Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "the Samaritan" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-13 z 13
    Tytuł:
    God, an Event of Proximity, Narrated in Luke 10:25–37
    Autorzy:
    Bedoya Bonilla, Diego Fernando
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28394739.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    Przypowieść o dobrym Samarytaninie (Łk 10,25–37)
    Claude Romano
    André Wénin
    wydarzenie
    fenomenologia
    bliskość
    Parable of the Good Samaritan (Lk 10:25-37)
    event
    phenomenology
    closeness
    Opis:
    The so-called “phenomenological turn” proposes a return to the world of lived experience, overcoming the rigidity of classical ontology. In this sense, theology also proposes to speak of God migrating from the world of the concept to life itself. Keeping in mind, then, that God gives himself in history as a Mystery of infinite love, it is necessary to find a new category that can express him, being faithful to the biblical testimony. The category chosen is “event,” as proposed by Claude Romano, who understands the event (happening) as the irruption of the unexpected that significantly affects everything that comes into contact with it. The parable of the Samaritan (Luke 10:25–37) reveals God as an event of loving proximity, who mercifully bursts in through the actions of a Samaritan who saves the life of a seriously wounded man. The confirmation of the possibility of using the category “event” to speak of God is given only by means of a narrative method, for which we make use of the hermeneutical contributions of A. Wénin, who makes narrative the most appropriate language to express God’s traits, in this case, his merciful closeness.
    Tak zwany „zwrot fenomenologiczny” proponuje powrót do świata przeżywanego doświadczenia, przezwyciężając sztywność klasycznej ontologii. W tym sensie również teologia proponuje mówić o migracji Boga ze świata pojęć do samego życia. Pamiętając zatem, że Bóg daje się w historii jako Tajemnica nieskończonej miłości, trzeba znaleźć nową kategorię, która mogłaby Go wyrazić, będąc wierną świadectwu biblijnemu. Wybraną kategorią jest „wydarzenie”, zgodnie z propozycją Claude’a Romano, który rozumie wydarzenie (happening) jako irracjonalność tego, co nieoczekiwane, która w istotny sposób wpływa na wszystko, co się z nią styka. Przypowieść o Samarytaninie (Łk 10,25–37) ukazuje Boga jako wydarzenie miłującej bliskości, która miłosiernie wybucha poprzez działania Samarytanina ratującego życie ciężko rannemu człowiekowi. Potwierdzenie możliwości użycia kategorii „wydarzenia” do mówienia o Bogu daje dopiero metoda narracyjna, do czego wykorzystujemy hermeneutyczny wkład A. Wénina, który czyni narrację najwłaściwszym językiem do wyrażenia cech Boga, w tym przypadku Jego miłosiernej bliskości.
    Źródło:
    Collectanea Theologica; 2022, 92, 4; 5-37
    0137-6985
    2720-1481
    Pojawia się w:
    Collectanea Theologica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Jesus and the Samaritan Woman: Meeting with Christ in Karol Wojtyła’s Song of the Brightness of Water
    Jezus i Samarytanka. Spotkanie człowieka z Chrystusem w ujęciu Pieśni o blasku Wody, Karola Wojtyły
    Autorzy:
    Bogacz, Roman
    Ligas, Maria Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/951876.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Fundacja Naukowa Katolików Eschaton
    Tematy:
    Jesus Christ
    Samaritan Woman
    meeting with Christ
    Karol Wojtyła (1920-2005)
    Song of the Brightness of Water Polish poetry
    religious poetry
    Jezus Chrystus
    Samarytanka
    spotkanie z Chrystusem
    Pieśń o blasku wody
    poezja polska
    poezja religijna
    Opis:
    In the summary of the reflection on Christ’s dialogue with the Samaritan woman, we should say that the preoccupation with the meeting - awakening explains the absence of philosophical, historical and national topics in the early poetry of K. Wojtyła. It also allows for the conclusion that the probable source of the metaphorical description are the author's own experiences. Individual, unique, and religious experience was the imperative that forced him to write a lyrical diary. It also gave the poems significant testimony of a different reality. The meeting of Christ with the Samaritan woman has an individual dimension. It is connected with the transformation of the life of a human, who turning to the inner self, discovers the richness of the spiritual life. Contact with Jesus, as K. Wojtyła describes in his works, is shaped by the mysteries: the Incarnation, the Cross and the Resurrection, which leads the believer to eternal life. Three Christian virtues play an important role in the dialogue of Jesus with man: faith, hope, and love that shape human behavior. They define a person’s response to the proposal of meeting with God, and actually to the opportunity of seeing Him “face to face” for all eternity.
    Podsumowując rozważania na temat dialogu Samarytanki z Chrystusem należy powiedzieć, że zaabsorbowanie spotkaniem – przebudzeniem wyjaśnia fakt nieobecności we wczesnej poezji K. Wojtyły wątków filozoficznych, historycznych i narodowych. Pozwala również na stwierdzenie, że prawdopodobnym źródłem metaforycznego opisu są własne przeżycia Autora. Indywidualne, niezwykłe, religijne doświadczenie było imperatywem, które nie pozwalało milczeć stało się bodźcem do pisania lirycznego pamiętnika. Ono nadało również tym wierszom rangę świadectwa, za którym stoi inna rzeczywistość. Spotkanie Chrystusa z Samarytanką ma wymiar indywidualny, jednostkowy. Wiąże się ono z przemianą życia człowieka, który zwracając się w stronę własnego wnętrza, odkrywa bogactwo życia duchowego. Kontakt z Jezusem, jaki opisuje w swych utworach K. Wojtyła, kształtowany jest przez tajemnice: Wcielenia, krzyża i Zmartwychwstania, jakie prowadzą wierzącego ku życiu wiecznemu. Istotną rolę w dialogu Jezusa z człowiekiem pełnią trzy cnoty chrześcijańskie: wiara, nadzieja i miłość, jakie kształtują ludzkie postępowanie. To one wyznaczają odpowiedź osoby na propozycję spotkania z Bogiem, a właściwie na możliwość oglądania Go „twarzą w twarz” przez całą wieczność.
    Źródło:
    Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education; 2014, 4(8); 27-50
    2299-9922
    Pojawia się w:
    Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Jezus i Samarytanka. Spotkanie człowieka z Chrystusem w ujęciu Pieśni o blasku Wody, Karola Wojtyły
    Jesus and the Samaritan Woman: Meeting with Christ in Karol Wojtyła’s Song of the Brightness of Water
    Autorzy:
    Bogacz, Roman
    Ligas, Maria Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/951875.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Fundacja Naukowa Katolików Eschaton
    Tematy:
    Jesus Christ
    Samaritan Woman
    meeting with Christ
    Karol Wojtyła (1920-2005)
    Song of the Brightness of Water
    Polish poetry
    religious poetry
    Jezus Chrystus
    Samarytanka
    spotkanie z Chrystusem
    Pieśń o blasku wody
    poezja polska
    poezja religijna
    Opis:
    In the summary of the reflection on Christ’s dialogue with the Samaritan woman, we should say that the preoccupation with the meeting - awakening explains the absence of philosophical, historical and national topics in the early poetry of K. Wojtyła. It also allows for the conclusion that the probable source of the metaphorical description are the author's own experiences. Individual, unique, and religious experience was the imperative that forced him to write a lyrical diary. It also gave the poems significant testimony of a different reality. The meeting of Christ with the Samaritan woman has an individual dimension. It is connected with the transformation of the life of a human, who turning to the inner self, discovers the richness of the spiritual life. Contact with Jesus, as K. Wojtyła describes in his works, is shaped by the mysteries: the Incarnation, the Cross and the Resurrection, which leads the believer to eternal life. Three Christian virtues play an important role in the dialogue of Jesus with man: faith, hope, and love that shape human behavior. They define a person’s response to the proposal of meeting with God, and actually to the opportunity of seeing Him “face to face” for all eternity.
    Podsumowując rozważania na temat dialogu Samarytanki z Chrystusem należy powiedzieć, że zaabsorbowanie spotkaniem – przebudzeniem wyjaśnia fakt nieobecności we wczesnej poezji K. Wojtyły wątków filozoficznych, historycznych i narodowych. Pozwala również na stwierdzenie, że prawdopodobnym źródłem metaforycznego opisu są własne przeżycia Autora. Indywidualne, niezwykłe, religijne doświadczenie było imperatywem, które nie pozwalało milczeć stało się bodźcem do pisania lirycznego pamiętnika. Ono nadało również tym wierszom rangę świadectwa, za którym stoi inna rzeczywistość. Spotkanie Chrystusa z Samarytanką ma wymiar indywidualny, jednostkowy. Wiąże się ono z przemianą życia człowieka, który zwracając się w stronę własnego wnętrza, odkrywa bogactwo życia duchowego. Kontakt z Jezusem, jaki opisuje w swych utworach K. Wojtyła, kształtowany jest przez tajemnice: Wcielenia, krzyża i Zmartwychwstania, jakie prowadzą wierzącego ku życiu wiecznemu. Istotną rolę w dialogu Jezusa z człowiekiem pełnią trzy cnoty chrześcijańskie: wiara, nadzieja i miłość, jakie kształtują ludzkie postępowanie. To one wyznaczają odpowiedź osoby na propozycję spotkania z Bogiem, a właściwie na możliwość oglądania Go „twarzą w twarz” przez całą wieczność.
    Źródło:
    Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education; 2014, 4(8); 51-71
    2299-9922
    Pojawia się w:
    Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    O Outro e a corporeidade: na parábola do Desvalido no Caminho (Lc 10, 25 – 37)
    Autorzy:
    Borges de Meneses, Ramiro Délio
    Simoes, Maria Clara
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2151208.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Instytut Studiów Międzynarodowych i Edukacji Humanum
    Tematy:
    Good Samaritan
    proximity
    responsibility for the other
    Opis:
    In my responsibility that answers for the freedom of the other (helpless), in the astonishing human fraternity in which fraternity according the Good Samaritan, would not by itself explain the responsibility between separated beings it calls for. The freedom of the other (destitute) could never begin in my freedom (Samaritan). The responsibility for the other, according Lévinas, cannot have begun in my commitment, the I am here by Samaritan or in my decision. The responsibility for the other (autrui) is the locus in which is situated the nonplace of subjectivity from Samaritan to the Helpeness on the Road, according tom the P.Lain Entralgo positions. In the Good Samaritan parable there is a very important relationship between the faith, mercy, and hope, according the spklancnophanic convolutions of the Samaritan. This story nnarrated by Jesus Christ is dialectically founded upon these three pillars which define a newe plesiologic aretology and refers a new poietic ethics by the new paradigm of splancnophanic aretology. And Jesus Christ describes the sense of the Helpless at the Roadside (Lc 10, 25 – 37). In the Health Humanization there is a very significant splacnophanic deliberation because we have a role to the physician and others health technicians in the Rodside by the Helpless, tha is Jesus Christ.
    Źródło:
    Prosopon. Europejskie Studia Społeczno-Humanistyczne; 2018, 2(23); 47-62
    1730-0266
    Pojawia się w:
    Prosopon. Europejskie Studia Społeczno-Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Obraz jako metafora. Hermeneutyczne ujęcie obrazu „Chrystus i Samarytanka” Jacka Malczewskiego (1912)
    An Image as a Metaphor. A Hermeneutic Reading of Jacek Malczewski’s Painting “Christ and the Samaritan Woman” (1912)
    Autorzy:
    Haake, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/23352233.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Jacek Malczewski
    Christ and the Samaritan woman
    metaphor
    hermeneutics
    Chrystus i Samarytanka
    metafora
    hermeneutyka
    Opis:
    Celem tekstu jest rozpoznanie możliwości wykorzystania dorobku hermeneutyki historyczno-artystycznej w interpretacji obrazu Jacka Malczewskiego Chrystus i Samarytanka z 1912 r. Obraz jest ostatnim z serii czterech dzieł poświęconych tej zaczerpniętej z Ewangelii św. Jana opowieści, wykonanych w latach 1909–1912. We wszystkich wersjach Malczewski nadał postaci Chrystusa własne rysy, natomiast Samarytance użyczył oblicza Marii Balowej, swojej kochanki. U współczesnych artyście obrazy te budziły na ogół niezrozumienie. Z czasem próbowano je interpretować na rozmaite sposoby. Ostatnio rozpowszechnił się pogląd, że są one formą „spowiedzi artysty” i należy je czytać według klucza biograficznego. Wyjaśnienie to abstrahuje jednak od wizualnej struktury dzieła, na badaniu której skoncentrowana jest hermeneutyka. Podjęta w studium analiza tej struktury doprowadziła do konkluzji, że obraz Malczewskiego jest nowatorską wizualizacją metafory biblijnej, którą posługuje się Chrystus w rozmowie z Samarytanką, przyrównując siebie do naczynia z wodą.
    The aim of the text is to assess the possibility of using the achievements of art-historical hermeneutics in the interpretation of Jacek Malczewski’s painting Christ and the Samaritan Woman (1912). The painting is the last in a series of four works devoted to the story from the Gospel of St. John, which Malczewski executed between 1909 and 1912. In all the versions, Malczewski gave Christ his own features, while the Samaritan woman had the face of Maria Bal, his mistress. Malczewski’s contemporaries generally misunderstood these paintings. Over time, attempts were made to interpret them in various ways. The view that has recently become widespread is that they were a form of an “artist’s confession” and should be read according to a biographical key. However, this explanation ignores the visual structure of the work, which is the focus of hermeneutics. The analysis of this structure undertaken in the current essay has led to the conclusion that Malczewski’s painting is an innovative visualisation of the biblical metaphor used by Christ in his conversation with the Samaritan woman, comparing himself to a vessel of water.
    Źródło:
    Biuletyn Historii Sztuki; 2023, 85, 4; 69-82
    0006-3967
    2719-4612
    Pojawia się w:
    Biuletyn Historii Sztuki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    O kategoriach biblijnych w poemacie Karola Wojtyły „Pieśń o blasku wody”
    On biblical categories in Karol Wojtyła’s poem “The song of the brightness of water”
    Autorzy:
    Hawryluk, Dorota
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1179525.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Wojtyła
    kategorie biblijne
    Samarytanka
    pieśń duszy
    filozofia poezji
    antropologia literatury
    Biblia
    poemat religijny
    poetycka medytacja
    Wojtyla
    the biblical categories
    the Samaritan
    the song of soul
    the philosophy of poetry
    the anthropology of literature
    Bible, the religious poem
    the poetic meditation
    Opis:
    Powstały w 1950 roku utwór Karola Wojtyły pt. „Pieśń o blasku wody” jest poetycką medytacją prezentującą całkowitą spójność z logiką przesłania biblijnego. Zdaje się o tym świadczyć nie tylko dosłownie przywołany na początku utworu fragment z ewangelii św. Jana, który został poddany wnikliwej poetyckiej refleksji, ale także podjęty przez autora oryginalny sposób literackiego przetworzenia problematyki kategorii biblijnych, stanowiących rzeczywistą osnowę całego utworu. W przyjętej przez Karola Wojtyłę optyce interpretacyjnej mowa jest zasadniczo o dwóch biblijnych kategoriach: pragnieniu i widzeniu. Przeprowadzona analiza problematyki tych kategorii została ukazana w konfrontacji z dokonującym się na płaszczyźnie ducha procesem dojrzewania człowieka do podjęcia życiodajnego dialogu z Bogiem, czego przejawem może być chociażby zaintonowana przez główną bohaterkę utworu pieśń uwielbienia, stanowiąca jedno z najbardziej twórczych dopowiedzeń Karola Wojtyły do przekazu ewangelicznego. Jego autorskie pochylenie się nad problemem postrzegania przez człowieka własnej tożsamości może stanowić wybitną dokumentację dążenia do rekonstrukcji obecnej w tym utworze koncepcji człowieka. W jej świetle człowiek jawi się jako dzieło pochodzące z rąk Boga, powołane do życia w miłości na Boży obraz i Boże podobieństwo (por. Rdz 1, 27). Z tej fundamentalnej prawdy wynika zaznaczona wyraźnie w poemacie kwestia wszczepionych przez Stwórcę w ludzkim wnętrzu możliwości uzdalniających każdego człowieka do podjęcia drogi uczestnictwa w tajemnicach Bożej Mądrości (por. Mdr 6, 1-25) i osiągnięcia życia w całej swojej pełni. W tym kontekście niezwykle interesujący wydaje się być poetycki opis Karola Wojtyły przemiany dokonującej się we wnętrzu głównej bohaterki. Oto pod wpływem okazanej przez Syna Bożego zbawczej afirmacji, kobieta z Samarii zyskuje swoją nową tożsamość i odkrywa nowy typ Boskiej asystencji w ludzkim życiu, polegający na całkowitym zaangażowaniu Boga w cierpienia ludzkości. Dzięki temu może ona z ufnością otworzyć się na przyjęcie darowanej jej przez Chrystusa łaski wydźwignięcia ze stanu znalezienia się poza rzeczywistym obrębem miłości i doświadczyć duchowego uwolnienia ze skutków głębokiego zranienia swojej duszy. Wysoce oryginalne w ukazanej wizji może być to, że dar swojej nowej samoświadomości Samarytanka otrzyma przy studni w Sychem, która z perspektywy samego Zbawiciela może przypominać o nieustannym zachowywaniu przez Niego Źródła Swojej Synowskiej Tożsamości. W ten sposób prezentowana dotąd antropologia, już tak ściśle powiązana z teologią, staje się jakby nieodłączna od chrystologii, a utwór Karola Wojtyły jeszcze bardziej zaznacza swój chrystocentryczny i chrystoformiczny charakter.
    “The Song of the Brightness of Water”, a piece by Karol Wojtyła created in 1950, is a poetic meditation in complete agreement with the logic of the biblical message. This seems to be demonstrated not only by the directly quoted fragment from the Gospel according to John at the beginning of the poem, which was subjected to in-depth poetic reflection, but also by the original literary transposition of the subject-matter of the biblical categories, which create the ambience of the entire poem. The focus of the interpretation adopted by Karol Wojtyła is on two biblical categories: longing and perception. The analysis of these categories was contrasted with the spiritual process of an individual’s becoming mature enough to enter into a life-giving dialogue with God, which can be observed, for instance, in the song of adoration sung by the protagonist of pain, constituting one of the most-creative extensions of the Gospel’s message by Wojtyła. His focus on the individual’s perception of his/her identity can serve as brilliant evidence of the attempt to reconstruct the concept of the human being present in the poem. In the light of this concept the human is a work of God, created to live in love, and in the likeness and image of God (cf. Gen 1, 27). This fundamental truth is the source of the issue clearly depicted in the poem of the possibility embedded by the Creator in each human being, enabling him/her to participate in the mysteries of God’s Wisdom (cf. Wisdom 6, 1-25) and living life to its fullest. In this context Karol Wojtyła’s poetic description of the main protagonist’s transformation is extremely fascinating. Under the influence of the saving affirmation of the Son of God, the woman from Samaria gains a new identity and discovers a new type of God’s assistance in human life, i.e. His complete involvement in human suffering. Thanks to this, she is able to fully accept the grace given by Christ to enable her to rise above the state of being separated from experiencing love and being released from the consequences of the deep wounding of her soul. The highly original aspect of this vision is that the Samaritan receives the gift of a new self-awareness at the well in Shechem, which from the perspective of the Saviour Himself can symbolise His incessant preservation of the Source of His Filial Identity. In this way the anthropology presented so far, strictly connected with theology, becomes inseparable from Christology, emphasising the Christocentric and Christoformic nature of this poem by Karol Wojtyła.
    Źródło:
    Zeszyty Naukowe KUL; 2017, 60, 2; 351-372
    0044-4405
    2543-9715
    Pojawia się w:
    Zeszyty Naukowe KUL
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Antagonizmy jerozolimsko-samarytańskie za czasów Ezdrasza i Nehemiasza
    Jewish-Samaritan Antagonism in the Time of Ezra and Nehemiah
    Autorzy:
    Kandzia, Mateusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2035241.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-10
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Samarytanie
    Księga Ezdrasza
    Księga Nehemiasza
    antagonizmy jerozolimsko-samarytańskie
    świątynia jerozolimska
    Samaritans
    Book of Ezra
    Book of Nehemiah
    jewish-samaritan antagonisms
    the temple of Jerusalem
    Opis:
    Historia Samarytan jest ściśle związana z historią Izraelitów. Od samego początku brakowało jedności między plemionami starożytnego Izraela. Po śmierci króla Salomona jego królestwo zostało podzielone na dwa odrębne państwa: Judę na południu i Izrael na północy. W 722/21 roku przed Chrystusem Królestwo Izraela upadło w wyniku inwazji asyryjskiej. Wielu mieszkańców zostało wziętych do niewoli i deportowanych do Asyrii. Na ich miejsce osiedlono ludność m.in. z Mezopotamii. To był początek społeczności samarytańskiej. Następnym ważnym wydarzeniem, które doprowadziło do „schizmy samarytańskiej”, był upadek Królestwa Judy w 587/586 przed Chrystusem. Jego mieszkańcy zostali wzięci do trwającej niemal pięćdziesiąt lat niewoli babilońskiej. Po powrocie do Palestyny Żydzi postanowili odbudować swoją etniczną i religijną społeczność skupioną wokół Świątyni. W prace przy jej odbudowie chcieli włączyć się także Samarytanie, ale ich prośba została odrzucona. Wiele napięć powodował także fakt, że wśród różnych bogów wielbili oni także Boga Jahwe, ale nie w sposób wymagany przez Żydów z Judy. Po odrzuceniu przez Żydów Samarytanie zaczęli ustanawiać własny kult skupiony w pobliżu góry Garizim.
    The history of the Samaritans is strictly linked with the history of the Israelites. From the very beginning there was lack of unity between the tribes of the ancient Israel. After kings Salomon's' death his kingdom was divided into two separate states: Judah in the south and Israel in the north. In 722/21 BC the kingdom of Israel had collapsed after Assyrian invasion. Many local inhabitants were taken captivity and deported to Assyria. On their place new people were settled. The society of the former kingdom became mixed. This was the beginning of the Samaritan community. The next important event that led to the Samaritan schism was the collapse of the Kingdom of Judah in 587/586 BC. Their inhabitants were taken captivity to Babylon. It lasted for 50 years. In 538 the Jews were permitted return. After returning to Palestine, they wanted to rebuild their ethnic and religious community concentrated around the Temple. Samaritans wanted to take part in the reconstruction of the Temple, but their request was denied. Among many gods Samaritans worshiped Yahweh, but not in the way required by Jews from Judah. After being rejected by the Jews, Samaritans started to establish their own cult centred near the mount of Gerizim.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2019, 66, 2; 135-151
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Metafora oblubieńcza w Ewangelii Janowej. Część 1. Oblubieniec spotyka Oblubienicę (J 1-4)
    Spousal Metaphor in the Gospel of John. Part 1: The Bridegroom Meets His Bride (Jn 1–4)
    Autorzy:
    Kubiś, Adam
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/559595.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Gdańskie Seminarium Duchowne
    Tematy:
    Ewangelia Janowa
    Kana
    Samarytanka
    metafora oblubieńcza
    mesjańskie małżeństwo
    mesjański oblubieniec
    The Gospel of John
    Cana
    Samaritan woman
    spousal metaphor
    Messianic wedding
    Messianic bridegroom
    Opis:
    Symbolika małżeńska obecna jest w całej Ewangelii Jana, ale zwłaszcza w pierwszych czterech rozdziałach oraz w jej drugiej części (rozdziały 12–20). Celem artykułu jest ukazanie i krytyczna ocena obecności metafory oblubieńczej w J 1,19–4,54. W tej części Ewangelii, Jezus jest wprost nazwany panem młodym (3,29). Jednocześnie perykopa za perykopą zdefiniowana jest obecność panny młodej. Jej pełna prezentacja następuje w czterech pierwszych rozdziałach Ewangelii. Jej ukazanie rozpoczyna się od matki Jezusa i jego uczniów w Kanie (rozdział 2), a następnie prowadzi do Żydów w Jerozolimie, Samarytan i ostatecznie pogan na końcu rozdziału 4. Poprzez swoją wiarę (1,50) Natanael, prawdziwy Izraelita, staje się prefiguracją wszystkich wierzących, oblubienicy Mesjasza.
    Nuptial symbolism permeates the thought of the fourth evangelist throughout his work, but especially his first four chapters plus the entire second part of his gospel (12–20). The main focus of this article is to demonstrate and critically evaluate the presence of spousal metaphor in Jn 1:19–4:54. In this part of the Gospel, Jesus is explicitly presented as a bridegroom (3:29), while at the same time, in pericope after pericope, his bride becomes more and more visible and present. It takes four chapters to define the messianic bride in full. The whole presentation starts with the mother of Jesus and his disciples in Cana in Chapter 2, then continues with Jews in Jerusalem, the Samaritans, and finally pagans at the end of Chapter 4. By his faith (1:50), Nathanael, the Israelite, is the prefiguration of all believers, the bride of Messiah.
    Źródło:
    Studia Gdańskie; 2018, 42; 39-65
    0137-4338
    Pojawia się w:
    Studia Gdańskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Na parábola do Desvalido no Caminho (Lc 10, 25–37): a responsabilidade plesiológica
    In the parable of the Devoid on the Way (Lk 10, 25–37): plesiological responsibility
    Autorzy:
    Meneses, Ramiro délio Borges de
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2051058.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Instytut Studiów Międzynarodowych i Edukacji Humanum
    Tematy:
    Good Samaritan
    proximity
    responsibility for the other
    Opis:
    In my responsibility that answers for the freedom of the other (helpless), in the astonishing human fraternity in which fraternity according the Good Samaritan, would not by itself explain the respon- sibility between separated beings it calls for. The freedom of the other (destitute) could never begin in my freedom (Samaritan). The responsibility for the other, according Lévinas, cannot have begun in my commitment, the I am here by Samaritan or in my decision. The responsibility for the other (autrui) is the locus in which is situated the nonplace of subjectivity from Samaritan to the Helpeness on the Road. In the Good Samaritan parable there is a very important relationship between the faith, mercy, and hope, according the spklancnophanic convolutions of the Samaritan. This story nnarrated by Jesus Christ is dialectically founded upon these three pillars which define a newe plesiologic aretology and refers a new poietic ethics by the new paradigm of splancnophanic aretology. And Jesus Christ des- cribes the sense of the Helpless at the Roadside (Lc 10, 25–37). In the Health Humanization there is a very significant splacnophanic deliberation because we have a role to the physician and others health technicians in the Rodside by the Helpless, tha is Jesus Christ.
    Źródło:
    Humanum. Międzynarodowe Studia Społeczno-Humanistyczne; 2020, 3(38); 79-92
    1898-8431
    Pojawia się w:
    Humanum. Międzynarodowe Studia Społeczno-Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    O espaço e o tempo plesiológicos: pela ética poiética e xenológica na parábola do Homo Viator (Lc 10, 25–37)
    The plesiologic space and time: from poietic to xenology ethics
    Autorzy:
    Meneses, Ramiro Délio Borges de
    Czarnecki, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2050201.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Instytut Studiów Międzynarodowych i Edukacji Humanum
    Tematy:
    Space
    time
    plesiologic reality
    the good samaritan parable
    and splancnophany
    Opis:
    The plesiological reference is the temporality of alterity – plesiological time – of the Good Samaritan, as it appears in Luke’s parable, which is exclusive (10, 25–37). He is what he does not see with precepts. It will be what approaches the suffering man. And, because it approaches, creating a plesiological space, it is that it sees well; and, because he sees well, “is moved” (rahamim); and because he is moved, he bends over him to give him life, because he has an eonic time.
    Źródło:
    Humanum. Międzynarodowe Studia Społeczno-Humanistyczne; 2020, 4(39); 23-38
    1898-8431
    Pojawia się w:
    Humanum. Międzynarodowe Studia Społeczno-Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Polski model „Klauzuli dobrego samarytanina” – perspektywa karnoprawna
    The Polish model of the "Good Samaritan Clause" - a criminal law perspective
    Польская модель «Клаузулы доброго самаритянина» – уголовно-правовая перспектива
    Autorzy:
    Potulski, Jacek Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1729130.pdf
    Data publikacji:
    2021-09-28
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Odpowiedzialność karna lekarzy
    kontratyp
    klauzula dobrego samarytanina
    szczególne regulacje w walce z COVID-19
    Criminal liability of medics
    Contra-type
    Good Samaritan Clause
    special regulations in the fight against COVID-19
    уголовная ответственность врачей
    обстоятельство
    исключающее преступность деяния
    клаузула «доброго самаритянина»
    специальные правила в борьбе с COVID-19
    Opis:
    Artykuł omawia nowopowstałą regulację prawną ograniczającą odpowiedzialność karną personelu medycznego związaną z diagnozą i leczeniem COVID-19 – przepis zwany jest również „klauzulą dobrego samarytanina”. Autor analizuje poszczególne znamiona kontratypu i próbuje odnaleźć praktyczne znacznie regulacji. Praca zawiera również postulaty de lege ferenda odnoszące się do poszczególnym znamion czynu oraz do zakresu obowiązywania przepisu. W toku analizy zastosowano metodę dogmatyczno-językową jako podstawową metodę analizy tekstu prawnego. Artykuł jest jednym z pierwszych przykładów analizy przepisu stąd też odnosi się do regulacji Kodeksu karnego jako płaszczyzny porównawczej.
    The article describes a new legal regulation limiting the criminal liability of medical personnel in connection with the diagnosis and treatment of COVID-19 – the regulation is also called the “Good Samaritan Clause”. The author analyses the individual signs of contra-type and tries to find the practicalities of the regulation. The paper also examines postulates de lege ferenda relating to the individual signs of the act and the scope of the regulation. In the course of the analysis, a dogmatic-linguistic method was used as the basic means of analysing the legal text. The article is one of the first analyses of the provision and therefore refers to the regulation of the Criminal Code as a comparative ground.
    В статье обсуждается недавно созданное правовое положение, ограничивающее уголовную ответственность медицинского персонала, связанную с диагностикой и лечением COVID-19 – положение называемое также «клаузулой доброго самаритянина». Автор анализирует особенности обстоятельства, исключающего преступность деяния, и пытается осознать практическую значимость этого регулиро-вания. Исследование также содержит постулаты de lege ferenda, касающиеся конкретных особенностей акта и сферы действия положения. В ходе анализа в качестве основного метода анализа юридического текста был использован догматико-лингвистический метод. Статья является одним из первых примеров анализа данного положения, поэтому, в качестве сравнительной плоскости, обращается к нормам Уго-ловного кодекса.
    Źródło:
    Studia Prawnicze KUL; 2021, 3; 159-176
    1897-7146
    2719-4264
    Pojawia się w:
    Studia Prawnicze KUL
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    À descoberta das origens da Violência do Génesis à parábola do Bom Samaritano (Lc 10,25-37): para uma leitura de antropologia religiosa
    Autorzy:
    Ribeiro, Maria de Fátima
    Borges Meneses, Ramiro Délio
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2156911.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Instytut Studiów Międzynarodowych i Edukacji Humanum
    Tematy:
    Bible
    violence
    endogenous and exogenous
    and the Good Samaritan parabl
    Opis:
    The Bible is full of mythological narratives- on the concept of violence. Thus, it becomes possible to construct a biblical anthropology on this con- cept, appears in Bíble, as a concept that is both endogenous and exogenous. Of course the Good Samaritan parable is the illustration of two forms of vio- lence, ranging from identity to alterity.
    Źródło:
    Społeczeństwo i Edukacja. Międzynarodowe Studia Humanistyczne; 2013, 1(11); 293-316
    1898-0171
    Pojawia się w:
    Społeczeństwo i Edukacja. Międzynarodowe Studia Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Was John the Baptist Raised from the Dead?
    Autorzy:
    Vette, Nathanael
    Robinson, Will
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1179039.pdf
    Data publikacji:
    2019-03-11
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Gospel of Mark
    Resurrection
    John the Baptist
    Historical Jesus
    Second Temple Judaism
    Samaritan Studies
    Opis:
    In the vox populi of Mark 6:14-16 (cf. 8:28), we find the puzzling claim that some believed Jesus was John the Baptist raised from the dead. The presentation of John in the Gospel is similar to Jesus: Mark depicts John as a prophetic figure who is arrested, executed, buried by his disciples, and—according to some—raised from the dead. This paper reviews scholarship on the question of whether the tradition concerning John's resurrection—as well as the tradition concerning his death to which it is prefixed (6:17-29)—originated outside of the early Christian community. We examine the possibility that sects or individuals in the ancient world believed John had indeed been raised from the dead—as well as figures supposedly connected to John (Dositheus, Simon Magus). We conclude on the basis of internal evidence from the Gospel that the report in 6:14-16 likely originated in a Christian context. At the same time, it may also provide a glimpse into first-century CE attitudes concerning the resurrection from the dead.
    Źródło:
    The Biblical Annals; 2019, 9, 2; 335-354
    2083-2222
    2451-2168
    Pojawia się w:
    The Biblical Annals
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-13 z 13

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies