Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "symptomatic" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-10 z 10
Tytuł:
Evaluation of the utility value of percutaneous drainage of symptomatic hepatic cysts combined with an obliteration attempt
Ocena przydatności drenażu przezskórnego objawowych torbieli wątroby połączonego z próbą obliteracji
Autorzy:
Ćwik, Grzegorz
Wyroślak-Najs, Justyna
Solecki, Michał
Wallner, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1052525.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
drenaż
obliteracja
objawowe torbiele wątroby
symptomatic hepatic cysts
Opis:
Aim: The goal of the paper was to evaluate the procedure of percutaneous drainage of symptomatic hepatic cysts under the transabdominal ultrasound control combined with obliteration. Material and method: Within the period from 2005 to 2015, 70 patients diagnosed with a simple hepatic cyst of symptomatic nature were subject to hospitalization and treated at the 2nd General, Gastroenterological and Cancer Surgery of the Alimentary System Center and Clinics of the Medical University of Lublin. All the patients subject to evaluation were qualified to percutaneous drainage under an ultrasound control. The drainage utilized typical sets of drains with the diameter of at least 9 F, most often of pigtail type. The fluid aspirated form the cyst was dispatched for complex laboratory testing. Further, a 10% sodium chloride solution was administered to the cyst through the drain, in the volume depending on the previous size of the cyst and the patient’s reaction. Results: Patients reported for a re-visit within the period from 3 to 9 months following the procedure. Complete obliteration of the cyst was confirmed only in 8 patients (11%). Cyst recurrence was reported in cases when during the ultrasound evaluation, the diameter of the cyst following aspiration and obliteration enlarged to over 75% of the initial dimension. In this group, in 10 out of 12 examined (83%) there was a relapse of the previously observed ailments. Among patients, who has a cyst imaged within the period of observation, which had the diameter from 50% to 75% of the previous size, only in 6 cases (37.5%) the initial symptoms relapsed. Conclusions: The utilization of a drainage and obliteration enables one to achieve the acceptable result of the therapy as well as significant decrease in the number of previously reported ailments and symptoms described.
Cel pracy: Celem niniejszej pracy była ocena procedury przezskórnego drenażu objawowych torbieli wątroby pod kontrolą ultrasonografii przezbrzusznej w powiązaniu z obliteracją. Materiał i metoda: W okresie od 2005 do 2015 roku 70 pacjentów z rozpoznaniem prostej torbieli wątroby o objawowym charakterze było hospitalizowanych i leczonych w II Klinice Chirurgii Ogólnej, Gastroenterologicznej i Nowotworów Układu Pokarmowego Uniwersytetu Medycznego w Lublinie. Wszystkich ocenianych pacjentów tyzakwalifikowano do drenażu przezskórnego pod kontrolą USG. Do drenażu wykorzystywano typowe zestawy drenów o średnicy co najmniej 9 F, najczęściej typu pigtail, czyli „świński ogonek”. Aspirowany płyn z torbieli był wysyłany do kompleksowego badania laboratoryjnego. W dalszej kolejności poprzez założony dren podawano do jamy torbieli 10-procentowy roztwór chlorku sodu w objętości zależnej od wcześniejszej wielkości torbieli oraz od reakcji pacjenta. Wyniki: Pacjenci zgłaszali się na kontrolę w okresie od 3 do 9 miesięcy po zabiegu. Całkowite zarośnięcie jamy torbieli potwierdzono jedynie u 8 leczonych (11%). Za nawrót torbieli uznano przypadki, gdy w ocenie ultrasonograficznej średnica torbieli po aspiracji i obliteracji powiększyła się do ponad 75% początkowego wymiaru. W tej grupie u 10 z 12 badanych (83%) doszło do nawrotu wcześniej stwierdzanych dolegliwości. U pacjentów, u których w okresie obserwacji zobrazowano torbiel o średnicy od 50% do 75% wcześniejszej wielkości, tylko w 6 przypadkach (37,5%) ponowiły się pierwotne objawy. Wnioski: Zastosowanie drenażu oraz obliteracji pozwala na osiągnięcie akceptowalnego wyniku terapii, a także znacznego spadku wcześniej zgłaszanych dolegliwości i opisywanych objawów.
Źródło:
Journal of Ultrasonography; 2016, 16, 66; 260-272
2451-070X
Pojawia się w:
Journal of Ultrasonography
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
An attempt at objective and subjective evaluation of the therapeutic efficacy of focused and radial shockwave applied to symptomatic heel spur
Autorzy:
Król, P.
Franek, A.
Dolibog, P.
Błaszczak, E.
Durmała, J.
Ficek, K.
Król, T.
Wnuk, B.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/306196.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Politechnika Wrocławska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej
Tematy:
leczenie
fala uderzeniowa Rosetta
ESWT
treatment
Extracorporeal Shock Wave Therapy
symptomatic heel spur
Opis:
Purpose: The experiment was designed to evaluate and compare the efficacy of focused shockwave and radial shockwave in symptomatic heel spur treatment. Postural balance tests were used to ensure the objectivity of evaluations. Methods: Forty three patients with symptomatic heel spur were divided into two comparative groups that received respectively focused shockwave therapy (the FSWT group; 2000 impulses, 4 Hz, 0.4 mJ/mm2 ) and radial shockwave therapy (the RSWT group; 2000 impulses, 8 Hz, 5 bars + 2000 impulses, 8 Hz, 2.5 bars). Each patient received 5 treatments at weekly intervals. Before therapy started and 1, 3, 6 and 12 weeks after it ended, the intensity of pain experienced by the patients was assessed and static balance tests were performed on a force platform. Results: Successive measurements showed that the intensity of all kinds of pain under consideration was decreasing gradually and statistically significantly in both groups. The percentage reduction in pain intensity was similar between the groups. The standard deviation of the COP in the anterior-posterior and medial-lateral directions, 95% confidence ellipse area and COP velocity kept varying throughout the experiment, but in none of the groups changes were statistically significant. Conclusions: Focused shockwave therapy and radial shockwave therapy improve the well-being of patients with symptomatic heel spur significantly and comparably. Posturography cannot deliver unambiguous data for tracking changes that the two therapies induce in these patients.
Źródło:
Acta of Bioengineering and Biomechanics; 2016, 18, 3; 143-148
1509-409X
2450-6303
Pojawia się w:
Acta of Bioengineering and Biomechanics
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Combined therapy: rifaximin-α and arabinogalactan with lactoferrin combination effectively prevents recurrences of symptomatic uncomplicated diverticular disease
Autorzy:
Pietrzak, Anna Maria
Banasiewicz, Tomasz
Skoczylas, Krzysztof
Dziki, Adam
Szczepkowski, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1391788.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
arabinogalactan
combined-treatment rifaximin-α
diverticulitis
eubiosis
lactoferrin
symptomatic uncomplicated diverticular disease (SUDD)
Opis:
Background: Diverticulosis is the most common finding in the GI tract. Nearly half of the people with diverticula experience symptomatic uncomplicated diverticular disease (SUDD). Aims: The primary endpoints of our study were to assess the effectiveness of combined therapy with rifaximin-α and arabinogalactan-lactoferrin in symptom reduction and normalization of bowel movements. The secondary endpoints were an assessment of efficacy in SUDD recurrence prevention and patients’ compliance to the combined therapy. Material and methods: A retrospective observational survey study was performed in 2019 among physicians experienced in diverticular disease (DD) treatment in Poland. Patients with previous episodes of recurrences treated with combined therapy (cyclic rifaximin-α at least 400 mg b.i.d/7 days/every month and continuous arabinogalactan-lactoferrin supplementation 1 sachet daily) were assessed after 3 and 6 months regarding symptoms’ resolution in the three-point scale. The patients’ SUDD history, diagnostic methods, treatment, and results, as well as patients’ compliance were evaluated. Results: 281 patients met inclusion criteria, and were further evaluated (67.6% women, median age 65 years). After 6 months of combined treatment, there was statistically significant reduction in the total severity score (sum from 8.5 [max 15 points] to 1.28; p < 0.0001); and improvement in each symptom score (median from 1.7 [max 3 points] to 0.26; p < 0,001). Stool frequency statistically normalized in every group. As many as 31.7% had complete symptom resolution. Patients’ compliance with the therapy was very good and good in 92.9% of cases. Conclusions and discussion: Combined therapy with cyclic rifaximin-α and continuous arabinogalactan combination with lactoferrin is effective in SUDD treatment in terms of symptom resolution, bowel movement normalization, prevention of recurrences with very good patient’s compliance.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2020, 92, 2; 22-28
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Effect of Different Types of Rest-Break Interventions on Neck and Shoulder Muscle Activity, Perceived Discomfort and Productivity in Symptomatic VDU Operators: A Randomized Controlled Trial
Autorzy:
Nakphet, N.
Chaikumarn, M.
Janwantanakul, P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/89760.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:
electromyography
symptomatic VDU operators
rest breaks
neck and shoulders
elektromiografia
praca przy komputerze
przerwa w pracy
mięśnie szyi
Opis:
Objective. This study evaluated the effect of different types of activities during rest-break interventions on neck and shoulder muscle activity, muscle discomfort and productivity among symptomatic video display unit (VDU) operators performing prolonged computer terminal work. Study design and setting. Randomized controlled trial was used. Thirty symptomatic VDU operators were randomly assigned to 2 active break groups (stretching and dynamic movement) and a reference group. The subjects performed the same typing task for 60 min and received 3-min breaks after each 20 min of work. Root mean square and median frequency were calculated for neck and shoulder muscle activity. Muscle discomfort was measured with Borg’s CR-10 scale. Productivity was measured by counting words. Results. There were no significant differences between the types of activities during breaks on neck and shoulder muscle activity, muscle discomfort or productivity. However, there was a significant difference in the level of muscle discomfort over time. Conclusions. Three types of activity during breaks showed a favourable effect on neck and shoulder muscle activity and productivity, and a positive effect on muscle discomfort in symptomatic VDU operators.
Źródło:
International Journal of Occupational Safety and Ergonomics; 2014, 20, 2; 339-353
1080-3548
Pojawia się w:
International Journal of Occupational Safety and Ergonomics
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Intracranial haemorrhage in the course of ischaemic stroke in patients receiving IV thrombolytic therapy – a study of 141 patients from Gliwice and its vicinity. An attempt to determine risk factors based on authors’ own experience
Krwotok śródczaszkowy w przebiegu udaru niedokrwiennego mózgu u chorych leczonych trombolitycznie i.v. w populacji z Gliwic i okolic – analiza 141 przypadków. Próba określenia czynników ryzyka na podstawie materiału własnego
Autorzy:
Opiełka, Witold
Garstka, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030289.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
acute ischaemic stroke
czynniki ryzyka
objawowy krwotok śródczaszkowy
risk factors
symptomatic intracranial haemorrhage
thrombolysis
tromboliza
udar niedokrwienny mózgu
Opis:
Introduction: Systemic thrombolytic therapy using recombinant tissue plasminogen activator is a recognised method for the causative treatment of acute ischaemic stroke. The aim of this study was to determine the safety of thrombolytic treatment, the incidence of the most dangerous complication – intracranial haemorrhage and to assess its influence on the final therapeutic outcome. An additional aim was to identify risk factors. Material and methods: A total of 141 patients treated from January 2013 to June 2015 at the Stroke Unit were included in the analysis. The patients were assessed in terms of neurological deficit according to the National Institutes of Health Stroke Scale, their functional status using the modified Rankin Scale and Brunnstrom motor ability scale. A multivariate analysis of different risk factors for intracranial haemorrhage was performed. Results: Symptomatic intracranial haemorrhage occurred in 3.5% of cases, asymptomatic haemorrhage was reported in 7.1% of cases. A statistically significant difference was found in mortality rate (p = 0.0043) between the thrombolytic subgroup (5%) and the group not receiving causative therapy (13%). The neurological status in the subgroup with symptomatic intracranial haemorrhage deteriorated in the 2nd hour of treatment, then it remained stable and reached a high value of the National Institutes of Health Stroke Scale median – 23; it differed significantly compared to other patients (p = 0.009 in the 2nd hour; p = 0.001 on day 7). The functional status of patients with symptomatic intracranial haemorrhage did not improve; it was assessed at baseline and at the end of treatment and remained at the same level (modified Rankin Scale – median = 5 and 5). There was a significant increase in mobility, presenting as a 2 point drop in the median, in other patients. Conclusions: Thrombolytic treatment is a relatively safe procedure. Mortality during hospital treatment in the group treated using recombinant tissue plasminogen activator was significantly lower compared to patients not treated with systematic thrombolysis. The final therapeutic outcome in patients with symptomatic intracranial haemorrhage is significantly inferior compared to other patients.
Wstęp: Układowa tromboliza przy wykorzystaniu rekombinowanego tkankowego aktywatora plazminogenu jest uznaną metodą przyczynowego leczenia ostrego udaru niedokrwiennego. Celem pracy jest określenie bezpieczeństwa leczenia trombolitycznego, częstości występowania najgroźniejszego powikłania, jakim jest krwotok śródczaszkowy, i ocena jego wpływu na końcowy efekt leczniczy. Dodatkowym celem jest zdefiniowanie czynników mających wpływ na jego powstanie. Materiał i metoda: Analizą objęto 141 chorych leczonych od stycznia 2013 do czerwca 2015 roku na Oddziale Udarowym. Chorych oceniano, uwzględniając: deficyt neurologiczny zgodnie ze skalą National Institutes of Health Stroke Scale, stan funkcjonalny przy wykorzystaniu modyfikowanej skali Rankina i skali sprawności ruchowej Brunnstrom. Przeprowadzono wieloczynnikową analizę różnych czynników mogących mieć wpływ na ryzyko wystąpienia krwotoku śródczaszkowego. Wyniki: U 3,5% chorych wystąpił objawowy krwotok śródczaszkowy, a u 7,1% bezobjawowe ukrwotocznienie. Stwierdzono istotną statystycznie różnicę śmiertelności (p = 0,0043) pomiędzy grupą chorych poddanych leczeniu trombolitycznemu (5%) a grupą chorych nieleczoną przyczynowo (13%). Stan neurologiczny podgrupy z objawowym krwotokiem śródczaszkowym pogorszył się w 2. godzinie leczenia, nie zmienił się i osiągnął wysoką wartość mediany National Institutes of Health Stroke Scale – 23; różnił się istotnie w stosunku do pozostałych chorych (p = 0,009 w 2. godzinie i p = 0,001 w 7. dobie). Stan funkcjonalny chorych z objawowym krwotokiem śródczaszkowym nie poprawił się, oceniany na początku i końcu leczenia utrzymywał się na tym samym poziomie (modyfikowana skala Rankina – mediana = 5 i 5). W pozostałej grupie chorych stwierdzono wzrost sprawności ruchowej, przejawiający się spadkiem mediany o 2 punkty. Wnioski: Leczenie trombolityczne jest postępowaniem względnie bezpiecznym. Śmiertelność w czasie leczenia szpitalnego w badanej grupie leczonej rekombinowanym tkankowym aktywatorem plazminogenu jest istotnie mniejsza w stosunku do grupy chorych nieleczonych układową trombolizą. Końcowy efekt leczniczy wśród pacjentów z objawowym krwotokiem śródczaszkowym w trakcie obserwacji szpitalnej jest istotnie gorszy w stosunku do pozostałych pacjentów.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2015, 15, 4; 170-186
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Critique. Division. An Archaeology of Separation and a Salvaging Etymology
Krytyka. Cięcie. Archeologia rozdzielenia i etymologia ratunkowa
Autorzy:
Trzeciak, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1009126.pdf
Data publikacji:
2019-12-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Post-critique
hermeneutics of suspicion
symptomatic reading
affective criticism
subordinated knowledge
postkrytyka
krytyka podejrzliwa
czytanie symptomatyczne
krytyka afektywna
wiedza podporządkowana
Opis:
The goal of this essay is twofold: firstly, it is a description a post-critical tendency within the contemporary, Anglo-American humanities; secondly, it presents propositions which broaden the boundaries current in the post-critical current, which lead to the replacement of critical scientificity with an affirmation of everyday readerly affects. The claims regarding the rejection of a criticism based on suspicion, formulated by, among others, Rita Felski, accentuate the elite character of reading, the goal of which is the unveiling of the economico-political entanglement of the text as a product of historical reality. The distrust towards the surface of the text and the illusion of aesthetic autonomy, central for cultural studies, raised the critical attitude to the rank of an activity that is revelatory and privileged. The opponents of an unmask-ing criticism underline its limitations—unmasking reveals the ultimate source of every cultural production, the logic of capitalism, the total character of which leaves no chance for change. In defense of change, and in the hope of restoring to literature a widespread interest, there appear tendencies which bring back the individual experience of reading, the basis of which is to be aesthetic pleasure, freed from the historical context and its determinants. In the article, examples of such tendencies will be pointed out, as also will be their consequences caused by the elevation and universalisation of non-professional reading. The rejection of the political task of criticism leads to the questioning of its anti-systemic potential; in turn, the apotheosis of suspicion paralyses the postulative dimension of criticism. For this reason, in the last part of the essay, I propose going beyond oppositional con ceptualisations in the direction of a criticism that is situated and material, and whose model, in my rendering, is subordinated knowledge.
Cel tekstu jest podwójny: po pierwsze, jest on opisem postkrytycznej tendencji we współczesnej humanistyce anglo-amerykańskiej, po drugie – w tekście przedstawione zostaną propozycje poszerzające obecne w nurcie postkrytycznym ograniczenia, prowadzące do zastąpienia krytycznej naukowości afirmacją codziennych afektów czytelniczych. Postulaty odrzucenia krytyki podejrzliwej, formułowane m.in. przez Ritę Felski, akcentują elitarny charakter czytania, którego celem ma być odsłonięcie ekonomiczno-politycznego uwikłania tekstu jako wytworu historycznej rzeczywistości. Centralna dla badań kulturowych nieufność wobec powierzchni tekstu i iluzji estetycznej autonomii, wyniosła postawę krytyczną do rangi działania rewelatorskiego i uprzywilejowanego. Przeciwnicy i przeciwniczki demaskatorskiej krytyki podkreślają jej ograniczenia – demaskacja odsłania ostateczne źródło każdej produkcji kulturowej – logikę kapitału, której totalność nie pozostawia szans na zmianę. W obronie zmiany i w nadziei na przywrócenie literaturze powszechnego zainteresowania, pojawiają się tendencje przywracające indywidualne doświadczenie lektury, którego podstawą ma być estetyczna przyjemność, uwolniona od kontekstu historycznego i jego determinant. W niniejszym tekście wskazane zostaną przykłady takich tendencji, jak również ich konsekwencje, wynikające z uwznioślenia i uniwersalizowania nieprofesjonalnego czytania. Odrzucenie politycznego zadania krytyki prowadzi do zakwestionowania jej antysystemowego potencjału, z kolei apoteoza podejrzliwości paraliżuje wymiar postulatywny. Dlatego w ostatniej części tekstu proponuję wyjście poza opozycyjne konceptualizacje w kierunku krytyki umiejscowionej i materialnej, której modelem czynię kategorię wiedzy podporządkowanej.
Źródło:
Praktyka Teoretyczna; 2019, 34, 4; 123-151
2081-8130
Pojawia się w:
Praktyka Teoretyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aktualne zasady terapii stwardnienia rozsianego
Current therapy of multiple sclerosis
Autorzy:
Bartosik-Psujek, Halina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1058865.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
stwardnienie rozsiane
leczenie rzutu
terapia immunomodulująca
terapia immunosupresyjna
leczenie
objawowe
multiple sclerosis
treatment of relapse
immunomodulatory therapy
immunosuppressive therapy
symptomatic
treatment
Opis:
Multiple sclerosis (MS) is an autoimmune disease of the nervous system leading to irreversible disability. The currently used therapies in MS include treatment of relapse, disease-modifying therapies and symptomatic therapy. Steroid treatment is used for therapy of relapse. For disease-modifying therapies three different interferon beta products (IFN), glatiramer acetate (GA), natalizumab and mitoxantrone are approved. All those agents significantly reduce disease activity and delay the increase of disability in relapsing-remitting MS. The highest efficacy for IFN was shown in a very early phase of disease. Natalizumab represents the second-line therapy and is used for the ineffectiveness of IFN or GA treatment, in particular in the MS with frequent relapses. Mitoxantrone is approved for reducing neurologic disability and/or the frequency of clinical relapses in patients with worsening relapsing-remitting or secondary progressive MS. Symptomatic treatment includes spasticity, pain, fatigue, bladder dysfunction, depression and cognitive impairment therapies.
Stwardnienie rozsiane (łac. sclerosis multiplex, SM) jest autoimmunologiczną chorobą układu nerwowego prowadzącą do nieodwracalnego kalectwa. Obecnie ordynowana terapia w SM obejmuje leczenie ostrego rzutu choroby, stosowanie leków immunomodulujących wpływających na naturalny przebieg schorzenia oraz leków objawowych eliminujących lub zmniejszających dodatkowe objawy towarzyszące stwardnieniu rozsianemu. W leczeniu rzutu choroby stosuje się sterydoterapię. Standardowy schemat podawania to 500 lub 1000 mg metyloprednizolonu przez 3 lub 5 dni. Do leczenia immunomodulującego zostały zaaprobowane preparaty interferonu beta (IFN), octan glatirameru (GA), natalizumab oraz mitoksantron. Wszystkie te preparaty istotnie zmniejszają aktywność choroby (mniejsza częstość rzutów, dłuższe okresy między rzutami, mniejsza liczba zmian w badaniu MRI) oraz opóźniają powstawanie niesprawności u chorych. Największą skuteczność IFN wykazano u chorych z postacią rzutowo-remisyjną przy rozpoczęciu leczenia w najwcześniejszym okresie choroby. Natalizumab jest lekiem drugiego rzutu, zalecanym w przypadku nieskuteczności leczenia IFN lub GA, szczególnie w SM z częstymi rzutami choroby. Podobne zastosowanie ma mitoksantron, rekomendowany do leczenia pacjentów z szybko postępującą niesprawnością i częstymi rzutami oraz w postaci wtórnie postępującej. Inne leki immunosupresyjne nie mają rejestracji do stosowania w SM, ponadto ograniczeniem terapii immunosupresyjnych są poważne działania niepożądane. W leczeniu objawowym stosuje się preparaty zmniejszające spastyczność, ból, zmęczenie, zaburzenia w oddawaniu moczu, depresję czy zaburzenia poznawcze.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2009, 9, 2; 126-131
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Padaczka u osób w przedziale wiekowym 20–45 lat
The causes of epilepsy in young people between 20 and 45
Autorzy:
Chrześcijanek, Beata
Plucińska, Agnieszka
Przybyła, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1053397.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
etiologia padaczki
padaczka skrytopochodna
padaczka u osób młodych
padaczka objawowa
stwardnienie hipokampa
aetiology of epilepsy
cryptogenic epilepsy
epilepsy in young
symptomatic epilepsy
hippocampal
sclerosis
Opis:
Epilepsy is one of the common chronic neurologic disorder. Epilepsy affects approximately 50 million people worldwide. The causes of epilepsy can be put into three main groups: symptomatic, idiopathic or cryptogenic epilepsy. Aetiology of epilepsy is different for children and adults. Common causes of childhood epilepsy include genetic factors and prenatal injury. The older the patient, the more likely it is that the cause is an underlying brain disease, such as a brain tumour or cerebrovascular disease, or is the result of head injury. Important diagnostic and therapeutic problems occur in young patients between 20 and 45 years. Despite that incidence rate of epilepsy is the lowest in this group about 65–75 % of all case of epilepsy has no identifiable cause and is known as cryptogenic epilepsy. For many years it has believed that the first epileptic seizures in young after 20 years old have been symptoms of the brain tumour. The authors review data from literature and show that symptomatic epilepsy occurs only in 30% young patients and appears with the head injury, brain tumours, cerebral arteriovenous malformations, alcohol withdraw, infections as meningitis. The new advances in brain imaging such as MRI morphometry, MRI spectroscopy may reveal epileptic lesions in patients considered to have cryptogenic epilepsy. Future improvements in ability to diagnose and localize epileptogenic focus should enable a more-effective clinical evaluation and successful treatment.
Padaczka jest jedną z najczęstszych chorób neurologicznych, szacuje się, że choruje na nią około 50 milionów ludzi na świecie. W zależności od etiologii padaczkę można podzielić na trzy grupy: objawową, idiopatyczną i skrytopochodną. U dzieci znaczenie mają czynniki genetyczne oraz przebieg ciąży i porodu. U osób po 60. roku życia główną przyczyną padaczki są zmiany organiczne na tle naczyniowym, zmiany rozrostowe oraz urazy. Poważny problem diagnostyczny i terapeutyczny stanowią pacjenci między 20. a 45. rokiem życia. Dotychczas panowało przekonanie, że pierwszy napad drgawkowy, który wystąpił u osoby po 20. roku życia, jest prawdopodobnie objawem guza ośrodkowego układu nerwowego. Analiza dostępnego piśmiennictwa pokazuje, że jedynie u około 30% pacjentów w tej grupie wiekowej rozpoznaje się padaczkę objawową w przebiegu zmian pourazowych, zmian rozrostowych OUN, malformacji naczyniowych lub też związaną z nadużywaniem alkoholu czy neuroinfekcją. Przeważającą większość, bo aż 65–75% przypadków choroby, stanowi padaczka skrytopochodna. Nowe perspektywy diagnostyczne i terapeutyczne pacjentów z padaczką wiąże się z rozwijającymi się metodami neuroobrazowania, takimi jak spektroskopia magnetycznego rezonansu jądrowego lub morfometria magnetycznego rezonansu jądrowego. Pozwalają one na precyzyjne umiejscowienie w mózgu obszaru zmienionego patologicznie, odpowiedzialnego za występowanie napadów padaczkowych. Na podstawie wyników takich badań będzie można podjąć decyzję o sposobie skutecznego leczenia.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2013, 13, 1; 35-39
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
KIM EOK’S TRANSLATION AND HAN YONG-UN’S THE LOVER’S SILENCE – THE INTERIORITY IN THE 1920s’ LITERATURE
WYMIAR WEWNĘTRZNY LITERATURY LAT 20. WIEKU XX – MILCZENIE UKOCHANEGO HAN YONG-UN’A ORAZ PRZEKŁAD KIM EOK’A
Autorzy:
YANG, Soon-Mo
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1040176.pdf
Data publikacji:
2019-12-04
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Inner Self
Perversion
Mysticism of Person Who Denies Loss
Symptomatic Identification
Kim Eok
Han Yong-un
Własne Ja
Wypaczenie
Mistycyzm 'Osoby Zaprzeczającej Stracie'
Identyfikacja Objawowa
Opis:
The article tries to examine and define the inner self of literature in the 1920s, now considered the birth of modern Korean literature. The interiority of 1920’s literature is widely accepted as the transition period between the birth (the 1910s, the Enlightenment) and maturation (1930s, Modernism), and as a reflection of the tragic situation after 1919. However, in the light of the symptom that determines the structure of desire, the inner self of 1920’s literature could be identified as a “person who denies loss”, a pervasive attitude. And it also could provide a critical reading along with some directivity, which is meaningful to concepts such as self-relation and the other relations that construct the individual. This paper examines this perspective of inner self within 1920’s literature of Kim Eok and Han Yong-un, so as to set an intrinsic standard that would enable scholars to evaluate the literary value of the 1920’s. Above all, through the Symptomatic Identification approach, this study will conduct archeological and genealogical research that could be helpful to today’s discourse.
Niniejszy artykuł próbuje zanalizować i zdefiniować ‘wewnętrzny wymiar’ literatury lat 20. wieku XX, traktowaną obecnie jako koreańską literaturę współczesną. Okres lat 20. XX wieku  jest powszechnie uznawany za okres przejściowy między narodzinami literatury współczesnej (lata 10. wieku XX, okres oświecenia) i dojrzałości (lata 30., modernizm) a jednocześnie stanowi odbicie tragicznych czasów po roku 1919. Jednakże w świetle symptomów struktury pożądania, wewnętrzny wymiar  literatury lat 20. może być traktowany powszechnie jako postawa „człowieka zaprzeczającego poniesionej stracie”. Może także dostarczyć podstaw do czytania krytycznego z pewnym nakierunkowaniem kluczowym dla takich koncepcji jak np. relacja względem siebie bądź innych konstytuujących jednostkę odniesień. Artykuł bada podejścia Kim Eoka i Han Young-una do ‘własnego ja’ w obrębie literatury lat 20., które pozwalają na określenie wewnętrznych standardów umożliwiającym badaczom ocenę wartości twórczości lat 20. Tekst jednak w pierwszej kolejności dokona przydatnej we współczesnym dyskursie analizy w ujęciu genealogicznym i historycznym przy zastosowaniu podejścia identyfikacji objawowej.
Źródło:
International Journal of Korean Humanities and Social Sciences; 2019, 5; 21-35
2449-7444
Pojawia się w:
International Journal of Korean Humanities and Social Sciences
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rola logopedii w przekształcaniu systemu nauczania i interwencji w przypadku specjalnych potrzeb edukacyjnych (i nie tylko)
Autorzy:
Vitásková, Kateřina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/690376.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
speech and language therapy
inclusion
special education
undergraduate education
symptomatic speech disorders
autism
education
interdisciplinary collaboration
logopedia
inkluzja
pedagogika specjalna
kształcenie przeddyplomowe
kliniczne zaburzenia mowy
autyzm
edukacja
współpraca interdyscyplinarna
Opis:
The paper aims at discussing the major issues relating to the current transformation of special education systems to an inclusive system which has an impact on the area of speech and language therapy (SLT) intervention, conceived as a collaborative discipline that focuses not only on isolated speech disorders, but also on symptomatic speech disorders and related problems. It also describes the role of universities in the undergraduate education of speech and language therapists in the context of interdisciplinary collaboration and working with people with special needs.
Praca skupia się na dyskusji poruszającej kwestie związane z aktualnie odbywającą się transformacją społeczno-pedagogicznych systemów na system edukacji inkluzywnej, a w efekcie oddziałującej na interwencję logopedyczną oraz postrzeganie logopedii jako dyscypliny kolaboracyjnej, ukierunkowanej nie tylko na dziedzinę zajmującą się izolowanymi zaburzeniami mowy, ale także klinicznymi zaburzeniami mowy i związaną z nimi problematyką. Podkreślona została rola odgrywana przez uniwersytety w kształceniu przeddyplomowym logopedów w kontekście współpracy interdyscyplinarnej i pracy z osobami ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi.
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio N – Educatio Nova; 2016, 1
2451-0491
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio N – Educatio Nova
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-10 z 10

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies