Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "the Dominican Order" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-9 z 9
    Tytuł:
    The Oeuvre of Jan Alan Bardziński – a Dominican, Preacher and Translator
    Autorzy:
    Rusnak, Radosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2030651.pdf
    Data publikacji:
    2021-02-21
    Wydawca:
    Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
    Tematy:
    Jan Alan Bardziński
    the Dominican Order
    translations
    Lucan
    Seneca
    Lucian of Samosata
    Boethius
    St. Thomas Aquinas
    Opis:
    The article is devoted to little known and rarely appreciated late-Baroque Dominican Jan Alan Bardziński who was a keen preacher and translator of bothsecular and religious texts. Bardziński’s literary activity is strongly connected to his duties performed in the order as one of the main values he searches for in his texts is of a didactic nature. Simultaneously, he may certainly be perceived as an adapter of some ancient works which puts him among other 17th and 18th-century followers of the culture of Classicism. In the article we briefly discuss his works and provide the readers with their distinctive features. Moreover, we shall take into consideration Bardziński’s notes which allow us to define his goals and priorities and underline the moral values included in his works.
    Źródło:
    Tematy i Konteksty; 2020, 1; 448-469
    2299-8365
    Pojawia się w:
    Tematy i Konteksty
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Siedemnastowieczne inwentarze biblioteczne klasztorów dominikańskich w Gidlach, Łęczycy, Łowiczu, Piotrkowie Trybunalskim i Sieradzu
    The 17th-century library inventories of the Dominican monasteries in Gidle, Łęczyca, Łowicz, Piotrków Trybunalski and Sieradz
    Autorzy:
    Stolarczyk, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1021987.pdf
    Data publikacji:
    2016-12-20
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Łowicz
    Gidle
    Piotrków Trybunalski
    Sieradz
    inwentarze biblioteczne
    dominikanie
    XVII wiek
    library inventories
    the Dominican Order
    17th century
    Opis:
    The following article presents the 17th-century library inventories from the Dominican monasteries in Gidle, Łęczyca, Łowicz, Piotrków Trybunalski and Sieradz. The inventories of the monasteries from Łęczyca, Łowicz, Piotrków and Sieradz are part of the chartularies of the aforementioned monasteries, held today in the Archives of the Polish Province of the Dominicans in Krakow, while the inventory of the monastery in Gidle is part of a ledger of that monastery and is in the Diocesan Archive of Włocławek. The inventories of the Order of Preachers completely ignore the publishing addresses of the prints, sometimes they include the author's surname without his first name, or just the other way round; sometimes there is the author’s full name without the book title; if the title is included, it is always shortened and without the author’s name. In some cases only the nickname of the writer is mentioned. The inventories of the monasteries in Gidle, Łęczyca, Sieradz, Łowicz and older register of the Piotrków monastery do not have the numbering of the individual entries, only almost every entry begins with a new line. Such numbering was added to the newer inventory of the monastery in Piotrków Trybunalski. The older inventories of Łęczyca and Łowicz did not use any criterion for presenting the books (so it was probably the way the books were arranged on the shelves of the library). However, in the Piotrków inventory and both inventories of Sieradz, the books were divided according to the print format: in folio, quartq, octavo, sedecimo and duodecimo. The books within the formats were arranged randomly: the works of the same author were mentioned in several places. The newer inventories of these monasteries were better organized, as the works held in Łęczyca, Łowicz and Piotrków were also divided according to the print format. In the inventories of all these monasteries the books written by the same author were generally put in one place (although it was not always so), and there was also a tendency to put the works of the same type together: Bibliae and comments on the Bible, concordances, Summae, Sermones, Contiones, Postillae and  Homiliae, history, legends of the saints, the books by the Fathers of the Church, liturgics, works of dogmatic, moral and speculative theology, polemics, dictionaries, works of philosophy and rhetoric, ancient authors. Moreover, the newer inventory of Łowicz includes Libri seculares, although among them are also church writings; and the inventory of Piotrków contains Libri oratorum. Almost all the inventories, except the Gidle one have the information about the manuscripts and damage of volumes. The inventories differ significantly in the number of works they include.
    Źródło:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2016, 106; 219-279
    0518-3766
    2545-3491
    Pojawia się w:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Jan Alan Bardziński – dominikanin, kaznodzieja, tłumacz. Próba nakreślenia sylwetki twórczej
    Autorzy:
    Rusnak, Radosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2030434.pdf
    Data publikacji:
    2021-06-06
    Wydawca:
    Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
    Tematy:
    the Dominican Order
    translation
    Lucan
    Seneca
    Lucian of Samosata
    Boethius
    St. Thomas Acquinas
    Bardziński Jan Alan
    dominikanie
    tłumaczenia
    Lukan
    Seneka
    Lukian z Samosat
    Boecjusz
    Opis:
      The article casts light on a poorly known and rarely appreciated figure of a late-Baroque Dominican, keen preacher and devoted translator of both laic and religious texts, Jan Alan Bardziński. The author firmly states that Bardziński’s literary activity remains strongly connected to his multiple duties as a monk as one of the main values he searches for in his readings is a didactic one. Nevertheless he certainly can be defined as a consistent adapter of some renowned ancient works as well, which puts him among other 17th and 18th century followers of the humanistic and classicist traditions and enables us to rank high his erudition and philological preparation. The essay makes a brief survey of his works, describing their content and underlining some important notes given by the translator himself regarding his goals and prorities. Some general observations on the characteristics of his texts are made and the question of integrity or disintegrity of his literary production is highlighted as well. The article casts light on a poorly known and rarely appreciated figure of a late-Baroque Dominican, keen preacher and devoted translator of both laic and religious texts, Jan Alan Bardziński. The author firmly states that Bardziński’s literary activity remains strongly connected to his multiple duties as a monk as one of the main values he searches for in his readings is a didactic one. Nevertheless he certainly can be defined as a consistent adapter of some renowned ancient works as well, which puts him among other 17th and 18th century followers of the humanistic and classicist traditions and enables us to rank high his erudition and philological preparation. The essay makes a brief survey of his works, describing their content and underlining some important notes given by the translator himself regarding his goals and prorities. Some general observations on the characteristics of his texts are made and the question of integrity or disintegrity of his literary production is highlighted as well.
    Źródło:
    Tematy i Konteksty; 2014, 9, 4; 203-224
    2299-8365
    Pojawia się w:
    Tematy i Konteksty
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Szaty liturgiczne z fundacji księżnej Barbary Franciszki z Zawiszów Kieżgajłło Radziwiłłowej (1690-1770) w klasztorze OO. Dominikanów w Lublinie
    Liturgical Paraments Donated by Duchess Barbara Franciszka Radziwiłł, née Zawisza Kieżgajłło (1690-1770) in the Monastery of the Dominican Order in Lublin
    Autorzy:
    Pieczykolan, Ewa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2056543.pdf
    Data publikacji:
    2022-05-16
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Barbara Franciszka z Zawiszów Kieżgajłło Radziwiłłowa
    Mikołaj Faustyn Radziwiłł
    dominikanie w Lublinie
    paramenty liturgiczne
    Duchess Barbara Franciszka Radziwiłł (née Zawisza Kieżgajłło)
    Duke Mikołaj Faustyn Radziwiłł
    monastery of the Dominican Order in Lublin
    liturgical paraments
    Opis:
    Przechowywane w klasztorze OO. Dominikanów w Lublinie paramenty liturgiczne, związane z fundacją księżnej Barbary Franciszki z Zawiszów Kieżgajłło Radziwiłłowej, wojewodziny nowogrodzkiej (1690-1770), to kilka, niewymienianych dotąd w opracowaniach, wysokiej klasy szat liturgicznych. Zamieszczona na ornacie niebieskim inskrypcja, wykonana pismem o pięknym odręcznym dukcie, wskazuje na donatorkę. Darowane na chwałę Drzewa Krzyża Świętego paramenty są przyczynkiem do poszukiwań na temat mecenatu księżnej Barbary Franciszki Radziwiłł, jej zainteresowań sztuką oraz rzemiosłem artystycznym. Znakomite hafty wykonane na kosztownych jedwabnych adamaszkach, przekazanych przez księżną aparatów kościelnych, reprezentują wyrafinowany kunszt rzemiosła artystycznego pierwszej połowy XVIII wieku, zapewne polskiej, dworskiej manufaktury lub pracowni hafciarskiej. Barbara z Zawiszów, żona wojewody nowogródzkiego księcia Mikołaja Faustyna Radziwiłła, jedna z najbardziej aktywnych politycznie członkiń familii Radziwiłłów, była postacią publiczną w Wielkim Księstwie Litewskim. Świadectwem wspomnianej aktywności są między innymi portrety reprezentacyjne księżnej Barbary Franciszki de Kieżgajłło Zawiszanki, ukazujące ją jako znaczącą przedstawicielkę w dziejach rodu Radziwiłłów, damę Krzyża Gwiaździstego, humanistkę. Wykształcona kreatorka życia intelektualnego, donatorka, zaangażowana w dobro ojczyzny i rodziny, dbała z sukcesem o sprawy majątkowe dóbr ziemskich Radziwiłłów na Ukrainie, dzisiejszej Białorusi i Litwie. Odziedziczone przez Barbarę Radziwiłłową wielkie dobra Berdyczów wyróżniły linię rodu Radziwiłłów, przez historyków nazwaną mianem „berdyczowskiej”.
    The liturgical paraments donated by Duchess Barbara Franciszka Radziwiłł (née Zawisza Kieżgajłło), the wife of the voivode of Nowogródek, which are stored in the Monastery of the Dominican Order in Lublin, include a few high-quality liturgical garments not previously mentioned in any records. An impressive handwritten inscription on the blue chasuble identifies the donor.   The paraments donated to the glory of the Wood of the Holy Cross have inspired an inquiry into the patronage of Duchess Barbara Franciszka Radziwiłł, including her interests in art and handicraft. The liturgical items donated by the Duchess, with exquisite embroideries made on costly silk damask fabric, represent the refined craftsmanship of the first half of the 18th century, probably of the Polish royal court manufactory or embroidery workshop. Barbara Zawisza, the wife of Duke Mikołaj Faustyn Radziwiłł, voivode of Nowogródek, was a public figure in the Grand Duchy of Lithuania and one of the most active female members of the Radziwiłł family on the political scene. That activity is evidenced, inter alia, by representative portraits of Duchess Barbara Franciszka Radziwiłł, depicting her as a significant figure in the history of the Radziwiłł family, Grand Mistress of the Order of the Starry Cross, and a humanist. A well-educated creator of intellectual life dedicated to her homeland and family, she successfully took care of the property matters of the Radziwiłł estates in Ukraine ‒ today’s Belarus and Lithuania. The great estate in Berdychiv inherited by Barbara Radziwiłł distinguished the Radziwiłł family line referred to by historians as the “Berdychiv line”.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2022, 70, 4; 137-162
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    “A Precious Pearl.” On Liturgical Development
    Autorzy:
    Jurczak, Dominik
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2036368.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    history of the liturgy
    development of the liturgy
    liturgical reforms
    Order of Preachers
    Dominican rite
    Opis:
    Every liturgy grows. The liturgy of the Order of Preachers was no exception. In the 1200s, the friars faced the necessity to revise their customs, texts, and rituals. On the one hand, this situation shows how diverse the 13th-century Christianitas was, and on the other hand, it proved the presence of a desire for unity within the newly formed Order, a struggle to have all the members of the then-worldwide community pray according to the same form. The process leading to that “liturgical consensus” needed by the Preachers back in the 1200s resembles the axioms of the liturgical renewal in the 20th century. The article focuses on the history of the Dominican liturgical developments, highlighting the mindset of the 13th-century Friars Preachers facing changes in the area of prayer. In the context of debates surrounding the liturgy after Vatican II, the author provides a historical perspective in order to show similarities between both processes of liturgical renewal.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2018, 65, 8 English Online Version; 17-34
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Drogocenna perła”, czyli o kształtowaniu się liturgii. Studium przypadku liturgii Zakonu Kaznodziejskiego
    “Precious Pearl”: On Liturgical Development. A Case Study of the Order of Preachers
    Autorzy:
    Jurczak, Dominik
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2036476.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    liturgia dominikańska
    rozwój liturgii
    reforma liturgiczna
    Zakon Kaznodziejski
    ryt dominikański
    history of the liturgy
    development of the liturgy
    liturgical reforms
    Order of Preachers
    Dominican rite
    Opis:
    Każda liturgia się rozwija. Nie inaczej było z liturgią Braci Kaznodziejów, którzy w XIII wieku stanęli przed koniecznością rewizji zwyczajów, tekstów i rytów. Oczywiście, z jednej strony, objawia to różnorodność liturgiczną trzynastowiecznej Christianitas, z drugiej strony zaś jest świadectwem zmagania się o to, by nowo powstający Zakon – sięgający krańców ówczesnej Europy – posiadał wyłącznie jedną i obowiązująca wszystkich jego członków formę modlitwy. Proces dochodzenia do „liturgicznego konsensusu”, potrzebnego Kaznodziejom w XIII wieku, przypomina założenia odnowy liturgicznej z XX wieku. W niniejszym tekście, na kanwie historii rozwoju dominikańskiej liturgii, uwypuklona została mentalność, z jaką średniowieczni Kaznodzieje pochodzili do zmian w przestrzeni modlitwy. Wobec trwających dyskusji o liturgii post Vaticanum II warto uzupełnić ją o historyczną perspektywę, wykazującą wiele punktów stycznych ze współczesnymi dyskusjami i propozycjami.
    Every liturgy grows. The liturgy of the Order of Preachers was no exception. In the 1200’s the friars faced a necessity to revise their customs, texts, and rituals. On the one hand this situation shows how diverse the 13th century Christianitas was, on the other hand however it proves the presence of a desire for unity within the newly formed Order, a struggle to have all the members of the then-worldwide community pray according to the same form. The process leading toward that “liturgical consensus” needed by the Preachers back in the 1200’s resembles the axioms of the liturgical renewal in the 20th century. The article focusing on the history of the Dominican liturgical development, highlights the mindset of the 13th century Friars Preachers facing changes in the area of prayer. In the context of debates surrounding the liturgy after Vatican II the author provides a historical perspective in order to show similarities between both processes of liturgical renewal.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2018, 65, 8; 39-55
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Oprawa artystyczna Świąt i uroczystości Arcybractwa Różańcowego w Kościele Dominikanów w Krakowie
    Artistic setting of festivals and celebrations in the Archconfraternity of the Holy Rosary of the Dominican Church in Cracow
    Autorzy:
    Czyżewski, Krzysztof J.
    Walczak, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2082094.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    Early Modern religious confraternities
    Early Modern iconography
    Dominican Order in Poland
    The Holy Rosary iconography
    Early Modern religious celebrations
    Early Modern Polish culture
    Opis:
    In the early modern period, there were around 40 religious confraternities in the agglomeration of Cracow, one of the oldest and most important being the Confraternity of the Holy Rosary at the Dominican Church of the Holy Trinity. It is not known when it was founded, but it was probably already operating in the late Middle Ages. In 1600, this confraternity, existing “ab immemorabilis tempore”, was reformed by Fr. Abraham Bzowski, who on this occasion prepared and published an extensive dissertation, having the character of its “statutes”. From 4 February 1601 the seat of the renewed confraternity was in the Chapel of the Three Kings, at the far end of the northern nave of the church. It contained the Brotherhood’s altar which was transferred, probably after 1688, to the church of St. Giles and placed on the altar’s stone in the apse of the presbytery. The altar contained the holy picture of the Virgin Mary of the Salus Populi Romani type, connected by tradition established in the first half of the 17th century with Pope Clement VIII, who was to grant it indulgences. Bernard Maciejowski, then Bishop of Łuck, later Bishop of Cracow and finally Primate, is considered as the donor of the painting. Every first Sunday in October, the Cracow copy of the Roman image was carried out by the brothers out of the chapel and in a solemn procession around the Main Square. This custom was linked to the victory of the Christian fleet over the Turkish one near Lepanto in 1571, after which Pope Pius V established its liturgical memory (7 October). In Poland, this tradition gained a new dimension after to the successful defence of the Chocim fortress against the Turks in 1621. The devotion to the Rosary was cultivated not only in the Brotherhood’s chapel, but also in the Conventual Church, where the altar of the Holy Rosary stood to the left of the choir entrance. Symmetrically to it, on the right side of the rainbow arcade stood the altar of the Confraternity of the Holy Name of Jesus, founded in 1585 by Fr. Bartłomiej of Przemyśl. Its aim was to eradicate the sinful custom of swearing oaths, and because of the connections with the Confraternity of the Holy Rosary it was called the Archconfraternity of the Rosary of the Most Holy Name of Jesus. The spreading of the rosary prayer by the Order went beyond the Conventual Church. A special role in this work was played by the Gothic Church of St. Giles, which the Dominicans took under their protection in 1588. An important caesura in the history of the Archconfraternity of the Holy Rosary was the move to a new spacious oratory, which was erected on the site of the medieval Chapel of the Annunciation of the Blessed Virgin Mary, at the far end of the southern nave of the church. One of the reasons for undertaking this new work is considered to be the desire to commemorate the victory of John III Sobieski over the Turks at Vienna on 12 September 1683. The opulent decor and interesting ideological programme have only partially survived, but they can be reconstructed on the basis of preserved written sources, as can be the character of the Brotherhood’s celebrations. Particularly interesting monuments include those connected with the so-called Century of the Rosary, established with the consent of Pope Innocent XII (1694). It was a congregation of 100 brothers and 100 sisters, whose task was to pray continuously for the souls suffering in Purgatory. Among other things, a book of this association has been preserved, which contains illuminations showing the salutary effects of the prayer of the Rosary.
    Źródło:
    Rocznik Historii Sztuki; 2020, 45; 59-84
    0080-3472
    Pojawia się w:
    Rocznik Historii Sztuki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dominikańskie procesje różańcowe i tradycja śpiewanych różańców na ziemiach polskich w świetle procesjonału PL-Kd 75L oraz innych źródeł XVIII i początku XIX wieku
    Dominican Rosary Processions and the Tradition of Sung Rosaries in the Polish Lands, in the Light of the Processional PL-Kd 75L and Other Eighteenth- and Early Nineteenth-Century Sources
    Autorzy:
    Grabiec, Dominika
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/25806580.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    procesjonał
    procesja
    bractwa różańcowe
    dominikanie
    modlitwa różańcowa
    liturgia potrydencka
    chorał
    processional
    procession
    brotherhoods of the rosary
    rosary preyer
    Dominican Order
    post-Tridentine liturgy
    plainchant
    Opis:
    Procesjonał sygn. 75L z krakowskiego Archiwum Polskiej Prowincji oo. Dominikanów jest prawdopodobnie jedynym zachowanym rękopiśmiennym procesjonałem dominikańskim z czasów potrydenckich. Pomimo skromnych rozmiarów jest to księga szczególna ponieważ zawiera unikatowy zapis czytań, modlitw i śpiewów przeznaczonych na uroczystą procesję w święto Obrzezania oraz czytań na procesję w święto Różańca, a także liczne wzmianki o aktywnym udziale Arcybractwa Różańcowego, prowadzącego śpiew różańca w trakcie pochodu także w święto Bożego Ciała oraz pieśni wielkanocnych podczas procesji rezurekcyjnej. Rękopis mógł powstać w drugiej połowie XVIII w., na co wskazują m.in. jego cechy kodykologiczne oraz warianty tekstów modlitw różańcowych zbieżne z wersją zamieszczoną w drukowanym modlitewniku z 1752 r. Każdy z sześciu odnalezionych podczas kwerendy przekazów różańców różni się w jakimś stopniu od pozostałych wariantami językowymi, kolejnością oraz ilością modlitw, wskazówkami dotyczącymi sposobu jego odmawiania, a nawet treścią wybranych strof pieśni. Ta rozbudowana, śpiewana forma różańca, przypominająca godziny brewiarzowe, ukształtowała się na początku XVII w. w Rzymie, następnie upowszechniła w całych Włoszech, a później także w innych krajach. Do Polski dotarła ona najpóźniej na początku XVIII w. i została przetłumaczona w całości z języka łacińskiego na polski, także gregoriański hymn zastąpiony został jego polskim tłumaczeniem z nową melodią. W polskiej wersji dodane zostały też pieśni poprzedzające każdą z części oraz krótkie śpiewane strofy zastępujące medytacje poprzedzające poszczególne tajemnice różańcowe. O powszechnej znajomości śpiewanych różańców w dawnej Polsce świadczą nie tylko zachowane egzemplarze drukowanych modlitewników i śpiewników, wydawane w różnych ośrodkach, m.in. w Krakowie, Poznaniu, Warszawie i Wilnie, ale także wzmianki o nich w Opisie obyczajów Jędrzeja Kitowicza oraz w dominikańskim Procesjonale 75L.    
    The processional kept in Krakow’s Archives of the Polish Province of the Dominican Order (shelf mark 75L) is probably the only surviving handwritten Dominican processional from the post-Tridentine period. Despite its modest dimensions, it offers a unique record of readings, prayers, and songs for the solemn procession on the Feast of the Circumcision of Christ and readings for the Feast of the Rosary, complete with numerous notes on the active participation of the Rosary Confraternity, which led the singing of the rosary also during Corpus Christi processions and of Easter songs at the Resurrection procession. Several factors, including the codicological features of the manuscript and variants of rosary prayers (the same as those in a printed prayer book of 1752), indicate that the manuscript may have been compiled in the second half of the eighteenth century. The six rosary records found during the archival research all differ from one another to some extent in linguistic variants, sequence and number of prayers, instructions for their use in prayer practice, and even the contents of some song verses. This extended sung rosary form, which resembles the Liturgy of the Hours, took shape in the early seventeenth century in Rome and was then disseminated throughout Italy, later also in other countries. Having reached Poland by the early eighteenth century at the latest, it was translated from Latin to Polish in its entirety, and the Gregorian hymn was likewise replaced with a Polish translation with a new melody. The Polish version also adds songs preceding each section, as well as brief sung verses that substitute for the meditations preceding the individual mysteries of the Rosary. That sung rosaries were widely known in old Poland is confirmed not only by the surviving copies of prayer- and songbooks published in Kraków, Poznań, Warsaw, Vilnius, and other places, but also by mentions of this practice in Jędrzej Kitowicz’s ‘Description of Customs and Culture under the Reign of Augustus III’ by Jędrzej Kitowicz, and in the Dominican Processional 75L.
    Źródło:
    Muzyka; 2022, 67, 3; 52-77
    0027-5344
    2720-7021
    Pojawia się w:
    Muzyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kasata klasztoru dominikanów przy kościele św. Jakuba w Sandomierzu w 1864 r. i jej konsekwencje
    Autorzy:
    Burdzy, Dominika
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2041179.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    the dissolution of the Dominican monastery in 1864
    Dominikan Order
    Sandomierz
    Klimontów
    the monastery’s library
    the archconfraternity of the Rosary
    S. Jacob church
    Sandomierz’s diocese
    kasata klasztoru 1864 r.
    dominikanie
    biblioteka klasztorna
    arcybractwo różańcowe
    kościół św. Jakuba
    diecezja sandomierska
    Opis:
    The dissolution of the Dominican convent at the St. James Church was conducted on November 8, 1864. This was not an exception in the Kingdom of Poland at that time, when many other religious institutions were dissolved as well. To achieve the effect of full surprise the dissolution was conducted according to an arbitrarily fixed pattern. The friars were transported to a permanent monastery in Klimontów. Only the then vice Prior was left at the St. James Church to ensure the continuity of worship until the appointment of a diocesan priest. Also, the arch-confraternity of the Rosary was left at the church with the aim of supporting the cult of Mary, illuminating the altars and visiting the sick. The authority over the temple was passed into the hands of the Bishop of Sandomierz, whose responsibility was to choose a diocesan priest with the title of Rector to perform pastoral duties.For the acquisition of the assets a committee was appointed which included Economic Assessor at the Provincial Government of Radom, President of the city of Sandomierz and Dean of Sandomierz. All the activities were conducted in the presence of Dominican Prior Paulin Machnicki. A detailed report was drawn up which described the buildings and lands belonging to the Dominicans in Sandomierz as well as the farms in Gołębice and Jugoszów. The property was acquired for the benefit of the Kingdom of Poland.
    Kasata dominikańskiego klasztoru przy kościele św. Jakuba, tak jak innych placówek zakonnych w całym Królestwie Polskim, nastąpiła 8 listopada 1864 r. według odgórnie ustalonego schematu, dzięki czemu chciano uzyskać pełne zaskoczenie. Zakonnicy zostali przewiezieni do klasztoru etatowego w Klimontowie. Przy kościele św. Jakuba pozostawiono dotychczasowego podprzeora, który miał zadbać o ciągłość nabożeństw aż do momentu wyznaczenia na to miejsce duchownego diecezjalnego. Przy kościele pozostało również arcybractwo różańcowe, którego celem było podtrzymywanie kultu maryjnego, oświetlanie ołtarzy i wizytowanie chorych. Zwierzchnictwo nad świątynią przeszło w ręce biskupa sandomierskiego, który miał wyznaczać spośród duchowieństwa diecezjalnego kapłana z tytułem rektora do pełnienia obowiązków duszpasterskich.W przejęciu majątku brała udział komisja, w skład której wchodzili asesor ekonomiczny przy Rządzie Gubernialnym Radomskim, prezydent miasta Sandomierza oraz dziekan sandomierski. Przy wszystkich czynnościach obecny był przeor dominikanów Paulin Machnicki. W szczegółowym protokole sporządzonym w momencie kasaty opisano zabudowania i grunty należące do dominikanów, które znajdowały się w Sandomierzu, a także folwarki w Gołębicach i Jugoszowie. Majątek ten został przejęty na rzecz Skarbu Królestwa Polskiego.
    Źródło:
    Res Historica; 2021, 51; 431-477
    2082-6060
    Pojawia się w:
    Res Historica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-9 z 9

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies