Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "seminarians" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-10 z 10
    Tytuł:
    Wyższe Seminarium Duchowne w Tarnowie za rządów rektora bł. ks. Romana Sitki (1936–1941)
    The Higher Theological Seminary in Tarnów under the rector of Bl. Fr. Roman Sitko (1936–1941)
    Autorzy:
    Soprych, Jacek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31340863.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
    Tematy:
    diecezja tarnowska
    seminarium
    II wojna światowa
    klerycy
    WSD Tarnów
    powołania
    diocese of Tarnów
    seminary
    World War II
    seminarians
    vocations
    Opis:
    Seminarium Duchowne w Tarnowie w ciągu dwóch wieków istnienia szczyciło się wieloma i wielkimi postaciami rektorów, a jeden z nich, ks. Roman Sitko, został wyniesiony do chwały ołtarzy. Osoba błogosławionego Rektora wciąż inspiruje, nie tylko kapłanów i alumnów WSD w Tarnowie czy WSD w Rzeszowie, ale także osoby świeckie. Jego całkowite oddanie sprawie powołań i dobrej formacji nowych kapłanów zasługuje na opracowanie. W artykule tym został ukazany fragment historii tarnowskiego seminarium, kiedy urząd rektorski sprawował ks. Sitko – skład kadry wychowawczej i profesorskiej, liczby alumnów i nowo wyświęconych kapłanów. Nie pominięto też wręcz ojcowskich relacji pomiędzy rektorem i alumnami, co sprzyjało dobrej atmosferze formacji. Cenne są tu przywoływane fragmenty świadectw ówczesnych kleryków. Zaprezentowano także sytuację seminarium w trudnym czasie II wojny światowej, kiedy jego budynek został zajęty przez Wehrmacht. Nie przeszkodziło to jednak w kontynuowaniu formacji kleryków. Rektor Sitko zorganizował ośrodek w Błoniu koło Tarnowa, gdzie podjął się przygotowania kleryków do święceń kapłańskich. Ostatecznie został za to aresztowany i osadzony w więzieniu. Po roku aresztu trafił do obozu Auschwitz, gdzie ukoronował całkowite oddanie sprawie tarnowskiego seminarium i kleryków męczeńską śmiercią.
    During the two centuries of its existence, the Seminary in Tarnów boasted many great rectors, including Fr. Roman Sitko, who was elevated to the glory of the altars. The blessed person of the rector still inspires not only priests and graduates of the Major Seminary in Tarnów or the Major Seminary in Rzeszów, but also lay people. His dedication to the question of vocations and the good formation of the new priests deserves to be taken into account. This article presents a fragment of the history of the seminary in Tarnów, during which the rector's office was held by Fr. R. Sitko – the composition of the educational and professorial staff, the number of alumni and newly ordained priests. The paternal relationship between him as the rector and the seminarians is shown, which facilitated an atmosphere of good formation. The quoted fragments of testimonies of seminarians of the time are valuable here. It also shows the situation of the seminary during the difficult time of the outbreak of World War II and the occupation of the building by the Wehrmacht. However, this did not prevent the continuation of the formation of seminarians. Rector Sitko organized a center in Błonie near Tarnów, where the process of clerical preparation for priestly ordination continued. He was soon arrested and imprisoned for that. After a year of arrest, he ended up in Auschwitz, where he confirmed his absolute devotion to the case of the Seminary and seminarians with a martyr's death.
    Źródło:
    UR Journal of Humanities and Social Sciences; 2023, 28, 3; 5-22
    2543-8379
    Pojawia się w:
    UR Journal of Humanities and Social Sciences
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Inwentarz zespołu „Wyższe Seminarium Duchowne w Gnieźnie” z zasobu Archiwum Archidiecezjalnego w Gnieźnie
    Autorzy:
    Krucki ks., Łukasz
    Mizerka, Justyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2158302.pdf
    Data publikacji:
    2022-12-22
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Gniezno
    seminary
    Archdiocese of Gniezno
    seminarians
    Catholic education
    seminarium duchowne
    archidiecezja gnieźnieńska
    klerycy
    szkolnictwo katolickie
    Opis:
    Założone w 1960 roku przez prymasa Stefana Wyszyńskiego, Archiwum Archidiecezjalne w Gnieźnie zostało zobowiązane do gromadzenia, przechowywania, opracowywania oraz udostępniania archiwaliów związanych z dziejami archidiecezji i metropolii gnieźnieńskiej. W jego zasobie ważne miejsce zajmuje zespół „Wyższe Seminarium Duchowne w Gnieźnie”, który odzwierciedla skomplikowane dzieje jednego z najstarszych seminariów funkcjonujących na ziemiach polskich. Seminarium duchowne w Gnieźnie zostało założone przez abp. Stanisława Karnkowskiego w 1602 roku. Erekcja ta przypadła jednak na niesprzyjające czasy, stąd też okazała się nietrwała. W 1718 roku abp Stanisław Szembek dokonał ponownego ustanowienia seminarium i powierzył jego zarząd misjonarzom św. Wincentego à Paulo. W tej formie przetrwało ono do 1835 roku. Po kasacie zgromadzenia w zaborze pruskim abp Marcin Dunin postanowił przekształcić seminarium gnieźnieńskie w zakład kształcący kleryków w zakresie praktycznym. Rozwiązanie to przetrwało do 1927 roku, mimo iż w latach 1875-1886 seminarium było zamknięte na skutek kulturkampfu. W 1927 roku kard. August Hlond dokonał reorganizacji studiów seminaryjnych. W Gnieźnie ustanowił pełne studium filozoficzne dla kleryków z archidiecezji gnieźnieńskiej i poznańskiej. W trakcie II wojny światowej w gmachu uczelni Niemcy urządzili szkołę policyjną. Zajęcia seminaryjne wznowiono dopiero w kwietniu 1945 roku. W 1953 roku kard. S. Wyszyński doprowadził do scalenia w Gnieźnie studiów filozoficznych i teologicznych. Od 1998 roku gnieźnieńskie seminarium stanowi część Wydziału Teologicznego Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, przy zachowaniu własnej osobowości prawnej i odrębności organizacyjnej. Bogata tradycja gnieźnieńskiego seminarium sprawiła, że z jego działalności zachował się okazały zasób archiwalny. Obejmuje on 376 jednostek, które odnoszą się do dokumentacji wytworzonej po 1718 roku. Nie zachowały się bowiem wcześniejsze dokumenty wytwarzane przez kancelarię seminaryjną, co uświadamia drukowany inwentarz dołączony do niniejszego opracowania. Uwzględnia on archiwalia, z których można wyodrębnić następujące tematyczne grupy aktowe: wychowankowie; regulaminy i programy nauczania; biblioteka; dochody i rozchody; kontrakty i rachunki; majątek Braciszewo; inwentarze; korespondencja; konwikt arcybiskupi; seminarium zagraniczne; rekolekcje kapłańskie; akta budowlane.
    Founded in 1960 by Primate Stefan Wyszynski, the Gniezno Archdiocesan Archive was assigned with the role of collecting, preserving, processing and providing access to archival materials related to the history of the Archdiocese and Metropolis of Gniezno. The ‘Ecclesiastical Seminary in Gniezno’ fond, which reflects the complicated history of one of the oldest seminaries functioning in the Polish lands, occupies an important place in its collection. The Gniezno Seminary was founded by Archbishop Stanisław Karnkowski in 1602. However, its erection witnessed unfavourable times, and consequently proved unsustainable. In 1718, Archbishop Stanisław Szembek re-established the seminary and entrusted its administration to the missionaries of St Vincent à Paulo. It survived in that form until 1835. After the dissolution of the congregation under the Prussian partition, Archbishop Marcin Dunin decided to transform the Gniezno seminary into a practical education facility for seminarians. This form of institution survived until 1927, although the seminary was closed in 1875–1886 as a result of the kulturkampf. In 1927, Cardinal August Hlond reorganized the seminary’s studies. In Gniezno, he established a full philosophical study for seminarians from the archdioceses of Gniezno and Poznań. During World War II, the Germans set up a police school in the building. Seminar classes did not resume until April 1945. In 1953, Cardinal S. Wyszyński managed to consolidate philosophical and theological studies in Gniezno. Since 1998, the Gniezno seminary has been part of the Faculty of Theology of the Adam Mickiewicz University in Poznań, while retaining its own legal personality and organizational distinctiveness. The rich tradition of the Gniezno seminary has resulted in a preservation of extensive archival resource concerning its activities. It includes 376 units that refer to documentation produced after 1718. This is because the earlier documents produced by the seminary’s registry have not survived, as evidenced by the printed inventory report accompanying this study. It includes archives with distinguishable thematic groups of files: alumni; regulations and curricula; library; income and expenditure; contracts and accounts; Braciszewo estate; inventories; correspondence; archbishop’s boarding school; foreign seminary; priestly retreats; construction records.
    Źródło:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2022, 119; 143-178
    0518-3766
    2545-3491
    Pojawia się w:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Misyjne Seminarium Duchowne Księży Werbistów w Pieniężnie 1948-2019. Siedemdziesiąt lat służby dziełu misyjnemu Kościoła
    The Divine Word Missionaries Seminary in Pieniężno 1948-2019. Seventy Years of Service in the Missionary Work of the Church
    Autorzy:
    Brzozowski, Janusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2150800.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    seminarium duchowne
    alumni
    formacja
    animacja misyjna
    Pieniężno
    seminary
    seminarians
    formation
    missionary animation
    Opis:
    Początków systematycznej formacji alumnów przez Misjonarzy Werbistów w Polsce należy szukać w Chludowie k. Poznania. W tamtejszym Domu misyjnym św. Stanisława Kostki we wrześniu 1936 r. rozpoczęli studia filozofii pierwsi klerycy. W maju 1939 r. dom ten został oficjalnie zaaprobowany jako Seminarium Duchowne. Wojna przekreśliła te i inne plany, ale nie do końca. We wrześniu 1945 r. rozpoczęło w Chludowie rok akademicki 13 kleryków, pod opieką o. Jana Chodzidły – rektora, profesora i proboszcza w jednej osobie. W 1948 r. Wyższe Seminarium Duchowne zostało przeniesione z Chludowa do Pieniężna. W historii pieniężnieńskiego Seminarium obok systematycznej formacji duchowej i filozoficzno-teologicznej alumnów, zwracamy uwagę m.in. na następujące fakty: powstanie Apostolatu Misyjnego (1957); założenie czasopism – „Verbinum” (1957), „Biuletyn Misyjny” (1965), „Nurt SVD” (1967); powstanie serii wydawniczej Materiały i Studia Księży Werbistów (1972); publikacja książek głównie o tematyce misyjnej i religioznawczej. Seminarium organizuje Sympozja Misyjne dla Kleryków (od 1967), Sesje Misjologiczne, Pieniężnieńskie Spotkania z Religiami. W 1995 r. powstaje przy Seminarium Kolegium Teologiczne dla Laikatu. W 2000 r. dokonano afiliacji Misyjnego Seminarium Duchownego Księży Werbistów do Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie.
    The beginnings of the systematic formation of students by the Divine Word Missionaries in Poland can be found in Chludowo near Poznań. In September 1936 in the local missionary house of St. Stanisław Kostka the first seminarians began their studies of philosophy. In May 1939 the house was officially approved as a theological seminary. The war shattered these and other plans, but not entirely. In September 1945 13 seminarians began the academic year in Chludowo, under the supervision of Father Jan Chodzidło – the rector, professor and parish priest in one person. In 1948 the Higher Theological Seminary was moved from Chludowo to Pieniężno. In the history of the Seminary in Pieniężno, apart from the systematic spiritual and philosophical-theological formation of students, we note, among others, on the following facts: the foundation of the Missionary Apostolate (1957); establishment of journals - Verbinum (1957), Mission Newsletter (1965), Nurt SVD (1967); beginning of the publishing series Materials and Studies of Divine Word Missionaries (1972); publication of books mainly on mission and religious studies. The seminary organizes Mission Symposia for Seminarians (since 1967), Missionary Sessions, and Pieniężno’s Meetings with Religions. In 1995, a Theological College for the Laity was established at the Seminary. In 2000 the Divine Word Missionaries Seminary was affiliated to the Faculty of Theology at the University of Warmia and Mazury in Olsztyn.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2021, 2; 8-18
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Służba wojskowa kleryków – żołnierzy jednostki wojskowej 4446 w Brzegu w świetle relacji kapłanów z diecezji krakowskiej i wrocławskiej (analiza pamięci świadków – wybrane aspekty)
    Autorzy:
    Chorazki, Marcin
    Romański-Cebula, Sławomir
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1432002.pdf
    Data publikacji:
    2021-06-18
    Wydawca:
    Ośrodek Pamięć i Przyszłość
    Tematy:
    Polish People’s Army
    seminarians
    military service
    oral history
    ludowe Wojsko Polskie
    alumni
    służba wojskowa
    historia mówiona
    Opis:
    Artykuł jest analizą relacji historii mówionej polskich duchownych, którzy pod koniec lat 70. XX w. odbyli obowiązkową służbę wojskową, będącą elementem represyjnej polityki państwa wobec Kościoła katolickiego. Opowieści koncentrują się na doświadczeniach z wojska i są próbą strukturyzacji i racjonalizacji doświadczenia służby wojskowej. W relacjach przewijają się trzy charakterystyczne wątki: moment wyjścia do jednostki wojskowej, codzienność w koszarach i zwolnienie z wojska.
    The article is an analysis of oral history accounts made by clergymen during their obligatory military service in the late 70s, which was a part of repressive policy of the state towards the Catholic Church. The accounts concentrate on experiences in the army, highlighting attempts at structuring and rationalizing the experience of military service. Moreover three characteristic themes seem to be important in the narrations: moment of departure to the army unit, everyday life in barracks and discharge from the army.
    Źródło:
    Wrocławski Rocznik Historii Mówionej; 2020, 10; 122-147
    2719-7522
    2084-0578
    Pojawia się w:
    Wrocławski Rocznik Historii Mówionej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Walka kontrwywiadu wojskowego z Kościołem katolickim. Alumni w „ludowym” Wojsku Polskim w świetle dokumentów Wojskowej Służby Wewnętrznej
    Military Counterintelligence Fight with the Catholic Church. Clerical Students in the Polish „People’s” Army in the Light of the Documents of the Internal Military Service
    Борьба военной контрразведки с католической церковью. Семинаристы в „народном” Войске Польском в свете документов Внутренней Военной службы
    Autorzy:
    Kapuściak, Bartosz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1916591.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-28
    Wydawca:
    Wojskowe Biuro Historyczne
    Tematy:
    Wojskowa Służba Wewnętrzna
    Główny Zarząd Polityczny WP
    służba wojskowa
    kleryk-żołnierz
    alumni
    Kościół katolicki
    Internal Military Service
    Main Political Board of the Polish Army
    military service
    clerical student-soldier
    seminarians
    Catholic Church
    Внутренняя Военная Служба
    Главный политический совет Войска Польского
    воинская служба
    семинарист-солдат
    семинаристы
    католический костёл
    Opis:
    W 1959 r., w związku z wprowadzeniem ustawy o powszechnym obowiązku wojskowym, zaczęto powoływać alumnów do „ludowego” Wojska Polskiego w ramach służby zasadniczej, początkowo rozpraszając ich po licznych jednostkach. Była to forma represji, która według władz komunistycznych miała ukrócić „niepokorne” zachowanie się poszczególnych hierarchów kościelnych. W dalszych latach nastąpiły zmiany w sposobie wcielania kleryków do wojska – zaczęto grupować ich w trzech pododdziałach, co pozwoliło na lepszą indoktrynację prowadzoną przez Główny Zarząd Polityczny Wojska Polskiego, ale przede wszystkim „ochronę” kontrwywiadowczą alumnów organizowaną przez Wojskową Służbę Wewnętrzną. Początkowo kontrwywiad wojskowy nie radził sobie z werbunkiem kleryków na agentów. Z czasem, przy rozwijającej się współpracy z Departamentem IV MSW (cywilnym pionem antykościelnym), udało się organom WSW lepiej rozwinąć pracę operacyjną w batalionach, gdzie służyli przyszli duchowni. Pomimo częściowej rezygnacji kleryków ze studiów i werbunkowi przez WSW, dzięki staraniom Kościoła katolickiego udało się uratować sporą liczbę młodych alumnów, a wcielanie ich do wojska wzmocniło tylko Kościół, weryfikując już na wstępie przyszłych księży. Ostatecznie rok 1980 przyniósł zakończenie akcji powoływania alumnów do Sił Zbrojnych PRL. Jedna z licznych akcji władz komunistycznych przeciwko Kościołowi katolickiemu okazała się nieskuteczna.
    In 1959, following the introduction of the law on universal military service, seminarians were conscripted into the Polish „People’s” Army as part of compulsory service, initially dispersing them into numerous units. This was a form of repression which, according to the communist authorities, was supposed to curb the „unruly” behavior of individual church hierarchs. In the following years, there were changes in the way clerical students were dispersed in the army – they started to be grouped into three subunits, which allowed for better communist indoctrination led by the Main Political Directorate of the Polish Army, but above all for the counterintelligence „protection” of the seminarians organized by the Internal Military Service (IMS). Initially, military counterintelligence did not do well with recruiting seminarians as agents. With time, as the cooperation with Department IV of the Ministry of Interior (civil anti-church department) was developing, the IMS authorities managed to improve their operational work in the battalions where future clergymen served. Despite the partial resignation of clerical students from their studies and recruitment amongst them by IMS, thanks to the efforts of the Catholic Church a large number of young seminarians were saved, and their conscription into the army only strengthened the Church by verifying future priests through their military service at the very beginning. Eventually, year 1980 put an end to the conscription of seminarians into the Armed Forces of the People’s Republic of Poland. One of the numerous actions of the communist authorities against the Catholic Church proved to be ineffective.
    В 1959 г., в связи с введением закона о всеобщей воинской повинности, в основной состав „народного” Войска Польского начали призывать семинаристов, поначалу распределяя их по многочисленным подразделениям. Это была форма репрессии, которая, по мнению коммунистических властей, должна была положить конец „мятежному” поведению отдельных церковных иерархов. В последующие годы произошли изменения в методе набора семинаристов в армию: их начали распределять по трем подразделениям, что привело не только к улучшению коммунистической индоктринации, проводимой Главным политическим советом Войска Польского, но и–прежде всего–к появлению „охраны” семинаристов контрразведкой, организованной Внутренней Военной Службой. Изначально военная контрразведка не справлялась с вербовкой семинаристов в качестве агентов. Со временем, при развивающемся сотрудничестве с IV департаментом Министерства внутренних дел (гражданским антицерковным органом), отделам Внутренней Военной Службы удалось развернуть операционную работу в батальонах, где служили будущие духовники. Несмотря на частичный отказ семинаристов от учебы и частичное их вербование, благодаря стараниям католического Костёла удалось спасти большую часть молодых семинаристов, а их присоединение к армии лишь укрепило Костёл, ибо проверка будущих священников проходила уже на этапе службы. В итоге в 1980 г. завершилась акция по зачислению семинаристов в Вооруженные силы Польской народной республики. Одна из крупнейших акций коммунистических властей против католического Костела оказалась неэффективной.
    Źródło:
    Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2020, XXI (LXXII), 4 (274); 84-124
    1640-6281
    Pojawia się w:
    Przegląd Historyczno-Wojskowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Formacja kandydatów do kapłaństwa w świetle nowego Ratio fundamentalis institutionis sacerdotalis
    Formation of Candidates for the Priesthood in Light of the New Ratio Fundamentalis Institutionis Sacerdotalis
    Autorzy:
    Selejdak, Ryszard
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2035388.pdf
    Data publikacji:
    2018-03-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    Ratio fundamentalis institutionis sacerdotalis
    Ratio krajowe
    kapłaństwo powszechne wiernych
    kapłaństwo służebne
    tożsamość kapłańska
    seminarzyści
    formatorzy
    formacja integralna
    formacja początkowa i permanentna
    Ratio Fundamentalis Institutionis Sacerdotalis
    Ratio Nationalis
    Ordo Studiorum
    common priesthood of the faithful
    ministerial priesthood
    priestly identity
    seminarians
    formators
    integrated formation
    initial and ongoing formation
    Opis:
    The last Ratio Fundamentalis Institutionis Sacerdotalis was published in1970 and updated in 1985. In the meantime, and particularly under the effectof the rapid changes in the modern world, the historical, socio-cultural andecclesial contexts have changed, in which the priest is called to make manifest the mission of Christ and the Church. This has also led to significantchanges in related matters: the image or the view of the priest, the spiritualneeds of the People of God, the challenges of the new evangelisation, andthe languages of communication, to name just a few. In this situation, it seemed that priestly formation needed to be relaunched, renewed and returned to the centre. On 8 December 2016, therefore, the Congregation for the Clergy published the new Ratio Fundamentalis Institutionis Sacerdotalis,a tool for the formation of priests. It has taken up the contents, methods andapproaches presented so far in the field of formation, updating them andintroducing new elements. The document restates the guidelines offeredin the Apostolic Exhortation Pastores Dabo Vobis regarding an integratedformation of seminarians. In this formation, the formators and professors arecalled to demonstrate the close relationship between theology, the spirituallife and the pastoral ministry. This is so in order that the candidate for thepriesthood might become a good shepherd of the People of God and havea compassionate and merciful heart like Christ.
    Źródło:
    Collectanea Theologica; 2017, 87, 3; 97-133
    0137-6985
    2720-1481
    Pojawia się w:
    Collectanea Theologica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Odnowa posoborowa w Kościele katolickim w Polsce w latach 1972-1978. Zarys wybranych problemów
    Post-council renewal in Catholic Church in Poland in the years 1972-1978. A draft of selected problems
    Autorzy:
    Białkowski, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/545125.pdf
    Data publikacji:
    2018-06-30
    Wydawca:
    Instytut Wydawniczy Księży Misjonarzy Redakcja "Nasza Przeszłość"
    Tematy:
    Kościół katolicki
    PRL
    Sobór Watykański II
    recepcja Vaticanum II
    Komisje Episkopatu Polski
    nauczanie soborowe
    reforma liturgii
    idea synodalności
    ruch ekumeniczny
    odnowa życia zakonnego
    katolickie szkolnictwo wyższe
    aktywność wiernych
    teologia polska
    studia biblijne
    formacja seminaryjna
    ruchy
    movements
    stowarzyszenia
    Catholic Church
    PPR
    Second Vatican Council
    Vatican II reception in Poland
    commissions of Polish Bishops’ Conference
    implementation of council’s ideas
    liturgical reform
    implementation of the idea of synodality
    ecumenical movement’s achievements
    renewal of oders’ and congregations’ life
    renewal of catholic university education
    laity’s activity
    Polish theology
    biblical studies
    formation of seminarians
    societes
    Opis:
    Lata 1972-1978 zamykają fazę wczesną recepcji Soboru Watykańskiego II w Kościele katolickim w Polsce. Teoretyczne i praktyczne wcielanie idei soborowych odbywało się w specyficznych warunkach społeczno-politycznych państwa totalitarnego. Do najważniejszych zjawisk charakteryzujących drugą fazę należały: przemiany polskiej religijności; atomizacja środowisk laikatu; wzrost znaczenia kanałów komunikacji społecznej Kościoła instytucjonalnego z wiernymi; relacje hierarchów Kościoła katolickiego z opozycją demokratyczną; próby uregulowania stosunków dyplomatycznych PRL-Stolica Apostolska. Ważną rolę odgrywała działalność specjalistycznych Komisji Episkopatu Polski, które nadawały całemu procesowi właściwe tempo i wyznaczały główne kierunki zmian. Do najbardziej zaangażowanych gremiów należały: Komisja Liturgiczna, Komisja do Spraw Ekumenizmu, Komisja Apostolstwa Świeckich, Komisji do Spraw Nauki Katolickiej, Komisja Duszpasterstwa Ogólnego. Skromne, ale zasadnicze cele zostały osiągnięte w zakresie aplikacji nauczania soborowego w teologii polskiej. Wśród wielu tytułów na szczególną uwagę zasługuje – opublikowana w 1972 r. – książka „U podstaw odnowy. Studium o realizacji Vaticanum II” pióra kardynała Karola Wojtyły. Ważne dla odnowy posoborowej prace wydali również: ks. Stanisław Olejnik (teologia moralna), ks. Wincenty Granat (teologia dogmatyczna), ks. Franciszek Blachnicki (teologia pastoralna i liturgika), o. Stanisław Celestyn Napiórkowski OFMConv. (historia ekumenizmu), ks. Feliks Zapłata SVD (misjologia), ks. Eugeniusz Weron SAC (teologia laikatu). Reforma liturgii objęła kilka wymiarów, przy czym wskazać można co najmniej trzy zasadnicze: przygotowania i redakcji nowych ksiąg liturgicznych; praktycznego przystosowania świątyń do nowego rytu mszy św. poprzez zmianę umiejscowienia ołtarza, tabernakulum oraz inne adaptacje architektoniczne; nowej formacji służby liturgicznej. Natomiast pogłębienie studiów biblijnych najpełniej uwidoczniło się poprzez tłumaczenie Pisma św. – tzw. Biblię Poznańską, która ukazała się w 1975 r. Z kolei praktyczna realizacja idei synodalności wyrażała się w kolejnych synodach: III Synodzie Warszawskim; Duszpasterskim Synodzie Archidiecezji Krakowskiej; I Synodzie Katowickim; II Synodzie Gdańskim; II Synodzie Częstochowskim; II Synodzie Lubelskim; II Synodzie Gnieźnieńskim. Sporym osiągnięciem ruchu ekumenicznego było podjęcie działalności przez Komisję Mieszaną Polskiej Rady Ekumenicznej i Komisji do spraw Ekumenizmu Episkopatu Polski. Dla wielu zgromadzeń zakonnych przystosowana odnowa życia wiązała się z powrotem do źródeł i pierwotnego ducha wspólnot. Odnowa katolickiego szkolnictwa wyższego wymagała szczególnego uporządkowania, uregulowania i ujednolicenia kwestii prawno-kanonicznej wydziałów teologicznych oraz ATK, co było przedmiotem szczególnej troski kardynała Karola Wojtyły. Wśród ruchów katolickich przykładem posoborowych przemian był dynamiczny rozwój Ruchu Żywego Kościoła/ Ruchu Światło-Życie. W omawianym okresie wyraźny nacisk położono na kształtowanie się struktur oraz dopracowanie założeń koncepcyjnych.
    The years 1972-1978 close the early phase of Vatican II reception in the Catholic Church in Poland. Theoretical and practical implementation of council’s ideas took place in particular socio-political conditions of a totalitarian state. The most important phenomena characteristic for the second phase were: changes in Polish piety, atomization of laity groups, growing importance of social communication channels running joining the institutional Church and laity; relationship between catholic hierarchy and democratic opposition; attempts at regulating diplomatic relations between Polish People’s Republic and the Holy See. An important role was played by commissions of Polish bishops entrusted with special tasks. They made sure that everything happened at a proper speed and controlled the tendencies of transformation. The most engaged groups were: Liturgical Commission, Ecumenical Commission, Commission for the Apostolate of Laity, Commission for Catholic Teaching and Commission of General Pastoral Care. Modest, but most important aims were achieved as far as implementing council’s teaching in Polish theology are concerned. A book by cardinal Karol Wojtyła entitled “At the roots of renewal. A study of Vaticanum II implementation” merits special attention. Works which proved crucial to the post-council renewal were published by fr. Stanisław Olejnik (moral theology), fr. Wincenty Granat (dogmatic theology), fr. Franciszek Blachnicki (pastoral theology and liturgical studies), fr. Stanisław Celestyn Napiórkowski OFMConv (history of ecumenism), fr. Feliks Zapłata SVD (mission studies), fr. Eugeniusz Weron SAC (theology of laity). The liturgical reform had several dimensions. Three major ones need to be underscored: preparation and editing of new liturgical books; practical adaptation of churches to the new rite of the Mass by relocation of the altar, tabernacle and other architectonical adaptations; new formation of altar boys. Deeper interest in biblical studies was manifest in publishing the translation of the Bible, the so called Poznań Bible in 1975. Practical implementation of the idea of synodality was expressed in following synods: III Warsaw Synod, Pastoral Synod of the Archdiocese of Cracow, I Synod in Katowice; II Synod in Gdańsk; II Synod in Częstochowa; II Synod in Lublin; II Synod in Gniezno. A major success of the ecumenical movement was the activity of Mixed Commission of Polish Ecumenical Council and Commission for Ecumenism of Polish Bishops’ Conference. For many congregations and orders this renewal had to do with returning to the sources and reawakening the founders’ spirit. The renewal of catholic university education called for exceptional ordering, regulating and unifying canon-law-related matters of theological departments and Academies of Catholic Theology. Cardinal Wojtyła paid special attention this necessity. Among catholic movements an example of the changes in question was dynamic development of the Movement of Living Church/Light-Life Movement. Emphasis was also put on creating institutional structures and perfecting concepts and assumptions.
    Źródło:
    Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce; 2018, 129; 387-446
    0137-3218
    2720-0590
    Pojawia się w:
    Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Urząd kierownika duchowego w wyższym seminarium duchownym
    The post of the spiritual director in major seminary
    Autorzy:
    Adamczyk, Jerzy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/957712.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    kierownik duchowy
    seminarium
    formacja duchowa
    alumni
    spiritual director
    major seminary
    spiritual formation
    seminarians
    Opis:
    The article discusses the issue of the post of the spiritual director in major seminary in the canonical context. First it outlines the regulations requiring the post of the spiritual director in major seminary. Then it focuses on the quali cations and the religious formation of the spiritual father. Finally it analyzes the duties of the spiritual director of students.
    Niniejszy artykuł podejmuje kwestię urzędu kierownika duchowego w wyższym seminarium duchownym w aspekcie kanonicznym. Najpierw ukazano przepisy mówiące o konieczności urzędu ojca duchownego w wyższym seminarium duchownym. Następnie skoncentrowano się na problematyce kwalifikacji i formacji ojca duchownego. Wreszcie skupiono się na zadaniach kierownika duchowego alumnów.
    Źródło:
    Annales Canonici; 2016, 12; 9-26
    1895-0620
    Pojawia się w:
    Annales Canonici
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Il concetto dei seminari minori alla luce del decreto conciliare "Optatam totius" e dellinsegnamento ecclesiastico post-conciliare
    The concept of minor seminaries in the light of the conciliar decree "Optatam totius" and of the post conciliar teaching of the Church
    Koncepcja niższych seminariów duchownych w świetle dekretu soborowego "Optatam totius" i kościelnego nauczania posoborowego
    Autorzy:
    Selejdak, Ryszard
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/585190.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    niższe seminarium duchowne
    wyższe seminarium duchowne
    seminarzyści
    wychowawcy
    powołanie kapłańskie
    wskazania pedagogiczne
    formacja religijna
    etapy w formacji duchowej
    nauczanie szkolne
    wzrost dojrzałości ludzkiej, chrześcijańskiej, społecznej i apostolskiej seminarzystów
    towarzyszenie powołaniowe
    minor seminary
    major seminary
    seminarians
    educators
    vocation to the priesthood
    teaching methods
    religious formation
    progression in spiritual formation
    teaching of the Church, the human, Christian, social and apostolic development of seminarians
    vocational accompaniment
    Opis:
    Niższe Seminaria Duchowne są ukazane przez Dekret soborowy Optatam totius i kościelne nauczanie posoborowe jako instytucje założone w celu pielęgnacji zalążków powołania, które przejawiają się w odpowiednich przymiotach ludzkich i wierze alumnów, prowadzących do rozeznania życiowego powołania i pewnej fascynacji kapłaństwem służebnym. Seminaria te stanowią środowisko sprzyjające dojrzewaniu u młodego człowieka powołania, którym obdarzył go Bóg. Środkami wychowawczymi są w nich specjalna formacja religijna oraz właściwe kierownictwo duchowe. Niższe Seminaria Duchowne powinny być wspólnotami prawdziwie wychowawczymi. Styl życia i proces wychowawczy, który proponują trzeba dostosować do młodzieńczego wieku alumnów, ich mentalności, poziomu umysłowego, etapu rozwoju i wskazań psychologii. Nie powinno się też zaniedbywać nabywania przez nich odpowiedniego doświadczenia w sprawach ludzkich ani utrudniać im kontaktów z własną rodziną. Nauczanie, jaki mają otrzymać, tak należy zaprogramować, aby mogli naukę kontynuować bez przeszkód gdzie indziej, jeśli obiorą inny sposób życia. Wychowawcy Niższych Seminariów Duchownych winni być wybierani przez Biskupów spośród najlepszych kapłanów diecezjalnych, odznaczających się pobożnością, gruntownym wykształceniem, odpowiednim doświadczeniem duszpasterskim, gorliwością i dobrym wykształceniem pedagogicznym. Ich zasadniczym zadaniem jest pomaganie alumnom we właściwym i roztropnym rozeznaniu życiowego powołania.
    Minor Seminaries are presented in the conciliar Decree Optatam totius and in the post conciliar teaching of the Church as institutions established to cultivate the seeds of vocation, which express themselves in the human qualities and a faith directed towards a serious approach to vocational discernment and a particular attraction towards the priesthood. These Seminaries are established as a setting for vocational growth. The educational means applied are a special religious formation and appropriate spiritual direction. Minor Seminaries must be truly educational communities. The way of life which they offer should be appropriate to age, mentality, development and to the criteria of a healthy psychology, without neglecting a suitable experience of human life and family relationships. The studies should be arranged in such a way that they do not created difficulties for those who intend to follow them, in the event that they leave the Minor Seminary. The educators of Minor Seminaries must be chosen by the Bishops from among the best diocesan priests and must be recognised for their devotion and sound doctrine, appropriate personal experience, zeal for souls and a particular aptitude for formation and teaching. Their principle task is to help seminarians in their fitting and prudent vocational discernment.
    Źródło:
    Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars; 2016, 22, 47; 5-24
    1234-4214
    Pojawia się w:
    Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przygotowanie pastoralne seminarzystów do posługi charytatywnej
    Pastoral Preparation of the Seminarians to the Ministration of Charity
    Autorzy:
    Matuszak, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2040553.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    caritas
    formacja pastoralna
    formacja seminarzystów
    formacja do posługi charytatywnej
    charity
    formation of seminarians
    pastoral formation
    formation for charitable activity
    Opis:
    Jednym z istotnych celów formacji pastoralnej seminarzystów jest ich przygotowanie do animacji posługi charytatywnej w uwarunkowaniach współczesnego świata. Bezinteresowna miłość bliźniego jest jednym z podstawowych zadań Kościoła, a realizacja przykazania miłości jest gwarantem dynamiki rozwoju wspólnot chrześcijańskich. Posługa charytatywna, która – jak podkreśla Sobór Watykański II – jest prawem i obowiązkiem każdego ucznia Chrystusa, wynika z Bożego przykazania miłości i polega na pomocy ubogim w zaspokojeniu ich podstawowych potrzeb egzystencjalnych, psychicznych, społecznych i duchowych. Toteż w formacji pastoralnej kandydatów do święceń należy to uwzględnić, że każdy kapłan zostaje włączony w misję samego Chrystusa, której ważnym elementem jest bezinteresowna służba bliźnim. Źródłem refleksji, której rezultatem jest ten artykuł, jest nie tylko nauczanie Kościoła na temat formacji charytatywnej, lecz także własne badania socjologiczne przeprowadzone na przełomie 2008 i 2009 roku wśród 303 diakonów z 37 wyższych seminariów duchownych w Polsce. Artykuł pokazuje nie tylko, jaki jest stan przygotowania polskich seminarzystów do animacji działalności charytatywnej, lecz także w jaki sposób można wzmocnić i udoskonalić formację charytatywną kandydatów do święceń.
    One of the essential goals of pastoral formation of seminarians is their preparation to the animation of the ministration of charity in the conditions of the modern world. Unselfish love of neighbour is one of the basic aims of the Church, and fulfillment of the commandment of love of neighbour is a guarantee of the dynamic growth of the Christian communities. The ministration of charity, which – as the Vatican Council II underlines – is a right and duty of every disciple of Christ, arises from the God's commandment of love and consists in helping people to satisfy their existential, social and spiritual needs. Therefore, in pastoral formation of candidates to priesthood it should be taken into account that every priest becomes involved in the mission of Christ, an important part of which is unselfish love of neighbour. This article is a result of a reflection, which has its source not only in the teaching of the Church on formation in ministration of charity, but also in my own sociological survey conducted in 2008-2009 among 303 deacons from 37 seminaries in Poland. The article shows the current state of preparation of Polish seminarians to animation of pastoral activity, and also the ways to strengthen and improve their formation in ministration of charity.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2015, 62, 6; 97-122
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-10 z 10

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies