Temat: the monument - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Волпа. Старая и новая
Volpa. The Old and New
Autorzy:: Смиловицкий, Леонид
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2116659.pdf
Data publikacji:: 2020-12-31
Wydawca:: Akademia Zamojska
Tematy:: Vlopa
Belarus
Zionist groups
synagogue
monument
17th century
the Holocaust
Влопа
Беларусь
сионистские группы
синагога
памятник
XVII век
Холокост
Włopa
Białoruś
grupy syjonistyczne
synagoga
zabytek
XVII wiek
Holokaust
Opis:: The article is devoted to the history of the Jewish community in Volpa. Until 1939 the town was the centre of a commune of the Grodno district of the Bialystok voivodeship, and now it is part of the Volkovysk district of the Grodno region of the Republic of Belarus. The article describes the economic, religious, cultural, and national life of Jews, who naturally complemented the life of the Belarusians and Poles in Volpe providing an example of mutual understanding and cooperation. Particular attention is paid to the fate of the unique wooden synagogue of the 17th century and the activities of Zionist groups and clubs. A separate place is given to the story of the tragic death of the community during the Holocaust and the attempts to preserve the memory of their small homeland by the modern generation of Volpa residents. The article was written following the author's visit to Volpa in 2018 and it is based on rare archival data, scholarly publications in Hebrew, English, Polish and Russian, periodicals, and interviews with local residents.
Artykuł poświęcony jest historii społeczności żydowskiej w Wołpie. Do 1939 miasto było centrum gminy powiatu grodzieńskiego województwa białostockiego, a obecnie wchodzi skład rejonu wołkowyskiego obwodu grodzieńskiego Republiki Białorusi. Artykuł opisuje życie gospodarcze, religijne, kulturalne i narodowe Żydów, którzy w naturalny sposób uzupełniali życie Białorusinów i Polaków w Wołpie, dając przykład wzajemnego zrozumienia i współpracy. Szczególną uwagę zwrócono na losy unikatowej drewnianej synagogi z XVII wieku oraz działalność grup i klubów syjonistycznych. Osobne miejsce zajmuje historia tragicznej śmierci społeczności w czasie Holokaustu oraz próby zachowania pamięci o ich małej ojczyźnie przez współczesne pokolenie mieszkańców Wołpy. Artykuł powstał po wizycie autora w Wołpie w 2018 roku i opiera się na rzadkich danych archiwalnych, publikacjach naukowych w języku hebrajskim, angielskim, polskim i rosyjskim, czasopismach oraz wywiadach z mieszkańcami.
Źródło:: Studia Żydowskie. Almanach; 2020, 10, 9-10; 9-24
2083-5574
Pojawia się w:: Studia Żydowskie. Almanach
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: «Я не забуду своей колыбельной…» Петра Вегина: жанрологический анализ
Autorzy:: Иванюк, Борис
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2034832.pdf
Data publikacji:: 2021-12-23
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:: русская поэзия ХХ века
П. Вегин
«поэтический памятник»
«последнее стихотворение»
валета
визионерская поэзия
20th-century Russian poetry
Pyotr Vegin
“poetic monument”
“the last poem”
valediction
visionary poetry
Opis:: Текст П. Вегина «Я не забуду своей колыбельной…» соткан из разножанровых моти- вов. Его анализ убеждает в продолжении автором жанровой истории «последнего стихотворе- ния», валеты и визионерской поэзии и в полемическом отношении к горацианской традиции «поэтических памятников». В классических текстах, начиная с «Exegi monumentum…» Го- рация, риторических, открытых для публичного обсуждения и поэтического агона, по- смертная слава поэта сравнивается с сооружениями материальной памяти, умаляемыми для авторского самовозвеличения. «Памятник» П. Вегина – дендронический («тополь пи- рамидальный»), а его поэтический голос – тихий, безадресный и не ожидающий отклика. В сопоставлении же вегинского текста с пушкинским («Я памятник себе воздвиг неру- котворный…») очевидно опрощение романтического образа «лиры» («душа в заветной лире») как знака завещанного поэтическим потомкам творческого наследия, шире – как аллегории поэтической традиции. В отличие от преимущественно иронического переос- мысления этой традиции его современниками, П. Вегин ведет полемику с ней изнутри, с помощью метафорической пересемантизации ее стилевых формул, одновременно созда- вая свою оригинальную версию «поэтического памятника» с общей смысловой установ- кой не на бессмертие авторского наследия, а на индивидуальную реинкарнацию, на вос- крешение, исключающее смерть как таковую ценой собственной смерти поэта, ставшей событием стихотворного текста.
Pyotr Vegin’s text “Ya ne zabudu svoyei kolybelnoi…” [‘I won’t forget my lullaby’] is weaved of multi-genre motives. Its analysis in the paper substantiates the conclusion that the writer continues the genre history of “the last poem”, valediction and visionary poetry, and that he adopts a polemical stance toward the Horatian tradition of “poetic monuments”. In classical texts, starting with Horace’s “Exegi monumentum...”, which are rhetorical and open to public discussion and part of a poetic agon, the poet’s posthumous fame is compared with artifacts of material memory that are being belittled for the sake of the author’s self-aggrandisement. Vegin’s “monument” is, by contrast, dendronic (a ‘Lombardy poplar’) and his poetic voice soft, addressless, and not expecting response. In juxtaposing Vegin’s text with Pushkin’s “Ya pamyatnik sebe vozdvig nerukotvornyi” (‘I’ve raised myself a monument not built by human hands’), what is evident is a lowering down of the romantic image of the lyre (Pushkin’s ‘my soul in the sacred lyre’) as the sign of the creative legacy bequeathed to the scions, or, in a broader sense, as an allegory of the poetic tradition. As distinguished from the mainly ironic revaluation of this tradition by Vegin’s contemporaries, his polemic with it is undertaken, as it were, from inside, by means of a metaphoric resemantisation of its stylistic formulas, while at the same time leads to creating Vegin’s individual version of a “poetic monument”. His is semantically oriented not on the immortality of the author’s artistic legacy but on an individual reincarnation, a resurrection that excludes death as such by dint of the poet’s carnal death, which has served as the event around which the poetic text is build.
Źródło:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica; 2021, 14; 203-213
1427-9681
2353-4834
Pojawia się w:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Muzeum Techniki Politechniki Śląskiej w Gliwicach
Museum of Technology of the Silesian University of Technology in Gliwice
Autorzy:: Zioło, Krzysztof
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/541457.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Akademia Wychowania Fizycznego im. Jerzego Kukuczki w Katowicach
Tematy:: Muzeum Techniki Politechniki Śląskiej
utworzenie i misja muzeum
Katalog Zabytków Techniki
Museum of Technology of the Silesian University of Technology
Creation and mission of the museum
Catalogue of Technical Monument
Opis:: Muzea w krajowych bibliotekach uczelnianych, poza izbami pamięci, nie występują, a już muzeum prezentujące technikę jest absolutnym wyjątkiem. W artykule zaprezentowano takie muzeum, utworzone w ramach Biblioteki Głównej uczelni technicznej, jaką jest Politechnika Śląska. Przedstawiono proces powstania Muzeum, charakterystykę działalności, zaprezentowano sposób tworzenia katalogu i podano jego lokalizację. Przedstawiono też Stowarzyszenie Muzeów Uczelnianych, z którym współpracuje placówka gliwicka.
Museums in national university libraries, apart from the chambers of remembrance, are not common. The museum presenting the technique is an absolute exception. The article presents such a museum created as part of the Main Library of a technical university, which is the Silesian University of Technology. It presents the process of its creation, characteristics, and the way of creating a catalogue and its location. The Association of University Museums with which we cooperate was also presented.
Źródło:: Bibliotheca Nostra. Śląski Kwartalnik Naukowy; 2019, 2(56); 132-143
2084-5464
Pojawia się w:: Bibliotheca Nostra. Śląski Kwartalnik Naukowy
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Zasady prawa ochrony dziedzictwa kultury – propozycja katalogu
The principles of the law on the protection of cultural heritage - a proposal for a catalogue
Autorzy:: Zeidler, Kamil
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/692808.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: legal principles
cultural heritage protection law
monument
principle of the protection of cultural heritage
zasady prawa
prawo ochrony dziedzictwa kultury
zabytek
zasada ochrony dziedzictwa kultury
Opis:: Among the whole set of legal norms, norms that are legal principles are of particular importance. The attribute that gives a legal norm the status of a principle of law is its importance for the legal system. An important division of legal principles introduces a distinction between the principles formulated directly in the legal text (explicit principles), the principles interpreted from the legal text, although not explicitly expressed in the legal text (implicit principles), and the principles of law not expressed in legislative acts but constituting an element of legal culture (second-degree implicit principles). The law on the protection of cultural heritage is now considered to be a comprehensive branch of law, and one of the basic criteria for separating a branch of law is the possession of own principles of law, a criterion which is satisfied in relation to the catalogue of principles presented in the article, with the guiding principle being the principle of cultural heritage protection interpreted under Articles 5 and 6 of the Constitution of the Republic of Poland. Among other principles of the law on the protection of cultural heritage the following can be distinguished in particular (with the reservation that the catalogue presented in the article has an open character): the principle of access to monuments, the principle of social utility of monuments, the principle of access to information, the principle of control over the state of preservation of monuments, the principle of integrity of the monument, the principle of sustainable development, the principle of cultural heritage management, the principle of change in the usable value of the cultural heritage over time, the principle of financing by the monument holder, the principle of financing from public resources, principles of property protection, the principle of proportionality, the state control over the trading in monuments and the principle of the control of exporting historic objects abroad.
Pośród całego zespołu norm prawnych szczególne znaczenie mają normy będące zasadami prawa. Cechą nadającą normie prawnej status zasady prawa jest jej doniosłość dla systemu prawa. Ważny podział zasad prawa wprowadza rozróżnienie na: zasady wprost sformułowane w tekście prawnym (zasady explicite), zasady wyinterpretowywane z tekstu prawnego, choć wprost niewyrażone w tekście prawnym (zasady implicite), zasady prawa niewyrażone w aktach prawodawczych, a stanowiące składnik kultury prawnej (zasady implicite drugiego stopnia). Prawo ochrony dziedzictwa kultury jest dziś uznawane za tzw. kompleksową gałąź prawa, a jednym z podstawowych kryteriów wydzielania gałęzi prawa jest posiadanie własnych zasad prawa, które to kryterium jest spełnione wobec katalogu zasad przedstawionych w artykule, z zasadą naczelną, jaką jest wyinterpretowana z art. 5 i 6 Konstytucji RP zasada ochrony dziedzictwa kultury. Wśród innych zasad prawa ochrony dziedzictwa kultury wyróżnić można w szczególności następujące (zastrzegając, że katalog zaprezentowany w artykule ma charakter otwarty): zasada dostępu do zabytków, zasada społecznej użyteczności zabytków, zasada dostępu do informacji, zasada kontroli stanu zachowania zabytków, zasada integralności zabytku, zasada zrównoważonego rozwoju, zasada zarządzania dziedzictwem kultury, zasada zmiany wartości użytkowej dziedzictwa kultury w czasie, zasada finansowania przez posiadacza zabytku, zasada finansowania ze środków publicznych, zasady ochrony własności, zasada proporcjonalności, zasada kontroli państwa nad obrotem zabytkami oraz zasada kontroli wywozu zabytków za granicę.
Źródło:: Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2018, 80, 4; 147-154
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:: Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Ad futuram rei memoriam on the fiftieth anniversary of the Museum of the First Piast at Lednica foundation The Historic Monument of the Nations Culture
Ad futuram rei memoriam w 50-lecie powstania Muzeum Pierwszych Piastów na Lednicy Pomnika Historii Kultury Narodu
Autorzy:: Wyrwa, Andrzej Marek
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/532267.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Muzeum Pierwszych Piastów na Lednicy
Tematy:: Museum of the First Piasts at Lednica
Museum of the Origins of the Polish State [in Dziekanowice; at Lednica]
Ostrów Lednicki
Giecz
Grzybowo
the 50th anniversary of the First Piasts at Lednica
Historic Monument
Historic Monument of the Nation's Culture
Muzeum Pierwszych Piastów na Lednicy
Muzeum Początków Państwa Polskiego [w Dziekanowicach; na Lednicy]
50-lecie Muzeum Pierwszych Piastów na Lednicy
Pomnik Historii
Pomnik Historii Kultury Narodu
Opis:: W 2019 roku mija 50 lat — złoty jubileusz — Muzeum Pierwszych Piastów na Lednicy, jednego z najważniejszych muzeów w Polsce. Misją tej instytucji jest „upowszechnianie wiedzy o dziedzictwie pierwszych Piastów z uwzględnieniem europejskiego kontekstu kulturowego i cywilizacyjnego oraz kulturze materialnej wczesnośredniowiecznej Polski […]. Promuje […] dziedzictwo kulturowe Wielkopolski jako miejsca kształtowania się polskiej państwowości, a także dziedzictwo historyczne i kulturowe wsi wielkopolskiej […]”. Początki starań o utworzenie nad Lednicą miejsca pamięci, ośrodka tożsamości historycznej i kulturowej dla Polaków, sięgają 2. połowy XIX wieku, czyli czasów, kiedy w wyniku zaborów państwa polskiego nie było na mapach ówczesnej Europy. W 1856 roku przestrzeń Ostrowa Lednickiego z zabytkowymi ruinami pałacu i kaplicy księcia Mieszka I została wykupiona z rąk pruskich przez Albina hrabiego Węsierskiego. W działania popularyzujące znaczenie historyczne i kulturowe Ostrowa na ziemiach polskich i za granicą hrabia angażował najznakomitszych ówczesnych przedstawicieli naukowej elity intelektualnej i artystycznej. Dzięki temu wyspa wraz z okolicą stała się swoistego rodzaju mekką, do której przybywali wszyscy poszukujący rzeczywistych korzeni tożsamości kulturowej i dawnej potęgi Polaków. Starania te kontynuowali następ-nie „spadkobiercy” tej idei. Szczególne zasługi na tym polu ma m.in. ks. Franciszek Wawrzyniak (1884–1941), członek Akademii Umiejętności, proboszcz parafii w Dziekanowicach. Ważnym etapem w dziejach Ostrowa Lednickiego, który dał merytoryczne podstawy przyszłego muzeum, było wpisanie 12 marca 1930 roku ruin palatium i kap a Ostrowie Lednickim do rejestru zabytków (nr rej.: 2404/A), a w 1957 roku — całej wyspy (nr rej.: 73/78/57 z 26.03.1957). W 1945 roku Ostrów Lednicki został przejęty przez Skarb Państwa, a jego pierwszym tymczasowym opiekunem został Józef Kubacki, kierownik szkoły w Lednogórze. Od tego momentu rozpoczął się nowy etap w dziejach tego miejsca. Formalnie początki muzeum wiążą się jednak dopiero z latami 60. XX wieku. Po wstępnych działaniach organizacyjno-prawnych prowadzonych od 1962 roku w związku z organizacją Rezerwatu Archeologicznego na Ostrowie Lednickim oficjalnie placówkę tę pod początkową nazwą Muzeum Początków Państwa Polskiego powołano do życia od 1 stycznia 1969 roku mocą uchwały Powiatowej Rady Narodowej w Gnieźnie z 19 grudnia 1968 roku. W uzasadnieniu tej decyzji stwierdzono, że „Rezerwat Archeologiczny na Ostrowiu [sic] Lednickim jest Pomnikiem Historii Narodu Polskiego dla turystów całego kraju i zwiedzających turystów zagranicznych i dla przeprowadzenia dalszych badań”. W uchwale Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Gnieźnie z 11 grudnia 1969 roku muzeum nazwane jest jak wspomniano „Muzeum Początków Państwa Polskiego na Lednicy”. Na mocy tej samej uchwały Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Gnieźnie „przekazało” muzeum lednickie pod zarząd Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Poznaniu. Według uchwały nowa podległość miała obowiązywać od 31 grudnia 1969 roku. W uzasadnieniu tej decyzji napisano m.in., że „[w]artości historyczne Lednicy stwarzają konieczność zorganizowania placówki o szerokim charakterze oddziaływania i znacznym wyeksponowaniu dziejów kształtowania się państwowości polskiej X i XI w.”. Już bowiem w 1966 roku „w uznaniu wybitnej roli, jaką odegrał Ostrów Lednicki w procesie kształtowania się Państwa Polskiego i cywilizacji na naszych ziemiach, Ministerstwo Kultury i Sztuki uznało obiekty na Ostrowie Lednickim [za] Pomnik Historii Kultury Narodu i nadało mu rangę międzynarodową, weryfikując go w klasie «0» zabytków”. W 1970 roku Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Poznaniu uchwałą z 30 stycznia wyraziło zgodę na przejęcie przez Wydział Kultury Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Poznaniu od Wydziału Oświaty i Kultury Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Gnieźnie Muzeum Początków Państwa Polskiego na Lednicy. W 1975 roku zarządzeniem Wojewody Poznańskiego z 14 sierpnia, po powstaniu muzeum w Gnieźnie, pierwotną nazwę muzeum lednickiego zmieniono na Muzeum Pierwszych Piastów na Lednicy, nadając placówce nowy statut. W 1988 roku cały zespół kulturowo-osadniczy i przyrodniczy wokół jeziora Lednica wraz z Ostrowem Lednickim oraz innymi wyspami na tym jeziorze został włączony w przestrzeń nowo powołanego Lednickiego Parku Krajobrazowego, którego celem jest „ochrona krajobrazu historycznego, związanego z zabytkami Ostrowa Lednickiego i licznych stanowisk archeologicznych u wybrzeży jeziora Lednica, stanowiących pozostałości dawnej [średniowiecznej] aglomeracji lednickiej”. W 1994 roku Prezydent Rzeczpospolitej Polskiej Lech Wałęsa nadał Ostrowowi Lednickiemu status Pomnika Historii, czyli wyspa uzyskała „szczególną formę ochrony jako [jeden z] najcenniejszy[ch] zabyt[ków] w Polsce mający duże znaczenie dla dziedzictwa kultury Polski” [Monitor Polski 1994]. W 1999 roku Muzeum Pierwszych Piastów na Lednicy zmieniło organizatora. Na mocy Ustawy o muzeach i Statutu Muzeum nowym organizatorem został Samorząd Województwa Wielkopolskiego, który jest nim do dziś. Również w 1999 roku mocą decyzji Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z 28 grudnia Muzeum Pierwszych Piastów na Lednicy wpisano do Państwowego Rejestru Muzeów. Dziś Muzeum Pierwszych Piastów na Lednicy jest muzeum wielooddziałowym. Pierwotnie opiekowało się tylko ruinami na wyspie jeziora Lednica („wyspa władców”, „święta wyspa”, „chrzcielnica Polski”), później dołączono do niego całą jego otulinę, a następnie gród z reliktami zabudowy architektonicznej w Gieczu (od 1985 roku), wielki gród w Grzybowie koło Wrześni (od 1997 roku), a ostatnio też grodzisko w Radzimiu koło Murowanej Gośliny (badania muzeum od 2002 roku; pracownia muzeum od 2006 roku). W 1973 roku w strukturach organizacyjnych muzeum stworzono dział etnograficzny, który dał początek powołanemu w 1975 roku Wielkopolskiemu Parkowi Etnograficznemu w Dziekanowicach. Obecnie oprócz tworzonej tam z oryginalnych i rekonstruowanych obiektów ekspozycji wsi wielkopolskiej podlega mu jeszcze kilka pojedynczych przykładów budownictwa ludowego przeniesionych lub chronionych in situ, tj. m.in. obiekty w Lednogórze (Moraczewie), Rybitwach i Rogierówku. Dzięki staraniom kolejnych dyrektorów — Jerzego Łomnickiego (1968–1981), Andrzeja Kaszubkiewicza (1981–2008) i Andrzeja M. Wyrwy (od listopada 2008) — oraz wielu muzealników miejsce to sukcesywnie przybiera coraz szersze ramy organizacyjne, stając się obecnie jednym z najważniejszych muzeów na wolnym powietrzu w Polsce. Jednocześnie jest jednym z najznaczniejszych muzeów historyczno-etnograficznych na ziemiach polskich, a jeśli uwzględnić jego przednormatywne dzieje — jest najstarszym muzeum na wolnym powietrzu w Polsce liczącym w 2019 roku aż 163 lata! To „Korona Piastowska”, która chroni dziedzictwo kulturowe z początków państwa i kultury polskiej. Tomem tym honorujemy też 30. rocznicę — perłowy jubileusz — wydania pierwszego tomu „Studiów Lednickich”, które powołano w 1989 roku. Od 2012 roku to podstawowe czasopismo naukowe Muzeum Pierwszych Piastów na Lednicy ukazuje się jako rocznik mający również oficjalną wersję elektroniczną i stronę internetową (http://studialednickie.pl/).
Źródło:: Studia Lednickie; 2019, 18; 13-78
0860-7893
2353-7906
Pojawia się w:: Studia Lednickie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Symbolika i znaczenie zamku krzyżackiego w Malborku
Symbolism and significance of the Teutonic Castle in Malbork
Autorzy:: Wiśniewski, Jan
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2169961.pdf
Data publikacji:: 2012-12
Wydawca:: Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
Tematy:: Teutonic Order
functions of the Order Castles
Grand Master’s Palace
restoration of the castle
political references
monument
Opis:: The architecture of the Teutonic Knight’s Castle in Malbork was finally shaped in the first half of the 14th century. It was one of the grandest aristocratic residences, being the seat of the Grand Master of the Teutonic Order from 1309 to 1457. The monumental structure testified to the power of the Order which ruled over a rich territory protected by the Patroness Blessed Virgin Mary, situated on the east side in an external niche of the presbytery of St. Anne‘s Chapel. As each castle, it performed the basic functions: that of an abbey, a strategic function of a fortress and an economic management centre. As the residence of the Grand Master it was also the capital of the monastic state. Malbork, because of the relics that were kept there, especially those of the Holy Cross, was also a pilgrimage centre. After a few centuries and the partition in 1772, when it was the venue of the homage paid by the people to the Prussian king, the Malbork Castle became more and more politicised, by linking its old Teutonic past with the current political situation in Germany, emphasizing the merits of the Order in the propagation of the German culture in this area and the Germanity of these territories, although Nazi authorities considered they should be connected only where their relics remained, such as the Castle in Malbork. The last time it became a political symbol of “the German survival power” was when it was announced a stronghold during the battles about Malbork and the castle during World War II. By abandoning and getting rid of political determinants, which distorted the truth, the International Historical Commission initiated work on a reliable and objective presentation of the history of the presence of the Teutonic Knights in Prussia. All politicised for contemporary purposes was abandoned, “considering the Teutonic Order more comprehensively than before, not only in the context of the history of Prussia. This was certainly a result of border changes after 1945, but also – hopefully – a result of common sense”. (H. Boockmann).
Źródło:: Studia Elbląskie; 2012, 13; 7-25
1507-9058
Pojawia się w:: Studia Elbląskie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Semiotyka narracji architektonicznej Jacka Sala w mieście Kielce
Semiotics of architectural narrative by Jack Sal (Poland)
Autorzy:: Winiarski, Jerzy
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/445564.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:: Jack Sal
A Memorial for the Victims of the 1946 Pogrom in Kielce (Poland)
communicational functions and relations of the monument
architecture
art and urban space
symbolism and axiology of home
Opis:: The article is an anthropological interpretation of the monument White/Wash II – a Memorial for the Victims of the 1946 Pogrom designed by Jack Sal and erected in Kielce, the town where the pogrom took place. The analysis includes functions and communicational relationships of the monument in the urban architecture and artistic space. The cognitive process revealed that the image of a house is an axiological center of the artist’s architectural narrative. Thus, the polymorphism and polysemy of the monument are perceptible. The monument allusively invokes the archetype of a house, the symbol of the Jewish “shtetl”. It also assumes the form of a symbolic memory sign – a medallion – with an outline of the house and the backstreet where the pogrom took place in the postwar history of the Jewish nation. Jack Sal’s monument develops an innovative language of public discourse, and being a cultural text, it creates a code that indicates the values which are manifested in the urban space – living and building – representing the idea of a family nest, an existential expression of a human community. The artist’s symbolic narrative refers to the subjective, personal consciousness of viewers and their hermeneutic intuition which allows for recognizing the values common to people of different nations, times and cultures.
Źródło:: Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Poetica; 2014, 2; 121-133
2353-4583
2449-7401
Pojawia się w:: Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Poetica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Trzydzieści lat stosunków polsko-niemieckich w cieniu historii (1990–2020)
Thirty Years of Polish-German Relations in the Shadow of History (1990–2020)
Autorzy:: Trzcielińska-Polus, Aleksandra
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2035129.pdf
Data publikacji:: 2020
Wydawca:: Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:: Polska
Niemcy
polityka historyczna
pomnik polskich ofiar II wojny światowej
Polska
Germany
historical policy
the monument of the Polish victims of World War II
Opis:: Celem artykułu jest ukazanie dominacji historii w stosunkach polsko-niemieckich od przełomu lat 80. i 90. XX w. po czasy współczesne. Trzydzieści minionych lat podzielono na cztery podokresy i zaprezentowano dominujące w nich kwestie historyczne. Wybrane przykłady problemów z przeszłości i debaty, jakie toczyły i toczą się nadal na ich temat, świadczą dobitnie o ich ogromnym znaczeniu dla rozwoju relacji między Polakami a Niemcami. Szczególną uwagę poświęcono kwestii budowy w Niemczech pomnika polskich ofi ar II wojny światowej.
The study aims at presenting the dominant role of history in Polish-German relations from the turn of the 1980s to the current moment. The past 30 years were divided into four sub-periods, and subsequently, the dominant historical issues for each sub-period were presented. Selected examples of problems from the past and the debates that have taken place and are taking place about these very problems clearly indicate its enormous importance for the development of relations between Poles and Germans. Particular attention was paid to the construction of the monument of the Polish victims of World War II in Germany.
Źródło:: Krakowskie Studia Międzynarodowe; 2020, 2; 113-127
1733-2680
2451-0610
Pojawia się w:: Krakowskie Studia Międzynarodowe
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Panorama of the uprising. The never-created museum monument to Silesia’s polishness
Autorzy:: Tombarkiewicz, Wiktoria
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/27682358.pdf
Data publikacji:: 2023-03-21
Wydawca:: Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:: Silesian Panorama
Millennium of the Polish State
museum
Silesian Uprisings
Katowice
monument
panorama
Opis:: In 1958, on the occasion of the 40th anniversary of the Silesian Uprisings, the administration of the Katowice Voivodeship decided to create the Silesian Panorama: an institution combining a museum of insurgents’ mementoes, the Battle of Annaberg Panorama, and the first in Poland panoramic cinema. The plans entailed establishing a museum- and-educational institution, pioneer in its character, not merely in Poland. Since the infrastructure of memory, finally unaccomplished, has never been discussed in literature, the first part of the paper speaks about the course of the organizational works, the stage of shaping the project, as well as the reasons for giving up the idea. The necessary information was provided by materials preserved in the State Archives in Katowice as well as in press releases. The planned commemoration was presented in the context of the development of the technology of panoramic cinema and its application in museum praxis; its role in the history of the efforts to create a permanent display of mementoes of Silesian Uprisings in the Katowice Voivodeship has been discussed, and so have the sources of the project’s originator to reach for the genre of a panoramic painting, in the discussed period considered anachronical.
Źródło:: Muzealnictwo; 2023, 64; 22-29
0464-1086
Pojawia się w:: Muzealnictwo
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Towarzystwo Marii Skłodowskiej-Curie w Hołdzie – 25 lat działalności
The Maria Skłodowska-Curie Society in Tribute - 25 years of activity
Autorzy:: Sobieszczak-Marciniak, Małgorzata
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/214369.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Instytut Chemii i Techniki Jądrowej
Tematy:: Towarzystwo Marii Skłodowskiej-Curie w Hołdzie
Instytut Radowy
popularyzacja wiedzy
rocznica
pomnik
Maria Skłodowska-Curie
uczona
pamięć
Organizacja Pożytku Publicznego
Institute of Radium
memory
the monument
anniversary
scientist
dissemination of knowledge
the Maria Skłodowska-Curie Society in Tribute
Opis:: 25 lat temu kilkoro pasjonatów podziwiających pracę, dokonania i osobowość Marii Skłodowskiej-Curie postanowiło utworzyć stowarzyszenie, którego zadaniem będzie propagowanie wiedzy na temat odkryć, pracy naukowej Uczonej. Dodatkowo postawili sobie za cel przypominanie czy wręcz informowanie świata o fakcie, że Maria Skłodowska-Curie urodziła się w Warszawie, że uważała się za Polkę i była dumna z tego faktu. Na początku lat 90. rzadko poza Polską można było przeczytać o Jej polskim pochodzeniu. Liczne spotkania, imprezy, wystawy organizowane przez Towarzystwo Marii Skłodowskiej-Curie w Hołdzie oraz bardzo wyraźnie podkreślona w statucie działalność edukacyjna była i jest obecnie w centrum działań Towarzystwa.
25 years ago, several enthusiasts admiring the work, achievements and personality of Maria Skłodowska-Curie decided to create an association whose task would be to promote knowledge about the discoveries and scientific work of the Scientist. In addition, they set themselves the goal of reminding or even informing the world about the fact that Maria Skłodowska-Curie was born in Warsaw, that she considered herself Polish and was proud of this fact. At the beginning of the 90s, it was rarely possible to read about her Polish origin outside Poland. Numerous meetings, events, exhibitions organized by the Maria Skłodowska-Curie Society in Homage and very clearly highlighted in the statute educational activity was and is now at the center of the Society\ u0027s activities.
Źródło:: Postępy Techniki Jądrowej; 2019, 4; 38-46
0551-6846
Pojawia się w:: Postępy Techniki Jądrowej
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Zarys historii ochrony i konserwacji zabytków sztuki ogrodowej w Polsce
An outline of the history of historic gardens’ protection and conservation in Poland
Autorzy:: Sikora, Dorota
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/536591.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Narodowy Instytut Dziedzictwa
Tematy:: zabytkowe parki i ogrody
konserwacja
renowacja
rewaloryzacja
historia idei ochrony zabytków
Gerard Ciołek
Longin Majdecki
Janusz Bogdanowski
Ośrodek Ochrony Zabytkowego Krajobrazu
historic parks and gardens
conservation
restoration
revalorisation
history of monument protection ideas
Centre for the Preservation of Historic Landscape
Opis:: Artykuł ma na celu przybliżenie długiej tradycji zainteresowania dziełami sztuki ogrodowej w Polsce. Początkowo przejawiało się ono w sporządzaniu planów, szkiców i opisów ogrodów, zazwyczaj przy okazji dokumentowania ważnych obiektów architektonicznych, którym towarzyszyły. Z czasem właściciele ogrodów, kierując się szacunkiem dla dokonań swoich poprzedników, zaczęli chronić i konserwować spuściznę wcześniejszych pokoleń. Sztandarowym przykładem poszanowania dla historycznej kompozycji ogrodowej w wieku XVIII było zachowanie, pomimo zmieniającej się mody w sztuce ogrodowej, wilanowskiego kwaterowego ogrodu tarasowego, wiązanego z kultem pierwszego właściciela – Jana III Sobieskiego. W wieku XIX pojawiało się coraz więcej publikacji poświęconych tematyce ogrodowej a wyrosłe na fali romantyzmu zainteresowanie przeszłością spowodowało nasilenie badań naukowych. Artykuł prezentuje ważne etapy w rozwoju metodyki badań i konserwacji zabytków sztuki ogrodowej, przedstawia zasłużonych na tym polu działaczy oraz historię powojennych państwowych instytucji powołanych dla ich ochrony.
The article aims at bringing a long tradition of interest in works of garden art in Poland closer to readers. At first, the interest was manifested in creating plans, sketches and descriptions of gardens, usually while documenting important residential architecture they accompanied. Over time, garden owners, guided by respect to accomplishments of their predecessors, began protecting and preserving the legacy of previous generations. A flagship example of respect for a historic garden composition in the 18th century was the preservation of a terraced garden in Wilanów linked to the cult surrounding its first owner – John III Sobieski, despite changing trends in the garden art. In the 19th century more and more publications dedicated to garden issues began to appear, while interest in the past – rooted in Romanticism – led to the intensification of scientific research. The article presents important stages in the development of methodology of research and preservation of historic gardens, presents distinguished activists in this field and a history of state institutions established for the purpose of protection thereof after the war.
Źródło:: Ochrona Zabytków; 2016, 1; 105-142
0029-8247
Pojawia się w:: Ochrona Zabytków
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Pomnik jako pole bitwy
The monument as the battlefield
Autorzy:: Sawicki, Jacek Zygmunt
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1832930.pdf
Data publikacji:: 2020-05-14
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: polityka pamięci
pamięć zbiorowa
konflikt symboliczny
pomnik Powstania Warszawskiego
politics of memory
collective memory
symbolic conflict
monument to the Warsaw Uprising
Opis:: Powstanie Warszawskie jest symbolem niezawisłości i sprzeciwu Polaków wobec wszelkich prób i form narzucenia obcej dominacji. Militarnie skierowane było przeciwko hitlerowskim Niemcom, politycznie przeciwko stalinowskiej Rosji. Dlatego po wojnie władza komunistyczna w Polsce przeciwdziałała powstającej legendzie powstania, widząc w niej zagrożenie dla podstaw własnej legitymizacji. Walka stolicy zakończyła się tragiczną klęską. Jednak pamięć Powstania Warszawskiego okazała się niezwykle silna. Wykorzystywała własne nośniki pamięci historycznej, które zapewniły jej identyfikację i przetrwanie. Należały do nich m.in. kotwica – znak Polski Walczącej, piosenki powstańcze, groby i cmentarze, świadectwa chwały i heroizmu samych powstańców, ale przede wszystkim uroczystości rocznicowe. To one cyklicznie mobilizowały społeczeństwo do tworzenia własnej wersji historii i narodowej tradycji, alternatywnej wobec oficjalnej. Elementem tej konfrontacji stała się także trwająca wiele lat walka o postawienie w stolicy pomnika Powstania Warszawskiego. Autor ukazuje historię konfliktu jako model polityki historycznej.
The Warsaw Uprising is a symbol of independence and Polish opposition to foreign domination. Militarily it was directed against Nazi Germany, politically against Stalin’s Russia. That is why, after the war, the communist government in Poland was fighting to counteract the legend of the Uprising, seeing it as a threat to their own legitimacy. The battle in the capital ended in tragic defeat. However, among Polish people the memory of the Warsaw Uprising was extremely strong. The collective memory of Polish society protected its identity and helped it to survive. Among the symbols to this memory are an anchor – a symbol of the fighting Polish Underground State, Uprising songs, graves and cemeteries, the testimony and heroism of the insurgents, but mainly anniversary celebrations. The anniversary mobilized the public to create their own version of history and national tradition, an alternative to the official ones. An element of this struggle, lasting many years, was the fight for the erection of a monument to the Warsaw Uprising in the capital. The Author portrays the history of the conflict as a model of politics of memory.
Źródło:: Roczniki Nauk Społecznych; 2015, 43, 3; 85-112
0137-4176
Pojawia się w:: Roczniki Nauk Społecznych
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Międzynarodowy Dzień Ochrony Zabytków w 2007 roku 17-18 kwietnia . Lublin, Kozłówka
Autorzy:: Sarnik-Konieczna, M.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/218359.pdf
Data publikacji:: 2007
Wydawca:: Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków
Tematy:: Międzynarodowy Dzień Ochrony Zabytków
ochrona zabytków
architektura
zespół pałacowo-parkowy w Kozłówce
pomnik historii
International Day for the Preservation of Monuments
protection of historical monuments
architecture
palace and park in Kozłówka
monument history
Opis:: W tym roku centralne uroczystości z okazji Międzynarodowego Dnia Ochrony Zabytków, na które zaprosił Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego Pan Kazimierz Michał Ujazdowski, odbywały się w dniu 18 kwietnia w Lublinie oraz w Zespole Pałacowo-Parkowym w Kozłówce - miejscach nominowanych do uznania przez Prezydenta RP za Pomniki Historii.
This year, the central celebration of the International Day for the Preservation of Monuments, which invited the Minister of Culture and National Heritage Kazimierz Michał Ujazdowski, held on 18 April in Lublin and in the Team Palace-Park Complex in Kozłówka - places nominated for the recognition by the President of Poland Monuments of History.
Źródło:: Wiadomości Konserwatorskie; 2007, 21; 72-81
0860-2395
2544-8870
Pojawia się w:: Wiadomości Konserwatorskie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Actual problems of preservation and development of the downtown historic cities of Ukraine
Aktualne problemy zachowania i rozwoju śródmieścia w historycznych miastach Ukrainy
Autorzy:: Rybchynskyi, O.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/369313.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie. Wydawnictwo Uczelniane ZUT w Szczecinie
Tematy:: downtown
changes and condition of downtown
monument of urban planning
models of the downtown development
śródmieście
zmiany i stan śródmieścia
zabytki urbanistyki
modele rozwoju śródmieścia
Opis:: Downtown of a city or town is a spatial frame where the notion of lower middle class was formed and in which memorial events took place. After the damages of the First World War the downtown were restored and were actively functioning. In the second half of the 20th century, most downtowns were completely destroyed. The main problems downtown as an object of cultural heritage is no local strategy for the protection and conservation of valuable and monumental buildings, lack of program options using heritage as economic development.
Śródmieście miasta jest miejscem ważnych wydarzeń historycznych, przestrzenią kształtowania się kultury mieszczańskiej. Po zniszczeniach I wojny światowej śródmieścia zostały odnowione i rozkwitło w nich życie społeczne. Niestety w drugiej połowie 20 wieku, większość śródmieść historycznych miast Ukrainy została całkowicie zniszczona. Główne problemy śródmieścia jako przestrzeni dziedzictwa kulturowego - brak lokalnej strategii ochrony, zachowania cennych i zabytkowych budynków, a również ominięcie dziedzictwa w regionalnych programach rozwoju gospodarczego.
Źródło:: Przestrzeń i Forma; 2016, 27; 255-268
1895-3247
2391-7725
Pojawia się w:: Przestrzeń i Forma
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: Ochrona zabytków i opieka nad zabytkami w świetle polskiego prawa wyznaniowego
Protection of monuments and care of monuments in the light of the Polish religious law
Autorzy:: Reszczyński, Jarosław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/14133671.pdf
Data publikacji:: 2022-12-30
Wydawca:: Akademia Nauk Stosowanych w Nowym Sączu
Tematy:: prawo wyznaniowe
prawo ochrony zabytków
dotacje na opiekę nad zabytkami należącymi do kościołów i związków wyznaniowych
religious law
monument protection law
subsidies for the care of monuments belonging to churches and religious associations
Opis:: Tożsamość społeczną zbiorowości kształtują czynniki zakorzenione z przeszłości. Tworzy ją przede wszystkim kultura i jej dziedzictwo. W ostatnich dwu stuleciach jej istotną częścią jest identyfikacja narodowa. Dla współczesnych państw, tak jak Polska budowanych wokół pojęcia „naród”, tożsamość ta jest siłą spajającą społeczeństwo i stanowiącą podstawy jego organizacji. Jej siła wpływa na stabilność państwa i skuteczność jego aparatu. Z tego względu kulturę narodową i jej tradycje chronią zapisane w konstytucji zasady ustrojowe RP. Do zadań państwa należy w konsekwencji ochrona dziedzictwa kulturowego, którego materialną częścią są zabytki. Gwarantują ją obszerne regulacje prawa ochrony zabytków. Wchodzi ono w skład prawa publicznego. Chroniąc zabytki, państwo kieruje się dobrem wspólnym i narzuca ich właścicielom oraz posiadaczom obowiązki w zakresie opieki nad nimi. Przepisy ograniczają także w stosunku do nich ogólnie obowiązujące w prawie prywatnym uprawnienia właścicielskie. Specyfika dziejów Polski powoduje, że wiele zabytków, zwłaszcza z okresu przedrozbiorowego, ma charakter sakralny. Związane z działalnością kościołów i związków wyznaniowych do dzisiaj pozostają ich własnością. Przepisy prawa ochrony zabytków nakładają więc również na nie szczególne obowiązki i ograniczenia, niekiedy dość uciążliwe. Wyjątkowość podmiotów należących do tej kategorii i ich funkcji w społeczeństwie doprowadziły do stworzenia całej gałęzi prawa wyznaniowego. Zawiera ono przepisy dotyczące funkcjonowania kościołów i związków wyznaniowych, ustala stosunki między nimi i organami państwa, a także reguluje wzajemne prawa i obowiązki. W konsekwencji podmioty prawa wyznaniowego podlegają w swojej działalności zarówno prawu wyznaniowemu, jak i – w odniesieniu do zabytków – prawu ochrony zabytków. W pracy przedstawiona została analiza przepisów obu gałęzi prawa w sferze, w której istnieje ich wspólny zakres. Dotyczy ona okresu od 1918 roku do chwili obecnej. W centrum uwagi znalazły się odmienności regulacji prawnej wobec zabytków, wprowadzone dla kościołów i związków wyznaniowych. Z analizy wynika, że mimo przemian ustroju państwa w tym czasie i zróżnicowanego ideologicznie nastawienia władz do tych podmiotów, ochrona prawna zabytków podporządkowana była przez cały czas zbliżonym zasadom, zgodnym z jej doktryną i europejskimi standardami. W odniesieniu do zabytków należących do podmiotów prawa wyznaniowego obowiązywały w II Rzeczpospolitej (wobec kościoła katolickiego), jak również od 1950 roku do dzisiaj (wobec wszystkich podmiotów), niewielkie zakresowo regulacje partykularne. Nadawały im one status bardziej uprzywilejowany i większe uprawnienia niż pozostałym właścicielom i posiadaczom zabytków. W pierwszym wypadku chodziło o współudział instytucji kościelnych w administracji publicznej w zakresie ich ochrony i wpływ na praktykę stosowania prawa. W drugim uprzywilejowanie dotyczy dotacji na opiekę nad zabytkami należącymi do instytucji wyznaniowych. W zasadzie prawodawcy II RP, PRL i III RP starali się jednak nie różnicować wewnętrznie systemu prawa ochrony zabytków odwołaniami do prawa wyznaniowego. W tej sytuacji interesujące jest podejście organów państwa do stosowania zasadniczo jednolitych przepisów wobec adresatów będących podmiotami prawa wyznaniowego. W obecnym stanie prawnym uwagę przyciąga przede wszystkim przyznawanie dotacji na opiekę nad zabytkami ze środków publicznych (budżetu państwa, budżetów samorządowych i państwowych funduszy celowych). Prezentacja w artykule ich wielkości w przykładowo dobranych zakresach jest poglądowym uzupełnieniem analizy prawnej. Interpretacja danych ilościowych prowadzi do przekonania, że decyzje organów administracji publicznej o przyznaniu dotacji podmiotom prawa wyznaniowego są względnie prawidłowo skorelowane z liczbą wniosków i znaczeniem zabytków wymagających opieki. Nie można dostrzec ani systemowych preferencji dla nich, ani też ich dyskryminacji.
The social identity of a community is shaped by factors rooted in the past. It is created primarily by culture and its heritage. In the last two centuries, its essential part is national identification. For contemporary states, like Poland, built around the notion of "nation", this identity is the force that binds society together and forms the basis of its organization. Its strength affects the stability of the state and the effectiveness of its apparatus. For this reason, the national culture and its traditions are protected by the constitutional principles of the Republic of Poland. Consequently, the state's tasks include the protection of cultural heritage, the material part of which are monuments. It is guaranteed by extensive regulations of the monument protection law. It is part of public law. When protecting monuments, the state is guided by the common good and imposes duties on their owners and holders to take care of them. The regulations also limit the ownership rights generally applicable in private law. Due to the specificity of Polish history, many monuments, especially from the pre-partition period, have a sacral character. Associated with the activities of churches and religious associations, they remain their property to this day. Therefore, the provisions of the monument protection law also impose special obligations and restrictions on them, sometimes quite burdensome. The uniqueness of entities belonging to this category and their function in society led to the creation of a whole branch of religious law. It contains provisions on the functioning of churches and religious associations, establishes relations between them and state authorities, and regulates mutual rights and obligations. As a consequence, entities of religious law are subject to both religious law and – in relation to monuments – the law of monument protection in their activities. The paper presents an analysis of the provisions of both branches of law in the sphere in which there is a common scope. It covers the period from 1918 to the present. In the center of attention were the differences in the legal regulations regarding monuments, introduced for churches and religious associations. The analysis shows that despite the changes in the state system at that time and the ideologically diverse attitude of the authorities towards these entities, the legal protection of monuments was at all times subordinated to similar principles, in accordance with its doctrine and European standards. With regard to monuments belonging to entities of religious law, in the Second Polish Republic (in relation to the Catholic Church), as well as from 1950 to the present day (in relation to all entities), small particular regulations were in force. They gave them a more privileged status and greater rights than other owners and possessors of monuments. In the first case, it was about the participation of church institutions in public administration in terms of their protection and influence on the practice of applying the law. In the second, the privilege applies to subsidies for the care of monuments belonging to religious institutions. In principle, however, the legislators of the Second Republic of Poland, the Polish People's Republic and the Third Republic of Poland tried not to internally differentiate the system of monument protection law with references to religious law. In this situation, the approach of state authorities to the application of essentially uniform provisions to addressees who are subjects of religious law is interesting. In the current legal status, attention is drawn primarily to the granting of subsidies for the care of monuments from public funds (state budget, local government budgets and state earmarked funds). The presentation in the article of their size in selected ranges is an illustrative supplement to the legal analysis. The interpretation of the quantitative data leads to the belief that the decisions of public administration authorities to grant subsidies to entities of religious law are relatively correctly correlated with the number of applications and the importance of monuments requiring care. Neither systemic preferences for them nor discrimination against them can be discerned.
Źródło:: Studia Ekonomiczne. Gospodarka, Społeczeństwo, Środowisko; 2022, 2/2022 (10); 41-77
2544-6916
2544-7858
Pojawia się w:: Studia Ekonomiczne. Gospodarka, Społeczeństwo, Środowisko
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "the monument" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język