkulą. Z kolei wzrost mocy theta i delta wiąże się ze słabą odpowiedzią na leczenie przeciwdepresyjne.
    Źródło:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2015, 15, 1; 19-25
    1644-6313
    2451-0645
    Pojawia się w:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wyniki leczenia raka trzonu macicy w materiale własnym Kliniki Onkologii Ginekologicznej Akademii Medycznej we Wrocławiu
    Treatment outcome in uterine cancer in the material of Gynecologic Oncology Clinic of Wroclaw Medical University
    Autorzy:
    Jędryka, Marcin
    Izmajłowicz, Barbara
    Kornafel, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1030815.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    5-year survival
    radiotherapy
    surgery
    treatment outcome
    uterine corpus cancer
    5-letnie przeżycia
    chirurgia
    radioterapia
    rak trzonu macicy
    wyniki leczenia
    Opis:
    Cancer of the uterine corpus is the most frequent gynecologic malignancy in Poland and the fourth most common malignancy in the females. Periodic assessment of effectiveness of treatment outcomes in the context of 5-year survival rate is crucial for objective evaluation of efficacy of therapeutic protocols used at a particular center. The aim of this study was a retrospective analysis of outcomes in women treated at our center for cancer of the uterine corpus observing a 5-years’ follow-up and comparison of these data with international literature. Analysis encompassed only patients undergoing surgical treatment only (n=37) and those offered complementary radiotherapy (n=207), treated for endometrioid type of uterine corpus cancer since 2003 thru 2005. Every case underwent clinical staging (acc. to FIGO classification) and tumor grading. Results of this analysis, in the form of 5-year overall survival data, were compared with those published in the 2006 Annual Report. The study confirmed a similar overall survival rate in the whole group, i.e. in surgery-only patients: 84% vs. 80% (Annual Report) and combined-treatment patients: 75% and 83%. Results of our study were favorable in FIGO stage I and in G1 tumors at higher stages. In other settings, they differed somewhat from Annual Report data. Concluding, a more individualized approach to particular cases and adherence to recommendations of recognized opinion-making bodies in this area should contribute to improved treatment outcomes in even late-stage uterine corpus cancer.
    Rak trzonu macicy jest najczęstszym nowotworem ginekologicznym w Polsce, zajmuje czwarte miejsce wśród wszystkich nowotworów u kobiet. Okresowa ocena skuteczności leczenia w kontekście 5-letniego przeżycia odgrywa kluczową rolę w ewaluacji stosowanych standardów leczenia danego ośrodka. Celem pracy była retrospektywna analiza wyników leczenia pacjentek naszego ośrodka chorujących na raka trzonu macicy przy założeniu 5-letniej obserwacji i porównanie tych wyników z danymi światowymi. Analizowaliśmy pacjentki leczone tylko chirurgicznie (n=37) oraz w sposób skojarzony z radioterapią (n=207) z powodu postaci endometrioidalnej raka trzonu macicy w naszym ośrodku w latach 2003-2005. W każdym przypadku określiliśmy zaawansowanie kliniczne choroby wg FIGO oraz zróżnicowanie histologiczne (grading). Uzyskane z tej analizy wyniki w postaci 5-letniego przeżycia (OS) zestawiliśmy z danymi Annual Report 2006. Wykazaliśmy porównywalne OS w całej grupie, u chorych leczonych tylko operacyjnie wyniosło 84 vs 80% (Annual Report 2006), a w leczeniu skojarzonym odpowiednio 75 i 83%. Rezultaty naszego leczenia były zadowalające w przypadku stopnia I wg FIGO oraz G1 w pozostałych stopniach zaawansowania klinicznego. U reszty chorych odbiegały o kilkanaście procent od OS podawanego przez Annual Report 2006. W konkluzji stwierdzamy, że bardziej zindywidualizowane podejście do konkretnego chorego oraz postępowanie zgodne z rekomendacjami uznanych organizacji opiniotwórczych w tej dziedzinie powinno poprawić w przyszłości także nasze wyniki leczenia raka trzonu macicy w zaawansowanych przypadkach.
    Źródło:
    Current Gynecologic Oncology; 2010, 8, 4; 225-233
    2451-0750
    Pojawia się w:
    Current Gynecologic Oncology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    An advanced stage of carpal tunnel syndrome – is night-time splinting still effective?
    Autorzy:
    Šošić, Luka
    Bojnec, Vida
    Lonzarić, Dragan
    Jesenšek Papež, Breda
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2116234.pdf
    Data publikacji:
    2020-10-20
    Wydawca:
    Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
    Tematy:
    carpal tunnel syndrome
    hand function
    conservative treatment
    median nerve
    outcome measures
    splinting
    Opis:
    Objectives: There is no consensus on whether conservative treatment with night splints is indicated also in moderate and severe stages of carpal tunnel syndrome (CTS). The goal of this study was to compare the efficacy of night-time splinting at different stages of CTS.Material and MethodsForty-five patients with electrodiagnostic (EDX) features of CTS included in the study were divided into 2 groups based on nerve conduction studies. The patients in the first group had only median nerve sensory fiber involvement, whereas the patients in the second group had also motor fiber involvement. The custom-made volar night splint was the only treatment for all of the included patients. The patients were assessed before the fabrication of orthosis and after 12 weeks of its use. The parameters measured were hand grip strength and the Visual Analogue Scale for pain and paraesthesia. The patients further completed the Boston Carpal Tunnel Syndrome Questionnaire (BCTQ) and a shorter version of the Disabilities of the Arm, Shoulder and Hand Questionnaire (QuickDASH).ResultsIn the first group, a statistically significant improvement was established in paraesthesia and hand grip strength (p = 0.019, p = 0.024, respectively), but there was no statistically significant improvement in pain, and the results of both BCTQ and QuickDASH. In the second group, a statistically significant improvement was found in paraesthesia, the BCTQ Symptom Severity Scale and QuickDASH results (p = 0.008, p < 0.001, p = 0.011, respectively), whereas no statistically significant improvement was established in pain, hand grip strength and the BCTQ Functional Status Scale. However, when comparing the change in the outcome measures between the 2 groups, no statistically significant differences were found.ConclusionsThis study has shown that 12-week night-time splinting is beneficial not only for patients with mild CTS but also for those with advanced CTS, and those awaiting surgical treatment. Therefore, splinting is recommended for all patients with CTS.
    Źródło:
    International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health; 2020, 33, 6; 771-780
    1232-1087
    1896-494X
    Pojawia się w:
    International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Związki przyczynowo-skutkowe między błędami w świadczeniu opieki medycznej i skutkiem śmiertelnym
    Cause-effect relations between defects of medical care and lethal outcome
    Autorzy:
    Hovsepyan, Argam
    Hovhannesyan, Rouben
    Mkhitaryan, Karen
    Nogacka, Ewa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2057470.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Centralne Laboratorium Kryminalistyczne Policji
    Tematy:
    defects in diagnosis
    defects in treatment
    defects in the organization of medical care
    defects in maintenance of medical records
    lethal outcome
    inadequate medical care
    relative risk
    błędne diagnozy
    nieprawidłowości w terapii
    nieprawidłowości w organizacji opieki medycznej
    nieprawidłowości w prowadzeniu dokumentacji medycznej
    skutek śmiertelny
    nieodpowiednia opieka medyczna
    względne ryzyko
    Opis:
    The article discusses the issues of identifying and determining the cause-effect relations between defects in the provision of medical care and lethal outcome based on the materials of commission forensic medical expertise. In the presence of defects in the provision of medical care in 30.3% of cases a cause-effect relation was detected between the frequency of defects in medical care and the likelihood of lethal outcome. The likelihood of the occurrence of lethal outcome was most influenced by defects in diagnosis (RR = 2.41) and treatment (RR = 15.65).
    W artykule omówiono problematykę rozpoznawania i określania związków przyczynowo-skutkowych między błędami w świadczeniu opieki medycznej a skutkiem śmiertelnym na podstawie materiałów zleconych ekspertyz z zakresu medycyny sądowej. W odniesieniu do wystąpienia błędów w świadczeniu opieki medycznej w 30,3% przypadków stwierdzono związek przyczynowo-skutkowy między częstością błędów medycznych a prawdopodobieństwem śmiertelności. Największy wpływ na prawdopodobieństwo wystąpienia zgonu miały błędy w rozpoznaniu (RR = 2,41) i leczeniu (RR = 15,65).
    Źródło:
    Problemy Kryminalistyki; 2020, 310; 34-37
    0552-2153
    Pojawia się w:
    Problemy Kryminalistyki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-8 z 8

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies