Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "secondary victimisation" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
ROLA OSÓB BIORĄCYCH UDZIAŁ W PRZESŁUCHANIU POKRZYWDZONEGO MAŁOLETNIEGO W TRYBIE ART. 185A K.P.K.
Autorzy:
Osiak, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/663917.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
hearing (interview)
victim
child
probation ofcer
expert psychologist
secondary victimisation
interrogation room
statutory representative.
przesłuchanie
pokrzywdzony
małoletni
kurator sądowy
biegły psycholog
wtórna wiktymizacja
pokój przesłuchań
przedstawiciel ustawowy.
Opis:
Art. 185a of the Polish Code of Criminal Procedure has introduced a special institution into the Polish legal order for the hearing of a child to provide greater protection for juvenile victims against secondary victimisation. One of the most important aspects of this regulation is the issue of persons who may take part in the hearing of a juvenile victim. At first sight it may seem that it does not matter who participates in such a hearing. However, practice shows that there are limits to who may participate, and this applies chiefly to the suspect/accused. In addition, every person whom the law allows to be present during the hearing of a child has specific tasks, duties and rights. In the article I describe a dispute which has cropped up between lawyers, especially judges and psychologists, on who should question the child to obtain as much information from the child as possible without exposing it to secondary victimisation. I refer to statements made by experts on the doctrine and on the jurisprudence regarding this issue.
Przesłuchanie dziecka w trybie art. 185a k.p.k. jest instytucją, która została wprowadzona do polskiego porządku prawnego w celu zagwarantowania większej ochrony małoletniemu pokrzywdzonemu przed wtórną wiktymizacją. Jednym z najważniejszych elementów tej regulacji jest problematyka osób, które mogą wziąć udział w przesłuchaniu małoletniego pokrzywdzonego. Na pozór może sie wydawać, że nie ma znaczenia, kto bierze udział w przesłuchaniu. Jednakże, jak pokazuje praktyka, nie wszyscy mogą w tym przesłuchaniu uczestniczyć; chodzi tu przede wszystkim o podejrzanego/oskarżonego. Ponadto każda osoba, której prawo zezwala na obecność podczas przesłuchania, ma określone zadania, obowiązki, a także prawa. Jak zostało opisane w artykule, w odniesieniu do przesłuchania pojawił się również spór między prawnikami, zwłaszcza sędziami, a psychologami, który podmiot powinien przesłuchiwać dziecko, aby uzyskać od dziecka jak najwięcej informacji, nie narażając go na wtórną wiktymizację. Opisując poszczególne kwestie, autorka powołuje się na wypowiedzi przedstawicieli doktryny oraz orzecznictwa mające ścisły związek z zagadnieniami.
Źródło:
Zeszyty Prawnicze; 2018, 18, 3
2353-8139
Pojawia się w:
Zeszyty Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rewiktymizacja ofiar wykorzystywanych seksualnie przez kobiety
Revictimization of Victims Sexually Abused by Women
Autorzy:
Kowalczyk, Małgorzata H.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1371423.pdf
Data publikacji:
2017-07-28
Wydawca:
Fundacja Pedagogium
Tematy:
wykorzystywanie seksualne
dynamiczne czynniki traumatyczne
wiktymizacja pierwotna i wtórna
rewiktymizacja
transgeneracyjność wzorów przemocy
sexual abuse
traumatic factors
prime and secondary victimisation
revictimisation
trance generational of models of the violence
Opis:
Ofiary doświadczające wykorzystywania seksualnego przeżywają nie tylko fizyczną krzywdę ale przede wszystkim doznają głębokich urazów psychicznych, które bardzo często w różnych formach towarzyszą im przez całe życie. Dość często przy ustalaniu następstwbagatelizuje się płeć sprawcy. Dlatego bardzo ważne jest poznanie problemu nadużyć seksualnych z perspektywy bliskich i odległych następstw w przypadku, gdy sprawczynią tych czynów była kobieta – matka, opiekunka. W artykule, wykorzystując metodę przeszukiwania źródeł wtórnych, przedstawiono problem następstw seksualnego wykorzystywania u ofiar, które zachowań tych doświadczyły ze strony kobiet. Celem opracowania jest omówienie specyfiki przeżywanej przez ofiary obojga płci traumy powiązanej z wykorzystaniem seksualnym a także bliskich i odległych konsekwencji tych wydarzeń w postaci wiktymizacji pierwotnej oraz rewiktymizacji zaznaczającej się w dorosłym życiu w postaci zaburzeń psychoseksualnych i deficytów społecznych. Wśród konsekwencji na szczególną uwagę zasługują wyodrębnione czynniki traumatyczne o charakterze dynamicznym, które wywołują pojawienie się wielu symptomów charakterystycznych dla dzieci, które doświadczyły przemocy seksualnej. Wspomniane czynniki to: traumatyczna seksualizacja dziecka, zdrada, stygmatyzacja oraz bezsilność. Specyfika tych czynników wynika z faktu, że pozostawiają one odległe „ślady” w psychice i mogą ulec dodatkowemu wzmocnieniu w sytuacji, gdy sprawcą przemocy seksualnej jest kobieta. Wynika to z częstych postaw „zaprzeczania” wobec przemocy seksualnej stosowanej przez kobiety.W opracowaniu wskazano także na jedną z możliwych konsekwencji procesu rewiktymizacji jaką jest powielanie przez ofiary w ich późniejszym życiu wzorów zachowań powiązanych z seksualnym wykorzystywaniem dzieci. Proces ten wynikający z naprzemiennej identyfikacji sprawczyni i ofiary uruchamia mechanizm błędnego koła, który utrudnia tworzenie prawidłowych interakcji społecznych.
Victims experiencing the sexual abuse are surviving not only physical injustice but above all deep traumas, which very often in different forms, are keeping them company through the entire life. Quite often at establishing different results a sex is underestimated for the perpetrator. Therefore knowing the problem of sexual abuses from a perspective of close as well as distant results is very important in the event that a woman was a perpetrator of these acts – mother, minder. In the present article based on analysis of literature, a problem of results of the sexual abuse was presented at victims which experienced these behaviours on the part of women. In order to draw up discussing the survived specificity by victims was both of sex of the trauma connected with the sexual application as well as close and distant consequences of these events in the form prime victimisation and revictimisation for figure being noticeable in the adult life of psychosexual disorders and social shortages. Amongst the consequence isolated traumatic factors are deserving the particular attention about dynamic character which are provoking the appearance of many symptoms characteristic of children which experienced the sexual violence. Recalled factors it: traumatic sexualisation of child, the betrayal, the stigmatization and the helplessness. The specificity of these factors results from the fact that they will leave distant “tracks” in the psyche and they can undergo the additional reinforcement if a woman is a perpetrator of the sexual violence. It results from frequent attitudes of “denying” towards the sexual violence applied by women. In the study they pointed also at one of possible consequences of the revictimisation process copying patterns of behaviour connected with the sexual exploitation of children in their more late life by victims is which. This process resulting from the alternating identification of the perpetrator and the victim is starting the mechanism of the vicious circle which disturb creating normal social interactions.
Źródło:
Resocjalizacja Polska; 2017, 13; 39-54
2081-3767
2392-2656
Pojawia się w:
Resocjalizacja Polska
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Enforceability of the Victim – Offender Mediation Settlement in the Context of the Idea of Restorative Justice
Autorzy:
Pawlak, Barbara Jadwiga
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/619225.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
restorative justice
victim-offender mediation
secondary victimisation
victim’s needs
enforcement of mediation settlement
sprawiedliwość naprawcza
mediacja pomiędzy ofiarą a sprawcą
wtórna wiktymizacja
potrzeby ofiar
wykonalność ugody mediacyjnej
Opis:
The European Union is committed to protect and establish minimum standards with regard to victims of crime. Directive 2012/29/EU of the European Parliament and of the Council of 25 October 2012 establishing minimum standards on the rights, support and protection of victims of crime. The Directive builds upon the key principle of the ‘role of the victim in the relevant criminal justice system’, so that any victim can rely on the same basic level of rights, regardless of their nationality and country in the EU in which the crime took place. The core objective of this Directive is to assume an individual approach to victims’ needs and to offer protection for victims of certain crimes, in particular, due to the risk of secondary victimisation. In this text, I am going to concentrate on the problem of enforcement of settlements reached in the presence of a mediator and to show samples of the results from qualitative and quantitative studies conducted in Łódź. The research aim is to show that the idea of restorative justice, in the light of the victim’s right to remedy of damage, when the settlement reached in the presence of a mediator is not performed, is fiction because it is only the perpetrator who benefits from the beneficial procedural effects of the settlement while the victim may be subject to secondary victimisation. I’d like to show a few important facts that should be taken into consideration when referring a case to mediation and when conducting a restorative justice process and current practice it in Poland.
Unia Europejska zobowiązała się do ochrony i ustanawiania minimalnych standardów odnoszących się do ofiar przestępstw. Dyrektywa 2012/29/EU Parlamentu Europejskiego i Rady z 2012 r. ustanowiła minimalne normy w zakresie praw, wsparcia i ochrony ofiar przestępstw. Dyrektywa opiera się na kluczowej zasadzie „roli ofiary w odpowiednim systemie wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych”, tak aby każda ofiara mogła mieć dostęp do tego samego podstawowego poziomu praw, niezależnie od narodowości i kraju UE, w którym przestępstwo miało miejsce. Głównym celem dyrektywy jest przyjęcie indywidualnego podejścia do potrzeb ofiar oraz zapewnienie specjalnej ochrony ofiarom niektórych przestępstw, w szczególności ze względu na ryzyko wtórnej wiktymizacji. Niniejsze opracowanie jest skoncentrowane na problemie wykonalności ugody mediacyjnej oraz przedstawieniu wyników badań jakościowych i ilościowych przeprowadzonych w apelacji łódzkiej. Celem artykułu jest zaprezentowanie kilku ważnych faktów, które należy wziąć pod uwagę, kierując sprawę do mediacji i przeprowadzając proces sprawiedliwości naprawczej.
Źródło:
Studia Iuridica Lublinensia; 2018, 27, 3
1731-6375
Pojawia się w:
Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies