Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "sztuka miejsca" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-11 z 11
    Tytuł:
    Arteterapia czy edukacja plastyczna. Recenzja książki "Arteterapia. Przestrzeń i miejsce", Wiesław Karolak, Barbara Karolak.
    Autorzy:
    Szałajski, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/36428937.pdf
    Data publikacji:
    2022-11-25
    Wydawca:
    Wydawnictwo Naukowe Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie
    Tematy:
    sztuka przestrzeni
    sztuka miejsca
    arteterapia
    twórczość
    kreatywność
    działania plastyczne
    public art
    street art
    wychowanie plastyczne
    plastyka
    sztuka miejska
    Opis:
    Niniejsza recenzja dotyczy książki autorstwa Wiesława Karolaka i Barbary Karolak "Arteterapia. Przestrzeń i miejsce". Publikacja ta koncertuje się na działaniach plastycznych w różnych przestrzeniach i różnych miejscach. Popularna nazwa tych działań to public art i street art. Wybranie tej publikacji wynika z mojego osobistego zainteresowania sztuką, jej potencjałem edukacyjnym, wychowawczym i terapeutycznym. Arteterapia jest ważnym obszarem terapii, szczególnie dziś, gdy często doświadczamy kryzysu wartości, rozpadu więzi rodzinnych, społecznych i negatywnego oddziaływania różnego rodzaju mediów. Dlatego problematyka podjęta przez Wiesława i Barbarę Karolaków jest bardzo ważna, a ich książka, pomimo skromnej objętości, stanowi ciekawą i pouczającą lekturę, którą warto polecić innym. Podejmuję się oceny książki zarówno pod względem formalnym, merytorycznym, jak i edytorskim. Mam świadomość, że mierzę się z osobami za którymi stoi wiele lat pracy, doświadczenia i liczne publikacje dotyczące sztuki i arteterapii. Z pokorą i bezstronnością postaram się podołać temu zadaniu.
    Źródło:
    Studia z Teorii Wychowania; 2022, XIII(3 (40)); 359-363
    2083-0998
    2719-4078
    Pojawia się w:
    Studia z Teorii Wychowania
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pomiędzy Prywatnym a Publicznym. Na Granicy Teatru, Performance i Sztuki (dla) Miejsca
    Between Public and Private. On the Border of Theatre, Performance and Art (for) the Specific Place
    Autorzy:
    Terciak, Patrycja
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/424629.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
    Tematy:
    nurt dokumentalny w polskim teatrze
    historia mówiona
    verbatim
    eksperci codzienności
    performance
    sztuka (dla) miejsca
    archiwalia
    szwalniaDOK
    documentary trend in Polish theatre
    oral history
    daily experts
    art for places
    archievs
    Opis:
    Tekst dotyczy metod pracy z dokumentem, archiwami i historią mówioną w obszarze teatru współczesnego, który ze względu na swą wielotworzywowość sytuuje się na granicy działań znamiennych także dla sztuki performance i sztuki (dla) miejsca. Autorka (teatrolożka i kuratorka ogólnopolskiego przeglądu sztuki dokumentu, verbatim i non-fiction szwalnia.DOK) na wybranych przykładach chce zaprezentować, jak w indywidualny sposób dla danego artysty (i zespołu) przebiega proces przygotowawczy do realizacji zdarzenia; jak kształtuje się język wypowiedzi wizualnej i co determinuje podejmowane przez twórców decyzje dotyczące przedstawianej formy i treści. Analiza strategii pracy z dokumentem przeprowadzona zostanie wobec poniższych działań: Import/ Export, reż. Michał Stankiewicz (eksperci codzienności); Jesteśmy przynętą, kochanie!, reż. Agnieszka Wąsikowska (metoda verbatim); Życie i śmierć Janiny Węgrzynowskiej, koncepcja i realizacja: Ludomir Franczak (performance w przestrzeni teatralnej); Pobyt tolerowany, koncepcja i realizacja: Weronika Fibich i Ewa Łukasiewicz (performance w przestrzeni prywatnej); Rysunek z pamięci, kreacja zespołowa: Teatr Kana/ Teatr Szwalnia (sztuka dla miejsca).
    Źródło:
    Sztuka i Dokumentacja; 2018, 18; 217-239
    2080-413X
    Pojawia się w:
    Sztuka i Dokumentacja
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Miejsca w przestrzeni miejskiej
    Places in urban space
    Autorzy:
    Freino, H.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/370308.pdf
    Data publikacji:
    2009
    Wydawca:
    Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie. Wydawnictwo Uczelniane ZUT w Szczecinie
    Tematy:
    miejsca w mieście
    sztuka publiczna
    places in city
    public art
    Opis:
    Globalizacja i zmiana modelu życia powoduje - po okresie realizacji wielkich osiedli mieszkaniowych w technologii uprzemysłowionej - kolejną falę uniwersalizacji i "nijaczenia" przestrzeni polskich miast. Istotnym zagadnieniem stało się kreowanie miejsc w mieście; takich fragmentów przestrzeni, które byłyby rozpoznawalne, identyfikowane z uwagi na indywidualny sposób zagospodarowania i przekaz kulturowy. W celu uzyskania pozytywnych wyników w tworzeniu takich miejsc, w proces ten winni być zaangażowani przedstawiciele wielu dyscyplin, w tym urbaniści, architekci, architekci krajobrazu i artyści. Sztuka publiczna może odegrać kluczową rolę w oznaczaniu i współtworzeniu miejsc.
    Globalisation and a change of life stile causes - after the period of industrial technology huge residential settlements realization- new wave of Polish cities space unification. Therefore, the creation of places in urban space has been recognized to be an important issue; it means the creation of such fragments in urban space, which can be recognized and identified because of their individual arrangement and cultural message. To achieve positive results in the creation of these places process, the representatives of many pro-fessions sould be involved, amongs them urban designers, architects, landscape archi-tects and artists. Public art can play key role in the urban places signification and co-creation.
    Źródło:
    Przestrzeń i Forma; 2009, 12; 295-306
    1895-3247
    2391-7725
    Pojawia się w:
    Przestrzeń i Forma
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zwischen logos und icon
    Autorzy:
    Engel, Ulrich
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2007606.pdf
    Data publikacji:
    2021-09-27
    Wydawca:
    Akademia Katolicka w Warszawie
    Tematy:
    sztuka współczesna
    Pavel Büchler
    Boris Mikhailov
    Kris Martin
    Paloma Varga Weisz
    logos
    ikona
    zwrot ikoniczny
    heterotopie
    inne miejsca
    biblijny zakaz obrazów
    estetyka
    „pustej przestrzeni”
    Opis:
    In his contribution "Zwischen logos und icon. Gegenwartskunst als Anders-Ort der Theologie" (Between logos and icon. Contemporary art as other-place of theology) Ulrich Engel OP examines, starting from the iconic turn, the question what theology (which is primarily committed to the biblical WORD) can learn from IMAGES. Following Foucault's theory of heterotopias (other-places), the study focuses on works of contemporary visual art, which as other-places can expose and make visible hidden, overlooked, misunderstood mechanisms of exclusion. Four artistic positions (Pavel Büchler, Boris Mikhailov, Kris Martin, and Paloma Varga Weisz) are used to show how they cite Christian iconographic traditions and revisit them in a contemporary way. In the omissions and gaps that become apparent in these and structurally similar adaptations, de-emphasizations, and continuations, something appears that is already theologically inherent in the biblical prohibition of images. The Jewish prohibition of images is not an absolute one. For it reminds us that all positively painted images of God always need the theological negative sign, the aesthetic "empty space" in the image itself.  
    Źródło:
    Warszawskie Studia Teologiczne; 2021, 34, 1; 36-52
    0209-3782
    2719-7530
    Pojawia się w:
    Warszawskie Studia Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nowe spostrzeżenia na temat nagrobka królowej Jadwigi Andegaweńskiej w katedrze na Wawelu
    New Observations on the Tomb of Queen Hedwig of Anjou in the Cathedral on Wawel Hill in Krakow
    Autorzy:
    Walczak, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2056551.pdf
    Data publikacji:
    2022-05-16
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    rzeźba XIX/XX w.
    sztuka sepulkralna
    katedra krakowska
    miejsca pamięci
    historyzm
    19th/20th century sculpture
    sepulchral art
    the Krakow cathedral
    memorial sites
    historicism
    Opis:
    W 1900 r. biskup krakowski Jan Puzyna zamówił sarkofag na szczątki królowej Jadwigi Andegaweńskiej (zm. 1399). Jego fundator, hrabia Karol Lanckoroński, zwrócił się z zamówieniem do działającego w Rzymie Antoniego Madeyskiego, a nad stroną techniczną i programem ideowym dzieła czuwał prof. Marian Sokołowski. Sarkofag odkuto w Carrarze, a następnie przetransportowano do Rzymu, gdzie Madeyski zajął się odkuwaniem płyty wierzchniej. Dokumentował on kolejne etapy prac za pomocą fotografii, na których widoczna jest inskrypcja biegnąca wzdłuż płyty wierzchniej, która niemal natychmiast po ustawieniu nagrobka w katedrze została skuta. Być może powodem tej ingerencji był zapomniany dziś spór o skalę zasług najważniejszych osób zaangażowanych w przedsięwzięcie. Możliwe też, że umieszczenie napisu fundacyjnego na płycie wierzchniej, ponad lapidarną inskrypcją odnoszącą się do królowej, uznano za niestosowne wobec planów wznowienia starań o jej beatyfikację. Wybór miejsca upamiętnienia był uwarunkowany przez szereg czynników, z sąsiedztwem ołtarza św. Stanisława na czele, co mogło służyć skoncentrowaniu kultów miejscowych świętych w rejonie skrzyżowania naw. Wierni nawiedzający ołtarz najważniejszego patrona ojczyzny mają nagrobek Jadwigi w zasięgu kilku kroków, natomiast wchodzący do katedry przez prawe ramię transeptu znajdują go w zasięgu wzroku, bezpośrednio po prawej stronie srebrnej trumny św. Stanisława, a symetrycznie do nagrobka Władysława Jagiełły. W kompozycji sarkofagu nie odwołano się do żadnego z zachowanych nagrobków przedstawicieli dynastii Piastów ani Jagiellonów, a wręcz zignorowano lokalną tradycję, zamawiając sarkofag z białego, a nie czerwonego kamienia i nienakryty baldachimem. Wzorem typologicznym mógł być nagrobek Anny (zm. 1425), córki Kazimierza Wielkiego, i jego ostatniej żony, Jadwigi, księżniczki Żagańskiej w kościele św. Szczepana w bawarskim Mindelheim. Bezpośrednim punktem odniesienia stał się jednak dla Madeyskiego nagrobek Ilarii dell Carretto, wskazany mu prawdopodobnie przez zapatrzonego w sztukę quattrocenta Lanckorońskiego. Kluczowe znaczenie miał zapewne fakt, że obie kobiety straciły życie w połogu. Wykonany przeze Madeyskiego w latach 1902-1906 kenotaf króla Władysława III Warneńczyka (1902-1906) jest wzorowany na nagrobku Gastona de Foix w Mediolanie. W obu przypadkach rzeźbiarz sięgnął więc do „ikon” literatury historycznej, a także kultury popularnej XIX wieku, dzięki czemu dzieje Polski zostały wpisane w historię Europy. Jadwiga, tak jak Ilaria del Carrretto, jawi się jako wzór poświęcenia dla religii i wierności małżeńskiej. Natomiast Władysław III, zabity przez Turków w bitwie pod Warną (1444), tak jak francuski wódz zabity w bitwie pod Rawenną (1512), jest wzorem poświęcenia dla ojczyzny. Rzeźbiarz wybrał skrajnie odmienne materiały, kierując się niewątpliwie ich wartościami symbolicznymi. Biel marmuru z Carrary symbolizuje cnotliwe życie Jadwigi, żony i heroicznej matki, natomiast brąz – rycerskie rzemiosło, stałość charakteru i bohaterstwo „ostatniego krzyżowca Europy”. W obu pomnikach piękno materiału stanowi istotne dopełnienie wyidealizowanej urody bohaterów, która ociera się o granicę zmysłowości.
    In 1900, the Bishop of Krakow, Jan Puzyna, decided to erect a sarcophagus for the remains of Queen Hedwig of Anjou (d. 1399). Its founder, Count Karol Lanckoroński, gave the commission to Antoni Madeyski, a sculptor active in Rome, while the technical matters and iconographic programme of the work were entrusted to Marian Sokołowski, a professor of art history at the Jagiellonian University in Krakow. Madeyski recorded the progress of his work in photographs which reveal that initially an inscription had run along the edges of the top slab, which was obliterated after the assembly of the tomb in the cathedral. This change may have been caused by a – now long forgotten – dispute about the extent of the contribution from each of the key figures involved in the undertaking. Or perhaps the foundation inscription on the top slab, above a short text related to the queen, was deemed inappropriate in view of the plans to resume efforts for her beatification. The location of the sarcophagus was conditioned by a number of factors, one of which was the proximity of the shrine of St Stanislaus, and was possibly intended to concentrate the cults of the local saints in the area of the intersection of the naves. The forms of the tomb had no relation to the existing monuments of the monarchs of the Piast or Jagiellonian dynasties in the cathedral; in fact, local tradition was ignored, since the work was carved of white not red stone and did not have a canopy. Madeyski’s immediate model was the tomb of Ilaria del Carretto in Lucca, probably indicated to him by Lanckoroński who was very fond of Italian Quattrocento art. Of key importance must also have been the fact that both women had died in childbirth. A cenotaph to King Ladislaus III of Varna, carried out by Madeyski in 1902-1906, was modelled on the monument to Gaston de Foix in Milan. Thus, in both cases the sculptor referred to ‘icons’ of historical literature and nineteenth-century popular culture, bringing the history of Poland into the orbit of European history. Hedwig of Anjou, similar to Ilaria del Carretto, is presented as a paragon of sacrifice for religion and marital fidelity. Ladislaus III, in turn, killed in the battle of  Varna in 1444, just like de Foix, a French commander who fell in the battle of Ravenna in 1512, was regarded as an exemplar of sacrifice for his homeland.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2022, 70, 4; 67-97
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    "...Kościół tak niezwykle zły, że zdaje się być oborą", czyli jak przekonać luteranów do wizyty w brzydkim kościele. Problem wyglądu i lokalizacji świątyni w kazaniu konsekracyjnym pielgrzymkowego kościoła granicznego w Cigacicach (1655, wyd. 1665)
    „A church so bad it seems to be a barn”, or how to convince Lutherans to visit an ugly church. The problem of a church’s look and location in the consecration sermon of the pilgrimage border church in Cigacice (1655, published 1665)
    Autorzy:
    Gruk, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2083153.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-09
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    sztuka protestancka
    kościoły graniczne i ucieczkowe
    pielgrzymki
    estetyka miejsca kultu
    prześladowane mniejszości
    identity studies
    historia Śląska
    Protestant art
    pilgrimages
    church architecture aesthetics
    persecuted minorities
    history of Silesia
    Opis:
    "...Kościół tak niezwykle zły, że zdaje się być oborą", czyli jak przekonać luteranów do wizyty w brzydkim kościele. Problem wyglądu i lokalizacji świątyni w kazaniu konsekracyjnym pielgrzymkowego kościoła granicznego w Cigacicach (1655, wyd. 1665). Artykuł poświęcony jest problemowi niedogodnej lokalizacji kościoła i jego brzydoty jako czynników potencjalnie zniechęcających wiernych do jego odwiedzania, oraz próbom ich dyskursywnego przezwyciężenia. Podstawą źródłową artykułu jest opublikowane w 1665 r. kazanie pastora Zachariasa Textora na okazję poświęcenia granicznego kościoła pielgrzymkowego położonego w odludnym Lesie Cigacickim w Marchii Brandenburskiej. Wedle słów kaznodziei była to budowla tak skromna, że pielgrzymom – luteranom z sąsiedniego księstwa głogowskiego, gdzie ich kult był zakazany – przypominała ona raczej oborę niż kościół. Artykuł zawiera rekonstrukcję wykładu Textora mającego na celu pozytywną reinterpretację negatywnych cech świątyni, przeprowadzoną w oparciu o historię biblijnego Jakuba (Rdz 28). Analiza wywodu Textora pozwala lepiej zrozumieć znaczenie budowli kościelnej i jej wyposażenia w specyficznej kulturze pielgrzymkowej śląskich luteranów, kształtującej się po wojnie trzydziestoletniej, dając podstawy do pełniejszej interpretacji związanych z nią dzieł architektury i sztuki. Artykuł wzbogacają liczne cytaty z kazania, w tym obszerne fragmenty unikatowego opisu nieistniejącej od stuleci prowizorycznej świątyni.
    Źródło:
    Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars; 2021, 58, 2; 181-199
    1234-4214
    Pojawia się w:
    Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pustka
    Void
    Autorzy:
    Cieliczko, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1363841.pdf
    Data publikacji:
    2015-07-06
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    invisible art
    spatialism
    transparecy
    void
    non-existing text
    open work
    nothing
    Interpretative after-image
    negative poetics
    places of indefinition
    liberature
    empty page
    Georges Perec
    nothingness
    Lucio Fontana
    Ignacy Karpowicz
    liquidity
    sztuka niewidzialna
    przezroczystość
    spacjalizm
    pustka
    teksty nieistniejące
    dzieło otwarte
    nic
    poetyka negatywna
    miejsca niedookreślenia
    liberatura
    milczenie
    pusta strona
    nicość
    przejrzystość
    Powidok interpretacyjny
    Opis:
    Tekst stanowi próbę opisania kategorii pustki rozumianej jako swoisty chwyt artystyczny obecny w europejskich, ze szczególnym uwzględnieniem polskich, tekstach kultury XX i XXI wieku. W części pierwszej (Pustka w nauce i sztuce – prolegomena filozoficzne) autorka dokonuje krótkiego przeglądu wcześniejszych sposobów ujmowania pustki w różnych dziedzinach myśli i nauki. Druga część (Pustka jako zabieg artystyczny) to autorska propozycja konceptualizacji współczesnych realizacji omawianej kategorii, dokonana na podstawie analizy różnorodnych dzieł z przestrzeni sztuki wizualnej i literatury. Podział tego chwytu na: koncept, ingerencję oraz element pozwolił na stworzenie oryginalnej definicji pustki. Ostatnia część (Pustka a pokrewne konceptualizacje) poświęcona jest wybranym kontekstom teoretycznym i filozoficznym bliskim pustce, lecz nietożsamym z nią, mowa między innymi o miejscach niedookreślenia, poetyce negatywnej, (prze)milczeniu czy tekstach nieistniejących.
    This text constitutes an attempt to describe the category of the void, understood as a specific artistic tactic used in European and particularly Polish cultural texts of the 20th and 21st centuries. In the first part (The Void in science and art – philosophical prolegomenon) the author completes a short survey of earlier ways of understanding the void in various areas of thought and scholarship. The second part (the Void as an artistic procedure) presents the author’s proposal for a conceptualization of contemporary manifestations of the category in question, based on an analysis of various works from the realms of the literary and visual arts. The tactic is divided into: concept, intervention and element, allowing for the creation of a new definition of the void. The final part (the Void and related conceptualizations) is devoted to selected theoretical and philosophical contexts relating to the void, but not identical with it, e.g. places of indefinition, negative poetics (keeping) silence, and non-existing texts.
    Źródło:
    Forum Poetyki; 2015, 1; 98-109
    2451-1404
    Pojawia się w:
    Forum Poetyki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Już Po Osiekach?
    Has Osieki Definitely Finished?
    Autorzy:
    Ciesielski, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/424409.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
    Tematy:
    Osieki
    Międzynarodowe Spotkania Artystów
    Naukowców i Teoretyków Sztuki
    Sztuka prywatna
    Kultura Zrzuty
    Pielgrzymka Artystyczna
    Kolęda Artystyczna
    Plenery w Teofilowie
    Plenery w Karlinie
    miejsca niezależne
    wydawnictwa artystyczne
    samoorganizacja artystów
    International Meetings of Artists
    Researchers and Theoreticians of Art
    Private Art
    Pitch-in Culture
    Artistic Pilgrimage
    Artistic Christmas Call
    Meetings in Teofilów
    Meetings in Karlino
    independent places
    art publishing
    self-organization of artists
    Opis:
    Tekst prezentuje sposób interpretacji Międzynarodowych Spotkań Artystów, Naukowców i Teoretyków Sztuki w Osiekach poprzez kilka kluczowych strategii artystycznych oraz ich zastosowania w późniejszych działaniach - jako pewnego rodzaju zespołu wzorców i matrycy dla niezależnych inicjatyw artystycznych. Prezentowane wydarzenia, które miały miejsce po 1981 roku, po zakończeniu „Osiek”, świadczą o sile oddziaływania i powracającej potrzebie stojącej za większością podobnych działań i pozwalają zrozumieć zjawisko specyficznych metod organizowania się samych artystów i powoływania sytuacji oraz przestrzeni zapewniających im jak największą wolność wypowiedzi, tworzenia i funkcjonowania. Na elementy obecne w sposobie funkcjonowania „Osiek”, przeniesione w różnym stopniu do wielu inicjatyw dekady lat osiemdziesiątych to między innymi okolicznościowe publikacje składanych przez samych uczestników i pomiędzy nich dystrybuowane, poszerzanie kręgu uczestników o osoby spoza tzw. świata artystycznego, po poszukiwanie alternatywnych miejsc takim spotkaniom i konfrontacjom sprzyjających. Tekst opisuje takie zjawiska jak Sztuka prywatna, Kultura zrzuty , alternatywne miejsca sztuki, wydawnictwa artystyczne: Fabryka, Tango oraz niezależne wydarzenia artystyczne: Kolęda i Pielgrzyma Artystyczna, Plenery w Teofilowie, Plenery w Karlinie. Te inicjatywy jak i wiele innych podejmowanych w dekadzie lat osiemdziesiątych. łączy niezwykła energia i nieszablonowa odwaga uczestników. Nie wynikały one jednak jedynie z konfrontacji z ówczesną sytuacją polityczną lecz, tak jak i w dekadach poprzednich, z immamentnej wartości przenikającej ducha sztuki – potrzeby wolności. Prezentowane strategie odnaleźć można w licznych inicjatywach podejmowanych w kolejnych dekadach, aż po dzień dzisiejszy.
    Źródło:
    Sztuka i Dokumentacja; 2018, 18; 143-152
    2080-413X
    Pojawia się w:
    Sztuka i Dokumentacja
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-11 z 11

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies