Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "słodycze" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    (Za)pamiętany obraz „słodkiego” dzieciństwa, czyli opowieści o maszketach
    The remembered image of a „sweet” childhood, or tales about maszkety
    Autorzy:
    Świtała-Trybek, Dorota
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2106409.pdf
    Data publikacji:
    2022-09-13
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Ludoznawcze
    Tematy:
    Upper Silesia
    memories
    culinary heritage
    sweets
    children
    Górny Śląsk
    opowieści wspomnieniowe
    dziedzictwo kulinarne
    słodycze
    dzieci
    Opis:
    Przedmiotem artykułu są wspomnienia rodowitych Ślązaków dotyczące dzieciństwa, a dokładnie wybranego elementu dziedzictwa kulturowego, jakim są słodycze, w gwarze śląskiej określane jako maszkety. Zaprezentowane wypowiedzi autorka zarejestrowała podczas badań terenowych prowadzonych na Górnym Śląsku, w obrębie dwóch województw: opolskiego i śląskiego w latach 2019-2021 w społecznościach zarówno wiejskich, jak i miejskich. Zgromadzone materiały pozwalają spojrzeć na dzieciństwo od czasów powojennych do lat 80. XX w. przez pryzmat konkretnych artykułów żywnościowych, ich miejsca i znaczenia w życiu dzieci. Dostarczają wielu interesujących informacji na temat samych łakoci oraz okoliczności ich przyrządzania i spożywania, a także funkcjonujących dawniej warunków życia, przemian modeli w zakresie odżywiania, obchodzenia uroczystości i świąt w rodzinach.
    The subject of the article constitutes memories of native Silesians about childhood, or, more precisely, a selected element of cultural heritage, which are sweets, or maszkety, as they are called in the Silesian dialect. The presented statements were recorded by the author during field research conducted between 2019 and 2021 in Upper Silesia, in two provinces – Opole and Silesia – in rural and urban communities. The collected material reveals a picture of childhood in Poland from the post-war period to the 1980s within the context of specific food items, and their place and importance in the lives of children. The material provides a lot of interesting information about the sweets themselves, the circumstances of their preparation and consumption, as well as the past living conditions, changes in eating patterns, as well as celebrations and holidays in families.
    Źródło:
    Literatura Ludowa; 2022, 66, 1; 7-24
    2544-2872
    0024-4708
    Pojawia się w:
    Literatura Ludowa
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    SŁODYCZE ODPUSTOWE JAKO ELEMENT DZIEDZICTWA KULINARNEGO ŚLĄSKA
    CHURCH FAIR SWEETS AS AN ELEMENT OF CULINARY HERITAGE OF SILESIA
    Autorzy:
    ŚWITAŁA-TRYBEK, DOROTA
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/476138.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Wyższa Szkoła Turystyki i Języków Obcych. Wydawnictwo WSTiJO
    Tematy:
    Górny Śląsk
    dziedzictwo kulinarne
    odpust parafialny
    pierniki
    słodycze
    Upper Silesia
    culinary heritage
    parish fair
    gingerbread
    sweets
    Opis:
    Do zwyczajowych zachowań praktykowanych przez mieszkańców Górnego Śląska należy podniosłe obchodzenie odpustu parafialnego (czyli dnia wspomnienia patrona miejscowego kościoła). W uroczystość tę zarówno w środowiskach miejskich, jak i wiejskich ustawiane są w pobliżu kościoła stragany z różnymi rzeczami, głównie z zabawkami i słodyczami, nazywane powszechnie „budami”. Przedmiotem artykułu są charakterystyczne słodycze odpustowe (pierniki, „makrony”, „futermeloki”, „kokosfloki”, „zozwór”, „urzinki” „szkloki” itd.), które od pokoleń produkowane są w tym regionie przez lokalne zakłady cukiernicze. Autorka dokonała typologii tychże słodyczy, zwróciła uwagę na ich znaczenie jako na element dziedzictwa kulinarnego Śląska.
    Upper Silesian customs include solemn celebration of a parish fair (it is the day on which the patron of the local church is remembered). On that day, in cities, towns and villages stalls are set up close to churches. On the stalls – traditionally called “budy” – various things are offered, mainly toys and sweets. The following article describes typical church fair sweets (gingerbread, “makrony”, “futermeloki”, “kokosfloki”, “zozwór”, “urzinki” “szkloki” etc.). They have been made in this region by the local confectionaries for generation. The author has divided the sweets into different types, concentrating on their meaning as an element of the Silesian culinary heritage.
    Źródło:
    Zeszyty Naukowe. Turystyka i Rekreacja; 2018, 1(21); 211-226
    1899-7228
    Pojawia się w:
    Zeszyty Naukowe. Turystyka i Rekreacja
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Lumen apothecariorum Domenica (Quirica) de Augustis jako źródło do historii wczesnorenesansowego cukiernictwa włoskiego
    Lumen Apothecariorum Domenica (Quirica) De Augustis as a Source for the History of Early Renaissance Italian Confectionery
    Autorzy:
    Hryszko, Rafał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2057705.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-30
    Wydawca:
    Akademia Ignatianum w Krakowie
    Tematy:
    Domenico (Quirico) de Augustis
    Lumen apothecariorum
    De artificium zuchari
    słodycze
    XV w.
    sweets
    15th century
    Opis:
    W lepszym poznaniu dawnego cukiernictwa niezwykle istotną rolę odgrywają przepisy na słodycze. Zważywszy na fakt, że ta sfera wytwarzania słodkich wyrobów przez długie wieki była związana aptekarstwem, konieczne jest sięgnięcie do źródeł farmaceutycznych. Do mniej rozpoznanych przez naukę należy praca piemonckiego lekarza i aptekarza Domenica (Quirica) de Augustis, pt. Lumen apothecariorum, wydana drukiem w Turynie w 1492 r. Biorąc pod uwagę fakt, że już w dobie późnego średniowiecza wytwarzaniem słodyczy zajmowali się aptekarze (zwani z włoska speziari), Domenico (Quirico) de Augustis, jako praktykujący lekarz i aptekarz w jednej osobie, nie tylko zebrał wiedzę swoich poprzedników, lecz również podzielił się swoim własnym doświadczeniem praktycznym. Co więcej w swojej pracy Lumen apothecariorum jako pierwszy wyodrębnił dziedzinę wytwarzania słodyczy, a zebrane receptury na poszczególne rodzaje zawarł w osobnym rozdziale, który opatrzył tytułem De artificio zucchari. Wśród 31 receptur znajdujemy przepisy na różne rodzaje cukierków, owoców kandyzowanych, konfitur, marcepanów i galaretek. Osobne miejsce zajmują szczegółowe wskazania dotyczące barwienia cukru na określone kolory, jak i zasady nadawania masie cukrowej określonych kształtów, np. ludzi, zwierząt i przedmiotów. Niniejsza farmakopea wznawiana wielokrotnie na przełomie XV i XVI w., jak i w stuleciach późniejszych, stała się jednym z podstawnych źródeł wiedzy aptekarzy w dobie nowożytnej w dziedzinie zarówno wytwarzania leków, jak i produkcji słodyczy.
    Recipes for sweets play an important role in a better understanding of old confectionery. Given the fact that sweet making had been linked to pharmacy for many centuries, it is necessary to refer to pharmaceutical sources in its analyses. The work of a Piemontese physician and apothecary Quirico (Domenico) de Augustis entitled Lumen apothecariorum, published in Turin in 1492, is an example of less-known books of this kind. Taking into consideration that already in the late Middle Ages sweets were manufactured by apothecaries (called by an Italian name speziari), Quirico (Domenico) de Augustis, being both a practicing doctor and apothecary, not only collected the knowledge of his predecessors in his book but also shared his own practical experience. Moreover, in Lumen apotecariorum, sweet making is presented in a separate chapter for the first time, describing different types of sweets, titled De artificio zucchari. The 31 recipes include different types of candies, candied fruit, jams, marzipan, and jelly. De Augustis also listed detailed instructions on how to give sugar various colours and how to mould sugar mass into specific shapes, e.g. people, animals, and objects. This pharmacopoeia, which was printed many times at the turn of the 16th century and reprintedin later centuries, became one of the basic sources of apothecaries’ knowledge in the area of manufacturing both medicines and sweets in modern times.
    Źródło:
    Perspektywy Kultury; 2021, 35, 4; 251-280
    2081-1446
    2719-8014
    Pojawia się w:
    Perspektywy Kultury
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „O sztuce cukrowej”, czyli dlaczego piętnastowieczni aptekarze włoscy wytwarzali słodycze?
    Autorzy:
    Hryszko, Rafał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2131158.pdf
    Data publikacji:
    2022-07-20
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    mediaeval candy
    Italian pharmacists
    Quirico de Augustis
    Lumen apothecariorum
    De artificium zuchari
    fifteenth century
    średniowieczne słodycze
    aptekarze włoscy
    XV wiek
    Opis:
    “ON SUGAR ART”; OR, WHY DID FIFTEENTH CENTURY ITALIAN PHARMACISTS MAKE CANDY? This article looks at the production of candy by late mediaeval Italian pharmacists. The author discusses the roots of candy production and shows its development was connected to the use of medical products based on honey, sugar, spices and fruits. For many centuries such products were treated as medicines and only at the end of the Middle Ages did people start to perceive them as candy. Pharmacists from Italian nations, known as speziari, were central to the process. They had access to a range of spices imported from the Orient, know-how and experience inherited from their ancestors and their own acquired skills. In effect, they started producing candy on the base of existing, sweet medical products. The richest and most helpful source for the study of the candy production is De artificium zuchari, the thirteenth chapter of Lumen apothecariorum, a work by the fifteenth-century Piedmont physicist and pharmacist, Quirico de Augustis.
    Źródło:
    Studia Historyczne; 2022, 63, 1(249); 5-19
    0025-1429
    Pojawia się w:
    Studia Historyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Sweet War, or How Military Campaigns of Alfonso V of Aragon Affected the Eating Habits in Early to Mid-15th Century
    Słodka wojna, czyli jak wyprawy wojenne Alfonsa V Wspaniałomyślnego wpłynęły na zmianę zwyczajów żywieniowych w Italii w pierwszej połowie XV w.
    Autorzy:
    Hryszko, Rafał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1038642.pdf
    Data publikacji:
    2019-10-01
    Wydawca:
    Akademia Ignatianum w Krakowie
    Tematy:
    Alfons V Wspaniałomyślny
    Królestwo Neapolu
    słodycze
    słodka przekąska (colazione/col·lació)
    XV w.
    Alfonso V the Magnanimous
    Kingdom of Naples
    sweets
    sweet snack (colazione/col·lació)
    fifteenth century
    Opis:
    Starting from the time of James I the Conqueror (1213-1276) the Kingdom of Aragon started its Mediterranean expansion. Following successive military expeditions, its conquests included: Mallorca and the other Balearic Islands (1229-1235), Sicily (1282) and  Sardinia (1323-1324). The culmination of this process was the involvement of a Alfons V the Magnanimous (1416-1458) in the war for the Kingdom of Naples, which began in 1420. After 22 years of intermittent struggle, in 1442, Alfons V the Magnanimous eventually captured Naples, which in the years to come became one of the leading centers of the Italian Renaissance. The appearance of foreign domination in southern Italy suddenly entailed the transfer of Catalan culture, language and customs. Among the latter, Catalan culinary traditions formed at the end of the fourteenth century also occupied an important place. It was during this period that a significant change took place in the Kingdom of Aragon regarding the role and the circumstances of eating sweets by its financial and political elites. Until then, confectioneries were served as part of dessert at the end of the main meal (dinner or feast), while in the period discussed their consumption considerably shifted in time. Initially, their consumption was still associated with the various elements of the feasting etiquette (e.g. dancing, amusements, other meals). With time, the ceremonial of eating sweets transformed into a separate meal of sweet snacks, referred to by the Catalan term of col·lació. It quickly became a solemn, independently functioning type of feast, with an established ceremonial and setting. Under what circumstances were Catalan eating practices transplanted to Italian context? What influence did the ruler and his military operations have on the enrichment of Italian feasting with new ele ments of Catalan provenance? – Such questions define the direction of the considerations made by the author of the paper.
    Począwszy od czasów Jakuba I Zdobywcy (1213-1276) Korona Aragonii wkroczyła na drogę ekspansji śródziemnomorskiej. W wyniku kolejnych wypraw wojennych pod panowaniem jej władców znalazła się Majorka i pozostałe wyspy archipelagu Balearów (1229-1235), Sycylia (1282) i Sardynia (1323-1324). Kulminacją tego procesu było za-angażowanie się Alfonsa V Wspaniałomyślnego (1416-1458) w wojnę o Królestwo Neapolu, która rozpoczęła się w 1420 r. Po 22 latach zmagań toczonych z przerwami, w 1442 r. Alfons V Wspaniałomyślny ostatecznie zawładnął Neapolem, który w kolejnych latach stał się jednym z przodujących ośrodków włoskiego renesansu. Pojawienie się obcego panowania w południowej części Italii po-ciągnęło za sobą transfer katalońskiej kultury, języka i obyczajów. Wśród tych ostatnich ważne miejsce zajmowały również katalońskie zwyczaje kulinarne, które wykształciły się u schyłku XIV w. To właśnie w tym okresie na terenach Korony Aragonii doszło do istotnej zmiany roli i okoliczności spożywania słodyczy w kręgach elit władzy i pieniądza. Dotychczas słodkości były podawane jako deser na za-kończenie głównego posiłku dziennego (obiadu, uczty, uroczystego przyjęcia), natomiast od wzmiankowanego okresu ich spożycie uległo wyraźnemu czasowemu przesunięciu. Początkowo ich konsumpcja nadal była związana z poszczególnymi elementami rytuału biesiadowania (np. tańcami, zabawami, innymi posiłkami). Z czasem uroczyste spożywanie wyłącznie słodyczy przekształciło się w autonomiczny posiłek o charakterze przekąski, zwany z katalońska col·lació. Szybko stało się ono uroczystym, samodzielnie funkcjonującym typem przyjęcia, z ustalonym ceremoniałem i oprawą. W jakich okolicznościach doszło do przeszczepienia katalońskich praktyk żywieniowych na grunt włoski? Jaki był wpływ samego władcy i prowadzonych przezeń działań militarnych na ubogacenie włoskich form biesiadowania o nowe pierwiastki proweniencji katalońskiej? – to pytania, które wyznaczają kierunek rozważań podjętych przez autora referatu.
    Źródło:
    Perspektywy Kultury; 2019, 26, 3; 135-160
    2081-1446
    2719-8014
    Pojawia się w:
    Perspektywy Kultury
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wartosc zywieniowa wybranych batonow typu musli
    Autorzy:
    Sikora, E
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/826043.pdf
    Data publikacji:
    2000
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Technologów Żywności
    Tematy:
    blonnik pokarmowy
    bialko
    zywnosc funkcjonalna
    popiol
    tluszcze
    slodycze
    sucha masa
    wartosc zywieniowa
    oznaczanie
    batony typu musli
    firma Hofpol
    zywienie czlowieka
    fibre
    protein
    functional food
    ash
    fat
    confectionery
    dry matter
    nutritional value
    determination
    granola-type bar
    Hofpol firm
    human nutrition
    Opis:
    W batonach typu „musli”, produkowanych przez polską firmę „Hofpol”, oznaczono zawartość suchej masy, białka, tłuszczu i popiołu. Zawartość błonnika pokarmowego oznaczono wg metody AOAC. Obliczono również wartość energetyczną batonów. Analizowane batony zawierały, w zależności od składu receptury, 88.0 - 93.1% suchej masy, 4.54 - 9.25% białka, 13.2 - 31.2% tłuszczu, 52.4 - 68.7% węglowodanów, a ich wartość energetyczna wynosiła od 412 do 520 kcal/100g. Zawartość błonnika pokarmowego w badanych batonach wahała się od 5.68 do 13.08%. Pod względem zawartości podstawowych składników odżywczych badane batony nie wyróżniały się spośród innych tradycyjnych batonów, natomiast zawierały znacznie więcej błonnika pokarmowego, przez co wyroby te zyskały cechy odpowiadające kryteriom żywności funkcjonalnej.
    Musli type - bars manufactured by a Polish factory „Hofpol” were analysed by standard methods for dry matter, protein, fat and ash contents. The dietary fibre content was detennined according to the AOAC method (1990) and the energy values of bars were calculated. The bars under study contained 88.0 - 93.1% dry matter, 4.54 - 9.25% protein, 13.2 - 31.2% fat, 52.4 – 68.7% carbohydrates and their energy values ranged from 412 to 520 kcal/100g depending on compositions. Dietary fibre content varied from 5.68 to 10.47%. The contents of basic nutrients in the bars were similar to values found in other popular chocolate products, but were higher in dietary fibre. The studied bars may therefore be regarded as a group of functional foods.
    Źródło:
    Żywność Nauka Technologia Jakość; 2000, 07, 3; 113-119
    1425-6959
    Pojawia się w:
    Żywność Nauka Technologia Jakość
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies