Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "the sacred" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 111
Tytuł:
Źródła i przedmiot nauczania katechetycznego w ujęciu prawa kanonicznego
The Sources and Subject of Religious Teaching in the Context of the Canon Law
Autorzy:
Adamczyk, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1375680.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Catechesis
sacred Scripture
Tradition
liturgy
Magisterium of the Church
life of the Church
katecheza
Pismo Święte
Tradycja
liturgia
Nauczycielski Urząd Kościoła
życie Kościoła
Opis:
The following article deals with the sources and subject of religious teaching from the canon point of view. Canon Law Code 760 specifies the Holy Bible as the first and primary source of religious education. The next fundamental source of cathesis is Tradition, then, the liturgy and the Magisterium and Church life. The subject of word ministry (religious education) should be the mystery of Christ presented entirely and faithfully, taking the law hierarchy into account.
Źródło:
Poznańskie Studia Teologiczne; 2016, 30; 463-475
0209-3472
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ikonografia krakowskiej monstrancji fundacji Anny Ostrowskiej, jako środek przekazu duchowości Zgromadzenia Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego
Iconography of the Monstrance from Cracow Foundation of Anna Ostrowska, as a Means of Conveying Spirituality of Handmaids of the Sacred Heart
Autorzy:
Antoszczuk OFMConv, Rafał Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/545100.pdf
Data publikacji:
2018-12-31
Wydawca:
Instytut Wydawniczy Księży Misjonarzy Redakcja "Nasza Przeszłość"
Tematy:
Zgromadzenie Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego
monstrancja
reservaculum
melchizedek
nodus
trzon
Congregation of Handmaids of the Sacred Heart
monstrance
stem
Opis:
Autor w artykule wskazuje na wartość ufundowanej u początku Zgromadzenia Sióstr Sercanek monstrancji, której wszystkie detale dekoracyjne i ornamenty mają swoje źródło w prawodawstwie Zgromadzenia. Dzięki wspomnianej rzeczywistości monstrancja stała się graficznym przekaźnikiem duchowości, mówiąc o oddawaniu chwały Najświętszemu Sercu Pana Jezusa, o zakorzenieniu życia sióstr sercanek w Ewangelii oraz o czerpaniu przykładu życia od świętych, których za wzór siostrom postawili założyciele Zgromadzenia: św. Józef Sebastian Pelczar oraz bł. Klara Ludwika Szczęsna. Dzięki przeprowadzonym badaniom szczegółowym, autor oprócz wyjaśnienia przekazu ikonograficznego, odkrywa przed czytelnikiem fakt materiału, jaki został użyty do jej zrobienia oraz pracowni, w której monstrancja została wykonana.
The author of the article points to the value of the monstrance founded at the beginnings of the Congregation of the Handmaids of the Sacred Heart, whose decorative details and ornaments have their source in the regulations of the Congregation. The monstrance has become a graphic medium of spirituality by presenting the veneration of the Sacred Heart of Jesus, the Evangelical roots of the Congregation and following the example of the saints set as role models by the founders of the Congregation, St. Józef Sebastian Pelczar and Bl. Klara Ludwika Szczęsna. Apart from the iconographic meaning and thanks to a detailed research, the author also presents the material used to make the monstrance and the workshop where it was made.
Źródło:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce; 2018, 130; 115-126
0137-3218
2720-0590
Pojawia się w:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Powrót poezji mistycznej na przełomie XIX i XX wieku
Autorzy:
Arent, van Nieukerken,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/897205.pdf
Data publikacji:
2018-05-25
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
Mystical Poetry
the sacred
sacrifice
alienation
poet-priest
poetic word
Opis:
The article discusses the issue of the return of the forgotten poets as a function of the literary paradigm subjected to changes at the turn of the 19th and 20th centuries. In the light of such a view, the crisis in the development of poetry would be one of the factors letting the forgotten poets’ voice be heard. Another one seems to be the alienation of late 19th-century authors seeking or involuntarily finding partners for a dialogue in tradition, not in contemporary times. The text raises the subject of the sacredness of the poetic word, referring it both to the socio-literary realities of the turn of the centuries and to the broadly defined tradition. In the paper, the author focuses on Cyprian Norwid (and his reader, Zenon Przesmycki) and Stefan George (for whom Stephane Mallarmé turns out to be an important poetic reference).
Źródło:
Przegląd Humanistyczny; 2017, 61(4 (459)); 9-17
0033-2194
Pojawia się w:
Przegląd Humanistyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Per assicurare una presenza di Gesù. Una lettura del concetto di sacerdozio in Dehon
Aby zapewnić obecność Jezusa. Ujęcie kapłaństwa u o. Dehona
To assure an presence of Jesus. A lecture of the concept of priesthood in Dehon
Autorzy:
Arnaiz Ecker, Juan José
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/553868.pdf
Data publikacji:
2018-12-25
Wydawca:
Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów
Tematy:
Leon Dehon
kapłaństwo
zakonnik
kapłan
sercanie
powołanie
charyzmat
Zgromadzenie Księży Najświętszego Serca Jezusowego
Léon Dehon
priesthood
religious
priest
Dehonians
vocation
charism
Congregation of the Priests of the Sacred Heart of Jesus
Opis:
Z okazji 150. rocznicy święceń prezbiteratu o. Leona Dehona (1843-1925), artykuł podkreśla istotne punkty roli kapłaństwa w piśmiennictwie Dehona i jego charyzmatycznej realizacji w Zgromadzeniu, które założył. Określenie tego pojęcia przez poddanie go krytyce teologicznej uwidacznia pewne ograniczenia i rodzi pytanie, czy język kapłański używany przez Dehona odnosi się do wyjątkowej kontemplacji pełni misterium Jezusa Chrystusa, w której jako centralne ukazane jest wspólne kapłaństwo wiernych. Druga część artykułu analizuje konsekwencje dla tożsamości sercańskiej i przedstawia koncepcję „sercanina-kapłana” jako określenie, które najlepiej odzwierciedla to, co „proces charyzmatyczny” oferuje dzisiaj jako jedność powołania, tożsamości i przynależności.
On the occasion of the 150th anniversary of the priestly ordination of Fr. León Dehon (1843-1925), this article highlights the relevant points of the role that the priesthood has in the written work of Dehon and in its charismatic fulfillment in the Congregation he founded. Determining the concept by subjecting it to theological criticism makes the limits of this approach evident, and raises the question whether the priestly language used by Dehon refers to a unique contemplation of the total mystery of Jesus Christ in which the common priesthood of the faithful is indicated as central. The second part examines the consequences for Dehonian identity and presents the concept of „Dehonian-priest” as the expression that best reflects what the „charismatic process” offers today as a unity of vocation, identity and belonging.
Źródło:
Sympozjum; 2018, 2(35); 11-38
2543-5442
Pojawia się w:
Sympozjum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Il Direttorio Omiletico. Presentazione e riflessioni
The Homiletic Directory. A Presentation and Critical Evaluation
Dyrektorium homiletyczne. Prezentacja i ocena
Autorzy:
Biscontin, Chino
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2037963.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Dyrektorium homiletyczne
interpretacja Pisma Świętego
słowo Boże
homilia
liturgia
lectio divina
Homiletic Directory
interpreting Sacred Scripture
the Word of God
homily
liturgy
Opis:
Artykuł składa sie z trzech części. W pierwszej autor przedstawia zawartość rzeczową Dyrektorium homiletycznego uwypuklając zasadnicze tematy teologiczne tego dokumentu, a w szczególności problem natury homilii oraz kryteriów poprawnej interpretacji Pisma Świętego. Kryteria te zostały zaczerpnięte z adhortacji Verbum Domini: interpretacja perykopy w jej kontekście biblijnym, uwzględnienie zasady hierarchii prawd wiary oraz wierność Tradycji. W drugiej części autor wydobywa pozytywne aspekty Dyrektorium: stwierdzenia na temat wagi i godności homilii, przypomnienie nauki Soboru na temat homilii jako aktu celebracji liturgicznej, wezwanie do wierności nauce Kościoła poprzez odniesienie do Katechizmu Kościoła katolickiego. Część trzecia artykułu podkreśla niektóre braki i ograniczenia Dyrektorium. Zdaniem autora chodzi tu o zbyt enigmatyczne uwzględnienie adresata homilii, o brak informacji na temat aspektów komunikacyjnych przepowiadania. W dokumencie nie znalazły się także nowatorskie inspiracje papieża Franciszka zawarte w adhortacji Evangelii gaudium. Zabrakło także głębszej recepcji wskazań natury historiozbawczej obecnych w soborowej Konstytucji Dei Verbum. Il Direttorio Omiletico. Presentazione e riflessioni L'articolo comprende tre parti. La prima descrive il contenuto del Direttorio Omiletico e ne delinea i temi teologici che fanno da trama al documento e in particolare la natura dell'omelia, i criteri per una corretta interpretazione delle Scritture. Dell'omelia viene sottolineata la sua natura di mediazione sacramentale dell'evento della Parola di Dio. I criteri di interpretazione delle Scritture vengono desunti da Verbum Domini: e la comprensione di ogni pericope nel contesto dell'intera Scrittura, l'applicazione del principio della gerarchia delle verità di fede e la fedeltà alla comprensione nella Tradizione. La seconda parte mette in risalto l'apporto positivo di questo Documento: una vigorosa affermazione dell'importanza e della dignità dell'omelia, la fedeltà al dettato conciliare della sua appartenenza alla celebrazione di cui è parte integrante, l'affermazione della fedeltà alla dottrina della Chiesa, mediante il rimando al Catechismo della Chiesa Cattolica. La terza parte intende segnalare alcuni limiti del Direttorio, e cioè una inadeguata attenzione ai destinatari dell'omelia e alle esigenze di una comunicazione efficace, la non incorporazione degli impulsi di novità contenuti nella Evangelii Gaudium, l'insufficiente recezione delle indicazioni storico-salvifiche della Dei Verbum.
The article is composed of three parts. In the first part, the author presents the subject contents of the Homiletic Directory while pointing out the essential theological topics contained in this document, and particularly the nature of the issues of a homily and the criteria for correctly interpreting Sacred Scripture. These criteria were taken from the exhortation Verbum Domini: interpreting a pericope in its biblical context, taking into account the principle of hierarchy of truths of the faith and faithfulness to Tradition. In the second part, the author derives the positive aspects of the Directory. This includes its statements on the topic of the homily's importance and dignity, reference to the Council's teachings on the topic of the homily as an action in the liturgical celebration and a call to being faithful to the Church's teachings by referring to the Catechism of the Catholic Church. The third part of the article stresses some breeches and limitations in the Directory. According to the author, here we are referring to a rather enigmatic account of the homily's audience and a lack of information on the topic of aspects of communication in delivering. The document does not contain the unique inspirations of Pope Francis included in his exhortation Evangelii Gaudium. There is also a lack of a deeper reception of the nature of the historical and salvific recommendations present in the Council's Constitution Dei Verbum.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2016, 63, 12; 5-21
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jezus odmitologizowany? Antyewangelia według José Saramago
A Demythologization of Jesus? The Anti-Gospel According to José Saramago
Autorzy:
BOBOWSKI, Slawomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1047015.pdf
Data publikacji:
2020-01-13
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Jezus historyczny, Jezus Ewangelii, świętość, ateizm, teizm, powieść, wolność, samospełnienie, miłosierdzie, miłość
historical Jesus, Jesus of the Gospels, the sacred, atheism, theism, novel, freedom, self-fulfillment, mercy, love
Opis:
Spór o Jezusa, będący jednocześnie sporem o istnienie realnego boskiego sacrum, trwa od czasów oświecenia. W pierwszej połowie dziewiętnastego wieku powstawały pierwsze prace dowodzące, iż Jezus był tylko postacią historyczną. Do dnia dzisiejszego opublikowano na świecie tysiące książek dowodzących słuszności tej tezy i tysiące książek jej przeczących. Już na początku wieku dwudziestego „debata” ta przeniosła się do literatury epickiej. Obok utworów powieściowych o charakterze ewangelizacyjnym, jak na przykład Dzień, w którym umarł Chrystus (1957) Jima Bishopa, powstało kilka powieści polemicznych wobec tradycji ewangelicznej, a nawet zmierzających do jej skompromitowania. W ten też nurt wpisuje się powieść José Saramago Ewangelia według Jezusa Chrystusa (1991) – powieść zdecydowanie laicka, ale też subtelna w podważaniu uświęconej tradycji. Pisarzowi udaje się wykazać jej pewne istotne słabości (albo quasi-słabości), na przykład nieścisłość przekazów ewangelicznych albo nadmierną opresyjność chrześcijaństwa wobec seksualności, utrudniającą dojście człowieka, mężczyzny (tu: Jezusa) do prawdy o sobie, albo też zbyt kategoryczne oddzielanie Dobra od Zła, co z laickiej, racjonalno-empirycznej perspektywy może się wydawać zabiegiem sztucznym, niezgodnym z rzeczywistością, która zawsze jest płynna i nie ma w niej nigdzie żadnych ostrych granic. Powieściowy Jezus buntuje się przeciw Bogu-Ojcu, nie chce dźwigać jarzma boskości, zrażony licznymi „ułomnościami” chrześcijańskiego projektu. Pisarz jednak, koncentrując się na wartości osobowościowego rozwoju swojego protagonisty, na jego dążeniu do wolności i samospełnienia, pomija z dziejów Chrystusa to, co w nich najważniejsze: wezwanie do miłosierdzia i do miłości bliźniego, wezwanie do niemyślenia nieustannie o sobie.
The dispute over Jesus, which is also a dispute over the existence of the sacred reality, has continued since the age of Enlightenment. The very first works intended to demonstrate that Jesus was a merely historical figure were created in the early nineteenth century. Until now, thousands of books have been published all over the world proving the validity of this claim, and other thousands in order to abolish it. At the beginning of the twentieth century, the ‘debate’ in question was transferred to the domain of literary fiction. Side by side with novels intended to evangelize the readers, such as Jim Bishop’s The Day Christ Died (1957), there appeared several novels engaging in a polemic with the Gospel tradition, some of them even meant to compromise it. Among them is José Saramago’s The Gospel According To Jesus Christ (1991), an openly secular novel, only subtly, however, undermining the sacred tradition. The author succeeds in pointing to some of its weaknesses (or quasi-weaknesses), such as: (1) the inaccuracy of the message of the Gospel, (2) the overtly oppressive attitude of Christianity towards sexuality, hindering the recognition of one’s own identity (in the case of the novel the person suffering this oppression is Jesus), (3) too rigid a separation of good and evil, which is perceived from the secular, rational-empirical perspective as artificial and incompatible with the liquid, free-floating reality lacking sharp boundaries. The fictional Jesus rebels against God, the Father, and, discouraged by numerous ‘fallibilities’ of the divine project, refuses to carry his yoke. However, having focused on the personal growth of his protagonist, on his quest for freedom and self-fulfillment, the author ignores the most significant elements of the story of Jesus, namely, the call for mercy, the commandment to love one’s neighbor, and the call not to be focused on oneself.
Źródło:
Ethos; 2016, 29, 4 (116); 221-244
0860-8024
Pojawia się w:
Ethos
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
If there is no Religion – L. Kołakowski’s Defence of the Sacred. Part 1
Autorzy:
Bochenek, Krzysztof
Mordka, Cezary
Stala, Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29752116.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Absolute
God
subject
the sacred
naturalism
empiricism
transcendentalism
religion
reductionism
truth
Opis:
This article is an attempt to present the views of the Polish philosopher on the phenomenon of religion. L. Kołakowski devoted almost all his professional life to the issue of religion. He places the area of religious experiences and beliefs within the framework of transcendentalism, one of the basic and mutually exclusive options: “transcendentalism – empiricism”. Empiricism is the sphere of naturalistic views and contents, and their most radical representatives are empirical sciences and philosophies related to them. Kołakowski points out that there is no reason for the naturalistic option to exhaust the cognitive content. However, a philosophical attempt to go beyond naturalism in grasping the Absolute and the self, ends in metaphysical horror. Hence L. Kołakowski points to religious perception as an area that remains non-scientific but this fact does not contradict its value. A special place in L. Kołakowski’s analyses is occupied by the anthropological argument under which the biologisation of human existence is unjustified.
Źródło:
The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II; 2022, 12, 2; 5-17
2391-6559
2083-8018
Pojawia się w:
The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
If There is No Religion: L. Kołakowski’s Defence of the Sacred. Part 2 a polemic
Autorzy:
Bochenek, Krzysztof
Mordka, Cezary
Stala, Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29552061.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
The Absolute
historical God
temporality
good
self
naturalism
transcendentalism
the sacred
the profane
knowledge
truth
science
personal trust
religious perception
contingency
Opis:
The article is an argument with the main theses presented by L. Kołakowski in his vision of religion. The discussion, which considers the strengths of the Polish philosopher’s analyses, concerns the distinction between empiricism and transcendentalism, the epistemological status of empirical sciences and broadly understood naturalisms, as well as the question of metaphysical horror as understood by L. Kołakowski. The text analyses the anthropological argument and the specificity of religion with its personal trust, the specificity of human existence, the experience of the sacred-profane and the importance of religion for human existence. The conclusion presents a further perspective for the analysis of the phenomenon of religion.
Źródło:
The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II; 2023, 13, 1; 25-36
2391-6559
2083-8018
Pojawia się w:
The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pèlerinages barrésiens
Barresian Pilgrimages
Autorzy:
Bompaire-Evesque, Claire
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/483556.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Wydawnictwo Werset
Tematy:
Maurice Barrès
sacred places
aestheticism
cult of the earth and the dead
Opis:
This article is a inquiry about how Barrès (1862-1923) handles the religious rite of pilgrimage. Barrès stages in his writings three successive forms of pilgrimage, revealing what is sacred to him at different times. The pilgrimage to a museum or to the birthplace of an artist is typical for the egotism and the humanism of the young Barrès, expressed in the Cult of the Self (1888-1891). After his conversion to nationalism, Barrès tries to unite the sons of France and to instill in them a solemn reverence for “the earth and the dead” ; for that purpose he encourages in French Amities (1903) pilgrimages to historical places of national importance (battlefields; birthplace of Joan of Arc), building what Nora later called the Realms of Memory. The third stage of Barrès’ intellectual evolution is exemplified by The Sacred Hill (1913). In this book the writer celebrates the places where “the Spirit blows”, and proves open to a large scale of spiritual forces, reaching back to paganism and forward to integrative syncretism, which aims at unifying “the entire realm of the sacred”.
Źródło:
Quêtes littéraires; 2013, 3; 116-123
2084-8099
2657-487X
Pojawia się w:
Quêtes littéraires
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mała litania uroczysta Karola Szymanowskiego
Karol Szymanowski’s Little Solemn Litany
Autorzy:
Boniecki, Edward
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2179081.pdf
Data publikacji:
2023-03-21
Wydawca:
Związek Kompozytorów Polskich
Tematy:
Karol Szymanowski
muzyka religijna
Jerzy Liebert
poezja religijna
franciszkanizm
Litania do Marii Panny op. 59
sacred music
religious poetry
Franciscanism
Litany to the Virgin Mary Op. 59
Opis:
„Litania do Marii Panny. Dwa fragmenty” op. 59 (1930–1933) była ostatnim utworem wokalnym w twórczości Karola Szymanowskiego. Na niej zakończył trwającą przez wszystkie lata jego działalności kompozytorskiej przygodę ze słowem poetyckim. Skomponowana do fragmentów wiersza Jerzego Lieberta pod tym samym tytułem, z tomu „Gusła ”(1930), była zarazem hołdem złożonym przedwcześnie zmarłemu na gruźlicę w 1931 roku młodemu poecie przez przejętego jego losem Szymanowskiego. Dla kompozytora spotkanie z Liebertem stało się jednym z najważniejszych duchowych wydarzeń w ostatnim okresie życia. Na płaszczyźnie twórczej zbliżył ich do siebie franciszkanizm, jako dążenie do prostoty w sztuce oraz stosunek do rzemiosła artystycznego, do „métier”. Przeżywający żarliwie nawrócenie religijne Liebert, który do polskiej poezji religijnej wprowadził nowy ton, potrącił religijną strunę duszy Szymanowskiego i pomógł mu wydobyć jeszcze muzykę z wyczerpanych już zdaniem autora „Stabat Mater” pokładów jego religijności. Tym samym przyczynił się do ożywienia życia duchowego kompozytora i sprowokował go do swego rodzaju „rachunku sumienia”, którego owocem była właśnie „Litania”. Małe arcydzieło liryki wokalnej ukazujące nowe perspektywy w twórczości Szymanowskiego, a jednocześnie modlitwa kompozytora, jak „Mała msza uroczysta” Gioacchina Rossiniego.
“Litany to the Virgin Mary. Two fragments” op. 59 (1930–33) was the last vocal work in Karol Szymanowski’s oeuvre. Its writing marked the end of Szymanowski’s adventure with poetry, which had lasted throughout his activity as a composer. Composed to fragments of Jerzy Liebert’s poem with the same title, from the collection “Gusła” (1930), it was also a tribute to the young poet–who died prematurely of tuberculosis in 1931–paid by Szymanowski, who was moved by Liebert’s fate. Meeting Liebert became one of the most important spiritual experiences for the composer in the last few years of his life. What brought the two men close on the creative level was Franciscanism as striving for simplicity in art and their attitude to artistic craftsmanship, to the “métier”. Liebert, who experienced a fervent religious conversion and who introduced a new tone into Polish religious poetry, touched a religious chord in Szymanowski’s soul and helped him to extract more music from the reserves of his religiosity, apparently already exhausted in the opinion of the author of “Stabat Mater”. In doing so, he contributed to a revitalisation of the composer’s spiritual life and provoked him into carrying out an “examination of conscience”, as it were, which ultimately led to the writing of the “Litany”. A small masterpiece of vocal lyricism showing new perspectives in Szymanowski’s oeuvre and at the same time a prayer, like Gioacchino Rossini’s “Petite messe solennelle”.
Źródło:
Polski Rocznik Muzykologiczny; 2022, 20; 262-298
1733-9871
2719-7891
Pojawia się w:
Polski Rocznik Muzykologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Obowiązek powiadomienia o przestępstwie w prawie i praktyce Kościoła
The obligation of making a delict denunciation in the law and practice of the Church
Autorzy:
Borek, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28762009.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
prawo karne
przestępstwo
doniesienie o przestępstwie
przeszkody do święceń
przeszkody małżeńskie
przestępstwo solicytacji
Ofiara eucharystyczna
delicta graviora
obowiązek denuncjacji
tajemnica papieska
tajemnica urzędowa
delict
penal canon law
penal canon process
penal responsibility
denunciation of the delict
obligation to denounce
canon obligation
liturgical and moral abuse
impediments to marriage
impediments to sacred orders
denunciation in the civil law
Opis:
Artykuł koncentruje się na obowiązku powiadomienia o przestępstwie w prawie i praktyce Kościoła. W sposób szczególny chodzi o udzielenie odpowiedzi na pytanie dotyczące tego, czy w aktualnym prawie Kościoła nadal istnieje obowiązek powiadamiania o podejrzeniu popełnienia przestępstwa, o nadużyciach dyscyplinarnych, liturgicznych oraz moralnych (nie tylko w zakresie przestępstwa pedofilii). W tym celu poruszane są następujące zagadnienia: doniesienie według kodeksu z 1983 roku; doniesienie według najnowszych przepisów kanonicznych; państwowy obowiązek denuncjacji. Z przeprowadzonej analizy wynika, że Kościół także dzisiaj stara się dostosować swoje przepisy do wyzwań, przed jakimi stawia go współczesny człowiek i świat. W sposób szczególny jest to widoczne w materii przestępstw popełnianych przeciwko osobom małoletnim i tym, które są z nimi zrównane. W tym kontekście należy bardzo pozytywnie ocenić wprowadzenie państwowego i kanonicznego obowiązku denuncjacji. Trzeba jednak zauważyć, że pewnym mankamentem kanonicznego obowiązku denuncjacji jest brak jakiejkolwiek (określonej lub nieokreślonej) sankcji (karnej i/lub administracyjnej) na wypadek ewentualnego niewywiązania się z takiego obowiązku. Nie oznacza to, że Kościół nie posiada narzędzi prawnych pozwalających na pociągnięcie do odpowiedzialności za niewywiązanie się z kanonicznego obowiązku denucjacji, zwłaszcza wtedy, gdy jest to związane z powstaniem jakiejś szkody. Wystarczy w tym miejscu przywołać treść kan. 128, 1389 czy listu apostolskiego papieża Franciszka Come una madre amorelove z 2016 roku. Należy stwierdzić, że sama denuncjacja, a szczególnie jej obowiązek, powinna być spostrzegana jako przejaw świadomej współodpowiedzialności za dobro wspólne i cel ostateczny, jakim jest salus animarum każdego człowieka, nie wyłączając sprawcy naruszeń. Wprowadzenie kanonicznego obowiązku denucjacji jest jedynie wypełnieniem i doprecyzowaniem owego modus procedendi, jaki został podany przez Pana Jezusa (Mt 18, 15–17).
The present article focuses on the obligation of making a delict denunciation in the law and practice of the Church. The particular attention is paid to finding an answer to the question whether the current Church law still encompasses the obligation to denounce any suspicion of committing a delict and of any disciplinary, liturgical and moral abuse (not only paedophilia). Thus the following issues are mentioned: a denunciation according to the Canon Law Code of 1983, a denunciation according to the latest canon regulations, and a state obligation of denunciation. The analysis suggests that the Church is trying to adapt its regulations to the challenges of the modern world. It is particularly seen in the field of delicts against minors and their equals. The introduction of both state and Church obligation of making a denunciation should be highly evaluated here. However, it must be noticed that there are some shortcomings of the canon obligation as it does not determine any sanctions (criminal or/and administrative) in case of default on the denunciation obligation. It should be clearly stated that denunciation itself should be considered as a sign of conscious co-responsibility for the common good and the ultimate goal, which is salus animarum of each man, the perpetrator included. The introduction of a canon obligation to make a denunciation is only a fulfilment and clarification of the modus procedendi established by Jesus Christ (Mathew 18:15–17). Keywords: delict, penal canon law, penal canon process, penal responsibility, denunciation of the delict, obligation to denounce, canon obligation, liturgical and moral abuse, impediments to marriage, impediments to sacred orders, denunciation in the civil law
Źródło:
Annales Canonici; 2022, 18, 1; 5-48
1895-0620
Pojawia się w:
Annales Canonici
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Muzyka sakralna jako via pulchritudinis wyzwaniem dla kompozytorów
Autorzy:
Bramorski, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/669097.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
via pulchritudinis
sacred music
the way of beauty
new evangelization
muzyka sakralna
droga piękna
nowa ewangelizacja
Opis:
If nature and cosmos are the expression of the beauty of the Creator and bring us to the threshold of a contemplative silence, artistic creation possesses its own capacity to evoke the ineffable aspects of the mystery of God. For the believer, beauty transcends the aesthetics and finds its archetype in God. The contemplation of the eternal beauty is the living source from which the Christian composers take inspiration to speak of the mystery of God. Works of sacred music inspired by the Christian faith posses an enormous potential pertinent to contemporary needs that remain unaltered by the times that pass. In an intuitive and tasteful manner, they permit participation in the great experience of faith, the meeting with God in the face of Christ in whom he uncovers the mystery of the love of God and the identity of man. With the language of beauty, Christian musicwork does not only transmit the message of the artist, but also the truth of the mystery of God meditated by a person who reads it to us, not to glorify himself but to glorify the Source. The beauty of the liturgy, an essential moment in the experience of faith and the pathway towards the adult faith, is unable to reduce itself to mere formal beauty. It is, first of all, the deep beauty of the meeting with the mystery of God. Superficiality, banality and negligence have no place in the liturgical music. They definitely do not help the believers progress on his path of faith but, above all, damage those who attend Christian celebrations. Beauty is seen as fundamental to faith and to the perception of truth. Via pulchritudinis as the way of beauty in sacred music is the finest expression of faith, hope and love.
Jeśli natura i kosmos są odblaskiem piękna Stwórcy i prowadzą nas do kontemplacji Jego wielkości, to również twórczość artystyczna ma możliwość przybliżania nas do tajemnicy Boga. Dla człowieka wierzącego piękno wykracza poza estetykę i odnajduje swój archetyp w Bogu. Kontemplacja odwiecznej piękności jest źródłem, z którego kompozytorzy chrześcijańscy czerpią natchnienie, aby ukazywać w swej twórczości misterium Boga. Inspirowane wiarą chrześcijańską dzieła muzyki sakralnej pozwalają nam w intuicyjny sposób uczestniczyć w doświadczeniu wiary, odkrywając tajemnicę miłości Boga i tożsamości człowieka. Posługując się językiem piękna, dzieła muzyczne są nie tylko nośnikami przesłania artysty, ale także prawdy o Bogu. Kompozytor, ukazując ową prawdę, nie wychwala samego siebie, ale pragnie uwielbiać Źródło Piękna. W liturgii, będącej istotnym momentem w doświadczaniu dojrzałej wiary, piękna nie można zredukować jedynie do formalnego estetyzmu. Jest to przede wszystkim głębokie piękno spotkania z tajemnicą Boga. Dlatego w muzyce liturgicznej nie ma miejsca na powierzchowność, banalność i niedbałość. Muzyka nie pomagałaby wówczas w rozwoju wiary, ale wręcz stawałaby się przeszkodą w godnym uczestniczeniu w chrześcijańskich obrzędach. Piękno stanowi zatem jedną z fundamentalnych kategorii teologicznych, pomagając wzrastać w wierze oraz dążyć do prawdy. Istotną rolę ewangelizacyjną pełni w tym kontekście muzyka sakralna, która jako via pulchritudinis stanowi wspaniały wyraz wiary, nadziei i miłości.
Źródło:
Pro Musica Sacra; 2017, 15
2083-4039
Pojawia się w:
Pro Musica Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sztuka sakralna wobec wyzwań sekularyzacji
Autorzy:
Bramorski, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2041259.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
sakrale Kunst
Säkularisierung
Neuevangelisierung
via pulchritudinis
Sacred art
secularization
new evangelization
via pulchritudinis (the way of beauty)
Sztuka sakralna
sekularyzacja
nowa ewangelizacja
Opis:
Jedną z przyczyn współczesnego kryzysu kulturowego są procesy sekularyzacyjne. Wywierają one wpływ na wiele aspektów życia indywidualnego i społecznego, których odzwierciedleniem jest sfera sztuki. Twórczość artystyczna jest nie tylko obrazem ludzkiej egzystencji, ale także wyrazem tęsknoty i dążenia do tego, co wykracza poza doczesność. Potwierdzają to wielkie arcydzieła, które pomimo, iż powstały przed wiekami ciągle nas zachwycają, gdyż ich twórcy czerpali inspirację z piękna chrześcijańskiej wiary. Współczesne odejście od  Boga przyjmuje różne formy – od sekularyzmu, który radykalnie neguje rzeczywistość nadprzyrodzoną aż po desekularyzację z jej „nową duchowością”, będącą często nieokreślonym spirytualizmem w stylu New Age. W tej perspektywie sztuka sakralna, zamiast ulegać presji zeświecczenia, winna na nowo odnaleźć swoją tożsamość jako ważny element nowej ewangelizacji. Wobec dzisiejszego człowieka, który zagubił niejednokrotnie drogę do Boga, sztuka jako via pulchritudinis spełni wówczas misję ewangelizacyjną, stając się pełnym nadziei ukazywaniem sensu, jaki nadaje naszemu życiu tajemnica zbawczej miłości Chrystusa.
Secular processes are one of the reasons of the contemporary cultural crisis. They influence many aspects of individual and social life which is reflected in the sphere of art. Artistic activity is not only a picture of human existence, but also an expression of longing and desire for what exceeds wordliness. Great masterpieces, in spite of being created many centuries ago, confirm this, as they do not stop to delight us because their creators were inspired by the beauty of Christian faith. The contemporary departure from God takes different forms - from securalizatiom which radically denies the supernatural reality to desecularization with its "new spirituality", being quite often an indefinite spiritualism in the New Age style. In this perspective, sacred art, instead of surrendering to the secularization pressure, should find its new identity as an important element of the new evangelization. Art as via pulchritudinis is to continue to fulfill its evangelizing mission for modern man who so often loses his way to God. It will then become for us a meaning full of hope which human life receives from the mystery of Christ’s redeeming love.
Eine der Ursache der heutigen Kulturkrise sind Säkularisierungsprozesse. Sie beeinflussen viele von jenen Aspekten des individuellen und gesellschaftlichen Lebens, die ihren Wiederhall in der Kunst finden. Die künstlerische Tätigkeit ist nicht nur das Abbild der menschlichen Existenz, sondern sie spiegelt auch die Sehnsucht und Suche nach dem wider, das die diesseitige Existenz übersteigt. Dies wird an großen Meisterwerken sichtbar, welche ‒ obwohl sie vor Jahrhunderten entstanden sind ‒  immer noch beeindrucken, weil ihre Schöpfer die Inspiration aus der Schönheit des christlichen Glaubens geschöpft hatten. Das gegenwärtige Weggehen von Gott nimmt verschiedene Formen an: von einem Säkulkarismus, der die übernatürliche Wirklichkeit radikal in Frage stellt, bis hin zur Desakralisierung mit ihrer "neuen Spiritualität", die nicht selten zu einem unbestimmten New-Age-artigen Spiritualismus verkümmert. In dieser Perspektive muss die sakrale Kunst, statt dem Laizisierungsdruck nachzugeben, ihre Identität als ein wichtiges Element der Neuevangelisierung wiederfinden. Gegenüber dem heutigen Menschen, der nicht selten den Weg zu Gott verloren hat, wird die Kunst als via pulchritudinis eine Evangelisierungsmission spielen können, indem sie den hoffnugsvollen Sinn darstellt, der unserem Leben das Gehemnis der erlösenden Liebe Christi verleiht.
Źródło:
Studia Nauk Teologicznych PAN; 2014, 9; 189-208
1896-3226
2719-3101
Pojawia się w:
Studia Nauk Teologicznych PAN
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Życie i aktywność Wacława Raszka (1764–1837) w świetle źródeł
The Life and Work of Wacław Raszek (1764–1837) in the Light of Historical Sources
Autorzy:
Bujas-Poniatowska, Jolanta
Godek, Andrzej Edward
Poniatowski, Kamil
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/25806086.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Wacław Raszek
muzyka religijna
religijna kultura muzyczna XIX w.
Kancjonał muzyki kościelnej
Instytut Muzyczny w Puławach
muzyka w Kościele katolickim
sacred music
nineteenth-century sacred music culture
Music Institute in Puławy
music in the Catholic Church
Opis:
Działający na przełomie XVIII i XIX w. Wacław Raszek należy do grona muzyków, o których – mimo zainteresowania ze strony badaczy – wiadomo nader niewiele. Niejasności dotyczące właściwie wszystkich podstawowych informacji na temat muzyka, tj.: jego imienia, lat życia, ośrodków, w których przebywał czy przypisywanych mu utworów muzycznych, doprowadziły do licznych nieścisłości, pomyłek i niesprawdzonych hipotez. Zgodnie z obecną wiedzą można stwierdzić, że Wacław (a właściwie Ignacy Wacław) Raszek urodził się w Rychnovie nad Kněžnou w północnych Czechach, jako drugie z dwojga bliźniąt ochrzczonych pierwszego lutego 1764 roku. Wiadomo, że już w połowie lat osiemdziesiątych jego utwory przepisywane były dla zespołu działającego przy dominikańskim kościele w Gidlach – prawdopodobnie w tym czasie kompozytor też był już aktywny na terenach polskich, pracując jako kapelmistrz w Żarkach oraz dorywczy organista kapeli gidelskiej. W 1789 r. w Żarkach poślubił Klarę Szretter, jednak już dwa lata później był wdowcem, a w 1793 r. ponownie się ożenił, z Joanną Sytniowską (zmarłą w 1797 r. w Koziegłowach). Na przełomie XVIII i XIX w. centrum życia i aktywności zawodowej Wacława Raszka stała się Warszawa, w której pracował jako nauczyciel fortepianu konwiktu pijarskiego na Żoliborzu (1812–17), prawdopodobnie podejmując też współpracę z Teatrem Narodowym. Być może uczestniczył w muzyce uprawianej przy kościele św. Benona. W 1815 r. ożenił się po raz  trzeci z rodowitą warszawianką Elżbietą Lewicką. Po roku urodziło im się pierwsze dziecko, Ludwik Wacław. W latach 1818 i 1819 odnotowano aktywność muzyka w Opolu Lubelskim, gdzie miał być kapelmistrzem i gdzie urodziła się, a po roku zmarła jego córka Rozalia Kaliksta. Jednak już pod koniec 1819 r. Wacław Raszek przeniósł się do Puław, gdzie został zatrudniony w charakterze dyrektora muzyki w Instytucie Nauczycieli Elementarnych i Organistów. W szkole tej działał aktywnie prawdopodobnie do końca 1825 r., kształcąc kilkudziesięciu chłopców oraz ucząc śpiewu dziewczęta w szkółce parafialnej. Uważano go za sumiennego, pracowitego i odnoszącego sukcesy nauczyciela oraz organizatora życia muzycznego. W Puławach Raszek napisał swoje opus magnum, Kancjonał Muzyki Kościelnej, wydany w Warszawie w 1825 roku. Tam też urodziło się kolejnych dwóch synów kompozytora. Po opuszczeniu Puław Wacław Raszek powrócił do Warszawy, gdzie współpracował z Archikonfraternią Warszawską oraz dawał prywatne lekcje fortepianu. Zmarł 29 I 1837 r. i został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim, a wraz z nim dwójka jego synów, zmarłych odpowiednio sześć i siedem lat po ojcu.
Wacław Raszek, active in the late eighteenth and early nineteenth century, is one of those musicians whose life and work, despite scholarly interest, remains largely unknown. Virtually all the basic information concerning this musician, including his first name, date of birth and death, the places he lived and worked in, and the compositions attributed to him, has remained ambiguous, leading to numerous inaccuracies, mistakes and unverified hypotheses. According to the current state of knowledge, Wacław (actually Ignacy Wacław) Raszek was born in Rychnov nad Kněžnou, in Bohemia, as one of twins baptised on 1 February 1764. We know that in the mid-1780s his works were being copied for the ensemble active at the Dominican church in Gidle, in central southern Poland. At that time, he was most likely already active in Poland, as the Kapellmeister in Żarki, in the Polish Jura, and occasionally as an organist working with the Gidle ensemble. In 1789, in Żarki, he married Klara Szretter, but just two years later he was widowed. He remarried in 1793, to Joanna Sytniowska (d. Koziegłowy, 1797). Around the turn of the nineteenth century, Warsaw became the focus of Raszek’s life and professional activity. He worked as a piano teacher at the Piarist boarding school in Żoliborz, now a district of Warsaw (1812–17), probably also working with the National Theatre and taking part in the performance of music at the Church of St Benno. In 1815 he got married for the third time, to Elżbieta Lewicka, a native of Warsaw. Their first child, Ludwik Wacław, was born a year later. For 1818 and 1819 we have record of his work as a Kapellmeister in Opole Lubelskie, where his daughter Rozalia Kaliksta was born and died a year later. Towards the end of 1819, however, Raszek moved to Puławy, where he was taken on as director of music at the Institute of Elementary School Teachers and Organists, where he probably worked till the end of 1825, teaching several dozen boys and training girls to sing in the parish school. He was regarded as a diligent, hardworking and successful teacher and organiser of musical life. It was in Puławy that he wrote his opus magnum, the Kancjonał muzyki kościelnej [Church hymnal and songbook], published in 1825 in Warsaw. Two sons were born to him in Puławy. Having left that town, Raszek returned to Warsaw, where he worked with the Warsaw Archconfraternity and privately gave piano lessons. He died on 29 January 1837 and is buried in Powązki Cemetery, along with two of his sons, who died respectively six and seven years after their father.
Źródło:
Muzyka; 2022, 67, 1; 20-38
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:
Muzyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czytania biblijne jako źródło przepowiadania podczas uroczystości Najświętszego Serca Pana Jezusa
Bible Readings as a Source of Ppreaching During the Ceremony of Sacred Heart of Jesus
Autorzy:
Cempura, Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/571532.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
miłość Boga
Serce Jezusa
Msza o Najświętszym Sercu Pana Jezusa
źródło przepowiadania
love of God
Heart of Jesus
the Mass about the Sacred Heart of Jesus
source of preaching
Opis:
Niniejsze opracowanie jest próbą ukazania bogatej treści tekstów biblijnych przewidzianych na uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa oraz zasadniczych tematów teologicznych, które należy podjąć w głoszeniu homilii we wspomniane święto. Praca została ujęta w trzech częściach. W pierwszej części artykułu została dokonana ogólna prezentacja źródeł przepowiadania podczas mszy o Najświętszym Sercu na podstawie tekstów świętych. Następnie dokładniej przedstawiono i omówiono teksty biblijne przewidziane na tę uroczystość, a na koniec zaprezentowano główne tematy, które tego dnia powinni podjąć homiliści.
The aim of the compilation below is to present the rich content of biblical readings used during the ceremony of the Sacred Heart of Jesus, as well as some basic theological themes which should be discussed during the homily of the aforementioned feast. The thesis consists of three parts. The first portion contains the general presentation of sources of preaching based on holy texts that represent the Sacred Heart of Jesus during the Mass. In the second portion, various liturgical texts assigned for this feast are discussed in further detail. Finally, the thesis specifies the main topics which should be preached on this holy day.
Źródło:
Polonia Sacra; 2018, 22, 2(51); 113-136
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 111

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies