Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "skazani" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 23
Tytuł:
Rola cech temperamentalnych w kształtowaniu proaktywności skazanych odbywających karę pozbawienia wolności
Autorzy:
Kwiatkowski, Bartosz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2129135.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy
Tematy:
proaktywność
recydywiści
skazani pierwszy raz karani
temperament
Opis:
Od kilku lat idea proaktywnych działań skazanych jest przedmiotem badań empirycznych oraz deliberacji teoretycznych. W związku z rosnącym zainteresowaniem cechami ukształtowanymi genetycznie, które przyczyniają się pośrednio lub bezpośrednio do konstruktywnych zmian środowiskowych, w przedstawianym badaniu podjęto próbę ustalenia potencjalnych zależności pomiędzy cechami temperamentu a proaktywnością skazanych mężczyzn. Przeprowadzone analizy statystyczne wykazały, że aktywność i towarzyskość ma związek z proaktywnością osób pierwszy raz karanych, natomiast w przypadku recydywistów zauważono zależność pomiędzy ich towarzyskością a proaktywnością.
Źródło:
Polskie Forum Psychologiczne; 2020, XXV, 4; 469-488
1642-1043
Pojawia się w:
Polskie Forum Psychologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Internowani, aresztowani, skazani. Pozbawieni wolności w okresie stanu wojennego 1981–1983/1984
Autorzy:
Friszke, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/601877.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
stan wojenny
internowani
uwięzieni
skazani
amnestie
Solidarność
opozycja polityczna
Opis:
Do najbardziej charakterystycznych cech stanu wojennego należało internowanie obywateli na zasadzie swobodnej decyzji władz, a także aresztowanie i skazywanie osób, które naruszyły wprowadzone 13 grudnia 1981 r. drakońskie prawa. Liczba internowanych ulegała zmianie od chwili wprowadzenia stanu wojennego do jego zawieszenia, które nastąpiło w grudniu 1982 r., kiedy możliwość internowania przestała istnieć. Nadal jednak obowiązywały surowe paragrafy wymierzone przeciw wolnościom obywatelskim, które – po zniesieniu stanu wojennego – przeniesiono do kodeksu karnego. One of the most characteristic features of the martial law in Poland was the internment of citizens by the arbitrary decision of the authorities, and also detention and conviction of people who infringed the draconian laws imposed on 13 December 1981. The number of internees fluctuated between the imposition of martial law to the date it was suspended in December 1982, which closed the possibility of interning people. Still, however, strict laws were in force, aimed against civil freedoms, which ‒ after martial law was lifted ‒ were introduced into the Civil Code.
Źródło:
Kwartalnik Historyczny; 2017, 124, 2
0023-5903
Pojawia się w:
Kwartalnik Historyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prizonizacja a skazani na karę dożywotniego pozbawienia wolności
Prisonisation and Individuals Sentenced to Life in Prison
Autorzy:
Klimczak, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/698684.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
Tematy:
prizonizacja
skazani
kara dożywotniego pozbawienia wolności
podkultura więzienna
służba więzienna
kryminologia
Opis:
The article is based on my master’s thesis and addresses the issue of the prisonisation of inmates serving life sentences. Ever since Donald Clemmer introduced the idea of prisonisation, different interpretations of this phenomenon have been proposed. In particular, prisonisation has been described as a negative process, forcing a convict to become a ‘good prisoner’, incapable of fending for him or herself outside the penitentiary walls. According to Clemmer, long-term sentences contribute to a greater degree of prisonisation. Hence life prisoners are doomed to it. Is this a bad thing? In my view, prisonisation cannot be treated as a purely negative phenomenon. Given the unlimited duration of life imprisonment, I decided to formulate my own definition of this concept. By prisonisation I mean a process that the inmate has to face upon entering prison. It is a way of contributing to the conditions found on arrival: the inmate with his or her personality and past experiences plus the prison environment (other inmates and prison staff). Let me emphasise that everyone influences everyone else to some degree in a prison environment. The purpose of the research described in the article was to see how prisoners serving life sentences ‘prisonise’. My division of inmates according to the length of the served sentence was supposed to reflect the meaning of time in their lives – whether the inmates ‘blended into’ the penitentiary system as time went by.I assumed that the way prisoners sentenced to life coped in prison depended on how they assessed their chances of obtaining parole. This is important because looking ahead into the future determines how a convict serves their sentence, i.e. how the process of their prisonisation will unfold. Secondly, I assumed that in the case of ‘life’ prisoners, prisonisation was a desired process. Assuming that such inmates will spend all of their life in prison, it is difficult to conceive of prisonisation not taking place. Moreover, lack of prisonisation would pose a serious difficulty in serving the sentence. Taking into account the time factor in prisonisation, I determined that my research had to reflect the experience of inmates at different stages of their sentences. I divided a group of 15 convicts into five sub-groups of three. I set point ‘zero’ for my calculations at the date of the final judgment condemning each individual to life. Thus emerged a picture of inmates sentenced to life imprisonment across different time windows.I conducted 15 open interviews with inmates serving life sentences using my own questionnaire. I also examined the penitentiary records (part B) of inmates who had agreed to be interviewed. This was necessary in order to reconstruct the inmates’ ‘pre-sentence’ and prison past as well as their present circumstances.Assuming that the actions and behaviour of life prisoners are determined by their perception of how likely they are to be released on parole, I developed the following categories:A. Blending into prison – the inmate puts down roots in prison. He/she feels well as a prisoner and sees no other place for him/herself. B. Sponger – uses his/her time in prison as he/she likes, insofar as possible. Doesn’t want to talk about the future and has no specific view on this matter. Focuses on him/herself in the present; the future will bring what it will.C. Light at the end of the tunnel – the inmate knows that the tunnel he/she is in is very long. This is why he/she realizes that he/she must simply inch through it (or march forward). He/she may make plans or find activities to bide the time. Nevertheless, there is a light at the end of the tunnel – a distant one, but a light nonetheless. D. I’m not here – the prisoner does not agree with the nature of the sentence they are serving or even questions their guilt with regard to the crime. He/she does not accept him/herself in the prisoner role and does not see prison as a place to live. He or she devises plans that help him/her survive, while being in denial of having to spend the rest of his/her life in prison. Clings to the world of freedom and feels him/herself a part of it.The ‘light at the end of the tunnel’ category appeared most frequently (7 out 15 interviewees in every group, i.e. at every stage of their sentence). This shows that at every stage of serving their sentence and regardless of the time they have already spent in prison, inmates want to maintain and nourish the hope that they will one day be free. Of course they adapt to prison life and even become ‘good prisoners’, yet one cannot say unequivocally that prisonisation kills their desire to live beyond the prison walls. Further, I present four important factors related to prisonisation:• Time – when serving an unlimited sentence it is extremely important to be active in prison. It is also interesting how inmates change with the passage of time. • Prison subculture – being part of a subculture is supposed to be a factor that increases prisonisation, but it turned out that the interviewees were not interested in being part of such a group. • The Prison Service and the inmate – the interviewees receive positive assessments and are regularly rewarded by their supervisors. Meanwhile, in the interviews the inmates said that there was no point resisting the Prison Service and that they saw benefits to maintaining good relations with staff.• Contacts with the outside world – the inmates maintain contacts with family through every possible channel – by phone, via visits or letters. Family is important for most of them. Sometimes they also have contacts with new acquaintances from outside the prison. There is no doubt that all of the inmates in the studied group of 15 are ‘prisonised’ in some way. They have adapted to the daily prison schedule and learned the rules. What is important, it is not possible to pigeonhole them depending on the length of their sentence. We would do well to recall Clemmer’s position that the process of prisonisation (and its consequences) depend first and foremost on an individual’s personality. It is therefore extremely important to consider every case in its individuality when reviewing parole applications.
Źródło:
Archiwum Kryminologii; 2017, XXXIX; 231-248
0066-6890
2719-4280
Pojawia się w:
Archiwum Kryminologii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Praca socjalna jako czynnik wspierający readaptację społeczną skazanych w polskim systemie penitencjarnym
Autorzy:
Sarzała, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/34111918.pdf
Data publikacji:
2024
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
social work
social readaptation
convicts
penitentiary system
praca socjalna
readaptacja społeczna
skazani
system penitencjarny
Opis:
W artykule podjęto zagadnienie pracy socjalnej z osobami skazanymi odbywającymi karę pozbawienia wolności, które nie tylko przejawiają liczne deficyty o charakterze psychospołecznym, lecz także w warunkach izolacji więziennej mają ograniczony dostęp do ważnych zasobów, dóbr i aktywności oraz mają ograniczone możliwości zaspokajania swoich podstawowych potrzeb. W badaniach skoncentrowano się na ukazaniu pracy socjalnej jako czynnika wspomagającego readaptację społeczną skazanych w odniesieniu do polskiego systemu penitencjarnego. Celem jest ustalenie, na ile polski system penitencjarny uwzględnia pracę socjalną jako czynnik wspierający proces readaptacji społecznej skazanych. W pierwszej części readaptacja społeczna skazanych jest analizowana jako cel pracy socjalnej. Następnie podjęto próbę krytycznej analizy obecnego modelu pracy socjalnej z więźniami oraz rozważono potrzebę wprowadzenia pracy socjalnej do polskiego systemu penitencjarnego w szerszym niż dotychczas zakresie. Wnioski z przeprowadzonej analizy wskazują, że praca socjalna, mimo że stanowi istotny czynnik wspierający readaptację społeczną skazanych, nie jest w pełni uwzględniona w obecnym modelu pracy penitencjarnej ze skazanymi. Model ten tylko w podstawowym zakresie zapewnia wsparcie socjalne skazanym w ramach pomocy postpenitencjarnej. W związku z tym wskazano na potrzebę opracowania i wdrożenia modelu pracy socjalnej z więźniami, który pozwalałby na ścisłą współpracę systemów penitencjarnego i pomocy społecznej, także z udziałem innych podmiotów. W modelu tym należy uwzględnić konieczność pełnej diagnozy sytuacji społeczno-ekonomicznej skazanych oraz innych problemów mogących stanowić źródło zaburzeń w ich procesie społecznej readaptacji.
The article addresses the issue of social work with prisoners who not only manifest numerous psychosocial deficits but also in conditions of prison isolation have limited access to important resources, goods activities and have limited opportunities to meet their basic needs. The study focused on presenting social work as a factor supporting the social readaptation of convicts in relation to the Polish penitentiary system. The aim is to determine to what extent the Polish penitentiary system takes into account social work as a factor supporting and conditioning the process of social readaptation of prisoners. In the first part, the social readaptation of convicts is analyzed as the aim of social work. Then, an attempt was made to critically analyze the existing model of social work with prisoners and the need to introduce social work to the Polish penitentiary system to a wider extent than before was considered. The conclusions from the analysis indicate that social work, although it is an important factor supporting the social readaptation of prisoners, is not fully taken into account in the current model of penitentiary work with convicts. This model only provides basic social support to convicts as part of post-penitentiary assistance. Therefore, the need was indicated to develop and implement a model of social work with prisoners that would allow for close cooperation between the penitentiary and social welfare systems, also with the participation of other entities. This model should take into account the need for a full diagnosis of the socio-economic situation of convicts and other problems that may be a source of disturbances in their social readaptation process.
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio J – Paedagogia-Psychologia; 2024, 37, 1; 153-168
0867-2040
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio J – Paedagogia-Psychologia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Poczucie kontroli u sprawców przestępstw agresywnych
Locus of control in aggressive criminals
Autorzy:
Belniak, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2014030.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
skazani
osadzeni
przestępstwo
agresja
lokalizacja kontroli
the condemned
prisoners
crime
aggression
locus of control
Opis:
Głównym celem badania było ustalenie, jakim poczuciem kontroli charakteryzują się sprawcy przestępstw agresywnych. Założono, że zewnętrznym poczuciem lokalizacji kontroli charakteryzują się sprawcy czynów agresywnych. Poczucie przypadkowości zdarzeń jest wyższe u skazanych za przestępstwa z użyciem przemocy, którzy również cechują się mniejszym poczuciem kontroli nad zdarzeniami i brakiem własnej sprawczości. Dla zweryfikowania tez przebadano 140 mężczyzn osadzonych w zakładzie karnym przy pomocy skali I-E J. B. Rottera oraz Kwestionariusza Przystosowania Osobistego I. Niewiadomskiej, M. Kalinowskiego, A. Majcherczyk. Badaną grupę stanowiło 69 skazanych za czyny agresywne i 71 nieagresywne. Zaprezentowane w artykule rezultaty badań pokazują, że warunki, w których znajdowali się skazani, wpłynęły na ujawnienie się zewnętrznego poczucia kontroli, czego wynikiem jest przeświadczenie, że oni sami i ich otoczenie zależy od innych (Berne, 1998). Osadzeni agresywni i nieagresywni charakteryzują się podobnym odczuciem przypadkowości zdarzeń oraz brakiem kontroli nad nimi, różnicuje ich tylko poczucie braku własnej sprawczości.
The main purpose of the research was to find out what type of locus of control is typical for aggressive criminals. It was assumed that aggressive criminals have external locus of control, mainly because the feeling of incident randomness is higher for aggressive criminals who also have lower sense of control of incidents and lack of sense of agency. To verify this statement, 140 jailed males were examined using the I-E Scale by J. B. Rotter and the Questionnaire of Personal Adaptation by I. Niewiadomska, M. Kalinowski, A. Majcherczyk. The examined group included 69 aggressive criminals and 71 nonaggressive ones. Results described in the article show that conditions in which the criminals were living influenced showing up external locus of control, which results in their conviction that they and their environment depend on others (Berne, 1998). Aggressive and nonaggressive criminals have similar incident randomness feeling and lack of control of incidents. The only difference is lack of self-efficacy.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Psychologica; 2014, 18; 31-44
2353-4842
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Psychologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pomoc osobom opuszczającym więzienia – propozycje rozwiązań systemowych w zakresie wsparcia skazanych
Helping Former Prisoners – the Proposals of System Solutions in Supporting Them
Autorzy:
Fidelus, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1811076.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
resocjalizacja
readaptacja
zasoby zewnętrzne
zasoby wewnętrzne
byli skazani
resocialization
readaptation
inner resources
outer resources
former prisoners
Opis:
W artykule podjęto próbę udowodnienia tezy o konieczności projektowania takich rozwiązań, które uwzględniają zarówno działania skierowane bezpośrednio do samego skazanego (wzmacniające jego zasoby wewnętrzne), jak również postępowania obejmujące systemowe rozwiązania i udział społeczeństwa (zasoby zewnętrzne). Zwrócono uwagę na potrzebę wzmacniania polityki redystrybucji i uznania. Podkreślono konieczność uwzględniania podmiotowej perspektywy w pracy z osobami z przeszłością przestępczą.
In the article the author tries to defend a thesis, that the support of fomer prisoners must include both: direct actions toward the former prisoners (strengthening their inner resources) and developing system solutions that involve the whole community (outer resources). The author highlites the need of intensyfying redistribution and recogniction policy; she also pays the attention to the work with the former prisoners – it should be personalised, former prisoner adjusted.
Źródło:
Roczniki Pedagogiczne; 2019, 11(47), Numer specjalny; 131-145
2080-850X
Pojawia się w:
Roczniki Pedagogiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Proces resocjalizacji penitencjarnej w doświadczeniach byłych skazanych
The process of penitentiary rehabilitation in the experiences of former convicts
Autorzy:
Łuczak, Elżbieta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1366329.pdf
Data publikacji:
2020-12-29
Wydawca:
Fundacja Pedagogium
Tematy:
resocjalizacja penitencjarna
izolacja penitencjarna
doświadczenia
skazani
relacje interpersonalne
penitentiary rehabilitation
penitentiary isolation
experiences
convicts
interpersonal relations
Opis:
Prezentowane w opracowaniu treści są fragmentem szerzej zakrojonych badań prowadzonych przez autorkę nt. efektywności oddziaływań resocjalizacyjnych wybranych zakładów karnych na terenie naszego kraju.W tym opracowaniu wykorzystano wyniki związane z zewnętrzną efektywnością oddziaływań resocjalizacyjnych, w których dużo miejsca poświęcono rekonstrukcji doświadczeń byłych skazanych dokonanych przy zastosowaniu otwartych wywiadów pogłębionych. W przeprowadzonych analizach chodziło o uzyskanie odpowiedzina następujące pytanie: Jakim czynnikom w doświadczaniu izolacji penitencjarnej i osiąganiu powodzenia w resocjalizacji przypisują byli skazani największe znaczenie? Na tak zarysowany obszar eksploracji badawczej składały się dwa pola badawcze skoncentrowane wokół nadawania znaczeń warunkom odbywania kary pozbawienia wolności orazrelacjom interpersonalnym skazanych. Badania dostarczyły bogatego materiału empirycznego pokazującego wielość a czasami również odmienność znaczeń związanych z doświadczaniem izolacji penitencjarnej. Największe jednak znaczenie nadali badani dobrym relacjom z rodziną i innymi najbliższymi osobami a także cechom charakteru przejawiających się w dużej odporności na stres i trudne warunki izolacji penitencjarnej. Mimo że uzyskane rezultaty badawcze ograniczone są doborem próby i nie upoważniają do szerszych uogólnień, to jednak pokazują – wbrew obiegowym opiniom – że resocjalizacja penitencjarna to nie samo zło, to również proces, mający pozytywne aspekty, które z całą pewnością należy odnajdywać i oczywiście rozwijać.
The content presented in the study is an excerpt from a broader research conducted by the author on the effectiveness of social rehabilitation impacts of selected prisons in our country.In this study, we used the results related to the external effectiveness of social rehabilitation, in which a lot of space was devoted to reconstructing the experiences of former convicts made with the use of open in-depth interviews. The aim of the analyses was to obtain answers to the following question: What factors in experiencing penitentiary isolation and achieving success in social rehabilitation do former convicts attribute the greatest importance to? The area of research exploration outlined in this way consisted of two research fields focused on giving meaning to the conditions of imprisonment and the interpersonal relations of the convicts. The research provided rich empirical material showing the multiplicity and sometimes also different meanings associated with experiencing penitentiary isolation. However, the greatest importance was given by the subjects to good relations with the family and other closest people as well as character traits manifested in high resistance to stress and difficult conditions of penitentiary isolation. Although the research results obtained are limited in terms of sample selection and do not give rise to wider generalizations, they show - contrary to popular beliefs - that penitentiary rehabilitation is not as bad as it is believed to be, but it is also a process that has positiveaspects that must certainly be found and, of course, developed.
Źródło:
Resocjalizacja Polska; 2020, 20; 179-192
2081-3767
2392-2656
Pojawia się w:
Resocjalizacja Polska
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zmiany w strukturze podejrzanych, osadzonych i skazanych w kontekście starzenia się społeczeństwa – analiza danych statystycznych
Changes in the structure of suspects, convicts and inmates in the context of aging society – analysis of statistical data
Autorzy:
Włodarczyk-Madejska, Justyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2188113.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Instytut Wymiaru Sprawiedliwości
Tematy:
zmiany demograficzne
przestępczość osób starszych
podejrzani
skazani
osadzeni
demographic changes
elderly people’s criminality
suspects
convicts
inmates
Opis:
Celem artykułu była analiza zmian w strukturze podejrzanych, osadzonych i skazanych w kontekście starzenia się społeczeństwa, na podstawie danych statystycznych: policyjnych, sądowych i penitencjarnych, zgromadzonych do dwóch projektów badawczych zrealizowanych w Instytucie Wymiaru Sprawiedliwości w 2022 r. W artykule zostały przedstawione trzy główne zagadnienia: skala i dynamika przestępczości osób starszych, rodzaj przestępstw i wykroczeń popełnianych przez osoby starsze oraz reakcja na takie zachowania. Prowadzenie analiz w tym zakresie wydaje się istotne w kontekście starzenia się społeczeństwa. Choć nadal osoby starsze stanowią znikomy odsetek podejrzanych, osadzonych i skazanych (jest to ok. 5%), to ich udział zwiększa się. Przypuszczać także można, że obecna sytuacja demograficzna będzie sprzyjała temu wzrostowi. Niniejszy artykuł potwierdza dotychczasowe ustalenia, mianowicie że przestępczość osób starszych różni się od przestępczości ogółem. Niejednakowa jest także reakcja organów ścigania i wymiaru sprawiedliwości na takie zachowania. Osoby starsze są też widoczne wśród sprawców wykroczeń, głównie kradzieży i przywłaszczeń przedmiotów o niewielkiej wartości.
The aim of the article is to analyse the changes in the structure of suspects, convicts and inmates in the context of aging society, based on statistical data: police, court and penitentiary, collected for two research projects carried out at the Institute of Justice in 2022. The article presents three main issues: the scale and dynamics of elder criminality, the type of crimes and misdemeanors committed by the elderly people, and the reaction to such behaviour. Conducting such analyzes seems to be important in the context of the aging population. Although elder people still account for a negligible percentage of suspects, convicts and inmates (about 5%), their share is increasing. It can be assumed that the current demographic situation will further support this growth. This article confirms the findings so far, that the crime of elderly people is different from crime in general. The reaction of law enforcement agencies and the judiciary to such behaviour is also different. The elderly people are visible among the perpetrators of misdemeanors, mainly theft and misappropriation of items of little value.
Źródło:
Prawo w Działaniu; 2023, 53; 155-194
2084-1906
2657-4691
Pojawia się w:
Prawo w Działaniu
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Determinanty readaptacji społecznej w narracjach byłych skazanych z Centrum Integracji „Pro Domo” w Krakowie
Determinants of Social Readaptation in the Narratives of Ex-prisoners from the Integration Center “Pro Domo” in Krakow
Autorzy:
Biel, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/448781.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
byli skazani
readaptacja społeczna
determinanty
dom przejściowy
narracje
former convicts
social readaptation
determinants of readaptation
halfway house
narratives
Opis:
Artykuł ma na celu prezentację determinantów procesu readaptacji społecznej w narracjach byłych skazanych przebywających w Centrum Integracji „Pro Domo” w Krakowie. Analizie poddane zostaną wypowiedzi siedmiu byłych skazanych dotyczące czynników sprzyjających i blokujących skuteczną readaptację. W narracjach byłych skazanych dominuje troska o społeczne funkcjonowanie ze szczególnym naciskiem na odbudowanie, jeśli to możliwe, więzi rodzinnych, podjęcie pracy i samodzielne utrzymanie się. Istotne staje się też pokonanie uzależnienia od środków odurzających. Mimo że badani doświadczają codziennych trudności, podejmują jednak wysiłek powrotu do społeczeństwa i ułożenia sobie życia na wolności. Sprzyja temu pobyt w domu przejściowym, który staje się dla nich szansą. We wnioskach autor prezentuje rekomendacje dla praktyki resocjalizacyjnej. Readaptacja asystowana daje o wiele większe szanse skutecznej readaptacji społecznej, niż pozostawienie byłego skazanego samemu sobie.
The article aims to present the determinants of the process of social readaptation in the narratives of ex-prisoners from the “Pro Domo” Integration Center in Krakow. The analysis will cover the statements of seven ex-prisoners regarding factors which favor and block effective readaptation. The narratives of former convicts are dominated by concern for social functioning, with a special emphasis on rebuilding, if possible, family ties, taking up work and independent living. It is also important to overcome addiction to intoxicants. Despite the fact that the respondents experience everyday difficulties, they make the effort to return to society and set up a life of freedom. This is facilitated by staying in a halfway house, which represents an opportunity for them. In the conclusions, the author presents recommendations for resocialization practice. Assisted readaptation provides a much greater chance of effective social readaptation than leaving the ex-prisoners to themselves.
Źródło:
Studia Paedagogica Ignatiana; 2018, 21, 1; 159-174
2450-5358
2450-5366
Pojawia się w:
Studia Paedagogica Ignatiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Opinie więźniów na temat wykonywanej przez nich pracy podczas odbywania kary pozbawienia wolności w polskich zakładach karnych
Prisoners’ opinions on their work during their imprisonment in Polish prisons
Мнения заключенных о работе, выполняемой ими во время отбывания наказания в польских исправительных учреждениях
Відгуки засуджених про роботу, яку вони виконують під час відбування покарання у польських тюрмах
Autorzy:
Lewicka-Zelent, Agnieszka
Pytka, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/33357300.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
зайнятість
засуджені
соціальна реабілітація
праця
занятость
заключенные
перевоспитание
работа
zatrudnienie
skazani
resocjalizacja
praca
employment
convicts
social rehabilitation
budgetary framework
Opis:
Możliwość wykonywania pracy przez osoby skazane jest regulowana przez prawo danego kraju. W polskim prawie karnym wykonawczym praca jest jednym ze środków oddziaływań na skazanych, których zadaniem jest realizacja indywidualno-prewencyjnych celów wykonywania kary pozbawienia wolności. W polskim systemie penitencjarnym, w miarę możliwości istniejących na rynku pracy, zatrudnia się osoby skazane zakładając, że pełni ona wiele ważnych funkcji. W badaniu ankietowym wzięło udział 452 skazanych z siedmiu wylosowanych zakładów karnych z całej Polski. Celem badań było poznanie opinii osób pozbawionych wolności na temat aktualnie wykonywanej przez nich pracy. Posłużono się autorskim kwestionariuszem ankiety. Uzyskane wyniki świadczą o tym, że skazani dostrzegają korzyści wynikające z podejmowanej przez nich pracy, m.in. zmiany w swoim zachowaniu, lepsze samopoczucie oraz poprawę relacji z innymi. Praca stanowi ważny czynnik urozmaicenia ich życia w izolacji. Czynnikiem, który w największym stopniu przyczynia się do niezadowolenia więźniów z pracy, są zbyt duże potrącenia z pensji.
Можливість виконання робіт засудженими регулюється законодавством даної країни. У польському виконавчому кримінальному праві праця є одним із засобів впливу на засуджених, завданням якого є досягнення індивідуально-превентивних цілей відбування покарання у вигляді позбавлення волі. У пенітенціарній системі Польщі, наскільки це можливо на ринку праці, засуджених працевлаштовують припускаючи, що це виконує багато важливих функцій. В опитуванні взяли участь 452 засуджені із семи випадково обраних в’язниць з усієї Польщі. Метою дослідження було з’ясувати думку ув’язнених щодо їх поточної роботи. Використовувалась авторська анкета. Отримані результати показують, що засуджені бачать переваги своєї праці, наприклад зміни у у своїй поведінці, покращення самопочуття та покращення стосунків з іншими. Робота є важливим фактором урізноманітнення їхнього життя в ізоляції. Фактором, який найбільше сприяє незадоволенню в’язнів роботою, є надмірні відрахування із заробітної плати.
Возможность выполнения осужденными работы регулируется законодательством той или иной страны. В польском уголовно-исполнительном праве труд является одним из средств воздействия на осужденных, задачей которого является достижение индивидуально-превентивных целей наказания в виде лишения свободы. В польской пенитенциарной системе, насколько позволяют возможности, существующие на рынке труда, осужденных принимают на работу, полагая, что она выполняет множество важных функций. В исследовании приняли участие 452 осужденных из семи случайно отобранных исправительных учреждений со всей Польши. Целью исследования было выяснить мнение лиц, лишенных свободы, о работе, которую они выполняют в настоящее время. Использовалась оригинальная анкета для опроса. Результаты показывают, что осужденные замечают пользу от выполняемой ими работы, включая изменения в их поведении, улучшение самочувствия и отношений с другими людьми. Работа является важным фактором, вносящим разнообразие в их жизнь в изоляции. Фактором, который больше всего способствует неудовлетворенности заключенных своей работой, являются чрезмерные вычеты из заработной платы.
The possibility for convicts to work is regulated by the law of the country concerned. In Polish executive penal law, work is one of the measures of influence on convicts, whose task is to achieve the individual preventive objectives of imprisonment. In the Polish penitentiary system, as far as the possibilities that exist on the labour market allow, convicts are employed on the assumption that work has many important functions. A total of 452 convicts from seven randomly selected prisons across Poland took part in the survey. This study aims to find out the opinions of imprisoned persons about the work they currently do. A proprietary survey questionnaire was used. The results show that convicts perceive the benefits of the work they undertake, including changes in their behaviour, improved wellbeing and improved relationships with others. Work is an important factor in terms of enriching their lives in isolation. The factor that contributes most to prisoners’ dissatisfaction with their work is excessive deductions from their pay.  
Źródło:
Studia Prawnicze KUL; 2023, 2; 131-151
1897-7146
2719-4264
Pojawia się w:
Studia Prawnicze KUL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przestępczość młodocianych w latach 1951-1957 na podstawie statystyki sądowej
The delinquency of young adults aged 17 to 20 in Poland in the years 1951 to 1957 on the basis of judicial statistics
Autorzy:
Jasiński, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/699180.pdf
Data publikacji:
1960
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
Tematy:
przestępczość młodocianych
Polska
statystyka sądowa
skazani
struktura przestępczości
delinquency of young adults
Polska
judical statistics
convicted
structure of delinquency
Opis:
The Polish criminal law treats everybody who has completed his or her seventeenth year as an ,,adult" and does not provide for any separate principles of responsibility, nor for the possibility of applying any special means with regard to young adults, i.e. persons in the transition age between minority and full adult age. The Department of Criminology of the Institute of Legal sciences has, in the course of its investigation concerning the delinquency of juveniles (up to 17 years of age) and of young adults, singled out  offenders between the seventeenth and the twentieth year of age, and carried out research on the problem of the forms which their delinquency assumed in the light of judicial statistics. During the period under investigation the total number of persons age 17 to 20 among the whole population of Poland amounted to an approximate figure of between 1 800 000 and 1 900 000 persons, including from 910 000 to 960 000 men and from 900 000 to 960 000 women (the total of Poland’s population aged over 17 amounted to from 16 600 000 to 19 000 000 people, of whom between 7 700 000 and 9 200 000 were men, and between 8 900 000 and 9 800 000 – women). The materials of judicial statistics on the basis of which our calculations have been compiled proceed from the summing up of the records entered on special cards made by the law-courts in the event of their having convicted an accused person, and with regard to every person convicted by the law-court in question for a felony or a misdemeanor , i.e. for acts provided for in the 1932 Criminal Code, still in force, or else in special criminal statutes, and for which the penalty is one of more than three months custody or a fine of more than 4500 zlotys. The above-mentioned cards, after the use has been made of them for statistical purposes, are preserved in the record of convicts in order to make possible the establishment of any previous delinquency of an apprehended offender. Because of the law-courts frequent failing to send such cards to the Register of Convicts, recourse has been had to another source of information concerning convictions, namely judicial reports' which have yielded data making it possible to go in for an approximate estimation of the actual number of all the persons convicted by the law-courts, and being over the age of 17. The diminution of the number of persons convicted in 1953 as compared with 1952 is a result of the carrying out of the Amnesty Act of the end of 1952, while that of 1957 as compared with 1955 seems to be connected to a considerable extent, with the very serious increase, within the year 1957, of the number of criminal cases awaiting to be tried by the courts. During the 1951 to 1957 period the rate of convictions pronounced against adults increased by 19 per cent, while the corresponding figure for young adults was 26 per cent. The delinquency coefficients quoted above show that in 1951 one out of each 64 young adult inhabitants of Poland was convicted by the law-courts, while in 1957 it was one out of every 57. If we take into consideration all the convicted persons adults and juveniles together, it will appear that in the years 1951 to 1957 persons aged under 17 years (juveniles) constituted between 9 and 16 per cent of the total of persons convicted by the courts; persons aged under 21 (juveniles and. young adults together) - from 21 to 27 per cent; persons under 25 years of age - from 34 to 40 per cent, and persons under 30 years of age - between 53 and 57 per cent. The convicted persons aged 17 to 29 formed a group comprising from 46 to 48 per cent of the total of convicted persons in every single year of the 1951 to 1957 period, so that the age of nearly one in every two convicted persons was comprised within the limits of from 17 to 29 years. The researched number of delinquency coefficients provide us with an appropriate knowledge of the rate of convictions of young adults as compared with further age groups of convicted adults, as well as of the differences in the rate of convictions of men and women. Thus the rate of convictions in the pre-war period (1937) was considerably higher than in the years 1951 to 1957. Particularly big differences, yielding coefficients nearly twice as high, can be noticed with regard to men aged 17 to 20, 21 to 24 and 25 to 29. On the other hand, the rate of convictions of women in 1937 very closely approximated the present-day rate. In the years 1951 to 1957 the amount of young adults delinquency coefficients for men towered high above the coefficients for the remaining age groups (the only exception can be recorded in 1957, with regard to the 25 to 29 years age group). It ought, however, to be emphasized that the coefficients for the 21 to 24 years age group for men are somewhat lower than they ought to be, since they have been calculated for all men within the above age limit while in a reality number of them who were then doing military service would be tried by courts-martial, the sentences of which have not been taken into consideration in the present contribution. Among women (similarly as in 1937) the highest rate of convictions was that for women aged 21 to 24, while the coefficients for young adults were lower than those for the 30 to 39 of age group. The mutual relation between the number of convicted men and women has undergone a considerable change as compared with the pre-war period; this change was most clearly marked in the initial years of the 1951 to 1957 period; it consisted in a diminution of the difference between the number of men and women convicted. In the years 1951 to 1957 the highest rate of convictions of young adult offenders (incidentally the same was true of juveniles as well) was shown by the two largest cities, Warsaw and Łódź, the voivodeships of the Western Territories and the most urbanized and industrialized area in the whole of the country - the voivodeship of Katowice. The information quoted so far was based on the estimative evaluation of the actual number of persons convicted, which we have mentioned above. Since an analogous estimation of the data concerning the kinds of offences committed by the persons convicted in the years 1951 to 1957 seemed too risky, in discussing the information concerning them we have relied directly upon the calculations furnished in the conviction cards made by the law-courts. Young adults delinquency seems to be considerably less differentiated than that of adults: first and foremost, offences property, and then against life and health, constitute those acts for which nearly three out of every four young adults punished by the courts in the years 1951 to 1957 were convicted. Apart from these two categories, it was only the offences against documents, in practice consisting mostly in remaking or forging various kinds of certificates and others documents, that young adults were more numerously represented than adults as a total. The percentage of persons convicted for offences against property among the several age groups of convicts clearly diminished as we passed from the younger to the older age groups. Among the older group of juveniles they still constituted 83 per cent, while among young adults – a mere 50.9 per cent. In the case of convictions for offences against life and health the opposite was true, while such offenders were most numerous among young adults (as much as 22.5 per cent of all the persons convicted in this group), while among the groups of adults nearest in age they were already somewhat less numerous. Speaking of the most important differences in the structure of the delinquency of young adults men and women, it may be worth while to note the fact that among women aged 17 to 20 there were relatively fewer convictions  for offences against social property that among men of the same groups, and rather more convictions for offences against individual property; similarly, there were several times less convictions among women of the same age for offences against life and health, authorities and offices, as well as against morals, while women were several times more frequently convicted for offences against documents.   The most important changes in the structure of young adults delinquency in the course of the 1951 to 1957 period were: a diminution of the share of those convicted for offences against property (60.4 per cent in 1951 and 58.3 per cent in 1952 – as against 52.2 per cent in 1955 and 50.9 per cent in 1957), and a very considerable increase of the percentage of young adults convicted for offences against life and health (from 11.8 per cent in 1951 and 15.1 per cent in 1952  - to 20.2 per cent in 1955 and 22.5 per cent in 1957). The latter change is attributed, first and foremost, to an increase in the activities of the police in pursuing such offences. Among the young adults convicted for offences against property (whether social or individual) the tremendous majority consisted of persons convicted for theft (92 per cent and 74 per cent respectively). In 1957 394 young adults were convicted for robbery (out of a total of 1004 persons convicted for the same offence). On the other hand, among the persons convicted for such offences as the receiving of stolen goods (a total of 5457 persons in 1957) there were relatively very few young adults (522 persons), similarly as in the case of convictions for fraud (119 young adults as against 1225 adult persons convicted in 1957). About 28 per cent of all the young adults convicted in 1957 for offences against life and health were prosecuted for infringement of bodily inviolability (1620 persons), 28 per cent for inflicting slight bodily harm (1655 persons). Nearly one out of every three young adults (31 per cent, 1857 persons) convicted for offences against life and health in 1957 was convicted for participation in a brawl (if he used a dangerous tool or else if the result was death or grievous injury to the body). Within the same year 38 young adults were convicted of murder and manslaughter, out of a total number of 263 adults, 10 young adults of infanticide, out of a total number of 31 adults, and 51 young adults of unintentionally causing death, out of a total number of 333 adults. Out of a total of 134 young adults convicted for sexual offences in 1957 there were 55 who had committed immoral acts with juveniles under 15 years of age, 64 were convicted for rape, 1 for incest, 8 for various forms of abetting to prostitution and deriving profits from it, and 6 for various other offences included in this group.
Źródło:
Archiwum Kryminologii; 1960, I; 241-295
0066-6890
2719-4280
Pojawia się w:
Archiwum Kryminologii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zagrożenie bezpieczeństwa osadzonych w przestrzeni izolacji więziennej
Autorzy:
Snopek, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/614347.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
penal institution
penal subculture
injured prisoners
victim
sense of security
zakład karny
podkultura więzienna
skazani poszkodowani
ofiara
poczucie bezpieczeństwa
Opis:
The phenomenon of informal degradation still occurs, despite many systemic and penitentiary transformations. Moreover, the injured prisoners (degenerated) represent a particular group among people serving a prison sentence. Their indication arouses from both: who they are (characteristics) and their treatment by the general felonious population. The article describes the results of author’s research on the functioning of victims in Polish prisons, with particular emphasis on (the sense of) security. Hence, the essential was to investigate the factors which determine the above-mentioned feeling that is: causes of prison degradation, as well as interpersonal relations that occur between protected and other prisoners, and how the injured prisoners behave among themselves within one unit. The analysis of these conditions was the basis for the recognition of degenerated prisoner’s personal feelings in the sense of security. As a result, the research was aimed at illustrating the rehabilitation possibilities of people degraded in the prison environment. The articulation of the injured prisoner’s situation, which is not desirable (mostly because of violence danger), aims to develop more effective methods of working with such prisoners.
Pomimo wielu przeobrażeń systemowych i penitencjarnych zjawisko nieformalnej degradacji nadal występuje, a skazani poszkodowani (zdegradowani) reprezentują specyficzną grupę osób odbywających karę pozbawienia wolności. Ich specyfika wynika zarówno z tego, kim są (cech osobowości), jak i z traktowania ich przez ogół kryminalnej populacji. W artykule opisano wyniki autorskich badań na temat funkcjonowania poszkodowanych w polskich więzieniach ze szczególnym uwzględnieniem (poczucia) bezpieczeństwa. Istotne było zbadanie czynników, które owo poczucie determinują, czyli: przyczyn degradacji więziennej; relacji interpersonalnych, jakie zachodzą pomiędzy chronionymi a pozostałymi więźniami (grypsującymi i niegrypsującymi); zachowania poszkodowanych przebywających w obrębie jednego oddziału. Analiza tych czynników była podstawą do poznania osobistych odczuć zdegradowanych w zakresie poczucia bezpieczeństwa. W rezultacie badania zmierzały do zobrazowania możliwości resocjalizacyjnych osób zdegradowanych w środowisku więziennym. Przeanalizowanie sytuacji poszkodowanych, która nie jest pożądana (głównie ze względu na zagrożenie przemocą), miało na celu wypracowanie skuteczniejszych metod pracy z osobami zdegradowanymi.
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio J – Paedagogia-Psychologia; 2019, 32, 3
0867-2040
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio J – Paedagogia-Psychologia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wolontariat – szansą na rehabilitację społeczną osób odbywających karę pozbawienia wolności
Volunteering – opportunity for social rehabilitation of persons serving a prison sentence
Autorzy:
Iwanicki, Hubert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/893974.pdf
Data publikacji:
2019-12-30
Wydawca:
Akademia Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej. Wydawnictwo APS
Tematy:
resocjalizacja
wolontariat
kara pozbawienia wolności
więźniowie
skazani
działalność społeczna
altruizm
resocialization
volunteering
imprisonment
prisoners
sentenced persons
social activities
altruism
Opis:
Celem artykułu jest zaprezentowanie i omówienie wolontariatu jako szansy na rehabilitację społeczną osób odbywających karę pozbawienia wolności i ukazanie jego wpływu na proces resocjalizacji. Omówiono w nim podstawy prawne wolontariatu, jego specyfikę i charakter przede wszystkim w kontekście możliwości realizacji tej formy działalności społecznej przez więźniów. Skupiono się także na motywach skłaniających osadzonych do podjęcia działalności woluntarystycznej. Główna część publikacji skupia się na omówieniu korzyści wynikających z wolontariatu w kontekście przemiany osobowościowej i społecznej skazanych i podkreśleniu jego roli w oddziaływaniach resocjalizacyjnych.
The aim of the article is to present and discuss volunteering as an opportunity for social rehabilitation of persons serving a prison sentence and to show its impact on the process of social rehabilitation. It discusses the legal foundations of volunteering, its specificity and nature, primarily in the context of the possibility of implementing this form of social activity by prisoners. The focus was also on motives prompting prisoners to volunteer activity. The main part of the publication focuses on discussing the benefits of volunteering in the context of personality and social transformation of prisoners and highlighting its role in social rehabilitation interactions.
Źródło:
Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze; 2019, 585(10); 3-14
0552-2188
Pojawia się w:
Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kary fizyczne w wychowaniu dzieci w percepcji rodziców odbywających karę pozbawienia wolności
Parents serving prison sentences with regards to physical punishment in the process of bringing up children
Autorzy:
Wróbel-Chmiel, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/499228.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę
Tematy:
skazani rodzice
kary cielesne w wychowaniu dzieci
pedagogizacja skazanych
imprisoned parents
corporal punishment in bringing up children
prisoners’
pedagogical education
Opis:
Problem stosowania kar cielesnych wobec dzieci jest od wielu lat tematem burzliwych debat społecznych. Pojawiają się liczne argumenty zarówno za, jak i przeciw stosowaniu jednego z najpopularniejszych środków wychowawczych – klapsa. Każdy rodzic, również ten odbywający karę pozbawienia wolności, ma na ten temat swój własny pogląd. Rodzice odbywający karę pozbawienia wolności to swoista kategoria skazanych – są to osoby, które mimo pobytu w zakładzie karnym nie przestają pełnić roli rodzica, a ich oddziaływania wychowawcze są również kontynuowane po odbyciu kary. W artykule porównano opinie 50 kobiet i 50 mężczyzn na temat skuteczności stosowania wobec dzieci wybranych kar cielesnych. Wszyscy badani to rodzice małoletnich dzieci do lat 18, którzy wychowywali je przed osadzeniem i utrzymują z nimi systematyczny kontakt również w trakcie pobytu w zakładzie karnym. Wykorzystując kwestionariusz ankiety własnego autorstwa, ustalono, że matki-więźniarki za wysoce skuteczne uznają kary w postaci krzyku, klapsa i zamykania dziecka w pokoju. Ojcowie natomiast zdecydowanie wyżej niż matki oceniali skuteczność takich kar jak silne bicie ręką, bicie pasem oraz groźba ukarania dziecka karą cielesną. Zarówno matki, jak i ojcowie skazani za czyny przeciwko rodzinie za wysoce skuteczne uznali kary w postaci krzyku, silnego bicia ręką, zamykania dziecka w pokoju, groźby ukarania karą cielesną lub złośliwych komentarzy kierowanych do dziecka. Wyniki badań wyraźnie wskazują, że respondenci preferują w wychowaniu dzieci kary związane ze stosowaniem siły fizycznej. Zasugerowano, że w pracy penitencjarnej ze skazanymi rodzicami powinno się podnosić ich świadomość pedagogiczną m.in. poprzez kształtowanie umiejętności komunikacji z dzieckiem, właściwego doboru kar i nagród oraz naukę sposobów nieagresywnego reagowania na niewłaściwe zachowania dziecka.
The problem of inflicting corporal punishment on children has always been socially controversial. There are many arguments for and against imposing one of the most common forms of educational measures which is a spank. All parents, including the ones who serve prison sentences, have their own point of view on this matter. It should be underlined that imprisoned parents are a peculiar group of prisoners, as in spite of serving prison sentences, they still serve the role of a parent and when they come out of prison, they impose their own educational measures on their children. The article presents the comparison of different opinions on the efficiency of some chosen corporal punishments. The study sample consisted of 50 women and 50 men. All respondents are parents of under-aged children up to 18 years. The convicts raised their children before being imprisoned and continue to have regular contact with them. The research method was a questionnaire prepared by the author and it revealed that imprisoned mothers find spanks, screaming and closing the child in the room very effective. On the contrary, imprisoned fathers much often point out at threatening with a spank, a strong hand slap or by belt. Both mothers and fathers convicted for violence against family point out at screaming, threat of punishment, malicious comments on the child, strong hand slapping or closing a child in their room as efficient educational measures. The research results indicate that respondents prefer penalties related to the use of physical strength in raising children. It was suggested that the penitentiary process of convicted parents should include building up their pedagogical consciousness by developing the ability to communicate with the child, choosing correct punishments and rewards and learning a non-aggressive way to react to an inappropriate behaviour of a child.
Źródło:
Dziecko krzywdzone. Teoria, badania, praktyka; 2017, 16, 4; 147-165
1644-6526
Pojawia się w:
Dziecko krzywdzone. Teoria, badania, praktyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ułaskawienia Prezydenta Bieruta. Losy wniosków o ułaskawienie skazanych przez sądy wojskowe (1947-1952)
President Bierut’s Pardons. The Treatment of petitions for Pardon of Persons Convicted by Courts Mortial in 1947-1952
Autorzy:
Wojciechowski, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/699080.pdf
Data publikacji:
1995
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
Tematy:
ułaskawienia
wnioski o ułaskawienie
Bolesław Bierut
skazani przez sądy wojskowe
1947-1952
pardons
petitions for pardon
persons convicted by courts mortial
Opis:
The study deals with the procedure and practice of granting pardons by the President of Republic of Poland Bolesław Bierut to persons convicted ty mortial courts. Analyzed have been the years 1947–1952, that is President Bierut’s term in office. Before, in the years 1944–1947, he was President of the National People’s Council, and afterwards, from 1952 till his death in 1956 – President of the Council of State. The 1947–1952 period has been selected for analysis not only for the above formal reason of President Bierut’s term in office. Bierut had the powers to grant pardons also as President of the National People’s Council (1944–1947) and, later on, as President of the Council of State (1952–1956). Thus the years 1947–1952 have been chosen for substantive reasons, too, as they were the period of particularly intense penal repression applied by courts mortial in Poland. It was directed chiefly against political opponents – real and alleged alike – of the new regime. Finally, the archival resources of the Civil Chancellery of President of Republic of Poland, kept in the Archives of New Files in Warsaw, make it possible in principle to fully reconstruct the procedure and practice of granting pardons. In the years 1947–1952, while holding the office of President of Republic of Poland, Bolesław Bierut was also leader (lst Secretary) of the ruling Colmmunist Party: first the Polish Workers’ Party and then, from December 1948 on, Polish United Workers’ Party. The author discusses the particularly repressive nature of law as applied by courts mortial to which also common courts reported. He also points out that the law was infringed quite freely by the investigating agencies, public prosecutors, and finally by courts mortial. Severe penalties were therefore imposed not only on the real but also on alleged opponents of the new regime. The investigating and prosecuting agencies concocted criminal cases of persons who were innocent under the law, and the courts sentenced those persons. This way, the Polish administration of justice was involved in political struggle. Its ideological justification was provided by Joseph Stalin’s theory of intensification of class struggle with progressing building of so-called “socialism” which found it legal expression in a theory, formulated by a Soviet politician and lawyer Andrei Vishinsky, on the defendant’s admission of guilt (forced by torture, of course) as the crown evidence in judicial proceedings. The author stresses that in his capacity as leader of the ruling Party and at the same time Head  of State, Bolesław Bierut actually initiated many political trials based on faked investigation and often leading to the defendant being sentenced to death by a court mortial. According to the statutory procedure, such defendants then petitioned President Bierut for pardon which means that the case actually made a full circle. The author states that the middle level agencies of administration of justice notified the leaders of the ruling Party of glaring breaches of the law but the information never met with any response. The author points to numerous formal defects in the application of the pardon procedure; for example, some decisions refusing pardon do not even bear the President’s signature. The petitions, filed by the convicted person or his family or examined ex officio were in most cases accompanied by a negative opinion of the Supreme Military Court and Chief Military Prosecutor’s Office. There were cases in which a person sentenced to death in summary proceedings was actually executed without the obligatory pardon procedure. In one case, pardon was probably refused after the actual execution. The opposite also happened: convicted persons were not executed despite the fact that pardon had been refused to them. The reason was that they were needed in other penal proceedings. The duration of pardon proceedings – of special importance in the case of death sentences – was not regulated by law and ranged from three days to three months. The author analyzes petitions for pardon filed by persons convicted by courts mortial. There were the total of 2,591 such petitions, including 1,813 (about 70%) filed by persons sentenced to capital punishment. The President of Republic of Poland pardoned 589 persons or 32% of all those sentenced to death. There were among them both common criminals and political offenders. It is most difficult to guess the motives of the President (or his closest associates) which guided his decisions on pardon. In some cases, he simply followed the opinion of persons with whom he reckoned. The President’s discretion – the essence of the right of pardon – can be supposed to have played the smallest part. The procedure and practice of the exercise by President of Republic of Poland of his right of pardon was among the elements of the practice of lawbreaking in Poland in the years 1947–1952.
Źródło:
Archiwum Kryminologii; 1995, XXI; 153-189
0066-6890
2719-4280
Pojawia się w:
Archiwum Kryminologii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 23

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies