Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "theology of liturgy" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 28
Tytuł:
Liturgia katedry wrocławskiej według Liber ordinarius z 1563 roku : (Opole, Archiwum Diecezjalne, rkps nr M 1), Helmut Jan Sobeczko, Opole 1993
Autorzy:
Swastek, Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1042070.pdf
Data publikacji:
1995
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
historia liturgii
teologia liturgii
recenzja
history of liturgy
theology of liturgy
review
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 1995, 64; 643-649
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
What Is the Subject Matter of Liturgical Theology?
Co jest przedmiotem teologii liturgicznej?
Autorzy:
Fagerberg, David W.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32062639.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
theology
liturgy
worship
leitourgia
liturgical theology
theology of liturgy
theology from liturgy
teologia
liturgia
kult
teologia liturgiczna
teologia liturgii
teologia z liturgii
Opis:
Teologia liturgiczna usiłuje łączyć teologię liturgii i teologię z liturgii. Nie wolno jej jednak zredukować do tych dwóch wymiarów. Nie można oddzielać teologii liturgicznej od jej życia rytualnego i podtrzymywać ją przy życiu za pomocy sztucznych akademickich respiratorów. Struktura, kod, gramatyka liturgii są tu odkrywane, nie na nowo wynajdywane. Leitourgia Kościoła, jak mówił Aleksander Schmemann, jest pełną i dostateczną epifanią tego, w co wierzy Kościół. Każda teologia winna być liturgiczna, nie w sensie czynienia liturgii wyłącznym przedmiotem studiów (jak to czyniły teologia liturgii i teologia z liturgii), ale w sensie teologii mającej swój ostateczny kres odniesienia w tym, co Kościół objawia liturgicznie. Liturgia ma strukturę teologiczną i jest ucieleśnieniem chrześcijańskiego schematu interpretacyjnego. Nie jest ona po prostu zwykłym doświadczeniem Boga, które następnie wydziela ryty i teologie. Teologia reflektuje nad tym, co się stało – co stało się, kiedy Bóg przeszedł przez Ur Chaldejczyków, krzew gorejący na Synaju lub stajnię za betlejemską gospodą. Teologia liturgiczna zastanawia się nad tym, co zdarzyło się po tym, gdy wierzący poznał, że Bóg przechodzi sakramentalnie przez jego lub jej życie. Teologia biblijna reflektuje nad tym, co się stało na kalwarii lub w Betlejem. Teologia dogmatyczna pokazuje znaczenie tego faktu dla nauki Kościoła. Teologia liturgiczna, łącząc to wszystko, ukazuje te prawdy w ich konkretnej, sakramentalnej aktualizacji.
Źródło:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne; 2010, 1; 41-51
2082-8586
Pojawia się w:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Liturgical Theology as Point of Synthesis
Teologia liturgiczna jako punkt syntezy
Autorzy:
Fagerberg, David W.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32062664.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
teologia
liturgia
kult
leitourgia
teologia liturgiczna
teologia liturgii
teologia z liturgii
theology
liturgy
worship
liturgical theology
theology of liturgy
theology from liturgy
Opis:
Autor wyjaśnia w artykule własne rozumienie relacji: lex credendi i lex orandi. Według Fagerberga lex orandi ustanawia lex credendi. Stwierdza przy tym: „Nie proszę teologów, aby przeszukiwali mszał w celu uzasadnienia nauki o Trójcy przez wyszukanie formuły mszalnej, stosującej trzy imiona – sądzę, że Kościół najpierw został porwany przez wszystkie trzy Osoby Trójcy w naszym kulcie liturgicznym, a następnie wyraził to w formie wyznania wiary. Nie twierdzę, że chrystologia musi być uzasadniona za pomocą badania zawartości modlitw liturgicznych. Mówię, że obecność Chrystusa, podtrzymywana w Jego Mistycznym Ciele jest doświadczona liturgicznie i przez to wyrażona w jej modlitwach i w soborowych wyznaniach wiary. Lex orandi jest źródłem wiary Kościoła. Nie o to chodzi, że my patrzymy na liturgię, lecz raczej patrzymy na świat przez pryzmat liturgii, z pomocą liturgii. Pani Murphy [Kowalska] postrzega materię, czas, cnoty, swojego sąsiada, dawanie jałmużny, politykę, kulturę i wszystko inne na świecie w świetle Góry Tabor”. Powodem zajmowania się teologią liturgiczną w taki sposób jest dla Autora to, aby uwypuklić związek, jaki zachodzi między Kościołem i światem, Chrystusem i życiem, światem nadprzyrodzonym i naturą. Chrystus bowiem nie przyszedł po to, „abyśmy mogli mieć rubryki i mieli je w obfitości. On przyszedł, abyśmy mogli mieć życie wieczne – inny rodzaj życia niż jaki może dać świat”. To [życie] jest dane [nam] liturgicznie. Jest ono celebrowane kultycznie. Boże życie, udzielane człowiekowi, jest przedmiotem teologii liturgicznej. Dzięki temu teologia liturgiczna jest syntezą teologii, celebracji i życia.
Źródło:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne; 2011, 2; 29-42
2082-8586
Pojawia się w:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Recepcja zjawiska komunikacyjnego w teologii liturgii i homiletyce
The reception of the communicative phenomenon in theology of liturgy and homiletics
Autorzy:
Gabara, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/502466.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi
Tematy:
komunikacja
teologia liturgii
komunikacja interpersonalna
homilia
homiletyka
communication
theology of liturgy
interpersonal communication
homily
homiletics
Opis:
In order to carry out her mission effectively in the contemporary world the Church is obliged to present the God’s Words through speech, images and gestures in such a manner that they are easily understood. The relevant and good theory coming from the area of communication is a good starting point for reflections on the reception of communication theory in theology. This phenomenon shows the necessity to adjust the universal character of salvation message to a specific system of communication in a society. However, in this process theology has to protect the unchangeability and versatility of this message. The relation between a priest, the Scripture and a listener, who lives in a specific reality, determines the effectiveness of preaching but also the way of conveying the meaning, which is the message about salvation. In the situation when we talk about the crisis of the God’s Word, the remedy does not seem to be the language of media, excessive number of colloquial words and a homily as a show full of gadgets but the knowledge of the Scripture.
Źródło:
Łódzkie Studia Teologiczne; 2014, 23, 4; 77-92
1231-1634
Pojawia się w:
Łódzkie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Teologia i liturgia. Teologiczna nauka o liturgii w niemieckim obszarze językowym. Geneza i założenia teoretyczne
Theology and liturgy. Theological study of liturgy in the German language area. The origin and theoretical assumptions
Autorzy:
MIgut, Bogusław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2056732.pdf
Data publikacji:
2015-12-07
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne im. św. Jana Pawła II Diecezji Siedleckiej
Tematy:
teologia
liturgia
liturgika
teologia liturgii
teologiczna nauka o liturgii
Liturgiewissenschaft
liturgika pastoralna
Odo Casel
Romano Guardini
Athanasius Wintersig
theology
liturgy
liturgiology
theology of liturgy
liturgical theology
Pastoral Liturgiology
Opis:
The present study initiates an in-depth reflection, a planned series of articles or a proper book concerning the position of liturgy in theology. It would be inappropriate to start such a subject from theology other than the German one, which had its origin in the liturgical movement. The homeland of the liturgical movement was, undoubtedly, France and later on Belgium. However, in none of the language areas it had such an intellectual foundation as in Germany and Austria. From the very outset the study of liturgy developed here into three directions, but the first two of them usually occurred alongside. The first approach is called the theological and historical study of liturgy, the second one is theological and systematic study of liturgy. The third approach consisted in pastoral liturgics. After the analysis of theoretical assumptions of the mutual link between theology and liturgy and the presentation of the teaching of the Second Vatican Council concerning the focal position of the study of liturgy in theology, there were presented the origins and main objectives of an independent theological discipline (Liturgiewissenschaft) emerging in the German language area and focused on liturgy. Two main trends of the developing discipline were displayed. The first of them is the systematic study of liturgy, created by Odo Casel OSB, and Romano Guardini. The second trend, which stems from the significance of liturgy for the Christian life, is theological and pastoral study of liturgy (Pastoralliturgik). Athanasius Wintersig OSB (1900-1942) is considered to be the creator of this approach.
Źródło:
Teologiczne Studia Siedleckie; 2015, XII/12; 253-266
1733-7496
Pojawia się w:
Teologiczne Studia Siedleckie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Problem obecności i teologii języka łacińskiego w liturgii rzymskiej pięćdziesiąt lat po II Soborze Watykańskim
The Problem of the Presence and Theology of the Latin Language in the Roman Liturgy Fifty Years After the Second Vatican Council
Autorzy:
Beyga, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1601906.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
język łaciński
II Sobór Watykański
liturgia
teologia liturgii
Latin language
II Vatican Council
liturgy
theology of the liturgy
Opis:
W świadomości wielu wiernych łacina jako język liturgiczny należy już do przeszłości. Jednakże ostatni sobór podtrzymał używanie tego języka w celebracji katolickiej Mszy św. Nie tylko liturgika, lecz także dogmatyka powinna podjąć problematykę związaną z używaniem łaciny w czasie sprawowania Eucharystii. Jednym z powodów podjęcia tego tematu jest niedawna pięćdziesiąta rocznica zakończenia II Soboru Watykańskiego.
Fiftieth anniversary of completing the II Vatican Council works allows us to look critically on theology and the post-conciliar achievements in topic of liturgy. The article regards chosen theological aspects of Latin as a liturgical language. On the one hand the Latin language in the liturgy is liturgical problem in theological debate, but on the other hand we can find a theological arguments for using this language. In the article the author also tried to show the timeliness of problems regarding liturgical theology fifty years after the last Council.
Źródło:
Teologia w Polsce; 2017, 11, 2; 153-166
1732-4572
Pojawia się w:
Teologia w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Znaczenie terminu „misterium” w refleksji teologiczno-liturgicznej
The Meaning of the Term Mysterium in the Theological-Liturgical Reflection
Autorzy:
Dyk, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32062600.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Chrystus
misterium
liturgia
historia zbawienia
homilia
teologia liturgii
Christ
mystery
the Liturgy
history of salvation
homily
theology of the Liturgy
Opis:
Tradycja i liturgia chrześcijańska wiązała termin „misterium” z wydarzeniem Jezusa Chrystusa. Samo pojęcie „misterium” tłumaczone jest dosyć często na język polski jako „tajemnica”, przez co może być odbierane jedynie jako jakaś tajemna wiedza, co w odniesieniu do Jezusa mogłoby oznaczać jedynie Jego naukę nie dla wszystkich dostępną i zrozumiałą. Przy takim rozumieniu terminu „misterium” chrześcijaństwo łatwo może być sprowadzone do światopoglądu czy systemu moralnego. Ważne jest zatem dokładne zrozumienie samego pojęcia „misterium” oraz ewolucji, jaką słowo to przechodziło w refleksji teologiczno-liturgicznej. Wywodzący się z kultury greckiej termin „misterium” został przyjęty przez chrześcijaństwo i już w Nowym Testamencie służył do wyjaśnienia zamysłów Bożej woli oraz zbawczych dzieł Boga dokonanych w Jezusie Chrystusie. W teologii Ojców Kościoła termin ten staje się dosyć szybko centralnym pojęciem, za którego pomocą określali cały fenomen realizacji Bożego zbawienia w Chrystusie i w Kościele, szczególnie w jego aktach kultu, i równocześnie dla oznaczenia wielkości tych zbawczych dzieł Boga i ich nieprzeniknioności (por. Ef 3,8). Teologowie współcześni i magisterium Kościoła przyjęli to pojęcie dla zilustrowania zbawczego dzieła Chrystusa oraz Jego proklamacji i aktualizacji w kulcie Kościoła, w całej działalności Kościoła i w codziennym życiu chrześcijan. Misterium i misteria Chrystusa zatem to nie Jego tajemnicza nauka, lecz wydarzenia zbawcze, które domagają się przyjęcia w wierze. Uwagi te są szczególnie ważne dla kaznodziei, którego zadaniem jest doprowadzić wiernych do udziału w zbawczych misteriach Chrystusa aktualizujących się w liturgii oraz do mistycznego i egzystencjalnego zjednoczenia się z Nim.
The Christian tradition and Liturgy have combined the term mysterium with the event of Jesus Christ. The very concept of mysterium is fairly often translated into Polish as “tajemnica” (“secret,”) therefore it may be taken to mean as some mysterious knowledge, a fact that in relation to Jesus could denote only His teaching not accessible and understandable to all. With this understanding of the term mysterium in mind, Christianity may easily be reduced to a worldview or moral system. It is therefore important to accurately understand the very concept of mysterium and evolution the word has gone through in the theological and liturgical reflection. The term mysterium, derived from Greek culture, was first borrowed by Christianity in as early as the New Testament it served to explain the plans of God’s will and the salvific works of God made in Jesus Christ. In the theology of Church Fathers this term fairly quickly becomes central, be means of which the Fathers defined the whole phenomenon of God’s salvation in Christ and the Church, especially in its acts of worship. They used it also to mark the greatness of God’s works of salvation and their inscrutable character (cf. Eph 3:8). Contemporary theologians and the magisterium of the Church have assumed this concept to illustrate the salvific work of Christ, His proclamation and actualization in the worship of the Church, in the whole activity of the Church, and in Christians’ daily life. Christ’s mysterium and mysteria are not therefore His mysterious teaching, but a salvific work that call for being accepted in faith. Such remarks are especially important for the preacher whose task is to lead the faithful to participation in the salvific mysteria of Christ actualized in the Liturgy, and in the mystic and existential unity with Him.
Źródło:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne; 2009, 1; 69-85
2082-8586
Pojawia się w:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Odnowa czy reforma liturgiczna w świetle teologii Benedykta XVI
Renewal or the Liturgical Reform in the Light of the Theology of Benedict XVI
Autorzy:
Litawa, Karol
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29432177.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
liturgia
Benedykt XVI
reforma liturgiczna
odnowa liturgii
teologia liturgii
liturgy
Benedict XVI
liturgical reform
renewal of the liturgy
theology of the liturgy
Opis:
Zagadnienie odnowy czy reformy liturgicznej wpisuje się w pontyfikat wybitnego teologa i miłośnika liturgii papieża Benedykta XVI.  Sam papież określił ją jako „reforma w ciągłości” (la riforma nella continuità), natomiast w ocenie współczesnych teologów - „dynamiczną hermeneutyką ciągłości”. Zarówno w nauczaniu Benedykta XVI, jak i w jego osobistej trosce oars celebrandi, a szczególnie w jego reformie liturgicznej wyraża się nieustanne zabieganie o wcielanie w życie Kościoła i wszystkich jego członków zasadylex orandi – lex credendi. Ta zasada wzajemnej zależności między liturgią a wiarą Kościoła ma prowadzić do ukazania ciągłości sprawowanego kultu oddawanego Bogu.
The issue of liturgical renewal or reform is part of the pontificate of the outstanding theologian and liturgy enthusiast, Pope Benedict XVI. The Pope himself described it as a „reform in continuity” (la riforma nella continuità), and in the opinion of contemporary theologians - a „dynamic hermeneutics of continuity”. Both in the teaching of Benedict XVI and in his personal concern for the ars celebrandi, and especially in his liturgical reform, there is a constant effort to implement the principle of lex orandi - lex credendi into the life of the Church and all its members. This principle of mutual dependence between the liturgy and the faith of the Church is intended to demonstrate the continuity of the worship given to God.
Źródło:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars; 2023, 62, 2; 67-84
1234-4214
Pojawia się w:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wkład ks. prof. Adama Ludwika Szafrańskiego w rozwój teologii liturgii
The Contribution of Rev. Prof. Adam Ludwik Szafrański in the Development of the Theology of Liturgy
Autorzy:
Głowacki, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040556.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
teologia liturgii
uczestnictwo
charakter sakramentalny
kapłaństwo wiernych
kapłaństwo hierarchiczne
Eucharystia
duchowość liturgiczna
theology of liturgy
participation
sacramental character
universal priesthood
ministerial priesthood
Eucharist
liturgical spirituality
Opis:
Profesor Adam Ludwik Szafrański jest teologiem którego teologia liturgii jest przykładem integralnego traktowania całej teologii. Pojęciem podstawowym w jego badaniach jest filozoficzny termin partycypacji, który stosuje on w opisie teologicznym. Termin ten służy mu do zdefiniowania pojęcia charakteru sakramentalnego związanego z sakramentami chrztu, bierzmowania i święceń. W teologii jest to jedna z niewielu prób wyjaśnienia tego zagadnienia. Szafrański uważa, że to charakter sakramentalny otrzymany we chrzcie pozwala wierzącemu uczestniczyć w kulcie chrześcijańskim i celebrować liturgię. Jest on także dla tego teologa podstawą do określenia kapłaństwa wiernych i kapłaństwa hierarchicznego. Szafrański pokazuje je jako uczestnictwo w jedynym kapłaństwie Chrystusa. Ma to bezpośrednie konsekwencje w sprawowaniu liturgii, która jest w jego teologii dziełem Chrystusa, w które człowiek zostaje włączony. Najważniejszym sakramentem jest dla tego teologa Eucharystia, w której najważniejszym aspektem jest aspekt ofiarniczy. Udział wierzących w tym sakramencie polega na składaniu Bogu ofiar duchowych, które prowadzą do zjednoczenia z Chrystusem w Komunii świętej. Teologia liturgii Szafrańskiego jest oparta na solidnych podstawach dogmatycznych oraz wiąże celebrację z życiem chrześcijańskim i Misterium Chrystusa. Te cechy jego teologii liturgii pozwalają widzieć ją jako przykład duchowości liturgicznej.
Professor Adam Ludwik Szfrański's theology of liturgy is an example of an integrated treatment of the whole theology. The basic term in his theological research is participation which is a philosophical idea used by him in theology to define the notion of sacramental character. This term is connected with three sacraments: baptism, confirmation and ordination. This is one of a few attempts of explaining this theological problem. For Szafrański this is the sacramental character, which comes from the baptism, that allows believers to participate in Christian worship and celebrate the liturgy. For him it is the basis for describing universal and ministerial priesthood, too. Szafrański presents both of them as the participation in the only priesthood of Christ. This has consequences in celebrating the liturgy which, first of all, is celebrated by Christ. The man is only included in Christ's activity. In Szafrański's opinion the most important among all sacraments is the Eucharist in which foremost aspect is Christ's Sacrifice. Believers' participation in the Eucharist consists in spiritual sacrificing which leads to the community with Christ in the Holy Communion. Szafrański's theology of liturgy has solid dogmatic foundations and connects the celebration with the Christian life and the Mystery of Christ. These attributes of his theology of liturgy allow it to be seen as an example of liturgical spirituality.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2015, 62, 6; 159-175
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Codzienność, która stała się liturgią. Życie i działalność Cipriano Vagagginiego
Everyday life which became liturgy. The life and activities of Cipriano Vagaggini
Autorzy:
Matczak, Bartłomiej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2056730.pdf
Data publikacji:
2015-12-07
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne im. św. Jana Pawła II Diecezji Siedleckiej
Tematy:
teologia liturgii
Cipriano Vagaggini
Sobór Watykański II
historia liturgii
Ateneum świętego Anzelma
Instytut liturgiczny świętego Anzelma
bierzmowanie
modlitwa eucharystyczna
theology of liturgy
The Second Vatican Council
history of the liturgy,
Athenaeum of St. Anselm
Liturgical Institute of St. Anselm
confirmation
Eucharistic Prayer.
Opis:
Cipriano Vagaggini is listed among the greatest theologians of the twentieth century. Being all-round educated, familiar with the benedictine spirituality and fascinated with the liturgy of the western and eastern church, he may be called a true renaissance man. His work is still a valid guideline to the research on the relationship between liturgy and theology. The fact that he was engaged in the aforementioned renewal of the liturgy is also the testament to his greatness. He was employed in the following commissions concerning the preliminary works as well as the works concluding the Second Vatican Council: De Mysterio sacrae Liturgiae eiusque relatione ad vitam Ecclesiae, De Sacramentis et Sacramentalibus and De liturgiae aptatione ad traditionem et ingenium populorum, Consilium ad exsequendam Con-stitutionem de Sacra Liturgia. Furthermore, he worked on the new Ordo Missae, the lection-aries, the Eucharistic Prayers, the sacrament of confirmation and the sacramentals. The prod-uct of his activity is not only the many liturgical texts, but also a number of publications that.
Źródło:
Teologiczne Studia Siedleckie; 2015, XII/12; 99-109
1733-7496
Pojawia się w:
Teologiczne Studia Siedleckie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aspekty antropologiczne, personalistyczne i komunikacyjne we współczesnej teologii liturgii
Autorzy:
Mocydlarz, Włodzimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1371172.pdf
Data publikacji:
2019-01-20
Wydawca:
Akademia Katolicka w Warszawie
Tematy:
Misterium paschalne Chrystusa
Misterium-Actio-Vita
komunikacja interpersonalna
antropologia
personalizm
natura ludzka
teologia liturgii
Sobór Watykański II
Christ’s paschal mystery
Misterium–Actio–Vita
interpersonal communication
anthropology
personalism
human nature
theology of liturgy
Vatican Council II
Opis:
Artykuł opisuje różne uwarunkowania wypływające z ludzkiej natury oraz wynikające z niej wszystkie aspekty antropologiczne, które stanowią podstawę, a jednocześnie są drogą zbawczej mediacji interpersonalnej i komunikacji Boga z człowiekiem oraz człowieka z człowiekiem w Liturgii. Te uwarunkowania ukazane są w trzech punktach: 1. Liturgiczne tło i jego zbawczy kontekst; 2. Aspekty antropologiczne jako warunek sine qua non oraz horyzont refleksji liturgiczno-teologicznej, oraz 3. Aspekty personalistyczne i komunikacyjne – wzajemna korelacja i umiejscowienie w teologii liturgii. Wszystkie wyszczególnione elementy stanowią nierozerwalną całość, a bez któregokolwiek z nich nie jest możliwa celebracja żywej liturgii we wspólnocie Kościoła.
The article describes various conditions arising from human nature and the resulting from it anthropological aspects that form the basis, and the way of salvific interpersonal mediation and communication between God and the human being and the communication of humans between themselves in the Liturgy. These conditions are shown in three points: 1) The liturgical background and its salvific context; 2) The anthropological aspects as a sine qua non condition and the horizon of liturgical-theological reflection, and 3) The personalistic and communicative aspects – mutual correlation and placement in theology of liturgy. All specified elements constitute an inseparable whole, and without any of them it is not possible to celebrate a living Liturgy in the community of the Church.
Źródło:
Studia Bobolanum; 2019, 30, 1; 51-65
1642-5650
2720-1686
Pojawia się w:
Studia Bobolanum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Łacińskie rękopisy liturgiczne zachowane jako palimpsesty. Katalog
Autorzy:
Suski, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2083204.pdf
Data publikacji:
2022-06-21
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
Palimpsest
Catalogue
Liturgy
Manuscript
History of the Liturgy
Theology
of the Liturgy
Opis:
A palimpsest is a manuscript written on previously used writing material, from which the previous text has been erased, but it is legible thanks to the use of ultraviolet rays, digital cameras and new processing techniques. The liturgical palimpsests have survived most often in the form of larger or smaller fragments of old liturgical books, which have been dissected, dispersed and trimmed to a new format. They are valuable sources of knowledge for research in the field of worship history, especially the history of the ancient Gallic, Celtic and Mozarabic liturgies. The list of liturgical palimpsests provided in this catalogue includes the place of storage, the reference number of the codex, foglia with the original text (scriptura inferior), their current sizes, type of the liturgical book, time and the determined or probable place of its creation, and a bibliography with the publication (if any).
Źródło:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars; 2022, 59, 1; 163-205
1234-4214
Pojawia się w:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Relacja teologii i liturgii w ujęciu teologii liturgicznej szkoły rzymskiej
Relationship between Theology and Liturgy according to the Roman School of the Liturgical Theology
Autorzy:
Migut, Bogusław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/496242.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Towarzystwo Naukowe Franciszka Salezego
Tematy:
Liturgy
Theology
Liturgical theology
Roman school of liturgical theology
Christian life
Liturgical celebration
Mystery
Opis:
An interesting proposal of solving the problem of relationship between theology and liturgy was put forward by the Roman school of liturgical theology comprising a group of theologians working mainly at Pontificio Ateneo San Anselmo, and more recently, mainly at Università Pontificia Salesiana over the time period directly preceding the Second Vatican Counsil up to now. The main founder of the Roman school of liturgical theology was Cipriano Vagaggini OSBCam (1909-1999). The second prominent personage was Salvatore Marsili OSB (1910-1983). The third theologian of this environment was Achille Maria Triacca SDB (1935-2002). The Roman school of liturgical theology also included Burkhart Neunheuser OSB (1903-2003); Adrian M. Nocent OSB (1913-1996), Matias Augé CMF, Domenico Sartore CSJ (1936-2006), and contemporarily the leading position belongs to Manlio Sodi SDB. Vagaggini understood liturgical theology as a type of systematic theology which, on one hand, describes liturgy and tries to comprehend it, and on the other hand, shows how the truths of faith live in various forms of liturgical celebration. For Marsili, liturgical theology was theology living in liturgy, moreover, he mostly equals these two concepts. This causes that liturgical theology becomes a type of mystical experience, as understood by Casel, which means contemplation of mystery in its actualization. The third of the mentioned theologians – Triacca made an effort to creatively harmonize earlier conceptions and then gave it an original shape. He started with the assumption that liturgy cannot be reduced solely to celebration (Actio), and its understanding should take into account everything that is present in in celebration which is the mystery of the Christian faith (Mysterium) and the Christian life (Vita). Theology cannot be an exclusive domain of researchers because it first comes from God, so it grows from experience of God. Liturgical theology in its strict sense can be analyzed on two levels. First and most important, it is a Christian experience which occurs in liturgical celebration. In this sense, one can often have impression that liturgical theology is something non-communicable and consists in the participant’s internal experience and reflection (contemplation). In this way, liturgical theology seems to be identified with the very conscious participation in celebration. The level of scientific reflection is the second level of analysis of liturgical theology. On this level numerous methodological attempts may be noticed but, eventually, most issues remain open and are challenges for further research. Practically, liturgical theology becomes theology from theologically interpreted liturgical celebration, especially from euchology.
Źródło:
Seminare. Poszukiwania naukowe; 2009, 26; 23-35
1232-8766
Pojawia się w:
Seminare. Poszukiwania naukowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prayers of the Byzantine Liturgy of the Word as an Introduction to Meditation on the Holy Scriptures
Modlitwy bizantyjskiej liturgii słowa jako wprowadzenie do medytacji nad Pismem Świętym
Autorzy:
Rudeyko, Vasyl
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29430873.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
liturgia bizantyjska
liturgia słowa
teologia liturgiczna
byzantine liturgy
liturgy of the word
liturgical theology
Opis:
Artykuł analizuje modlitwy liturgii słowa w tradycji bizantyjskiej w odniesieniu do medytacji nad Pismem Świętym. Szczególną uwagę autor zwraca na potrzebę przygotowania udziału w liturgii poprzez głębszą znajomość modlitw i patrystycznej tradycji odczytywania Biblii. Na przykładzie poszczególnych modlitw ukazany jest kontekst czytania i komentowania Ewangelii w zgromadzeniu eucharystycznym. Autor zachęca, między innymi, do przemyślenia współczesnego obrzędu liturgii słowa w tradycji bizantyjskiej, który w historycznym procesie formowania się uległ istotnym zmianom, w wyniku czego jego struktura częściowo utraciła swoją pierwotną prostotę.
The article analyzes the prayers of the Liturgy of the Word in the Byzantine tradition with regard to meditation on the Holy Scriptures. In particular, the author draws attention to the fact of the need to prepare for participation in the divine service through a deeper knowledge of the prayer and patristic tradition of reading the Bible. On the example of individual prayers, the context of reading and commenting on the Gospel in the Eucharistic assembly is indicated. Among other things, the author encourages rethinking the modern rite of the Liturgy of the Word in the Byzantine tradition, which underwent significant changes during its formation and partially lost its authentic structural simplicity.
Źródło:
Polonia Sacra; 2023, 27, 3; 65-78
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Papieża Benedykta XVI teologia piękna a nowa ewangelizacja
Pope Benedict XVI’s Theology of Beauty and the New Evangelization
Autorzy:
Ramage, Matthew J.
Baron, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040405.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Joseph Ratzinger
beauty
false beauty
theology of beauty
new evangelization
liturgy
Opis:
Niniejszy tekst jest tłumaczeniem artykułu autorstwa dr. Matthewa J. Ramage’a, który analizuje refleksję Josepha Ratzingera/Benedykta XVI na temat Teologii Piękna oraz jej znaczenia dla dzieła Nowej Ewangelizacji. Autor artykułu odczytuje dorobek Ratzingera, koncentrując się na fragmentach dotyczących definicji i znaczenia piękna, ukazując tym samym rozwój jego myśli teologicznej. Wydaje się to ważne, z racji zapoznania albo złego rozumienia prawdziwego znaczenia piękna we współczesnym świecie, co wiąże się z różnymi jego wypaczeniami i nadużyciami. Konieczne jest ujawnianie prawdziwej natury oraz siły piękna, i jest to istotne zadanie dla wszystkich, którzy w pięknie rozpoznają ważny element chrześcijańskiej tożsamości i świadectwa. Dr Ramage przypomina, że zgodnie z myślą Ratzingera autentyczne piękno ma moc wyzwalania i zwracania ludzkiej duszy ku Prawdzie. Jest także uniwersalnym językiem, zrozumiałym dla każdego człowieka. Ta umiejętność, komunikowania i zrozumienia języka piękna nie przychodzi jednak automatycznie, istnieje głęboka potrzeba edukowania w kierunku zrozumienia piękna. Jest to jedno z zadań wspólnoty Kościoła. Idąc śladem Ratzingera, autor wskazuje, że ostateczne spotkanie z Pięknem ma miejsce w osobie Jezusa Chrystusa. Kościół, będąc Jego Mistycznym Ciałem, jest przestrzenią doświadczania Piękna dla współczesnego człowieka. Liturgia Kościoła jest swoistym językiem komunikacji piękna Chrystusa wobec świata – i jako taka angażuje wszystkich wierzących w dzieło głoszenia orędzia Ewangelii. Jedna z tez teologii piękna Ratzingera głosi, że prawdziwe piękno, w odróżnieniu od fałszywego, zawsze pobudza do odpowiedzi, porywając człowieka ku górze, przełamując ciasne i egoistyczne horyzonty – i takie jest także pragnienie wszystkich, którzy podążają ścieżką piękna na drodze ewangelizacji.
Hereby text is a translation of an article by Ph. D. Matthew J. Ramage, covering Joseph Ratzinger’s/Pope Benedict XVIth approach towards Theology of Beauty and it’s consequences for the New Evangelization efforts. The Author reads Ratzinger’s work on the meaning of beauty and shows the development of his theological thought. The true meaning of beauty nowadays seems to be forgotten or misunderstood and beauty itself is misused. The urge to reveal the true nature and power of beauty is an important task for all those wanting to make it an important part of christian witness and identity. The Author reminds, that the true beauty has the power to convert human soul and turn it towards Truth. It is also a truly universal language, that everyone can understand. But it does not come automatiucally, there is a deep need of education in understanding the beauty, and this is another task for the community of Church. Following the path of Ratzinger, the Author point, that the ultimate encounter with the beauty takes places, when we meet Jesus Christ. And Church, being His Body, is a space of experiencing the beauty of Christ for contemporary world. Liturgy of the Church is the ultimate language of communicating Christ’s beauty to the world, becoming a universal mission for all believers. One of Ratzinger’s thesis claims, that true beauty, in contrary to the false one, always evokes an answer – and that is the desired reaction for those following the path of beauty as the way of evangelization.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2015, 62, 12; 175-189
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 28

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies