Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "trauma rozwojowa" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Znaczenie więzi w kontekście rozwoju biopsychospołecznego człowieka
The importance of attachment in the context of the human biopsychosocial development
Autorzy:
Piekacz, A.
Trepka-Starosta, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/327062.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Politechnika Śląska. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej
Tematy:
przywiązanie
rozwój społeczny
trauma rozwojowa
teoria poliwagalna
neuroafektywny model relacyjny
NARM
attachment
social development
developmental trauma
polyvagal theory
NeuroAffective Relational Model
Opis:
W wielu opracowaniach naukowych jako znaczący czynnik ochronny przed występowaniem problemów społecznych, wskazuje się prawidłowe więzi społeczne. Dojrzałe zachowania społeczne będące fundamentem związku jednostki z grupą/ zbiorowością są mocno zakorzenione w historii rozwoju relacji przywiązania. W sytuacji gdy zaburzona jest relacja przywiązaniowa we wczesnym dzieciństwie dochodzi do trwałych zmian w rozwoju psychicznym jednostki. U osób z traumą relacyjną występują poważne trudności z regulacją i modulacją pierwotnych emocji, takich jak strach i wściekłość. Część tych symptomów stanowią również tendencje do zachowań impulsywnych (Liotti, Farina, 2016). Tak rozumiana trauma zaburza lub całkowicie uniemożliwia zdolność budowania relacji społecznych. Współczesna wiedza o człowieku skłania do holistycznego rozumienia wzajemnych powiązań między ciałem a umysłem. Dzięki neuronaukom wiadomo, że pewne struktury mózgu, czy szlaki nerwowe nie są w stanie się prawidłowo rozwinąć czy dojrzeć bez bliskiego kontaktu z drugim człowiekiem. Struktury mózgu regulujące reakcje przywiązaniowe nie dojrzewają samoistnie – do ich rozwoju potrzebny jest kontakt z drugim człowiekiem. Człowiek jest jednością biopsychospołeczną, a więc wszelkie doświadczenia społeczne mają wpływ na stan biochemiczny organizmu i przekładają się na jego reakcje behawioralne. Celem artykułu jest przedstawienie aktualnych doniesień naukowych z obszaru badań nad więziami w pojęciu biopsychospołecznym. Poprzez zestawienie różnych koncepcji wskazanie na potrzebę uwzględniania rozwoju relacji przywiązania w profilaktyce problemów społecznych.
In many scientific studies, social bonds are indicated as a significant protective factor against the occurrence of social problems . Mature social behaviors that are the foundation of the individual's relationship with the group / collectivity are deeply rooted in the history of the development of attachment relations in the early stages of human life. In a situation where an attachment relationship is disturbed in early childhood permanent changes in the psychological development occur. People with relational trauma have serious difficulties regulating and modulating their original emotions, such as fear and rage. Some of these symptoms also constitute tendencies to impulsive behaviors (Liotti, Farina, 2016). Trauma understood in this way disturbs or completely prevents the ability to build social relations. Contemporary knowledge about a human being leads to a holistic understanding of the mutual connections between the body and the mind. Thanks to neurosciences, it is known that certain brain structures or nerve pathways are unable to properly develop or mature without close contact with another human being. Brain structures that regulate attachment reactions do not self-ripen – they need contact with another human being to develop them. Man is a biopsychosocial unity, and therefore all social experiences have an impact on the biochemical state of the body and translate into its behavioral responses. The aim of the article is to present current scientific reports from the area of research on ties in the biopsychosocial concept. By comparing different concepts, the need to consider the development of attachment relations in the prevention of social problems.
Źródło:
Zeszyty Naukowe. Organizacja i Zarządzanie / Politechnika Śląska; 2018, 123; 387-396
1641-3466
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe. Organizacja i Zarządzanie / Politechnika Śląska
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Trauma rozwojowa u dzieci – perspektywa neurorozwojowa
Childs trauma - neurodevelopmental perspective
Autorzy:
Klecka, Małgorzata
Palicka, Iwona
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/499069.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę
Tematy:
trauma
trauma rozwojowa
trauma prenatalna
opóźnienie neurorozwojowe
developmental trauma
prenatal trauma
neuromotor immaturity
Opis:
Zakłócenia procesu rozwoju w okresie prenatalnym mogą doprowadzić do wrodzonych i nabytych dysfunkcji ośrodkowego układu nerwowego oraz zaburzeń neurorozwojowych, takich jak opóźniony lub zaburzony rozwój mowy, niedojrzałość neuromotoryczna (dysfunkcje rozwoju odruchowości), zaburzenia przetwarzania sensorycznego, dysfunkcje przetwarzania słuchowego, zaburzenia z grupy FASD, całościowe zaburzenia rozwoju, nadpobudliwość psychoruchowa, zaburzenia uwagi, swoiste zaburzenia umiejętności szkolnych, swoiste zaburzenia koordynacji ruchowej oraz dyspraksja. Traumatyzujące wydarzenia, takie jak odrzucenie, porzucenie, zaniedbanie, zerwanie więzi biologicznej, powodują trwale skutki w neurofizjologicznym rozwoju dziecka. U dzieci doświadczających wczesnej traumy dochodzi do dysregulacji osi przysadka-podwzgórze-nadnercza w postaci większej reaktywności lub ciągłego reagowania. Rozregulowane, nietypowo reagujące na bodźce niemowlęta i dzieci stanowią duże wyzwanie dla opiekunów, którzy nie rozumieją ich reakcji i nie potrafią się do nich odpowiednio dostroić, przez co mogą powodować kolejne traumy (o charakterze traumy relacyjnej), co nasila rozregulowanie dziecka. Autorki przedstawiają mechanizmy i długofalowe skutki traumy rozwojowej, koncentrując się głównie na obszarze rozwoju sensomotorycznego.
Disorders of the development process in the prenatal period may lead to inborn and acquired dysfunctions of the central nervous system and neurodevelopmental disorders such as: delayed or disturbed speech development, neuromotor immaturity (dysfunctions of reflex development), sensory processing disorders, auditory processing dysfunctions, FASD, developmental disorders, psychomotor hyperactivity, attention disorders, specific learning disorders, motor coordination difficulties, dyspraxia. Traumatizing events such as rejection, abandonment, neglect, broken biological bond have lasting effects on the child’s neurophysiological development. Children experiencing early trauma have an unbalanced HPA axis in the form of increased reactivity or continuous response. Disregulated, abnormally responsive to stimuli, infants and children are a big challenge to caregivers who do not understand their reactions and cannot adjust to them properly may cause further traumas (of a relational trauma character), which exacerbates child maladjustment. The authors present the mechanisms and long-term effects of the developmental trauma, focusing mainly on the area of sensomotor development.
Źródło:
Dziecko krzywdzone. Teoria, badania, praktyka; 2018, 17, 2; 26 - 37
1644-6526
Pojawia się w:
Dziecko krzywdzone. Teoria, badania, praktyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies