Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "the Church and war" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-2 z 2
    Tytuł:
    Przyczyny i skutki wojen: nauka Soboru Watykańskiego II, Pawła VI oraz Jana Pawła II
    Causes and Effects of Wars: the teachings of the Second Vatican Council, Paul VI and John Paul II
    Autorzy:
    Babski, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2147435.pdf
    Data publikacji:
    2020-12
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
    Tematy:
    egoizm narodowy
    zimna przemoc
    powszechność zła
    kultura wojny
    ład sumienia
    Kościół a wojny
    nationalegoism
    coldviolence
    prevalence of evil
    war culture
    order of conscience
    the Church and war
    Opis:
    Artykuł jest próbą odpowiedzi na pojawiające się w mediach zagadnienia związane z zagrożeniem wojną. Brak słyszalnego głosu Kościoła nauczającego poprzez dokumenty Soboru Watykańskiego II oraz nauczanie Ojca Świętego Pawła VI i Jana Pawła II w" Orędziach na Światowy Dzień Pokoju" stwarzają sytuację medialnego chaosu i niedostępności poznania przyczyn rodzących się wojen na świecie oraz ich konsekwencji. Wymienione i zasygnalizowane przesłanki w postaci konfliktów politycznych, egoizmu narodowego sprowadzonego do własnych interesów, dyktatury, wojny strukturalne państwa czy wyścig zbrojeń oraz inne przedstawione źródła zła dają początek wojnie. Przyczyny przemocy zawsze rodzą się w sercu ludzkim od czasów biblijnego Kaina pragnącego panować i zwyciężać. Dlatego każda wojna jest wynikiem konsekwencji grzechu i gubienia obrazu Boga w sercu człowieka. Kościół wrażliwy na sprawy duchowe pragnie przypomnieć o odrodzeniu potrzeby wychowywania młodych pokoleń w miłości, wrażliwości na sprawiedliwość, dobro i o odpowiednim kształtowaniu serc. Jeśli nie zaistnieje ład w sercu człowieka, to nigdy nie odnajdzie się porządku w sumieniach narodów. Naród nie tylko ginie w czasie wojny, lecz w jej trakcie jest pozbawiony czci i godności, demoralizowany, okłamywany i rabowany. Kościół przeciwstawia się wszelkiej walce przeciwko życiu, gdyż jest ona ubliżaniem godności ludzkiej. Daje się zauważyć, że wojna trwa nadal we współczesnym świecie w postaci odstraszania bronią nuklearną, rabunku gospodarczego biedniejszych państw i braku pomocy słabszym państwom. Świeże ślady niszczących skutków wojny pozostały w Sarajewie, Bośni i Hercegowinie, na Bliskim Wschodzie oraz kontynencie afrykańskim. Nauczanie Kościoła nakazuje przywódcom państw, aby poszanowali każdą godność ludzką, budowali pokój na świecie oraz rozbrajali serca ludzkie z nienawiści i przemocy. Dokonywać się to może poprzez wychowywanie młodych ludzi do pokoju, do ukształtowania ładu moralnego w sercach młodzieży, jak również do życia w szacunku oraz przebaczania innym ludziom.
    This article is an attempt to respond in media emerging issues related to the threat of war. The lack of anaudible voice of the Church teaching through the documents of the SecondVatican Council and the teaching of the Holy Father Paul VI and John Paul II in the Messages for World Peace Day create a situation of media chaos and the inaccessibility of knowing thecauses of the emerging worldwars and their consequences. The listed and signaled premises in the form of political conflicts, national egoism tightened to one’s own interests, dictatorship, structural war of the state or the arms race and other presented sources of evil give rise to the war. The causes of violence always arise in the human heart. This situation exists from the biblical times of Cain wishing to reign and overcome. Therefore, every war is the result of the consequences of sin and the loss of God’s image in the heart of man. The church sensitive to spiritual matters would like to remind of the rebirth in the education of young generations of love, sensitivity to justice, goodness and shaping the hearts of people. If there is no order in the heart of man, then there will never be order in the consciences of nations. The people not only die during the war, but during it is deprived of honor and dignity, demoralized, lied and robbed. The church opposes all struggle against life because it is an offense to human dignity. It is noticeable that the war is still ongoing in the modern world in the form of nuclear deterrence, economic robbery of poorer countries and a lack of help for weaker countries. Freshtraces of the devastating effects of the war remained in Sarajewo, Bosnia and Herzegovina, the Middle East and the African continent. Church teaching instructs state leaders to respectevery human dignity, build world peace, and disarm human hearts from hatred and violence. This can be done by bringing young people to peace, shaping the moral order in the hearts of young people, as well as by living in respect and forgiving other people.
    Źródło:
    Studia Elbląskie; 2020, 21; 369-385
    1507-9058
    Pojawia się w:
    Studia Elbląskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kirche in Norwegen in der Politik der Deutschen Besatzungsmacht und Norwegischer Faschisten
    The Church in Norway vs. Policy Pursued by German Occupants and Norwegian Fascists
    Autorzy:
    Gawinecka-Woźniak, Magda
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1627327.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    World War II
    the Nazi German conquest of Norway
    the Lutheran Church in Norway
    attitude of the German Third Reich and Quisling‘s government toward the Lutheran Church
    Opis:
    The paper is aimed at presenting policy pursued by German occupants and Norwegian fascists toward the Church in Norway during World War II. Resistance mounted by the Lutheran Church to the Nazis, in Norwegian literature referred to as “kirkekampen“ (struggle waged by the Church), is hardly addressed by Polish authors. The article is nearly completely based on Norwegian literature, and printed sources are used as primary source material. In 1940, after Norway had been invaded, the Norwegians had to face a new (occupation) reality. The authorities of the German Third Reich did not however follow a uniform policy toward the Church in the occupied Europe. In Norway, the Church was state-run, in other words the state was obliged to propagate Lutheran religion and enable Norwegian citizens to follow their religious practices. In 1940, the occupants did not immediately take action against the Church. Furthermore, both the Nazi Germany and the NS assured the invaded about their positive approach to religion. They did not intend to interfere in the matters of the Church as long as the clergy did not oppose the new political situation. Events that took place at the turn of 1940 and 1941 proved that the German Third Reich and the NS planned to connect the Norwegians to gas supply system. Nevertheless, the Church ceased to be loyal toward the occupants when the Norwegian law was being violated by the Nazis. The conflict between the Church and the Nazi authorities started at the end of January and the beginning of February 1941, yet it had its origin in political and religious developments that took place in Norway during the first year of occupation. Massive repressions against the clergy began in 1942, and bishops were the first to suffer from persecution. In February 1942, they were expelled, lost their titles and had to report to the police regularly. Very soon they lost the right to make speeches at gatherings. It is worth mentioning Bishop Beggrav who was interned between 1942 and 1945, i.e. longest of all clergy members. Since temporary expelling of priests from their parishes paralyzed their pastoral activity, in 1943 the Ministry of Church and Education began to send the “non grata“ pastors to isles situated north of Norway. Nevertheless, the internment conditions in which the clergymen lived were much better than the conditions in which Norwegian teachers were being kept. What contributed to such a difference was strong objection stated by the German Third Reich against continuing the conflict with the Church. Just as in the Nazi Germany, Hitler postponed taking final decision about the future of the Norwegian Church and planned to settle the matter after the war. In this way, he prevented Quisling from pursuing his own policy toward the Church.
    Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie polityki okupacyjnych władz niemieckich i norweskich faszystów wobec Kościoła w Norwegii w okresie drugiej wojny światowej. Zagadnienie przeciwstawiania się Kościoła luterańskiego władzom nazistowskim, określane w literaturze norweskiej jako „kirkekampen” (walka Kościoła) jest praktycznie nieobecne w literaturze polskiej. Artykuł oparty jest prawie wyłącznie na literaturze norweskiej a podstawowy materiał źródłowy stanowią źródła drukowane. Po zajęciu Norwegii w 1940 roku Norwegowie stanęli przed problemem jak ustosunkować się do nowej, okupacyjnej rzeczywistości. Władze Trzeciej Rzeszy nie prowadziły jednolitej polityki wobec Kościołów na zajętych i okupowanych terytoriach Europy. Kościół w Norwegii był kościołem państwowym tzn. państwo miało obowiązek wspierać religię luterańską i chronić praktyki religijnej. W 1940 roku władza okupacyjna nie wystąpiła otwarcie przeciwko Kościołowi, a co więcej zarówno Niemcy, jak i członkowie NS zapewniali o pozytywnym stosunku do religii. Nie zamierzano ingerować w sprawy Kościoła tak długo, jak duchowni nie sprzeciwiali się nowej sytuacji politycznej. Wydarzenia, do których doszło na przełomie lat 1940 1941 wyraźnie pokazały do czego zmierzają Niemcy i NS – społeczeństwo norweskie miało zostać znazyfikowane. Lojalność Kościoła wobec władzy okupacyjnej stanęła pod znakiem zapytania w chwili łamania przez nazistów prawa norweskiego. Konflikt między Kościołem a władzą nazistowską zaczął się na przełomie stycznia i lutego 1941 roku, ale jego podstawy leżały w rozwoju politycznym i religijnym Norwegii w pierwszym roku okupacji. Represje wobec duchowieństwa na większą skalę rozpoczęły się na początku 1942 roku, pierwszymi wobec których zastosowano ostrzejsze metody byli biskupi. W lutym 1942 roku zostali zwolnieni, pozbawienie tytułu i nałożono na nich obowiązek meldowania się na policji, wkrótce zabroniono im przemawiać na zgromadzeniach. Najdłużej zatrzymanym wśród wszystkich duchownym był biskup Beggrav, internowany w latach 1942–1945. Ponieważ tymczasowe wygnania kleru z parafii skutecznie paraliżowały działalność duszpasterską, Ministerstwo Kościoła i Edukacji rozpoczęło w 1943 roku zsyłanie niepożądanych pastorów na wysepki na północy Norwegii. Warunki przetrzymywania duchownych były bez porównania lepsze niż na przykład nauczycieli. Przyczyn tej różnicy należy szukać w wyraźnym sprzeciwie Niemiec wobec kontynuowania konfliktu z Kościołem. Podobnie jak w Niemczech, Hitler odłożył ostateczny rozrachunek z Kościołem w Norwegii na okres po zakończeniu wojny i tym samym ograniczył możliwość prowadzenia własnej polityki wobec kościoła przez Quislinga.
    Źródło:
    Studia Maritima; 2014, 27, 1; 61-86
    0137-3587
    2353-303X
    Pojawia się w:
    Studia Maritima
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-2 z 2

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies