Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "satire," wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 109
Tytuł:
Hodża Nasreddin – antybohater w służbie kultury
Hodja Nasreddin as an Anti-Hero in the Service of Culture
Autorzy:
Ayşen-Kaim, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/509022.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Akademia Finansów i Biznesu Vistula
Tematy:
trickster
bohater tradycyjny i kulturowy
anegdota
satyra
nomad
traditional and cultural hero
anecdote
satire
Opis:
Niniejszy artykuł ma charakter badawczy, jego celem jest przedstawienie ustnej tradycji anegdotycznej, żywej zarówno w Azji, jak i na Bliskim Wschodzie, która skupia się wokół postaci mądrego głupca. Występuje on w różnych trawestacjach o imieniu Hodża Nasreddin i łączy ludowe poczucie humoru z autoironiczną krytyką społeczną. Po rozpoznaniu specyficznych warunków społeczno-kulturowych, zmiany trybu życia z koczowniczego na osiadły i trudności adaptacyjnych tego procesu, przedstawiono zasięg ich oddziaływania i specyfikę w zależności od lokalnych tendencji. Następnie, po zarysowaniu studium postaci bliskowschodniego żartownisia pod kątem antropologicznym i turkologicznym, przywołane zostały analogiczne postacie bohaterów plebejskich i antybohaterów z kultury anatolijskiej. Jako przedstawiciel tradycji zachodnioeuropejskiej dla celów porównawczych przedstawiony został Dyl Sowizdrzał (niem. Till Eulenspiegel, ang. Owlglass). W pracy wykorzystano przykłady anegdot Hodży Nasreddina, towarzyszące po dziś dzień codziennemu życiu na Bliskim Wschodzie. W studium przypadku wykorzystano prace tureckich folklorystów i antropologów jak Ilhan Başgöz i Mary Douglas.
The article is of the research nature; its aim is to present the spoken anecdotal tradition, vivid both in Asia and in the Middle East, which focuses around the figure of a wise fool. He appears in various travesties under the name of Hodja Nasreddin and combines the folk sense of humour with a selfironic social criticism. Having recognised the specific sociocultural conditions, the change of the lifestyle from the nomadic to the settled one, and the adaptive difficulties of this process, the author presented the scope of their impact and the specificity depending on the local tendencies. Next, having outlined the study of the figure of the Middle East joker from the anthropological and turkological angle, she the referred to similar figures of plebeian heroes and anti-heroes from the Anatolian culture. As the representative of the West European tradition, for the comparative purposes, there is presented Dyl Sowizdrzał (Germ. Till Eulenspiegel, Eng. Owlglass). In her study, the author used examples of the Hodja Nasreddin’s anecdotes, accompanying to this day the everyday life in the Middle East. In the case study, there were used works of Turkish folklorists and anthropologists such as Ilhan Başgöz and Mary Douglas.
Źródło:
Zeszyty Naukowe Uczelni Vistula; 2015, 39/2015 Filologia IV; 36-47
2353-2688
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe Uczelni Vistula
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Memy internetowe satyrą polityczną społeczeństwa sieci
Autorzy:
Bakalarski, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1369748.pdf
Data publikacji:
2018-11-20
Wydawca:
Akademia Katolicka w Warszawie
Tematy:
memy internetowe
społeczeństwo sieci
kultura uczestnictwa
satyra polityczna
internet memes
network society
culture of participation
political satire
Opis:
Internet powiększył nasz potencjał komunikacyjny. Rozbudował też możliwości kultury popularnej, która w sieci coraz bardziej nabiera cech wizualnych. Obraz w internecie znalazł dla siebie nowe formy istnienia. Jedną z nich, coraz bardziej zyskującąna popularności, są tzw. memy internetowe. W artykule zajmujemy się fenomenem memów internetowych. Wskazujemy pochodzenie terminu „mem” w sposobie rozumienia kultury jako obszaru rzeczywistości tworzonej świadomie i celowo przez człowieka, mającego zarazem umiejętność przekazu i multiplikowania efektów swojego twórczego działania. Podstawowa jednostka takiego przekazu została właśnie nazwana memem. Przedstawiamy także sposoby definiowania memów internetowych, umiejscawiając ten fenomen w ramach tzw. kultury uczestnictwa, jako składowej kultury Web 2.0.Przybliżając rozumienie kultury uczestnictwa w kontekście teorii społeczeństwa sieci, prezentujemy poziom i znaczenie zaangażowania społeczności internetowej w działania kulturotwórcze. Dokonujemy także analizy memetycznej twórczości internautów w kontekście funkcji komunikacyjnych i społecznych, jakie pełniła i pełni satyra polityczna. Przyjmujemy bowiem, że memy internetowe są właśnie współczesną formą satyry politycznej.
Internet has greatly increased our communication potential. It has also expanded the possibilities of popular culture, which in the net is becoming more and more visual and the image has found new forms. One of them, increasingly gaining popularity, areconsciously and deliberately by humans who have the ability to communicate and multiply the effects of their creative activity. The basic unit of such a message has just been named a “meme”. We also present ways to define internet memes, locating this phenomenon within the so-called “participation culture” as a component of the Web 2.0 culture. By introducing the understanding of the culture of participation in the context of the theory of the network society, we present the level and importance of the Internet community’s involvement in culture-creating activities. We also carry out a memetic analysis of Internet users’ creativity in the contextn of communication and social functions that the political satire has. We assume that internet memes are just a modern form of political satire.the so-called internet memes.In the article we discuss the phenomenon of internet memes. We indicate the originof the term “meme” in the way of understanding culture as an area of reality created
Źródło:
Studia Bobolanum; 2018, 29, 2; 163-186
1642-5650
2720-1686
Pojawia się w:
Studia Bobolanum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Seneka, Apocolocyntosis 1–4 „Śmierć Boskiego Klaudiusza”
Seneca, Apocolocyntosis 1–4 „The Death of the Divine Claudius”
Autorzy:
Berger, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1046611.pdf
Data publikacji:
2016-10-27
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Apocolocyntosis
Claudius
Seneca the Younger
depiction of death
satire
Opis:
The paper consists of a new Polish translation of the initial part of Apocolocyntosis (1–4) by Seneca theYounger with a short introduction, notes and a commentary.
Źródło:
Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae; 2016, 26, 1; 109-121
0302-7384
Pojawia się w:
Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Famous cartoon characters in Polish satirical magazines of the interwar period (1918–1939): A statistical analysis
Autorzy:
Bergmann, Olaf
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/421758.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Polish press in the 20th century (the interwar period)
satire and humour magazines
cartoon characters
people depicted in cartoons
statistical studies
karykatura
czasopisma
satyryczne
bohaterowie karykatury spersonifikowanej
Druga Rzeczypospolita
statystyka
prasoznawstwo
Opis:
This article looks at the popularity of famous cartoon characters in Polish satirical magazines of the interwar period from the point of view of statistics. The source material consists of twenty annual volumes of seven very different periodicals dedicated to satire and humour. They are Szczutka (A Fillip), Muchy (Flies), Cyrulik Warszawski (The Warsaw Barber), Wróble na dachu (Sparrows on the Roof), Szpilki (Pins), Pręgierz Poznański (The Poznań Pillory) and Pokrzywy (Nettles). The analysis, ie. a statistical count, has produced a ranking list of famous personalities most popular with the cartoonists.
Źródło:
Rocznik Historii Prasy Polskiej; 2016, 19, 2
1509-1074
Pojawia się w:
Rocznik Historii Prasy Polskiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Józef Piłsudski and his political formation in the cartoons of the Wielkopolska satirical magazines
Józef Piłsudski i jego obóz polityczny w rysunkach wielkopolskiej prasy satyrycznej
Autorzy:
Bergmann, Olaf
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2058372.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Polish press and political satire in the interwar period of the 20th century
satirical magazines in Wielkopolska
cartoons
Józef Piłsudski (1867–1935)
The Sanation (Sanacja)
rysunek satyryczny
karykatura
Józef Piłsudski
sanacja
Wielkopolska
Opis:
This article examines the representations of Marshal Józef Piłsudski, his collaborators and political allies in two satirical magazines published in Wielkopolska in the interwar period. While the liberal Pręgierz Poznański [The Poznań Pillory] (1928–1929) took a moderately critical view of Piłsudski, the nationalist Pokrzywy [Nettles], which appeared in the 1930s nineteen thirties, brimmed with vitriol against the whole Piłsudski establishment (collectively dubbed 'The Sanation').
Artykuł Józef Piłsudski i jego obóz polityczny w rysunkach wielkopolskiej prasy satyrycznej, na podstawie dwóch czasopism satyrycznych z okresu II RP ukazujących się w Wielkopolsce, pokazuje obraz marszałka Piłsudskiego i jego najbliższych współpra-cowników w krzywym zwierciadle karykatury. „Prę-gierz Poznański” ukazywał się w latach 1928–1930 i reprezentował poglądy liberalne, traktując bohatera tego artykułu z lekkim odcieniem krytycyzmu. Wyda-wane pod koniec lat 30. „Pokrzywy” były czasopismem narodowym, więc publikowane w nim wizerunki obozu sanacyjnego były bardzo negatywne.
Źródło:
Rocznik Historii Prasy Polskiej; 2020, 23, 4; 27-45
1509-1074
Pojawia się w:
Rocznik Historii Prasy Polskiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rosyjscy emigranci w miniaturach satyrycznych Arkadija Awierczenki
Russian emigrants in satirical miniatures by Arkady Averchenko
Autorzy:
Bielniak, Nel
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1022201.pdf
Data publikacji:
2020-06-29
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Arkady Averchenko
first wave of emigration
refugee
humour
satire
Opis:
The transformations in Russian satirical literature conditioned by the difficult emigration situation were reflected in the works of Arkady Averchenko, one of the most significant satirists of pre-revolutionary Russia. In his short stories created in exile, the writer showed the problems and dilemmas that his fellow-countrymen had to face abroad, mainly in Constantinople and Prague. The feeling of homelessness, loneliness and uprooting that accompanied the emigrants constantly intensified the need for self-identification in a foreign culture, which was demonstrated in manifesting their national distinctiveness, confronting new customs and idealizing the Russian past. By immortalizing the mood, spiritual life and living conditions as well as a specific metamorphosis of Russian emigrants, Averchenko did not forget about their vices. Therefore, the short stories of the emigration period, in which the writer willingly combined elements of comedy and tragedy, were saturated with self-irony, pain and bitter reflection, skillfully hidden under the mask of humour and satire.
Źródło:
Studia Rossica Posnaniensia; 2020, 45, 1; 37-46
0081-6884
Pojawia się w:
Studia Rossica Posnaniensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Lyuben Dilov’s Humorous Science Fiction: Literary Historical Contexts
Autorzy:
Borisova, Elena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2033965.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Zielonogórski. Wydział Humanistyczny
Tematy:
Bulgarian contemporary literature
science fiction
Science
Lyuben
Dilov
humor
satire
Opis:
The report focuses on satirical prose of Lyuben Dilov as an important part of literaryhistorical processes in Bulgaria between 1960 and 1989. It also traces the development of the science fiction image in literature which uses humor and satire as a key to analyzing the clash between progressive science and backwardness in thinking and living; as a resource of expressing underdeveloped civilization – the inability of people to deal with new technology acceleration and their old understanding of progress. Lyuben Dilov`s prose also uses the unlimited possibilities of science fiction (scientific hypotheses, dreams, etc.) to reveal the metaphorical origins of the genre characteristic of the New Wave in sci-fi, the over-realization of the world in which we live. Turns the science fiction image into tool of social and cultural analysis.
Źródło:
International Journal of Slavic Studies Transgressive, Pragmatic and Speculative Horizons of Popular Literature and Culture; 2021, 1, 3; 29-40
2658-154X
Pojawia się w:
International Journal of Slavic Studies Transgressive, Pragmatic and Speculative Horizons of Popular Literature and Culture
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Eilhard Lubinus (1565–1621) i muza rzymska
Lubinus and the Roman Muse
Autorzy:
Borysowska, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1590994.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
Eilhard Lubinus; Roman satire – reception; Latin occasional literature; Modern Latin poetry; Rostock Academy
Eilhard Lubinus; satyra rzymska – recepcja; łacińska twórczość okolicznościowa; poezja nowołacińska; Akademia Rostocka
Opis:
Artykuł omawia naukowe zainteresowanie antyczną poezją rzymską, które Eilhard Lubinus ujawnił już jako świeżo upieczony magister, kiedy opracował i wydał (w 1595 r.) zbiór komentarzy do Satyr Persjusza, którego poezja uchodziła za tak niejasną i zawikłaną, że owa obscuritas [niejasność] czy też aenigmata Persiana [Persjuszowe zagadki] stały się przysłowiowe. W kolejnych latach uczony wziął na warsztat dzieła innych autorów starożytnego Rzymu – Horacego i Juwenalisa. Ten dobór nazwisk nie był przypadkowy: wszyscy trzej (Horacy, Juwenalis i Persjusz) byli satyrykami, a satyra jako gatunek poetycki była wynalazkiem rzymskim. W jednym ze swoich pism Lubinus przyznał zresztą otwarcie, że spośród wszystkich poetów antycznych ceni najwyżej właśnie satyryków – określił ich mianem „nauczycieli cnót i strażników obyczajów”,. Uczony pozostawił po sobie nie tylko edycje i komentarze do rzymskiej poezji antycznej, ale próbował swoich sił także jako autor łacińskich wierszy. Jako twórca działał na niwie, na której aktywni byli także inni wykształceni przedstawiciele społeczeństwa jego czasów. Była to przede wszystkim popularna ówcześnie poezja okolicznościowa, którą tworzył z racji pełnienia określonych funkcji zawodowych oraz na skutek powiązań towarzyskich: znamy jego wiersze na pogrzeby władców i przyjaciół, na uroczystości szkolne, śluby i awanse kolegów itd. Znamiennym obyczajem było także sytuowanie wierszy w ramie literacko-wydawniczej publikacji – Lubinus dodawał poetyckie dedykacje zarówno do własnych książek, jak i do dzieł osób, z którymi pozostawał w jakichś związkach zażyłości. Jako autor utworów okolicznościowych i wierszowanych dedykacji Lubius jednak poetą raczej bywał niż był, a jego dorobek poetycki nie zdobył znaczącego miejsca w literaturze.
The article presents the academic interest in the Roman ancient poetry, which Eilhard Lubinus revealed when he obtained the title of Master and edited (in 1595) a collection of commentaries to the Satires written by (Aulus) Persius (Flaccus), whose poetry was considered to be so unclear and sophisticated that obsuritas or aenigmata Persiana hadbecome proverbial. Later Lubinus analysed other authors from ancient Rome, Horaceand Juvenal. That choice of names was not accidental: all the three (Horace, Juvenal andPersius) had been satirists, and satire had been invented in ancient Rome. In one place Lubinus wrote explicitly that he most highly valued satirists of all the ancient poets; andhe called them ‘teachers of virtues and upholders of the customs’. Lubinus left not only editions of and commentaries on the Roman ancient poetry, but he also tried his hand atwriting Latin poetry. As an author he wrote what was popular at his time; it was, first of all, occasional poetry, which he wrote because of his professional functions and his positionin the society; we know the poems he wrote to commemorate the funerals of rulers and his friends, school ceremonies, weddings and promotions of his colleagues, etc. Itwas a custom of the time to place poems in the editorial frame of publications; Lubinus added poetic dedications to his own books and to the books written by the people he was somehow related to. Yet, Lubinus wrote occasional poems and dedications only sporadically and his achievements in that area are not impressive.
Źródło:
Przegląd Zachodniopomorski; 2019, 3; 31-47
0552-4245
2353-3021
Pojawia się w:
Przegląd Zachodniopomorski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Irish Bards in Shakespeares Richard III and As You Like it
Irlandzcy bardowie w Ryszardzie III i Jak wam się podoba Szekspira
Autorzy:
Breeze, Andrew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1854142.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Chełmie
Tematy:
Shakespeare
Richard III
As You Like It
Ireland
Bards
Satire
Celts
Szekspir
Ryszard III
Jak wam się podoba
Irlandia
bardowie
satyra
Celtowie
Opis:
Shakespeare alludes twice to Irish bards. In Richard III, the king mentions a prophecy by one of his imminent death; in As You Like It, Rosalind jokes on how Irish bards can supposedly rhyme rats to death. Both refer to supposed bardic powers of seeing the future and of ritual cursing of enemies. A survey of the literature shows satire and prophecy as going back to ancient times. There is in addition ample material on the (sometimes deadly) eects of satire in medieval and later Ireland, where it is known from chronicles, legal tracts, handbooks of poetry, and various surviving poems. There are in addition comic tales on how bards exploited their power, including an eleventh-century one on King Guaire's Burdensome Company, wherein the poet SenchÆn rhymes to death certain mice that had spoiled an egg reserved for him. Shakespeare's references can thus be related to traditions well-known in Gaul and medieval (or early modern) Ireland and Scotland.
Źródło:
Language. Culture. Politics. International Journal; 2021, 1, 1; 129-136
2450-3576
2719-3217
Pojawia się w:
Language. Culture. Politics. International Journal
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Book review : Rowden, Claire (2020). Opera and Parody in Paris 1860-1900. Turnhout: Brepols.
Autorzy:
Clements, Paul
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2098507.pdf
Data publikacji:
2022-08-11
Wydawca:
Krakowskie Towarzystwo TERTIUM
Tematy:
opera
satire
France
Wagner
parody
Źródło:
The European Journal of Humour Research; 2022, 10, 2; 155-158
2307-700X
Pojawia się w:
The European Journal of Humour Research
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Criza valorilor în România si reprezentarea culturală a mitocăniei in Atlas de Mitocănie Urbană
Autorzy:
Culea, Mihael
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/638135.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
(post)transition, value, (non-)culture, rudeness, stereotype, “urban fauna”, media culture, social satire, “form without foundation”
Opis:
After December 1989, Romania entered a long dark period of transition, that from communism to capitalism and democracy. Unfortunately, it seems that this intermediary stage has not ended yet (Pleşu 1996; Pasti 1995), and has turned into a carnival where every one of us is inevitably trapped into a mask-game, groping our way in the darkness of social, cultural, economic and political crises. Our paper takes special interest in the cultural crisis censured by the recent national campaign against urban rudeness initiated by Propaganda Agency and Guerilla Radio, between March 15 and May 15 2009, interactively engaging diversified media activism: radio broadcasting, print, TV, cinema, and even online. The media campaign aimed at denouncing the major types of “urban fauna” circumscribing the label of urban rudeness, with its female and male subtypes tagged in slang, although the language describing them is tele-encyclopaedic. We intend to address questions related to why the collection of “urban species” was printed in the format of an Atlas of Urban Rudeness, reasons why the collection itself forms an atlas, or why the species described form the contemporary urban “fauna”. We will also analyse the sources for launching such negative generalizations, the criteria taken into consideration when systematizing the species or the goals of cultural criticism.In the first part of our paper we briefly refer to the Romanian crisis of cultural values in the so-called period of transition and post-transition. The next step entails some theoretical considerations regarding categorization, stereotyping and generalization with both positive and negative ideological implications for social groups. The portrayal of rudeness is also considered, having in view its definitions through the ages, from Ion L. Caragiale’s hero to the type populating the contemporary Romanian society. The last part of the article attempts to answer questions related to the linguistic level of the articles from the Atlas, looking into the type of journalistic text, metaphorization processes, the linguistic instantiation of the forms without foundation/substance theory, or the sources of humour. Stereotypes are embedded in culture, so the media campaign, by way of its sharp moral penalty, called for cultural agency that would gradually substitute moral degradation with moral worthiness.
Źródło:
Romanica Cracoviensia; 2013, 13, 3
2084-3917
Pojawia się w:
Romanica Cracoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O czym jest Pijaństwo Ignacego Krasickiego?
Autorzy:
Dąbrowski, Roman
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/650409.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
satire, drunkenness, dialogue, monologue, comedy, rhetorics, language
Opis:
What is Pijaństwo by Ignacy Krasicki about?The article makes an attempt to show various options of interpretation of Ignacy Krasicki’s satirePijaństwo [Drunkenness]. The point of departure is a thorough analysis of the work, leading us to a conclusion that it has a many-sided sense. It concerns not only the eponymous phenomenon of abuse of spiritsbut also a psychological mechanism of justification of our own behaviours considered as negative, as well as the ineffectiveness of persuasion. It turns out that the characters indialogue actually deliver separate monologues, and the poet does not identify himself clearly with any of them, as he does not accept authoritative moralizing which takes heed neitherofspecific circumstances of the criticized phenomenon nor of the receiver’s viewpoint and opinions. An importantrole in the satire under discussion is also played by the category of comedy. The article also shows the relationship between the subject matter of Pijaństwo and the entire cycle of satiresby Krasicki, as well as some of his other works (particularly fables)
Źródło:
Konteksty Kultury; 2014, 11, 1
2353-1991
Pojawia się w:
Konteksty Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Riflessioni sul diritto di satira e i suoi limiti
Reflections about the right of satira and its limits
Uwagi na temat prawa do satyry i jego ograniczeń
Autorzy:
Dammacco, Gaetano
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1043198.pdf
Data publikacji:
2020-12-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
satira
religione
diritti umani
limiti
satire
religion
human rights
limitations
satyra
religia
prawa człowieka
ograniczenia
Opis:
La satira è un paradigma estremo della libertà di espressione, ma esistono incertezze sulla sua definizione concettuale e sulla relativa disciplina giuridica. Lo sviluppo della comunicazione ha prodotto numerose figure letterarie simili tra loro come la cronaca (una registrazione impersonale e non interpretativa di fatti accaduti), la critica (analisi soggettiva e giudizio relativi a fatti accaduti) e la satira (critica sarcastica di personaggi, comportamenti, modi di fare individuali con scopo di denuncia sociale). Gli elementi che caratterizzano la satira, sviluppatisi nel corso dei secoli, sono sostanzialmente due: attenzione alle contraddizioni (della politica, della società, della religione, della cultura) e intento moralistico per promuovere un cambiamento sociale. La satira religiosa colpisce il potere ecclesiastico e le sue contraddizioni, ma colpisce anche i simboli religiosi e i contenuti delle religioni. Ne conseguono differenti conseguenze giuridiche. Quando colpisce il patrimonio di fede dei credenti essa non è accettabile. La satira religiosa genera una specie di conflitto tra differenti valori costituzionali, e cioè tra il diritto alla libera espressione del pensiero e il diritto alla reputazione e alla tutela del sentimento religioso. Il diritto di satira in generale è riconosciuto dagli ordinamenti giuridici (sia internazionali, sia nazionali) come diritto soggettivo di rilevanza costituzionale, che deriva dalla libertà di espressione e di pensiero. Pensiero, coscienza e religione – per esempio nella Carta dei diritti fondamentali dell’Unione europea – sono omologhi (come beni giuridici o valori etici). Pertanto pensiero, coscienza e religione non possono essere in contrapposizione tra loro. Notevoli incertezze esistono sulla disciplina giuridica del diritto di satira, che non può mai offendere i diritti fondamentali della persona, la sua dignità, la sua reputazione. La Carta di Nizza ha favorito un orientamento, che considera il diritto di libera espressione nella sua forma più ampia ed espansiva. È tuttavia sempre stato affermato il valore prevalente dei diritti umani fondamentali, che non possono essere offesi dall’esercizio del diritto di satira. Negli ordinamenti giuridici nazionali, la forza del diritto di satira consiste nel riconoscimento del suo rango costituzionale, ma anche nei limiti che deve avere. La giurisprudenza ha elaborato i vincoli “formali”, tra i quali i più importanti sono il limite della continenza e della funzionalità.
Satyra jest skrajnym wyrazem wolności wyrażania opinii. Zarówno jej ujęcie konceptualne, jak i relewantny reżim prawny, nie są wolne od kontrowersji. Jedną z konsekwencji rozwoju komunikacji międzyludzkiej jest wypracowanie licznych rodzajów literackich, które przejawiają pewne podobieństwa. Do takich należą m.in. kronika (bezosobowy i pozbawiony interpretacji zapis zaistniałych zdarzeń), krytyka (subiektywna analiza i ocena odnosząca się do zaistniałych zdarzeń) i satyra (sarkastyczna krytyka osób lub indywidualnych zachowań czy sposobów postępowania, mająca na celu ich społeczne zdemaskowanie). Ukształtowane w ciągu wieków elementy charakteryzujące satyrę są zasadniczo dwa: skoncentrowanie na wewnętrznych sprzecznościach (polityki, społeczeństwa, religii, kultury) oraz intencja moralizatorska, mająca na celu pobudzenie przemian społecznych. Satyra religijna bierze na cel władze religijne i ich niekonsekwencję, odnosi się jednak również do symboli religijnych i religijnych wierzeń. Wiążą się z tym różne konsekwencje prawne. Satyra, która skierowana jest na dziedzictwo wiary, musi być uznana za nieakceptowalną. Każda satyra religijna wiąże się natomiast z konfliktem pomiędzy różnymi wartościami konstytucyjnymi, to jest pomiędzy prawem do wyrażania opinii oraz prawem do dobrego imienia i do ochrony uczuć religijnych. Generalnie rzecz ujmując, prawo do satyry jest uznawane przez systemy prawne (zarówno na poziomie międzynarodowym, jak i na poziomie krajowym) jako prawo podmiotowe o znaczeniu konstytucyjnym, które wynika z wolności wyrażania opinii i wolności myśli. Myśl, sumienie i religia – zgodnie z ujęciem przyjętym na przykład w Karcie Praw Podstawowych Unii Europejskiej – są wartościami homologicznymi (jako dobra prawne czy wartości o charakterze etycznym). Nie mogą więc być między sobą w sprzeczności. Istotne wątpliwości dotyczą natomiast przepisów odnoszących się do prawa do satyry, która nie może naruszać podstawowych praw osoby, jej godności czy jej dobrego imienia. Karta Praw Podstawowych przyczyniła się do ugruntowania tendencji polegającej na ujmowaniu prawa do wyrażania opinii w jego najszerszej, ekspansywnej formie. Konsekwentnie potwierdzane jest jednak również znaczenie praw człowieka, które nie mogą być naruszane w konsekwencji realizowania prawa do satyry. W krajowych porządkach prawnych znaczenie prawa do satyry wiąże się z uznaniem jego konstytucyjnej rangi, ale także z ograniczeniami, którym ono musi podlegać. W orzecznictwie wypracowano relewantne kryteria formalne, wśród których najważniejsze znaczenie posiadają: powściągliwość i funkcjonalność.
Satire is an extreme paradigm of freedom of expression, but uncertainties exist about its conceptual definition and related legal regime. The development of communication has produced numerous literary figures similar to each other such as the chronicle (an impersonal and non-interpretive recording of events that have occurred), criticism (subjective analysis and judgment relating to events that have occurred) and satire (sarcastic criticism of characters, behaviors and actions of individuals for the purpose of social denunciation). The elements that characterize the satire, developed over the centuries, are essentially twofold: attention to contradictions (of politics, society, religion, culture) and moralistic intent to promote social change. Religious satire affects ecclesiastical power and its contradictions, but it also affects religious symbols and the contents of religions. Different legal consequences follow. When it affects the patrimony of faith of believers it is not acceptable. Religious satire generates a kind of conflict between different constitutional values, that is, between the right to the free expression of thought and the right to the reputation and protection of religious feelings. The right to satire in general is recognized by legal systems (both international and national) as a subjective right of constitutional relevance, which derives from the freedom of expression and thought. In the Charter of Fundamental Rights of the European Union, thought, conscience and religion are homologous (as legal goods or as ethical values). Therefore, thought, conscience and religion cannot be in opposition to each other. Considerable uncertainties exist about the legal discipline of the right to satire, which can never offend the fundamental rights of the person, his dignity and his reputation. The Nice Charter has favored an orientation which considers the right of free expression in its broadest and most expansive form. However, the prevailing value of fundamental human rights has always been affirmed, which cannot be offended by the exercise of the right to satire. The strength of the right to satire consists in the recognition of its constitutional rank, but also in the limits it must have. The jurisprudence has elaborated the “formal” obligations, among which the most important are: continence and functionality.
Źródło:
Studia z Prawa Wyznaniowego; 2020, 23; 101-121
2081-8882
2544-3003
Pojawia się w:
Studia z Prawa Wyznaniowego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Komizm w Panu Podstolim
Humour in Pan Podstoli
Autorzy:
Doktór, Roman
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1954651.pdf
Data publikacji:
2002
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
narrator
bohater
satyryczność
humor
ironia
protagonist
satire
humour
irony
Opis:
Humour in Pan Podstoli has not attracted much attention so far. Although it is not the most important element of this novel we can observe some interesting solutions in its functioning. Comical events result both from the actions of the narrator – who is one of the protagonists of the novel – and of Pan Podstoli himself. The most important comical elements in the novel are: anecdotes, jokes (also puns), comical scenes, comical characters, humorous observations. Generally, all these kinds of humour are used in the satirical function or in order to make the narration livelier. Irony deserves special attention. It comes from the main protagonist and results from his involvement in the problems that are talked about.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2002, 50, 1; 5-26
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Vladimir Tuchkov’s intertextual transgression: Folklore, parody, and social criticism
Интертекстуальная трансгрессия Владимира Тучкова: фольклор, пародия и социальная критика
Autorzy:
Dreyer, Nicolas
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2224316.pdf
Data publikacji:
2022-06-26
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Vladimir Tuchkov
satire
intertextuality
fable
fairy-tales
Opis:
This essay aims at analysing and illustrating a segment of the post-Soviet short fiction of the contemporary Russian writer Vladimir Tuchkov. It specifically discusses his collection of very short stories And he earned many dollars…: New Russian fairy-tales. These short stories exemplify many characteristics of Tuchkov’s oeuvre more generally. The discussion analyses the satirical contents of these miniature fictions, which the author places in the tradition of the Russian classics and of Russian folklore, within the theoretical context of parody, pastiche, intertextuality, and folklore. Tuchkov’s short narratives create a de-familiarised, quasi-mythological space where pre-modern, Soviet, and post-Soviet times converge. This results in the critical, satirical foregrounding of certain continuities in Russian culture, society, and mentality throughout the centuries despite the enormous political and social change, which it has experienced, as much as constituting, like Russia’s traditional fables, a critical and satirical engagement with contemporary social reality in Russia. The contribution examines the specific intertextuality with a satirical folkloristic genre as a literary expression, which reverberates with a post-Soviet readership, given its inherent concern with social structures. It is suggested that the employment of these concepts and literary forms in this combination serves to reinforce their overall effect of creating a hyperbolised, satirical representation of social reality.
Źródło:
Studia Rossica Posnaniensia; 2022, 47, 1; 21-41
0081-6884
Pojawia się w:
Studia Rossica Posnaniensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 109

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies