Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "theatres" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Antynomia czy synkretyzm relacyjny? Współdziałanie w logice kontradyktoryjności w kulturze i sztuce
Antinomy or relational syncretism? Cooperation in the logic of contradictoriness in culture and art
Autorzy:
Wójcik, Dagmara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/30147770.pdf
Data publikacji:
2024-04-24
Wydawca:
Szkoła Główna Handlowa w Warszawie. Kolegium Zarządzania i Finansów
Tematy:
coopetition
inter-organizational cooperation
theatres
quantitative studies
institutions of culture and art
performance arts
badania jakościowe
instytucje kultury i sztuki
koopetycja
współpraca międzyorganizacyjna
sztuki performatywne
teatry
Opis:
W turbulentnym otoczeniu, gdzie „stawką” jest przetrwanie, rozwój czy zdobycie przewagi konkurencyjnej, połączenie sił i współpraca z konkurentami może stanowić słuszne rozwiązanie. Koopetycja coraz częściej jawi się jako odpowiedź organizacji na konieczność działania w warunkach niepewności, ograniczonych zasobów i rosnącej konkurencji. Choć znaczenie i zainteresowanie badaczy koopetycją stale rośnie, to w odniesieniu do instytucji kultury i sztuki wiele pytań pozostaje wciąż bez odpowiedzi. Synkretyzm relacyjny stanowi immanentną, dystynktywną cechę koopetycji, przyczyniając się do rozwoju wszystkich koopetytorów. W obliczu zachodzących współcześnie zmian wyzwaniem dla instytucji kultury i sztuki staje się gotowość oraz umiejętność adaptowania zasad wyznaczanych przez logikę kontradyktoryjności – wykorzystania zasobów w zmieniających się warunkach, realizowania nowych zadań, wchodzenia w nowe role oraz rekonfigurowania dynamiki relacji międzyorganizacyjnych. Celem artykułu jest przedstawienie zjawiska koopetycji wśród instytucji kultury i sztuki na przykładzie teatrów, które coraz częściej poszukują przewagi konkurencyjnej także we współpracy z konkurentami.
In a turbulent environment, when survival is at stake, development or gaining competitive advantage, joining forces, and cooperation with competitors can be a reasonable solution. Coopetition is more and more often perceived as an organization’s response to its need of operating under uncertainty, limited resources, and growing competition. Although the importance of coopetition and the scientific interest in this concept is growing steadily, in terms of culture and art institutions many questions still remain unanswered. Relational syncretism is an immanent, distinctive characteristic of coopetition, contributing to the development of all the coopetitors. In light of the ongoing changes, what is a contemporary challenge for culture and art institutions is the readiness and ability to adapt the rules of contradictoriness logic: utilizing resources in new conditions, taking on new roles, and reconfiguring the dynamic of inter-organizational relations. The aim of the article is to present the phenomenon of coopetition among culture and art institutions on the example of theatres, which more and more often are searching for competitive advantage also in cooperating with their competitors.
Źródło:
Studia i Prace Kolegium Zarządzania i Finansów; 2023, 194; 205-227
1234-8872
2657-5620
Pojawia się w:
Studia i Prace Kolegium Zarządzania i Finansów
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
‘They were devouring her with their eyes’. Some remarks on the Warsaw experience in the life and work of Helena Modrzejewska
Autorzy:
Wanicka, Agnieszka
Schreiber, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2164328.pdf
Data publikacji:
2022-12
Wydawca:
Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu
Tematy:
Helena Modrzejewska
th century
Krakow theatre
Warsaw theatres
realistic idealism
acting style
nineteenth-century theatre photography
Jan Mieczkowski
code of conduct
Opis:
This article concerns the Warsaw period in the life and work of Helena Modrzejewska. The years 1869-1876 are the least researched and described period in the entire career of this actress. The article refers to Zbigniew Raszewski’s essay ‘Modrzejewska-warszawianka’ (‘Modrzejewska the Varsavian’), debating the significance of the experience of the Krakow theatre in Modrzejewska’s work. In the light of a factual analysis, he presents the actress as a Drama Artist of Warsaw theatres, posing questions about the evaluation of the experience of working on the Warsaw stage in the context of her career. The methodological framework of the article is an attempt to see the principles of realistic idealism, i.e. the model style of the art of acting in the nineteenth century, not only in the actress’s stage performance, but also in social life and the iconographic material based on Jan Mieczkowski’s photographs.
Źródło:
Didaskalia. Gazeta Teatralna; 2022, English Issue 2022; 229-256
2720-0043
Pojawia się w:
Didaskalia. Gazeta Teatralna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Pożerali ją oczyma”. Kilka uwag o warszawskim doświadczeniu w życiu i twórczości Heleny Modrzejewskiej
‘They were devouring her with their eyes’. Some remarks on the Warsaw experience in the life and work of Helena Modrzejewska
Autorzy:
Wanicka, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1953415.pdf
Data publikacji:
2021-12
Wydawca:
Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu
Tematy:
Helena Modrzejewska
19th century
Krakow theatre
Warsaw theatres
realistic idealism
acting style
nineteenth-century theatre photography
Jan Mieczkowski
code of conduct
Opis:
This article concerns the Warsaw period in the life and work of Helena Modrzejewska. The years 1869-1876 are the least researched and described period in the entire career of this actress. The article refers to Zbigniew Raszewski’s essay Modrzejewska – a Varsovian, debating the significance of the experience of the Krakow theatre in Modrzejewska’s work. In the light of a factual analysis, he presents the actress as a Drama Artist of Warsaw theatres, posing questions about the evaluation of the experience of working on the Warsaw stage in the context of her career. The methodological framework of the article is an attempt to see the principles of realistic idealism, i.e. the model style of the art of acting in the nineteenth century, not only in the actress’s stage performance, but also in social life and the iconographic material based on Jan Mieczkowski’s photographs.
Źródło:
Didaskalia. Gazeta Teatralna; 2021, 166; 92-118
2720-0043
Pojawia się w:
Didaskalia. Gazeta Teatralna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pedagogy of place in the theatrical space. Theatre as a factor in shaping intercultural identity
Autorzy:
Namiotko, Urszula
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2031334.pdf
Data publikacji:
2021-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
category of place
identity of a place
place pedagogy
non-professional
theatres
intercultural identity
regional and intercultural education
Opis:
The author presents several theoretical approaches to defining place and space in social sciences, placing both categories in the context of the terminology of the pedagogy of place and space in theater. By showing the role of theatrical practices in educating “to” and “through” place, they indicate the convergence of these activities with the assumptions of regional and intercultural education. Referring to the practices of non-professional theaters operating on the border of north-eastern Poland, the author analyses the symbolic potential of this art form as a factor shaping the intercultural identity of young people.
Źródło:
Edukacja Międzykulturowa; 2021, 14, 1; 245-257
2299-4106
Pojawia się w:
Edukacja Międzykulturowa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Petersburska teka osobowa skrzypka Apolinarego Kątskiego jako źródło do badań nad jego biografią
Apolinary Kątski’s St Petersburg File as a Source for the Study of the Violinist’s Biography
Autorzy:
Antonczyk, Wiktoria
Chamczyk, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/30147325.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Petersburg
Teatry Imperatorskie
wirtuoz
solista
Apolinary Kątski
życie muzyczne Petersburga
archiwum
solista Jego Imperatorskiej Mości
St Petersburg
Imperial Theatres
virtuoso
soloist
Soloist to His Imperial Highness
musical life in St Petersburg
archive
Opis:
Petersburg, jako jeden z głównych ośrodków kulturalnych XIX-wiecznej Europy, przyciągał światowej sławy artystów, zapraszanych nie tylko na występy gościnne. Podpisali też kontrakty z najważniejszymi instytucjami muzycznymi Imperium Rosyjskiego. Mimo znacznych zniszczeń, jakie miasto doznało w czasie II wojny światowej, w dramatycznych okolicznościach uratowano jego cenne zbiory archiwalne, w tym bogatą dokumentację Dyrekcji Teatrów Imperatorskich. Dokumenty te stanowią niezwykle cenne źródło dla muzykologów, pozwalają bowiem z dużą dokładnością zrekonstruować okres petersburski w twórczości wielu artystów. Dokumenty Dyrekcji Teatrów Imperatorskich stanowią również kluczowe źródło do badań nad biografią polskiego skrzypka-wirtuoza Apolinarego Kątskiego, który w latach 1852-1866 był solistą Jego Imperatorskiej Mości. Fakt ten był dobrze znany, jednak obowiązki wynikające z tego statusu pozostają praktycznie niepoznane. Akta osobowe Kątskiego nie tylko potwierdzają szczególne traktowanie przez władze tego wybitnego polskiego muzyka, ale też ujawniają jego niezwykłe warunki zatrudnienia. Czego zatem dowiadujemy się o życiu Kątskiego z petersburskich dokumentów? Na jakie pytania pozwalają nam odpowiedzieć? Jaki obraz polskiego skrzypka wyłania się z tego źródła? Artykuł przedstawia zawartość akt osobowych Apolinarego Kątskiego w kontekście badań nad jego biografią.
St Petersburg, as one of nineteenth-century Europe’s main cultural centres, attracted world-famous artists, invited not only for guest performances. They also signed contracts with the Russian Empire’s major musical institutions. Despite the considerable damage which the city suffered during the Second World War, its precious archive collections, including the rich documentation of the Directorate of Imperial Theatres, were rescued in dramatic circumstances. These documents represent an extremely valuable source for musicologists, as they allow us to reconstruct the St Petersburg period in many artists’ work with a high degree of accuracy. The documents from the Directorate of Imperial Theatres also constitute a key source for research into the biography of Polish virtuoso violinist Apolinary Kątski, who was Soloist to His Imperial Highness from 1852 to 1866. That he held this title has been known to musicologists for a long time, but his obligations resulting from that status have remained virtually unknown. Kątski’s personal file not only confirms the authorities’ special treatment of this eminent Polish musician, but also reveals his unusual terms of employment. What, then, do we learn about Kątski’s life from the St Petersburg documents? What questions do they enable us to answer? What image of the Polish violinist emerges from this source? This article presents the contents of Apolinary Kątski’s personal file within the context of research into his biography.
Źródło:
Muzyka; 2021, 66, 2; 73-95
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:
Muzyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dyrektor teatru. Perspektywa niemiecka
The Theatre Manager: A German Perspective
Autorzy:
Prykowska-Michalak, Karolina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/889511.pdf
Data publikacji:
2020-02
Wydawca:
Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu
Tematy:
theatre director
German theatre
Volksbühne
Berlin theatres
cultural policy
Opis:
The phenomenon of the German theatre manager – the so-called intendant – is becoming a subject discussed at many levels, from typical academic discourse to media-catchy news about the scandals and abuses committed by this or that manager of a German theatre. These discourses propose a common diagnosis that the nearly century-old model of theatre management is no longer accepted now. My article presents the historical status of the theatre manager going back to the times of Goethe, contemporary studies and one of the most publicized cases in recent years, which involved Berlin’s Volksbühne. I also address the present situation of the Volksbühne in the context of the city’s cultural policy, audience surveys and the current problem of rising nationalist sentiment and its direct relation to theatre.
Źródło:
Didaskalia. Gazeta Teatralna; 2020, 155; 1-25
2720-0043
Pojawia się w:
Didaskalia. Gazeta Teatralna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Exploring the Acoustics of Ancient Open-Air Theatres
Autorzy:
Girón, Sara
Álvarez-Corbacho, Ángel
Zamarreño, Teófilo
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/177082.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czasopisma i Monografie PAN
Tematy:
acoustics of theatres
classical theatre acoustics
open-air theatre
heritage acoustics
Opis:
The theatres of Antiquity, Greek and Roman, constitute public buildings of the utmost importance in the history of Western culture and in universal cultural heritage. Many of these spaces are being used for their original function with or without only minor adaptations. If they are well preserved and/or restored, these performance buildings attract large audiences to representations of classical and contemporary plays, thereby serving the purpose for which they were built in the Ancient Age. These theatres bear witness to the existing relationship between architectural work, visual and acoustic experience, and dramatic art. Although the majority are located in the Mediterranean region, these structures were also built in the major cities of the ancient world in Europe, the Middle East, northern Africa, and beyond. This paper aims to summarise and critically review research published in the literature regarding their acoustic aspects, with particular emphasis on Roman theatres. These pieces of research emphasize the importance of the diffraction of sound in the tiers of the cavea and the good intelligibility for speech of the Greco-Roman theatre.
Źródło:
Archives of Acoustics; 2020, 45, 2; 181-208
0137-5075
Pojawia się w:
Archives of Acoustics
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Odnalezione w krajobrazie – początek
Autorzy:
Łapińska, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/951519.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie
Tematy:
bionika
forma
fragment
inspiracja
rizom
kłącze
krajobraz
model
natura
początek
projekt badawczy
przestrzenie wyobrażone
przestrzeń
przestrzeń zapisana
semantyka
zmienność
Blur Building na jeziorze Neuchâtel w Yverdon-Les-Bains
Cloudscapes (Biennale Architektury w Wenecji w 2010 r.)
Eastgate w Harare
Esplanade-Theatres on the Bay w Singapurze
Grace Farms – River Building w New Canaan
Rolex Learning Center w Lozannie
Stadion Guangzhou Evergrande
Stadion Narodowy w Pekinie
Świątynia Bahaitów w Bahapur
Velcro
kōbō abe
rafał borcz
julian charrière
norman foster
piotr gajewski
beata gibała-kapecka
juliusz kosin
george de mestral
ryūe nishizawa
patrycja ochman
elżbieta pakuła-kwak
mick pearce
renfro
fariborz sahb
diller scofidio
hasan syed
tetsuo kondo
transsolar
julian vincent
leonardo da vinci
ai weiwei
Opis:
Mogłam być sobą – ale bez zdziwienia, a to by oznaczało, że kimś całkiem innym. (Wisława Szymborska, W zatrzęsieniu / fragment) Artykuł oraz zadanie badawcze „Odnalezione w krajobrazie – niepozorne / upragnione – przestrzenie wyobrażone”, w ramach którego ten artykuł jest pisany, zostały zapoczątkowane inspiracją wierszem Wisławy Szymborskiej „W zatrzęsieniu”, w którym podkreślona została wartość postawy odrzucającej schematy, poszukującej, nastawionej na afirmację i pozytywne zaskoczenie. Takie podejście do otaczającego świata pozwala na odkrywanie nowych wartości, obrazów, miejsc, co stanowić może zaczątek procesu twórczego. Artykuł stanowi wstęp do powyższego zadania badawczego: wyjaśnia tytuł, założenia i wprowadza pierwsze formy – przestrzenie wyobrażone odnalezione w krajobrazie.
Źródło:
inAW Journal – Multidisciplinary Academic Magazine; 2020, 1, 1
2719-7816
Pojawia się w:
inAW Journal – Multidisciplinary Academic Magazine
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polish Theatre in the Time of War (1939–1945). Fight—Will to Survive—Losses—Legacy
Teatr polski w czasach II wojny światowej (1939–1945). Walka – wola przetrwania – straty – spuścizna
Autorzy:
Braun, Kazmierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2030669.pdf
Data publikacji:
2020-12-30
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
underground theatre
boycott
soldier’s theatres
material losses
human losses
spiritual losses
legacy
teatr podziemny
bojkot
teatry żołnierskie
straty materialne
straty ludzkie
straty duchowe
spuścizna
Opis:
During World War II Polish theatre people took an active part in the fight with both Germany and the Soviet Union. Several of them fought with a weapon inhand as officers and soldiers of Polish armies in the September 1939 campaign, later as combatants of the Home Army (AK), and also within Polish armed forces fighting abroad. Many more fought with a weapon of the word. While boycotting German sponsored stages in the General Government, they created the whole network of small underground theatre groups. Two major centers of this activity were Warsaw, where the Clandestine Theatre Council (Bohdan Korzeniewski, Leon Schiller, Edmund Wierciński and others) organized and sponsored underground theatre productions and acting studios, and Kraków with The Rhapsodic Theatre (led by Mieczysław Kotlarczyk), The Independent Theatre (led by Tadeusz Kantor), and a circle of artists and apprentices gathered around Juliusz Osterwa, who frequently gave one-man shows. Productions were also prepared in German oflags and concentration camps. The great actor Stefan Jaracz performed for fellow inmates in Auschwitz, Zofia Rysiówna in Ravensbrück, and Roman Niewiarowicz in Dachau. Such productions were recorded also in Soviet camps (gulag system). Soldier theatres were organized at the Gen. Anders Second Corp, then also at the Polish forces underSoviet command. Losses of Polish theatre due to the war were staggering. In terms of material losses, The National Theatre in Warsaw was bombed by the Lufwaffe on September 19, 1939, and eventually Poland lost about 70% of theatre buildings standing in August 1939, plus their libraries, sets and costumes magazines, etc. In terms of human losses, about 300 theatre professionals died (out of about 2000 in 1939). Some were killed in military actions, some murdered in either German or Soviet camps. The losses in the spiritual domain were uncountable. Theatre artistswere deprived of the possibility to perform, thus executing their profession and vocation. Theatre spectators were left without their artistic nourishment. The struggles, sacrifices, and deeds of the war-time Polish theatre had a profound influence on the history of Polish theatre of the second half of the 20th century. They were not only an important element of the nation’s war-effort, but—indirectly— contributed to the restoration of Poland’s freedom at the end of the 20th century.
W czasach II wojny światowej polscy ludzie teatru wzięli aktywny udział w walce zarówno z Niemcami, jak i Związkiem Sowieckim. Wielu z nich walczyłoz bronią w ręku w Kampanii Wrześniowej 1939 r., a potem jako żołnierze Armii Krajowej. Niektórzy służyli w Polskich Siłach Zbrojnych za granicami kraju. Prawie całe środowisko teatralne (z małymi wyjątkami) walczyło natomiast bronią słowa. Bojkotując przedstawienia oficjalnie dozwolone przez okupanta niemieckiego i starając się nie poddać zarządzeniom okupanta sowieckiego, ludzie teatru stworzyli sieć teatru podziemnego na terenie całego kraju. W Warszawie utworzono Tajną Radę Teatralną (Bohdan Korzeniewski, Leon Schiller, Edmund Wierciński i inni), grano tajne przedstawienia i prowadzono tajne studia aktorskie. W Krakowie działały podziemnie: Teatr Rapsodyczny (prowadzony przez Mieczysława Kotlarczyka), Teatr Niezależny (stworzony przez Tadeusza Kantora), oraz środowisko skupione wokół Juliusza Osterwy, który dawał przedstawienia „teatru jednego aktora”, uczyłaktorstwa, prowadził kursy w seminariach duchownych oraz spisał plany powołania dwóch zakonów teatralnych, zwanych „Genezja” i „Dal”. Przedstawienia były również przygotowywane w niemieckich oflagach oraz obozach koncentracyjnych. Stefan Jaracz występował dla współwięźniów w Auschwitz, Zofia Rysiówna w Ravensbrück, Roman Niewiarowicz w Dachau. Podobne, choć rzadsze przedstawienia zanotowano także w sowieckich obozach dla oficerów i w łagrach. Teatry grające dla żołnierzy oraz polskich cywilów powstały w 2 Korpusie gen. Władysława Andersa i innych polskich formacjach wojskowych na Zachodzie, a także przy polskim wojsku pod komendą sowiecką. Straty materialne teatru polskiego spowodowane wojną były ogromne. Teatr Narodowy w Warszawie został zbombardowany przez Luftwaffe 19 września 1939 r. Ogólnie Polska straciła ok. 70% budynków teatralnych oraz teatralne biblioteki, magazyny dekoracji i kostiumów itp. Straty ludzkie wyniosły ok. 300 zawodowych ludzi teatru (na ok. 2000 w 1939 r.). Niektórzy padli w walkach (jak Ludwik Berger). Inni zostali zamordowanych w więzieniach (jak Nina Veight) i obozach niemieckich (jak Mieczysław Węgrzyn) lub sowieckich (jak Eugeniusz Bodo). Straty duchowe są nie do policzenia: artyści zostali pozbawieni możliwości realizowania swego powołania i praktykowania zawodu, a widzowie strawy duchowej i przeżyć artystycznych. Walka, ofiary, działania i plany ludzi teatru czasu wojny miały głęboki wpływ na historię polskiego teatru w II połowie XX w. Przyczyniły się – choć nie bezpośrednio – do przechowania polskiej tożsamości narodowej w czasach rządów komunistycznych i do odzyskania przez Polskę niepodległości w końcu XX w.
Źródło:
Tematy i Konteksty; 2020, 15, 10; 507-521
2299-8365
Pojawia się w:
Tematy i Konteksty
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polskie teatry amatorskie w Wilnie w drugiej połowie XX wieku – powstanie i działalność
Polish Amateur Theatres in Vilnius in the Second Half of the 20th Century – Their Creation and Activity
Autorzy:
Stukus-Haník, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1634215.pdf
Data publikacji:
2020-11-27
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Polska mniejszość na Litwie
teatry amatorskie
zmiany ustrojowe
współpraca polsko-litewska
Polish minority in Lithuania
amateur theatres
system changes
Polish–Lithuanian cooperation
Opis:
Początki polskiego ruchu teatralnego w Wilnie związane są z zakonem jezuitów. Zapoczątkowany przez zakon ruch, rozwijał się na dworach. Za ojca polskiego teatru uważany był Wojciech Bogusławski, który stworzył w Wilnie pierwszy prawdziwy teatr. W takiej formie istniał on niespełna 100 lat, by następnie odrodzić się w 1905 r. za sprawą hrabiego Władysława Tyszkiewicza. Kolejne lata to wybudowanie teatru stałego oraz dalszy rozwój wileńskiej sceny, którego nie przerwały wydarzenia II wojny światowej i pierwsze lata powojenne, a jedynie go nieco osłabiły. Głównym tematem niniejszego opracowania jest powstanie i działalność dwóch polskich teatrów amatorskich w Wilnie. Pierwszym z nich było Polskie Studio Teatralne (wcześniej Polski Zespół Dramatyczny), założone na początku lat 60. XX wieku przez lekarkę Janinę Strużanowską. Natomiast drugim powstały w tym samym czasie Polski Zespół Teatralny przy Pałacu Kultury Kolejarzy w Wilnie, później znany jako Polski Teatr w Wilnie. Zespół założyła zawodowa aktorka Irena Rymowicz. Funkcjonowanie tych zespołów teatralnych miało szczególne znaczenie w czasach, kiedy Litwa znajdowała się pod rządami radzieckimi. Władza ta w znacznym stopniu ograniczała litewskim Polakom kontakty z Ojczyzną. W związku z tym Polacy spragnieni polskiego słowa chętnie przychodzili na wystawiane przez grupy przedstawienia. Ich popularność nie zmalała po przemianach ustrojowych w 1991 r., a wręcz przybrała na sile. Pojawiły się bowiem nowe możliwości rozwoju, które starano się wykorzystać. Z myślą o podtrzymywaniu rozwijającego się polskiego ruchu teatralnego, zaczęły się tworzyć teatrzyki szkolne. W latach 90. XX wieku działały one niemal w każdej polskiej szkole na terenie Wilna, ciesząc się zainteresowaniem uczniów. Za datę końcową przedstawianej tematyki przyjęto umownie rok 2004, kiedy to Polska i Litwa wraz z innymi państwami weszły do Unii Europejskiej. W tym samym czasie zmieniły się pewne prawa i standardy, wymagające dodatkowej analizy.
The beginnings of Polish theatre activity in Vilnius were connected with the Jesuit Order. Initiated by the order, the theatre activity developed in the estates of the nobility. Wojciech Bogusławski was credited with being the father of the Polish theatre as he established the first real theatre in Vilnus. It had existed in such a form for less than 100 years to be revived in 1905 by Władysław Tyszkiewicz. The following years saw the building a permanent theatre as well as the further developement of the Vilnus stage which was continued despite the World War II and the first years of post-war times which only weakened it a bit. The main topic of the article is the establishment and activity of two Polish amateur theatres in Vilnus. The first of them was the Polish Theatre Studio (the former Polish Dramatic Ensemble) set up at the beginnning of the 1960s by a physician, Janina Strużanowska. While the second one established at the same time was the Polish Theatrical Ensemble on the premises of the Railway Culture Palace, later known as the Polish Theatre in Vilnius. It was set up by a professional actress, Irena Rymowicz. The existance and work of the theatre ensembles was especially important in the times when Lithuania was under the Soviet rule. The authorities greatly limited contacts between Lithuanian Poles and the mother country. As a result the Poles longing for Polish language eagerly came to see the performances presented by the ensembles. Their popularity did not decrease after the political changes in 1991; on the contrary, it even grew. New opportunities for development. With a view to supporting the developing Polish theatre movement, school theatres started to appear. In the 1990s, they were in almost every Polish school in Vilnius being of great interest for the students. The final date of the presented subject matter was assumed to be 2004 when Poland and Lithuania together with other countries joined the European Union. Some laws and standards changed, and this requires further research.
Źródło:
Studia Polonijne; 2020, 41; 267-286
0137-5210
Pojawia się w:
Studia Polonijne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Teatr czasu wojny 1939–1945 w świetle zadań i wartości
The theater of the war period 1939–45 in the light of tasks and values
Autorzy:
Zawistowska, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1206731.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
theatre
second world war
values
open theaters
underground theatres
concentration
camps
performances
Opis:
The publication describes the activity of Polish theater during the Second World War. It is an attempt to look at theater from the perspective of the tasks and values it presented in this particularly difficult period. The article describes the functioning of open and underground theaters and theaters operating in concentration camps. The above-mentioned activities cannot be reduced to one formula or a specific species. In these conditions, the artistic level and innovation of many performances amaze. Paradoxically, this most dramatic theater achieved its greatest autonomy during the occupation. It has become a useful tool for restoring human dignity and art.
Źródło:
Dydaktyka Polonistyczna; 2020, 6 (15); 202-212
2451-0939
Pojawia się w:
Dydaktyka Polonistyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dzieci Chaplina. Filmowe tropy w działalności gdańskich teatrów studenckich lat 50. i 60. XX wieku (Bim-Bom)
Chaplin’s children. Movie paths in Gdansk student theatres of 50. and 60. of the XXth century (Bim-Bom)
Autorzy:
Świąder-Puchowska, Barbara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31339616.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Gdański. Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego
Tematy:
polski teatr współczesny
gdańskie teatry studenckie
Bim-Bom
Cyrk Rodziny Afanasjeff
Co To
Polish contemporary theatre
Gdansk student theatres
Opis:
W artykule zaprezentowano kilka najważniejszych gdańskich teatrów studenckich lat 50. i 60. XX wieku – Cyrk Rodziny Afanasjeff, Co To, a zwłaszcza Bim-Bom. Jego celem jest przedstawienie roli filmu i kina w działalności tych grup (przede wszystkim ostatniej z nich). W tekście zobrazowano także kontekst powstawania w latach 50. XX wieku w Polsce Dyskusyjnych Klubów Filmowych, będących jednymi z nowych miejsc skupiających rodzącą się właśnie kulturę młodzieżową i studencką. Opisane w artykule przykłady z programów Bim-Bomu pokazują, jak filmowe dzieła zmieniały nie tylko sposób budowania widowisk teatralnych (za sprawą środków i estetyki filmowej), lecz także inspirowały humanistyczny przekaz i wartości (zwłaszcza w wydaniu Charliego Chaplina i Vittorio de Siki), prezentowane przez twórców teatrów studenckich.
This article discusses several important Gdansk student theatres of 50. and 60. of the XXth century: ‘Bim-Bom’, ‘Cyrk Rodziny Afanasjeff’, ‘Co To’. The aim of this article is to show the role of movie and cinema in those theatres work (especially Bim-Bom). The text also presents context of formatting in 1950s of the XXth century in Poland Film Disciussion Clubs, which were one of new places gathering youth and student culture, that was just born during that time. Examples of ‘Bim-Bom’ programs presented in the article show how movies changed the way of creating theatre performances and inspired humanistic ideas and values (especially the one realised by Charlie Chaplin and Vittorio de Sica), presented by student theatres creators.
Źródło:
Media Biznes Kultura; 2018, 2(5); 159-168
2451-1986
2544-2554
Pojawia się w:
Media Biznes Kultura
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Student to ma klawe życie – o mitologizacji teatralnego ruchu studenckiego
Student has a cool life – about the mythologization of theatrical student movement
Autorzy:
Nowicka-Zagórów, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31339615.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Gdański. Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego
Tematy:
kultura studencka
teatry studenckie
teatr rąk Co To
Bim-Bom
Cyrk Rodziny Afanasjeff
pokolenie
przeżycie pokoleniowe
PRL
Student culture
student theatres
hand theatre Co To
generation
generational experience
Opis:
Historia funkcjonowania teatrów studenckich Wybrzeża, stanowiących jeden z najwybitniejszych przykładów osiągnięć kultury studenckiej lat 50. i 60. XX wieku, choć zdaje się już dobrze rozpoznana, rzadko podlega rzetelnej analizie i krytycznemu namysłowi. W artykule podjęto próbę oglądu zmitologizowanego momentu rozkwitu kultury studenckiej PRL-u ze współczesnej perspektywy, skonfrontowania go z obecnymi przekonaniami na temat życia studenckiego. W tekście wykorzystano wspomnienia aktorów, współtwórców i przyjaciół teatrów Co To, Bim-Bom, Cyrk Rodziny Afanasjeff, pochodzące z zapisu bezpośrednich rozmów oraz publikacji o charakterze wspomnieniowym, a także tezy artykułów i rozpraw naświetlających konteksty kultury studenckiej PRL-u. Zaakcentowano także symplifikację historii teatrów studenckich w dominującej narracji opierającej się na anegdotycznym, mitologizującym ujęciu epoki teatrów studenckich.
The history of functioning of student theatres of the Coast, that are one of the most outstanding examples of student culture achievements in 1950s and 1960s, although seems to be well-known, is rarely a subject to reliable analysis and critical reflection. The article attempts to view the mythologized moment of the prosperity of the student culture in the PRL from a modern perspective, confronting it with a current beliefs about student life. In the text memories of actors are used as well as those of co-creators and friends of the theatres ‘Co to’, ’Bim-Bom’, ‘Cyrk Rodziny Afanasjeff’, all derived from the direct conversation and memoirs as well as thesis articles and dissertations highlighting the contexts of the student culture of the PRL. The text emphasizes the simplification of student theatres history in the dominant narrative based on anecdotal, mythologizing view of the era of student theatres.
Źródło:
Media Biznes Kultura; 2018, 2(5); 147-157
2451-1986
2544-2554
Pojawia się w:
Media Biznes Kultura
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Warszawski listopad teatralny 1918: „Z dni przełomu”
November 1918 Calendar of Warsaw Theatres: The Breakthrough Days
Autorzy:
Mościcki, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/30021677.pdf
Data publikacji:
2018-10-01
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
1918
odzyskanie niepodległości
reperturar teatrów warszawskich
historia teatru polskiego
Poland's independence
Warsaw theatres repertoire
Polish theatre history
Opis:
Artykuł przedstawia wydarzenia wyjątkowo burzliwego miesiąca w chwili odzyskiwania przez Polskę niepodległości. Warszawa była wówczas miejscem szczególnym. Rozgrywały się tu i ogniskowały najważniejsze wydarzenia: powrót marszałka Józefa Piłsudskiego po uwolnieniu go z magdeburskiego więzienia, początki tworzenia nowego polskiego rządu, euforia mieszkańców miasta mieszająca się z obawami o przyszłość kraju i bezpieczeństwo na ulicach, trudności gospodarcze. Na to wszystko nakładały się równie burzliwe wydarzenia w teatrach i wokół nich. Listopad 1918 roku obrósł także legendami, które – utrwalone w literaturze pamiętnikarskiej – zniekształcały obraz rozgrywających się wówczas wydarzeń. Autor, przywołując te relacje, stara się ustalić prawdziwy bieg wypadków, posługując się ówczesną, rzetelnie informującą, prasą. Przytacza ówczesne publikacje lub ich fragmenty, z których większość pojawia się po raz pierwszy w kontekście badań teatrologicznych. Zebrane razem i przedstawione w artykule pokazują – choćby w części – fascynującą mozaikę, jaką stanowił w listopadzie 1918 roku warszawski teatr. Zmienność tych wydarzeń każe nawet myśleć, że mamy do czynienia z kalejdoskopem.
This article presents events of the exceptionally stormy month in the capital of Poland at the time the country was regaining independence. Warsaw was the arena and focal point of the most significant political events: the return of Józef Piłsudski after his release from the Magdeburg prison, the formation of the new Polish government, the excitement of the people of Warsaw that mixed with their uncertainty about the future, about security in the streets and economic difficulties—and all these were accompanied with equally turbulent events in the theatres and around them. November 1918 gave rise to some legends, which, perpetuated in memoirs, misshape the truth about the events of that period. While citing such accounts, the author attempts to establish the true turn of events based on contemporary press publications that were very thorough in reporting the events. The author quotes these press reports or their excerpts. They often reappear for the first time since their publication, and taken together, they make up a fascinating, albeit fragmentary, mosaic showing what the November 1918 theatre in Warsaw was like. Though the fast pace of events does indeed bring to mind a kaleidoscope rather than a simple mosaic.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2018, 67, 3; 7-49
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Komunikowanie się z klientami z perspektywy widza i menedżera teatru – wstępne wyniki badań
Communicate with customers from the perspective of the spectator and manager of the theater – initial research results
Autorzy:
Krawiec, Wioletta
Szymańska, Kamila
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/588046.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Ekonomiczny w Katowicach
Tematy:
Komunikacja marketingowa
Narzędzia komunikowania się
Teatr
Marketing communication
Theatres
Tools of promotion
Opis:
Celem artykułu jest analiza wyników badań przeprowadzonych wśród widzów teatrów na temat oczekiwań wobec sposobów i narzędzi komunikowania się z nimi w celu poinformowania ich o wartościach, jakie proponują instytucje teatralne. Uzupełnienie badań wśród widzów stanowi analiza wypowiedzi menedżerów teatrów, która ma na celu ukazać świadomość działań marketingowych, jakie teatry podejmują, aby zwrócić uwagę i przyciągnąć klienta. Prezentowane wyniki badań stanowią cześć projektu badawczego realizowanego na Wydziale Zarządzania Uniwersytetu Łódzkiego w Katedrze Marketingu na przełomie lat 2015/2016. Badania przeprowadzono na próbie 496 widzów teatrów oraz na próbie 16 menedżerów teatrów odpowiedzialnych za działania marketingowe.
The aim of the article is to analyze the results of research conducted among spectators theaters on expectations, as to the ways and tools to communicate with them in order to inform them about the values they propose theatrical institutions. Supplement research among viewers an analysis of the declaration managers of theaters, which aims to show awareness of marketing activities that perform theaters, to draw attention and attract the customer. Presented in the article the results of the research have been developed for the research sample of 496 spectators and on sample of 16 theaters marketing managers. They constitute only part of the research sample involved in the research as part of a research project conducted at the Faculty of Management, University of Lodz, Department of Marketing at the turn of 2015/2016.
Źródło:
Studia Ekonomiczne; 2017, 313; 125-136
2083-8611
Pojawia się w:
Studia Ekonomiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies